Σχόλιο GMR: Ο Δικαιωματισμός, α) αποσαθρώνει την Λογική, την Ετυμολογία και την Σημασία των Λέξεων, β) χτυπάει κατάκαρδα τα δικαιώματα (το ΙΣΧΥΟΝ ΔΙΚΑΙΟ) υπέρ ενός σχεδίου επιβολής ελευθερίας (ασυδοσίας), διακίνησης κεφαλαίων-εμπορευμάτων-ανθρώπων-κατευθυνομένων ιδεών (προπαγάνδας της δόλιας παραπλάνησης και του “διαίρει και βασίλευε” επί πολιτών και λαών).

_.

Θανάσης Κοντογεώργης^(*), 5 Σεπτεμβρίου 2023

« Η κλιματική κρίση είναι εδώ. Πρέπει να βρεθούμε ένα βήμα μπροστά, να χρησιμοποιήσουμε όλα τα σύγχρονα εργαλεία και μέσα πρόληψης», τόνισε ο υφυπουργός στον πρωθυπουργό Θανάσης Κοντογεώργης, σχολιάζοντας τις φετινές πυρκαγιές σε συνέντευξη που παραχώρησε σήμερα στην εκπομπή «Στον αέρα» του ραδιοφωνικού σταθμού «Παραπολιτικά 90,1» με τη δημοσιογράφο Νίκη Λυμπεράκη.

Ο κ. Κοντογεώργης ρωτήθηκε και για το γάμο ομόφυλων τονίζοντας πως είναι κάτι που έχει αναφέρει και ο πρωθυπουργός. Όπως είπε «ζούμε σε μια ανοιχτή και δυνατή κοινωνία που οφείλει να είναι και συμπεριληπτική, μια κοινωνία που διαφυλάσσει την ισότητα», συμπληρώνοντας ότι στον κατάλληλο χρόνο θα έρθει και αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία όπου εκεί όλοι θα έχουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν στη δημόσια σφαίρα αλλά και στην εθνική αντιπροσωπεία.

…

(*) — υφυπουργός στον πρωθυπουργό

Συνεχίστε την ανάγνωση (για άλλα θέματα που ρωτήθηκε), εδώ.

Πηγή: newsbeast.gr

Σχόλιο GMR: Με τον Διαμαντή, τα e-mail του, τις απόψεις του,  ξε(βλέπε από-)τρελλάθηκε η “Ζωΐτσα”.

Με τις μηνύσεις εσχάτης μνημονιακής προδοσίας για τις οποίες έλαβε και πρόσθετο σχετικό e-mail (στην διάθεση των αναγνωστών) ως ΠτΒ και όλες τις σχετικές καταγγελίες που έλαβε και ως βουλευτής και ως Πρόεδρος της Βουλής, όχι μόνο δεν συγκινήθηκε, αλλά τις ΕΘΑΨΕ, πιο βαθιά κι από ΒΑΘΙΑ.

Αυτή είναι η, Ζωή.

_.

Ζωή Κωνσταντοπούλου, 5 Σεπτεμβρίου 2023

Πρεμιέρα έκανε το βράδυ της Δευτέρας 04 Σεπτεμβρίου η νέα εκπομπή του Μάνου Νιφλή «Στιγμές». Ποδαρικό στην εκπομπή έκανε η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία μίλησε για την προσωπική της ζωή, τα παιδικά της χρόνια, τους γονείς της, αλλά και τον σύντροφό της, και Βουλευτή στο κόμμα της, Διαμαντή Καραναστάση.

Η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας αναφέρθηκε αρχικά στη σχέση με τους γονείς της: «Οι γονείς μου είναι δύο άνθρωποι που τους θαυμάζω πάρα πολύ και που σε όλη την πορεία μου συνειδητοποιώ πόσα μου έδωσαν. Είναι βέβαια δύο άνθρωποι με τους οποίους και ως παιδί, ως έφηβη, αλλά και ως φοιτήτρια έκανα και τις δικές μου συγκρούσεις. Είχαμε τις δύσκολες στιγμές που έχουν όλες οι οικογένειες. Ήταν άνθρωποι που ποτέ δεν έπαψα να θαυμάζω και ποτέ δεν έπαψα να είμαι ευγνώμων για όλα όσα μου έδωσαν».

«Πραγματική περιουσία στη ζωή μου οι φίλοι μου»

(more…)

_.

Ηλία Φιλιππίδη, 19 Μαρτίου 2023

Ευθύνη, καθήκοντα, υπαιτιότητα.

Ετεροχρονισμένη σύγκρουση Κοντογιώργη – Γιανναρά σε παράλληλες  γραμμές;

1.    Η οργανική ανεπάρκεια του ελλαδικού κράτους.

Εάν υπάρχει ένα διαχρονικό και απαξιωτικό μέχρι απελπισίας χαρακτηριστικό του ελλαδικού κράτους, αυτό είναι η λειτουργική του ανεπάρκεια. Όμως η λειτουργική ανεπάρκεια είναι το αποτέλεσμα, η αιτία είναι η οργανική ανεπάρκεια. Χαρακτηρίζεται ως αποτυχημένο κράτος (failed state). Οπότε το ερώτημα «Τις και τί πταίει» αποκτά μόνιμο χαρακτήρα και αιωρείται ως δαμόκλειος σπάθη υπεράνω των κεφαλών ημών. Η ανεπάρκεια είναι μόνιμη, οι αφορμές, οι οποίες μας υποχρεώνουν να θέτουμε κάθε τόσο αυτό το ερώτημα, ποικίλουν. Η ευχή όλων «Ποτέ ξανά!» αφορά δυστυχώς μόνο τις συγκεκριμένες αφορμές και δεν είναι ικανή να εξορκίσει το ερώτημα. Τελικά αυτό που ευχόμαστε, είναι να μην κλάψουμε πάλι για την ίδια αιτία. Η ελλαδική ανεπάρκεια είναι σαν την Λερναία Ύδρα, έχει πολλά κεφάλια αλλά και όποιο και να κόψουμε, φυτρώνει πάλι. Την τέχνη του καυστηριασμού δεν την έχουμε βρεί ακόμη, όσο για τον Ηρακλή, μόνο στην μυθολογία θα τον βρούμε.

Ο Χαρίλαος Τρικούπης είναι ο πρώτος, ο οποίος έδωσε στο ερώτημα ιστορική διάσταση. Το περίφημο άρθρο του «Τις πταίει;» δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Καιροί» στις 29 Ιουνίου 1874. Επρόκειτο για μία κοινοβουλευτική επανάσταση, όπου ο Τρικούπης στηλιτεύει την συνέχιση της πολιτικής πρακτικής της ελέω Θεού μοναρχίας του Όθωνα, η οποία συνίστατο στο δικαίωμα του Ανώτατου άρχοντα να επιλέγει ως πρωθυπουργό «του» όποιον ήθελε, ακόμη και τον κηπουρό του. Παρά την αλλαγή του πολιτεύματος το 1864 σε συνταγματική μοναρχία, ο Γεώργιος Α’ δεν έδειχνε διάθεση να σεβασθεί το αποτέλεσμα των εκλογών. Το αποτέλεσμα ήταν η πολιτική αστάθεια και η διαφθορά. Ο Τρικούπης εμμέσως επιρρίπτει την ευθύνη στον Άνακτα θέτοντας την ερώτηση: «Αηδιάζοντες και αγανακτούντες και βλέποντες την γενικήν κατάπτωσιν των πολιτευομένων ερωτώμεν αυτούς, μη τυχόν αληθώς πταίει το Έθνος; Ο ίδιος δίνει την απάντηση, ότι «αλλού έγκειται το κακόν και εκεί πρέπει να ζητηθεί η θεραπεία». Το «κακόν» έγκειται στην προτίμηση του Γεωργίου Α’ σε κυβερνήσεις μειοψηφίας και σε πρωθυπουργούς της αρεσκείας του. Οι πρωθυπουργοί είναι«.. υπηρέται μιάς και της αυτής θελήσεως ενεργούσης, οτέ μεν δια τούτου, οτέ δε δι’ εκείνου. Ουδεμίαν ηθικήν ευθύνην φέρει το Έθνος επί τη διαγωγή των προσώπων τούτων ».

Ο Τρικούπης, έχοντας υπέρ αυτού την κοινωνική διαθεσιμότητα, απείλησε ευθέως τον Άνακτα με επανάσταση. Ο Γεώργιος υποχώρησε, δέχθηκε τον όρο του Τρικούπη, να δίδεται η εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον αρχηγό του πλειοψηφήσαντος κόμματος και τον κάλεσε να αναλάβει την πρωθυπουργία. Ετσι καθιερώθηκε η λεγόμενη αρχή της Δεδηλωμένης (εννοείται, βουλήσεως του λαού και της Βουλής). Ο λαός τίμησε τον Τρικούπη για την πρωτοβουλία και την εντιμότητά του συν το έργο του και τον ανέδειξε 7 φορές πρωθυπουργό.  

(more…)

Σχόλιο GMR:   “Τέτοιους χαρακτηρισμούς ακούμε κάθε μέρα, αλλά δεν πάει το μυαλό στο έγκλημα!“

Να δούμε (αν θα δούμε) και εξέταση ποινικών ευθυνών, αφού πρόκειται για έγκλημα, διοίκησης ΟΣΕ και συνυπευθύνων εταιρειών, ενδεχόμενα Επιθεώρησης Εργασίας-Σιδηροδρόμων, και ΦΥΣΙΚΑ, Συναρμοδίων Υπουργών (μεταφορών-εργασίας) ΠΟΥ ΗΞΕΡΑΝ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΟΥΔΕΝ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΠΡΑΞΑΝ.

Οι συντελεστές της G-M-R μπλέκονται εξ αιτίας ταξικής και πατριωτικής πάλης επί δεκαετίες “με τα σκατά” (ενώπιος-ενωπίω και από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς, με διαθέσιμα τα πολύ αξιοποιήσιμα στοιχεία του μπλεξίματος), όμως θεωρούμε πως πρόκειται για το αποτελεσματικότερο λουτρό ψυχικής και διανοητικής καθαριότητας γι αυτό και επιμένουμε, αξιοποιώντας ΠΑΝΤΑ-ΠΑΝΤΑ συνέργειες, στον βαθμό βέβαια που δεν ψωνιζόμαστε.

(*) [Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, αναφέρω εν παρενθέσει, ότι η Ελλάδα έχει ανθρώπους-διαμάντια, που δεν τους βρίσκεις στον απάνθρωπο και μίζερο, προτεσταντισμό της Εσπερίας, γιατί είναι ζυμωμένοι με φως, γλώσσα, δυνατούς μύθους, μυαλό –όχι για πούλημα– και καθημερινή σεμνότητα. Είναι πολύ λίγοι, βέβαια, αυτοί και έτσι χάνονται στη σκοτεινιά των υπολοίπων. Αλλά υπάρχουν. Ξέχασα να πω ότι οι άνθρωποι αυτοί, δεν μπλέκονται ποτέ με τα “σκατά”.]

_.

Πάνος Σαββόπουλος, 16 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ήταν το 1990, όταν ένας καλός φίλος πού εργαζόταν στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”, ζήτησε να του πω τι είναι, για μένα, Ελλάδα, γιατί κάτι έγραφε με διάφορες σχετικές γνώμες. Χωρίς πολλή σκέψη του απάντησα ότι «Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους ανθέλληνες κατοίκους». Μου απάντησε ότι η γνώμη μου δεν μπορούσε να δημοσιευτεί και να σκεφτώ κάτι άλλο. Έτσι του απάντησα ότι «Ελλάδα είναι ένας “σκουπιδότοπος”, αλλά “σκουπιδότοπος” με αρχαιολογική αξία». Λυπήθηκε που δεν μπορούσε να δημοσιεύσει ούτε αυτό!

Το 1986 είχα επιστρέψει από την Σουηδία μετά από δωδεκάμισι συνεχείς ενιαυτούς απουσίας και κάθε μέρα έβγαινα από τα ρούχα μου μ’ αυτά που έβλεπα γύρω μου, αφού τα σύγκρινα αυτόματα με αυτά που είχα ζήσει στη Σκανδιναβία. Βρέθηκα και για ένα χρόνο στο γραφείο ενός εξουσιαστή του ΠΑΣΟΚ, οπότε τα είδα όλα και ο θυμός μου αναμείχθηκε με αηδία… Σήμερα μετά από 33 χρόνια, όχι μόνο δεν άλλαξε η γνώμη μου για την Ελλάδα, αλλά έγινε πολύ χειρότερη. Έρχομαι κι εγώ στη θέση του φίλου μου, που δεν είχε δημοσιεύσει τότε την άποψή μου για την Ελλάδα, αφού και εγώ ΔΕΝ πρόκειται να σας γράψω πως ορίζω την Ελλάδα σήμερα!

Κοίτα να δεις που λίγο μετά, τότε, τραγούδησα το τραγούδι “Η φαντασία στην εξουσία”, παρέα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Περικλή Χαρβά, την Δέσποινα Γλέζου και τον Θανάση Γκαϋφύλια… Μάλιστα, τους γκρίνιαζα ότι η λέξη “φαντασία” είναι άτοπη και ότι ο τίτλος θα ήταν πραγματικός, αν έλεγε: “Η λεηλασία στην εξουσία” ή “Η αναισθησία στην εξουσία” ή “Η ακαθαρσία στην εξουσία” ή και “Η μαλακία στην εξουσία”! Πιο πολύ γελούσαν ο Παύλος και ο Στέλιος Βαμβακάρης που μας έπαιζε κιθάρα!

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

δείτε ΦΩΤΟ (με νόημα), video, ηχητικά της συγκεκριμένης ανάρτησης εδώ

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Υποτακτικοί του ξένου παράγοντα αμφότεροι Σημίτης-Πρωθυπουργός. Όμως τις μεταξύ τους κατηγορίες, ουδείς (εκ των δημοσιολογούντων για “αντι”πολιτευομένους, για κομματάρχες, για αγαπητικούς της Βουλής δεν συζητάμε καν) διαθέτει επαρκές ήθος-θέληση να αξιοποιήσει για ανατροπή και αναδόμηση των πραγμάτων.

_.

Μάκης Ανδρονόπουλος, 11 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

«Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που όμως μέχρι σήμερα έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός».

Την απρόσμενη αυτή επισήμανση έκανε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε συνέντευξη που δημοσίευσε η “Οικονομική Επιθεώρηση”, η οποία με χαροποίησε ιδιαίτερα καθώς για το ζήτημα του αφελληνισμού του παραγωγικού ιστού της χώρας γράφω -βοώντας εν τη ερήμω- από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας της χρεοκοπίας. Το σημαντικότερο όμως που είπε, είναι ότι οι ξένοι παίρνουν λεφτά από τις ελληνικές τράπεζες (θυμάστε την Fraport που δανείστηκε από την Alpha Bank). Το ερώτημα τώρα είναι πόσα θα πάρουν οι ξένοι και από το Ταμείο Ανάπτυξης…

Το πρόβλημα καταγράφεται ήδη από το 2007 όταν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών άγγιξε το 15% του ΑΕΠ, αλλά κανείς τότε δεν θορυβήθηκε αφού οι πάντες έπλεαν ανέμελα μέσα στην ευμάρεια του ευρώ όπως ο Τιτανικός ανάμεσα στα παγόβουνα. Στη συνέχεια ήρθε η δεκαετία της χρεοκοπίας για να καταγράψει επενδυτικό κενό 100 δισ. ευρώ, την εκποίηση μπιρ-παρά σε ξένους των ελληνικών επενδύσεων στα Βαλκάνια, των τραπεζών (μαζί με όλη την καλλιεργήσιμη γη/ΑΤΕ και ΒΙΠΕ), στρατηγικών ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, τώρα ΔΕΗ κ.ά.).

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Λουκάς Αξελός, 2 Οκτωβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Φιλοδοξία του παρόντος κειμένου είναι να θίξει δύο σημαντικά ζητήματα που μας απασχόλησαν έντονα στο παρελθόν, αλλά δεν βλέπω γιατί, με ένα διαφορετικό, φυσικά, τρόπο και ρόλο, δεν θα μας απασχολήσουν στο παρόν και το μέλλον. Τα ζητήματα αυτά είναι πρώτον ο ρόλος του στρατιωτικού παράγοντα στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και δεύτερον τα όρια ύπαρξης, παρουσίας και δράσης του φασισμού στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.

Βασικό όχημα στην όλη μου έρευνα ήταν η ανάλυση που κάνει ο Σεραφείμ Μάξιμος στο εμβληματικό έργο του “Κοινοβούλιο ή Δικτατορία;” το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Στοχαστής”, με μια κριτική εισαγωγή μου (σελ. 13-150). Θα σταθώ, λοιπόν, κατ’ αρχήν στο πρώτο μέρος που αφορά τον στρατιωτικό παράγοντα, δηλαδή πως ο στρατιωτικός παράγοντας μεταλλάχθηκε από όργανο άσκησης και επιβολής της λαϊκής κυριαρχίας σε όργανο άσκησης και επιβολής δικτατορικής εξουσίας.

Η μελέτη των άτακτων σχηματισμών (κλεφτών και αρματωλών) των προεπαναστατικών χρόνων ως και των πρωτοδιαμορφωνόμενων σχηματισμών των χρόνων της Επανάστασης, αλλά και μετά αυτήν, μιλά από μόνη της για τον ρόλο του στρατιωτικού παράγοντα στην διαμόρφωση της σύνολης εικόνας του ανάπηρου νεοελληνικού κράτους. Αυτό μας βοηθάει στο να αντιληφθούμε το αφενός και το αφετέρου της πρακτικής του στρατιωτικού παράγοντα με όρους κοινωνικούς και ιστορικούς.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr