Σχόλιο GMR : Αγαπητέ κύριε Λυγερέ και όσοι φίλοι γοητευτήκατε από το “χαμόγελο Τσίπρα” (για τους γνωρίζοντες, υπήρξε μόνο χασκόγελο Τσίπρα):

Για τους γνωρίζοντες την στάση του Τσίπρα σε ΤΑΞΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ, κυβίστηση ΔΕΝ υπήρξε. Υπήρξε μια διαρκής κοροϊδία του λαού, εκ μέρους ενός πολιτικού ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΟΣ, στα πλαίσια ενός κόμματος με αριστερές κορώνες και με πολιτική ανούσια ως προδοτική από ταξική και πατριωτική άποψη, αλλά και με αξιοσημείωτη εμμονή σε μηχανιστικές μεθόδους κατάληψης θέσεων στον αντιπροσωπευτικό κοινοβουλευτισμό, με την βοήθεια κατάληψης θέσεων σε όλα τα Κοινωνικά παρακολουθήματά του (Συνδικαλισμό, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Επιστημονικά Σωματεία, κλπ).

Όπως ακριβώς και το ΚΚΕ, με την διαφορά πως οι μεν (του ΚΚΕ) προβάλλουν φονταμενταλιστικό προφίλ, οι δε “πολυεπίπεδο” ως “πολυχρωματικό” (βλέπετε Gay Pride κι απάνω τούρλα, εδώ) προφίλ.

Στ. Λυγερός , 25 Ιουλίου 2019

Ο Ιούλιος είναι πολλαπλά σημαδιακός στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Πιο πρόσφατος κρίκος η μεγάλη κυβίστηση του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ τον Ιούλιο 2015, μερικές ημέρες μετά το 63,2% που είχε λάβει το “Όχι” στο δημοψήφισμα. Μπορεί, λοιπόν, αμφότεροι να είχαν φιλοδοξήσει με το ελληνικό παράδειγμα να αλλάξουν την Ευρώπη, αλλά τα γεγονότα απέδειξαν πως ήταν το ευρωιερατείο που τελικώς τους υποχρέωσαν όχι μόνο να υποταχθούν, αλλά και να αρχίσουν να δικαιολογούν τις μνημονιακές πολιτικές που στη συνέχεια εφάρμοσαν.

Παρά τις μεγαλοστομίες του πριν τον Ιανουάριο του 2015 τα γεγονότα απέδειξαν ότι ο Τσίπρας δεν κατανοούσε τις δυναμικές και τις ισορροπίες στο επίπεδο του ευρωιερατείου. Αυτό είχε φανεί πολύ καθαρά από τις εκλογές του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αναδειχθεί δεύτερο κόμμα με μικρή διαφορά από τη ΝΔ. Από τότε και καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του στα έδρανα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάποιοι εκ των συνομιλητών του τον έθεταν αντιμέτωπο με την εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που θα αντιμετώπιζε όταν θα κέρδιζε τις εκλογές.

Ήταν από τότε προφανές πως οι δανειστές όχι μόνο δεν θα έκαναν πίσω από τις απαιτήσεις τους, επειδή οι Έλληνες θα είχαν ψηφίσει εναντίον του Μνημονίου, αλλά αντιθέτως θα επιδίωκαν να “ξεβρακώσουν” πολιτικά τη νέα κυβέρνηση. Πρώτον, για να μη ρηγματωθεί το κυρίαρχο δόγμα της λιτότητας. Δεύτερον για να στείλουν ένα αποτρεπτικό μήνυμα στους λαούς κυρίως της ευρωπαϊκής περιφέρειας για το τι τους περιμένει εάν δώσουν την ψήφο τους σε αντισυστημικά κινήματα που αμφισβητούν τη νεοφιλελεύθερη οικονομική ορθοδοξία.

(more…)