Σχόλιο GMR: Α) – Αυτό το απόσπασμα/επιχείρημα (“σε ότι αφορά την αναζήτηση της αλήθειας” για την έτσι ή αλλιώς διαχείριση της δικογραφίας του άρθρου 86 για τον κο Τριαντόπουλο) που ακολουθεί, είναι από το άρθρο του κου Αλιβιζάτου (ναι Πανεπιστημιακού Καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και θα ήταν υποτιμητικό για την νοημοσύνη ημών και υμών να σχολιάσουμε αυτό το απόσπασμα παραπέρα από ότι και όπως το ίδιο το άρθρο εκτίθεται):  “Σε ό,τι αφορά την αναζήτηση της αλήθειας, η εμπειρία των επτά προανακριτικών επιτροπών που έχουν συσταθεί τα τελευταία χρόνια και των είκοσι πέντε εξεταστικών δεν είναι ενθαρρυντική. Τόσο οι μεν όσο και οι δε λειτούργησαν περισσότερο ως φόρουμ αντιπαράθεσης συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, παρά ως υποβοηθητικά όργανα για την απονομή της δικαιοσύνης. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο των πολύμηνων τοξικών αντιπαραθέσεων και στην περίπτωση του κ. Τριαντόπουλου (όπως π.χ. για το αν θα πρέπει να κληθεί ως μάρτυρας όχι μόνον ο Α αλλά και ο Β παράγων); Με άλλα λόγια, η βάσανος της προκαταρκτικής δεν είναι αναγκαία δοκιμασία.“.

Β) – Δεν δυνάμεθα όμως να κρατηθούμε μακριά από τον σχολιασμό του πιο κάτω αποσπάσματος από το ίδιο επίσης άρθρο:

“Αν στην περίπτωση του κ. Τριαντόπουλου γίνει η αρχή και παραπεμφθεί απευθείας στο δικαστικό συμβούλιο του άρθρου 86, είναι πιθανόν να φιλοτιμηθούν και να ζητήσουν την απευθείας παραπομπή τους και άλλοι υπουργοί αν, από τη διεξαγόμενη τακτική ανάκριση στη Λάρισα, την ανάκριση του ως άνω αρεοπαγίτη/ανακριτή, αλλά και το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ή κάποιου άλλου οργανισμού, προκύψουν σοβαρές ενδείξεις για ευθύνες τους στο κύριο αδίκημα της τραγωδίας των Τεμπών. Και τούτο συμπεριλαμβανομένων των κ. Σπίρτζη και Καραμανλή, αρμόδιων υπουργών για τη μη έγκαιρη εκτέλεση της σύμβασης 717.“.

Συμπάσχουμε με τον καθηγητή για την ελπίδα που πεθαίνει τελευταία. Είχαμε χάσει και αυτή, αλλά να΄σου έρχεται ένας επιστήμων και σου λέει κάτι που ακόμα ψάχνουμε μέσα μας να βρούμε πως και στην ευχή δεν το είχαμε σκεφτεί και εμείς να γλυτώσουμε τόσο άγχος που μας είχε κυριεύσει.

Ο κος Καθηγητής λοιπόν εναποθέτει ευγενικές ελπίδες στην φιλοτιμία Υπουργών (ενδεχομένως και Πρωθυπουργών;) στο να προσφερθούν οικειοθελώς προκειμένου να διερευνηθεί τυχόν ποινική υπαιτιότητά τους για τα προ, κατά την διάρκεια, και τα μετέπειτα του ατυχήματος των Τεμπών πραγματικά περιστατικά.

Ιδιαίτερα για την μη υλοποίηση της σύμβασης 717, ίσως και να μπορεί να τεκμηριώσει (αν θέλει) νομικά, πως εκτός από την οικειοθελή προσφορά τους, ο ποινικός έλεγχος των υπαιτίων υπουργών-πρωθυπουργών μπορεί να αποτελεί, με βάση τις έμμεσες/υποκείμενες/βασικές αιτίες του ατυχήματος, λόγο αυτεπάγγελτης δίωξης.

Και μάλιστα αυτεπάγγελτης δίωξης σε βαθμό κακουργήματος, με αυτόφωρη διαδικασία, λόγω της τεράστιας, διαρκούς και προς όφελος ιδίων (ως εκπροσώπων των Εταίρων Shylock της ΕΕ) και τρίτων (ΕΕ-ξένων και εγχώριων τραπεζών κλπ) επικινδυνότητας ΚΑΙ όσων οι συγγενείς των θυμάτων καταγγέλλουν ΚΑΙ της “δημιουργούμε πλεονάσματα για την χρεοκρατία σκοτώνοντας την ζωή των Ελλήνων και της Ελλάδας” υποκείμενης αιτίας του ατυχήματος των Τεμπών.

Εξυπακούεται πως έτσι και συμβεί η προαναφερόμενη αυτεπάγγελτη δίωξη σε βαθμό κακουργήματος, με αυτόφωρη διαδικασία, αυτή θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει απαραίτητα και τα υπαίτια, της Ευρωχρεοκρατίας στην Ελλάδα, φυσικά πρόσωπα Εταίρων Shylock της ΕΕ .

Γ) – Τέλος, ο κος Αλιβιζάτος ευαγγελίζεται σύντομα την δημιουργία Κράτους Δικαίου από τον κο Πρωθυπουργό και από ολόκληρο το πολιτικό μας σύστημα. Διαβάζουμε στο άρθρο : “Απομένει το τρίτο και αποφασιστικότερο βήμα, που είναι βέβαια η κατάργηση της αποκλειστικής αρμοδιότητας της Βουλής για τη δίωξη των υπουργικών αδικημάτων. Το βήμα αυτό ελπίζεται να γίνει με την προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως δεσμεύτηκε πρόσφατα και ο κ. Μητσοτάκης” και “Εως τότε, η απευθείας παραπομπή, αν αποφασιστεί, θα δείξει ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στα μηνύματα των καιρών.“.

Φαίνεται πως ο κος Καθηγητής δεν έχει υπ’ οψιν τον όρο Κακοδικία, την συχνά καταγγελλόμενη ως Η ΑΠΟΚΟΡΥΦΩΣΗ ΤΟΥ “ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ” ΔΙΚΑΙΟΥ^(*) (αντί του ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ) και πέραν των δικογραφιών του άρθρου 86Σ διεφθαρμένη και διαφθοροποιό εισαγγελικοδικαστική λειτουργία η οποία στην τελική της απόφαση, εξουδετερώνει ΠΟΛΛΕΣ προσπάθειες και ΚΑΤΗΓΟΡΗΤΗΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Εισαγγελέων και Δικαστών.

Μα μπορούμε να πείσουμε τον κο Καθηγητή πως η ΕΓΓΕΝΗΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΜΕΡΩΝ τόσο στο εσωτερικό πλαίσιο της ταξικής “ανισότητας των μερών” όσο και στο Ευρωενωσιακό πλαίσιο (πλούσιες χώρες-αποικίες χρέους) δολοφονεί τους Έλληνες και την Ελλάδα όπως τεκμηριώνει η Τριλογία των Τεμπών (https://greek-market-research.com/clink/i-trilogia-ton-tempon-dyo-chronia-meta/);

Φυσικά και ΟΧΙ.

ΟΜΩΣ του αντιπαραθέτουμε, ως επί της αντίκρουσης του κειμένου του με τίτλο “Ενστάσεων αντίκρουση”, την παρούσα ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΗ.-   

————————————-

(*) – Το “τοις πράγμασι” δίκαιο, το άδικο δηλαδή (παρ’ όλα όσα “ο νόμος ορίζει”) που υφίστανται καθημερινά οι πολίτες, κυρίως στους χώρους εργασίας και που δίκιο δεν βρίσκουν στα δικαστήρια και που για το ατύχημα των Τεμπών είναι αυτό που ο πρωθυπουργός και υπουργοί προσπάθησαν με δόλια παραπλάνηση να βάλουν στην συνείδηση του λαού και στο στόμα της τακτικής δικαιοσύνης.

Δηλαδή, πως η υπαιτιότητα ήταν μόνο ένα ανθρώπινο λάθος, η φωτιά ήταν υπαιτιότητα ελαίων σιλικόνης και όχι παράνομα μεταφερόμενης εύφλεκτης ουσίας.

Πως ακόμα δεν χρειάζεται κιόλας να διερευνηθούν λοιπές έμμεσες/υποκείμενες/βασικές αιτίες που οφείλονται στην υπαιτιότητα της “εγγενούς ανισότητας των μερών” σε εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο.

Σε εθνικό επίπεδο υπαιτιότητες εργοδοσίας (περιθωριοποίηση ως εξαφάνιση του θεσμικά κατοχυρωμένου συμμετοχικού ρόλου των επιτροπών υγείας & ασφάλειας εργασίας για σύνταξη ανάλυσης αιτιών ατυχήματος-γραπτή εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου-σύννομη τήρηση φακέλου υγείας και ατομικού βιβλιαρίου επαγγελματικού κινδύνου-κανονισμού εργασίας εν προκειμένω των σιδηροδρόμων, σύνδεση ΥΑΕ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ με ατυχήματα μεγάλης έκτασης, υγεία =όχι μόνο απουσία ασθένειας αλλά ψυχοσωματική ευεξία ιδιαίτερα στον χώρο δουλειάς, κυβέρνησης-κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών-τακτικής δικαιοσύνης και ολόκληρης της βουλής που διαχρονικά “κρατάει το φανάρι”, Ευρωχρεοκρατίας που την χρηματική ανάγκη (του προϋπολογισμού) για τηλεδιοίκηση επιβάλλει να την ονοματίζουμε πλεόνασμα για το τάϊσμα της Χρεοκρατίας (ενός επαχθούς και απεχθούς νομικά, χρέους).

_.

Νίκος Αλιβιζάτος, 20 Μαρτίου 2025

Με την απευθείας παραπομπή του Χρήστου Τριαντόπουλου στο δικαστικό συμβούλιο, γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα προς τη δικαστικοποίηση της δίωξης των υπουργικών αδικημάτων

Σύσσωμη η αντιπολίτευση αντιτάχθηκε στην απευθείας παραπομπή του κ. Χρήστου Τριαντόπουλου στο δικαστικό συμβούλιο του υπουργοδικείου. Και τούτο με το επιχείρημα ότι, έως ότου αναθεωρηθεί το άρθρο 86 του Συντάγματος, η διαδικασία που αυτό καθιερώνει θα πρέπει να τηρείται ευλαβικά. Διαφορετικά, υποστηρίζεται, κινδυνεύουν να αγνοηθούν κρίσιμα αποδεικτικά στοιχεία και, σε κάθε περίπτωση, το Σύνταγμα θα καταντήσει κουρελόχαρτο. Ας μου επιτραπεί να αντικρούσω τις σχετικές ενστάσεις:

• Σύμφωνα με τη ρητή διατύπωση του ισχύοντος νόμου, ο αρεοπαγίτης/ανακριτής, τον οποίο θα ορίσει το δικαστικό συμβούλιο, «έχει το δικαίωμα και οφείλει να επεκτείνει τη δίωξη και κατά των συμμετόχων που δεν αναφέρονται στην απόφαση της Βουλής για τη δίωξη» (άρθρο 10 ν. 3126/2003). Δεν ευσταθεί, επομένως, το επιχείρημα ότι, αν προκύψουν νέα στοιχεία για το συγκεκριμένο αδίκημα του μπαζώματος, το δικαστικό συμβούλιο δεν θα μπορεί τάχα να τα λάβει υπόψη, ούτε ότι δεν θα μπορεί να επεκτείνει την κατηγορία. Κοντολογίς, και το κατηγορητήριο κατά του κ. Τριαντόπουλου θα μπορεί να διευρύνει και θα μπορεί να παραπέμψει μαζί του και άλλους υπουργούς, αν προκύψουν σε βάρος τους επιβαρυντικά στοιχεία, πάντοτε βέβαια για το ως ίδιο αδίκημα.

 Σε ό,τι αφορά την αναζήτηση της αλήθειας, η εμπειρία των επτά προανακριτικών επιτροπών που έχουν συσταθεί τα τελευταία χρόνια και των είκοσι πέντε εξεταστικών δεν είναι ενθαρρυντική. Τόσο οι μεν όσο και οι δε λειτούργησαν περισσότερο ως φόρουμ αντιπαράθεσης συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης, παρά ως υποβοηθητικά όργανα για την απονομή της δικαιοσύνης. Ποιος μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι δεν θα επαναληφθεί το φαινόμενο των πολύμηνων τοξικών αντιπαραθέσεων και στην περίπτωση του κ. Τριαντόπουλου (όπως π.χ. για το αν θα πρέπει να κληθεί ως μάρτυρας όχι μόνον ο Α αλλά και ο Β παράγων); Με άλλα λόγια, η βάσανος της προκαταρκτικής δεν είναι αναγκαία δοκιμασία.

Αν στην περίπτωση του κ. Τριαντόπουλου γίνει η αρχή και παραπεμφθεί απευθείας στο δικαστικό συμβούλιο του άρθρου 86, είναι πιθανόν να φιλοτιμηθούν και να ζητήσουν την απευθείας παραπομπή τους και άλλοι υπουργοί αν, από τη διεξαγόμενη τακτική ανάκριση στη Λάρισα, την ανάκριση του ως άνω αρεοπαγίτη/ανακριτή, αλλά και το πόρισμα του ΕΟΔΑΣΑΑΜ ή κάποιου άλλου οργανισμού, προκύψουν σοβαρές ενδείξεις για ευθύνες τους στο κύριο αδίκημα της τραγωδίας των Τεμπών. Και τούτο συμπεριλαμβανομένων των κ. Σπίρτζη και Καραμανλή, αρμόδιων υπουργών για τη μη έγκαιρη εκτέλεση της σύμβασης 717. (Υπενθυμίζω ότι ο μεν πρώτος έχει ο ίδιος ζητήσει την παραπομπή του, σύμφωνα με την παράγραφο 5 του άρθρου 86 του Συντάγματος, αν και το [ενδεχόμενο] αδίκημά του έχει παραγραφεί, για τον δε δεύτερο η Βουλή απέρριψε πέρυσι πρόταση για παραπομπή του που υπέβαλε το ΠΑΣΟΚ, ύστερα από αίτημα της Ευρωπαίας εισαγγελέως.)

• Τέλος και κυρίως, με την απευθείας παραπομπή του κ. Τριαντόπουλου στο δικαστικό συμβούλιο, γίνεται ένα αποφασιστικό βήμα προς τη δικαστικοποίηση της δίωξης των υπουργικών αδικημάτων, όπως συμβαίνει σήμερα στη μεγάλη πλειονότητα των ευρωπαϊκών χωρών. Το πρώτο βήμα έγινε με την κατάργηση, το 2001, του βουλευτή/εισαγγελέα που προβλεπόταν παλαιότερα (ποιος ξεχνά τον κ. Νίκο Κωνσταντόπουλο αγορεύοντα κατά του Ανδρέα Παπανδρέου στη δίκη Κοσκωτά;). Το δεύτερο βήμα έγινε με την κατάργηση της σύντομης παραγραφής των υπουργικών αδικημάτων, το 2019. Απομένει το τρίτο και αποφασιστικότερο βήμα, που είναι βέβαια η κατάργηση της αποκλειστικής αρμοδιότητας της Βουλής για τη δίωξη των υπουργικών αδικημάτων. Το βήμα αυτό ελπίζεται να γίνει με την προσεχή αναθεώρηση του Συντάγματος, όπως δεσμεύτηκε πρόσφατα και ο κ. Μητσοτάκης. Εως τότε, η απευθείας παραπομπή, αν αποφασιστεί, θα δείξει ότι το πολιτικό μας σύστημα δεν σφυρίζει αδιάφορα μπροστά στα μηνύματα των καιρών.

Πηγή: kathimerini.gr

Σχόλιο GMR: “Ωστόσο, στην αρχειοθέτηση της υπόθεσης αντιτάχθηκε ο εισαγγελέας Εφετών, ο οποίος δεν την ενέκρινε, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι προδήλως αβάσιμη, με αποτέλεσμα ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αθ. Κατσιρώδης να διαβιβάσει, μέσω του υπουργείου Δικαιοσύνης, την ποινική δικογραφία στη Βουλή βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών.“

Ποιά κόμματα ασχολήθηκαν με την δικογραφία και με το “αντιτάχθηκε ο εισαγγελέας Εφετών, ο οποίος δεν την ενέκρινε, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι προδήλως αβάσιμη“;

Απάντηση:ΚΑΝΕΝΑ

_.

aftodioikisi.gr, 25 Νοεμβρίου 2011

H αποφασιστικότητα και η εμμονή της Εισαγγελίας Εφετών Αθηνών να μη βάλει στο αρχείο τη μηνυτήρια αναφορά για εσχάτη προδοσία που έχει υποβάλει ο χειρουργός-ογκολόγος Δημήτρης Αντωνίου κατά των υπουργών και των βουλευτών που ψήφισαν το μνημόνιο, αλλά  και των μελών του ΔΝΤ «οδήγησε» τη δικογραφία στη Βουλή.

Τον Απρίλιο του 2011, η εισαγγελέας Πρωτοδικών Χριστίνα Καπαμά, με έγγραφό της προς τον εισαγγελέα Εφετών, εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν άσκησε ποινική δίωξη, αλλά αντίθετα έθεσε τη δικογραφία στο αρχείο, άποψη στην οποία συνηγόρησε και η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου. Κατά τη γνώμη της, δεν προκύπτει η τέλεση του αδικήματος της εσχάτης προδοσίας, αν και τα πραγματικά περιστατικά που ιστορούνται στη μηνυτήρια αναφορά είναι, όπως αναφέρει, απολύτως αληθή και συνέβησαν.

Ωστόσο, στην αρχειοθέτηση της υπόθεσης αντιτάχθηκε ο εισαγγελέας Εφετών, ο οποίος δεν την ενέκρινε, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι προδήλως αβάσιμη, με αποτέλεσμα ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Αθ. Κατσιρώδης να διαβιβάσει, μέσω του υπουργείου Δικαιοσύνης, την ποινική δικογραφία στη Βουλή βάσει του νόμου περί ευθύνης υπουργών.

Στη μήνυσή του ο Δ. Αντωνίου υποστηρίζει ότι η ελληνική κυβέρνηση, ψηφίζοντας με τις ψήφους της κυβερνητικής πλειοψηφίας και του ΛΑΟΣ το μνημόνιο (Ν. 3845/2010), παραχώρησε την εθνική μας κυριαρχία σε ξένες δυνάμεις, γεγονός που συνιστά κατάλυση του δημοκρατικού μας πολιτεύματος και εσχάτη προδοσία.

ΠΗΓΗ: «Ελευθεροτυπία»

Πηγή: aftodioikisi.gr

_.

Λεων. Στάμος, 23 Σεπτεμβρίου 2014

Πηγή: tolimeri.files.wordpress.com

Σχόλιο GMR: Επειδή είμαστε αρκούντως γνώστες των μεταμνημονιακών καταστάσεων, φυσικά και των όσων αφορούν την αρχική δημιουργία και την εν συνεχεία πορεία  του κινήματος “Υπέρβαση”, κρατάμε αυτό που μας ενδιαφέρει, δηλαδή το άρθρο του δικηγόρου κυρίου Λεωνίδα Στάμου. Αν, εσείς, βρείτε δικηγόρο ή καθηγητή Νομικής, που να έχει διάθεση να συζητήσει τα όσα περιέχει το άρθρο, παρακαλούμε ενημερώστε μας…

_.

Λεωνίδας Στάμος, 26 Ιανουαρίου 2023

Οι απαιτήσεις από κόκκινα δάνεια που μεταβιβάστηκαν με το ν.3156/2003, ονομαστικής αξίας 86 δισεκατομμυρίων με εξασφαλίσεις 700.000 ακινήτων, αντικειμενικής αξίας 45 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχουν ανατεθεί σε εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων. 

Μετά από αναίρεση που άσκησαν η Τράπεζα Eurobank και η εταιρεία διαχείρισης DoValue Greece κατά 10 αναιρεσίβλητων, το  ΙΝ.ΚΑ. (Ινστιτούτο Καταναλωτών) Κρήτης άσκησε πρόσθετη παρέμβαση υπέρ ενός εκ των αναιρεσιβλήτων, μέλους του ΙΝ.ΚΑ. Για λογαριασμό του ΙΝ.ΚΑ. Κρήτης παρεστάθησαν οι δικηγόροι Αθηνών, Λεωνίδας Στάμος και Ιωάννης Μυταλούλης.

Γράφει ο Λεωνίδας Χ. Στάμος, διαχειριστής εταίρος της δικηγορικής εταιρείας «ΣΤΑΜΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ».

Σήμερα, 26 Ιανουαρίου 2023, επιδιώκεται η Τρίτη^(*), μεταπολιτευτικά, Πολιτειακή Εκτροπή συνιστάμενη στην επιδίωξη τινών να αποφανθεί το Ανώτατο Ακυρωτικό της Χώρας, σε Ολομέλεια, κατ’ ευθεία παραβίαση του άρθρου 77 παρ.1 του Συντάγματος, ποια είναι η αυθεντική ερμηνεία του Ν. 3156/2003.

Ειδικότερα, 

Είναι γνωστό σε όλους ότι απαιτήσεις από κόκκινα δάνεια τιτλοποιούνται και μεταβιβάζονται σε εταιρείες ειδικού σκοπού, γνωστές σε όλους ως funds. Ο νόμος με τον οποίο διεκπεραιώνεται η ως άνω διαδικασία τιτλοποίησης και μεταβίβασης είναι ο νόμος 3156/2003.
Ο ίδιος νόμος (3156/2003), δίνει το δικαίωμα στα funds να αναθέτουν τη διαχείριση σε εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα, χωρίς ωστόσο να μπορούν να τους αναθέτουν τη δικαστική τους εκπροσώπηση. Όπως ακριβώς γίνεται και στο παράδειγμα του κατοίκου εξωτερικού με ακίνητη περιουσία στην Ελλάδα που αναθέτει σε διαχειριστή να διαχειρίζεται τα του ακινήτου, χωρίς όμως να μπορεί ο διαχειριστής να εκπροσωπεί τον ιδιοκτήτη στα δικαστήρια.
Είναι επίσης γνωστό ότι, απαιτήσεις από κόκκινα δάνεια που μεταβιβάστηκαν με το ν.3156/2003, ονομαστικής αξίας 86 δισεκατομμυρίων με εξασφαλίσεις 700.000 ακινήτων, αντικειμενικής αξίας 45 δισεκατομμυρίων ευρώ, έχουν ανατεθεί σε εταιρείες διαχείρισης απαιτήσεων.
Περαιτέρω είναι γνωστό ότι, το 2015 ψηφίστηκε ο νόμος 4354, με τον οποίο οι Τράπεζες μπορούν να πωλούν απαιτήσεις τους από κόκκινα δάνεια σε εταιρείες ειδικού σκοπού (funds) του εξωτερικού  αλλά και της ημεδαπής, οι οποίες, σε αντίθεση με τον νόμο 3156/2003, δεν έχουν δικαίωμα αλλά υποχρέωση να αναθέτουν τη διαχείριση των αγορασμένων απαιτήσεων σε εταιρείες που εδρεύουν στην Ελλάδα. Επειδή, τα δικαιώματα που απορρέουν από τις μεταβιβαζόμενες λόγω πώλησης απαιτήσεις δύνανται να ασκούνται μόνο μέσω των εταιριών διαχείρισης της παρούσας παραγράφου (άρ.1 παρ.γ εδ.2 ν.4354/2015), οι αγοραστές των εν λόγω απαιτήσεων, δεν μπορούν να εκπροσωπηθούν δικαστικά παρά μόνον δια των εταιρειών διαχείρισης.
Αυτό που δεν είναι γνωστό είναι ότι, στο 99% των περιπτώσεων ‘μεταβίβασης’ απαιτήσεων από κόκκινα δάνεια, οι Τράπεζες προτιμούν τη διαδικασία του ν.3156/2003 από αυτήν του ν.4354/2015 διότι με τη διαδικασία του ν.3156/2003 δεν υπάρχουν πλείστοι όσοι φόροι (ενδεικτικά: Κεφαλαιοποίησης/διανομής στους μετόχους του αφορολόγητου αποθεματικού, τέλη χαρτοσήμου, εισφοράς ν.128/75, δικαιώματα υπέρ Κεντρικού Αποθετηρίου Αξιών). Περαιτέρω, επειδή το μεταβιβαζόμενο αγαθό δεν είναι αυτοτελώς “η απαίτηση” αλλά “τιτλοποιημένες απαιτήσεις”, δεν μπορεί να επιδιωχθεί η αναγκαστική είσπραξη της κάθε “απαίτησης” ξεχωριστά, αφού αυτή έχει απωλέσει την αυτοτέλειά της με την τιτλοποίησή της με άλλες. Για τους λόγους αυτούς, δεν έχουν προβλεφθεί και τόσοι άλλοι φόροι (ενδεικτικά: Μεταβίβασης, Εισοδήματος νομικών προσώπων, ΕΝΦΙΑ, Τέλη χαρτοσήμου από το εισόδημα των εξασφαλισθέντων ακινήτων, Υπεραξίας).

Μετά ταύτα, οι τράπεζες επιλέγουν να μεταβιβάζουν “τιτλοποιημένες απαιτήσεις” (με το ν.3156/2003) αντί -σκέτο- “απαιτήσεις” (με το ν.4354/2015), οι δε αγοραστές “τιτλοποιημένων απαιτήσεων”, δεν αρκούνται στην φορολογική ατέλεια, ούτε στο γεγονός ότι αν και αγοράζουν “τίτλο απαιτήσεων” απαιτούν μία προς μία έκαστη, αλλά επιπλέον επιδιώκουν ,άγνωστο για ποιόν λόγο, να μην εμφανίζονται καν ενώπιον δικαστηρίων (εικάζεται ότι είναι εταιρείες κελύφη) και να αναθέτουν τη δικαστική τους εκπροσώπηση στις εταιρείες διαχείρισης αν και ο ν.3156/2003 δεν το προβλέπει.

Αυτό το θέμα, δηλαδή αν τα funds που αγόρασαν με το ν.3156/2003 μπορούν να εκπροσωπηθούν από τρίτους (τις εταιρείες διαχείρισης), κλήθηκε να αποφανθεί η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου στη σημερινή δικάσιμο.

Η θέση μας είναι ότι, ο νόμος 3156/2003 δεν προβλέπει τέτοια δυνατότητα. 

Η θέση των Τραπεζών είναι ότι, ναι μεν στο ν.3156/2003 δεν προβλέπεται τέτοια δυνατότητα (σε αντίθεση με τη ρητή πρόβλεψη στο ν.4354/2015) εν τούτοις κατά τελολογική ερμηνεία του ν.3156/2003, θα πρέπει να επιτρέπεται στις εταιρείες διαχείρισης να εκπροσωπούν δικαστικά τα funds.

Προς αντίκρουση της θέσεως των Τραπεζών, επικαλεστήκαμε το άρθρο 77 παράγραφος 1 του Συντάγματος που ορίζει ότι: «H αυθεντική ερμηνεία των νόμων ανήκει στη νομοθετική λειτουργία» και ζητήσαμε από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου είτε να εφαρμόσει τις διατάξεις του ν.3156/2003 ως έχουν είτε εάν Κρίνει ότι οι διατάξεις αυτές χρήζουν ερμηνείας, να παραπέμψουν το θέμα στην Ελληνική Βουλή.

=============================================

(*) – Στις 23 Απριλίου 2010, ο τότε αρχηγός της Εκτελεστικής Εξουσίας, με διάγγελμά του από το Καστελόριζο Δωδεκανήσων, ανακοίνωσε την προσφυγή της Ελλάδος στον μηχανισμό στήριξης της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλοιώνοντας και καθιστώντας ανενεργή τη θεμελιώδη Αρχή της δεσμεύσεώς του από το Σύνταγμα και τους Νόμους, παραβιάζοντας ευθέως τα άρθρα 98 παρ.1, 79 παρ.7 του Συντάγματος και 74 παρ.2 του Κώδικα Δημοσίου Λογιστικού καθώς δέσμευσε τη Χώρα αποδεχόμενος και ανακοινώνοντας δημοσιονομικό έλλειμμα έτους 2009 προτού καν το Ελεγκτικό Συνέδριο ολοκληρώσει τον κατά Νόμω έλεγχο των διαχειριστικών πράξεων των υπολόγων δημοσίου χρήματος, έλεγχος που ΘΑ ολοκληρωνόταν στο τέλος Αυγούστου 2010 (η 1η Πολιτειακή Εκτροπή).

(*) – Στις 13 Ιουλίου 2015, η τότε Εκτελεστική Εξουσία, αλλοίωσε και κατέστησε ανενεργή τη θεμελιώδη Αρχή της δεσμεύσεώς της από το Σύνταγμα, παραβιάζοντας ευθέως το άρθρο 1 παρ.2 του Συντάγματος καθώς δέσμευσε τη Χώρα καταλήγοντας σε συμφωνία με τους δανειστές με όρους ενός Τρίτου Μνημονίου, αν και στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 το σχέδιο συμφωνίας είχε απορριφθεί με ποσοστό 61,31% (η 2η Πολιτειακή Εκτροπή).

Πηγή: bankingnews.gr

Σχόλιο GMR: Αυτή η απόφαση του ΕΔΑΔ, εξουδετερώνει το ανεξέλεγκτο (“βάσει” του άρθρου 86Σ) της διάπραξης ποινικών αδικημάτων από υπουργούς και πρωθυπουργό και δικαιώνει τα διαλαμβανόμενα στην αναφορά ΑΝΑΦΟΡΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΑΜΕΣΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 86Σ.

Ακούν οι Έλληνες, ιδιαίτερα οι νομικοί και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ οι Εισαγγελείς;

Αυτή η απόφαση του ΕΔΑΔ συνιστά απάντηση του ΕΔΑΔ προς τον Κο Γ. Κασιμάτη, ο οποίος τον Φεβρουάριο 2014 απέρριπτε (“θα μας διώξουν απ’ όλα τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου“) οποιαδήποτε προσπάθεια περιθωριοποίησης^[*] του άρθρου 86Σ για τον ποινικό έλεγχο (σφετερισμός λαϊκής κυριαρχίας-εσχάτη προδοσία) των υπαιτίων της εφαρμογής των μνημονίων. Αυτή η απόφαση τοποθετείται ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΑ σχετικά με την στέρηση φυσικού δικαστή στις παντελώς αδιάβαστες και φυσικά ανεξέταστες δικογραφίες εσχάτης προδοσίας και στην επ’ ευκαιρία εκτέλεσης κυβερνητικών καθηκόντων εφαρμογή μνημονίων.

Επίσης: Το ΕΔΑΔ θεωρεί επίσης πως “η κοινοβουλευτική ασυλία (σημ.G-M-R, που δεν επιτρέπει στον καταγγέλλοντα πρόσβαση σε δίκη) πρέπει να ειναι ανάλογη και να έχει θεμιτό στόχο“. Αυτή η διατύπωση συμφωνεί απόλυτα με τον καθηγητή Ανδρέα Δημητρόπουλο, ο οποίος θεωρεί ότι τα μνημόνια αποτέλεσαν πράξεις “επ’ ευκαιρία” εκτελέσεως των κυβερνητικών καθηκόντων και όχι “σύμφωνα με” αυτά, άρα τα μνημόνια και η σχετική ποινική “ασυλία” τους, προσκρούουν σε μη θεμιτό στόχο και πρέπει οι σχετικές καταγγελίες να διερευνηθούν δικαστικά. Οι σχετικές δικογραφίες έμειναν αδιάβαστες-ανεξέταστες στην βουλή, οπότε έχουμε στέρηση φυσικού δικαστή ακόμα και με το άρθρο 86Σ, συνολικά στέρηση φυσικού δικαστή για κολάσιμες ποινικά πράξεις και για ασυλία μη θεμιτής στόχευσης εκ μέρους πολιτικών προσώπων/υπουργών/πρωθυπουργών.

[*] — απέναντι στο, όπως θέλει να εφαρμόζεται το 86Σ ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτικό προσωπικό, πλην του κου Ν.Κακλαμάνη ο οποίος στις αρχές των μνημονίων είχε δηλώσει:”αν γίνει στη Βουλή ζήτημα για μηνύσεις εσχάτης προδοσίας εγώ θα ψηφίσω να διαβιβασθεί στην τακτική δικαιοσύνη” και “φυσικά”, ούτε η Ζ. Κωνσταντοπούλου ούτε το ΚΚΕ έθεσαν ποτέ τέτοιο ζήτημα και οι σχετικές δικογραφίες ούτε που διαβάστηκαν από τους βουλευτές.

_.

hellasjournal- παραπολιτικά, 20 Δεκεμβρίου 2022

Υπέρ της προσφυγής της Ντόρας Μπακογιάννη κατά του Πάνου Καμμένου για το γεγονός ότι είχε επικαλεστεί την ασυλία του προκειμένου να μην επιτρέψει στην ελληνική Δικαιοσύνη να εξετάσει μήνυση σε βάρος του για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση, αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η υπόθεση αφορούσε προσβολές από τον Πάνο Καμμένο, τον Ιούλιο του 2018, κατά της αξιοπρέπειας της Ντόρας Μπακογιάννη και της μνήμης του Παύλου Μπακογιάννη.

Διαβάστε την ανάρτηση της Ντόρας Μπακογιάννη στο facebook:

«Όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και στα δικαστήρια.

Όταν τον Ιούλιο του 2018 προσέβαλε την αξιοπρέπειά μου και την μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, ο Πάνος Καμμένος κρύφτηκε ο ίδιος πίσω από την υπουργική του ασυλία για να μην επιτρέψει στην Ελληνική δικαιοσύνη να εξετάσει την μήνυσή μου για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση διά του Τύπου. Από την βολική θέση του υπουργού-υβριστή τον ξετρύπωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η σημερινή ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου καταδικάζει την τότε κυβερνητική πλειοψηφία των ΣυριζΑνελ για την ποινική ασυλία που παρανόμως του παρείχε.

Εφ’ εξής, κάθε υβριστής υπουργός θα λογοδοτεί για τις ύβρεις του έναντι των Ελληνικών ποινικών δικαστηρίων, όπως συμβαίνει για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα.

Χωρίς ασυλία, χωρίς προστασία της πλειοψηφίας».

Πηγή: hellasjournal.com