Σχόλιο GMR: Επισημαίνουμε, πολύ πέραν του συγκυριακού-περιπτωσιακού χαρακτήρα της δήλωσης του Α.Λ., το “Η πειθαρχική δίωξη θα δικαιολογούνταν μόνο αν υπήρχαν φαινόμενα βαρύτατης αμέλειας ή δόλου εκ μέρους του δικαστικού λειτουργού.“, ως σωστή απάντηση στην τηλεοπτική παραπληροφόρηση πως “δεν επιτρέπεται πειθαρχική δίωξη κατά δικαστικών λειτουργών”, λές και αυτοί δεν υπόκεινται στο Ισχύον Δίκαιο αλλά (ότι) το εκφράζουν.

Αυτά τα “φαινόμενα βαρύτατης αμέλειας ή δόλου εκ μέρους του δικαστικού λειτουργού” τεκμηριώνει η G-M-R, όσον αφορά τις ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ σε τελική φάση, με φωτεινή εξαίρεση τον αγώνα του Ρ. Μ. ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΜΗΧΑΝΙΚΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΜΕΒΟΡΑΧ 23 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ, δολοφονηθείσες σύμφωνα με την “δικαιοδοτική κρίση”, μηνύσεις ακόμα και όταν υπήρξαν βαρύτατα εισαγγελικά κατηγορητήρια, ως αποτέλεσμα ιδεολογικής ή εμπράγματης ΠΟΛΙΤΙΚΟ^(*) ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ,

α) σε κομβικής σημασίας εργατικά ζητήματα, περιλαμβανομένων παρανομιών υγείας και ασφάλειας εργασίας ακόμα και σε διασύνδεση με το περιβάλλον, βλέπετε ενδεικτικά τον ηρωϊκό φάκελο ΝΙΚΟΣ ΣΤΕΦΑΝΗΣ Με οκτώ μήνες φυλάκιση καταδικάστηκαν επτά στελέχη της ΔΕΗ για την κατολίσθηση του ορυχείου Αμυνταίου, ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΛΙΓΝΙΤΩΡΥΧΕΙΟ, ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΑ!, ΕΣΩΣΕ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΟΣΜΑΚΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ Η ΔΕΗ ΤΟΝ ΤΡΕΧΕΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ!, Στο εδώλιο ο πολίτης που φώναζε «κατολίσθηση»,

β) στο ζήτημα της εφαρμογής των μνημονίων, βλέπετε μηνύσεις εσχάτης προδοσίας κατ’ άρθρο 86Σ όπου Ζωή Κωνσταντοπούλου, https://greek-market-research.com/article/zoi-konstantopoyloy-einai-adianoito-oti-oi-gynaikes-einai-egkataleleimmenes-ki-aprostateytes-dimotiki-radiofonia-tripolis/ -ΛΑ.Ε.-ΚΚΕ συνήργησαν στο πνίξιμο μη διαβάζοντάς τες = “δεν ξέρω-δεν είδα-δεν άκουσα” = στέρηση φυσικού δικαστή και τον σχετικό με το ίδιο θέμα ηρωικό φάκελο Στεφανία Λυγερού & Μαρία Αλιφραγκή https://greek-market-research.com/clink/antistasi-ellinidon-me-exeytelismo-ypaition/.

——————————————————————

Σχετικό: “…δικαστής και εισαγγελέας «ελέγχονται πειθαρχικώς μόνο όταν η κρίση τους δεν είναι απλώς εσφαλμένη, αλλά παραβιάζει, κατάφωρα και υπαίτια, τα όρια τα οποία χαράσσουν τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής»”,  από τον σύνδεσμο

https://www.newsbeast.gr/society/dikastiko/arthro/11068345/enosi-dikastikon-leitourgon-ste-dikastis-kai-eisangeleas-elegchontai-otan-i-krisi-tous-paraviazei-ta-oria

———————————————————————

Υστερόγραφο: Η υπεροχή του Νόμου (=κατακτημένος νομικός πολιτισμός) απέναντι στην καθε άδικη κρίση Εισαγγελέα και Δικαστή, ισχύει και απέναντι σε ΟΛΟΥΣ τους εν δυνάμει κοινοβουλευτικούς Εισαγγελείς του άρθρου 86Σ (ασχέτως αν ως πλειοψηφούν ή μειοψηφούν για κάθε δικογραφία κατ’ άρθρο 86Σ) όπου οφείλεται, δίκαιη δίκη (Η «Μαύρη Βίβλος της Ντροπής»), αιτιολογημένη απόφαση και φυσικά ΟΧΙ ΣΤΕΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ με την μέθοδο της μηδενικής ενασχόλησης με δικογραφίες του άρθρου 86Σ, γι αυτό και πρέπει να αξιοποιήσουμε την Αντικειμενική Νομική Σκέψη – https://greek-market-research.com/article/i-antikeimeniki-nomiki-skepsi/ και την προτροπή του Αριστόβουλου Μάνεση https://greek-market-research.com/clink/imda-aristovoylos-manesis/ .

_.

Αλέξ. Λυκουρέζος, 24 Ιουνίου 2024

Σοβαρές ενστάσεις για την παρέμβαση του Αρείου Πάγου στην απόφαση του δικαιοδοτικού οργάνου να αφεθεί ελεύθερος μετά την αρχική σύλληψή του ο Απόστολος Λύτρας, εξέφρασε ο γνωστός ποινικολόγος Αλέξανδρος Λυκουρέζος, μιλώντας στην εκπομπή «Κοινωνία Ωρα Μega».

Ο κ. Λυκουρέζος χαρακτήρισε άστοχη την παρέμβαση του ανώτατου εισαγγελέα, τονίζοντας μάλιστα ότι η πειθαρχική δίωξη για τη συγκεκριμένη απόφαση, «προσβάλλει το δικαιοδοτικό έργο του δικαστή». «Η κριτική είναι δεκτή. Η πειθαρχική δίωξη θα δικαιολογούνταν μόνο αν υπήρχαν φαινόμενα βαρύτατης αμέλειας ή δόλου εκ μέρους του δικαστικού λειτουργού. Αλλά κατ’ αυτόν τον τρόπο, προσβάλλονται οι κανόνες του κράτους Δικαίου αλλά και το δικαιοδοτικό έργο των δικαστών. Η απόφαση να αφεθεί ελεύθερος ο Λύτρας προφανώς προκάλεσε την κοινή γνώμη, αλλά αυτό δεν μπορεί να το μεταφέρει ο Αρειος Πάγος ασκώντας πειθαρχική δίωξη», τόνισε ο έμπειρος δικηγόρος.

Πηγή: newsbeast.gr

Σχόλιο GMR: Επειδή είμαστε αρκούντως γνώστες των μεταμνημονιακών καταστάσεων, φυσικά και των όσων αφορούν την αρχική δημιουργία και την εν συνεχεία πορεία  του κινήματος “Υπέρβαση”, κρατάμε αυτό που μας ενδιαφέρει, δηλαδή το άρθρο του δικηγόρου κυρίου Λεωνίδα Στάμου. Αν, εσείς, βρείτε δικηγόρο ή καθηγητή Νομικής, που να έχει διάθεση να συζητήσει τα όσα περιέχει το άρθρο, παρακαλούμε ενημερώστε μας…

_.

Λεωνίδας Στάμος, 26 Ιανουαρίου 2023

Οι απαιτήσεις από κόκκινα δάνεια που μεταβιβάστηκαν με το ν.3156/2003, ονομαστικής αξίας 86 δισεκατομμυρίων με εξασφαλίσεις 700.000 ακινήτων, αντικειμενικής αξίας 45 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχουν ανατεθεί σε εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων. 

Μετά από αναίρεση που άσκησαν η Τράπεζα Eurobank και η εταιρεία διαχείρισης DoValue Greece κατά 10 αναιρεσίβλητων, το  ΙΝ.ΚΑ. (Ινστιτούτο Καταναλωτών) Κρήτης άσκησε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ ενός εκ των αναιρεσιβλήτων, μέλους του ΙΝ.ΚΑ. Για λογαριασμό του ΙΝ.ΚΑ. Κρήτης παρεστάθησαν οι δικηγόροι Αθηνών, Λεωνίδας Στάμος και Ιωάννης Μυταλούλης.

Γράφει ο Λεωνίδας Χ. Στάμος, διαχειριστής εταίρος της δικηγορικής εταιρείας «ΣΤΑΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ».

Σήμερα, 26 Ιανουαρίου 2023, επιδιώκεται η Τρίτη^(*), μεταπολιτευτικά, Πολιτειακή Εκτροπή συνιστάμενη στην επιδίωξη τινών να αποφανθεί το Ανώτατο Ακυρωτικό της Χώρας, σε Ολομέλεια, κατ’ ευθεία παραβίαση του άρθρου 77 παρ.1 του Συντάγματος, ποια είναι η αυθεντική ερμηνεία του Ν. 3156/2003.

Ειδικότερα, 

Είναι γνωστό σε όλους ότι απαιτήσεις από κόκκινα δάνεια τιτλοποιούνται και μεταβιβάζονται σε εταιρείες ειδικού σκοπού, γνωστές σε όλους ως funds. Ο νόμος με τον οποίο διεκπεραιώνεται η ως άνω διαδικασία τιτλοποίησης και μεταβίβασης είναι ο νόμος 3156/2003.
Ο ίδιος νόμος (3156/2003), δίνει το δικαίωμα στα funds να αναθέτουν τη διαχείριση σε εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα, χωρίς ωστόσο να μπορούν να τους αναθέτουν τη δικαστική τους εκπροσώπηση. Όπως ακριβώς γίνεται και στο παράδειγμα του κατοίκου εξωτερικού με ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα που αναθέτει σε διαχειριστή να διαχειρίζεται τα του ακινήτου, χωρίς όμως να μπορεί ο διαχειριστής να εκπροσωπεί τον ιδιοκτήτη στα δικαστήρια.
Είναι επίσης γνωστό ότι, απαιτήσεις από κόκκινα δάνεια που μεταβιβάστηκαν με το ν.3156/2003, ονομαστικής αξίας 86 δισεκατομμυρίων με εξασφαλίσεις 700.000 ακινήτων, αντικειμενικής αξίας 45 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχουν ανατεθεί σε εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων.
Περαιτέρω είναι γνωστό ότι, το 2015 ψηφίστηκε ο νόμος 4354, με τον οποίο οι Τράπεζες μπορούν να πωλούν απαιτήσεις τους από κόκκινα δάνεια σε εταιρείες ειδικού σκοπού (funds) του εξωτερικού  αλλά και της ημεδαπής, οι οποίες, σε αντίθεση με τον νόμο 3156/2003, δεν έχουν δικαίωμα αλλά υποχρέωση να αναθέτουν τη διαχείριση των αγορασμένων απαιτήσεων σε εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα. Επειδή, τα δικαιώματα που απορρέουν από τις μεταβιβαζόμενες λόγω πώλησης απαιτήσεις δύνανται να ασκούνται μόνο μέσω των εταιριών διαχείρισης της παρούσας παραγράφου (άρ.1 παρ.γ εδ.2 ν.4354/2015), οι αγοραστές των εν λόγω απαιτήσεων, δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν δικαστικά παρά μόνον δια των εταιρειών διαχείρισης.
Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι, στο 99% των περιπτώσεων ‘μεταβίβασης’ απαιτήσεων από κόκκινα δάνεια, οι Τράπεζες προτιμούν τη διαδικασία του ν.3156/2003 από αυτήν του ν.4354/2015 διότι με τη διαδικασία του ν.3156/2003 δεν υπάρχουν πλείστοι όσοι φόροι (ενδεικτικά: Κεφαλαιοποίησης/διανομής στους μετόχους του αφορολόγητου αποθεματικού, τέλη χαρτοσήμου, εισφοράς ν.128/75, δικαιώματα υπέρ Κεντρικού Αποθετηρίου Αξιών). Περαιτέρω, επειδή το μεταβιβαζόμενο αγαθό δεν είναι αυτοτελώς “η απαίτηση” αλλά “τιτλοποιημένες απαιτήσεις”, δεν μπορεί να επιδιωχθεί η αναγκαστική είσπραξη της κάθε “απαίτησης” ξεχωριστά, αφού αυτή έχει απωλέσει την αυτοτέλειά της με την τιτλοποίησή της με άλλες. Για τους λόγους αυτούς, δεν έχουν προβλεφθεί και τόσοι άλλοι φόροι (ενδεικτικά: Μεταβίβασης, Εισοδήματος νομικών προσώπων, ΕΝΦΙΑ, Τέλη χαρτοσήμου από το εισόδημα των εξασφαλισθέντων ακινήτων, Υπεραξίας).

Μετά ταύτα, οι τράπεζες επιλέγουν να μεταβιβάζουν “τιτλοποιημένες απαιτήσεις” (με το ν.3156/2003) αντί -σκέτο- “απαιτήσεις” (με το ν.4354/2015), οι δε αγοραστές “τιτλοποιημένων απαιτήσεων”, δεν αρκούνται στην φορολογική ατέλεια, ούτε στο γεγονός ότι αν και αγοράζουν “τίτλο απαιτήσεων” απαιτούν μία προς μία έκαστη, αλλά επιπλέον επιδιώκουν ,άγνωστο για ποιόν λόγο, να μην εμφανίζονται καν ενώπιον δικαστηρίων (εικάζεται ότι είναι εταιρείες κελύφη) και να αναθέτουν τη δικαστική τους εκπροσώπηση στις εταιρείες διαχείρισης αν και ο ν.3156/2003 δεν το προβλέπει.

Αυτό το θέμα, δηλαδή αν τα funds που αγόρασαν με το ν.3156/2003 μπορούν να εκπροσωπηθούν από τρίτους (τις εταιρείες διαχείρισης), κλήθηκε να αποφανθεί η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στη σημερινή δικάσιμο.

Η θέση μας είναι ότι, ο νόμος 3156/2003 δεν προβλέπει τέτοια δυνατότητα. 

Η θέση των Τραπεζών είναι ότι, ναι μεν στο ν.3156/2003 δεν προβλέπεται τέτοια δυνατότητα (σε αντίθεση με τη ρητή πρόβλεψη στο ν.4354/2015) εν τούτοις κατά τελολογική ερμηνεία του ν.3156/2003, θα πρέπει να επιτρέπεται στις εταιρείες διαχείρισης να εκπροσωπούν δικαστικά τα funds.

Προς αντίκρουση της θέσεως των Τραπεζών, επικαλεστήκαμε το άρθρο 77 παράγραφος 1 του Συντάγματος που ορίζει ότι: «H αυθεντική ερμηνεία των νόμων ανήκει στη νομοθετική λειτουργία» και ζητήσαμε από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είτε να εφαρμόσει τις διατάξεις του ν.3156/2003 ως έχουν είτε εάν Κρίνει ότι οι διατάξεις αυτές χρήζουν ερμηνείας, να παραπέμψουν το θέμα στην Ελληνική Βουλή.

=============================================

(*) – Στις 23 Απριλίου 2010, ο τότε αρχηγός της Εκτελεστικής Εξουσίας, με διάγγελμά του από το Καστελόριζο Δωδεκανήσων, ανακοίνωσε την προσφυγή της Ελλάδος στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλοιώνοντας και καθιστώντας ανενεργή τη θεμελιώδη Αρχή της δεσμεύσεώς του από το Σύνταγμα και τους Νόμους, παραβιάζοντας ευθέως τα άρθρα 98 παρ.1, 79 παρ.7 του Συντάγματος και 74 παρ.2 του Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού καθώς δέσμευσε τη Χώρα αποδεχόμενος και ανακοινώνοντας δημοσιονομικό έλλειμμα έτους 2009 προτού καν το Ελεγκτικό Συνέδριο ολοκληρώσει τον κατά Νόμω έλεγχο των διαχειριστικών πράξεων των υπολόγων δημοσίου χρήματος, έλεγχος που ΘΑ ολοκληρωνόταν στο τέλος Αυγούστου 2010 (η 1η Πολιτειακή Εκτροπή).

(*) – Στις 13 Ιουλίου 2015, η τότε Εκτελεστική Εξουσία, αλλοίωσε και κατέστησε ανενεργή τη θεμελιώδη Αρχή της δεσμεύσεώς της από το Σύνταγμα, παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 1 παρ.2 του Συντάγματος καθώς δέσμευσε τη Χώρα καταλήγοντας σε συμφωνία με τους δανειστές με όρους ενός Τρίτου Μνημονίου, αν και στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 το σχέδιο συμφωνίας είχε απορριφθεί με ποσοστό 61,31% (η 2η Πολιτειακή Εκτροπή).

Πηγή: bankingnews.gr

_.

Γιώρ. Παπασίμος, 26 Νοεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η προκλητική προαναγγελία της Τράπεζας της Ελλάδος με την πρόσφατη έκθεση της για λύση του προβλήματος που έχει προκύψει για τα funds, μετά την υπ’ αρ. 822/2022 απόφαση του Αρείου Πάγου, που έκρινε ορθώς ότι οι servicers δεν έχουν δυνατότητα νομικής εκπροσωπήσεως σε πλειστηριασμούς κλπ, είτε μέσω νομοθετικής παρέμβασης, την όποια όμως αρνήθηκε ο υπουργός Οικονομικών,  αφού θα επρόκειτο για μια πρόδηλη αντισυνταγματική ενέργεια, που θα σκόνταφτε στον Άρειο Πάγο, στον οποίο έχει προσδιοριστεί η συζήτηση για τις 21-1-2023, αποτυπώνει με τον πιο ευκρινή τρόπο αφενός την πλήρη ασυδοσία του τραπεζικού συστήματος στην Ελλάδα και την ανεξέλεγκτη λειτουργία των πάσης φύσεως κερδοσκοπικών συμφερόντων και αφετέρου φέρει την Δικαιοσύνη ενώπιον των ευθυνών της.

Δώδεκα χρόνια από την οιονεί χρεωκοπία της χώρας το 2010 η πλειοψηφία των δανειοληπτών, συνεχίζει να καθεύδει στα έγκατα του Άδη, εξαιτίας της. Εξαιτίας της επιβληθείσας τραπεζικής ασυδοσίας και τυραννίας και του πολιτικού ωχαδελφισμού μου ενός τραγικά ανεπαρκούς πολιτικού προσωπικού εξουσίας. Πιθανόν, να πρόκειται για το μεγαλύτερο οικονομικό έγκλημα στην σύγχρονη ελληνική ιστορία.

Μόλις η Ελλάδα μπήκε στο ευρώ το 2001, το ελληνικό τραπεζικό σύστημα εκμεταλλευόμενο τη δυνατότητα να δανείζεται με πολύ χαμηλό επιτόκιο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα τεράστια ποσά εξαπέλυσε έντονα επιθετική δανειακή απέναντι στην ελληνική κοινωνία, που δεν είχε παιδεία δανειακής συμπεριφοράς, εντάσσοντας έτσι το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας σε αυτή τη μηχανή παραγωγής υπερκερδών των Τραπεζών. Έτσι, αυτές από τη μια  πλευρά δάνειζαν το ελληνικό δημόσιο με πενταπλάσιο επιτόκιο από ότι δανειζόταν και με 20πλάσιο επιτόκιο τους Έλληνες πολίτες (καταναλωτικά δάνεια), δημιουργώντας ένα τεράστιο τοκογλυφικό δίκτυο, που συνεχίζει ως σήμερα να υφίσταται μέσω των funds.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr