Σχόλιο GMR: Εντάξει, καμία απορία.

Να είναι καλά και το ΚΚΕ για την ενασχόληση και το ενδιαφέρον που επέδειξε τόσα χρόνια για το θέμα.

history-point, 23 Ιουλίου 2019

Το ότι ο αγώνας της Κύπρου το 1974 δεν στηρίχθηκε είναι παγκοίνως γνωστό. Οι ευθύνες που υπήρχαν, τόσο για την τότε στρατιωτική ηγεσία και όσο και για την μετέπειτα πολιτική κυβέρνηση δεν αποδόθηκαν ποτέ σε αυτούς που έπρεπε. Από όλους όσοι συμμετείχαν άμεσα ή έμμεσα στην, μέχρι τώρα, πιο πρόσφατη συμφορά του Ελληνισμού, μόνο ο δικτάτορας Ιωαννίδης πλήρωσε.

Όλοι οι «μεγάλοι», οι οποίοι έπεισαν και την πολιτική κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» ότι δεν υπήρχε δυνατότητα ελληνικής αντίδρασης στις τουρκικές κινήσεις, όχι μόνο δε τιμωρήθηκαν ποτέ, αλλά μεταφόρτωσαν τις ευθύνες τους σε κατώτερούς τους αξιωματικούς, μετατρέποντας αθώους και άξιους, πατριώτες αξιωματικούς, σε εξιλαστήρια θύματα μιας τραγωδίας που άλλοι έστησαν και οι ίδιοι κάλυψαν.

Οι «μεγάλοι» εμφάνισαν τέτοια έλλειψη ανδρισμού ώστε, ελαφρά τη καρδία, κρέμασαν την ταμπέλα του «χουντικού» στα εξιλαστήρια θύματά τους και φρόντισαν να τους εκδιώξουν από τις Ένοπλες Δυνάμεις, στο πλαίσιο μιας κακώς νοούμενης και εφαρμοζόμενης «αποχουντοποίησης».

Χούντα και Κύπρος

Η τραγική επταετία 1967-74 μπορεί εύκολα να χωριστεί σε δύο περιόδους. Η πρώτη είχε ως βασικό πρωταγωνιστή τον Γεώργιο Παπαδόπουλο και ουσιαστικά τελείωσε με την εξέγερση του Πολυτεχνείου και μπορεί να συνδεθεί επίσης με τον Αραβοϊσραηλινό πόλεμο του Γιόμ Κιπούρ που έλαβε χώρα από τις 6 έως τις 26 Οκτωβρίου 1973.

(more…)

G-M-R, 2 Απριλίου 2020

ΚΟΡΟΝΟΪΟΣ: ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ-ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ ΜΕΤΡΩΝ;

Ξεκινώντας την σχετική θέματος εργασία μας, κρίνουμε σκόπιμο να προτείνουμε την ανάγνωση  σχετικού άρθρου του Ομ. Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ανδρέα Δημητρόπουλου το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Συνεχίζοντας, υπενθυμίζουμε στους «μα δεν μπορώ να πάρω το αυτοκίνητο να πάω να ξεσκάσω;» αντιστασιακούς (μακάρι να ‘ταν και απέναντι στην δεκαετή ΚΑΤΟΧΗ) τον Α.Ν 2520/1940⁽¹⁾, σε συνδυασμό με τις παραγράφους 1 και 3 του άρθρου 5 του Συντάγματος, του οποίου η παράγραφος 1 κάνει σχετική έμμεση ΑΛΛΑ ΣΑΦΗ επισήμανση⁽²⁾ και του άρθρου 25⁽³⁾ και της ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ “ΕΚΤIΜΗΣΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ”. Οι αρχικές απόψεις περί υπερβολικότητας των περιοριστικών μέτρων (που τις ανασκεύασε αλλά πάλι με αμφιλεγόμενο τρόπο, στην πορεία) του κορυφαίου επιστήμονα Ιωάννη Ιωαννίδη, χαρακτηρίζονται λίαν επιεικώς, αψυχολόγητες.

Αξίζει να επισημάνουμε πως σε μικροοικονομικό επίπεδο, στην επιχείρηση, η Επιτροπή (εργαζομένων) Υγείας & Ασφάλειας Εργασίας (υ.α.ε) εισηγείται μέτρα για αντίστοιχα ζητήματα με απαίτηση αυτά τα μέτρα να ενταχθούν στον “κανονισμό υ.α.ε.” ΚΑΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ. Αν είχαμε τέτοιο πρόβλημα ως εργαζόμενοι επιχείρησης, τέτοια δραστικά μέτρα θα ζητούσαμε, ασφαλώς και άλλα.

Το ότι ο Πρωθυπουργός πρόλαβε τους ανοργάνωτους και επιμένοντες “Ο καθένας χώρια” αντιμνημονιακούς στα περιοριστικά μέτρα (για τα διαθέσιμα βεβαίως μέσα ευθύνονται όλες οι μνημονιακές και προηγούμενες κυβερνήσεις), δεν σημαίνει πως πρέπει να τον βγάλουμε λάθος. Η οργάνωση του, έστω και με τους μνημονιακούς περιορισμούς κόστους, είναι πρωτοφανής για ελληνικό κράτος και θα είχαμε δικαίωμα να ζητάμε τα συνακόλουθα (προϋπολογισμός δημόσιας, ιδιωτικής, εργασιακής Υγείας), αν είχαμε τόσα χρόνια συσπειρωθεί επιστημονικά, αγωνιστικά, ταξικά, πατριωτικά, για αυτά.

Τέλος, επειδή το πρόβλημα αυτό η άλλο μπορεί να πάρει χρόνο και περαιτέρω επικινδυνότητα, το ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΟ θα είναι προσωρινό μέτρο που σε βάθος χρόνου θα δημιουργήσει είτε μελλοντική λιτότητα των υποψηφίων είτε πληθωρισμό. Λύση η ΑΝΑΔΙΑΝΟΜΗ (περιλαμβανομένης της κατάργησης της πλεονάζουσας με την «κοινή» και Πλατωνική λογική κληρονομιάς), ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ διαμοιρασμός μέσων, επιστημονικών-τεχνολογικών γνώσεων, παραγωγής (ατομικά- συναιτεριστικά- κρατικά-ενόπλων δυνάμεων πχ στρατιωτικοβιομηχανικό, ιατρικό υλικό κλπ), με την οικονομοτεχνική κρατική και πανεπιστημιακή βοήθεια, η συνεχής απαίτηση και εφαρμογή Δημοκρατίας και φυσικά ο αγώνας για Ειρήνη. Όλα αυτά σε εθνικό επίπεδο πρώτα-πρώτα και μετά ΑΝ, είμαστε ικανοί, τα “εξάγουμε” (ΟΣΗ ΕΞΑΓΩΓΗ/ΔΙΕΘΝΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΟ…).

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

(1)

Α. Ν. 2520 της 27 Αυγ./4 Σεπτ. 1940 (ΦΕΚ Α’ /273). Περί υγειονομικών διατάξεων. Αντικείμενον Αρθρο 1.

1. Προς προστασίαν της δημοσίας υγείας εν γένει επιτρέπεται η έκδοσις υγειονομικών διατάξεων, ων η εκτέλεσις δύναται ν` ανατίθεται εις αστυνομικά, υγειονομικά ή άλλα δημόσια όργανα.

2. Τα δι` υγειονομικών διατάξεων επιβαλλόμενα μέτρα θέλουσιν αποβλέπει ιδίως εις την ύδρευσιν και αποχέτευσιν, την αποκομιδήν απορριμμάτων, την εξυγίανσιν χώρων δυναμένων ν` αποβώσιν εστίαι αναπτύξεως μολυσματικών νόσων, την υγιεινήν εν γένει και καθαριότητα οικιών, ξενοδοχείων, εργοστασίων, καταστημάτων, των δημοσίων ή κοινοχρήσεων τόπων ! και καταστημάτων, την υγιεινήν κατάστασιν και καθαριότητα των εν τοις καταστήμασιν υπηρετούντων υπαλλήλων, τον σταυλισμόν των ζώων και την κατεργασίαν των προϊόντων αυτών, την από υγιεινής απόψεως καταλληλότητα των προς βρώσιν τροφίμων, την λήψιν μέτρων υγιεινής και καθαριότητος των μεταφορικών μέσων και των μέσων συγκοινωνίας και την εν γένει λήψιν πάντων των μέτρων προς πρόληψιν και καταπολέμησιν επιδημικών και νόσων και προστασίαν της δημοσίας υγείας.

(2)

1. Kαθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Xώρας, εφόσον δεν προσβάλλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα ή τα χρηστά ήθη.

3. H προσωπική ελευθερία είναι απαραβίαστη. Kανένας δεν καταδιώκεται ούτε συλλαμβάνεται ούτε φυλακίζεται ούτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο περιορίζεται, παρά μόνο όταν και όπως ορίζει ο νόμος.

4. Απαγορεύονται ατομικά διοικητικά μέτρα που περιορίζουν σε οποιονδήποτε Έλληνα την ελεύθερη κίνηση ή εγκατάσταση στη Χώρα, καθώς και την ελεύθερη έξοδο και είσοδο σ’ αυτήν. Τέτοιου περιεχομένου περιοριστικά μέτρα είναι δυνατόν να επιβληθούν μόνο ως παρεπόμενη ποινή με απόφαση ποινικού δικαστηρίου, σε εξαιρετικές περιπτώσεις ανάγκης και μόνο για την πρόληψη αξιόποινων πράξεων, όπως νόμος ορίζει.

**Eρμηνευτική δήλωση: Στην απαγόρευση της παραγράφου 4 δεν περιλαμβάνεται η απαγόρευση της εξόδου με πράξη του εισαγγελέα, εξαιτίας ποινικής δίωξης, ούτε η λήψη μέτρων που επιβάλλονται για την προστασία της δημόσιας υγείας ή της υγείας ασθενών, όπως νόμος ορίζει.

(3)

‘Αρθρο 25: (Αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου, προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων)

1. Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του Κράτους. Όλα τα κρατικά όργανα υποχρεούνται να διασφαλίζουν την ανεμπόδιστη και αποτελεσματική άσκησή τους. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν. Oι κάθε είδους περιορισμοί που μπορούν κατά το Σύνταγμα να επιβληθούν στα δικαιώματα αυτά πρέπει να προβλέπονται είτε απευθείας από το Σύνταγμα είτε από το νόμο, εφόσον υπάρχει επιφύλαξη υπέρ αυτού και να σέβονται την αρχή της αναλογικότητας.

2. H αναγνώριση και η προστασία των θεμελιωδών και απαράγραπτων δικαιωμάτων του ανθρώπου από την Πολιτεία αποβλέπει στην πραγμάτωση της κοινωνικής προόδου μέσα σε ελευθερία και δικαιοσύνη.
3. H καταχρηστική άσκηση δικαιώματος δεν επιτρέπεται.
4. Tο Kράτος δικαιούται να αξιώνει από όλους τους πολίτες την εκπλήρωση του χρέους της κοινωνικής και εθνικής αλληλεγγύης.

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΩΘΗΣΗΣ ΣΕ «ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΝΥΠΑΚΟΗ» ΜΕ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΚΑΤΟΧΗ

Συνδικαλιστές της ΑΤΕ-ΕΚΑ μιλούν για την πανδημία και την επίθεση κατά των εργαζομένων, δείτε εδώ 

Καταγγελία για τις συνθήκες εργασίας στην BIC, δείτε εδώ

Ανακοίνωση ΑΤΕ – ΕΚΑ:

Αγώνας για ζωή και δικαιώματα. Καμία απαγόρευση της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης

Η επιβολή καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας στη χώρα μας -παρά τους άδειους δρόμους- που προετοίμαζε η κυβέρνηση της ΝΔ από καιρό, δεν είναι μέτρο κατά της πανδημίας, αλλά μέτρο απαγόρευσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Δεν είναι ένα επιστημονικά απαραίτητο μέτρο όπως αυτά που πρότεινε η ΟΕΝΓΕ (προσλήψεις γιατρών, άνοιγμα ΜΕΘ, επίταξη του ιδιωτικού τομέα, εκτεταμένοι έλεγχοι κ.ά.), τα οποία η κυβέρνηση αγνόησε και εξακολουθεί να αγνοεί επιδεικτικά και τώρα προσπαθεί να ενοχοποιήσει την κοινωνία.

Είναι ένα βαθιά αντιδημοκρατικό, αντιλαϊκό και αντισυνταγματικό μέτρο που θέτει σε κυριολεκτική καραντίνα τις συνδικαλιστικές και λαϊκές ελευθερίες και εξυπηρετεί το πέρασμα των αντεργατικών μέτρων που έχει ανάγκη το κεφάλαιο.

Ήδη, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει κάνει αλλεπάλληλα δώρα προς το κεφάλαιο, όπως η μετάθεση του δώρου του Πάσχα, η δυνατότητα των εργοδοτών για μονομερή αναστολή των συμβάσεων εργασίας, ενώ ανέστειλε με ΠΝΠ την απαγόρευση της πολιτικής επιστράτευσης και την επίταξη των απεργών. Την ίδια στιγμή υπάρχει καταιγισμός απολύσεων, πληθώρα μονομερών εργοδοτικών ενεργειών, εξαντλητική και ανθυγιεινή εργασία στα σούπερ μάρκετ και σε πολλούς χώρους εργασίας. Η υγεία της εργατικής τάξης κινδυνεύει σε κλειστούς χώρους εργασίας με συνωστισμό και χωρίς μέτρα προστασίας. Οι εργαζόμενοι δεν περιμένουν από την κυβέρνηση να τους πει να τηρήσουν τα αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας και προστασίας των συναδέλφων τους. Απαιτούν όμως από το κράτος και τους εργοδότες άμεσα μέσα και μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς και δημόσιο δωρεάν ποιοτικό σύστημα υγεία για όλους.

Όμως ο στόχος δεν είναι η υγεία του λαού. Είναι ο αφοπλισμός των εργαζομένων και των συνδικάτων την ώρα που γίνεται σφαγή στους χώρους εργασίας και που όλα τα αντεργατικά μέτρα που παίρνονται έρχονται για να μείνουν και μετά την πανδημία. Η κυβέρνηση με τα μέτρα που πήρε χθες απαγορεύει κάθε συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Θέλει να απαγορεύσει στα μέλη των σωματείων να παρέμβουν στους χώρους εργασίας ενάντια στις απολύσεις, για μέτρα προστασίας των εργαζομένων κλπ. Απαγορεύει την μετακίνηση συνδικαλιστών και εργαζομένων στην επιθεώρηση εργασίας για να γίνει μια καταγγελία ενάντια σε μια εργοδοτική αυθαιρεσία. Η μόνη δράση που επιτρέπεται στο εξής είναι αυτή του κράτους, του στρατού και της αστυνομίας, μαζί φυσικά με την απρόσκοπτη λειτουργία των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων των εργοδοτών. Στόχος είναι η εγκαθίδρυση ενός μόνιμου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης για να σωθούν τα κέρδη του κεφαλαίου.

Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει οικειοθελώς μπει στον πάγο, στοιχίζεται πίσω από την κυβέρνηση και αφήνει τους εργαζόμενους που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί στο έλεος κράτους και εργοδοσίας. Οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα, οι ταξικές δυνάμεις δεν πρέπει να αναστείλουν τη δράση τους την ώρα που συνθλίβονται εργατικά δικαιώματα και κατακτήσεις. Η ΑΤΕ –ΕΚΑ καλεί σε κοινή δράση και αγώνα για ζωή και δικαιώματα. Να παλέψουμε στον Ταξικό Πόλεμο που μας έχουν κηρύξει!

ü Πλήρη συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες. Να μην μπουν στον γύψο τα δημοκρατικά δικαιώματα και η συνδικαλιστική δράση. Να παρθεί πίσω το χουντικό μέτρο της απαγόρευσης της κυκλοφορίας.

ü Απαγόρευση των απολύσεων. Άμεση ανάκληση των 40.000 απολύσεων που έγιναν τις τελευταίες μέρες. Καμία χαμένη άδεια – μισθός- ένσημο. Να σωθούν οι εργαζόμενοι και ο λαός, όχι τα κέρδη τους!

ü Η κυβέρνηση βλάπτει σοβαρά την Υγεία. Δωρεάν Περίθαλψη χωρίς αποκλεισμούς για όλους. Να ικανοποιηθούν τώρα τα αιτήματα των υγειονομικών και των νοσοκομειακών γιατρών. Να παρθούν τώρα μέτρα προστασίας για τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις που δουλεύουν κανονικά και μετακινούνται μαζικά.

Αγαπητοί συνάδελφοι, σχετικά με το μέτρο της απαγόρευσης της κυκλοφορίας, σας παραπέμπω στα άρθρα 5 & 25 του Συντάγματος τα οποία, μαζί με τα περισσότερα άλλα(*), αποτελούν κατάκτηση πραγματοποιημενη με το αίμα των προγονων-συναδέλφων μας.

Αν δεν είναι κατανοητή,  (επί του συγκεκριμένου)  η ανάγκη λήψης τέτοιων μέτρων και ασφαλώς όπως καταγγελλετε όχι μόνο αυτων, τότε δεν θα ειναι ποτέ κατανοητή η ανάγκη λήψης ΌΛΩΝ ΤΩΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΩΝ μέτρων για ΥΑΕ, αλλά θα είναι κατανοητή μόνο η ανάγκη ρητορικής καταγγελίας των εργοδοτών χωρίς τις αντιστοίχως απαιτούμενες συνδυαστικές από πλευράς ποσοτητας-σύνθεσης αντιστεκόμενων και συνδυαστικης διεπιστημονικής προσέγγισης.

Ενδεικτικά σας αναφερω, πώς παρά σχετικές συστάσεις του ΣτΠ για αυτοτελή εφαρμογή του ΑΒΕΚ στις επιχειρήσεις, ούτε οι συστάσεις ούτε ο νόμος εφαρμόζονται (είδατε πουθενά αβεκ;) και τούτο γιατί λείπουν οι εργατικες συνεργειες στο όνομα μιας μη ωφελιμης στην ζωή, στην πορεια της ταξικης αντιστασης, ιδεολογικής καθαρότητας.

Χαιρετισμούς στον Ντίνο.

(*) μια συντακτική εθνοσυνέλευση σε ΑΛΛΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ δεν υποστηρίζεται με σεχταριστικη αντίληψη-πρακτική.

Αναρωτηθήκατε μήπως, το ότι δεν εισακουονται οι προτάσεις που αναφέρετε, έχουν σχέση με την περιορισμένη αριθμητικά και ως προς την θέλησή διεπιστημονικής και αντιστασιακών συνεργειών,  αντιστασιακή, μάζα σας;

Απαγόρευση Κυκλοφορίας και Σύνταγμα

Από

 Χαράλαμπος Κουρουνδής

 –

26/03/2020

Όταν ο κανόνας γίνεται εξαίρεση

Η επιβολή απαγόρευσης κυκλοφορίας που ανακοινώθηκε σήμερα με το διάγγελμα του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στερείται συνταγματικού ερείσματος. Το εν λόγω μέτρο φαίνεται ότι θα εμφανιστεί νομικά ως υλοποίηση της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που εκδόθηκε για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Οι Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου όμως αποτελούν ουσιαστικούς νόμους, οι οποίοι δεν είναι δυνατό να παραβιάσουν το Σύνταγμα ανατρέποντας την ιεραρχία των κανόνων δικαίου. Η ελευθερία κίνησης και εγκατάστασης στην ελληνική επικράτεια, δηλαδή η λεγόμενη stricto sensu προσωπική ελευθερία, κατοχυρώνεται στο άρθρο 5 παρ. 3 του Συντάγματος. Ως τέτοια, πρόκειται για μια ελευθερία που δεν είναι δυνατό να ανασταλεί ούτε κατά την κήρυξη πολιορκίας σύμφωνα με το άρθρο 48 του Συντάγματος, η οποία βέβαια προβλέπεται ούτως ή άλλως με την κήρυξή της από τη Βουλή μόνο σε περίπτωση πολέμου, επιστράτευσης ή εκδήλωσης ένοπλου κινήματος για την ανατροπή του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εάν είχε κηρυχθεί κατάσταση πολιορκίας θα αιρόταν απλώς η απαγόρευση λήψης ατομικών διοικητικών μέτρων περιορισμού της εν λόγω ελευθερίας με βάση το άρθρο 5 παρ. 4. Στο διάγγελμά του, ο πρωθυπουργός αιτιολόγησε το μέτρο με βάση την ανάγκη κρατικής παρέμβασης «όταν η άσκηση της ατομικής ελευθερίας υπερβαίνει τον συνταγματικό της σκοπό και απειλεί την κοινωνία». Η άποψη αυτή δεν ανταποκρίνεται στις συνταγματικές προβλέψεις, καθώς η συγκεκριμένη ελευθερία δεν έχει ορισμένο συνταγματικό σκοπό όπως άλλα συνταγματικά δικαιώματα, πχ το δικαίωμα της απεργίας. Η φρασεολογία που χρησιμοποίησε ο Κ. Μητσοτάκης παραπέμπει στην καταχρηστική άσκηση δικαιώματος, η οποία όμως δεν μπορεί σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα να επιβάλλεται μέσω μιας προληπτικής συνολικής απαγόρευσης οποιουδήποτε δικαιώματος.

Σημαίνουν όλα αυτά ότι η ελευθερία κίνησης είναι απεριόριστη; Όχι βέβαια, όπως και κανένα από τα συνταγματικά αναγνωρισμένα δικαιώματα. Οι περιορισμοί τους όμως οφείλουν να μην πλήττουν τον πυρήνα τους. Και τούτο ακριβώς είναι που συμβαίνει στην περίπτωσή μας: ενώ η ελευθερία ήταν ο κανόνας και ο περιορισμός η εξαίρεση, πλέον η ελευθερία γίνεται η εξαίρεση και ο περιορισμός ο κανόνας. Επιπλέον, μέσω της καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας θίγονται βεβαίως και άλλα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα, όπως η συνδικαλιστική ελευθερία, η ελευθερία της συνάθροισης (που μπορεί να περιοριστεί με συνταγματικά θεμιτό με βάση τις προβλέψεις του άρθρου 11 παρ. 2) και πολλά άλλα των οποίων η άσκηση προϋποθέτει την κυκλοφορία των ανθρώπων. Σημειωτέον μάλιστα ότι το άρθρο 5 παρ. 3 του Συντάγματος ανήκει στον σκληρό πυρήνα των μη αναθεωρήσιμων διατάξεων με βάση το άρθρο 110 του Συντάγματος.
Όλα αυτά ίσως φαίνονται υπερβολικά τυπολατρικά και τετριμμένα απέναντι σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση φονικής πανδημίας. Ίσως αυτό ήθελε να υπογραμμίσει ο πρωθυπουργός επαναλαμβάνοντας σχεδόν αυτολεξεί τη διατύπωση του κοινωνικού δικαιώματος στην υγεία («το κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών», αρ. 21 παρ. 3 του Συντάγματος). Όμως η επίκληση ενός συνταγματικού δικαιώματος δεν αρκεί για να θίξει τον πυρήνα ενός άλλου. Από την άλλη πλευρά, η επίκληση καθ’ εαυτή είναι σημαντική στο επίπεδο της ουσιαστικής νομιμοποίησης αυτού του τόσο δραστικού μέτρου. Σ’ αυτό το σημείο, η επιλογή του Κ. Μητσοτάκη όχι απλώς δεν καλύπτεται αλλά φαίνεται ακόμα πιο έωλη, καθώς οι κυβερνητικές επιλογές ως τώρα δεν δικαιολογούν ένα μέτρο τόσο «ριζοσπαστικό». Εάν είναι πρόσφορο, κατάλληλο και αναγκαίο μέτρο για την καταπολέμηση της πανδημίας η καθολική απαγόρευση κυκλοφορίας, τότε πώς την ίδια στιγμή η κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει στην επίταξη των ιδιωτικών κλινικών, στη διαμόρφωση επιπλέον κλινών ΜΕΘ και σε άμεσες μαζικές προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού, σε μέτρα δηλαδή που αφορούν άμεσα τη μάχη κατά του κορωνοϊού; Οι πολίτες καλούνται να παραμείνουν στο σπίτι υποχρεωτικά, αλλά δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα για την αναστολή των λογαριασμών τηλεφώνου, ρεύματος και νερού ώστε να μπορέσουν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς οι οικονομικά ασθενέστεροι. Επιπλέον, δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο για χώρους όπου δεκάδες και εκατοντάδες άνθρωποι στοιβάζονται χωρίς κανένα μέτρο, όπως τα camps των προσφύγων ή οι φυλακές.

Με αυτά τα δεδομένα, η επιβολή συνολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας εκτός από συνταγματικής νομιμότητας στερείται και ουσιαστικής νομιμοποίησης. Όλα τα παραπάνω δεν αναιρούν προφανώς την αναγκαιότητα περιορισμού των μετακινήσεών μας ώστε να καθυστερήσουμε τη διασπορά του ιού. Όμως αυτό, όπως αναφέρθηκε και στο πρωθυπουργικό διάγγελμα, «τηρείται από τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών». Αυτή η συντριπτική πλειοψηφία έχει κάθε δικαίωμα λοιπόν, να ζητά από τον πρωθυπουργό δραστικά μέτρα για την προστασία της δημόσιας υγείας και να αντιμετωπίζει με μεγάλη επιφύλαξη τον αντισυνταγματικό περιορισμό των δικαιωμάτων της.

Με αίσθημα ευθύνης,

*Χαράλαμπος Κουρουνδής  Διδάκτορας Νομικής ΑΠΘ*

Το ΝΑΡ για την απαγόρευση κυκλοφορίας και τα μέτρα της κυβέρνησης

Μαρ 23, 2020  fridaΠολιτική

Μόνο τη στρατιωτική στολή ξέχασε να φορέσει ο Πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης ανακοινώνοντας την απαγόρευση της κυκλοφορίας των πολιτών, παρά μόνο αν «κινούνται προς και από την εργασία τους» ή για τρόφιμα και φάρμακα ή άλλες συγκεκριμένες αυστηρά ανάγκες με την υποχρέωση δήλωσης της μετακίνησης τους στις αρχές παράλληλα με την επιβολή προστίμων σε ένα οργουελικό σενάριο ελέγχου και παρακολουθήσεων.

1. Αν ήθελε η κυβέρνηση να επιτεθεί στην πανδημία, θα έκανε άλλα πράγματα:

Θα είχε κάνει προσλήψεις γιατρών (μηδέν έως τώρα και ούτε καν πρόβλεψη για αργότερα).
Θα είχε ανοίξει τις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας.
Θα έδινε έστω μάσκες στους γιατρούς.
Θα οργάνωνε συστηματικά διαγνωστικά τεστ όπως έκαναν με αποτελεσματικότητα κατά του κορωνοϊού όλες οι χώρες της Ασίας.
Θα στήριζε έκτακτα τις υποδομές του δημόσιου συστήματος υγείας που έχει γονατίσει από τις μνημονιακές πολιτικές κυβερνήσεων και ΕΕ.
Θα προχωρούσε σε επίταξη υποδομών και δυναμικού του ιδιωτικού τομέα υγείας.

Τίποτα από αυτά δεν κάνει! Επιτίθεται όμως στις λαϊκές ελευθερίες, με χουντικής έμπνευσης μέτρα απαγόρευσης της κυκλοφορίας των πολιτών.

Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση θέτει εκτός του νόμου την πολιτική και συνδικαλιστική δράση. Στους σκοπούς μετακίνησης για παράδειγμα, δεν περιλαμβάνεται η μετάβαση μελών ενός συνδικάτου σε ένα εργασιακό χώρο, την ώρα που οι απολύσεις είναι χιλιάδες.

2. Ο πρωθυπουργός, με πρωτοφανείς εκφράσεις για «άσκηση της ατομικής ελευθερίας που υπερβαίνει το συνταγματικό της σκοπό», για «ελλειμματική ευθύνη» και «μερικούς επιπόλαιους», επιχειρεί να μεταθέσει την ευθύνη στους πολίτες για την εγκληματική πολιτική της. Πρόκειται για ξεδιάντροπη προσπάθεια ενοχοποίησης της κοινωνίας, για χυδαία και μακάβρια εκδοχή του δόγματος «μαζί τα φάγαμε» για να δικαιολογηθούν παλιότερα τα μνημόνια. Αντί η κυβέρνηση να αναλάβει τις ευθύνες της για την πανδημία, στην ουσία προεξοφλεί την αποτυχία και αγωνιά μόνο για την πολιτική της μακροημέρευση, καταθέτοντας τα όπλα που η οργανωμένη πολιτεία οφείλει να χρησιμοποιήσει στις κρίσιμες στιγμές που μιλάμε και δηλώνει ότι «τα μεγαλύτερα όπλα κατά του αόρατου εχθρού είναι η προσωπική μας συμπεριφορά». Αν είναι έτσι, αν είναι πράγματι άχρηστη η κυβερνητική και κρατική μηχανή, ας μας αδειάσουν τον τόπο, αντί να νουθετούν και να εκβιάζουν τους πολίτες.

3. Άραγε οι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, που καλούνται να πάνε στις δουλειές τους, όπου συνωστίζονται σε κλειστούς χώρους και σε στρεσογόνες καταστάσεις, πολλοί χρησιμοποιώντας και τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δεν μεταδίδουν τον ιό, ούτε κινδυνεύουν οι ίδιοι να κολλήσουν; Και ο κίνδυνος είναι στο να βρεθούν πάνω από 2 (!) μαζί σε ανοιχτούς χώρους; Αυτό και μόνο δείχνει όλη τη γύμνια των κυβερνητικών επιχειρημάτων. Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση και η αστική εξουσία γενικότερα, εκμεταλλεύεται πρόστυχα την αγωνία για την πανδημία για να εφαρμόσει σχέδια που είχε στο συρτάρι κατά των λαϊκών ελευθεριών από πριν. Το γεγονός ότι τα μέτρα έχουν πολιτικά και όχι υγιειονομικά κίνητρα φαίνεται και από την αποστροφή του πρωθυπουργού «Ευχαριστώ τη συντριπτική πλειονότητα των πολιτών που κατάλαβαν την απειλή και μένουν στο σπίτι».

4. Τα ίδια τα μέσα εφαρμογής των μέτρων συντριβής των λαϊκών ελευθεριών, με την χρήση της αστυνομίας και του στρατού, αποτελούν μια ακόμη απόδειξη του αντιδραστικού χαρακτήρα τους. Ο κορωνοϊός δεν αντιμετωπίζεται με το στρατό και με στρατιωτικές διαταγές, αλλά με δημόσιο σύστημα υγείας και με εργατικό λαϊκό αγώνα ενάντια την γενοκτονία στην οποία μας καταδικάζει η αντεργατική πολιτική κυβερνήσεων και αστικών τάξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο

5. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, οι συνταξιούχοι, δεν περιμένουν από την κυβέρνηση να τους πει να τηρήσουν τα αναγκαία μέτρα αυτοπροστασίας και προστασίας συγγενών, φίλων, συναδέλφων τους και ειδικά όσους ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες. Η εικόνα της «αδιαφορίας» που δίνουν τα επιστρατευμένα από την κυβερνητική προπαγάνδα ΜΜΕ, είναι ψεύτικη. Να κάνει άμεσα η κυβέρνηση αυτά που οφείλει και ας μη δείχνει με το δάχτυλο προσβλητικά τους πολίτες.

Το Νέο Αριστερό Ρεύμα για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, καλεί σε πολιτική εγρήγορση και κοινή δράση το σύνολο των αριστερών κομμουνιστικών, αλλά και ευρύτερα αλλά και ευρύτερα των δημοκρατικών πολιτών στη χώρα μας. Για ουσιαστικά μέτρα προστασίας της δημόσιας υγείας, ενίσχυσης της περίθαλψης και θωράκισης του λαού. Ενάντια στην κυβερνητική απόφαση για απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά και γενικότερα ενάντια στη μεθόδευση των αστικών δυνάμεων σε όλο τον κόσμο, με πρόσχημα την πανδημία, για επιβολή μιας βαθιάς αντιδραστικής τομής μεσαιωνικού τύπου.

Στην κρίσιμη αυτή στιγμή, δεν έχει θέση στην αριστερά ούτε ο εφησυχασμός, ούτε η συναίνεση στην απαγόρευση της πολιτικής και συνδικαλιστικής δράσης.

ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

G-M-R, 27 Μαρτίου 2020

ΕΡΓΑΣΙΑ-ΔΙΚΑΙΟ.zip

Γεωρ. Σκαλβούνος(*)

Έθνική πολιτιστική ταυτότητα[1]ΔΙΟΡΘΩΜΕΝΟ

(*)— Οικονομολόγος. Κοινωνιολόγος

Αναρτούμε κείμενο του κ. Γεωργίου Σκλαβούνου που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Πολιτεία 1982 τεύχος 3

Σχόλιο GMR: Το κείμενο “εθνική ταυτότητα η εθνική συνείδηση;” είναι η μαύρη τρύπα της ιστορικά εξελιγμένης ατομικής και συλλογικής ελληνικής ψυχής.

Είναι, όπως με δέος το αντιλαμβανόμεθα, η απορρόφηση και η ανα-δημιουργική καταγραφή, της απόλυτης συμπύκνωσης, της ελληνικής ψυχής.

Αυτή η συμπύκνωση, αυτή η πυκνή μεθοδολογική και εννοιολογική καταγραφή-ανάλυση-σύνθεση-εργαλείο ανα-σύνθεσης, της ελληνικής ψυχής, είναι παράλληλα πανανθρώπινης αξίας.

Γεωρ. Σκαλβούνος(*)

Εθνική Ταυτότητα ή Εθνική Συνείδηση;_ Περιοδικό ΠΟΛΙΤΕΙΑ 1982,Τευχ 3.

Το πρώτο λινκ είναι σε PDF από το περιοδικό Πολιτεία.

Εθνική Ταυτότητα ή Εθνική Συνείδηση_ Περιοδικό ΠΟΛΙΤΕΙΑ 1982,Τευχ 3.

Το δεύτερο λινκ είναι το ίδιο κείμενο σε word (αποτέλεσμα επίπονης προσπάθειας της GMR, μα άξιζε τον κόπο) προκειμένου να καταστεί πιο ευανάγνωστο για τον αναγνώστη μας.

Εθνική Ταυτότητα ή Εθνική Συνείδηση_ΤΕΛΙΚΟ (1)Περιοδικο ΠΟΛΙΤΕΙΑ 1982 Τευχ 3.

(*)— Οικονομολόγος. Κοινωνιολόγος

Κώστας Λάμπος , 9 Δεκ. 2018

Αφιερώνεται στον εγγονό μου Θησέα-Επίκουρο

«Μέτρο όλων των πραγμάτων είναι ο άνθρωπος»

Πρωταγόρας

Είναι στη φύση του κεφαλαίου, κατά «το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό’, να κανιβαλίζει και να βαμπιρίζει. Αυτή η ιδιότητα του μεγάλου κεφαλαίου να τρώει το μικρό είναι γνωστή από την εποχή του πρώιμου καπιταλισμού και καταγράφτηκε ως δόγμα ‘lese faire laissez passer’ και επί το λαϊκότερον ως ‘ελεύθερος ανταγωνισμός’. Ελεύθερος ανταγωνισμός όμως μεταξύ άνισων μεγεθών κεφαλαίων και υπό διαφορετικές, ευνοϊκές για το μεγάλο και δυσμενείς για το μικρό κεφάλαιο, συνθήκες δεν υπήρξε ποτέ, δεν μπορεί και δεν θα υπάρξει ποτέ και στο μέλλον, πράγμα που οδηγεί στο κεφαλαιοκρατικό σύστημα ολιγοπωλιακής παραγωγής και ακραίας ανισοκατανομής του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου και αποκαλύπτει ότι το δόγμα περί ‘ελεύθερου ανταγωνισμού’ δεν είναι παρά μια ταξική ιδεολογία που εξυπηρετεί αποκλειστικά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Αυτή η πραγματικότητα έγινε, ακόμα και από την εποχή του λεγόμενου ‘πρώιμου καπιταλισμού’, κατανοητή από το μικρό κεφάλαιο, το οποίο ως πολιτικά αριθμητικά υπέρτερο διεκδίκησε και κατάφερε, συμμαχώντας με τα πλατιά λαϊκά στρώματα των αγροτών και των εργατών, να ανατρέψει το παλιό πολιτικό σύστημα της μοναρχίας και να επιβάλλει το σύστημα της λεγόμενης ‘αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας’ με την ψευδαίσθηση ότι με την υποτιθέμενη ‘λαϊκή κυριαρχία’ θα περιόριζε την αυθαιρεσία του μεγάλου κεφαλαίου και δια της κρατικής εξουσίας θα εξασφάλιζε όρους λειτουργίας της οικονομίας που θα προστάτευε το μικρό κεφάλαιο αφήνοντάς του περιθώρια επιβίωσης, ‘περάσματος’ που θα του επέτρεπαν να γίνει από θύμα θύτης, δηλαδή μεγάλο κεφάλαιο. Αυτές οι ψευδαισθήσεις κατέρρευσαν πολύ γρήγορα, όταν μέσα σε μερικές δεκαετίες το μεγάλο κεφάλαιο μετεξελίχθηκε σε μονοπωλιακό κεφάλαιο, το οποίο με τη σειρά του και σχετικά γρήγορα συσπειρώθηκε, γκρεμίζοντας, με εργαλεία του τους παγκόσμιας εμβέλειας θεσμούς όπως ο ΟΗΕ, ο ΟΠΕ, το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα, το ΝΑΤΟ, οι 1000 αμερικανικές βάσεις στον πλανήτη, οι λογής-λογής μυστικές υπηρεσίες, στοές και λέσχες, οι προδοτικές τοπικές ελίτ, κ.λπ., κ.λπ., κάθε έννοια προστατευτικών εμποδίων, νόμων, συνόρων, εθνικής, πολιτικής, πολιτιστικής και πολιτισμικής υπόστασης και κυριαρχίας, στην οντότητα του νεοφιλελεύθερου παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου, που ως αμερικανισμός αντιμετωπίζει εχθρικά και ως ‘δυνάμεις του κακού’ όχι μόνο την Ρωσία, και την Κίνα, αλλά ακόμα και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η νευρικότητα του αμερικανισμού[1] οφείλεται στο γεγονός ότι πίστεψε πως αρκούσε από μόνη της η κατάρρευση του κρατικού καπιταλισμού ‘σοβιετικού τύπου’ για να επιβάλλει την παγκόσμια ηγεμονία του και όταν ξύπνησε από την ψευδαίσθηση του νεοφιλελεύθερου θριάμβου του, βρήκε μπροστά του τον κρατικό μανιακό καπιταλισμό νεοτσαρικού και νεοκινεζικού τύπου που τον αμφισβητούν ως παγκόσμιο ηγεμόνα. Αυτή η πραγματικότητα ανάγκασε τον αμερικανισμό να μετεξελιχθεί σε Trumpισμό που σημαίνει αποχώρηση των ΕΠΑ από κάθε διεθνή συμφωνία που τις δεσμεύει και επιλογή μοναχικής πορείας των ΕΠΑ προς την παγκόσμια ηγεμονία εναντίον όλων.

(more…)

φωτο από τον αξιαγάπητο συμμαθητή μου Σάκη Χριστοδούλου

Ιάκωβος Καραμάνης , 22 Οκτ. 2018

Πάντα οι καιροί έρχονται από τα Δυτικά, αλλά μια και μιλάμε γι’ Ανατολή και Δύση, ας γράψουμε κάτι για την ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ Ελληνική γλώσσα.
Απο την Ανατολή έρχεται το φως του “ζωοδότη Ήλιου” (Ομήρου Ιλιάς) που φέρνει τα ΚΑΛΑ της ζωής.
“Ιώ” το Ομηρικό ανατέλλω στον Ενεστώτα χρόνο, “αύω” (ανώμαλον) στον Αόριστο.
Η Δύση τώρα, είναι το μέρος που φεύγει το φως κ’ έρχεται το σκοτάδι.
Δύω το αντίστοιχο ρήμα.
Πρόσεξε τώρα !!!!!!!
Όποια Ελληνική λέξη, περιέχει το “αυ”, σημαίνει κάτι το καλό και το πλούσιο – το πολύ.
π.χ. θησαυρός, Λαύριον (η πλούσια γη), γαύρος ( ο πολύς στη θάλασσα, αυγή, αύριο κλπ.
Όσες τώρα λέξεις περιέχουν το “δυσ”, σημαίνει το κακό και το άσχημο.
π.χ. δύσδρομος, δυσκολοκατάβλητος, δυσπρόσιτος κλπ.

Νικ. Στεφανής, 12 Οκτ. 2018

και τώρα που η “άρχουσα τάξη” η αρχη-συμμορία της χώρας μας υλοποιώντας τον οικολογικό καπιταλισμό και στην τελευταία του πράξη την δημιουργία καρτέλ τον τραπεζών (Βλ. Σχετικό άρθρο από 22-8-2018, πιο κάτω) τους ευχόμαστε με τον καταπιεσμένο μας λαό αλλά πάντα περήφανο και μοναδικό στον κόσμο.. καλό ταξίδι στον… Αδη …

//////////////////////////////////////////////////////////////////////

Αυτό που παρατηρώ και είναι έντονα ανησυχητικό στην πατρίδα μας …

είναι ότι αυτά τα 12 χρόνια της οικονομικής και πολιτισμικής κρίσης όλες και ανεξαίρετο οι ελληνικές κυβέρνησης προώθησαν παντού τα λεγόμενα ΚΑΡΤΕΛ. Και όταν λέμε παντού το εννοούμε δέστε και προσθέστε και εσείς ….

το μεγαλύτερο καρτέλ της χώρας που δεν είναι άλλο από αυτό των τραπεζών..Οπου μέσα σε 3 χρόνια 30 τράπεζες γίνανε 4

διόδια , γάλα, ΕΝΕΡΓΕΊΑ, ελαία, λιμάνι, υγεία, τηλεπικοινωνίες, και ότι άλλο σκεφτούμε .

Καρτέλ ονομάζεται την ρητή σύμπραξη (συμφωνία) μεγάλων κυρίως επιχειρήσεων εταιρικής μορφής δραστηριοποιούμενων στον ίδιο κλάδο, δηλαδή ανταγωνιστικών, με σκοπό την αποφυγή του μεταξύ τους ανταγωνισμού δια κοινής διαμόρφωσης ενιαίας τιμής των προσφερομένων υπηρεσιών ή των προϊόντων τους, ή και με πολύ ελάχιστες μεταξύ τους διαφορές τιμών. Ο σχηματισμός καρτέλ είναι παράνομος, καθώς το Δίκαιο ανταγωνισμού τον απαγορεύει. Ομως η δημιουργία «καρτέλ» πολλές φορές προκαλεί την αθέμιτη χειραγώγηση της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς«, με επακόλουθο αφενός τη δυσφήμιση του ίδιου του καρτέλ, αφετέρου και τον κίνδυνο, για την προστασία των ασθενέστερων οικονομικών τάξεων, του κρατικού παρεμβατισμού, σε βάρος του καρτέλ, ειδικότερα όταν διαπιστωθεί ευτελής συναγωνισμός ή ανταγωνισμός.
Δεν θα πρέπει όμως να προκαλεί εντύπωση το γεγονός να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Δηλαδή ο κρατικός παρεμβατισμός να υποχρεώσει μεγάλες ομοειδείς επιχειρήσεις να συμπράξουν σε δημιουργία καρτέλ. Τούτο βεβαίως συμβαίνει συνηθέστερα σε αγορές χωρίς ανταγωνισμό π.χ. σε αγορές ολοκληρωτικών καθεστώτων ή σε αγορές που βρίσκονται υπό εξαιρετικές καταστάσεις ανάγκης (π.χ. επιστράτευση, καταστάσεις συμφορών κ.λπ.).

Τα Καρτέλ γενικά διακρίνονται με τρία βασικά κριτήρια: α) κατά την έκταση δράσης, β) κατά το αίτιο της σύμπραξης και γ) κατά το περιεχόμενο της δράσης τους.

1. Κατά την έκταση δράσης: αυτά διακρίνονται σε «εθνικά καρτέλ» και «πολυεθνικά» ή «διεθνή καρτέλ».
2. Κατά το αίτιο σύμπραξης: διακρίνονται σε «ελεύθερα καρτέλ» ή σε «αναγκαστικά καρτέλ», όπου τα μεν πρώτα συγκροτούνται με ελεύθερη συμφωνία, τα δε δεύτερα κατόπιν κρατικού παρεμβατισμού ή κατόπιν έκτακτης κρατικής επιταγής.
3. Τέλος κατά το περιεχόμενο τη δράσης τα Καρτέλ διακρίνονται σε «καρτέλ προσφοράς» και σε «καρτέλ ζήτησης». Τα μεν πρώτα αποβλέπουν σε ρύθμιση των σχέσεων που αφορούν τη προσφορά ειδών των συνασπιζομένων επχειρήσεων, τα δε δεύτερα αποσκοπούν στη κατάπαυση του μεταξύ τους αναπτυσσόμενου ανταγωνισμού. προκειμένου έτσι απρόσκοπτα να προχωρήσουν σε βάθος χρόνου σε νέες επενδύσεις.

Κατόπιν των παραπάνω, η θεωρία παιγνίου κατά τα σύγχρονα οικονομικά που λένε και ισχυρίζονται κάποιοι ότι η διατήρηση της συνεργασίας σε ένα καρτέλ δεν είναι εύκολη, καθώς κάθε μέλος έχει συμφέρον να αποκλίνει από την συμφωνημένη συμπεριφορά (να ρίξει τις τιμές π.χ. και να λάβει μεγαλύτερο μέρος της πελατείας) δεν ισχύει για τα Καρτέλ που συμπράττουν σε βάθος χρόνου με υψηλές ρήτρες για μακροπρόθεσμο ασφαλές κέρδος.

Λέτε να έχω άδικο;

Νίκ. Στεφανή, 6 Δεκ. 2017

«Ως φυσικός, νιώθω ότι προσβάλλεται η εκ­παίδευση, η εμπειρία και η νοημοσύνη μου από την απόπειρα παραγωγής αιολικής ενέργειας σε μεγάλη κλίμακα.» ―

Dr Phillip Bratby προς τη Βρετανική Βουλή

Η ιδέα ότι υπάρχουν «δεξιοί» και «αριστεροί» στο θέμα των αιολικών είναι επιεικώς ανόητη – βλακώδης θα έλεγα….Ο ακτιβισμός έχει πολιτικάντικες χροιές, αλλά η αριθμητική και η στοιχειώδης επιστήμη δεν έχουν. Η άποψη ότι το κλίμα αλλάζει από ανθρωπογενείς λόγους, είναι άποψη. Αλλά το ότι με αιολικά θα διορθώσουμε το κλίμα ή την Πτολεμαΐδα, είναι πίστη και παραλογισμός. Ή επιστήμη μαϊμού και σχήμα οξύμωρον.

Το 1+1=2 δεν έχει «πολιτική» και σε αντίθεση με διλήμματα χωροθέτησης λιγνιτικών ή, …θου Κύριε, πυρηνικών μονάδων, δεν πρέπει να υπάρχει δίλημμα περί χωροθέτησης βιομηχανικών ΑΠΕ, όπου η απάντηση είναι: ΠΟΥΘΕΝΑ! Ή, εάν «πρέπει» να βάλεις κάπου βιομηχανικά αιολικά, μπορεί μόνο κοντά σε Υδροηλεκτρικές μονάδες και κοντά σε γραμμές υψηλής τάσης, ώστε να είσαι κοντά σε δυνητική αντλησιοταμίευση.

(more…)

Ν. Σταφανής, 10 Οκτ. 2018

Μετά τα όσα έχω αναρτήσει στο προσωπικό μου blog μου oataktos.blogspot.com παρακαλώ ψάξτε στο αρμόδιο όργανο της ΔΕΗ και βρείτε τα πιστοποιητικά που εξέδωσε επίσημα ο Τομεάρχης Γ. Τσανανας και οι Δ/ντες για την διάρκεια ζωής τον σταθμών άρα μιλάμε για εγγύησης κλπ

http://www.kdep.gr/

Ν.Δ.ΣΤΕΦΑΝΗΣ(oataktos)