Σχόλιο GMR:

Α)    Έχοντας υπ’ όψιν τα:

(α) — “…από το άθροισμα των σχετικών αληθειών σχηματίζεται, στην ανάπτυξή τους, η απόλυτη αλήθεια,…” (Λένιν ΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΟΚΡΙΤΙΚΙΣΜΟΣ τόμος 18 σελ.333 ως η απάντηση στο ερώτημα του άρθρου, “και τι εστίν αλήθεια” )

(β) — “Μπορείς να με πεις και τσουκάλι όχι όμως και να με βάλεις στην φωτιά”.

Επισημαίνουμε πως από το καλό άρθρο αναδεικνύεται το ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ (βλέπετε και τα σχετικά αποσπάσματα):

1) ΔΟΛΙΑ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ταυτόχρονα ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ (Βλ. το 2 πιο κάτω):

“Η “μετα-αλήθεια” (post truth) ψηφίστηκε ως η λέξη της χρονιάς (2016). Είναι η “κατασκευασμένη” αλήθεια και συνιστά το τελικό προϊόν από το μείγμα της πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης. Άλλοτε προστίθενται στοιχεία μιας εικονικής πραγματικότητας κι άλλοτε αποκρύπτονται, με στόχο την πολιτική ποδηγέτηση του λαού.”

2) Σφετερισμός Λαϊκής Κυριαρχίας για ίδιον όφελος και για προσπορισμό οφέλους σε τρίτους:

“Πλαίσιο της “μετα-δημοκρατίας”

Ωστόσο οι αποφάσεις και ιδιαίτερα οι πολιτικές αποφάσεις λαμβάνονται από άλλα κέντρα, εξωθεσμικά και, εν πολλοίς, απρόσωπα, όπως: οικονομικές επιχειρήσεις, πολεμικές βιομηχανίες, κλειστές ομάδες “ειδικών”, απρόσωπα και αδιαφανή κέντρα πληροφόρησης και σιγά-σιγά οι χειριστές των “αλγόριθμων” και της “τεχνητής νοημοσύνης”. Στη μετα-δημοκρατία η πολιτική υποχώρησε και την πραγματική εξουσία την ασκούν οι νόμοι της αγοράς και τα διάφορα οικονομικά συμφέροντα.“

3) Διάχυτος φαταλισμός⁽¹⁾: (“Ο πολίτης στη μετα-δημοκρατία διακρίνεται από έναν διάχυτο φαταλισμό …“).

Β)    Συμπύκνωση από τον αρθρογράφο, του ΤΙ ΜΑΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ, σε τρεις παραμέτρους:

“Αν μπορούσε κάποιος να συμπυκνώσει στο ελάχιστο τις “πληγές” της σύγχρονης δημοκρατίας, της μετα-δημοκρατίας, θα κατέληγε στα τρία παρακάτω προβλήματα.

…

1) “Ως πρώτιστο πρόβλημα-γνώρισμα θα μπορούσε να θεωρηθεί η κυριαρχία των νόμων της αγοράς και η αυτονόμησή τους από την πολιτική.“

2) “Τη φθοροποιό δύναμη των νόμων της αγοράς συμπληρώνει και η παραπληροφόρηση με την επιλεκτική διοχέτευση ψευδών ειδήσεων, των γνωστών fake news. Ο πολίτης καθημερινά είναι εκτεθειμένος σε ένα χείμαρρο πληροφοριών που χαλκεύονται από ανθρώπους και συμφέροντα που ελέγχουν ασφυκτικά τους κρουνούς της ενημέρωσης.

Οικονομικά συμφέροντα και πολιτικές επιδιώξεις μέσα από μία αγαστή συνεργασία-διαπλοκή ορίζουν το πλαίσιο και την εικόνα της πραγματικότητας. Ο ανυποψίαστος πολίτης υφίσταται μία λοβοτομή και ωθείται στην αποδοχή μιας ψευδούς εικόνας της πραγματικότητας. Έτσι χάνει την αυτοβουλία του, αφού η ελευθερία της σκέψης έχει μολυνθεί από τους ιούς των ψευδών ειδήσεων.“.

3) “Στα γνωρίσματα-πληγές της μετα-δημοκρατίας θα μπορούσε να προστεθεί και η εκχώρηση πολλών εξουσιών στους ειδικούς και τους τεχνοκράτες. Παρατηρείται, δηλαδή, μία τεχνικοποίηση και υπερλογίκευση ή και εργαλειοποίηση της πολιτικής με αποτέλεσμα να κινδυνεύει το πολιτικό κριτήριο ως ύπατο κριτήριο αποφάσεων. Έτσι η πολιτική χάνει την αυτονομία της και τη δυνατότητά της να προκαλέσει ριζικούς μετασχηματισμούς στο σύστημα.

Οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται ως αριθμοί κι έτσι ακυρώνεται το ανθρώπινο πρόσωπο της δημοκρατίας. Οι ειδικοί αντικαθιστούν τις αποφάσεις του λαού, χάνεται η συλλογικότητα και οι ευθύνες μετακομίζουν στην αυθεντία των ολίγων.“

Γ)   Και τελικά ο αρθρογράφος θέτει το καίριας σημασίας ζήτημα:

“Ο ρόλος του πολίτη

Στα παραπάνω γνωρίσματα της μετα-δημοκρατίας θα μπορούσαν να προστεθούν συνοπτικά και τα ακόλουθα: Αδυναμία του πολίτη να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις στο χώρο της “πληροφορικής επανάστασης”, αδυναμία στην κριτική επεξεργασία των κοινωνικών μεταβλητών και δεδομένων, αδυναμία ή απροθυμία να σκέφτεται και να δρα συλλογικά, η εξιδανίκευση της ατομικότητάς του σε συνδυασμό με την αγελαία νοοτροπία του, η απουσία ιδεολογιών, ο λαϊκισμός και η συνθηματολογία και τέλος ο αχαλίνωτος καταναλωτισμός σε συνδυασμό με το άγχος της υλικής επιβίωσης.

Όλα αυτά μετατρέπουν τον πολίτη σε ένα άνευρο κύτταρο της δημοκρατίας που εκφυλίζεται σε ένα πολίτευμα εναλλαγής της εξουσίας και διαχείρισης της καθημερινότητας, αφού οι “σπουδαίες” αποφάσεις λαμβάνονται “αλλού”. Κι αυτό είναι το πυρηνικό στοιχείο της μετα-δημοκρατίας και ιδιαίτερα της δυτικής δημοκρατίας. Δεν κινδυνεύει από εξωτερικούς παράγοντες (στρατό, δικτατορίες…) αλλά από έναν εσωτερικό εκφυλισμό.“

Και εν συνεχεία:

” Έτσι κανείς δεν αντιδρά γιατί επιφανειακά η δημοκρατία λειτουργεί και η απουσία της δεν είναι αισθητή.

Όλα αυτά θυμίζουν το διάλογο των τεσσάρων πρεσβευτών Άγγλων, Γάλλων, Ρώσων, Αυστριακών για την εκχώρηση συντάγματος ή όχι στους Έλληνες (Ιάκωβος Καμπανέλλης, “Το μεγάλος μας τσίρκο”): «Να έχουμε δημοκρατία, αλλά στην ουσία να μην έχουμε, αλλά να νομίζουμε ότι έχουμε αυτό που δεν έχουμε…».

Δ)     Από πλευράς GMR θεωρούμε χρήσιμο να συμπληρώσουμε το άρθρο ως προς τον “Ρόλο του Πολίτη” έτσι όπως βιωματικά τον ασκούμε, με λόγο και με πράξη ίσου ύψους/αληθείας με τον λόγο, και ταυτόχρονα, πάντα με ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ και πάντα “τριπλοσυνδυασμένα, νά ‘ναι καλά ο γνωστός και ως αγωνιστής δικηγόρος Κώστας Διάκος για την διατύπωση, αγωνιστικά/συνδικαλιστικά-νομικά-πολιτικά (για λογαριασμό πολιτικών αρχών όχι κομμάτων)”, μέσα απο τον συνδεσμο: https://greek-market-research.com/article/epi-toy-keimenoy-tis-gnomateysis-toy-sevastoy-kathigiti-georgioy-kasimat/

επεξηγήσεις

(1) — Ο Φαταλισμός αποτελεί μια φιλοσοφική πνευματική στάση που αποδέχεται πως ο,τι συμβαίνει είναι προκαθορισμένο και προδιαγεγραμμένο να συμβεί, … (https://el.wikipedia.org/wiki/Φαταλισμός)

_.

Ηλ. Γιαννακόπουλος, 14 Μαίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

«Με τον όρο “μετα-δημοκρατία” εννοώ μια κοινωνία στην οποία όλες οι μορφές δημοκρατίας –εκλογές, κόμματα, κυριαρχία του νόμου, κριτική, διαμαρτυρίες– συνεχίζουν να λειτουργούν, αλλά στην οποία η πολιτική ενέργεια του συστήματος δεν καταναλώνεται σ’ αυτούς τους θεσμούς, καθώς έχει “χαθεί” μέσα σε μικρούς κύκλους των ελίτ, όπως οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί. Έτσι, ο όρος δεν ταυτίζεται με τις έννοιες της “μη δημοκρατίας” ή της “αντιδημοκρατίας”…» (Colin Crouch).

Τις τελευταίες δεκαετίες το λεξιλόγιό μας, και ιδιαίτερα το πολιτικό, εμπλουτίστηκε με όρους και έννοιες που αντανακλούν τις αλλαγές που διαπερνούν το πολιτικό σύστημα και τους όρους άσκησης της πολιτικής και της λειτουργίας της δημοκρατίας. Κυρίαρχες έννοιες μεταξύ άλλων η μετα-αλήθεια και η μετα-δημοκρατία. Έννοιες που χαρτογραφούν το πολιτικό πεδίο που τείνει να κυριαρχήσει στο μέλλον.

Η “μετα-αλήθεια” (post truth) ψηφίστηκε ως η λέξη της χρονιάς (2016). Είναι η “κατασκευασμένη” αλήθεια και συνιστά το τελικό προϊόν από το μείγμα της πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης. Άλλοτε προστίθενται στοιχεία μιας εικονικής πραγματικότητας κι άλλοτε αποκρύπτονται, με στόχο την πολιτική ποδηγέτηση του λαού. Ο όρος “υπόρρητα”(δηλ. δεν λέγεται ευθέως) δηλώνει πως δεν υφίσταται απόλυτη αλήθεια και πως οι εκδοχές της είναι πολλές.

Το ερώτημα “και τι εστίν αλήθεια” δύσκολα απαντιέται. Έτσι ο καθένας, και ιδιαίτερα οι πολιτικοί, κατασκευάζουν τη δική τους αλήθεια και την προβάλλουν ως την καλύτερη εκδοχή. Βέβαια, η αλήθεια ορίζεται ως η σχέση ανάμεσα στη λέξη “λόγο” και την πραγματικότητα. Ωστόσο, η περιγραφή και η κατανόηση της πραγματικότητας χρειάζεται τη “λέξη”.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr