ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: Νομίζουμε, πως η G-M-R χρησιμοποίησε αρκετές από τις μεθόδους που περιγράφονται στο ενδιαφέρον και χρήσιμο για κάθε ενεργό πολίτη άρθρο. Αλλά ΚΥΡΙΩΣ, αναζήτησε σε βάθος, με όλες αυτές τις μεθόδους, την κάθε αλήθεια, από κάθε επιστήμονα ή ενεργό πολίτη και το κυριότερο, την σύνδεση των σχετικών αληθειών (μεταξύ τους και προς ανάδειξη της πιο σημαντικής αλήθειας), πράγμα που απεικονίζεται ευκρινώς στην σύνταξη, στο περιεχόμενο των σχολίων(*) και στο από πλευράς μας ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΚΟ στήσιμο της ιστοσελίδας (στήλες δεξιά, συγγραφείς-φιλικές ιστοσελίδες-σχετικές ιστοσελίδες) και στην επεξήγηση της G-M-R για τον ρόλο των φιλικών ιστοσελίδων(**) .
(**) Φιλικές Ιστοσελίδες
_.
Αλεξ. Κοροξενίδη, 9 Φεβρουαρίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Παρότι παγκόσμιο φαινόμενο, η οικονομική κρίση προκάλεσε ένα καθοριστικό χτύπημα στον κλάδο της ενημέρωσης, βρίσκοντας όμως, στην Ελλάδα, εύφορο έδαφος στο ήδη και προ πανδημίας καταγεγραμμένο έλλειμμα αξιοπιστίας των ΜΜΕ. Ωστόσο, αν η απαξίωση ήταν αναμενόμενη και δύσκολο να θεραπευθεί, καθώς αντανακλά παγιωμένα δομικά προβλήματα φαινομένων διαπλοκής κράτους και ΜΜΕ (η απαξίωση των ελληνικών Μέσων που αριθμητικά είναι πάνω 2.100 είναι σύστοιχη με την απαξίωση πολιτειακών θεσμών), η επίδραση της παγκόσμιας κρίσης ήταν πιο αιφνιδιαστική.
Οι κυριακάτικες εφημερίδες έχουν χάσει πάνω από 70% της κυκλοφορίας τους, (πηγή ΕΙΗΕΑ), ενώ σύμφωνα με σχετική μελέτη αλλά και πρόσφατη έρευνα της Bari Focus το 92% των ερωτηθέντων ενημερώνεται διαδικτυακά. Οι τηλεθεατές στράφηκαν σε υπηρεσίες streaming (ροής δεδομένων, όπως το Netflix, YouTube, Vimeo) ενώ οι παραδοσιακές εταιρείες ΜΜΕ δεν στράφηκαν γρήγορα στην WebTV, ή στις ψηφιακές δυνατότητες.
Οι ραγδαίες και διαρκείς εξελίξεις στην τεχνολογία εμφάνισαν και μία τρίτη πρόκληση, αυτή της ψηφιακής μετάβασης, στην οποία τα παραδοσιακά ΜΜΕ δεν προσαρμόστηκαν εγκαίρως και αποτελεσματικά. Ακόμα και όταν το έκαναν ήταν στο πλαίσιο των μητρικών εταιρειών, ώστε οι υπόλοιπες ζημίες να βαραίνουν τις νέες επενδύσεις. Έτσι, οι “καθαρά ψηφιακοί νέοι επενδυτές” αναδείχθηκαν ως μία νέα δύναμη.
Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: “Το κοινό μπορεί δικαίως να μην εμπιστεύεται πολλά από τα ΜΜΕ, αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι δημοσιογράφοι. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι αναγνώστες στην Ελλάδα, που θέλουν την ενημέρωση τζάμπα.“
Μήπως έχει περάσει απ’ το μυαλό της αρθρογράφου, κυρίας Αλεξάνδρας Κοροξενίδη, πως με δέκα χρόνια Χρεοκρατίας, έχουμε υποστεί, απώλεια εργασίας-ενσήμων, μείωση εισοδημάτων και, ως και απόλυτη απαξίωση(μεταπωλητική) των περιουσιακών μας στοιχείων;
Μήπως έχει περάσει απ’ το μυαλό της κας Α.Κ. πως πλέον (αλλά και από το 2010) ΔΕΝ υπήρξε δημοσιογραφική παρουσία που να μην εξαντλεί την κριτική της στο πλαίσιο της ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΣΤΗΡΙΞΗΣ των ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ;
Μήπως έχει περάσει απ’ το μυαλό σας κυρία Κοροξενίδη, πως ΟΛΟΙ οι δημοσιογράφοι ΑΠΑΞΙΟΥΝ να απαντήσουν σε επιστολές αναγνωστών τους που θέτουν ΚΑΙΡΙΑΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ερωτήματα(*), τεκμηριώσεις, προτάσεις, καταγγελίες, σχετικά με την ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ και την ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΤΗΣ;
Κυρία Κοροξενίδη, υπό καθεστώς ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑΣ, η ζωή μας κατάντησε ΤΖΑΜΠΑ ΥΠΟΘΕΣΗ, οπότε, μην ρίχνετε την ευθύνη του ΤΖΑΜΠΑΤΖΗ στους πολίτες, μιας και η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑΣ(την οποία ΕΣΕΙΣ “υποστηρίζετε κριτικά”, ίσως και καθόλου τζάμπα), έφερε την ελληνική οικονομία, τον ελληνικό πολιτισμό, την ελληνική ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΣΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥ ΤΖΑΜΠΑ.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Επισυνάπτουμε σχετικό άρθρο που δίνει το ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ του Δημοσιογράφου-ΕΝΕΡΓΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, Α. Γκράμσι Η δημοσιογραφία και ο Τύπος με την ματιά του Αντόνιο Γκράμσι .
Επισημαίνουμε επίσης (επειδή παρουσιάζονται από διανοούμενους, διαστρεβλώσεις περί μαρξισμού/θεωρία και πρακτική, καθόλου επιστημονικά τοποθετημένος επί μέρους ή ολικά χονδροειδής αντιμαρξισμός (ίσως ως απολογητική του “μα δεν θέλω βρε αδελφέ να αντισταθούμε στην Χρεοκρατία, μιας και μαρξισμός= αντίσταση στην εκμετάλλευση χωρίς “μα δεν θέλω…” ), πως ο Α. Γκράμσι υπήρξε “βέρος κομμουνιστής”, δηλαδή δημιουργικός και ανα-δημιουργικός μαρξιστής, όπως εξ άλλου δημιουργικός μαρξιστής υπήρξε και ο Β.Ι. Λένιν με την διαφορά πως ο δεύτερος στιγματίστηκε από την μονομερή πίστη του στο προλεταριάτο (ως ένα βαθμό εκ της φύσεως της συστάσεως αυτής της τάξης, δικαιολογημένη), πράγμα που επέφερε την λανθασμένη αντιμετώπιση της εξέγερσης της Κροστάνδης το 1821, στην δύση της με επιβαρυμένη υγεία ζωής του. Όμως, με επιστολή του επεσήμανε τους κινδύνους που είχε ο χαρακτήρας του Στάλιν (ο Σταλινισμός που ξέρουμε). https://el.wikipedia.org/wiki/Αντόνιο_Γκράμσι
Όσο για απόσπασμα από Γκραμσι/Βικιπαίδεια που ακολουθεί (από το ίδιο πιο πάνω link), επισημαίνουμε, πως η άποψη του Μαρξ για αντικειμενικές προϋποθέσεις ριζοσπαστικοποίησης/σοσιαλιστικοποίησης της κοινωνίας, δεν δεν συγκρούεται(**), περισσότερο αλληλοενισχύεται με τις ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΕΣ θέσεις Λένιν-Γκράμσι για την ανάγκη ιδεολογικής πάλης (βρίσκουμε τα σπέρματα αντικειμενικών δυνατοτήτων, που φυσικά καθόλου δεν αποκλείουν κάθε είδους γνήσια επαναστατικότητα, στις αντικειμενικές συνθήκες και σε αυτά επενδύουμε με το ιδεολογικό μας πλαίσιο).:
“Κατά τον Γκράμσι η πάλη των τάξεων έπρεπε να λαμβάνει μέρος στο ιδεολογικό πάντοτε πεδίο, με τη θεμελιακή παραδοχή ότι μόνο οι ιδέες δύναντο να επιφέρουν την επανάσταση ή αντιστοίχως, να την αποτρέψουν (ενώ ο Μαρξ υποστήριζε ότι είναι μια ξαφνική τεχνολογική αλλαγή που αναγκάζει τις κοινωνίες να αλλάξουν το ίδιο ξαφνικά την παραγωγική και οικονομική τους δομή και το ίδιο βίαια τις κοινωνικές τους συνέργειες και παραμέτρους, με αποτέλεσμα επαναστατικές διαδικασίες να λαμβάνουν χώρα).“
(*) τα ερωτήματα, οι προτάσεις, οι τεκμηριώσει, οι καταγγελίες, τίθενται, ματαίως, προς αξιολόγηση-δημοσίευση-ως στοιχειώδης επικοινωνιακή προσπάθεια εν καιρώ ΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗΣ εθελοεκχώρησης Εθνικής κυριαρχίας, και προς την “αδέσμευτη δημοσιογραφία”: https://slpress.gr/politiki/to-slpress-gr-sto-cheilos-toy-gkremoy-i-koyltoyra-toy-tzampa-skotonei-tin-adesmeyti-dimosiografia/
(**) Βέβαια οι δημοσιογράφοι δεν διανοούνται να υπάρξουν ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΑ, όπως ο Γκράμσι, ο Λένιν, ο Μάρξ, οι Λατινοαμερικάνοι παπαδομαρξιστές, ο Κολοκοτρώνης, ο Ρήγας Φεραίος: «Η ιστορία όλων των ως τα τώρα κοινωνιών είναι ιστορία ταξικών αγώνων. Ελεύθερος και δούλος, πατρίκιος και πληβείος, βαρόνος και δουλοπάροικος, μάστορας και κάλφας, με μια λέξη καταπιεστής και καταπιεζόμενος, βρίσκονται σε μια ακατάπαυστη αντίθεση μεταξύ τους. Κάνουν αδιάκοπο αγώνα, πότε ανοιχτό, πότε σκεπασμένο, έναν αγώνα που τελειώνει κάθε φορά με τον μετασχηματισμό ολόκληρης της κοινωνίας ή με την από κοινού καταστροφή των τάξεων». (Κ. Μαρξ Φ. Ενγκελς, «Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος»)
_.
Αλεξάνδρα Κοροξενίδη, 3 Φεβρουαρίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Το κοινό μπορεί δικαίως να μην εμπιστεύεται πολλά από τα ΜΜΕ, αλλά γι’ αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι δημοσιογράφοι. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν και οι αναγνώστες στην Ελλάδα, που θέλουν την ενημέρωση τζάμπα. Σύμφωνα με παγκόσμια μελέτη του 2020 από το Ινστιτούτο για την Δημοσιογραφία του Reuters, μόνο 11% του αναγνωστικού κοινού στην Ελλάδα είναι συνδρομητές των ΜΜΕ. Την ίδια στιγμή για τη Guardian αποτελεί βασικό έσοδο.
Πρόκειται για φαύλο κύκλο αφού λιγότερα έσοδα σημαίνει και χαμηλότερη ποιότητα χωρίς βέβαια να ισχύει και το αντίστροφο. Αισιόδοξη ένδειξη είναι ότι, όπως φαίνεται από την πρόσφατη έκθεση Digital News Report του Ινστιτούτου Reuters για το 2020, η προθυμία του κοινού να πληρώσει για την διαδικτυακή ενημέρωσή του αυξάνεται διεθνώς σε ΜΜΕ, όπως οι Financial Times, Washington Post κλπ. Σχεδόν το 50% των πολιτών διεθνώς, όμως, αρνείται να πληρώσει για την ενημέρωσή του.
Η συνδρομή θα σήμαινε και λιγότερη εξάρτηση από τις μεγάλες πλατφόρμες (google, facebook, you tube) που έχουν γίνει οι κυρίαρχοι της ενημέρωσης μέσα από την μηχανή αναζήτησης, η μεγαλύτερη εκ των οποίων είναι η google με την youtube να έπεται με διαφορά. Oι πλατφόρμες λειτουργούν και ως συναθροιστές ειδήσεων (aggregators), δηλαδή παίρνουν ειδησεογραφικό περιεχόμενο από τα παραδοσιακά ΜΜΕ χωρίς να τους καταβάλουν το 5% ως ψηφιακό φόρο που συζητείται ως διεθνές μέτρο.
Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Τα περισσότερα άρθρα που αναρτώνται στην G-M-R συνοδεύονται από σχόλιό μας που λειτουργεί ως “ταξιθέτης” του άρθρου μέσα στις κοινωνικές εξελίξεις, σχόλιο συμπληρωματικό με αφορμή το άρθρο, σχόλιο κριτικό, κλπ, πάντα με διάθεση επικοινωνίας και γνώση του τι γνωρίζουμε (ιδιαίτερα από βιωματική εμπειρία) και του τι ΔΕΝ γνωρίζουμε (και σε ποιον βαθμό δεν το γνωρίζουμε).
Κύρια σημασία δίνουμε στην διαπίστωση για το αν υπάρχει εναρμόνιση λόγων και έργων, αφού (και εφ’ όσον) οι δημοσιολογούντες απευθύνονται στο κοινωνικό και όχι στο μαθητικό, φοιτητικό κλπ ακροατήριο ως καθηγητές.
Κατά τα λοιπά, σεβόμαστε απολύτως το γνωστικό αντικείμενο κάθε αρθρογράφου και κάθε κριτική μας τοποθέτηση γίνεται με μοναδική σκέψη, ΤΗΝ ΑΠΟ ΚΟΙΝΟΥ εξύψωση ημών και υμών.
_.
Αλεξάνδρα Κοροξενίδη, 29 Ιανουαρίου 2021
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Πολλές φορές, χρήστες του διαδικτύου έχουν παρατηρήσει το εξής παράδοξο: ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον και δημοσιογραφικά άρτιο κείμενο να μην εμφανίζεται στις πρώτες σελίδες αναζήτησης. Το ίδιο να συμβαίνει και με αξιόλογους ιστότοπους. Θεωρητικά, όλα τα ΜΜΕ έχουν την ίδια μεταχείριση, άρα και ισότιμη προσβασιμότητα στo διαδίκτυο.
Στην Ευρώπη, αυτή την “ουδετερότητα” στο διαδίκτυο ανέλαβε, υποτίθεται, ο Φορέας Ευρωπαϊκών Ρυθμιστικών Αρχών για τις Ηλεκτρονικές Υπηρεσίες. Αν και η ανάγκη υπάρχει, δυστυχώς, αυτή δεν ικανοποιείται στον βαθμό που θα έπρεπε. Οι ειδήσεις και οι σελίδες εμφανίζονται ανάλογα με την σειρά προτεραιότητας που τους δίνουν οι αλγόριθμοι οι οποίοι “αποφασίζουν” σε συνάρτηση με ένα πλέγμα προϋποθέσεων (πχ. συχνή επισκεψιμότητα του κοινού σε έναν ιστότοπο, χρόνο παραμονής του σε αυτό, διαφήμιση του ιστότοπου κατευθείαν στην google κλπ). Παρατηρείται έτσι ενίοτε το παράδοξο ένα ποιοτικό άρθρο να μην εμφανίζεται στις πρώτες σελίδες αναζήτησης και το ίδιο να συμβαίνει και με αξιόλογους ιστότοπους.
Ο ρόλος των αλγορίθμων είναι μείζον θέμα που εντάσσεται στην μεγάλη συζήτηση για την σχέση τεχνητής νοημοσύνης τόσο στην παραγωγή όσο και στην κατανάλωση της πληροφορίας. Δεν είναι όμως κάτι ανεξέλεγκτο αλλά, όπως φάνηκε σε διαφωτιστική ομιλία του καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών ΜΙΤ, Στέφανου Δασκαλάκη, οι αλγόριθμοι είναι προϊόν προγραμματισμού.
Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.
Πηγή: slpress.gr