ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Πέτ. Μηλιαράκης, 24 Αυγ. 2020
Το παρόν κείμενο, εν όψει και του ότι η Γερμανία στο εξάμηνο που διανύουμε, έχει όλες τις πρωτοβουλίες στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χρήσιμα είναι να τονισθούν τα παρακάτω.
Ήδη εμφανίζεται η Γερμανία να «παρεμβαίνει» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για την «αποκλιμάκωση της κρίσης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο».
Η δημιουργία εντάσεων μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας με πρωτοβουλία της γείτονος χώρας, δίδει την ευκαιρία στη Γερμανία να κάνει «διαχείριση της κρίσης». Όμως εν όψει αυτής της κατάστασης επιβάλλεται να λεχθούν τα εξής:
ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η Γερμανία, κατά παράδοση είναι φιλοτουρκική χώρα. Το απέδειξε δε και προσφάτως σε επίπεδο υπουργών εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Ή παρασκηνιακή δε επιμέλεια του Βερολίνου ώστε η Ελλάδα και η Τουρκία να καθίσουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, που εξ αντικειμένου θα αφορά επιδιαιτησία της Γερμανίας και της παρούσας διοίκησης των ΗΠΑ, αποτελεί εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα που αντίκειται εκ προοιμίου στα συμφέροντα και στα δικαιώματα της Ελλάδας!
Σχόλιο GMR: Μήπως κύριε ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ, το “αδιστάκτως βέβαιον” περί του ΝΑΤΟ, μας επαναφέρει για ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ, το “αδιστάκτως αναγκαίο”(*) εξόδου από την νατοϊκή ευρωζώνη;
(*) από την εδώ εξαιρετική ομιλία σας στο ΜΑΧΟΜΕ…
._
Πέτ. Μηλιαράκης(*), 18 Αυγούστου 2020
Για τις πρόσφατες εξελίξεις που δημιουργούν εντάσεις, ασφαλώς σε πολύ ακραίο επίπεδο ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα, με αποκλειστική ευθύνη βεβαίως της γείτονος, και σε σχέση με τους χειρισμούς της ελληνικής διπλωματίας και της κυβέρνησης, ασφαλώς χρήσιμα είναι να λεχθούν τα εξής:
1) Αναφορικώς με την « οριοθέτηση» της ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας και της Αιγύπτου,που προέκυψε με αντικειμενικό και μόνο σκοπό την επιβεβαίωση της ακυρότητας του «τουρκολυβικού συμφώνου» (το οποίο όπως προκύπτει, παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα, δεν έχει καν-ακόμη- πρωτοκολληθεί στον Οργανιμό Ηνωμένων Εθνών) προς αποφυγή παρεξηγήσεων θα πρέπει να επισημειωθεί ότι η συμφωνία αυτή περί της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου αφορά «μερική οριοθέτηση», η οποία εκτείνεται έως τον 28ο μεσημβρινό.
Συνεπώς η οριοθέτηση αυτή δεν περιλαμβάνει το Καστελόριζο, ούτε καν ολόκληρη την επικράτεια της Ρόδου. Και τούτο διότι ο 28ος μεσημβρινός τέμνει τη Ρόδο στη μέση.
2) Ως εκ τούτου δια παραλείψεως-ανοχής, η Ελλάδα δεν αντιδρά απέναντι στην επεκτατική πολιτική της Τουρκίας η οποία υποστηρίζει ότι η περιοχή ανατολικά του 28ου μεσημβρινού αφορά ζωτικό της χώρο, με ανεπίδεκτες ιστορικής και νομικής εκτίμησης ισχυρισμούς για …«γαλάζια πατρίδα».
Π. Μηλιαράκης , 24 Ιουλίου 2020
Ανήκω σ’ εκείνους που επί μακρό χρονικό διάστημα, στα χρόνια της σκοτεινής δικτατορίας, στα φοιτητικά μου χρόνια, πίστευα αφελώς ότι οι ευρωπαϊκές πολιτικές, εννοείται των κυβερνήσεων, θα συνέβαλαν αποφασιστικά για την πτώση της χούντας στην Ελλάδα.
Και μπορεί να υπήρξαν πολιτικές όπως η κατ’ ουσίαν αποβολή της Ελλάδας από το Συμβούλιο της Ευρώπης και το πάγωμα της «συμφωνίας σύνδεσης Ελλάδας-ΕΟΚ», αλλά χωρίς το Κυπριακό και το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου, δεν θα είχαν επιταχυνθεί εξελίξεις για την πτώση της δικτατορίας.
Τα προαναφερόμενα τα ανακαλούμε στην μνήμη μας, γιατί αυτές οι ημέρες ακριβώς αφορούν και την επέτειο των γεγονότων αυτών, της πτώσης της χούντας και της επανόδου της πατρίδας μας στην μεταπολιτευτική περίοδο, που σε κάθε περίπτωση βεβαίως, παρά τους παραπικρασμούς και τον λαϊκισμό μεγάλης μερίδας του πολιτικού φάσματος, αφορά ομαλό συνταγματικό και δημοκρατικό βίο.
Ας επανέλθουμε όμως στις ευρωπαϊκές πολιτικές, τις κοινοτικές-ενωσιακές πολιτικές.
Π. Μηλιαράκης, 3 Ιουλίου 2020
Οι εξελίξεις στο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, και τα διπλωματικά γεωπολιτικά και γεωοικονομικά ζητήματα που προκύπτουν και μάλιστα σε επίπεδο κρίσης (με επικίνδυνες για την παγκόσμια σταθερότητα και ειρήνη προεκτάσεις), καθιστούν αναγκαία την ενημέρωση της κοινής γνώμης για τα νομικά δεδομένα που αφορούν στα επίμαχα ζητήματα του Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου, κατά το μέρος που κωδικοποιούν το Δίκαιο της Θάλασσας.
Με τούτα τα δεδομένα, εγείρονται κρίσιμα ερωτήματα με το νέο Θεσμό, αναφορικώς με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) σε σχέση με τα εθνικά ελληνικά ζητήματα. Και τούτο διότι η ΑΟΖ εκλαμβάνεται ως πλουτοπαραγωγική πηγή. Επεξηγείται όμως ότι ως πλουτοπαραγωγική πηγή δεν νοείται η ΑΟΖ μόνο υπό την εκδοχή της «εξόρυξης», για την οποία οι υπάρχουσες προμελέτες αφορούν απροσδιόριστα και ασαφή δεδομένα ως προς το εύρος της «αξιοποίησης», αλλά νοείται και υπό την εκδοχή, όπως η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει, με δυνατότητες αξιοποίησης, μέσω τεχνητών νήσων για την παραγωγή αιολικής ενέργειας, που σε τελευταία ανάλυση, η εκδοχή αυτή αφορά στο διηνεκές, προστατεύει το περιβάλλον από επικίνδυνες καταστάσεις και αξιοποιεί το σύγχρονο περιβαλλοντικό πολιτισμό και τη σύγχρονη οικονομία.
Τα ειδικότερα δε ζητήματα, για τα οποία πρέπει να ενημερωθεί η κοινή γνώμη, και όσο το παρόν περίγραμμα επιτρέπει, εστιάζουν στα εξής:
- η ισχύουσα κωδικοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας
Με τη Συνθήκη του Montego-Bay της Ιαμαϊκής κωδικοποιήθηκε το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας σε νέο συμβατικό κείμενο υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Αποτελείται δε από 320 άρθρα και 9 παραρτήματα. Δηλαδή αναφέρομαι σε μακροσκελέστατο κείμενο.
Σχόλιο GMR: Ενδιαφέρον το άρθρο, αναμένουμε από τον κύριο Πέτρο Μηλιαράκη (στα πλαίσια του Κατακτημένου Νομικού Πολιτισμού) τις συνέχειές του με τίτλο “Το ζήτημα είναι και Νομικό”, “Το ζήτημα είναι και Αγωνιστικό” (εδώ το σχόλιο).
._
Π. Μηλιαράκης , 22 Ιουνίου 2020
Στον παρόντα χρόνο εγείρονται κρίσιμα ερωτήματα γύρω από τη λειτουργία των ελληνικών τραπεζών και ειδικότερα των λεγομένων «συστημικών τραπεζών» ως προς τα ζητήματα που αφορούν το εργαζόμενο προσωπικό, αλλά και τις καταχρηστικές ρήτρες που εμπεριέχονται σε σειρά συμβάσεων.
Το «πολιτικό σύστημα» κατά κανόνα προστατεύει τον τραπεζίτη απέναντι στον καταναλωτή, όπως επίσης προστατεύει τον τραπεζίτη απέναντι στον εργαζόμενο της κάθε τράπεζας. Για να διαπιστώσουμε δε τη σχέση του χρηματοπιστωτικού συστήματος με το εν γένει «πολιτικό σύστημα», χρήσιμα είναι τα παρακάτω:
Ασφαλώς μια δημοσιονομική κρίση ή μια κρίση στο χρηματοπιστωτικό σύστημα δημιουργεί άμεσα αντανακλάσεις τόσο στην οικονομία όσο και στην κοινωνία. Επειδή δε, το χρηματοπιστωτικό σύστημα προϋποθέτει τα Πιστωτικά Ιδρύματα να λειτουργούν στο πλαίσιο της αποστολής τους τόσο α) για την πίστη, όσο και β) για την ανάπτυξη της οικονομίας και συνεπώς της γ) κοινωνίας, το παρόν κείμενο επιδιώκει να συμβάλει στο δημόσιο λόγο με τα παρακάτω, αφού προταχθεί μια σύντομη ιστορική καταγραφή της αποστολής της τράπεζας ως κοινωνικοοικονομικού αλλά (δεν είναι υπερβολικός ο όρος) και «πολιτιστικού» φαινομένου.
Σχόλιο GMR: Εξόχως νομοτεχνική ανάλυση, εξοχώτατα ενδεδυμένη με μανδύα,…, δημοκρατίας… .
._
Πέτ. Μηλιαράκης, 4 Μαίου 2020
Η τελευταία δημόσια εμφάνιση του κ. Πρωθυπουργού (30.4.2020) στο Κοινοβούλιο, συμπολιτεύεται με την άποψη ότι αποτελούσε οιονεί προεκλογική παρουσία, ώστε εντός του έτους 2020, εφόσον δεόντως σταθμισθούν τα πράγματα ως προς την πανδημία και τις απόκρημνες οικονομικές συνθήκες που επέρχονται, να προκηρυχθούν εκλογές!
Σε κάθε περίπτωση πάντως, παρά τα όσα φιλολογούνται, προβληματίζει εάν ο κ. Πρωθυπουργός θα επιδιώξει πράγματι εκλογές, καθόσον θα αφορούν τις πιο «ιδιότυπες» εκλογές της μεταπολιτευτικής περιόδου, με πραγματικά «ρίσκα»! Εάν όμως ο κ. Πρωθυπουργός επιλέξει εκλογές ειδικώς για το Φθινόπωρο του 2020, τότε, ας ασχοληθούμε αποκλειστικώς σε επιστημονική (και μόνον!) βάση, με τα παρακάτω «τεχνικά», κυρίως νομικά «εκλογικά ζητήματα».
ΠΡΟΣ ΑΠΟΦΥΓΗ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ
Εξ´αρχής, όμως, και προς αποφυγή παρεξηγήσεων, γίνεται η διευκρίνιση ότι το παρόν κείμενο επ΄ουδενί αφορά προτροπή (και μάλιστα άνευ δικαιώματος) προς οιονδήποτε ή υπόδειξη (αλίμονο) κομματικού συμφέροντος! Άλλωστε, το κομματικό συμφέρον γνωρίζουν καλύτερα εκείνοι που το υπηρετούν, το υπερασπίζονται και εν τέλει τους αφορά!
Η αρχιτεκτονική της Λισσαβόνας και οι Ευρωεκλογές
Το παράνομο χρέος και η εξωσυμβατική ευθύνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης
Η Γερμανία προ των ευθυνών της – νέες δίκες μπορούν να ανοιχθούν
Σκέψεις ως κριτικές παρατηρήσεις
Oι δανειστές και τα αυτονόητα!..
Ο κύριος Draghi και οι δικαστές του Λουξεμβούργου
Eρωτήματα από το μέλλον – πολυκομματισμός και λαϊκισμός
ΤΟ « ΦΑΣΜΑ ΑΠΡΟΒΛΕΠΤΩΝ ΕΞΕΛΙΞΕΩΝ
Oι δανειστές και τα αυτονόητα!..
Πέτρος Ι. Μηλιαράκης: “Άκυρο το Μνημόνιο με βάση τη Συνθήκη της Λισαβόνας”
Οι θέσεις του Π. Μηλιαράκη για τον σφετερισμό της Λαϊκής Κυριαρχίας (video)
Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας – μια ενημερωτική προσέγγιση
ΝΟΜΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ ΣΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
Πρόκειται για «Κεντρική Βαλκανική Δημοκρατία»
«Ευρωσκεπτικισμός» και «ενωσιακή τάξη»
Το ζήτημα της «επαναδιαπραγμάτευσης» του συν 3,5%
Σχόλιο GMR: “μόνο η «ανυπακοή» μπορεί να επιλύσει τις διαφορές με γνώμονα το γενικότερο δημόσιο συμφέρον και όχι το ιδιοτελές συμφέρον οιουδήποτε παράγοντα της οικονομικής και δημόσιας ζωής“, μας προτρέπει ο εξαιρετικός νομικός κος Μηλιαράκης. Επειδή η προτροπή του κου Μηλιαράκη φέρει ΑΥΤΟ το ειδικό βάρος του ΕΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑ δικηγόρου, καλόν θα είναι, όσοι θέλουν να λέγονται αντιμνημονιακοί, να ΤΗΝ αξιοποιήσουν ενώπιοι-ενωπίω της (“ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ-ΔΕΝ ΑΚΟΥΩ-ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ”) ΕισαγγελικοΔικαστικής Εξουσίας (Πρόεδρο & Εισαγγελέα Α.Π.), και κατά του οποιουδήποτε (κατά την γνώμη τους) παράγοντα της οικονομικής και Δημόσιας ζωής, πχ, κατά των επωνύμως διαπλεκομένων ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ πολιτικοτηλεοπτικών ένθεν και ένθεν ΜΕΓΑΛΟΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ, λέμε τώρα…
Πέτ. Μηλιαράκης, 11 Φεβρουαρίου 2020
Η πρόσφατη κρίση του ποδοσφαίρου που αφορά αναπαραγωγή της κρίσης, έφερε στο επίκεντρο (για μια ακόμη φορά) τη σύγκρουση συμφερόντων. Τη σύγκρουση συμφερόντων παραγόντων της οικονομικής ζωής όπου με αιχμή δόρατος το οπαδικό φρόνημα και την αγορά Ποδοσφαιρικών Ανώνυμων Εταιρειών (ΠΑΕ), επιδιώκεται η υπεράσπιση και εξυπηρέτηση λοιπών οικονομικών συμφερόντων, άσχετων με το ποδόσφαιρο. Αυτά πλέον είναι πασίδηλα στην κοινωνία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δια της «ευρεσιτεχνίας» των πολιτικών της κατάφερε: αφενός α) να οξύνει την κρίση του ποδοσφαίρου και αφετέρου β) να δυσαρεστήσει τους πάντες. Ό,τι και εάν επιχείρησε στη συνέχεια, ακόμη και από το βήμα της Βουλής ο Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, προδήλως είναι ατελέσφορο, καθόσον η κρίση είναι ενεστώσα.
Σχόλιο GMR: Καλό, από πλευρά νομική-καταγγελτική κατά της ΕΕ.
Από πολιτική πλευρά, ακολουθεί την περιπλανώμενη πολιτική πορεία, του κατά τα λοιπά, εξαιρετικού νομικού.
Πέτρος Μηλιαράκης, 22 Ιανουαρίου 2020
Ο προκλητικός αποκλεισμός της Ελλάδας από το Βερολίνο
Το παρόν κείμενο αναφέρεται στο «καθιερωμένο δόγμα» του «ανήκομεν εις την Δύσιν». Ταυτοχρόνως
όμως, από τους ειδικούς αξιωματούχους της ελληνικής Πολιτείας, πληροφορούμαστε ότι, παρά που «ανήκομεν εις την Δύσιν», εν τούτοις την «κρίσιμη στιγμή» θα είμαστε «μόνοι»!
Τα προαναφερόμενα, δίδουν το ερέθισμα, ώστε να εστιάσουμε στα παρακάτω:
μια σφαιρική σύντομη ματιά
Στο χρόνο που γράφεται το παρόν κείμενο, είναι κοινός τόπος ότι ο στρατηγικός έλεγχος της Ανατολικής Μεσογείου σε όλα τα επίπεδα (αμυντικό, οικονομικό, ενεργειακό) αποτελεί πλέον το κύριο «σημείο» αντιθέσεων γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής αξίας και σημασίας και αφορά πρωτίστως στα αντιτιθέμενα συμφέροντα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ρωσίας. Σ’ αυτά ασφαλώς τα συμφέροντα συγκαταλέγεται η ασύμμετρη και εξωνομική βουλιμία της Τουρκίας.
Στο σύνολο της Μεσογείου και ειδικότερα στην Ανατολική Λεκάνη αυτής, ασφαλώς υφίστανται
δικαιώματα και συμφέροντα των παράκτιων κρατών. Τα συμφέροντα όμως αυτά δεν μπορεί παρά να ρυθμίζονται και να επιλύονται με βάση τις πρόνοιες της διεθνούς έννομης τάξης και ειδικότερα του Δικαίου της Θάλασσας, που αφορά Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο erga omnes.
Πέτ. Μηλιαράκης, 13 Δεκεμβρίου 2019
Με ανησυχία η κοινή γνώμη παρατηρεί ότι κλιμακώνεται η κρίση λόγω των ανιστόρητων και παράνομων πρωτοβουλιών της Άγκυρας.
Ήδη ο Τούρκος Πρόεδρος υπέγραψε την «παράνομη» συμφωνία με την κυβέρνηση της Τρίπολης για τον καθορισμό θαλασσίων ζωνών και την υπέβαλε στα Ηνωμένα Έθνη. Σε κύρωση της συμφωνίας προέβη και το «ιδιότυπο καθεστώς» της Λιβύης. Ταυτοχρόνως ο Τούρκος Πρόεδρος σε δηλώσεις του επέμεινε ότι η Τουρκία θα αξιοποιήσει «τα δικαιώματά της στην Ανατολική Μεσόγειο».
Έκτοτε Τούρκοι αξιωματούχοι σε απειλητικό ύφος και μάλλον με «πολεμική υστερία», έκαναν αναπαραγωγή των θέσεων της Άγκυρας.
ΟΙ ΔΥΟ «ΑΝΤΙΘΕΤΕΣ ΤΑΚΤΙΚΕΣ»
Ιδού λοιπόν «τι» πράττει η Τουρκία: Η Τουρκία αρχικώς εξαγγέλλει την πρόθεσή της, αξιολογεί τις αντιδράσεις και στη συνέχεια αδιστάκτως εφαρμόζει την εξαγγελία της.
Ιδού «τι» αντιθέτως πράττει διαχρονικώς η Αθήνα: Αρχικώς προβαίνει σε άρνηση της βασιμότητας του τουρκικού ισχυρισμού και στη συνέχεια επιδιώκει μιαν διπλωματική κινητικότητα. Τόσο η πλευρά της Ελλάδας, όσο και η πλευρά της Τουρκίας γνωρίζουν εκ των προτέρων «ποιά» θα είναι η διαδικασία αμφοτέρων των μερών. Συνεπώς τίθεται το ζήτημα «ποιά» πολιτική μπορεί να τροποποιηθεί. Της Τουρκίας αποκλείεται. Συνεπώς η αλλαγή της διαδικασίας αφορά μονομερώς στην Ελλάδα, που κινδυνεύει με την στάση της να δημιουργήσει την αίσθηση «φοβικού συνδρόμου», που προδήλως αφορά στην παρεξήγηση πολιτικής, σκοπούσας στον…«εξευμενισμό» της απροκάλυπτης επιθετικότητας της «ελίτ της Άγκυρας».