ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR:
Ανοιχτή επιστολή προς τον κο Γεώργιο Μαργαρίτη και τους “84” (Εστάλη αντιπροσωπευτικά, στους κκ Ασημακόπουλο Βασίλη, Μαργαρίτη Γεώργιο, Σκλαβούνο Γεώργιο).
Σεβαστοί επιστήμονες-διανοούμενοι,
επισημαίνοντας τις πιο πρόσφατες εξελίξεις (βλέπετε στο τέλος ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ) σας στέλνουμε την παρακάτω ανάρτηση μας / σχόλιο/ επιστολή μας προς υμάς για την αντιμετώπιση της παντοειδούς εθελοεκχώρησης εθνικής κυριαρχίας.
– Η ουσία του άρθρου του Γεωργίου Μαργαρίτη, βρίσκεται στο ότι οι ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ (και η Βουλή), καθ-οδηγούνται, επιζητώντας κυριολεκτικά, είτε άμεση συνθηκολόγηση (συνθηκολόγηση προετοιμασμένη από την εθελοεκχωρητική εθνικής κυριαρχίας, συμφωνία με την Αίγυπτο), είτε κατόπιν “μίνι πολέμου”, δηλαδή κατόπιν Τουρκικής πολεμικής ενέργειας, η οποία θα προκαλέσει στην Ελλάδα είτε θύματα, είτε απώλεια βραχονησίδων κατ’ ελάχιστον, παράλληλα με την έναρξη γεωτρήσεων στα “θαλάσσια οικόπεδα” της πάλαι ποτέ (προ της Συμφωνίας με την Αίγυπτο) ισχύουσας Ελληνικής ΑΟΖ:
“…φέρνοντας πιο κοντά ή τη συνθηκολόγηση, ή τον πόλεμο, ως μέσο για να πλασαριστεί στον ελληνικό λαό η συνθηκολόγηση. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, θα μπορούσαμε ίσως να υποθέσουμε ότι μπροστά στους τοίχους του αδιεξόδου που περικλείουν πλέον ασφυκτικά την ελληνική πολιτική, θα ήταν ίσως για τις ελληνικές πολιτικές ελίτ και την άρχουσα τάξη καλοδεχούμενη διέξοδος ένας “υπό διεθνή εποπτεία” μίνι πόλεμος. Μετά από αυτόν θα μπορούσε να διαπραγματευθεί ελεύθερα πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα μπορούσε πριν από αυτόν.“
– Επισημαίνουμε, με την εύστοχη συνδρομή του Γ. Μαργαρίτη, το που βρίσκεται η ουσία, διότι από εκεί προκύπτει και η κάθε πρόταση αντιμετώπισης της κατάστασης. Φυσικά, στα δεδομένα της σκέψης μας, διατηρούμε ΚΑΙ την κάθε κυβερνητική και κομματική συμπεριφορά, επί του Κυπριακού προβλήματος, επί της ένταξης στο ευρώ, επί του εθελογκριζαρίσματος του Αιγαίου μέσω της ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ των Ιμίων, επί της Μνημονιακής πολιτικής, επί της Συμφωνίας των Πρεσπών, επί της απόπειρας δολοφονίας Καραμανλή και επί της δολοφονίας Τσαλικίδη (τα δύο τελευταία “έχουν σβηστεί” από τον αντιπροσωποκοινοβουλευτικό χάρτη).
– Επίσης επισημαίνουμε, πως το άρθρο απευθύνεται προς τους κυβερνώντες, απευθύνεται όμως εμμέσως (αλλά σαφώς) και σε ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, ως μέρος του ιδίου, εν δυνάμει κυβερνητικού, προβλήματος.
– Αποκλείσαμε την περίπτωση αυτό το άρθρο να απευθύνεται προς τον λαό, διότι ο κος Γ. Μαργαρίτης, ως μέλος του ΚΚΕ, δεν θα πρότεινε ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΔΕΣΗ στο ΝΑΤΟ (στην περίπτωση επιτυχίας της πρότασής του), μέσω απειλής αποχώρησης από το ΝΑΤΟ.
– Με βάση τα παραπάνω δεδομένα και επειδή ως G-M-R στα ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ/ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ πλαίσια και της στρατηγικής μας και των ενεργειών μας (εδώ αντιμνημόνιο “αντιμνημόνιο” και το κράτος του κράτους), δεν επιλέγουμε (ως “αδιστάκτως αδύνατες” επιλογές), ούτε διάλογο με τους κυβερνώντες (“δημοκρατικός διάλογος”(1), δεν γίνεται με ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ εγκλημάτων αλλά με τον λαό, όπου περιλαμβάνονται οπωσδήποτε, ίσως και ως πρώτη προσέγγιση, ανιδιοτελείς εργάτες της σκέψης), ούτε πρόταση απειλής αποχώρησης από το ΝΑΤΟ (με συνεπαγόμενο “επιθυμητό”, μαζί με την επιθυμητή μέσω νατοϊκών παρέμβασης, αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, με επακόλουθο ΚΑΙ την βαθύτερη πρόσδεση στο ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με έμμεση αν όχι άμεση προτροπή προς τον λαό, “στο ΝΑΤΟ είναι η θέση μας”, θέση ασύμβατη με τον Ελληνικό Πολιτισμό εδώ Ελληνική Ταυτότητα ή Ελληνική Συνείδηση).
- Η G-M-R επιλέγει (σταθερά από συστάσεως της) συνδυασμό αρχών-στρατηγικής-τακτικών κινήσεων, με οδηγό την “δ.ά.δ.α.” Δημοκρατίας-Αλληλεγγύη-Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας, αποτυπομένων και στην προαναφερθείσα (αντιμνημόνιο “αντιμνημόνιο” και το κράτος του κράτους) ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΚΗ(2) πρόταση μας.
Επισυνάπτουμε το παρακάτω λινκ, όπου με το σχόλιο μας θεωρήσαμε απαραίτητο να επισημάνουμε το τι εξυπηρετούν, από το επίπεδο της Εθνικής “εγγενούς ανισότητας των μερών”, ως το επίπεδο της διεθνικής ανισότητας Ιμπεριαλισμού & Χρεοκρατίας – Εθνικών Κρατών, οι υπερασπίσεις α) του Α(=μη)-ταξικού και β) του “γαλάζιου δια-ταξικού”:
https://greek-market-research.com/article/i-aristera-os-therapainida-tis-diethnoys-ton-agoron/
Επισυνάπτουμε επίσης τα παρακάτω links όπου τα άρθρα και τα σχόλια νομίζουμε πως παρουσιάζουν ενδιαφέρον, εντός μιας πολυσύνθετης (από πλευράς διακίνησης απόψεων) αλλά αδιέξοδης (από πλευράς θέλησης σύγκρουσης με τα κακώς κείμενα) πραγματικότητας.
Τέλος, δηλώνουμε πως ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ (και σε αυτή την κατεύθυνση οι προτάσεις και δράσεις μας) ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, με τα παρακάτω υπογραμμισμένα σημεία, από την εδώ https://greek-market-research.com/article/rafale-h-large-ellada-psonizei-apo-ta-akriva-quot-magazia-quot/ ανάρτησή μας του δικού σας άρθρου (και αναμένουμε, ευλόγως, την κάποια απάντησή σας).
“Χρειαζόμαστε μία πατριωτική επανάσταση
Το βασικό στρατιωτικό πλεονέκτημα, όπως διαμορφώνεται υπέρ της Τουρκίας, δεν οφείλεται στο ότι τα όπλα της διαφέρουν τεχνολογικά από τα αντίστοιχα ελληνικά. Κατά 80% για τα ίδια οπλικά συστήματα μιλάμε. Το ακαταμάχητο πλεονέκτημα είναι ότι τα τουρκικά οπλικά συστήματα, οι πλατφόρμες ειδικά, είναι πιο αναλώσιμα από τα δικά μας. Οι κορβέτες Milgem κοστίζουν (τιμή εξαγωγής) 250 εκατομμύρια ευρώ η μία και οι νέες φρεγάτες (οι F-100) 500 εκατομμύρια.
Η εμμονή των ελληνικών κυβερνήσεων στο να αντιμετωπίσουν τα πλοία αυτά με αντίστοιχα των 1,2 ή του 1,5 δισ. ευρώ, ξεπερνά τα όρια του παράλογου. Μια πολεμική σύγκρουση όπου η μια πλευρά μπορεί να διακινδυνεύσει και η άλλη δεν μπορεί, δεν χρειάζεται καν να αρχίσει. Όλοι μπορούν να φανταστούν την έκβασή της! Τελικά, για να γίνει άξια η χώρα μας να υπερασπιστεί τον εαυτό της, είτε χρειάζεται κάποιο θαύμα, είτε κάποια θεϊκή παρέμβαση.
Είτε χρειάζεται (το πιο εφικτό;) την συνταξιοδότηση του παρόντος πολιτικού συστήματος (οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου μαζί). Χρειάζεται την ριζική μεταβολή των πολιτικών στόχων και επιλογών. Μια πατριωτική επανάσταση η οποία –στις παρούσες συνθήκες– δεν μπορεί παρά να είναι βαθύτατα κοινωνική. Ειδεμή; Πώς το λένε το καλημέρα στα τούρκικα; Ή, αν προτιμάτε την εκδοχή των “συμμοριτών”: «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα»! “
Συμφωνούμε λοιπόν, όμως η κάθε συμφωνία γίνεται με πρακτική εφαρμογή στρατηγικής και τακτικών ελιγμών που ακολουθούν τον δημόσιο προβληματισμό, γι αυτό και οι προαναφερθείσες προτάσεις μας για “πατριωτική επανάσταση με βαθιά κοινωνικό περιεχόμενο” δεν μπορεί να μένουν ημιτελείς, ούτε να αποσιωπούν τίς συγκεκριμένες, όπως παρακάτω, απαιτητικές αναγκαιότητες, επί του πράγματος:
ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ δίχως την κατάλληλη (με κατάλληλο επιχειρησιακό σχέδιο και με αναλυτική περιγραφή τακτικών κινήσεων/ελιγμών) ΠΡΟ-ΕΡΓΑΣΙΑ (οπωσδήποτε με συμ-μετοχή των Μαζών = “το σύνολο των εργαζομένων και εκμεταλλευομένων”/Λένιν Απαντα τόμος 41 σελ.187 και με συναίσθηση του ενδεχόμενου σοβαρού λάθους όπως η κατάπνιξη από τον ίδιο τον Λένιν της δικαιολογημένης Εξέγερσης της ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ το 1821), είναι σύνθημα αφελών ή, ακόμα χειρότερα, καιροσκόπων(3).
Τελευταίο στάδιο/στόχος της ΠΡΟ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ = η Συντακτική Εθνοσυνέλευση, όπου όχι μόνο να τίθεται η ελευθερία συμμετοχής τόσο στην χρήση και Διοίκηση των μέσων παραγωγής, όσο και στον καθορισμό των κοινωνικών εθνικών σκοπών (Ροζέ Γκαρωντύ), αλλά επίσης, η συμμετοχή να είναι και βάσει πολιτισμικών αρχών προετοιμασμένη στην (ΕΘΝΙΚΗ) συνείδηση του λαού (ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Ή ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;) που, και να μην ψηφιστεί επαναφορά στο παλαιό καθεστώς, και να τεθούν συγκεκριμένες ρυθμίσεις ώστε: να διασφαλίζονται δημοκρατικές προϋποθέσεις σε Δικαιοσύνη-Οικονομία (τέτοιες που να πετύχει το μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση), διεθνείς σχέσεις (πχ Ελλάδα παγκόσμιο υπόδειγμα υπεράσπισης της Ειρήνης-Πολιτισμού, αυτό σημαίνει, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, επανεξέταση της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ).
Προηγούνται ΤΑ ΕΞΗΣ ΒΗΜΑΤΑ :
– Λογοδοσία των υπαιτίων των μνημονίων.
– Ανατροπή/πολιτική εξουδετέρωση των υπαιτίων.
– Αποδόμηση-κλονισμός των υπαιτίων.
– Μέτωπο τριπλοσυνδυασμένο (αγωνιστικά-επιστημονικά/δικαιϊκά-πολιτικά, με “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης, με ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ σχέδιο και προβλεπόμενες τακτικές κινήσεις-τακτικούς ελιγμούς. Μέτωπο αντιστασιακό-απελευθερωτικό-αναγεννητικό (ΙΚΑΝΟ από τη στιγμή που θα γεννηθεί ως τις στιγμές που θα μεγαλώνει και θα πετύχει απελευθέρωση από Χρεοκρατία-Εξάρτηση).
– ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ με σκοπό το αμέσως παραπάνω μέτωπο.
Σημείωση: Αν δεν ξεκινήσεις το πρώτο βήμα, “η αρχή είναι το ήμισυ του παντός”, και θελήσεις να πηδήξεις (χωρίς συνέργειες, δηλαδή αν επιδιώξεις γρήγορο-χωρίς αρχές μέτωπο σχημάτων) στο δεύτερο, ή στο τελευταίο στάδιο (ακόμα χειρότερα) τότε δεν θα πετύχεις καμία αλλαγή διότι η όποια αλλαγή δεν θα έχει επιφέρει καμία μεταβολή στην συνειδητή συμμετοχή του κόσμου στο εγχείρημα, δηλαδή θα πρόκειται για μηχανιστικές λειτουργίες, χωρίς συνειδητοποίηση για τον ουσιαστικό στόχο, διότι ο ουσιαστικός στόχος δεν είναι ένα “καλό συνταγματικό χαρτί” (Βλ. πχ Σύνταγμα Καποδίστρια) αλλά μια ΚΑΛΗ(4)ανατροπή των υπαιτίων που μόνο αυτή μπορεί να φέρει καλή συντακτική εθνοσυνέλευση (αφού θα έχουν εξουδετερωθεί οι διεφθαρμένοι μηχανισμοί του καθεστώτος κατοχής πχ η διαπλοκή με δικαιοσύνη-ΜΜΕ), πως μόνο αν ξεκινήσεις με αρχές-σχέδιο μπορείς να ανατρέψεις την Μνημονιακή και ποικιλοτρόπως Εθελοεκχωρητική και της Εθνικής Κυριαρχίας και του Ελληνικού Πολιτισμού, Κατοχή.
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
(1) στον Δημοκρατικό Διάλογο, στην δημοκρατική δημοσιότητα, δηλαδή στην «σφαίρα όπου ο διάλογος μπορεί να συνεχιστεί και πέραν της στιγμής της απόφασης , και μάλιστα με τρόπο ώστε η επικοινωνιακή εξουσία της κοινής γνώμης να μπορεί να επιβάλλει την αναθεώρηση αποφάσεων» (Albrecht Welmer : «Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ–Για μια ερμηνευτική του δημοκρατικού πολιτισμού» , στη σελίδα 148 εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ).
(2) Η πρόταση-στάση της G-M-R απευθύνεται και πάλι στους “84” όπου συμπεριλαμβάνεσθε κύριε Μαργαρίτη και ελπίζουμε να την αντιμετωπίσετε ως την ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΗ στην ΕΑΜική παρακαταθήκη, παρακαταθήκη που λογικά, ως υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ αλλά ταυτόχρονα και έγκυρος Ιστορικός, πιστεύουμε πως λαμβάνετε υπ’ όψιν.
(3)
α) «Μη μας δείχνετε το στόχο αν δεν μας πείτε τον τρόπο. Γιατί οι στόχοι και οι τρόποι συγχέονται τόσο σ΄αυτή τη γη, που αν αλλάξεις τον τρόπο αλλάζεις το στόχο και στόχο άλλο δείχνουνε τα νέα μονοπάτια».
ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΛΑΣΑΛ
β) Ο κορυφαίος θεωρητικός της στρατηγικής στην αρχαία Κίνα, ο Σουν Τζου, έχει περιγράψει με σαφήνεια τις συνέπειες της κοντόφθαλμης επιλογής στα κεφαλαιώδη ζητήματα του σκληρού πυρήνα ύπαρξης μιας κρατικής οντότητας: «Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα».
(4) ΚΑΛΗ έτσι που να γίνει η Ελλάδα με Εθνική Συνείδηση (Γ.Σκλαβούνος) και ΜΕΤΩΠΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.
******************************
Στην επιστολή προστίθεται και η ανάρτηση μας άρθρου του cnn μαζί με το εκεί σχόλιο μας ως ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!
Η παρούσα κοινοποιείται στους παρακάτω συντελεστές της ατύπως συνεργειακής ιστοσελίδας μας
κ.κ. Π. Πιζάνια, Λ. Αξελό (παράκληση αν είναι δυνατόν να διαβιβασθεί μέσω υμών στον κ. Λ.Βάσση) , Δ. Καλτσώνη, – Θ. Μαριόλη- Κ. Παπουλή, Γ. Π. Τριανταφυλλόπουλο, Σ. Λαβδιώτη, Σ.Βιδάλη, Γ. Ανδρεάδη, Λ. Βάσση, Α. Δημητρόπουλο, Δ. Χαλυβόπουλο, Μ. Θεοδωράκη, με την ελπίδα μιας δημοκρατικά και όχι αντιπροσωπευτικά σχημάτων, (δηλαδή, “από τον καθένα ανάλογα με τις όποιες δυνατότητες” του και όχι ανάλογα με το ποιο σχήμα υποδεικνύει ποιους, για συμπλήρωση ορισμένου αριθμού “υπευθυνοτήτων”, λες και οι μη υποδεικνυόμενοι είναι ανεύθυνοι) οργανωμένης προσπάθειας για την ελάχιστη κατ αρχήν συνέργεια για πατριωτική επανάσταση, όπως και ο καθηγητής Γεώργιος Μαργαρίτης μας προτρέπει.
._
Γιώρ. Μαργαρίτης, 30 Αυγ. 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Το άτυπο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ συνήλθε για δύο ημέρες, στις 27 και 28 Αυγούστου. Όπως συμβαίνει σε κάθε πρόσφατη σύνοδο των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, η Αθήνα είχε στηρίξει πολλές ελπίδες σ’ αυτό, περιμένοντας κάποιο ουσιαστικό βήμα, κάποια συλλογική αντίδραση στην επίθεση που δέχονται δύο κράτη μέλη της Ένωσης, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που, με βάση την εμπειρία αναρίθμητων ανάλογων περιπτώσεων στο παρελθόν, όλοι περίμεναν. Έγινε μια κάποια συζήτηση, ομόφωνα οι εταίροι εξέφρασαν την αλληλεγγύη και την συμπάθειά τους, ακούστηκαν κάποιες αόριστες ιδέες για μέτρα –μετά βίας θα τα ονόμαζε κανείς κυρώσεις– και κατόπιν, στις δηλώσεις που ακολούθησαν τονίστηκε η ανάγκη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τις διαφορές τους γενικώς και τα “διαφιλονικούμενα” ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ειδικώς. Με λίγα λόγια τα συνηθισμένα.
Εκείνο που, αν και τείνει να γίνει συνηθισμένο, δεν παύει να είναι ενοχλητικό είναι το ότι, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου έκφρασε την απογοήτευσή του για το αποτέλεσμα κι αυτής της συνόδου, ο κ. Δένδιας έσπευσε να δηλώσει την ικανοποίησή του για το ίδιο αποτέλεσμα. Να θυμίσουμε ότι ο δεύτερος ήταν εκείνος που δραματοποίησε –όπως ήταν λογικό μετά από εβδομάδες ερευνών στην εν δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα με τη συνοδεία μεγάλου μέρους του τουρκικού στόλου– τα αιτούμενα, μιλώντας για “απόλυτη αναγκαιότητα” του πλαισίου κυρώσεων.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr