_.

Ευαγ. Σαρηγιαννίδη, 26 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Με αφορμή την 25η Μαρτίου ας αναρωτηθούμε: τι είναι η πατρίδα μας από ψυχοκοινωνιολογική άποψη. Σήμερα, η έννοια της πατρίδας αγοράζεται και πωλείται στα κομματικά παζάρια όχι μόνο των πατριδολάγνων, όσων, όπως υποτίθεται την προασπίζονται, αλλά και των πατριδοκάπηλων, όσων, όπως υποτίθεται, την εχθρεύονται. Όμως πέραν από το εμπόριο στις διάφορες πολιτικές και εκλογικές εμποροπανηγύρεις, η έννοια της πατρίδας για τον κάθε άνθρωπο θα αποτελεί το έδαφος στο οποίο θα εδρεύει πάντα και θα οικοδομείται ο συλλογικός εαυτός για τους ιστορικούς και ο ατομικός εαυτός για τους ψυχολόγους.

Το φαντασιακό, το θυμικό, οι σκέψεις και τα όνειρα των ανθρώπων δανείζονται τα χρώματα, τις μυρωδιές, τις εικόνες, τους ήχους της γενέθλιας γης του καθενός. Κατά το πρώτο στάδιο της ζωής ενός ανθρώπου, το οποίο ξεκινά με τη γέννηση του βρέφους και ολοκληρώνεται περίπου με τη συμπλήρωση του δεύτερου ηλικιακού έτους, το μικρό παιδί γεύεται και δοκιμάζει τον κόσμο που το περιβάλλει με τις αισθήσεις του.

Στις παλιές αγροτικές κοινωνίες, αλλά και στις σύγχρονες, όταν, έστω και περιστασιακά, το νεαρό άτομο ξεφεύγει από την αστική συνθήκη ζωής, νιώθει τις αχτίδες του ήλιου να του χαϊδεύουν το πρόσωπο, ακούει τις μουσικές από τις χαρές και τις λύπες των ανθρώπων, οσφραίνεται τις μυρωδιές του τόπου του, το νοτισμένο χώμα, τα ανθισμένα αγριολούλουδα, τα χιόνια, τις ομίχλες, τα λαμπερά φεγγάρια, τα ποτάμια, τις λίμνες, τις θάλασσες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Η συγγραφέας του άρθρου, καταλήγει:

“...αφετέρου “προστατεύει” τον εαυτό του από ένα ουσιαστικό πλησίασμα και μια πραγματική επικοινωνία με τους ευρισκόμενους πλησίον του, καθιστώντας την δημόσια εικόνα του ψευδαισθησιακά δημοφιλή, την στιγμή που το ίδιο αισθάνεται στην πραγματικότητα αμήχανο και απελπιστικά μόνο.“

Από τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ουσιαστικής ηλεκτρονικής επικοινωνίας και εν συνεχεία διαδραστικής και με ψυχή και με σώμα ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΗΣ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ σε ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων (λέμε τώρα,…, Χρεοκρατία και συναφή ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ), φαίνεται πως ο παραπάνω επίλογος κρίνεται ΒΟΛΙΚΟΤΕΡΟΣ.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στην τεχνολογική εξέλιξη, το πρόβλημα έγκειται στο διαίρει και βασίλευε της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ ενός ΔΙΑΡΚΩΣ αυτόφωρου εγκλήματος, κι αυτά, αρκεί να’ ναι καλά η κάθε είδους “εκπροσώπηση”, πολιτική, εργατική, θρησκευτική, πνευματική.

Με άλλα λόγια, τα, “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”,  “το μέρος δεν μπορεί να υπάρξει αν χαθεί το όλον”, η υπεράσπιση του ΚΟΙΝΟΥ (communis=κοινός) ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ, έχουν ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΕΙ, στον ΚΥΚΛΟ του ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ των Αντί-Προσώπου Σου και της ΜΑΤΑΙΟΔΟΞΙΑΣ της ΕΙΔΗΜΟΣΥΝΗΣ (https://greek-market-research.com/clink/eidimosyni-kai-apeleytherosi-patridas-laoy/ , https://greek-market-research.com/clink/narkissismos/ , https://greek-market-research.com/clink/dianooymenoi-akoyte/ , https://greek-market-research.com/clink/tag-oi-dianooymenoi-kai-pote-xecheilizei-o-koyvas-tis-genikis-eleytherias/ ).

Από την πλευρά της G-M-R σκεφτόμαστε, πως η κοινωνία, ο κάθε ξεχωριστός πολίτης, ιδιαίτερα ο κάθε ΕΝΕΡΓΟΣ πολίτης, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ κατά της παγκοσμιοποίησης και της αντικατάστασης αξιών με τις “αξίες” του “διαίρει και βασίλευε, την συνδρομή των ειδικών επιστημών, οικονομολόγων, νομικών, και ιδιαίτερα ΨΥΧΟΛΟΓΩΝ, ατομικής, βιομηχανικής, κοινωνικής, κλπ, ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ^(*) και μάλιστα την μαζί με τον πολίτη επεξεργασία των από τα ΣΥΣΤΗΜΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΩΝ ψυχολογικών μεθοδεύσεων, οι οποίες μεθοδεύσεις συνυπάρχουν με δόλια παραπλάνηση-εκβιασμούς-αντίποινα-εξαγορές-καταστολή (εισαγγελικοδικαστική-αστυνομική-νομοθετική).

Επομένως, θα περιμέναμε από επαγγελματίες ψυχολόγους, όπως η κυρία Ευγ.Σαρηγιαννίδη^(**), να δουν/προβάλλουν, ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πλαίσιο της ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΗΣ ΕΠΙΔΡΑΣΗΣ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ (και όχι μόνο το τεχνολογική επίδραση) στον μετανεωτερικό άνθρωπο, μαζί και την ψυχολογικά υποστηριγμένη ΔΙΕΞ-ΟΔΟ ΣΥΝ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.

Όμως, επειδή ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΨΙΑΣΤΟΙ (ιδιαίτερα με δέκα χρόνια πολιτικάντικο δούλεμα), ψάξαμε και βρήκαμε.

Βρήκαμε, πως η ικανή ψυχολόγος (“ικανή” μόνο επί όσων πραγματεύεται εις το άρθρο της) των ψυχολογικών καταστάσεων, υπήρξε πολιτευόμενη με το “κόμμα των ψεκασμένων”^(***) οπότε υπάρχει τεράστια πρόοδος με τις έστω μονομερείς ψυχολογικές εκτιμήσεις της ως προς την “μοναχικότητα του διαδικτύου με βάρκα το κινητό μας”, “μοναχικότητα” που οδήγησε “αντιμνημονιακά” φρούτα του τύπου Δημήτρη Καμμένου και “olympia” (η γνωστή “αντιμνημονιακή” ιστοσελίδα), στις αγκάλες της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ.

Ά, και παραλίγο να ξεχάσουμε να παραθέσουμε το πραγματικά ενδεικτικότατο δείγμα της καλής Ψυχολόγου: “Σήμερα, μετά από την ψυχοκοινωνικά τραυματική εμπειρία της πανδημίας, η ασώματη και εξ’ αποστάσεως “επαφή” του ατόμου με τον υπόλοιπο κόσμο μοιάζει να προτείνεται ως η μοναδική, ασφαλής, πάνω κάτω λύση. Για το σύγχρονο δυτικό άτομο η διαδικτυακή διαχείριση της μοναξιάς και της βαρεμάρας τείνει από πολλούς να θεωρείται “λύση σε κάποιο πρόβλημα”, παρά κομμάτι του. Με άλλα λόγια, το άτομο αναγκάζεται για να μην είναι μόνο να μείνει συνδεδεμένο…“

Αυτό το αξεπέραστης ψυχολογικής προσέγγισης της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ, απόσπασμα, αφορά ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ, τους αρθρογράφους της κατά τα λοιπά χρήσιμης ιστοσελίδας, slpress.

(*) wikipedia.org/wiki/Ψυχολογία

(**) https://slpress.gr/author/e-sarigiannidi/

(***) ΣΑΡΗΓΙΑΝΝΙΔΗ ΕΥΓΕΝΙΑ Υποψήφια ευρωβουλευτής των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

_.

Ευγ. Σαρηγιαννίδη, 12 Φεβρουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Την εποχή της πανδημίας του κορονοϊού, της κοινωνικής αποστασιοποίησης, του κοινωνικού απομονωτισμού, του εγκλεισμού και του “Μένουμε σπίτι”, μοιάζει να νομιμοποιείται η εξ’ αποστάσεως επικοινωνία περισσότερο από ποτέ. Ήδη οι νεότερες ηλικίες σε μεγάλο βαθμό διοχέτευαν μεγάλο μέρος της επιθυμίας τους για διασκέδαση, αλληλεπίδραση και κοινωνικοποίηση στο διαδίκτυο και στις διάφορες πλατφόρμες εξ’ αποστάσεως ψυχαγωγίας και επικοινωνίας.

Σήμερα, μετά από την ψυχοκοινωνικά τραυματική εμπειρία της πανδημίας, η ασώματη και εξ’ αποστάσεως “επαφή” του ατόμου με τον υπόλοιπο κόσμο μοιάζει να προτείνεται ως η μοναδική, ασφαλής, πάνω κάτω λύση. Για το σύγχρονο δυτικό άτομο η διαδικτυακή διαχείριση της μοναξιάς και της βαρεμάρας τείνει από πολλούς να θεωρείται “λύση σε κάποιο πρόβλημα”, παρά κομμάτι του. Με άλλα λόγια, το άτομο αναγκάζεται για να μην είναι μόνο να μείνει συνδεδεμένο…

Ανακαλώντας στιγμές του πρόσφατου προ-covid παρελθόντος παρατηρούσαμε συχνά το πώς η τεχνολογία και η χρήση του δικτύου είχε παρεισφρήσει στις καθημερινής ζωές των ανθρώπων και στις σχέσεις τους: Άνθρωποι είτε μόνοι μέσα στο πλήθος, είτε με τη φυσική παρουσία κάποιων φίλων ή οικείων, φτάνουν συχνά να αναζητούν συντροφιά στη συσκευή που βρίσκεται στην τσέπη ή στη τσάντα τους.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr