Σχόλιο GMR: “Ο Κοσμάς υπήρξε στην ουσία ανακαινιστής του ανθρωπισμού…“

Από αυτή την οπτική οφείλουμε να ερευνούμε βαθιά, βαθύτατα, την σύνδεση του ανθρωπισμού με το Ισχύον Δίκαιο στο σύνολό του και στο σύνολο των μεταξύ τους διασυνδεομένων διατάξεων, σύμφωνα με την “αντικειμενική νομική σκέψη” (βλέπετε Ανδρέα Δημητρόπουλο Αντικειμενισμός και Νομική Σκέψη και όχι μόνο^(*) ).  Μην ξεχνάμε επίσης πως, δεν ισχύει “ο νόμος λέει” αλλά “ο νόμος ορίζει“, το οποίο προπορεύεται πενήντα χρόνια μπροστά από τα ατομικά και κοινωνικοπολιτικά “θέλω” (άρα υπάρχει θέμα πως αυτό πρέπει και να εφαρμόζεται, και να διεκδικείται έως εσχάτων η εφαρμογή του, αντί του “τοις πράγμασι” Δικαίου).

Με αυτή την οπτική, ταυτόχρονα ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ, θα λειτουργούμε ως καταλύτες τύπου “Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός ήταν εκτός των άλλων καταλύτης στην δική του εποχή.” υπέρ ανθρωπινότερων (και εναντίον των μεταμοντέρνων) κοινωνικών διεργασιών.

Μήπως πρέπει να χρησιμοποιούμε συχνότερα τον όρο ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ με έμφαση στο Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ σήμερα, αντί, πολιτική στάση;

———————–

(*) — ακόμα και αν δεχτούμε την “υποκειμενική νομική σκέψη” = αυτό ήθελε ο νομοθέτης, πάει και τελείωσε κι ας είναι έγκλημα και ότι “αν αντιπαρατεθούμε θα μας διώξουν από τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου” (σύμφωνα με τον σεβαστό καθηγητή Γ. Κασιμάτη που εδώ λανθάνει με αδικαιολόγητα περισταλτική αντιμετώπιση του προβλήματος), πρώτον είναι αδιανόητη δικαιϊκή θέληση νομοθέτη υπέρ εγκλήματος/εγκληματία (άρα κάποιο βαθύτερο ψάξιμο χρειαζόμαστε με την βοήθεια της “αντικειμενικής νομικής σκέψης”) και δεύτερον, δεν συζητάμε για καμιά κανονικότητα αλλά για οριζόντια, κάθετη, ΣΥΝΟΛΙΚΗ κατάργηση του ΙΣΥΟΝΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ. Αν όμως αντιπαρατεθούμε, όχι μόνον ΔΕΝ θα μας διώξουν απο τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου,  αλλά θα διώξουν από τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου όσους θέλουν εγκληματική την θέληση του νομοθέτη.

Αν αποφεύγουμε όλη αυτή τη συζήτηση, απλά επιβεβαιώνουμε πως ανήκουμε σε αυτούς που, βρισκόμαστε πενήντα χρόνια πίσω από το ΙΣΧΥΟΝ ΔΙΚΑΙΟ.

_.

Ορφέας Μπέτσης, 24 Αυγούστου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Εκκλησία τιμά σήμερα τη μνήμη του μαρτυρικού θανάτου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στις περιοχές της Μουζακιάς της σημερινής Αλβανίας. Πρόκειται για σπάνια προσωπικότητα που επηρέασε με τη διδασκαλία του πολλούς ανθρώπους και διάφορες περιοχές του υπόδουλου τότε Ελληνισμού και ταυτόχρονα προώθησε αξίες του ανθρωπισμού.

Υπό το μακραίωνο σκοτάδι του Ισλάμ που είχε επιβληθεί με την οθωμανική κατοχή, ο Ελληνισμός, ειδικά της υπαίθρου είχε εξαθλιωθεί, είχε “ξεχάσει” τις οικείες γι’ αυτόν ιδέες του ανθρωπισμού της κλασικής περιόδου και προφανώς “δεν τον αφορούσαν” τα τεκταινόμενα σ’ που εξελίσσονταν σε αυτό το πεδίο στην Ευρώπη. Δεν είναι ζήτημα τιμής σε έναν Άγιο της Εκκλησίας, τον οποίο μάλιστα η κοινωνία τον είχε αποδεχθεί ως τέτοιο δύο αιώνες πριν την τυπική κι επίσημη ανακατάταξη, το να αναφέρεται κάποιος στο έργο του.

Μια έστω και φευγαλέα επισκόπηση στην προσφορά του Κοσμά του Αιτωλού στην Ήπειρο, στα μέρη που σήμερα είναι εντός της επικρατείας της Αλβανίας, στη Μακεδονία και σε άλλες περιοχές της νησιωτικής και μη Ελλάδας, φέρνει στο φως ότι εκτός από άνθρωπος της Εκκλησίας, υπήρξε και ένας ακάματος κοινωνικός αναμορφωτής.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

ΣτΠ 24.1.2011_Autoteleia_Atomikou_Bibliariou

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ COMMISSION 18-7-2003

ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ

Απόφαση Ε.Ε.Δ.Α. 4ης Ιουλίου 2002

ΣτΠ 13-11-2009 αρ.πρωτ. 4168 από 27-2-09

Με οκτώ μήνες φυλάκιση καταδικάστηκαν επτά στελέχη της ΔΕΗ για την κατολίσθηση του ορυχείου Αμυνταίου

Δικαστική Δικαίωση  Μηχανικού Ραφαήλ Μεβοράχ

Σχόλιο GMR:   Υπενθυμίζουμε το  Καταλύσαμε το Σύνταγμα για να το σώσουμε .

Με βάση την παραπάνω, αποδεδειγμένη πια όπως στο παρόν άρθρο του ομολογεί ο Καθηγητής και τέως ΠτΔ κύριος Προκόπης Παυλόπουλος, αποτυχία σωτηρίας του Συντάγματος μέσα από την κατάλυσή του (κατάλυση πρωτοφανούς ευκολίας, βλέπετε ευκολοδιατυπώσεις από Καtina  ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ! ), επισημαίνουμε σχετικά με την οφειλόμενη Εισαγγελική-Δικαστική αποκαταστατική του Δικαίου και της Δημοκρατίας Λειτουργία:

Προκειμένου να αποκτήσει εν τοις πράγμασι αξία ο επίλογος του άρθρου “ο Δικαστής καλείται να εκπληρώσει την δικαιοδοτική αποστολή του υπέρ του Κράτους Δικαίου και της Αρχής της Νομιμότητας” και η δικαστική απόφαση να μπορέσει να διερευνήσει στο απαιτούμενο βάθος και εύρος, την διάσταση μεταξύ “οικονομικού” και “θεσμικού” (Βλ. Σημ.1), θα πρέπει οπωσδήποτε, αυτή η ΧΙΛΙΟΟΜΟΛΟΓΗΜΕΝΗ (Σημ.2) διάσταση να στερεωθεί ΚΑΙ με την (αντί)παράθεση ενός άλλου “οικονομικού”, δυνατού να εφαρμοστεί και ικανού να ικανοποιήσει το “θεσμικό”.

Για να αναδειχθεί τοιουτοτρόπως, πλήρως και με πρόταση εξόδου από την κρίση λοιπόν, αυτή η διάσταση, χρειάζεται, πέρα από πανδικαστική (Το πανδικαστικό συνέδριο για την αντισυνταγματικότητα των μνημονίων που αποφασίστηκε αλλά πνίγηκε/) και κοινωνική αφύπνιση και η συγκεκριμένη μεθοδολογία συνυπολογισμού παραμέτρων “οικονομικού”-“θεσμικού”, την οποία και λόγω ανυπαρξίας άλλης γνωστής σε εμάς επισημότερης ή πληρέστερης τοιαύτης, καταθέτουμε στον σύνδεσμο δ.ά.δ.α. ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ .

Σημειώσεις:

(1) στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διάσταση “ταμειακού” και δημοσίου συμφέροντος, αλλά διάσταση ιδιωτικού (εχόντων και κατεχόντων) και δημοσίου συμφέροντος με εφαρμογή του Συντάγματος αρχής γενομένης με την δημόσια και όχι ιδιωτικά ελεγχόμενη εξάλειψη της ανεργίας (ανάγκη εθνικού νομίσματος) και των ελαστικών μορφών εργασίας, άρα μπορεί να αλλάξει το [Κατά συνέπεια, το συμφέρον αυτό δεν είναι δυνατό και επιτρεπτό ν’ αντιμετωπισθεί αυτοτελώς ως «γνήσιο» Δημόσιο Συμφέρον, αφού την θεσμική του ρίζα δεν την προσδιορίζει κανόνας δικαίου κανονιστικού περιεχομένου αλλά η «δυναμική» της οικονομικής πραγματικότητας]

(2) ενδεικτικά:

Όταν το ΔΝΤ κάνει λάθος: Η (μακρά) λίστα των ομολογιών αποτυχίας,

Η πλέον Επίσημη επισήμανση εθελοεκχώρησης Εθνικής Κυριαρχίας,

ΟΗΕ: Συνένοχο το ΔΝΤ και οι «οικονομικοί θεσμοί» σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων,

Δηλώσεις Σόϊμπλε-Γιουνκέρ για εκχώρηση Εθνικής Κυριαρχίας ,

ΚΑΤΡΟΥΓΚΑΛΟΣ-ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΣ ΤΕΚΜΗΡΙΩΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΤΟΥΣ ,

Κυνική παραδοχή Γερμανού ΥΠΕΞ: «Εργαλείο βασανιστηρίων η τρόικα» ,

Δείτε το βίντεο, Ομολογία Τσίπρα περί κατάλυσης του Συντάγματος .

_.

Προκόπης Παυλόπουλος, 2 Νοεμβρίου 2023

Σε διάλεξή του, στο πλαίσιο του Σεμιναρίου που συνδιοργάνωσαν η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων και το Κέντρο Επιμόρφωσης και δια Βίου Μάθησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Ακαδημαϊκός και Επίτιμος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΕΚΠΑ κ. Προκόπιος Παυλόπουλος ανέπτυξε το θέμα: «Όψεις της κανονιστικής «απορρύθμισης» του Κράτους Δικαίου: Το φαινόμενο της «επικυριαρχίας του «οικονομικού» επί του «θεσμικού».  Κατά την διάλεξή του ο κ. Προκόπιος Παυλόπουλος επισήμανε, μεταξύ άλλων, και τα εξής:

«Πρόλογος

Αποτελεί κοινό τόπο στο πεδίο του Δημόσιου Δικαίου ότι οι θεσμικές εγγυήσεις του Κράτους Δικαίου συνιστούν ένα θεμελιώδες «ανάχωμα» προστασίας της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και των μέσων που οργανώνει για την υπεράσπιση της Ελευθερίας, συνακόλουθα δε και του «οπλοστασίου» το οποίο θεσμοθετείται προκειμένου να διασφαλισθεί η ακώλυτη άσκηση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Α. Συνοπτικώς, το Κράτος Δικαίου αποτελεί το σύνολο εκείνο των θεσμικών εγγυήσεων, οι οποίες καθιστούν ρυθμιστικώς εφικτή την μέσω δημοκρατικώς νομιμοποιημένων κανόνων δικαίου οριοθέτηση της δράσης τόσο των κρατικών οργάνων -κυρίως δε αυτών- όσο και των μελών του οικείου κοινωνικού συνόλου στις μεταξύ τους σχέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται κατ’ εξοχήν στο πεδίο ανάπτυξης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.  Πρόσθετο βασικό στοιχείο του Κράτους Δικαίου είναι και το ότι οι κανόνες δικαίου που το συγκροτούν πρέπει να είναι πλήρεις –leges perfectae, και όχι leges imperfectae, ούτε καν   leges minus quam perfectae– υπό την έννοια πως η παραβίασή τους επιφέρει, οπωσδήποτε, την επιβολή κυρώσεων, κυρίως δια της ενεργοποίησης των δικαιοδοτικών διαύλων της Δικαστικής Εξουσίας.  Έτσι, η αποτελεσματική λειτουργία του Κράτους Δικαίου αποτρέπει την αυθαίρετη επέμβαση της κρατικής εξουσίας -και όχι μόνον- στο κανονιστικώς οριοθετημένο πεδίο της Ελευθερίας και των από αυτήν «εκπορευόμενων» δικαιωμάτων.

Β. Επομένως, είναι προφανές ότι οιασδήποτε μορφής διάβρωση των θεσμικών και πολιτικών «αντηρίδων» του Κράτους Δικαίου ισοδυναμεί, εν τέλει, με αντίστοιχη διάβρωση της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, επέκεινα δε της Δημοκρατίας εν γένει.  Διάχυτη είναι σήμερα η βεβαιότητα ότι όχι μόνο παρατηρείται «διάβρωση» των προμνημονευόμενων «αντηρίδων» του Κράτους Δικαίου, αλλά η «διάβρωση» αυτή και βαθιά είναι και, δυστυχώς, «προϊούσα», με εντεινόμενο μάλιστα ρυθμό.  Ρυθμό ο οποίος αφήνει να φανεί, ευδιάκριτα, μεταξύ άλλων και ότι πλέον είναι «επί θύραις» μια μορφή εξαιρετικά επικίνδυνης «επικυριαρχίας» του «οικονομικού» επί του «θεσμικού».  Η προαναφερόμενη «διάβρωση» οφείλεται -τουλάχιστον κατά κύριο λόγο- στην ρυθμιστική αποδυνάμωση των κανόνων δικαίου που συνθέτουν το κανονιστικό πλαίσιο του Κράτους Δικαίου, τόσο λόγω της σχετικοποίησης της ισχύος τους όσο και λόγω της ατελούς λειτουργίας των κυρωτικών μηχανισμών, σε περίπτωση παραβίασής τους.  Στην ανασκόπηση των δύο αυτών παραμέτρων που είναι, αυτονοήτως, και παράμετροι της παρακμιακής πορείας του Κράτους Δικαίου -άρα της Αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας και της Δημοκρατίας, γενικώς- επικεντρώνεται η ανάλυση που ακολουθεί. Επισημαίνεται εξ αρχής ότι η ανάλυση αυτή αφορά αποκλειστικώς και μόνο την αρνητική επιρροή της επίκτητης κανονιστικής σχετικότητας του Κανόνα Δικαίου στην «διάβρωση» των «αντηρίδων» του Κράτους Δικαίου.  Όχι δε και την επίσης αρνητική επιρροή της εγγενούς κανονιστικής σχετικότητας του Κανόνα Δικαίου, ήτοι της σχετικότητας η οποία οφείλεται στην ιδιομορφία της διαδικασίας «γέννησης» και εφαρμογής του. Και τούτο διότι, όπως επεξηγείται αναλυτικώς στην συνέχεια, η επίκτητη κανονιστική σχετικότητα του Κανόνα Δικαίου και η «επικυριαρχία» του «οικονομικού» επί του «θεσμικού», την οποία αυτή συνεπάγεται καθ’ υπερβολήν, αποτελεί πολύ πιο μεγάλο  κίνδυνο για την Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία και για το Κράτος Δικαίου απ’ ό,τι η εγγενής κανονιστική σχετικότητα του Κανόνα Δικαίου.

(more…)

Σχόλιο GMR: Αυτή η απόφαση του ΕΔΑΔ, εξουδετερώνει το ανεξέλεγκτο (“βάσει” του άρθρου 86Σ) της διάπραξης ποινικών αδικημάτων από υπουργούς και πρωθυπουργό και δικαιώνει τα διαλαμβανόμενα στην αναφορά ΑΝΑΦΟΡΑ-ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΑΜΕΣΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΔΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΡΑΜΕΡΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 86Σ.

Ακούν οι Έλληνες, ιδιαίτερα οι νομικοί και ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ οι Εισαγγελείς;

Αυτή η απόφαση του ΕΔΑΔ συνιστά απάντηση του ΕΔΑΔ προς τον Κο Γ. Κασιμάτη, ο οποίος τον Φεβρουάριο 2014 απέρριπτε (“θα μας διώξουν απ’ όλα τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου“) οποιαδήποτε προσπάθεια περιθωριοποίησης^[*] του άρθρου 86Σ για τον ποινικό έλεγχο (σφετερισμός λαϊκής κυριαρχίας-εσχάτη προδοσία) των υπαιτίων της εφαρμογής των μνημονίων. Αυτή η απόφαση τοποθετείται ΣΥΝΔΥΑΣΤΙΚΑ σχετικά με την στέρηση φυσικού δικαστή στις παντελώς αδιάβαστες και φυσικά ανεξέταστες δικογραφίες εσχάτης προδοσίας και στην επ’ ευκαιρία εκτέλεσης κυβερνητικών καθηκόντων εφαρμογή μνημονίων.

Επίσης: Το ΕΔΑΔ θεωρεί επίσης πως “η κοινοβουλευτική ασυλία (σημ.G-M-R, που δεν επιτρέπει στον καταγγέλλοντα πρόσβαση σε δίκη) πρέπει να ειναι ανάλογη και να έχει θεμιτό στόχο“. Αυτή η διατύπωση συμφωνεί απόλυτα με τον καθηγητή Ανδρέα Δημητρόπουλο, ο οποίος θεωρεί ότι τα μνημόνια αποτέλεσαν πράξεις “επ’ ευκαιρία” εκτελέσεως των κυβερνητικών καθηκόντων και όχι “σύμφωνα με” αυτά, άρα τα μνημόνια και η σχετική ποινική “ασυλία” τους, προσκρούουν σε μη θεμιτό στόχο και πρέπει οι σχετικές καταγγελίες να διερευνηθούν δικαστικά. Οι σχετικές δικογραφίες έμειναν αδιάβαστες-ανεξέταστες στην βουλή, οπότε έχουμε στέρηση φυσικού δικαστή ακόμα και με το άρθρο 86Σ, συνολικά στέρηση φυσικού δικαστή για κολάσιμες ποινικά πράξεις και για ασυλία μη θεμιτής στόχευσης εκ μέρους πολιτικών προσώπων/υπουργών/πρωθυπουργών.

[*] — απέναντι στο, όπως θέλει να εφαρμόζεται το 86Σ ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πολιτικό προσωπικό, πλην του κου Ν.Κακλαμάνη ο οποίος στις αρχές των μνημονίων είχε δηλώσει:”αν γίνει στη Βουλή ζήτημα για μηνύσεις εσχάτης προδοσίας εγώ θα ψηφίσω να διαβιβασθεί στην τακτική δικαιοσύνη” και “φυσικά”, ούτε η Ζ. Κωνσταντοπούλου ούτε το ΚΚΕ έθεσαν ποτέ τέτοιο ζήτημα και οι σχετικές δικογραφίες ούτε που διαβάστηκαν από τους βουλευτές.

_.

hellasjournal- παραπολιτικά, 20 Δεκεμβρίου 2022

Υπέρ της προσφυγής της Ντόρας Μπακογιάννη κατά του Πάνου Καμμένου για το γεγονός ότι είχε επικαλεστεί την ασυλία του προκειμένου να μην επιτρέψει στην ελληνική Δικαιοσύνη να εξετάσει μήνυση σε βάρος του για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση, αποφάσισε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η υπόθεση αφορούσε προσβολές από τον Πάνο Καμμένο, τον Ιούλιο του 2018, κατά της αξιοπρέπειας της Ντόρας Μπακογιάννη και της μνήμης του Παύλου Μπακογιάννη.

Διαβάστε την ανάρτηση της Ντόρας Μπακογιάννη στο facebook:

«Όλες οι Ελληνίδες και όλοι οι Έλληνες είναι ίσοι απέναντι στον νόμο και στα δικαστήρια.

Όταν τον Ιούλιο του 2018 προσέβαλε την αξιοπρέπειά μου και την μνήμη του Παύλου Μπακογιάννη, ο Πάνος Καμμένος κρύφτηκε ο ίδιος πίσω από την υπουργική του ασυλία για να μην επιτρέψει στην Ελληνική δικαιοσύνη να εξετάσει την μήνυσή μου για εξύβριση και συκοφαντική δυσφήμιση διά του Τύπου. Από την βολική θέση του υπουργού-υβριστή τον ξετρύπωσε σήμερα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Η σημερινή ομόφωνη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου καταδικάζει την τότε κυβερνητική πλειοψηφία των ΣυριζΑνελ για την ποινική ασυλία που παρανόμως του παρείχε.

Εφ’ εξής, κάθε υβριστής υπουργός θα λογοδοτεί για τις ύβρεις του έναντι των Ελληνικών ποινικών δικαστηρίων, όπως συμβαίνει για κάθε Ελληνίδα και για κάθε Έλληνα.

Χωρίς ασυλία, χωρίς προστασία της πλειοψηφίας».

Πηγή: hellasjournal.com

_.

Νίκ. Στεφανής, 4 Νοεμβρίου 2022

Για σοβαρή υποβάθμιση περιβάλλοντος και για κοινώς επικίνδυνη βλάβη κάθισαν στο εδώλιο εννιά στελέχη της ΔΕΗ μετά την κατολίσθηση στο ορυχείο Αμυνταίου τον Ιούνιο του 2017. Καταδικάστηκαν τελικά μόνο για το δεύτερο αδίκημα, διότι το πρώτο, της σοβαρής υποβάθμισης περιβάλλοντος, είχε παραγραφεί όταν έφτασε η υπόθεση στο δικαστήριο. Συμπτωματικά τελείως, βέβαια…

Πρέπει να σημειωθεί ότι με την καταδίκη των στελεχών της ΔΕΗ δικαιώνομαι πλήρως αφού αμέσως είχα υποβάλει μηνυτήρια αναφορά στον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ζητώντας να διερευνηθούν οι πιθανές ευθύνες της επιχείρησης για την κατάρρευση του ορυχείου, με αποτέλεσμα να με μηνύσει η ΔΕΗ για “ψευδή καταμήνυση και δυσφήμηση ανώνυμης εταιρείας

Σχόλιο GMR: Το ζουμί των θέσεων της ΠτΔ στοχεύει, δείτε στο τέλος του κειμένου, εδώ: “… περιγράφεται πλαίσιο αρχών για την τροποποίηση της καθημερινής δικαστικής πρακτικής;”

Αθαν. Μπούνταλης, 4 Απριλίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το άρθρο της κας Σακελλαροπούλου στην Εφημερίδα των Συντακτών τον Ιανουάριο είχε προκαλέσει ποικίλη κριτική (π.χ. από τον Γιώργο Παπαδόπουλο-Τετράδη, τον Γ. Παναγιωτακόπουλο και τον “Δρόμο της Αριστεράς”). Μια επιφανειακή ανάγνωσή του δίνει την εντύπωση γενικόλογης ηθικολογίας, γραμμένης χωρίς κορυφώσεις και χωρίς κατακλείδα. Όμως, μια τέτοια ανάγνωση ίσως αδικεί το άρθρο της. Θεωρώ δεδομένο ότι η κα Σακελλαροπούλου γνωρίζει να δομεί ένα κείμενο (δεν είναι προφορική συνέντευξη) με ακρίβεια και εσωτερική συνέπεια και ότι οι λογικές συνεπαγωγές του δεν είναι προϊόν απροσεξίας.

Ξεκινώ από την 2η και 3η παράγραφο (έμφαση δική μου) όπου εισάγονται αξιωματικές, αλλά και αξιακές, παραδοχές: «Σε αυτή την περιεκτική αντίληψη για τη δημοκρατία οι μειοψηφίες θωρακίζονται απέναντι στην τυραννία της πλειοψηφίας, ενώ τα θεσμικά αντίβαρα, η διάκριση των εξουσιών και ο έλεγχος της συνταγματικότητας των νόμων, θέτουν όρια στη λαϊκή κυριαρχία και την κρατική εξουσία. Τα δικαιώματα δεν εξαντλούνται σε εφήμερες νομικές κατασκευές, αντιθέτως φέρουν καθολικές ηθικές και πολιτικές αξιώσεις. Είναι σημεία του σύγχρονου ανθρωπισμού που δεν καθορίζουν μόνο τον νομικό μας πολιτισμό, αλλά και τον ίδιο τον τρόπο της ζωής μας».

Πρώτον, υπάρχει ένα δίπολο πλειοψηφίας-τυράννου και μειοψηφίας-θύματος. Η πλειοψηφία θεωρείται τυραννική εκ προοιμίου και όχι κατ’ εξαίρεση. Δεύτερον, η λαϊκή κυριαρχία και η κρατική εξουσία είναι μάστιγες που χρήζουν περιορισμού. Τρίτον, τα δικαιώματα δεν απορρέουν από το νόμο, άρα δεν είναι «εφήμερα» και μεταβλητά. Απορρέουν από «ηθικές αξιώσεις» άχωρες και άχρονες σαν τον Θεό. Αυτό το χωρίο έχει κάτι να ζηλέψει τόσο από τα ευκλείδεια αξιώματα όσο και από το Σύμβολο της Πίστεως: αφού ορίζεται αξιωματικά ο άξονας καλού-κακού, θεμελιώνεται δογματικά η ύπαρξη αξιών άνωθεν παραδοθεισών στις ανθρώπινες κοινωνίες, κάτι σαν τις Δέκα Εντολές.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

—————————————————————

ΣΧΕΤΙΚΗ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ:

Το Μανιφέστο της κας Προέδρου – Δικαστικός ακτιβισμός

Το Μανιφέστο της κας Προέδρου – “Αεροπειρατεία” στους θεσμούς

Σχόλιο GMR:   Επιχειρήματα  (καθόλου νομικής φύσης το να υποκαθίσταται η Δικαστική Εξουσία από την Τραπεζική Εξουσία) για γέλια από τον Άρειο Πάγο. Βέβαια, η τραπεζικοπολιτικοδικαστική διαπλοκή με την ευγενική συνδρομή ΟΛΩΝ των από 2010-2020 πολιτευομένων, οδήγησε στην επικράτηση της Χρεοκρατίας https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/ .

_.

Newsbomb_newsroom, 2 Απριλίου 2021

Με την υπ΄ αριθμ. 158/2021 απόφαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου, την οποία δημοσιεύει σήμερα αποκλειστικά το Newsbomb.gr, παύει οριστικά κάθε δίωξη που είχε ασκηθεί για το αδίκημα της απιστίας σε βαθμό κακουργήματος για στελέχη τραπεζών για δανειοδοτήσεις ιδιωτών – επιχειρηματιών ή κομμάτων και «απαγορεύει» ρητά και κατηγορηματικά την άσκηση για το ίδιο αδίκημα στο μέλλον, εάν δεν υπάρχει σχετική έγκληση των αρμοδίων οργάνων της τράπεζας και εντός τριών μηνών από την διάπραξη του αδικήματος!

Όπως δηλαδή προβλέπει ο νέος νόμος 4619/19 σε κάθε άλλη περίπτωση, σύμφωνα με την αρεοπαγιτική απόφαση, η παράβλεψη ή παρερμηνεία, ή άρνηση εφαρμογής του νόμου, ή η αντίθετη εφαρμογή του από τα δικαστήρια και τα Συμβούλια Βουλευμάτων θα είναι άκρως αντισυνταγματική πράξη – απόφαση και ως εκ τούτου μη εφαρμοστέα!

Πηγή: newsbomb.gr

Σχόλιο GMR: Ενδιαφέρουσα η ανάλυση του δημοσιογράφου Βαγγέλη Γεωργίου, όπως εξ άλλου ενδιαφέροντα είναι όλα τα άρθρα του που έχουμε διαβάσει.

Σχετικά με το, “Την εποχή που έζησε ο βιαστής Στόκερ δεν υπήρχε Κράτος Δικαίου και τα όργανα που υπάρχουν σήμερα.“, έχουμε μισή επισήμανση.

Σήμερα έχουμε την δυνατότητα που προσφέρει ο κατακτημένος/ΘΕΣΜΙΚΑ ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΟΣ νομικός πολιτισμός (που βρίσκεται πενήντα χρόνια μπροστά από τις διαθέσεις αντίστασης των αδικουμένων) και δεν πρέπει να τον απαξιώνουμε δίχως να τον έχουμε αξιοποιήσει προσφεύγοντας όπου χρειάζεται, δηλαδή ενώπιον ΤΟΥ και ΜΑΖΙ του.

Επειδή όμως η διαφθορά συμπεριλαμβανομένης της πολιτικοδικαστικής διαπλοκής έχει “πάρει κεφάλι” (κατά κυριολεξία: https://greek-market-research.com/clink/katina-stin-proedria-tis-dimokratias/ και https://greek-market-research.com/clink/katalysame-to-syntagma-gia-na-to-sosoyme/ ), και ίσως και εξ αυτού του λόγου η, ως ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ, ασυδοσία των εκμεταλλευτών (ασυδοσία που η καθε νεαρή κυρία Μπεκατώρου ίσως δεν μπορεί την κάθε δεδομένη στιγμή να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά), ας ασχοληθούμε με την “Δεν βλέπω-Δεν ακούω” ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΗ Εισαγγελική ΑΦΑΣΙΑ , που και δεν επιλαμβάνεται αυτεπάγγελτα όπου δει, και κουκουλώνει ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΕΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ (επίσημες σχετικές γραπτές ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΕΣ παραδοχές από το Συμβούλιο Επιθεώρησης του Αρείου Πάγου διαθέσιμες κύριε Γεωργίου).

_.

Βαγγ. Γεωργίου, 1 Φεβρουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Αιώνες πριν την υπόθεση της κ. Μπεκατώρου υπήρξε ένας ιερέας που ήταν ερωτευμένος με ένα νεαρό. Το πρόβλημα ήταν ότι στην Ελβετία του 15ου αιώνα ο “σοδομισμός” ήταν αδίκημα, οπότε κάπως έπρεπε να πείσει το νεαρό να κάνουν σεξ. Ο Γιοχάνες Στόκερ χρησιμοποίησε τόσο βία, όσο και πειθώ. «Εάν όσοι σοδομούσαν καίγονταν στην πυρά, τότε στην πόλη δεν θα έμεναν ζωντανοί ούτε 50 άνδρες!» του είπε και τον “κατάφερε”. Η ομολογία του ξεκαθάρισε κάπως τα πράγματα.

Του Στόκερ του δήμευσαν την περιουσία και τον εξόρισαν, αφού όμως ομολόγησε ότι βίασε ξανά και ξανά το αγόρι της εκκλησιαστικής χορωδίας. Πέντε αιώνες μετά, η υπόθεση της Μπεκατώρου μας πηγαίνει πιο πίσω, χάρη σε κόμματα και ΜΜΕ. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα, μια γυναίκα δημοσίως κατήγγειλε ότι όταν ήταν 21 ετών βιάστηκε. Αστραπιαία, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η κυβέρνηση και σύσσωμη η αντιπολίτευση υιοθέτησαν απολύτως την καταγγελία της. Ο υπουργός Αθλητισμού δεν έχασε την ευκαιρία και αμέσως έβγαλε ετυμηγορία και έτρεξε δίπλα της.

Λίγους μήνες πριν η κ. Σακελλαροπούλου καλέσει στο Προεδρικό Μέγαρο την Μπεκατώρου, είχε τιμήσει και φωτογραφηθεί με τον ζωγράφο κ. Τσόκλη, που το 2010 είχε δηλώσει δημοσίως το ανατριχιαστικό: «Δεν καταλαβαίνω γιατί ο βιαστής είναι πιο κακός άνθρωπος από το κορίτσι, που ντύνεται προκλητικά, λέει. Εγώ νομίζω ότι τη βία τη ζητάει η ίδια. Θέλει να τη βιάσουν. Δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία πιάνει τον άνθρωπο και τον βάζει μέσα και δεν βάζει εκείνη που τον προκαλεί». Η Πρόεδρος έπεσε θύμα των δημόσιων σχέσεων.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Δ. Κουκιώτης, ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝ, Τεύχος 8-9/2010, Αύγουστος-Σεπτέμβριος

ΠΟΙΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΚΟΥΚΙΩΤΗ, Δικηγόρου, 2010

8-9/2010, Αύγουστος-Σεπτέμβριος

Δ. Κουκιώτης, Ποινική ευθύνη των Υπουργών και άρθρο 86: μια «αντισυνταγματική διάταξη του Συντάγματος»

Στην παρούσα μελέτη οι διατάξεις του Συντάγματος διακρίνονται σε θεμελιώδεις και μη. Η διάταξη του άρθρου 86 Συντ. που προβλέπει σχετικά με τη δίωξη και την «παραγραφή» των ποινικών αδικημάτων των Υπουργών ανήκει στις μη θεμελιώδεις διατάξεις του Συντάγματος. Επειδή αυτή συγκρούεται και αναιρεί ολοκληρωτικά και στην ουσία τους τις θεμελιώδεις διατάξεις των άρθρων 4 Συντ. (αρχή της ισότητας) και 26 Συντ. (αρχή της διάκρισης των λειτουργιών) είναι ανίσχυρη και επομένως δεν μπορεί να τύχει εφαρμογής, πράγμα που έχει σαν αποτέλεσμα τη δυνατότητα (και υποχρέωση) δίωξης των Υπουργών με τη συνήθη ποινική διαδικασία και με τη συνήθη «παραγραφή» που ισχύει για όλους τους πολίτες.

Οι διατάξεις του Συντάγματος που καθιερώνουν τα θεμελιώδη και απαράγραπτα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη, καθώς και τις θεμελιώδεις δικαιοκρατικές αρχές και αρχές δικαιοσύνης, οφείλουν να αποτελούν τον «ήλιο» υπό το φως του οποίου πρέπει να ερμηνεύονται όλες οι υπόλοιπες τεχνικές ή ειδικές διατάξεις του Συντάγματος.

Στις διατάξεις που θεσπίζουν αυτές τις αρχές συμπυκνώνεται ό,τι αξιότερο έχουν κληροδοτήσει στο ανθρώπινο γένος οι συσσωρευμένες εμπειρίες από την ιστορική διαδρομή του μέχρι τον σύγχρονο ιστορικό ορίζοντα, σχετικά με τις διαδικασίες θέσμισης μιας ελεύθερης κοινωνίας[1] .

Παρά ταύτα όμως, όταν μια βασική δικαιοκρατική αρχή ή αρχή δικαιοσύνης όπως η αρχή της διάκρισης των εξουσιών και η αρχή της ισότητας (αντιμετώπιση των όμοιων καταστάσεων με όμοιο τρόπο και των ανόμοιων με ανόμοιο), που καθιερώνεται στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντ., συγκρούεται με κάποια άλλη διάταξη του Συντάγματος, θα πρέπει κατ’ αρχήν (λόγω της τυπικής ισοδυναμίας όλων των διατάξεων του Συντάγματος) και κρίνοντας τα δικαστήρια μία συγκεκριμένη περίπτωση που εμφανίζεται ενώπιόν τους να επιχειρούν να εναρμονίσουν στην πράξη τα συγκρουόμενα δικαιώματα ή διατάξεις.

(more…)

Αθ. Κουκάκης_newsbomb, 15 Ιανουαρίου 2021

Θέμα ημερών θεωρείται η απόφαση από το ΣΤ ‘ Τμήμα του Αρείου Πάγου για το κρίσιμο θέμα της αντισυνταγματικότητας της διάταξης του Ποινικού Κώδικα, που αφορά στην κακουργηματική απιστία των τραπεζικών στελεχών.

Το θέμα εξετάσθηκε από το ΣΤ ‘ Τμήμα του Αρείου Πάγου το Δεκέμβριο σε συνεδρίαση στην οποία προέδρευσε η Αεροπαγίτης Αβροκόμη Θούα. Η υπόθεση έφθασε στο Τμήμα του Αρείου Πάγου μετά την αναίρεση που ασκήθηκε στα μέσα Οκτωβρίου από την Εισαγγελία του Ανώτατου Δικαστηρίου κατά βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών της Αθήνας σχετικά με εκκρεμή υπόθεση.

Η αναίρεση ασκήθηκε από τον Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Δημήτρη Παπαγεωργίου και αφορά στον Νόμο 4637 που ψηφίστηκε τον Νοέμβριο του 2019, με βάση τις διατάξεις του οποίου η δίωξη των τραπεζικών στελεχών δεν θα γίνεται αυτεπάγγελτα από τον εισαγγελέα, αλλά ύστερα από έγκληση των διοικήσεων των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Στη συνέχεια αυτής της τροποποίησης του Ποινικού Κώδικα και του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας εκκρεμείς εισαγγελικές διώξεις πάγωσαν, ενώ δεκάδες υποθέσεις με εμπλεκόμενους τραπεζίτες αρχειοθετήθηκαν ή κατέπεσαν κατά το σκέλος της κακουργηματικής απιστίας, διότι οι τράπεζες δεν υπέβαλαν έγκληση.

Το επίμαχο βούλευμα που έπαυσε τη δίωξη τόσο κατά τραπεζικών στελεχών μπήκε στο μικροσκόπιο του Αρείου Πάγου και ως εκ τούτου το αρμόδιο Ποινικό Τμήμα του Ανώτατου Δικαστηρίου εξέτασε το μείζονος σημασίας θέμα, υπό μορφή πιλοτικής δίκης.

(more…)