Σχόλιο GMR: Η G-M-R θεωρεί πως στο άρθρο, τα πέραν των κατωτέρω, συνιστούν αξιόπιστα στοιχεία για την τεκμηρίωσης της παραπομπής σε λογοδοσία όλων των από 2010 ως σήμερα, μνημονιακών κυβερνώντων. Βέβαια για τον αρθρογράφο κάτι τέτοιο “φαίνεται βουνό”, ίσως και δεν το θέλει, πάντως τον ευχαριστούμε για την άτυπη συνεργασία του μαζί μας.

Συνεχίζουμε.

Ή ψιλοχαμένο το ‘χει το πολιτικό του κριτήριο ο Γιώργος Χαρβαλιάς, που με αλήθειες από το παρόν άρθρο του θα μπορούσε (αν ήθελε) να στοιχειοθετήσει μήνυση εσχάτης μνημονιακής προδοσίας κατά Τσίπρα και πολλών ακόμα, ή, καλά να τα ‘χει θέλει πιο πολύ με τους πασοκοτσιπροαριστερούς παρά με την παράταξή του που βέβαια την διαφεντεύει ο μεταμοντέρνος σε όλα τα ζητήματα Κυρ. Μητσοτάκης.

Αλιεύουμε ωραιποιήσεις της “ελεεινής πολιτικής φιγούρας”, από το άρθρο:

1) – “Το μοναδικό του πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους είναι ότι σίγουρα δεν έκανε «προσωπικό ταμείο»…“

Το να τον πλασσάρουν οι ξένες δυνάμεις σε ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, να τον κουβαλούν να “διδάσκει” αλά Γ.Α.Π. σε φοιτητές εθνοπροδοσία, να προωθούν και να διαφημίζουν το Ιδρυμα Αλέξης Τσίπρας (Πρεμιέρα για το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα – Ολιγόλεπτο παρών και από τον Κασσελάκη), το να ξεκινάει επισήμως την προδοσία του λαού αγκαλιάζοντας την Γάτα των Ιμαλαΐων (Ο ηγέτης, ο εκδότης και… η γάτα των Ιμαλαΐων), δεν το λες πως “δεν έκανε προσωπικό ταμείο“.

Βέβαια, και μόνο αυτός ο αυτοευνουχισμός του πολιτικού κριτηρίου του Γ.Χ., είναι αρκετός ως “δείγμα ανδρός δημοσιογράφου” πόσω μάλλον αν προσθέσουμε και τα παρακάτω.

2) – “Αποδείχτηκε εκτός από λαοπλάνος και ασυγχώρητα αφελής. Την αφέλεια του αυτή πλήρωσε ο ελληνικός λαός που είδε τις ελπίδες του για απαλλαγή από την μνημονιακή ομηρία να εξανεμίζονται μέσα από την πλαστογράφηση της δικής του ετυμηγορίας.“

Ως, Λαοπλάνος, ταυτόχρονα και αφελής, μάλλον πρέπει να εξεταστεί και ο Γ.Χ. (άλλως ως σοβαρά ταρακουνημένος από την μητσοτακική μεταμοντέρνα και εθνοπροδοτική επέλαση,  ίδια με του Τσίπρα του οποίου εκτός άλλων, την μνημονιακή δέσμευση συνεχίζει).

3) – “Προσωπικά πιστεύω ότι ο νεαρός τότε αρχηγός του Σύριζα, είχε αγνές προθέσεις.“

Ετσι ισχυρίζονται για τα εγκλήματά τους πολλοί εγκληματίες.

4) – “Δεν κατάφερε μονάχα να του προσθέσει και τη ρετσινιά του λαμόγιου, γιατί αυτό θα…πήγαινε πολύ.“

Λαμόγιο (μεταμοντέρνο και εθνοπροδοτικό όπως προείπαμε), λαμόγιο δεν καταγγέλλει.

5) – “Σήμερα αντί να επιτίθεται στο καθεστώς Μητσοτάκη ο Τσίπρας…“.

Μα, με τί προσόντα, λαμόγιο (επιπέδου ενόχου εσχάτης προδοσίας) είπαμε, λαμόγιο δεν καταγγέλλει.

_.

Γιώργος Χαρβαλιάς, 30 Ιουνίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ένα από τα ελαττώματα των πρώην πρωθυπουργών είναι ότι δεν αντιλαμβάνονται πότε έρχεται η ώρα να πάνε σπίτι τους. Πότε ολοκληρώνουν τον …βιοιστορικό τους κύκλο στο δημόσιο βίο, όπως θα έλεγε και ο λεξιπλάστης, Δημήτρης Αβραμόπουλος.

Οι πολιτικοί, ιδίως στην Ελλάδα, πιστεύουν ότι είναι πάντα χρήσιμοι. Ακόμη αν έχουν αποδοκιμαστεί από το εκλογικό σώμα με τον πιο κραυγαλέο τρόπο ελπίζουν ότι θάρθει η στιγμή που θα επιστρέψουν από την πίσω πόρτα. Για να μεγαλουργήσουν ως «χρυσές εφεδρείες» του τόπου.

Σε μια τέτοια λογική πυκνώνουν εσχάτως τα σενάρια που θέλουν τον Αλέξη Τσίπρα να επιστρέφει σε ένα είδος…πατερούλη-καθοδηγητή της πελαγωμένης και σπαρασσόμενης ελληνικής κεντροαριστεράς. Γιατί οι υπόλοιποι μνηστήρες που διαγκωνίζονται, δεν διαθέτουν-τάχα- το ειδικό βάρος. Είναι «τσικό» μπροστά στον Αλέξη.

Ωραία, μόνο που όσοι διακινούν αυτά τα σενάρια, συμπεριλαμβανομένου πιθανώς και του ιδίου του Αλέξη, δυσκολεύονται να αντιληφθούν ότι το πολιτικό κεφάλαιο Τσίπρας στην χώρα έχει τελειώσει προ πολλού.

• Ο συγκεκριμένος πρώην πρωθυπουργός υπήρξε στην συνείδηση του εκλογικού σώματος, ειδικά αυτού που έχει απομείνει και παρίσταται στις κάλπες, ίσως ο πιο …χρεοκοπημένος της μεταπολίτευσης. Το μοναδικό του πλεονέκτημα σε σχέση με άλλους είναι ότι σίγουρα δεν έκανε «προσωπικό ταμείο»…

Κατά τα άλλα εμετρήθη, εζυγίσθη, και ευρέθη τραγικά ελλιπής. Αποδείχτηκε εκτός από λαοπλάνος και ασυγχώρητα αφελής. Την αφέλεια του αυτή πλήρωσε ο ελληνικός λαός που είδε τις ελπίδες του για απαλλαγή από την μνημονιακή ομηρία να εξανεμίζονται μέσα από την πλαστογράφηση της δικής του ετυμηγορίας.

………………….

Διαβάστε την συνέχεια, δείτε σχετικά video στο πλήρες άρθρο, εδώ.

Πηγή: hellasjournal.com

_.

Δημ. Μάρτος, 4 Φεβρουαρίου 2019

Το ‘’μακεδονικό’’ ως  γεωπολιτισμικό ζήτημα

                                                                                         Δημήτρης Μάρτος          Βέροια 4-2-2019

     Το γερμανικό περιοδικό Spiegel, προσεγγίζοντας τη Συμφωνία των Πρεσπών  υπό το πρίσμα των γεωπολιτικών και γεωπολιτισμικών αντιπαραθέσεων, τη χαρακτήρισε «νίκη για τη Δύση, καταστροφή για τη Ρωσία… η Μόσχα θα πρέπει να φοβάται για την επιρροή της στην περιοχή». Οι New York Times θεώρησαν ότι η μάχη για το ονοματολογικό «εξελίχθηκε σε μια δοκιμασία γεωπολιτικής εξουσίας μεταξύ της Ευρώπης και των ΗΠΑ από τη μία και της Ρωσίας από την άλλη στα αιωνίως ασταθή Βαλκάνια». Ο ρόλος του πολιτισμού αυξάνεται θεαματικά στις γεωπολιτικές συγκρούσεις. Στα Βαλκάνια βέβαια οι συγκρούσεις των ισχυρών γεωπολιτικών συνασπισμών πάντοτε ενδύονταν με πολιτισμικές αναφορές. Τα  έθνη -κράτη και τα σύνορα τους διαμορφώθηκαν ως παρεπόμενο της σύγκρουσης μεταξύ δυτικού κόσμου-πολιτισμού και ανατολικού ρώσικου-σλαβικού.

     Τα Βαλκάνια και ιδιαίτερα η Μακεδονία, αποτέλεσαν το έδαφος του καθορισμού του ορίου των δύο ισχυρών κόσμων-πολιτισμών. Ο φιλελληνισμός και των δύο αναπτύχθηκε σε συνάρτηση με την αμφισβήτηση μιας εμβόλιμης εξουσίας (τουρκικής -ισλαμικής) στον ιστορικό χώρο από τον οποίον αντλούσαν τα πρότυπα και τις επίκτητες παραδόσεις τους.  Το Βυζάντιο – Ορθοδοξία ενσωμάτωνε την Ελλάδα στον πολιτιστικό χώρο της Ρωσίας, όπως αντίστοιχα η αρχαιοελληνική παράδοση την ενσωμάτωνε, μέσω του νεοκλασικισμού-αθηναϊσμού, στη Δύση. Το πολιτισμικό όριο ανάμεσα στη δυτική και ανατολική Ευρώπη οριζόταν από την πρόσληψη και τη διχοτόμηση της ελληνικής συνέχειας και του ιστορικού χώρου του ελληνισμού. Ακόμη και σήμερα η πολιτισμική και ακαδημαϊκή σύγκρουση αρχαίας Ελλάδας και Βυζαντίου προέρχεται από τη μετάθεση της αξιολόγησης του ιστορικού δρομολογίου του ελληνισμού στο έδαφος της αντιπαράθεσης δυτικής Ευρώπης και Ρωσίας. Γι’ αυτό το ‘’μακεδονικό’’ θα πρέπει αρχικά να εξετάζεται ως συνέπεια αυτής της γεωπολιτισμικής σύγκρουσης.

Το ‘’μακεδονικό’’  ως  υπόλειμμα  του  Ανατολικού Ζητήματος.

Ο Ντανιλέφσκι(1), ο θεωρητικός του επιθετικού πανσλαβισμού, που επεξεργάστηκε τη σύγκρουση μεταξύ δύο διαφορετικών ιστορικών τύπων, του υπερώριμου ευρωπαϊκού και του νεαρού σλαβικού, θεωρούσε ότι το Ανατολικό Ζήτημα είχε μεγαλύτερο ιστορικό βάθος και πλανητικό εύρος απ’ αυτό που συνήθως του αποδιδόταν, ως ζήτημα διευθέτησης της καταρρέουσας οθωμανικής αυτοκρατορίας. Κατ’ αυτόν οι ρίζες του βρίσκονταν στην αρχαιότητα, στην αντίθεση του ρωμαϊκού και του ελληνικού πολιτισμικού τύπου και των κληρονομιών τους, δηλαδή, τη γερμανική αυτοκρατορία και τη βυζαντινή αντίστοιχα και ότι απ’ αυτήν την αντίθεση προέκυψε η σύγχρονη μεταξύ δυτικής Ευρώπης (λατινικοί, καθολικοί και προτεσταντικοί κόσμοι) και ανατολικής (Ορθόδοξοι, σλαβικοί και ελληνικοί κόσμοι). Πίστευε ότι οι Σλάβοι, ως νεότερος πολιτισμικά τύπος, θα επικρατούσαν των Δυτικοευρωπαίων. Ο δυτικός οικονομισμός, αστικός και μαρξιστικός, θα μεταθέσει το ζήτημα της παγκόσμιας υπεροχής από τις έννοιες της ζωτικότητας των πολιτισμικών χαρακτηριστικών στις έννοιες της παραγωγικής απόδοσης και τα οικονομικά μεγέθη, προδιαγράφοντας έτσι  την υπεροχή των δυτικοευρωπαίων. Στη συνέχεια, ο ρώσικος μαρξισμός (λενινισμός-σταλινισμός) ‘’σήκωσε το γάντι’’ του Δυτικού μαρξισμού, προσπαθώντας να ταυτιστεί με το πρόκριμά του, ότι η πολιτιστική ηγεμονία θα κρινόταν στο επίπεδο της οικονομίας και όχι της ζωτικότητας των πολιτισμικών χαρακτηριστικών. Γι’ αυτό και έχασε, επειδή έθεσε το θέμα της ηγεμονίας σ’ ένα πεδίο που πλεονεκτούσε η Δύση.

(more…)

_.

europost.gr-NewsRoom, 26 Ιανουαρίου 2023

Θυμάσαι τι έλεγες πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, Κυριάκο Μητσοτάκη, στις 25 Ιανουαρίου 2019, όταν ψηφιζόταν από την τότε κυβερνητική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή η επαίσχυντη και προδοτική Συμφωνία των Πρεσπών;

Σου το θυμίζουμε εμείς λέξη προς λέξη

«Σήμερα είναι μια δύσκολη, μια στενάχωρη μέρα για την Ελλάδα. Η κυβέρνηση με μια ευκαιριακή πλειοψηφία ψήφισε την επιζήμια Συμφωνία των Πρεσπών. H κύρωσή της σημαίνει την επίσημη αναγνώριση μακεδονικής γλώσσας και ταυτότητας στους κατοίκους των Σκοπίων για πρώτη φορά από ελληνική κυβέρνηση. Εγκαταλείπεται έτσι μια εθνική γραμμή δεκαετιών. Ο κ. Τσίπρας είπε “ναι” εκεί που όλοι οι προκάτοχοί του είπαν “όχι”. Τους λόγους τούς γνωρίζει μόνο ο ίδιος. Κι αυτό μπορεί να γίνει αρχή νέων δεινών. Δυστυχώς, τα κομματικά παζάρια και ο κυνισμός του ΣΥΡΙΖΑ επικράτησαν του εθνικού συμφέροντος. Πριν από 4 χρόνια ακριβώς, ο κ. Τσίπρας κέρδισε τις εκλογές εξαπατώντας τους πολίτες. Για να μας πάει τελικά πολλά χρόνια πίσω, κάνοντας χειρότερη τη ζωή των Ελλήνων και ειδικά των πιο αδύναμων.

Τώρα ολοκληρώνει το καταστροφικό του πέρασμα και με μια εθνική υποχώρηση. Πιστή στη λαϊκή εντολή, η Νέα Δημοκρατία έδωσε τη μεγάλη μάχη. Ανέδειξε την αλήθεια για το εθνικό θέμα, αλλά και το πραγματικό πρόσωπο κάθε κόμματος και κάθε βουλευτή. Προσωπικά, μίλησα με ειλικρίνεια για τις μεγάλες δυσκολίες που έρχονται από την εφαρμογή της συμφωνίας. Δεσμεύτηκα, όμως, και ότι θα μείνω σταθερός στο εθνικό καθήκον: Το δικαίωμα της Ελλάδας για βέτο στην ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ενωση δεν πρόκειται να το απεμπολήσω. Θα αγωνιστώ με όλες μου τις δυνάμεις για να αμβλύνω τις αρνητικές συνέπειες που είναι βέβαιο ότι θα προκύψουν από μια προβληματική συμφωνία. Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες πλέον γνωρίζουν. Βίωσαν τι σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ και έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους. Πρέπει, όμως, να μείνουν ενωμένοι και να επιδείξουν δημοκρατική ωριμότητα. Μακριά από ακρότητες. Σύντομα θα μιλήσουν, και η απάντησή τους στις κάλπες θα είναι συντριπτική. Η πιο σκοτεινή στιγμή της νύχτας είναι λίγο πριν απ’ το ξημέρωμα. Και η στιγμή της ελπίδας και της προόδου πλησιάζει. Γιατί οι Ελληνες αξίζουμε καλύτερα και πρέπει να πάμε μπροστά. Το μπορούμε».

Τα ακριβώς αντίθετα

Αυτά έλεγες τότε. Και τι έκανες από τον Ιούλιο του 2019 που έγινες πρωθυπουργός; Το ακριβώς αντίθετο. Εμφανίζεσαι ως προστάτης αυτής της χώρας, την έχεις πάρει από το χέρι και την οδηγείς πάση θυσία στην αγκαλιά της Ε.Ε., ενώ έχεις συναντηθεί αρκετές φορές στο Μέγαρο Μαξίμου με την πολιτική και πολιτειακή ηγεσία της χώρας αυτής, με τον πρώην πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ, με τον σημερινό πρωθυπουργό Ντίμιταρ Κοβάτσεφσκι, με τον πρόεδρο Στέβο Πενταρόφσκι. Ολους τούς διαβεβαίωσες ότι η κυβέρνησή σου στηρίζει την ενταξιακή διαδικασία των Σκοπίων, ενώ χαρακτήρισες «ζωτικής σημασίας τον σεβασμό των σχέσεων καλής γειτονίας και την πλήρη, συνεπή και καλή τη πίστη εφαρμογή της Συμφωνίας των Πρεσπών», της συμφωνίας που είχες καταψηφίσει…

Πηγή: europost.gr

_.

Θεοφ. Μαλκίδης 5 Δεκεμβρίου 2022

Πριν λίγο καιρό, στο πλαίσιο της επίσκεψης στα Βαλκάνια της προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, είχε υπογραφεί μία συμφωνία την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα Σκόπια η οποία είχε μεταφραστεί και στη «μακεδονική γλώσσα».

Τότε, είχαμε απευθύνει δημόσια ερώτηση στην ελλαδική συμπολίτευση και αντιπολίτευση, μείζονα και ελάσσονα, για το αν η Ελλάδα πράγματι αναγνωρίζει την εν λόγω «γλώσσα» και μάλιστα υπογράφει και συμφωνίες γραμμένες σε αυτή, δηλαδή εάν συμφωνεί με αυτήν τη de facto κατάσταση υπέρ των Σκοπίων και εις βάρος του Ελληνισμού.

Πριν περάσει μήνας από την πράξη αυτή της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη σιωπή της Αθήνας, έγινε γνωστή η είδηση ότι το Πρωτοδικείο Φλώρινας έχει επικυρώσει το καταστατικό της ΜΚΟ με την ονομασία «Κέντρο Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα», από την 28η Ιουλίου 2022, απόφαση η οποία δημοσιεύτηκε στο σχετικό Δικαστικό Δελτίο την 7η Νοεμβρίου.

• Της είδησης ακολούθησε η αμηχανία και η σιωπή της Αθήνας την οποία έσπευσε να συγχαρεί ο Ζάεφ, ο οποίος βεβαίως πανηγύρισε μία ακόμη κατάφωρη παραβίαση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας και των ελληνικών συμφερόντων στη Μακεδονία:

«Αυτοί είναι οι καρποί της Συμφωνίας των Πρεσπών. Φέρνουν χαρά σε όλους όσοι μιλούν τη μακεδονική γλώσσα. Συγχαίρω τους ιδρυτές του Κέντρου Μακεδονικής Γλώσσας στην Ελλάδα και όλους τους πολίτες της Βόρειας Μακεδονίας και της Ελλάδας που χαίρονται για αυτή την όμορφη πράξη που είναι ιδιαίτερα σημαντική ως μια ακόμη επιβεβαίωση των στενών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών. Ευχαριστώ τόσο τον πρώην όσο και τον νυν Πρωθυπουργό, Τσίπρα και Μητσοτάκη, για την πίστη και τη δέσμευσή τους στην οικοδόμηση ειλικρινούς φιλίας και καλής γειτονίας».

(more…)

_.

Βασ. Στοϊλόπουλος, 4 Δεκεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Με αφορμή την απαράδεκτη απόφαση του Πρωτοδικείου Φλώρινας –ως προφανές απότοκο της αντιδημοκρατικής και βλαπτικής για τα ελληνικά συμφέροντα Συμφωνίας των Πρεσπών– για την αναγνώριση φιλοσκοπιανής ΜΚΟ με τον προκλητικό τίτλο “Κέντρο μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα”, ακολουθεί ένα μικρό ιστορικό για την “μακεδονική γλώσσα”.

Ιστορικό βασισμένο αποκλειστικά –για ευνόητους λόγους– όχι σε ελληνική βιβλιογραφία (π.χ. Γ. Μπαμπινιώτης, “Η γλώσσα της Μακεδονίας. Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων”, εκδ. “Ολκός”), αλλά στο γερμανόγλωσσο Wikipedia.de (“Mazedonische Sprache” https://de.wikipedia.org/wiki/Mazedonische_Sprache).

Η “μακεδονική γλώσσα” (makedonski jazik)[1] υπάγεται, ως γνωστόν, στην νοτιοσλαβική υποομάδα των σλαβικών γλωσσών, οι οποίες με τη σειρά τους συμπεριλαμβάνονται στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες. Τα βουλγαρικά αποτελούν την πιο συγγενική της γλώσσα και οι λεγόμενες “μακεδονικές διάλεκτοι” είναι μέρος μιας συνέχειας από διαλέκτους, τόσο στα βουλγαρικά όσο και στα σερβικά[2]. Γι’ αυτό και στην επιστήμη της γλωσσολογίας, τα “μακεδονικά” συνυπολογίζονται μαζί με τα βουλγαρικά στην ανατολική ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών, η οποία διαφέρει σε πολλά σημεία από τη δυτική ομάδα αυτών των γλωσσών και εν μέρει και από τις υπόλοιπες σλαβικές γλώσσες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:  Δάσκαλε, Διδασκόμαστε:  ” ,…ανακτώντας την ιστορική αυτοσυνείδηση και την ιστορική αυτεπίγνωσή μας, πρέπει να σημάνουμε εθνικό συναγερμό, σ’ αυτό το πολύ κακό για μας σταυροδρόμι των καιρών: για να νικήσουμε την εθνική μας…ήττα. Νικώντας πρωτίστως τον καλλιεργούμενο «νεο-ραγιαδισμό» της ευρωδυτικής επικυριαρχίας! “

_.

Λαοκράτης Βάσσης, 19 Φεβρουαρίου 2019

Τοξίνες και παρενέργειες της Συμφωνίας των Πρεσπών

Με δεδομένο πως δεν μπορούν να εκτιμηθούν σε όλες τους τις διαστάσεις τα μείζονα παρεπόμενα, ιδίως τα «δυνητικά», της «Συμφωνίας των Πρεσπών», θα καταθέσω κάποιες (σκεπτικιστικές) παρατηρήσεις επί των «σημαινομένων» της.

Πρώτη: Ό,τι κι αν λέγεται, το «Μακεδονικό» δεν λύθηκε. Αν λύση είναι το να βγει το κεντρί του «μακεδονισμού» απ’ τη ράχη μας. Απλώς πέρασε σε άλλη (και άδηλη) φάση του, όπως μάλιστα το επιβαρύναμε με τη συγκεκριμένη «Συμφωνία». Γιατί δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, με πειστική σοβαρότητα, πως η αφύσικη αναγνώριση Βόρειας Μακεδονίας των…Μακεδόνων ( με μακεδονική γλώσσα, μακεδονική ιθαγένεια και μακεδονικό λαό), που είναι η απόλυτη νομιμοποίηση του «μακεδονισμού», συνιστά και λύση του «προβλήματος».

Δεύτερη: Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι «Πρέσπες» αναγιγνώσκονται ως επεισόδιο της οδυνηρά βιούμενης εθνικής μας «ήττας» ( Χρεοκοπία-ΓΑΠ, Καστελόριζο , 2010) . Κι όσο ήταν «ιδιοκτησία» μας τα Μνημόνια, για κάποιους…ήταν, άλλο τόσο είναι «ιδιοκτησίας» μας και η «Συμφωνία των Πρεσπών», που κι αυτή για κάποιους…είναι. Που σημαίνει πως σε συνθήκες «ήττας», οριζόμενης απ’ την Ευρω/δυτική επικυριαρχία (όπως φρόντισε να μας το θυμίσει με την «επιθεώρησή» της η κυρία Μέρκελ στο παραπέντε της επικύρωσης της «Συμφωνίας» απ’ τη Βουλή μας, κάτι που είχε κάνει νωρίτερα και με το Σκοπιανό προτεκτοράτο!), δεν μπορούσε παρά να τη διαπερνά λογική ήττας. Αλλιώς, δεν θα … υπογραφόταν.

(more…)