Σχόλιο GMR: Μας διαβεβαιώνει ο ειδικός επιστήμονας^(*) κύριος Α.Τάρκας: “Δυστυχώς, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ αξιολογεί ότι η Άγκυρα έχει ειλικρινή διάθεση για διάλογο και διαμηνύει πως δεν πρέπει να χαθεί η “ευκαιρία” από την ελληνική πλευρά. Δεν αναμένεται αλλαγή στάσης της Ουάσινγκτον, …

…..

Το Βερολίνο, παρά τους εξευτελισμούς στις διμερείς σχέσεις του με την Άγκυρα, επιμένει ότι τα συμφέροντα της Δύσης δεν επιτρέπουν να δυσαρεστείται ο Ταγίπ Ερντογάν.“

Εμ βέβαια, τι πιο χοντρό να πει ο άνθρωπος, ως σύμβουλος των κυβερνώντων.

(*) Ο Αλέξανδρος Τάρκας είναι εκδότης του μηνιαίου περιοδικού «Άμυνα και Διπλωματία» και αρθρογράφος στην εφημερίδα «Δημοκρατία». Επικεφαλής της “Expansion”, μιας ελληνικής εταιρίας με εξειδίκευση σε συμβάσεις των κλάδων άμυνας και ασφάλειας, καθώς και σε εκτιμήσεις επιχειρηματικού ρίσκου και ελέγχους due diligence στις χώρες της ΝΑ Μεσογείου σε συνεργασία με κορυφαία συμβουλευτική εταιρία των ΗΠΑ. Έχει εργαστεί ως σύμβουλος στο υπουργείο Εξωτερικών και ως συνεργάτης μελών του Κοινοβουλίου.

_.

Αλέξ. Τάρκας, 17 Ιανουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Αφετηρία μιας μακράς πορείας αποτελεί η επανάληψη των διερευνητικών συνομιλιών στις 25 Ιανουαρίου. Αυτές θα καταλήξουν είτε σε ρήξη, με ανυπολόγιστες συνέπειες, είτε στη δρομολόγηση ενός –όπως θα φιλοτεχνηθεί– “ιστορικού συμβιβασμού”, που θα ισοδυναμεί με παραίτηση της Ελλάδας από αναφαίρετα, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, κυριαρχικά δικαιώματά της.

Στην παρούσα φάση κανένας Έλληνας ή ξένος αξιωματούχος δεν δύναται να προβλέψει την ακριβή κατάληξη των διερευνητικών με την Τουρκία. Οι ειρηνικές ή θερμές εξελίξεις εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τη βούληση περί “ζωτικού χώρου” και τους τακτικισμούς του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν. Επίσης, οι λεγόμενες “κόκκινες γραμμές” της Ελλάδας εξαρτώνται από το ρίσκο που θέλει να αναλάβει ο Κυριάκος Μητσοτάκης ενώπιον της ίδιας της Ιστορίας, του (πιο συγκρατημένου) υπουργείου Εξωτερικών και της βάσης της παράταξής του.

Σε αυτό το πλαίσιο οι κρίσιμες πτυχές των επικείμενων διερευνητικών συνοψίζονται στα ακόλουθα σημεία: Ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας με την Άγκυρα πρέπει να υπάρχουν και διάλογος πρέπει να γίνεται, ώστε η ένταση να εκτονώνεται. Βασική προϋπόθεση όμως είναι η ύπαρξη ξεκάθαρης ατζέντας, όπως επί Κωνσταντίνου Καραμανλή, πριν και μετά το Πρακτικό της Βέρνης του 1976, και επί Ανδρέα Παπανδρέου, πριν και μετά το Μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ του 1988. Αντίθετα, οι συνομιλίες Μητσοτάκη-Γιλμάζ του 1991 και οι αντίστοιχες Πάγκαλου-Γκιονενσάι, Σημίτη-Ντεμιρέλ και Σημίτη-Ετσεβίτ στα τέλη της δεκαετίας του ’90 αποτελούν κακό οδηγό. Σήμερα ξεκάθαρη ατζέντα δεν υπάρχει.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr