Σχόλιο GMR: Δεν απαιτείται σχόλιο μας, μια που ο κ. Γιώργος Βασσάλος έχει “σχολιάσει” σχετικά μέσω μιας ανάρτησης που η GMR βρήκε το 2018, την ανάρτησε τότε και παραθέτουμε ξανά στον αμέσως επόμενο σύνδεσμο.

ΕΕ: Ό,τι πουν οι εκπρόσωποι των εταιρειών

_.

Βασ. Στοϊλόπουλος, 13 Δεκεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η συνταρακτική υπόθεση διαφθοράς στο Ευρωκοινοβούλιο στην οποία πρωταγωνιστεί η Ελληνίδα ευρωβουλευτής Εύα Καϊλή, κατέδειξε για μια ακόμα φορά ότι τελικά η εξουσία σε οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα… “πολλά λεφτά” και βρίσκεται υπό την επήρεια μιας αδιαφανούς και χωρίς ίχνος νομιμοποίησης “πέμπτης εξουσίας”, τους λομπίστες.

Ανάμεσά τους βρίσκει κανείς πρώην πολιτικούς και Επιτρόπους, δικηγόρους, μάνατζερ, πράκτορες, ιδιοκτήτες ΜΚΟ, επαγγελματίες οικολόγους, τεχνοκράτες, εργατολόγους, κοινωνιολόγους, πανεπιστημιακούς καθηγητές, δημοσιογράφους, ακόμη κι εμπόρους. Είναι γεγονός ότι πάνω από 25.000 εξ επαγγέλματος λομπίστες δρουν σήμερα στις Βρυξέλλες, ενώ το ύψος της ετήσιας δαπάνης λόμπινγκ εκτιμάται πως ανέρχεται συνολικά στο 1,5 δισ. ευρώ (βλ. Lobbyismus in der EU).

Σύμφωνα με την ΜΚΟ Corporate Europe Observatory (CEO), την τελευταία επταετία ο επιχειρηματικός κόσμος αύξησε (κατά μέσο όρο) τις δαπάνες για θέματα λόμπινγκ στις Βρυξέλλες κατά περίπου 33%. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Apple, η οποία αύξησε τον προϋπολογισμό της από 750.000 ευρώ το 2015 στα 6,5 εκατομμύρια το 2022.

Στην πρώτη πεντάδα των επιχειρήσεων με τις μεγαλύτερες δαπάνες λόμπινγκ συγκαταλέγονται οι τέσσερις επιχειρήσεις της “Big Tech” (Apple, Google, META/FB, Microsoft), ενώ στην πρώτη δεκάδα βρίσκονται και επιχειρήσεις της “Big Oil and Gas” (Shell, Exxon Mobil), αλλά και δύο μεγάλες γερμανικές επιχειρήσεις (Bayer AG, Volkswagen). Αναμένεται πως μετά την ενεργειακή κρίση που προκλήθηκε με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία τα ενεργειακά λόμπι, ιδιωτικά και κρατικά, θα αυξήσουν κατά πολύ τα επόμενα χρόνια τις δαπάνες τους σε θέματα λόμπινγκ.

Ανάλογα με την εξειδίκευση και την εμπειρία τους τα λόμπι των Βρυξελλών συγκροτούν, σύμφωνα με το European Public Affairs Directory, τέσσερις ειδικές κατηγορίες : “Law firms”, “political consultancies”, “public relations consultancies” και “economic and management consultancies”. Στη σύνθεση των λόμπι περιλαμβάνονται όλων των ειδών οι ενώσεις (οικονομικές, συνδικαλιστικές, επιχειρηματικές, οικολογικές κλπ). Περίπου το 70% από αυτές έχουν καθαρά οικονομικούς προσανατολισμούς, το 20% αποτελείται από διάφορες ΜΚΟ (Greenpeace, Transparency International κ.α.) και μόνο το 10% αφορά ενώσεις, όπως καταναλωτές, συνδικάτα, αγρότες, κλπ.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Βασ. Στοϊλόπουλος, 4 Δεκεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Με αφορμή την απαράδεκτη απόφαση του Πρωτοδικείου Φλώρινας –ως προφανές απότοκο της αντιδημοκρατικής και βλαπτικής για τα ελληνικά συμφέροντα Συμφωνίας των Πρεσπών– για την αναγνώριση φιλοσκοπιανής ΜΚΟ με τον προκλητικό τίτλο “Κέντρο μακεδονικής γλώσσας στην Ελλάδα”, ακολουθεί ένα μικρό ιστορικό για την “μακεδονική γλώσσα”.

Ιστορικό βασισμένο αποκλειστικά –για ευνόητους λόγους– όχι σε ελληνική βιβλιογραφία (π.χ. Γ. Μπαμπινιώτης, “Η γλώσσα της Μακεδονίας. Η αρχαία Μακεδονική και η ψευδώνυμη γλώσσα των Σκοπίων”, εκδ. “Ολκός”), αλλά στο γερμανόγλωσσο Wikipedia.de (“Mazedonische Sprache” https://de.wikipedia.org/wiki/Mazedonische_Sprache).

Η “μακεδονική γλώσσα” (makedonski jazik)[1] υπάγεται, ως γνωστόν, στην νοτιοσλαβική υποομάδα των σλαβικών γλωσσών, οι οποίες με τη σειρά τους συμπεριλαμβάνονται στις ινδοευρωπαϊκές γλώσσες. Τα βουλγαρικά αποτελούν την πιο συγγενική της γλώσσα και οι λεγόμενες “μακεδονικές διάλεκτοι” είναι μέρος μιας συνέχειας από διαλέκτους, τόσο στα βουλγαρικά όσο και στα σερβικά[2]. Γι’ αυτό και στην επιστήμη της γλωσσολογίας, τα “μακεδονικά” συνυπολογίζονται μαζί με τα βουλγαρικά στην ανατολική ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών, η οποία διαφέρει σε πολλά σημεία από τη δυτική ομάδα αυτών των γλωσσών και εν μέρει και από τις υπόλοιπες σλαβικές γλώσσες.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Βασ. Στοϊλόπουλος, 18 Μαρ. 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μπορεί όντως να είναι ακόμη νωρίς για να εξαχθούν οριστικά συμπεράσματα για την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Σίγουρα όμως, η 24η Φεβρουαρίου 2022, ημέρα έναρξης του παράνομου πολέμου στην Ουκρανία, σηματοδοτεί μια ημέρα καμπής στην παγκόσμια ιστορία. Ξαφνικά, χώρες όπως η Γερμανία άλλαξαν την πολιτική ασφάλειας δεκαετιών και απορρίπτουν βασικές αρχές για την εξασφάλιση της ειρήνης, αρχής γενομένης από την άρση της απαγόρευσης αποστολής όπλων σε περιοχές κρίσεων και πολέμου, γυρίζοντας στην εποχή του Κάιζερ.

Η εξέλιξη αυτή για την Ανατολική Ευρώπη σηματοδοτεί και το οριστικό τέλος της “Ostpolitik”. Μαζί με αυτήν πέρασε στα αζήτητα της ιστορίας και η ρήση του Βίλλυ Μπραντ: «η ειρήνη δεν είναι τα πάντα, όμως χωρίς ειρήνη τα πάντα είναι ένα τίποτα». Απελπισμένος με τα όσα τραγικά συμβαίνουν στην “καρδιά της Ευρώπης” και την έκδηλη αλλαγή του πολιτικού προφίλ της Αριστεράς, ο σημαντικότερος ίσως εν ζωή επίγονος του Βίλλυ Μπραντ, ο Όσκαρ Λαφοντέν, υπέβαλε την παραίτησή του από το κόμμα της γερμανικής “Αριστεράς” (die LINKE), επισφραγίζοντας έτσι και το τέλος της πολυκύμαντης πολιτικής του καριέρας.

Ως έναν βαθμό, το γερμανικό Κοινοβούλιο θυμίζει σήμερα ημέρες καλοκαιριού του 1914, λίγο πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Τότε που ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β΄ ξεστόμισε το περίφημο ρητό: «Δεν γνωρίζω πλέον κόμματα, αλλά μόνο Γερμανούς» και όλοι σχεδόν οι βουλευτές ψήφισαν, ζητωκραυγάζοντας τα “πολεμικά κονδύλια” (Kriegskredite). Μάλιστα, εντελώς υποκριτικά, ο Κάιζερ ανέλαβε τότε μια αποστολή διαμεσολάβησης ως “φίλος της ειρήνης” στην σύγκρουση μεταξύ της Αυστροουγγαρίας και Ρωσίας και της απειλούμενης με πολεμικά τελεσίγραφα συμμάχου της Σερβίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr