_.

Σπύρος Στάλιας, 23 Οκτωβρίου 2023

Κατ’ αρχάς να ευχηθώ στον Πρόεδρο Στέφανο Κασελλάκη να ζήσει με τον σύντροφο του σαν τα ψηλά βουνά, με αγάπη, αλληλοσεβασμό, αλληλοκατανόηση, αλληλοανοχή και να έχουν πάντα πολύ Υγεία.

Το 2012 κυκλοφόρησε ένα βίντεο του Γκλέν Μπέκ, στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας του Προέδρου Μπάρακ Ομπάμα, με τίτλο ‘The Road We’ve Traveled’ (Ο δρόμος που ταξιδέψαμε) όπου προβάλλονταν οι μελλοντικοί προεδρικοί στόχοι, όπως η ισχυρή συγκεντρωτική κυβέρνηση, ο έλεγχος των τραπεζικών συναλλαγών, ο έλεγχος των πιστωτικών και χρηματιστηριακών συναλλαγών, προγράμματα βοήθειας στους φτωχότερους για τρόφιμα, στέγαση και εργασία, παροχής δωρεάν ιατρικής περίθαλψης από την κυβέρνηση, προγράμματα έργων υποδομής, προγράμματα διάσωσης σπιτιών από τις Τράπεζες, και την δημιουργία ελλειμματικών δαπανών για τη χρηματοδότηση, όχι μόνο των παραπάνω, αλλά και άλλων προγραμμάτων (το τι υλοποιήθηκε είναι μια άλλη ιστορία).

Ο Μπέκ για να φτιάξει αυτό το βίντεο είχε σαν οδηγό το βιβλίο του οικονομολόγου Stuart Chase με τον τίτλο The Road We Are Traveling (Ο δρόμος που ταξιδεύουμε) που γράφτηκε το 1942, εποχή του Ρούζβελτ και του New Deal, όπου εξήγησε το σύστημα σχεδιασμού που είχαν στο μυαλό τους οι Φαβιανοί^[1] Σοσιαλιστές της Αμερικής, υποστηρικτές του Ρούζβελτ.

Το γεγονός αυτό προκάλεσε ένα τεράστιο ενδιαφέρον για το βιβλίο του Chase, το όποιο έγινε επίκαιρο στην Αμερική και μετά διεθνώς, μέσω μιας ανάρτησης στο προσωπικό blog του μεγάλου οικονομολόγου Bill Mitchell, στις 13 Ιουνίου 2017, με τον τίτλο ‘Stuart Chase – ένας οραματιστής μπροστά από την εποχή του, απ’ όπου και εγώ το έμαθα.

Ο Stuart Chase (1888-1985) ήταν πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών από το MIT. Εργάστηκε, μαζί με τους συμμαθητές του από το MIT, Walter Lippman, John Reed και T.S. Έλιοτ (Νόμπελ Λογοτεχνίας), στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου (FTC), που ιδρύθηκε το 1914 με έδρα την Ουάσιγκτον, που είναι μια ανεξάρτητη αρχή της Κυβέρνησης των Ηνωμένων Πολιτειών, της οποίας η κύρια αποστολή είναι η επιβολή του αντιμονοπωλιακού δικαίου και η προώθηση της προστασίας των καταναλωτών. Μία από τις υποθέσεις που ερεύνησε ο Chase ήταν η διαφθορά της βιομηχανίας συσκευασίας κρέατος Upton Sinclair.

(more…)

Σχόλιο GMR:

Αντί σχολίου, άρθρο του κ. Σπ. Στάλια που δημοσιεύθηκε εδώ

Αγράμματοι Δημοσιογράφοι: Η Κυβέρνηση θα μοιράσει το ‘πρωτογενές πλεόνασμα’ του 2023.

_.

Ναυτεμπορική\ Οικονομία, 16 Οκτωβρίου 2023

Μία ανάσα από τα 6 δισ. ευρώ έφτασε το πρωτογενές πλεόνασμα το 9μηνο του 2023, κινούμενο σε διπλάσια επίπεδα σε σχέση με τον στόχο. Αυξημένα κατά 3,15 δισ. ευρώ σε σύγκριση με τον στόχο ήταν και τα φορολογικά έσοδα, τα οποία πλησίασαν τα 45 δισ. ευρώ. Οι εισπράξεις από τον φόρο εισοδήματος αλλά και άλλων φόρων συνέβαλλαν στην καλύτερη εκτέλεση του προϋπολογισμού το 9μηνο του έτους.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: naftemporiki.gr

Σχόλιο GMR:   Ναι αγαπητέ Δάσκαλε και άριστε εκλαϊκευτή επί μακροοικονομικών θεμάτων, καλά τα λες.

Όμως, όπως επισημαίνεις, αποταμίευση/αποθησαυρισμός, κερδοσκοπία, λειτουργούν, και όπως γνωρίζεις λειτουργούν μέσα σε ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ, συστήματα όπου τα μεγάλα ψάρια, ΗΠΑ κλπ, επιβάλλουν ακόμα χειρότερα πράγματα στα μικρά ψάρια, Ελλάδα κλπ.

Ο Δάσκαλός μας, όχι μόνο δεν βρίσκει διέξοδο ΕΞΩ από αυτά τα συστήματα, αντίθετα ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΑ βλέπει υλοποίηση των εξηγήσεών του, για από τον ίδιο επιθυμητή σύνδεση απασχόλησης-παραγωγικότητας-εθνικού νομίσματος, αρνούμενος έστω και σχετική συζήτηση.

Οπότε, τον αγαπάμε μεν από όταν τον γνωρίσαμε, του λέμε δε πως καλή φασολάδα δεν γίνεται αν μέσα ρίξεις και πέτρες, θα ξεδοντιαστείς, μαζί και ο λαός, στα σίγουρα.

Λέμε ακόμα, μήπως δεν έχει γίνει κατανοητό, πως το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ (όχι μόνο της ευρωζώνης) ΤΗΣ ΠΟΛΛΑΠΛΑ ΕΞΑΡΤΩΜΕΝΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, στο οποίο η G-M-R δεν προσβλέπει, κρατιέται επειδή η ΑΠΕΙΛΗ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ;

_.

Σπ. Στάλιας, 18 Νοεμβρίου 2022

Αυτή η φωτογραφία είναι από την εποχή της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Τι μας λέει η φωτογραφία. Ότι τυπώθηκε πολύ χρήμα και έτσι δημιουργήθηκε χαοτικός πληθωρισμός, υπερπληθωρισμός, που οδήγησε στην άνοδο τελικά του Χίτλερ.

Λάθος, όλα λάθος!

Μην συγχέουμε την συσχέτιση μεταξύ προσφοράς χρήματος και πληθωρισμού, με την αιτία που προκαλεί τον του πληθωρισμού.

Γερμανάκια φτιάχνουν ένα πύργο με χαρτονομίσματα την εποχή του υπερπληθωρισμού.

Πώς λειτουργεί πραγματικά ο πληθωρισμός.

Ο πληθωρισμός περιγράφεται από την εξίσωση, MV = PΥ (προσφορά χρήματος*ποσοστό δαπανών =  τιμές*παραγωγή).

Η αύξηση της προσφοράς χρήματος (M) θα μπορούσε να αυξήσει τις τιμές (P), μόνο όταν η παραγωγή (Υ) εξαντλήσει την παραγωγικής της ικανότητα (πλήρης απασχόληση).

Αλλά η οικονομία ποτέ δεν φτάνει σε αυτά τα όρια και από την άλλη πολλά χρήματα αποταμιεύονται και μειώνουν το ποσοστό των δαπανών (V).

Εάν τα χρήματα όμως τροφοδοτήσουν τη ζήτηση και δαπανηθούν, οι εταιρείες θα προσπαθήσουν να κυριαρχήσουν σε αυτήν την περίπτωση παράγοντας περισσότερα αγαθά και υπηρεσίες (Υ) και θα αυξήσουν την απασχόληση.

Άρα η εξίσωση MV = PΥ πρέπει να διαβαστεί από δεξιά προς τα αριστερά και όχι το αντίθετο, δηλαδή η αιτία του πληθωρισμού είναι στην πλευρά της παραγωγής/προσφοράς. Παράδειγμα, έχουμε πληθωρισμό όχι γιατί αυξήθηκε η ζήτηση (πήρατε κάποια αύξηση στον μισθό σας;), αλλά από την μειωμένη παραγωγή (μειωμένη προσφορά), από το εξωτερικό χρέος και φυσικά από την κερδοσκοπία. Τα παραδείγματα που αναφέρουν οι περισσότεροι, Βαϊμάρη Γερμανία, Ζιμπάμπουε, Αργεντινή, κτλ, δεν έχουν δόση αληθείας, είναι ιδεολογικές αηδίες.

Συνοψίζοντας: δεν έχουμε πληθωρισμό γιατί αυξήθηκε η ποσότητα του χρήματος, αλλά, επειδή έχουμε πληθωρισμό, αυξάνεται η ποσότητα του χρήματος.

Η αύξηση των επιτοκίων, οι ισοσκελισμένοι προϋπολογισμοί και η μείωση των μισθών για την καταπολέμηση του πληθωρισμού θα οδηγήσει σε λιτότητα και δραματική ύφεση, και μετά έρχεται ο Στάλιν ή ο Χίτλερ. Ιστορικά εξακριβωμένο και θεωρητικά θεμελιωμένο. Το κάθε αυταρχικό καθεστώς είναι προϊόν του νεοφιλελευθερισμού!

Πιό απλά δεν γίνεται!

Πηγή: hereticalideas.gr

_.

Σούζαν Τζορτζ (μετάφραση Σπύρος Στάλιας), 24 Μαρτίου 1999

       Μια ομιλία από το 1999 που παρουσιάζει με σαφή και λαμπρή εικόνα το πώς προχώρησε ο νεοφιλελευθερισμός από το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και τι μπορούμε να κάνουμε για να το σταματήσουμε στο πέρασμά του.

Οι διοργανωτές του Συνεδρίου μου ζήτησαν μια σύντομη ιστορία του νεοφιλελευθερισμού την οποία τιτλοφορούν «Είκοσι Χρόνια Ελίτ Οικονομικών». Λυπάμαι που σας λέω ότι για να έχει νόημα, πρέπει να ξεκινήσω ακόμα πιο πίσω, πριν από περίπου 50 χρόνια, αμέσως μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το 1945 ή το 1950, αν είχατε προτείνει σοβαρά οποιαδήποτε από τις ιδέες και τις πολιτικές της σημερινής τυποποιημένης νεοφιλελεύθερης εργαλειοθήκης, θα γελούσαν μαζί σας ή θα σας είχαν στείλει στο τρελοκομείο. Τουλάχιστον στις δυτικές χώρες, εκείνη την εποχή, όλοι ήταν κεϋνσιανοί, σοσιαλδημοκράτες ή σοσιαλ-χριστιανοί δημοκράτες ή κάποιας μαρξιστικής απόχρωσης.

Η ιδέα ότι η αγορά πρέπει να μπορεί να λαμβάνει σημαντικές κοινωνικές και πολιτικές αποφάσεις. η ιδέα ότι το κράτος θα πρέπει να μειώσει οικειοθελώς τον ρόλο του στην οικονομία, ή ότι οι εταιρείες θα πρέπει να έχουν απόλυτη ελευθερία, ή ότι τα συνδικάτα πρέπει να περιοριστούν και στους πολίτες θα παρέχεται πολύ λιγότερη παρά περισσότερη κοινωνική προστασία – τέτοιες ιδέες ήταν εντελώς ξένες προς το πνεύμα των χρόνων εκείνων. Ακόμα κι αν κάποιος συμφωνούσε πραγματικά με αυτές τις ιδέες, θα δίσταζε να πάρει μια τέτοια θέση δημόσια και θα δυσκολευόταν να βρει κοινό.

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται σήμερα, ιδιαίτερα για τα νεότερα μέλη του κοινού, το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα θεωρήθηκαν ως προοδευτικοί θεσμοί. Μερικές φορές αποκαλούνταν τα δίδυμα του Κέινς επειδή ήταν εγκεφαλικά παιδιά του Κέινς και του Χάρι Ντέξτερ Γουάιτ, ενός από τους στενότερους συμβούλους του Φράνκλιν Ρούσβελτ. Όταν αυτά τα ιδρύματα δημιουργήθηκαν στο Bretton Woods το 1944, η εντολή τους ήταν να βοηθήσουν στην πρόληψη μελλοντικών συγκρούσεων μέσω δανεισμού για ανασυγκρότηση, ανάπτυξη και εξομάλυνση των προσωρινών προβλημάτων του ισοζυγίου πληρωμών. Δεν είχαν κανέναν έλεγχο επί των μεμονωμένων οικονομικών αποφάσεων της κυβέρνησης ούτε η εντολή τους περιελάμβανε άδεια να παρέμβουν στην εθνική πολιτική.

(more…)

_.

Σπ. Στάλιας, 13 Ιουνίου 2022

Γιατί η Ευρωζώνη είναι ένα αντιδημοκρατικό και καταπιεστικό κατασκεύασμα.

Σπύρος Στάλιας, Οικονομολόγος Ph.D

Οι Λαοί της ευρωζώνης βρίσκονται υπό καθεστώς γκεμπελικής προπαγάνδας, ότι αν καταστραφεί το ευρώ, θα έρθει ανάποδα ο κόσμος, λες και αυτό δεν έχει συμβεί. Αυτός ο φόβος αργά ή γρήγορα θα καταστρέψει την Ευρώπη. Ποιά είναι τα κατασκευαστικά λάθη της της ευρωζώνης.

1. Με την αποδοχή του κοινού νομίσματος, ενός ξένου νομίσματος, οι χώρες της ευρωζώνης απώλεσαν οικειοθελώς, το δικαίωμα να ασκούν ανεξάρτητη νομισματική πολιτική, ανεξάρτητη δημοσιονομική πολιτική, εμπορική πολιτική, εισοδηματική πολιτική (μισθοί) και συναλλαγματική πολιτική, που την ασκεί, σε κάθε χώρα του κόσμου, η κυβέρνηση της χώρας. Τι σημαίνουν τα παραπάνω.

2. Η άσκηση ανεξάρτητης νομισματικής πολιτικής σημαίνει ότι η κάθε κυβέρνηση να μπορεί να θέτει τα επιτόκια της στο ύψος που αυτή επιθυμεί, χωρίς να γίνεται έρμαιο των αγορών. Αν η χώρα είναι σε ύφεση έχει ανάγκη από χαμηλά επιτόκια και αν είναι σε φάση μεγάλης ανάπτυξης (σε μπουμ) τότε έχει ανάγκη από υψηλά επιτόκια. Η κυβέρνηση ανάλογα του οικονομικού κύκλου, θέτει τα επιτόκια εκεί που αυτή νομίζει. Στην ευρωζώνη αυτό αποκλείεται. Το κράτος δεν μπορει να ορίσει τα επιτόκια του στα δάνεια του, που λόγω ευρώ είναι σε ξένο νόμισμα, και ούτε γνωρίζει αν θα έχει την προσφορά χρηματος που έχει ανάγκη από την ΕΚΤ.

(more…)

Σπ. Στάλιας, 10 Μαρτίου 2021

1)” Ένα κράτος έχει τους ίδιους περιορισμούς που έχει μια οικογένεια, που σημαίνει ότι, πρώτα εισπράττει η οικογένεια και το Κράτος, για να δαπανήσουν μετά. Αν δαπανήσουν πιο πολλά απ’ όσα εισπράττουν θα χρωστούν, και τότε θα πρέπει ο Λαός και η οικογένεια να υποστούν σκληρή λιτότητα”.

Φυσικά, αυτό είναι μια ανοησία. Η οικονομία ενός Κράτους δεν είναι σαν την οικονομία μιας οικογένειας. Δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Το κράτος εκδίδει το νόμισμα του, μια οικογένεια πρέπει να το βρει. Άρα το Κράτος, δαπανά κατά το δοκούν.

2) “Το έλλειμμα είναι εγκληματικό, το περίσσευμα ευλογία”.

Και αυτό είναι μια ανοησία. Το αντίθετο ισχύει και, έφθασε ο κορωνοϊός και το ‘whatever it takes’, να το αποδείξουν. Τα ελλείμματα σώζουν. Σε ένα κράτος που εκδίδει το νόμισμά του, οι αποταμιεύσεις, το περίσσευμα του ιδιωτικού τομέα, των νοικοκυριών, είναι το επονομαζόμενο έλλειμμα του δημόσιου τομέα.

3) “Το περίσσευμα συμβάλει στην Εθνική Αποταμίευση, που σημαίνει ότι οι αποταμιεύσεις δημιουργούν επενδύσεις”.

(more…)

Σπ. Στάλιας, 9 Μαρτίου 2021

Η ανεξαρτησία ενός σύγχρονου κράτους βασίζεται, κατά κυριολεξία, στο γεγονός ότι το κράτος έχει το μονοπώλιο της έκδοσης του νομίσματος της χώρας. Το κράτος είναι ο μοναδικός προμηθευτής του νομίσματος (προσφορά) και απαιτεί, στο νόμισμα που εκδίδει, να πληρώνονται οι φόροι από τους πολίτες  που αυτό επιβάλει (ζήτηση).

Κατά συνέπεια το κράτος πρέπει πρώτα να δαπανήσει το νόμισμα του για να μπορέσει μετά ο ιδιωτικός τομέας να το ζητήσει  για να πληρώσει τους φόρους που του αναλογούν ή να αγοράσει ομόλογα.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι για να δαπανήσει το κράτος δεν φορολογεί πρώτα ή δανείζεται το νόμισμά του από τους πολίτες του  εκδίδοντας ομόλογα. Πρώτα δαπανά και μετά φορολογεί και εκδίδει ομόλογα.

Εδώ εγείρονται πέντε  εύλογα ερωτήματα. Πως το κράτος δαπανά, από που προέρχεται το χρήμα, αφού το κράτος εκδίδει το νόμισμα  του γιατί φορολογεί τους πολίτες του, γιατί δανείζεται το νόμισμά του εκδίδοντας ομόλογα και ποιο είναι το όριο δαπανών ενός κυρίαρχου κράτος.

Πως δαπανά ένα σύγχρονο κυρίαρχο κράτος.

Ας σκεφτούμε την Κεντρική Τράπεζα ως το Λογιστήριο του Κράτους που τηρεί τον λογαριασμό ‘Δαπάνες του Κράτους’. Κάνει και άλλα πράγματα η Κεντρική Τράπεζα αλλά εδώ θα μας απασχολήσει αυτή η δραστηριότητα της.

(more…)

Σπ. Στάλιας, 22 Μαίου 2020

Σύμφωνα με τους μετακεϋνσιανούς, και από τα μαθήματα που έχουμε πάρει από την μεγάλη κρίση του 1929 αλλά και από τις μεταγενέστερες, το κράτος που εκδίδει το νόμισμα του, έχει την θεμελιώδη υποχρέωση να διατηρεί το επίπεδο της εθνικής δαπάνης-ζήτησης σε εκείνο το επίπεδο, έως ότου επιτύχει την πλήρη απασχόληση του εργατικού δυναμικού και των πόρων. Παράλληλα το κράτος πρέπει να διατηρεί τα επιτόκια, ως αναγκαίο όρο, σε εκείνο το ύψος που να καθιστούν το χρήμα φθηνό.

Κάνοντας αυτά το κράτος θα πρέπει να αδιαφορεί για το αν ο προϋπολογισμός του είναι ελλειμματικός, όσο και αν είναι μεγάλο το έλλειμμα. Αν πάλι χρειαστεί να είναι πλεονασματικός, για άλλους λόγους, αυτό πάλι μπορεί να το κάνει.

Οι πολιτικές του ελλειμματικού ή πλεονασματικού προϋπολογισμού, δεν είναι καλές ή κακές, απλά είναι μέσα για την επίτευξη των στόχων ενός σύγχρονου κράτους δηλαδή της πλήρους απασχόλησης, του χαμηλού θετικού πληθωρισμού, της δίκαιης κατανομής του εισοδήματος και του πλούτου και της σταθερότητα του πιστωτικού συστήματος.

(more…)

Σχόλιο GMR:   Εντάξει αγαπητέ κύριε Στάλια. Καταλάβαμε γιατί δεν θέλετε να εμπλακείτε σε δημόσια συζήτηση σχετικά με αυτόν εδώ, (το σχόλιο ChristosKoutsoukos [κάτω από το video] αλλά και στο fb του κ. Σπ. Στάλια) προβληματισμό. Τα ονόματα και τα κόμματα ΠΡΟΕΧΟΥΝ και λαού και αρχών (εδώ οι άνευ αρχών κολεγιές).

Εθνικό νόμισμα και Τυχοδιωκτισμός ΜΑΖΙ = βούτυρο στο ψωμί της εθελοδουλείας.

Σχόλιο GMR: Αναρτούμε εδώ (καθυστερημένα, εφόσον δεν το προσέξαμε στην ώρα του – λίγο πριν τις εκλογές του 2019) άρθρο του κ. Σπ. Στάλια, προκειμένου με αφορμή αυτό να θέσουμε (και πάλι, αλλά που ταιριάζει γάντι) θέματα (που έτσι και αλλιώς διακαώς προβάλλουμε) προς συζήτηση.

Πολύ ωραία τα ΟΝΕΙΡΑ του συντάκτη. Και οι ιδέες/ συμπληρώματα των υπολοίπων σχολιαστών (σε σχετική ανάρτηση του συντάκτη στο FB) και αυτές σπουδαίες. Όλα χωρίς τον ξενοδόχο (τον ξέρετε τον ξενοδόχο, έτσι δεν είναι;) είναι μια μαγεία, λαμπερά, τέλεια.

Τίθεται λοιπόν το εξής θέμα για συζήτηση: ” Τι προβληματισμό προϋποθέτει η επιθυμία/στόχευση για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία;” την οποία επιθυμεί ο συντάκτης; Επ’ αυτού του προβληματισμού η GMR υποστηρίζει τα  (1). α και β και (2).δ  εκ των κατωτέρω αναφερομένων.

___ (1) — Ποιες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για βιώσιμη ( και όχι στιγμιαία) Εθνική ανεξαρτησία;

Απάντηση (προς συζήτηση):

α) Εθνική Συνείδηση (κείμενο Γεωργίου Σκλαβούνου),

β) οικονομικός σχεδιασμός (εθνικό νόμισμα- αναδιανομή- εύλογη κληρονομιά), δικαιϊκός επανακαθορισμός (εξασφάλιση προϋποθέσεων επί ανθρωπίνων δικαιωμάτων), δημοκρατία (οικονομική-δικαιϊκή-συνταγματική), περιλαμβανομένου του παραπάνω (α),

γ) να ψηφιστούν στην Βουλή, πρόσωπα έντιμα, ή πατριώτες, ή καλοί επαγγελματίες, ή καλοί επιστήμονες, κλπ.

δ) να ενημερωθεί ο κόσμος για το εθνικό νόμισμα, η-καί, για το μεταναστευτικό, για τα ελληνοτουρκικά, κλπ, και να ψηφίσει αναλόγως.

ε) να μορφωθεί μέσω της Παιδείας ο κόσμος και τότε θα αλλάξουν τα πράγματα,

στ) να ξυπνήσει μονομιάς (ο λαός, από μόνος του ή υπό την επήρεια οικονομολογικών, πατριωτικών, θρησκευτικών κλπ αναλύσεων/προτάσεων), να ‘ρθει ανάποδα ο ντουνιάς,

ζ) να εισακουστούν από τους κυβερνώντες προτάσεις δημοσιολογούντων, επιστημόνων, ιστοσελίδων, ομίλων, κλπ.

___ (2) — Πως θα υλοποιηθούν οι προϋποθέσεις για βιώσιμη Εθνική Ανεξαρτησία;

Απάντηση (προς συζήτηση):

Κυκλοφορούν οι εξής προτάσεις:

α) ψηφίστε το κόμμα μας.

β) ψηφίστε την συνεργασία δυο, τριών, κλπ κομμάτων ή ψηφίστε πατριώτες, καλούς επαγγελματίες, έντιμους κλπ ανεξαρτήτως κομμάτων, ή ψηφίστε πατριωτικά ή αριστερά, ή Μικρά κόμματα ή κόμματα Εθνικού Νομίσματος.

γ) να δημιουργηθεί ένα παλλαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο με συγκεκριμένα προτάγματα και τεκμηριώσεις και να ακολουθήσει (μετά από αναγκαστική υποχώρηση των κυβερνώντων) συντακτική εθνοσυνέλευση. Υπόδειγμα αυτής της πρότασης το “Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ“.

δ) όμοια με την πρόταση (γ) αλλά και εφοδιασμένη με αναλυτικό επιχειρησιακό σχέδιο για το πως θα υλοποιηθεί η αναγκαστική υποχώρηση των κυβερνώντων, δηλαδή μιας απελευθερωτικής αντίστασης που θα διαθέτει συγκεκριμένο επιχειρησιακό σχέδιο (όπως των, “Τι είναι και τι θέλει το ΕΠΑΜ“, Ithacanet, τριλογία της Δημοκρατίας, GMR, κλπ, παράλληλα συναγωνιστικός συνδυασμός ΟΛΩΝ αυτών χωρίς ΟΜΩΣ αποκλεισμό/αντιπαλότητα εμφανή ή υφέρπουσα, μεταξύ τους).

ε) να εισακουστούν οι προτάσεις της παραγράφου 1ζ.

Υστερόγραφο: Εθνικό νόμισμα και Αριστερο/Ακροδεξιο/Τυχοδιωκτισμός (εδώ, ΣΥΓΚΛΗΣΗ-ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΧΗ-ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΩΝ (..) ΔΥΝΑΜΕΩΝ) ΜΑΖΙ = βούτυρο στο ψωμί της εθελοδουλείας.

._

Σπ. Στάλιας, 13 Απριλίου 2019

Οι πατριωτικές εθνικές δυνάμεις εν όψη των ευρωεκλογών και των εθνικών εκλογών εμφανίζονται διασπασμένες.

Αυτό είναι εθνικά οδυνηρό, μετά από 17 χρόνια ευρώ και 10 χρόνια μνημονίων.

Τι δεν έχει γίνει αντιληπτό και υπάρχει αυτή η πολυδιάσπαση;

Γι αυτό το θέμα θα ήθελα να μοιράσω ορισμένες σκέψεις μαζί σας.

Το θέμα μας αυτή την στιγμή είναι, μετά από αυτή την πολύχρονη καταστροφή, η Εθνική Ανεξαρτησία.

Η Εθνική Ανεξαρτησία ενός Λαού στη σημερινή εποχή, στον 21ο αιώνα, εξαρτάται από την ελεύθερη άσκηση της Νομισματικής Πολιτικής.

Αν αυτή δεν ασκείται ελεύθερα από μια Κυβέρνηση, το Κράτος δεν είναι επικυρίαρχο.

Κανένα στόχο του δεν μπορεί να επιτύχει.

Κατά συνέπεια η πλατφόρμα ενότητας είναι η απόκτηση του Εθνικού Νομίσματος. Δεν υπάρχει άλλη πλατφόρμα και όποιος πει ότι υπάρχει είναι ανιστόρητος λίαν επιεικώς.

(more…)