Πέτ. Πιζάνιας, 16 Δεκεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Αν διαβάσει κανείς τον Νόμο για τις αρμοδιότητες του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού, θα διαπιστώσει ότι διαθέτει πολύ ευρύτερες πάγιες και αρκετές έκτακτες εξουσίες, σε σύγκριση με αρχηγούς ισχυρών κρατών, όπως ο πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας ή ο καγκελάριος της Γερμανίας.

Σε αυτή τη μεγάλη συγκέντρωση εξουσιών του Έλληνα πρωθυπουργού, πρέπει να συνυπολογίσουμε και τις άτυπες εξουσίες. Να συμπεριλάβουμε δηλαδή το γεγονός ότι η εκάστοτε κοινοβουλευτική του ομάδα και ως εκ τούτου η πλειοψηφία στη Βουλή, είναι απολύτως ελεγχόμενη από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, ως αρχηγό κόμματος, σε τέτοιο βαθμό υπακοής που θυμίζει σύνταγμα νεοσύλλεκτων!

Και τέλος, στις εξουσίες του Έλληνα πρωθυπουργού πρέπει να αθροίσουμε και τις ποικίλες συνάφειες με τα πολλά μέσα ενημέρωσης. Συνεπώς, ο εκάστοτε Έλληνας πρωθυπουργός ελέγχει τόσο την εκτελεστική εξουσία, όσο και τη νομοθετική και σε κάποιο βαθμό τους δημοσιογράφους. Θα παρακάμψω το προφανές συμπέρασμα ότι στην Ελλάδα η Δημοκρατία λειτουργεί περισσότερο τυπικά και λιγότερο ουσιαστικά.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Αγαπητέ Κύριε Πιζάνια, στα πλαίσια του “δημοκρατικού διαλόγου”, όπου πιστεύουμε πως εμπίπτει η αρθρογραφία σας, σας διαβιβάζουμε το παρακάτω σχόλιό μας, αναμένοντας την οποιαδήποτε από πλευρά σας, κριτική, ή δημιουργική “δια τα περαιτέρω” ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ:

Άκρως καταγγελτικό από ποινική άποψη το άρθρο!

Ευνόητο το ΕΡΩΤΗΜΑ:

“Ποιους ευνοεί και ποιών την ζωή υπονομεύει αυτή η συνεχής πτώση της κοινωνίας και της χώρας; Τι άλλο μας επιφυλάσσουν; Και εμείς πολίτες τι ευθύνες έχουμε;“!

Απάντηση, ΟΜΩΣ, στο ερώτημα “και εμείς οι πολίτες…“;

“Εμείς”;

Λύσαμε (“οι Εμείς” που αρθρογραφούμε), το ζήτημα “και Εγώ που αθρογραφώ, ΤΙ ΠΡΑΤΤΩ;”, προκειμένου να ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ (η απάντηση στο ευνόητο ΕΡΩΤΗΜΑ) το ΕΜΕΙΣ;

“ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ”: Σχετικά με το “αμελλητί“, πέραν της “γρήγορης”, ενδεχόμενα συγκυριακής, ως αιτιολογικής του όρου, σύνδεσης με βαλτούς μάρτυρες κατηγορίας, υπάρχει η δημόσια, “αμελητί” , ΕΝΩΠΙΟΣ-ΕΝΩΠΙΩ καταγγελία του μνημονιακού FAR WEST (“και ήταν μόνον τρεις γυναίκες, αυτές και το δίκιο ενός ολόκληρου λαού”), υπάρχει και η από τον καθηγητή Ανδρέα Δημητρόπουλο (και τον δικηγόρο κο Δ. Κουκιώτη και όχι μόνον) ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΚΑΤΑΡΡΙΨΗ (όπου το “αμελλητί” αφορά την από την τακτική Δικαιοσύνη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗΣ και όχι αμελλητί ξεπέτας στη Βουλή) κάθε “αμελητί ενδεδυμένου φύλλου αντιμνημονιακής συκής”, εδώ και εδώ (περιγράφει την αντισυνταγματική, ποινικά ελεγχόμενη Μνημονιακή κυβερνητική πολιτική και που συνδυάζεται με το άρθρο περί ποινικής αντιμετώπισης (ως εγκληματική πράξη ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΚΑΘΗΚΟΝΤΩΝ)  αυτής της πολιτικής από την τακτική δικαιοσύνη) αλλά όπως μπορείτε να δείτε ακόμη και εδώ.

Επίσης, υπάρχουν ΣΤΟ (διαρκώς αυθαίρετο κτίσμα) ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΠΟΙΝΙΚΩΝ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΩΝ, ντουζίνες ΑΔΙΑΒΑΣΤΕΣ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ ΕΣΧΑΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ, (επί των οποίων, ουδέν είδαν-ουδέν άκουσαν (ΠΑΡΑΒΑΣΗ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ-ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ), ΑΠΑΞΑΠΑΝΤΕΣ οι, ΠτΒ, Υπουργοί και Βουλευτές του πρώτου εξαμήνου του 2015, αλλα και ολοι οι από 2010 ως 2020 πολιτευόμενοι!

Πέτ. Πιζάνιας, 21 Αυγ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στα Συντάγματα όλων των δημοκρατιών του κόσμου, από τις εθνικές επαναστάσεις έως σήμερα, κατοχυρώνονται, μεταξύ άλλων, δύο θεμελιώδεις αρχές: η αρχή του νόμου και η ισότητα όλων ανεξαιρέτως έναντι του νόμου. Πρόκειται για μεγάλες κατακτήσεις, ιστορικής εμβέλειας, οι οποίες τυπικά ευνοούν τους κοινωνικά αδύναμους, ενώ ταυτόχρονα συνιστούν θεμέλια της κοινωνικής συγκρότησης.

Οι εναλλακτικές είναι είτε το Far West, είτε η απολυταρχία η οποία νομοθετεί αυτοβούλως. Στην κοινωνία μας ασφαλώς δεν βρισκόμαστε σε καθεστώς απολυταρχίας – την οθωμανική δεσποτεία την αποτινάξαμε με την Επανάσταση του 1821. Έχουμε όμως κάτι από Far West, χωρίς εξάσφαιρα, καραμπίνες, ούτε ακόμη δικαστές που οι κακοί παράνομοι τους καλύπτουν με πίσσα και πούπουλα προς συνετισμό.

Το δικό μας ανάλογο πνεύμα κατάκτησης της Δύσης ως προς την εφαρμογή των νόμων είναι μακράν και αναμφίλεκτα πιο πολιτισμένο: η δικαιοσύνη ασκείται με όρους διαπραγμάτευσης, πολιτικού παζαριού και σίγουρα στρεψόδικα. Βέβαια, καλού κακού, έχουν εξαιρεθεί από την δίωξη οι πολιτικοί, αλλά αυτό εφαρμόζεται απρόσωπα για κάθε πολιτικό ανεξαρτήτως ιδεολογίας, κόμματος κ.ο.κ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Θυμίζουμε:

α) Τις ομολογίες περί εθελοεκχώρησης Εθνικής κυριαρχίας.

β) Την αδειοδότηση του ΜέΡΑ25 από τον Άρειο Πάγο να συμμετέχει στις εκλογές με σημαία την κατάργηση του Εθνικού Κράτους.

γ) Την ασύμβατη με τα λόγια υποταγή της αντιμνημονιακής ιντελιγκέντσιας (Ναρκισσισμός/ο καθένας χώρια). 

._

Πέτ. Πιζάνιας, 9 Ιουλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Νομίζω ότι πρέπει να θεωρηθεί αυτονόητο πως ο κ. Ροζάκης, καθηγητής πανεπιστημίου, εντεταλμένος σύμβουλος και πρόεδρος της επιτροπής συμβούλων του υπουργείου των Εξωτερικών, γνωρίζει ότι η εθνική επικράτεια είναι ενιαία και αδιαίρετη και η κυριαρχία των Ελλήνων επί αυτής πλήρης. Και επίσης ότι αυτά τα χαρακτηριστικά του ενιαίου και αδιαίρετου χαρακτήρα της εθνικής επικράτειας έχουν ψηφιστεί από τα Συντάγματα της Επανάστασης και έκτοτε ισχύουν αδιαλείπτως, όπως άλλωστε και σε κάθε άλλο εθνικό κράτος.

Ακόμη ότι το μέγεθος και η απόσταση κάθε γεωγραφικού τμήματος της επικράτειας, όπως εν προκειμένω της νησιωτικής ενότητας του Καστελλόριζου, δεν μειώνουν την κυριαρχία των Ελλήνων επί αυτών. Κάθε σημείο της επικράτειας και τα δικαιώματα τα οποία συνεπάγονται από αυτό είναι ισόκυρο με κάθε άλλο. Το ίδιο, άλλωστε, ακριβώς ισχύει για το γαλλικό κράτος σχετικά με την κυριαρχία του επί της πολύ μικρής Μαγιότ στις Κομόρες που απέχει 7.500 χιλιόμετρα από την μητρόπολη, των εξίσου μικρών Μαλβίδων για το Βρετανικό κράτος οι οποίες απέχουν 12.700 χιλιόμετρα από το Λονδίνο, την Χαβάη για τις ΗΠΑ οι οποίες απέχουν 8.000 χιλιόμετρα, την Γουαδελούπη, την Ρεϋνιόν, και προσθέστε οποιαδήποτε υπερπόντια εθνικά εδάφη οποιουδήποτε κράτους θέλετε.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

._

Πέτ. Πιζάνιας, 25 Ιουνίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Είναι γεγονός, ειδικά με αφορμή την επέτειο των 200 ετών από την Ελληνική Επανάσταση, πως το 1821 έλκει πρόσκαιρα τα φώτα της δημοσιότητας και των δημοσίων σχέσεων. Καθημερινά διατυπώνονται αστοιχείωτες γνώμες όπως, λόγου χάρη, ότι «οι Έλληνες περνούσαν μια χαρά ως ραγιάδες», πως «η Ελληνική Επανάσταση ξεκίνησε κατά τύχη» ή ότι «υπήρξε υπόθεση μιας περιθωριακής ελίτ», ακόμη ότι οι Έλληνες αποτέλεσαν «μια κακή εξαίρεση σε σύγκριση με το ευρωπαϊκό πρότυπο».

Αλλά αν αξίζουν κάτι, είναι η χλεύη. Ας δούμε λοιπόν καλύτερα το θέμα. Η έκρηξη μιας επανάστασης σχηματίζει ένα νέο πολιτικό πεδίο πολυσχιδών και πολυεπίπεδων συγκρούσεων. Σε αυτό το πεδίο όλα παίζονται με όρους ισχύος κάθε μορφής. Στην Ελληνική Επανάσταση τα σώματα και τα μέσα πολέμου δεν ανήκαν σε προϋπάρχον κράτος για να ενσωματωθούν, όπως συνέβη εν πολλοίς στη Γαλλική και την Αγγλική Επανάσταση.

Συνεπώς, πρέπει να αναρωτηθούμε από πού προερχόταν η αρχική, τουλάχιστον, ισχύς, η οποία επέτρεψε στους Έλληνες να ξεκινήσουν και να διατηρήσουν την Επανάσταση. Για να αντιληφθούμε τις κοινωνικές πηγές αυτής της ισχύος είναι απαραίτητο να γυρίσουμε στην αφετηριακή απόφαση. Συγκεκριμένα, η Φιλική Εταιρεία προήλθε από τις οργανωμένες ενέργειες ελάχιστων ανθρώπων αρχικά και απέκτησε κοινωνικό εκτόπισμα μόνο αφότου άρχισαν (από το 1818), να οργανώνονται σε αυτήν διακεκριμένα μέλη των ελληνικών ηγετικών ομάδων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Π. Πιζάνιας , 22 Ιουνίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σχεδόν όλες οι εθνικές άρχουσες τάξεις, του δυτικού ή του υπόλοιπου κόσμου, που θεμελιώθηκαν πολιτικά με επανάσταση, τιμούν το ιδρυτικό γεγονός του νεωτερικού εθνικού τους κράτους, επειδή θεωρούν πως είναι συνεχιστές εκείνου του πρωταρχικού επιτεύγματος και εν πολλοίς κάτοχοι.

Το ίδιο και οι ελληνικές άρχουσες τάξεις σε όλες τις ιστορικές παραλλαγές τους, αλλά μόνο μέχρι το 1940. Μετά ξεκίνησε μια μεγάλη “αμηχανία”, μια βαθμιαία πτώση. Θα περιοριστώ εδώ να διατυπώσω μια υπόθεση αφήνοντας την εκτενέστερη ανάλυσή της για ένα άλλο σημείωμα. Όταν ο Μεταξάς, ακριβέστερα οι ιδεολόγοι του, έφτιαξαν τον δικό τους θεμελιωτή μύθο για το έθνος, τον συνόψισαν στο “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” και την ιστορία των Ελλήνων σε μια καρικατούρα της τρισχιλιετούς συνέχειας, επαναφέροντας τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό ως είδος συνθήματος.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR :   Άρα, οι μη πολιτευόμενοι θα μπορούσαν (αν ήθελαν να αποδείξουν ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ) να συσπειρωθούν για την απελευθέρωση της Ελλάδας και από τα μνημόνια και από τον ΑντιπροσωπευτικοΚοινοβουλευτικό Καναπέ.

Προτάσεις; εδώ, Για μια τριλογία της Δημοκρατίας!

Πέτρος Πιζάνιας , 22 Αυγούστου 2019

Ποιος πάει να οργανωθεί σε πολιτικό κόμμα τα τελευταία χρόνια; Και συμπληρωματικά ποιοι γίνονται δεκτοί ως δημοσιογράφοι από τους ιδιοκτήτες των ΜΜΕ; Θα απαντήσω πρώτα μεταφορικά, άρα συνοπτικά: και στις δύο περιπτώσεις η μεγάλη πλειονότητα προέρχεται από τα πολιτιστικά έγκατα της ελληνικής κοινωνίας.

Όσοι και όσες δεν διαθέτουν αυτό το πολιτιστικό προφίλ, όσοι διαθέτουν έστω στοιχειώδη αυτοσεβασμό και καλλιέργεια, απλώς σπανίζουν εντός των ΜΜΕ και των πολιτικών κομμάτων, ή είναι περιθωριοποιημένοι κάπου, ανεξαρτήτως της πολιτικής τους ιδεολογίας. Πρόκειται όμως για μια απάντηση που δείχνει το αποτέλεσμα, την κατάληξη του εν λόγω προσωπικού σήμερα. Ας ξεκινήσω, λοιπόν, από την αρχή.

Για τους δημοσιογράφους η εξήγηση είναι κάπως απλούστερη. Στον βαθμό κατά τον οποίο τα ΜΜΕ, παντού στον κόσμο, άρχισαν να ελέγχονται από κεφαλαιούχους κάθε είδους, ανώνυμους υπό την μορφή των γιγαντιαίων επιχειρήσεων, ή επώνυμους υπό την μορφή των μεγιστάνων του κεφαλαίου, αποκτούσαν την λειτουργία του σκέτου εργαλείου προπαγάνδας αυτής της οικονομικής ισχύος.

(more…)