του Κώστα Μαντατοφόρου, 9-3-2018

Κανά δυό ερωτήματα, τροφή για σκέψη και περίσκεψη:

Υπάρχει σήμερα στην Ευρώπη κάποια πολιτική δύναμη, κάποιο κίνημα, μία ομάδα αμφισβητιών,
..κάτι τέλος πάντων που να μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την διάχυτη οργή των λαών και την μη συνειδητή αλλά αισθητή κατανόηση της
τυραννίας που υφίστανται,
..από τον καλπάζοντα φασισμό της Ευρωπαϊκής “Ένωσης”;

Φταίει άραγε ο δεξιός καπιταλισμός που μετεξελίχθηκε -λογική συνέπεια- σε νεοφιλελεύθερο νεοφασισμό της παγκοσμιοποιημένης Νέας Τάξης,
..ή φταίει η αριστερά που εντάχθηκε σ’ αυτήν την Νέα Τάξη, προσκυνώντας ευρώ, τράπεζες, οικονομικούς “οίκους”,
..και εφαρμόζοντας νεοφιλελεύθερες-φασιστικές πρακτικές χειραγώγησης των λαών κρατώντας ωστόσο συγχρόνως την παλιά αριστερή ρητορική της;

Κι αυτό βέβαια είναι το χειρότερο, γιατί η διατήρηση αυτής της αριστερής ρητορικής ταυτίζει την νέα αριστερά με παλαιούς λαϊκούς και εθνικούς αγώνες των ίδιων των λαών, μαυρίζοντας την μνήμη τους, και διώχνοντας κακήν κακώς τους λαούς από μία ιδεολογία εν πολλοίς ουμανιστική,
..που στην πράξη της όμως εφαρμόστηκε τυραννικά, και στις σύγχρονες μέρες ακόμη και σαν 5η φάλαγγα του νεοφασισμού.

 Προφανώς και φταίνε οι νέοι αριστεροί ηγέτες-δωσίλογοι,
..και προφανώς δεν φταίει ο λαός που στρέφεται ή έχει πιά την τάση να στραφεί προς οποιαδήποτε οπορτουνιστική ή λαϊκιστική θολούρα εμφανιστεί μπροστά του,
..τάζοντάς του έστω και μία μικρή αντίσταση στην εξάπλωση του νεοφασιστικού 4ου Ράϊχ της “Ενωμένης” Ευρώπης.
Μιά εξάπλωση που γίνεται με την βοήθεια ΟΛΩΝ των γνωστών ως τώρα πολιτικών δυνάμεων και τάσεων,
..και που μοιραία θα οδηγήσει στο χάος και στην βία,
..μιάς και κάποια στιγμή οι λαοί θα ξεσηκωθούν ανοργάνωτα, χαοτικά, κάτω από αμβισβητήσιμες ηγεσίες, και θα διεκδικήσουν και πάλι το μερίδιο ζωής που τους ανήκει από την παγκόσμια συμμορία τραπεζών και πολιτικών.

 Στο μεταξύ όμως το σύστημα προσπαθώντας να κατασβέσει τοπικά κινήματα και αντιδράσεις θα έχει γιγαντώσει τις δυνάμεις (βίαιης) καταστολής, και θα έχει νομοθετήσει τόσους “νόμους” περιορισμού της συλλογικής και ατομικής ελευθερίας,
..που οποιαδήποτε έστω και χαοτική αντίδραση των λαών να φαντάζει λογική και αναπόδραστη.

Για ό,τι επακολουθήσει στα χρόνια που έρχονται είτε εδώ, είτε στην Ευρώπη, είτε γενικότερα,
..θα φταίει η αριστερά που γονάτισε και εντάχθηκε,
..για το χατήρι και την τσέπη των ολετήρων ηγετών της και της (δια)νοητικά καθυστερημένης νομενκλατούρας της.

Κάπου θα πρέπει να υπάρχει μία ρεζέρβα, μία κάβα σκεπτόμενων ανθρώπων,
..ικανών να καταστούν οι άξιοι για τους λαούς μελλοντικοί ηγέτες.
Πρέπει επειγόντως να βρεθούν!..