Σχόλιο GMR: Και γιατί παρακαλώ να πληρώνουμε ΠτΔ, ΠτΒ, Πρωθυπουργό, κυβέρνηση, Κόμματα Αντιπροσωποκοινοβουλευτικής Στήριξης της Κανονικότητας, όταν ο Μαργαρίτης Σχοινάς, διευθετεί τις ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ;

._

Μαργαρ. Σχοινάς, 3 Σεπτεμβρίου 2020

«Υπάρχει μια δομημένη διαδικασία σε ευρωπαϊκό επίπεδο με το σύνολο της ευρωπαϊκής οικογένειας στο πλευρό της Ελλάδας» τόνισε αντιπρόεδρος της Κομισιόν.

Για «παράθυρο ευκαιρίας», προκειμένου να ανοίξει διαδικασία διαλόγου με την Τουρκία ως τις 25 Σεπτεμβρίου που θα συγκληθεί η σύνοδος κορυφής των 27, το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτούμε, μίλησε ο αντιπρόεδρος της Επιτροπής Μαργαρίτης Σχοινάς στην εκπομπή της ΕΡΤ 1.

Στο οικονομικό πεδίο τόνισε ότι υπάρχει η δυνατότητα να λάβει η Ελλάδα το 10% των πόρων που της αναλογεί από το Ταμείο Ανάκαμψης, αμέσως μετά την έγκριση του εθνικού σχεδίου από την Επιτροπή και πριν να εγκριθεί από το Συμβούλιο των Υπουργών. Αυτό είπε μαζί με τα 2,7 δισ. του προγράμματος SURE για την απασχόληση θα είναι ένα «σημαντικό μαξιλάρι» πριν δοθούν οι μεγάλοι πόροι την επόμενη χρονιά.

(more…)

Σχόλιο GMR: Το άρθρο, με τον εύστοχο χαρακτηρισμό περί “κουβά της γενικής ελευθερίας” επιβεβαιώνει την αξία της ρήσης του Μαρξ, “Όχι απλά να εξηγήσουμε, αλλά να αλλάξουμε τον κόσμο“.

Ο Μαρξ, μαζί με το Ένγκελς, θυσιάστηκαν μαζί με τα λόγια τους, γι αυτά ακριβώς τα λόγια τους.

Όμως, λόγω κυρίως του πρώιμου (με εξαιρετικά σύνθετες εγκεφαλικές επεξεργασίες) της εμφάνισης τους, ή και λόγω της ηλικίας τους και της φθοράς της υγείας στον αγώνα τους, δεν κατάφεραν να πραγματοποιήσουν μια μετατροπή επαναστατική. Αλλωστε αυτή την μετατροπή την έβλεπαν σε μεγάλη κλίμακα στο απώτερο μέλλον σε συνδυασμό με την εκτατική και ποιοτική ανάπτυξη της εργατικής τάξης.

Γι’ αυτόν τον λόγο εξ άλλου (της μη άμεσης χρονικά σχέσης των Μάρξ-Ενγγκελς με κοινωνικοπολιτική ανατροπή), πολλοί σύγχρονοι διανοούμενοι του “κουβά της γενικής ελευθερίας” επικαλούνται, δίκην μαρξιστικού ανθρωπισμού (και κρατείστε το αυτό) μαρξιστικά επιχειρήματα, δείχνουν συμπάθεια στο μαρξισμό, ή ακόμα εμφανίζονται ως “κατά βάση μαρξιστές”.

Από όταν όμως ο μαρξισμός πέτυχε την ανατροπή, “δια χειρός Λένιν”, και μέχρι την ώρα που μιλάμε, ο “κουβάς της γενικής ελευθερίας”, ΔΕΝ ήταν το ίδιο ΑΝΕΚΤΙΚΟΣ, σε λενινιστικό περιεχόμενο.

Ο λόγος; Μα, ή “μετουσίωση των κειμένων σε πράξη”^(*), αγαπητέ κύριε καθηγητά.

Εν κατακλείδι, ο κουβάς, σου βάζει έναν όρο: έχεις την ελευθερία να είσαι μαρξιστής, να εκπέμπεις όσες “κριτικές φωνές” θέλεις αρκεί να είσαι ΜΑΖΙ ΜΑΣ (να έχουμε και εσωτερική την αντιπολίτευση, όπως δίδαξε με επιτυχία το ανδρεοπαπανδρεϊκό πασοκ). Η δε κοινωνία, δεν κερδίζει από την “ειδικότητα” του διανοούμενου, αλλά από την ταύτιση του διανοούμενου με τον πόνο της, με την οιμωγή της, με την εξέγερσή της (2011,2012,2013,2014,…).

Σχετικά δε με το παρακάτω απόσπασμα του άρθρου,

“Συνεπώς, θα πρέπει να εγκαταλειφθεί –ή τουλάχιστον να περιορισθεί σημαντικά– η ιδέα ότι όλο αυτό το δημιουργηθέν (ούμενο) πλέγμα είναι το αποτέλεσμα μιας ομάδας κεφαλαιοκρατών, ή μιας συντεχνίας διαμορφωτών της κοινής γνώμης. Πρόκειται για κάτι πολύ μεγαλύτερο και βαθύτερο.“,

επισημαίνουμε, πως το εν λόγω πλέγμα, ΕΙΝΑΙ το αποτέλεσμα μιας ομάδας κεφαλαιοκρατών, ομάδας παγκοσμίως οργανωμένης (θεσμικά/ΝΑΤΟ-ΕΕ κλπ και παραθεσμικά/ΛΕΣΧΕΣ Τριλάτεραλ, φιλανθρωπικές ΜΚΟ του τύπου International Crisis Group όπως βλέπετε στο link https://slpress.gr/videos/poioi-eyropaioi-zitoyn-apostratikopoiisi-ton-ellinikon-nision/ , κλπ) και πολυεπίπεδα/κοινοβουλευτισμός-αυτοδιοίκηση-πανεπιστήμια, ομάδας που επεμβαίνει, κοινοβουλευτικά, οικονομικά, πολεμικά, ιδεολογικά αλλά και σε κάθε πτυχή της ζωής, αξιοποιώντας και το ρημάδι το ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ (^** και πχ στην Ελλάδα 2010-Σήμερα, με ΕΚΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΒΑΣΗΣ τον “τι κι αν είναι Κατοχή” Αντιπροσωπευτικό Κοινοβουλευτισμό και με ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΜΑ την ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ).

(*) Η μετουσίωση των μαρξιστικών και λενινιστικών κειμένων σε πράξη, γινόταν από τον Λένιν με εξαιρετικό ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ και ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ (ασφαλώς και με λάθη, το κυριότερο η έμπρακτη υποτίμηση των αγροτών σε σχέση με τους εργάτες που στιγμάτισε, με την κατάπνιξη της εξέγερσης της Κροστάνδης τον Μάρτιο του 1921, την σοβιετική επανάσταση), γι αυτό και ο “κουβάς της γενικής ελευθερίας” δεν ανέχεται λενινιστικό φορτίο.

Από την πλευρά της G-M-R, προσπαθήσαμε να κρατήσουμε από τα παραπάνω, τον ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ, σε συνδυασμό με τον ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ (λόγων, ήτοι αρχές/ήθος-επιχειρησιακό σχέδιο και έργων, στο μέτρο της μικρότητας ημών και συναγωνιστών που μας ενέπνευσαν) και την ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, με πλήρη συνείδηση της εν γένει μικρότητάς μας, αποτυπωμένα στην εδώ “ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ΤΩΝ ΚΕΙΜΕΝΩΝ ΣΕ ΠΡΑΞΗ”.

(**) Κατά τον Μαρξ το σύνολο των υλικών κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών αποτελούν την βάση ή αλλιώς (υπο)δομή (Unterbau) και η αντανάκλαση της βάσης στην πνευματική, λόγια, ηθική ζωή, αποτελεί το εποικοδόμημα, ή αλλιώς υπερδομή (Überbau). Το σύνολο διανοητικών εννοιών, που είναι καθορισμένες στη συλλογική συνείδηση σε μια δεδομένη στιγμή, αποτελεί αυτό που ο Μαρξ ονομάζει ιδεολογία. Τα προβλήματα της ελευθερίας του ανθρώπου και της κοινωνικής εξέλιξης πρέπει να μελετηθούν σύμφωνα με την υλική βάση της ύπαρξης των ανθρώπων. 

———————–

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ (για περισσότερη εμβάθυνση για όποιον αναγνώστη/α επιθυμεί):

Η G-M-R θεωρεί χρήσιμο να επισημάνει, από διαπιστώσεις συνδικαλιστικής βιωματικής εμπειρίας, πώς οι φιλοσοφικές και επιστημονικές εργασίες, όπως και εν προκειμένω του καθηγητή κου Κώστα Μελά, που αφορούν την μετανεωτερικότητα και την μαζική δημοκρατία ενδεικτικά Παν. Κονδύλης: Οι προοπτικές της μαζικής δημοκρατίας και το «τέλος της ιστορίας» , τον Ναρκισσισμό    https://greek-market-research.com/article/metaneoteriki-epochi-kai-narkissistiki-apodrasi/ , τους (έξω από τον Χορό) Σύγχρονους Θεατές https://greek-market-research.com/article/sygchronoi-theates-archaia-ainigmata/ , ως προβληματισμούς επι κοινωνικών εξελίξεων, μπορούν να λαμβάνουν υπ’ όψιν τις επί της “εγγενούς ανισότητας των μερών”(**δικαιϊκή αναγνώριση της από τον Μαρξ πάλης των τάξεων) χειροπιαστές ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ.

Συγκεκριμένα,

Την περίοδο 1985-1996 (ενδεικτικά Ν1264/82-ΠΔ16/1996), η οποία περίοδος έφερε το εργατικό δίκαιο πενήντα χρόνια μπροστά από τις περί δικαίου εργατικές & ΚΥΡΙΩΣ κομματικοσυνδικαλιστικές, διαθέσεις, προετοιμαζόταν- ηρθε και η τεχνολογική πρόοδος σε αυτοματισμούς, βιομηχανικών παραγωγικών εργατικών διαδικασιών και διοικητικών, λογιστικών και λοιπών υπαλληλικών εργασιών, επέφερε δε η τεχνολογική πρόοδος, τις εξής μεταβολές:

1) Απότομη και δραματική μείωση του αριθμού των χειρωνακτικών εργασιών και του αριθμού των χειρωνακτικά εργαζομένων (προηγούμενα βασισμένων στο αυστηρά συνεργειακό φορντικό μοντέλο παραγωγής, το οποίο ενίσχυε τους ιεραρχικούς και συναδελφικούς παραγωγικούς δεσμούς με θετικές συνέπειες και στην συνδικαλιστική-εργατική συνέργεια), με ταυτόχρονη εξατομίκευση της χειρωνακτικής, μεταβληθείσας πλέον σε μέσω κομπιούτερ, εργασίας-τηλεκατεύθυνσης των διαδικασιών της βιομηχανικής παραγωγής,

2) Μεγαλύτερη εξατομίκευση των εργασιών των “λευκών κολάρων”, μέσω της προόδου των εργασιών με ηλεκτρονικους υπολογιστές.

Σημειώνουμε το πραγματικό και σύνηθες περιστατικό, σε συνελεύσεις Εργατών, οι Εργάτες ακόμα και οι μεγαλύτερης ηλικίας, σήκωναν το χέρι ως μαθητές του Δημοτικού προκειμένου να ζητήσουν από το προεδρείο της συνέλευσης, ή συγκέντρωσης, να λάβουν τον λόγο.

Αυτό το Εργατικό Ήθος/Συνέργεια/Αλληλεγγύη, εν πολλοίς δημιούργημα του φορντικού μοντέλου παραγωγής, εξαφανίστηκε ΑΠΟΤΟΜΑ από το προσκήνιο μαζί με την μείωση του αριθμού των εργατών, την προαναφερθείσα εξατομίκευση της εργατικής δουλειάς και την υπερίσχυση των αυτοματισμών (λίγοι εργάτες έγιναν “διευθυντές” πολλών η μεγάλων μηχανών). Ταυτόχρονα, η πολύ “προχώ” εργατική νομοθεσία, έμεινε χωρίς την ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ εργατική υποστήριξη. Ο συνδικαλισμός χάνοντας την σύνδεση (και την σημαντική ως αριθμητικό εργατικό μέγεθος υποστήριξη) με το γεννημένο στο φορντικό μοντέλο παραγωγής εργατικό ήθος, προσκολλήθηκε ακόμα περισσότερο στην αγκαλιά των κομμάτων και των εργοδοτών.

Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ αξιοποίησης των θετικών δεδομένων της δικαιϊκής και τεχνολογικής εξέλιξης (αντί ψάξιμο σε βιβλιοπωλεία, πολύγραφο, φωτοτυπίες, κλπ, διαθέσιμα πλέον, ιντερνετική πληροφόρηση-επικοινωνία/συνεργασία-διάδοση άποψης-γνώσης σε παγκόσμιο επίπεδο και αυτοστιγμεί), ΔΕΝ ΑΦΟΡΟΥΣΕ ΠΛΕΟΝ την προσδεδεμένη στο σύστημα εξουσίας= μεγαλοεργοδοσία+αντιπροσωπευτικός κοινοβουλευτισμός, εργατική αντι-προσώπευση.

ΣΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ τις παρακάτω αναλυτικά διατυπωμένες στα Α και Β παραμέτρους και ως “επιγραμματικό κερασάκι στην τούρτα”, το Γ:

Α) ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, εδώ (ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ) συνημμένο παραστατικό σχήμα των πρό μνημονίων(και σήμερα εν ονόματί τους) δυνατών εργατικών παρεμβάσεων (ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ σε: πληροφόρηση-διαβούλευση-συμμετοχή-έλεγχο) και εδώ τα ΚΙΝΗΤΡΑ για αυτές τις παρεμβάσεις, βάσει των οποίων κατανοούμε το τι σημαίνει ταξικός αγώνας, από το εθνικό επίπεδο ως το διεθνικό επίπεδο (αντιμετώπιση εργοδοτικής τάξης και πολιτικής της εκπροσώπησης-παγκοσμιοποίησης/αποεθνοποίησης-χρεοκρατίας)..

Β) ΤΗΝ, “σαν να μην τρέχει τίποτα”, ΑΠΟΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΜΒΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (βλέπετε εντός https://greek-market-research.com/article/ergasia-dikaio/ Ενοικίαση Εργαζομένων-Προσωρινή Απασχόληση και η μοναδική παγκοσμίως σχετική ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ 4ης Ιουλίου 2002 της ΕΕΔΑ υπό την Προεδρία της αείμνηστης Αλίκης Μαραγκοπούλου-Γιωτοπούλου για την οποία, ενδεικτικά, https://greek-market-research.com/article/imda-aristovoylos-manesis/ , https://www.politeianet.gr/books/9786188167803-sullogiko-imda-idruma-maragkopoulou-gia-ta-dikaiomata-tou-anthropou-taiped-242376 ) .

Γ) Την ΚΑΤΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ από την εφαρμογή των ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ.

(**) ενδεικτικά:”Κατά την εξέταση των σχετικών υποθέσεων η Αρχή διαπίστωσε:

α) την ευρεία έκταση της επεξεργασίας προσωπικών δεδομένων των εργαζομένων και την ένταση της χρήσης μεθόδων παρακολούθησης.

β) την αναγκαιότητα και ταυτόχρονα τη δυσχέρεια εξειδίκευσης της στάθμισης και δικαιωμάτων στο πλαίσιο της εργασιακής σχέσης, η οποία χαρακτηρίζεται κατά κανόνα από μία εγγενή ανισότητα των μερών. …”, από

αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων – Αρχή Προστασίας …

www.dpa.gr › documentDisplay

... η οποία χαρακτηρίζεται κατά κανόνα από μία εγγενή ανισότητα των μερών. … Όπως προκύπτει και από την έννοια του εργαζόμενου στην παρούσα Οδηγία, …

._

Κώσ. Μελάς, 7 Ιουνίου 2020

Σημείωση GMR:   Καμία φορά γυρίζουμε πίσω για την περίπτωση που όλο και κάτι θα έχει διαφύγει της προσοχής μας. Όταν αυτό συμβαίνει να είναι και σημαντικό/ αξιόλογο για ανάγνωση αλλά και σχολιασμό θεωρούμε υποχρέωση μας να μην το τοποθετούμε στον κουβά της λήθης εξ΄αιτίας του “ανεπίκαιρου”

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Όπως σε όλα τα ζητήματα τα οποία αφορούν σε στιγμές του κοινωνικού βίου στην Ελλάδα, η υπερτίμηση ή η υποτίμηση του ρόλου που παίζουν οι διανοούμενοι αποτελεί δεσπόζον γεγονός στο δημόσιο διάλογο ειδικά την εποχή της βαθιάς κρίσης που διέρχεται η χώρα. Κατά την άποψή μου πρέπει να απαλλαγούμε τόσο από την υπερτίμηση όσο και από την υποτίμηση του ρόλου τους.

Ο διανοούμενος, αποφασίζοντας να εκφραστεί σχετικά με την κοινωνία, την ιστορία, το ον, τον κόσμο κ.τ.λ. εισέρχεται στο χώρο των κοινωνικών-ιστορικών δυνάμεων ως πολίτης και λόγω της “ειδικότητας” του εξασκεί επίδραση στην κοινωνία. Υπ’ αυτή την έννοια, η συνεχής καταγγελία της “εξουσίας των διανοουμένων” αποτελεί σίγουρα υπερβολή. Τούτο διότι, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, η επίδρασή τους είναι τις περισσότερες φορές ελάχιστη. Σε κάθε ιστορική εποχή, ενώ στην αρχή παρατηρείται αμφισβήτηση των κατεστημένων συλλογικών παραστάσεων, στη συνέχεια και αρκετά γρήγορα επέρχεται ο εκφυλισμός.

Με το πέρασμα των χρόνων το βασικό όπλο των διανοουμένων, η κριτική στάση, δηλαδή η αναίρεση των προφανών και η καταγγελία όσων μοιάζουν αυτονόητα, εγκαταλείπεται. Προδίδουν τον κριτικό ρόλο τους και μεταμορφώνονται σε εκλογικευτές του υπάρχοντος και σε απολογητές της καθεστηκυίας τάξης. Πρόκειται για διαχρονικό φαινόμενο. Εν τούτοις, πάντοτε η κρίση της κριτικής αποτελεί εκδήλωση της γενικής και βαθιάς κρίσης της κοινωνίας. Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της εκδήλωσης αποτελεί η ενσωμάτωση του διανοουμένου στο σύστημα και η παρατηρούμενη γενικευμένη ψευδοσυναίνεση με τις έντονα συγκλίνουσες απόψεις.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: ΓΕΓΟΝΟΤΑ που αφορούν ΚΑΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΝ (δια στόματος κας Μαρούπα, που βρίσκονται οι λοιποί αντιμνημονιακοί νομικοί;), την διεφθαρμένη και διαφθοροποιό εισαγγελικο-δικαστικο/πολιτική διαπλοκή και σαν τέτοια ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ.

._

Ειρ. Μαρούπα, 24 Ιαν. 2020

Καταγγελίες-ΣΟΚ της ποινικολόγου Ειρήνης Μαρούπα για τη νέα ΠτΔ Αικατερίνη Σακελλαροπούλου, σε ραδιοφωνική εκπομπή του Μάκη Βραχιολίδη (Ανεξάρτητος Παρατηρητής).

Η Ε. Μαρούπα εκπροσώπησε τις Παμμακεδονικές οργανώσεις στην αίτηση της ακύρωσης της «Συμφωνίας των Πρεσπών», που έγινε στο ΣτΕ στο οποίο προέδρευε η Αικατερίνη Σακελλαροπούλου.

Η γνωστή ποινικολόγος, που είναι γνωστή για τις (πολλές φορές) «σκληρές», θέσεις της, μεταξύ άλλων δήλωσε: “Είναι σημαντικό αυτό που θα σας πω γι’ αυτήν που πάνε μας φορέσουν για Πρόεδρο της Δημοκρατίας η οποία έχει απόλυτη συναίνεση προκαταβολικά στον διαμελισμό της Ελλάδας · και στη Μακεδονία και στο Αιγαίο και στην Κρήτη και παντού – Θα αποκαλυφθεί ποια είναι η κ. Σακελλαροπούλου”.

Πηγή: themakaitheama.com

Μάν. Κατράκης, 2 Σεπ. 2020

Εις μνήμη, 36 χρόνια μετά τον Θάνατο του, σαν σήμερα 2 Σεπτεβρίου 1984

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Όταν τη δεκαετία του 1950-αρχές ’60 είχαν “εισβάλλει” ειδικά στα κοσμικά κέντρα της Ελλάδας –στις μεγάλες πόλεις κυρίως– ξένοι ήχοι, (π.χ. τσατσά, μάμπο, σάμπα) ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης έδειχνε ενοχλημένος καλλιτεχνικά, αλλά και κοινωνικά. «Δεν μπορούσα να το υποφέρω» έλεγε σε τηλεοπτική συνέντευξη του 1982 στην ΕΡΤ. Γι’ αυτό αποφάσισε να “αντισταθεί”. Βρήκε απάντηση στον “Αγαπητικό της Βοσκοπούλας”, ένα έργο βγαλμένο από την ελληνική λαϊκή παράδοση, το οποίο και ανέβασε στο Πεδίον του Άρεως.

«Έγινε του κουτρούλη το πανηγύρι» όπως θα έλεγε ο ίδιος πολλά χρόνια αργότερα στη συνέντευξη για να περιγράψει την κοσμοσυρροή. «Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι χιλιάδες λαού μπαίνανε κάθε μέρα στο θέατρο […] Όταν ακούστηκαν πάλι τα όργανα, το νταούλι, η πίπιζα, το κλαρίνο, το βιολί πεταγόταν ο κόσμος…». Θεωρούσε, γι΄αυτό και ήταν πολύ ευχαριστημένος, ότι υπενθύμισε τη καταγωγή των Ρωμιών.

Ο Μάνος Κατράκης ακριβώς σε εκείνο του σημείο ρωτήθηκε από τον δημοσιογράφο: «Υπάρχει όμως και η αντίληψη που λένε ότι αυτά είναι παρωχημένα πράγματα, η έκφραση έχει εξελιχτεί και ότι αυτοί οι σύγχρονοι ήχοι ανταποκρίνονται σε σύγχρονα…».

Εκείνη τη στιγμή τον δημοσιογράφο διέκοψε απότομα ο Κατράκης: «Τι εθνικότητα ενός λαού είναι παρωχημένη; Είναι δυνατόν να παλιώνει ποτέ η εθνικότητα; Η ρίζα, η καταγωγή ενός λαού; Και πως θα ζήσει ο λαός αυτός; Απάνω σε τι στηρίχτηκε; Η σύγχρονη λαϊκή μουσική σε τι στηρίχτηκε; Στη ρίζα του λαού δεν στηρίχτηκε; Η ποίηση όλη, όλη η δημιουργία που στηρίζεται; Στις ρίζες του λαού μας δεν στηρίζεται; Η παγκόσμια δημιουργία που στηρίχτηκε; Στις ρίζες της αρχαίας ελληνικής ιστορίας δεν στηρίζεται;».

Στις 2 Σεπτεμβρίου 1984, σαν σήμερα δηλαδή, δύο χρόνια περίπου μετά από εκείνη τη συνέντευξή, ο Μάνος Κατράκης θα “έφευγε”.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Ο ΠΟΛ(Υ)ΑΚΗΣ της πολιτικής ψευτομαγκιάς, έχει Ή ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΚΟΥΣΤΑ, περι της Γάτας των Ιμαλαΐων ;;;

Ας έδειχνε την μαγκιά του, στον τυχοδιωκτικά και ΠΑΡΑΝΟΜΑ διαπλεκόμενο με τα μμε αρχηγό του.

Όμως ο “μάγκας” Πολ(υ)Άκης (με 15.000 στρατό), ειναι και αυτός, ΚΟΤΑ, μπροστά στον αρχηγό του (το καλαμπούρι έλεγε: Άκη τι ώρα ειναι; -Να ρωτήσουμε τον Πρόεδρο!).

._

NEWSROOM IEFIMERIDA_GR, 1 Σεπ. 2020

Εν εξάλλω ο Παύλος Πολάκης μετά την απόφαση της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής για άρση της ασυλίας του, φτάνει στο σημείο να υποστηρίζει ότι οι 15.000 σταυροί που πήρε στις τελευταίες εκλογές ισοδυναμούν με ισάριθμες μαχαιριές στους αντιπάλους του.

Με μία ανάρτηση η οποία συνοδεύεται από φωτογραφία του μπροστά από ένα πίνακα με τον Άρη Βελουχιώτη, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ αντέδρασε έντονα στην απόφαση της Επιτροπής της Βουλής να άρει την ασυλία του, μετά από μήνυση που κατέθεσε ο δημοσιογράφος Γιάννης Κουρτάκης.

Ανάμεσα σε άλλα, ο Παύλος Πολάκης υποστηρίζει ότι στην Ολομέλεια της Βουλής θα καταθέσει όλα τα στοιχεία που διαθέτει και συμπληρώνει: «ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΠΙΣΩ ,ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ ,θα σας αποκαλύπτουμε και ξεφτιλίζουμε μέχρι να δείτε ΜΑΥΡΟ ΧΙΟΝΙ!!» Στην ανάρτησή του, μάλιστα, ο κ. Πολάκης υπογράφει ως βουλευτής Χανίων «εκλεγμένος με 15.500 σταυρούς δηλαδή 15.500 μαχαιριές σε εσάς!»

(more…)

Σχόλιο GMR: Το να μπλέκει κάποιος τηλεγραφικά, την “Αριστερά ως θεραπαινίδα της διεθνούς των Αγορών“, με όσο “νόμισε“⁽¹⁾ ο Μάρξ, συμβαίνει συχνά όμως, αν συμβαίνει από επιστήμονες, αυτό δεν αρμόζει στην επιστημονική ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ.

Ο  ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ αποδέχεται το τεράστιο για τα ανθρώπινα δεδομένα έργο του Μαρξ, έχει αναγνωρίσει την συμβολή του έργου του Μαρξ, στην κατανόηση της κοινωνικής εξέλιξης και συγκεκριμένα, έχει αποδεχθεί την διάκριση και σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων, προσπαθώντας να ενισχύσει την κοινωνική πρόοδο, απελευθερώνοντας “με Όσα ο Νόμος Ορίζει“, καταπιεσμένες και μη πλήρως αξιοποιούμενες κοινωνικές δυνάμεις (απαλείφοντας μέσω των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της νομοθεσίας, την εγγενή ανισότητα των μερών, εργασίας-“κεφαλαίου”).

Αν με λίγα λόγια, βάλλοντας κατά της κάθε, του Τσίπρα ή του Κουτσούμπα Αριστεράς, βρίσκουμε ευκαιρία να μην “προσκυρώνουμε στο μέλλον” την ΑΞΙΑ μιας κοινωνίας Α-ΤΑΞΙΚΗΣ, δηλαδή δίχως ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΡΩΝ⁽²⁾, τότε πρέπει να σκεφτούμε (εκ των πεπραγμένων του καθενός, είτε πρόκειται για καθηγητή Πανεπιστημίου, είτε για εργάτη, είτε για καλλιτέχνη, είτε για στρατιωτικό, είτε για ιερωμένο), αν ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ, υπερασπιζόμαστε με πράξεις-τεκμηριώσεις-προτάσεις, την ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ταξική διαφοροποίηση, ή την α-ταξική κοινωνία, όπου το ΚΡΑΤΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΥ (ασφαλώς αυτό δε θα’ναι κράτος=δύναμη του “κεφαλαίου”, ούτε και όποιο κράτος εξουσίας) θα ΟΡΙΖΕΙ τα ΕΧΕΓΓΥΑ⁽³⁾ για οικονομική, πολιτική, δικαιϊκή/συνταγματική, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η λογική, κριτικάρω (ενδεχόμενα έως υβριστικά) την ισχύουσα ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΑΞΗ, αλλά στο μέλλον “προσκυρώνουμε” ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αλλά ΟΧΙ (προς Θεού, ΟΧΙ) α-ταξική κοινωνία, ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ τι θέση παίρνουμε (ΘΕΣΗ-ΕΡΓΟ) επί των ζητημάτων της ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ των ΜΕΡΩΝ (βλέπετε σχόλιο με πρόταση για παρόν-μέλλον, στο τέλος του σχολίου της ανάρτησης https://greek-market-research.com/article/quot-o-paraxenos-kosmos-poy-den-vrisketai-poythena-quot-koinonikos-katakermatismos-kai-avevaiotita/ , ακόμα ενδεικτικά: “Ευρώ θηλειά στον λαιμό της Ελληνικής Κοινωνίας ” από Σπύρο Λαβδιώτη, εθνικό νόμισμα ή Ευρωγερμανικό νόμισμα, βλέπετε Μετωπικό Πρόγραμμα Εξόδου από την Κρίση, Θ. Μαριόλη Δ. Καλτσώνη Κ. Παπουλή, και τίθεται ΣΟΒΑΡΟ θέμα “τι τέλος πάντων προσκυρώνουμε στο παρόν” ως εχέγγυο για το μέλλον).  

———————————

(1) Η Αριστερά, λοιπόν, μπορεί να απέτυχε όσον αφορά την επαγγελία της για τον σοσιαλισμό, αλλά, ως ιστορική παράμετρος, δεν απέτυχε. Εξεπλήρωσε τον ιστορικό της ρόλο. Ρόλο, όμως, τον οποίο σε καμιά περίπτωση δεν το προσκυρώνουμε στο μέλλον, όπως νόμισε ο Μαρξ.

(2) ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ των μερών(αγροτικός πληθυσμός-εργατική τάξη & κυβερνών κόμμα των εργατών) υπήρξε και στην εξέγερση της Κροστάνδης το 1821 και στην μετέπειτα σταλινικού τύπου “σοβιετική” (καθόλου των σοβιέτ) διακυβέρνηση.

(3) στην Ελλάδα παίρνοντας υπ’ όψιν την διαχρονική εξέλιξη της ελληνικής ψυχής, ταιριάζει καλύτερα από το να πούμε ελληνικής κοινωνίας, ο Γεώργιος Σκλαβούνος μας παρουσιάζει τα ΕΧΕΓΓΥΑ που αναφέραμε στο έργο του “Εθνική Ταυτότητα ή Εθνική Συνείδηση;“.

._

Γιώρ. Κοντογιώργης, 31 Αυγ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Αριστερά παραμένει εμμονικά στο σύστημα που επεξεργάσθηκε η νεοτερικότητα κατά την έξοδό της από τη φεουδαρχία και του οποίου η εφαρμογή ολοκληρώθηκε προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το γεγονός αυτό συνομολογεί την προσχώρησή της στην αρχή της ενιαίας σκέψης και πράξης που στοχεύει την περιοριστική οριοθέτηση του διαλόγου για την εξέλιξή του. Όσον αφορά το διακύβευμα της πολιτικής χειραφέτησης της κοινωνίας των πολιτών, η Αριστερά πρωτοστατεί στην άρνησή της.

Το ενδιαφέρον εν προκειμένω είναι ότι η Αριστερά συντάσσεται με την κυρίαρχη σταθερά της νεοτερικότητας, η οποία υποστηρίζει ότι ο κόσμος της, η εποχή μας, αποτελεί όχι φάση στην εξελικτική πορεία του κοινωνικού ανθρώπου, αλλά το τέλος της (ανθρωποκεντρικής) της ολοκλήρωσης. Επομένως, το αύριο γι’ αυτήν είναι το σήμερα και κατά τούτο οι λύσεις στα προβλήματα θα πρέπει να αναζητηθούν στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος. Όχι με την υπέρβασή του.

Εύλογα, αφού το σύστημα εισήλθε, κατ’ αυτήν, ευθέως από τη δεσποτεία-φεουδαρχία στην πλέον ολοκληρωμένη εκδοχή της δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, η όποια αμφισβήτησή του οδηγεί αναπόφευκτα στην οπισθοδρόμηση. Η προσέγγιση αυτή, εντούτοις, είναι στην πηγή της περιέλευσης της κοινωνίας σε πολιτική αδυναμία. Και μάλιστα στην απολύτως ταξική και αντικοινωνική οριοθέτηση του σκοπού της πολιτικής. Διότι, δεν εξηγεί πώς είναι δυνατόν, ένα σύστημα και μάλιστα μια Πολιτεία που συμπυκνώνει το καταστάλαγμα της δημοκρατίας, να παράγει ολιγαρχικές πολιτικές!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:  Αγάλιο-αγάλιο⁽¹⁾ γίνεται η αγουρίδα⁽²⁾ μέλι⁽³⁾!

(1) “εν ευθέτω χρόνω και αφού ωριμάσουν οι συνθήκες” (ακούστε σχετικά το ΕΔΩ ηχητικό από Γιάννη Μάζη).

(2) η βάσει της Συμφωνίας με την Αίγυπτο, ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΗ (και ως ορολογία και ως εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας) μειωμένη επήρεια των Ελληνικών νησιών, η οποία θα δώσει,…

(3)…την αγουρίδα-μέλι μιας ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου, σύμφωνης με τις Τουρκικές απαιτήσεις^(*)

(*) ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ:

Κ. Βενιζέλος 8/8/20 slpress: “Έχει αναφερθεί πως υπάρχει σχετική αναφορά στη συμφωνία για να υπάρξει συνέχιση των συνομιλιών. Όταν όμως έχει γίνει αποδεκτό ήδη πως τα νησιά έχουν μειωμένη επήρεια, δημιουργείται ένα σοβαρό προηγούμενο. Δημιουργείται και ένα κενό μεταξύ Ρόδου και Κύπρου, το οποίο ως γνωστό θέλει ετσιθελικά να συμπληρώσει η κατοχική Τουρκία.” .

Α. Λαυρέντζος 8/7/20 slpress:“Όπως είπαμε και στην αρχή, η Συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου έγινε με σκοπό την υπονόμευση του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Και αυτό, έως έναν βαθμό το επιτυγχάνει. Είναι όμως εν τέλει βλαπτική για τα ελληνικά συμφέροντα, και μάλιστα όχι τόσο για αυτά που παραχώρησε, αλλά κυρίως για εκείνα που βάσει της συμφωνίας αυτής θα παραχωρηθούν στο μέλλον. Και ένα από αυτά είναι η συνέχεια των ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρου που θα πρέπει να θεωρείται υπόθεση οριστικά χαμένη.“

Γ. Μαργαρίτης 7/8/20 slpress: “Τώρα λοιπόν μπορεί να ξεκινήσει ο ελληνοτουρκικός εφ΄όλης της ύλης διάλογος. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ρυθμίσει –με τις συμφωνίες οριοθέτησης με την Ιταλία και την Αίγυπτο– όλα τα βασικά προαπαιτούμενα. Δυστυχώς τα βασικά εξ όσων η απέναντι πλευρά διεκδικεί. Η ελληνική ΑΟΖ δεν είναι πλήρης και κανονική ΑΟΖ, όπως την ορίζει το διεθνές δίκαιο. Το “αποκλειστική” μπορεί να γίνει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και συμβιβασμού.“.

._

Newsbomb, 30 Αυγ. 2020

Την αποκάλυψη πως η Ελλάδα θα προχωρήσει σε συμφωνία με την Κύπρο για οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) έκανε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας.

Ο υπουργός Εξωτερικών, μιλώντας στην εφημερίδα Real News και τον δηγμοσιογράφο Γιώργο Σιαδήμα, απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με τα επόμενα βήματα της ελληνικής διπλωματίας και το ενδεχόμενο οριοθέτησης ΑΟΖ με την Αλβανία, ακόμα και την Κύπρο τόνισε πως «η ελληνική διπλωματία έχει επιδείξει το τελευταίο διάστημα αποτελεσματικότητα ως προς την επίτευξη στόχων που μέχρι σήμερα διέφευγαν. Έχει εξέλθει από την περίοδο της ακινησίας».

Ο Νίκος Δένδιας άποκάλυψε δε και τα επόμενα βήματα τονίζοντας πως «στόχος είναι να οριοθετήσουμε σταδιακά, μετερχόμενοι πάντοτε των δυνατοτήτων που προσφέρει το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το σύνολο των θαλάσσιων ζωνών μας, με την Κύπρο φυσικά σε προεξάρχουσα θέση, δεδομένων και των δεσμών, της συναντίληψης και του διαρκούς μεταξύ μας συντονισμού».

Συμπλήρωσε δε πως σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο, υπάρχει μια απαραίτητη αλληλουχία ενεργειών που πρέπει να προγραμματιστούν και να εκτελεστούν με ακρίβεια. «Τούτο αναδεικνύεται και από την προσεκτική ανάγνωση της συμφωνίας με την Αίγυπτο. Η ίδια η γεωγραφία της Μεσογείου υπαγορεύει τη συνεργασία και την πολυμερή συνεργασία. Εν ευθέτω χρόνω και αφού ωριμάσουν οι συνθήκες, θα προχωρήσουμε με την Κύπρο προς την κατεύθυνση αυτή. Όπως βεβαίως ότι πρέπει να προχωρήσουν και οι συζητήσεις μας με τη Λιβύη, συζητήσεις για τις οποίες το λιβυκό Κοινοβούλιο έχει δηλώσει απόλυτη ετοιμότητα», είπε χαρακτηριστικά, ο υπουργός Εξωτερικών.

(more…)

Σχόλιο GMR:   Η Ελλάδα (βλ. όσοι την διευθύνουν και όσοι συνομιλούν με τους πρώτους) εξοπλίζεται στην γλωσσσοδιάροια, ειδικών, μη ειδικών, απάντων ΑΔΡΑΝΩΝ.

._

In_gr, 1 Σεπ. 2020

Στην αύξηση των στρατιωτικών δαπανών στην Τουρκία αναφέρεται ρεπορτάζ της Frankfurter Allgemeine Zeitung το οποίο σημειώνει: «Μόνο την περασμένη εβδομάδα, εν μέσω της κλιμάκωσης της σύγκρουσης για τα οικόπεδα φυσικού αερίου στην Κύπρο, ο Ερντογάν ζήτησε η χώρα να σκαρφαλώσει στην «κορυφή του πρωταθλήματος» της βιομηχανίας όπλων. Δεν πρέπει «ούτε λεπτό να χάσουμε», είπε.

Οι περιφερειακές συγκρούσεις αναγκάζουν τη χώρα να παράγει σύγχρονα οπλικά συστήματα με ίδιους πόρους. Μια εθνική αμυντική βιομηχανία «σε όλους τους κρίσιμους τομείς» που είναι ανεξάρτητη από το εξωτερικό είναι ο πιο σημαντικός στόχος, είπε σε ένα ναυπηγείο.

Ο Ερντογάν, σύμφωνα με τη Deutche Welle βρίσκεται στη διαδικασία αύξησης του στρατιωτικού δυναμικού της Τουρκίας εδώ και χρόνια. Αυτό προκύπτει και από τα στοιχεία που συλλέγει το Διεθνές Ινστιτούτο για την Ειρήνη στη Στοκχόλμη (SIPRI).

(more…)

Βασ. Καραποστόλης, 30 Αυγ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Οι κερκίδες των αρχαίων θεάτρων γέμισαν –με τις δέουσες αποστάσεις λόγω κορονοϊού– κι αυτό το καλοκαίρι που σιγά-σιγά αφήνουμε πίσω. Οι θεατές προσέρχονταν, τακτοποιούνταν στις θέσεις τους, παρακολουθούσαν την παράσταση και επισφράγιζαν το τέλος της με ένα χειροκρότημα που πιο πολύ και από το να ανταμείβει τους ηθοποιούς, σκεπάζει τις πολλές απορίες που γεννήθηκαν στο κοινό.

Είναι, πράγματι, αδύνατον να μην απορήσει ο σύγχρονος θεατής για τον τρόπο, με τον οποίο οι ήρωες στην αττική τραγωδία βιώνουν τα πάθη τους. Τα βιώνουν φωναχτά! Τους βλέπουμε να ανακοινώνουν αυτά που εμείς θα θεωρούσαμε μύχιες υποθέσεις μας, σε μια περίεργη ομάδα συμπολιτών τους που τους περιτριγυρίζει, τους ακούει, τους θέτει ερωτήματα και τους δίνει τη γνώμη της.

Είναι ο χορός, αυτό που περισσότερο από οτιδήποτε άλλο δυσκολεύεται να καταλάβει σήμερα ο θεατής. Γιατί να παρουσιάζονται οπωσδήποτε αυτοί οι μεσολαβητές; Γιατί να ανακόπτουν κάθε τόσο την δράση; Αν ήταν ειλικρινείς, οι περισσότεροι από τους θεατές θα ομολογούσαν ότι το νόημα που έχουν οι παρεμβολές του χορού τους ξεφεύγει. Το πολύ-πολύ να δεχθούν τον παρηγορητικό του ρόλο. Κατανοητό να δέχεται ο ήρωας εκδηλώσεις συμπαθείας ή οίκτου από κάποιους που δεν βρίσκονται στην ίδια μ’ εκείνον οδυνηρή κατάσταση.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Χρησιμότατη η πληροφόρηση που μας δίνει ο κος Μ.Ανδρονόπουλος.

Όμως οι Ποιοί θα εγείρουν αντιτουρκικό μέτωπο; Αυτοί που έφτιαξαν τις ΣΥΜΦΩΝΙΕΣ (με Ιταλία -Αίγυπτο βλέπετε ταγκ Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας)-ΔΩΡΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΤΟΥΡΚΟΥΣ;

Κύριε Ανδρονόπουλε, Διαβάστε το παραδιπλανό άρθρο του Στάθη, “Εδώ που φθάσαμε, μόνο ο λαός μπορεί”,  διαβάστε (το προτείνουμε, γιατί όχι;) και την, στο τέλος του εδώ (https://greek-market-research.com/article/quot-o-paraxenos-kosmos-poy-den-vrisketai-poythena-quot-koinonikos-katakermatismos-kai-avevaiotita/ ) σχολίου, ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΚΗ πρόταση-στάση ζωής της G-M-R, ταυτόσημες προτάσεις είναι, διαφέρουν ως προς το δημόσιο μέγεθος του φορέα τους.

._

Μάκης Ανδρονόπουλος, 31 Αυγ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

«Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης. Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας» (άρθρο του Βρετανού ιστορικού Μαρκ Μαζάουερ που πρωτοδημοσιεύτηκε το 2011 στους New York Times).

Είναι λυπηρό που η συγκρότηση αντιτουρκικού μετώπου στον Αραβικό Κόσμο συντελείται με πρωτοβουλία του Ισραήλ και όχι της Ελλάδας. Είναι πάντως εντυπωσιακή η δυναμική του μετώπου, όπως φάνηκε από τη συμφωνία του Ισραήλ με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και από την επικείμενη αποστολή μαχητικών F-16 Block 60 της πολεμικής αεροπορίας τoυ Άμπου Ντάμπι στη βάση της Σούδας για κοινές ασκήσεις με την Ελλάδα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, η χώρα μας δεν είχε κανένα λόγο να πέσει στην παγίδα του διαλόγου που ετοίμαζε το Βερολίνο για τις 28 Αυγούστου. Ο όρος που είχε θέσει ο Έλληνας πρωθυπουργός για αποχώρηση του Oruc Reis ήταν ελάσσων, προσχηματικός και ήταν ένα είδος προαναγγελίας πρόθεσης επικίνδυνου συμβιβασμού με τον τουρκικό επεκτατισμό, για την ακρίβεια εθνικών υποχωρήσεων. Το άλλοθι του διαλόγου και των ανοιχτών γραμμών επικοινωνίας έχει εξαντλήσει τη δυναμική του και τη σοβαρότητά του.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr