Παν. Ηφαιστος, 20 Νοεμβρίου 2019

Σημείωμα Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2019: Ενώ εισερχόμαστε βαθύτερα στον 21ο αιώνα και ενώ πλησιάζουμε την επέτειο της Επανάστασης των Ελλήνων του 1821 τα προβλήματα της Ελληνικής εθνικής στρατηγικής γίνονται ολοένα και μεγαλύτερα τόσο λόγω της οικονομικής κρίσης όσο και της επί δεκαετίες πλέον εισροής χειμάρρων μεταμοντέρνου εθνομηδενιστικού δηλητηρίου που αποδυνάμωσε το φρόνημα των πολιτών, μπέρδεψε σε βαθμό απελπιστικό τις δημόσιες και ιδιωτικές συζητήσεις, διαίρεσε τους φορείς επιστημονικών τίτλων και συρρίκνωσε γνωστικά την μελέτη του κράτους και της διεθνούς πολιτικής στην Ελλάδα. Αυτά τα βιώσαμε έντονα επειδή συμμετείχαμε έντονα. Ολοένα και περισσότερο όσο προχωρούσαμε όμως, τόσο περισσότερο το πελατειακό ιδεολογικό-κομματικό σύστημα που αποτελματώθηκε την δεκαετία του 2010 “γεννούσε βέλη”. Μάταιη προσδοκία και μάταιη ελπίδα ότι, δημοσίευση στην δική σου πατρίδα αυτονόητων όρων και εννοιών που αφορούν το κράτος και την στρατηγική του (κρατική θεωρία-στρατηγική θεωρία), συμβατών μάλιστα με το θεμέλιο Θουκυδίδειο Παράδειγμα, θα προκαλούσε τόσες επιθέσεις που ισοδυναμούν με είδος δολοφονίας του χαρακτήρα ως ατόμου και ως φορέα επιστημονικού τίτλου. Όπως έγραψα και αλλού, τις δημόσιες αυτές παρεμβάσεις και τις επιθέσεις που προκάλεσε, επεξεργάζομαι την ηλεκτρονική ανάρτησή τους στο σύνολό τους. Δημόσιες πηγές είναι και η δημοσιοποίησή τους είναι θεμιτή και αναγκαία. Γράφω αυτό το σημείωμα και θα αναρτώ διαδοχικά κείμενα αναλλοίωτης αναλυτικής-επιστημονικής σημασίας και κυρίως απολύτως σχετικά όσο προχωράμε τα επόμενα χρόνια. Εν μέσω μεγάλων στρατηγικών ανακατατάξεων των οποίων τους προσανατολισμούς και τις προϋποθέσεις είχαμε καταγράψει τις δεκαετίες του 1990 και 2000 οι όροι, οι έννοιες και οι προεκτάσεις για την εθνική στρατηγική της Ελλάδας είναι ακριβώς οι ίδιοι εάν όχι πιο σημαντικοί, πλέον. Αυτό γιατί η αποτρεπτική στρατηγική απέτυχε παταγωδώς:

• “Βιώσιμο είναι το κράτος το οποίο διαθέτει επαρκή ισχύ (και στρατηγική) για την εφαρμογή των προνοιών του διεθνούς δικαίου για την Επικράτειά του” (Hans Morgenthau). Δεν εφαρμόστηκε το δίκαιο της θάλασσας, το Ελληνικό κράτος παρέλειψε να διπλασιάσει περίπου την Επικράτειά του στην θάλασσα βάσει των de jure προνοιών του διεθνούς δικαίου, απώλεσε μεγάλους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, οι κατευνασμοί κατέστησαν το κράτος αναξιόπιστο και οι  υπόλοιποι δρώντες προσαρμόζονται στην Ελληνική αδυναμία και αναξιοπιστία.

• Η Τουρκία όχι μόνο έγινε πολύ πιο αναθεωρητική και επιθετική στο Αιγαίο, στην Θράκη και στην Κύπρο αλλά επιπλέον σχοινοβατεί στρατηγικά επιτυγχάνοντας -όποιος και να είναι ο ηγέτης της μελλοντικά – να αναβαθμιστεί σε περιφερειακή δύναμη και συνομιλητή των μεγάλων δυνάμεων.

• Στην Κύπρο η Ελληνική κατευναστική προσέγγιση και οι συνομιλίες στην βάση “λύσεων” που δημιουργούν ένα μη βιώσιμο κρατίδιο στα πεδία της Τουρκικής επικυριαρχίας οδηγεί σε μεγάλη στρατηγική παγίδευση των Ελλήνων. Αλλάζει τα σύνορα σε όλο το θαλάσσιο φάσμα με την Τουρκία σε πλεονεκτική θέση επειδή θα ελέγχει την Κύπρο, παγιδεύει ως στρατηγικούς ομήρους εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες, αλλάζει την διαλεκτική σχέση νησιώτικων / ηπειρωτικών ερεισμάτων όπως η Τουρκία επί δεκαετίες επιδιώκει και στην Θράκη μεθοδικά και συστηματικά καθιστά -όπως ο Νταβούτογλου είχε γράψει στο “Στρατηγικό βάθος” – την μουσουλμανική μειονότητα σε Τουρκικό στρατηγικό έρεισμα.

• Όλο το σύστημα ατόμων που στράφηκε εναντίον της αποτρεπτικής στρατηγικής, εναντίον της ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ, υπέρ του σχεδίου Αναν και εναντίον του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου αντί να πει mea culpa και να αποσυρθεί κάνοντας κάποια άλλη δουλειά “περιέργως” επανέρχεται αυτή την φορά μάλιστα σε ρόλους ευθύνης.

• Ενώ εκατοντάδες χιλιάδες ταλαντούχοι νέοι μετανάστευσαν η Ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε οικονομική και κάθε άλλη καταστολή.

• Η Εθνική Ανεξαρτησία νοούμενη ως εσωτερική και εξωτερική πολιτική κυριαρχία ενός κράτος έχει εξόφθαλμα και καταμαρτυρούμενα συρρικνωθεί η και εκμηδενιστεί.

• Ο χείμαρρος γνωμών, μεγαλόστομων ημιμαθών διατυπώσεων, η προσκόλληση σε ιδεολογικά δόγματα, τα θεωρήματα και τα ιδεολογήματα είχαν ως αποτέλεσμα στο Ελληνικό κράτος να μην επικρατήσει κάτι που αποτελεί προαπαιτούμενο μιας εθνικής στρατηγικής: Στρατηγική κουλτούρα. Μεταξύ άλλων,

  • Δυνατότητα στοιχειώδους συνεννόησης γύρω από όρους και έννοιες,

  • Η αναγκαία και μη εξαιρετέα προϋπόθεση μιας συντριπτικής κυριαρχίας παραδοχών και θέσεων που θεωρούν το κράτος και την εθνική ανεξαρτησία ως την συλλογική ελευθερία της κοινωνίας που μόνο έτσι μπορεί να αυτό-θεσπίζεται αυτεξούσια και ελεύθερα.

  • Την συντριπτική κυριαρχία παραδοχών και θέσεων που δεν αμφιταλαντεύονται όσον αφορά τις ανελέητες πραγματικότητες του κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος

  • Την συντριπτική κυριαρχία αντί-ηγεμονικών θέσεων όχι με την έννοια της εχθρότητας προς τις εκάστοτε και μάλιστα συμμάχους ηγεμονικές δυνάμεις αλλά με την έννοια ότι είμαστε ενταγμένοι στις συμμαχίες και ότι κάνουμε συναλλαγές στην βάση των εθνικών συμφερόντων

  • Συντριπτική κυριαρχία της υψηλής αρχής της φιλοπατρίας που αποτελεί προϋπόθεση ύπαρξη κράτους και εθνικής στρατηγικής

  • Συντριπτική κυριαρχία της αλάνθαστης θέσης ότι ο κατευνασμός των εξωτερικών απειλών οδηγεί σε ήττα χωρίς μάχη (ή με μικρά εκφοβιστικά επεισόδια) και τελικά σε ανορθολογισμό και σε πόλεμο

  • Θέσεις και αντιλήψεις που θεωρούν την παραχώρηση κυριαρχίας κόκκινη γραμμή η οποία εάν παραβιαστεί ενεργοποιούνται οι μηχανισμοί της εθνικής στρατηγικής (χωρίς μια τέτοια παραδοχή δεν υπάρχει δυνατότητα ύπαρξης εθνικής στρατηγικής)

• Και πολλά άλλα τα οποία είναι γνωστά και περιττεύει να επεκταθώ. Μερικά αυτονόητα για όλα τα κράτη, πάντως, συνοψίζονται στους πίνακες που παρεμβάλλονται.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: ifestos.edu.gr