Γιώργος Α. Λεονταρίτης, 21 Μαίου 2019

Ο δρόμος προς τις κάλπες, δημιουργεί στους πολίτες µια βαθύτατη απογοήτευση και πικρία, διότι δεν υπάρχει πολιτικός φορέας άξιος εμπιστοσύνης που να είναι σε θέση να αγωνιστεί για την αποδέσμευση της Ελλάδας από την δικτατορία των Βρυξελλών. Έτσι, η ψήφος που θα δοθεί, θα είναι ψήφος «ανάγκης». Θα γίνει δηλαδή μια επιλογή προς ένα άλλο κόμμα, απλά για να φύγει ο ολέθριος ΣΥΡΙΖΑ, που κατέστρεψε τη χώρα. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι θα υπάρχει εμπιστοσύνη στην καινούργια κυβέρνηση που θα προκύψει.

Τα δεινά δεν θα λείψουν, αφού τα δουλόφρονα κόμματα εξαρτούν την ύπαρξή τους από τα ευρωπαϊκά σκοτεινά κέντρα. Η Νέα Δημοκρατία που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, είναι η άλλη όψη του αυτού νομίσματος. Οι επί μέρους διαφορές, είναι ελάχιστες, και δεν αποτελούν εγγύηση για «αλλαγή». Όλοι τους είναι «απόφοιτοι» της «σχολής Σόρος», αυτού του βρικόλακα των Βαλκανίων, που θέλει να αλλάξει τα σύνορα των βαλκανικών κρατών. Τέτοιο κατάντημα πολιτικού κόσμου, από την εποχή του Όθωνα μέχρι σήμερα, δεν είχε προϋπάρξει. Έχουμε ψευδαισθήσεις εάν πιστεύουμε, ότι στις μέρες µας ο λαός μπορεί να εκφραστεί μέσα από τις κάλπες. Καλούν τους πολίτες να επιλέξουν μεταξύ κομμάτων, που εξυπηρετούν τα ίδια συμφέροντα, εκείνα των ξένων τραπεζιτών και της αισχρής παγκοσμιοποίησης. Θα θέλαμε, λοιπόν, να δούμε ένα καινούργιο κόμμα. Αλλά, αληθινά νέο κόμμα, δεν δύναται να ονομασθεί μια οποιαδήποτε συγκέντρωσις οποιωνδήποτε προσώπων, γύρω σε οποιοδήποτε πρόγραμμα, και µε οποιονδήποτε αρχηγό ή τίτλο. Χρειάζεται το κόμμα εκείνο, που να μπορεί να πλαισιώνει και να οδηγεί τις λαϊκές μάζες στη λύση των προβλημάτων που αντιστοιχούν στην παρούσα θολή περίοδο. Θα πρέπει το νέο σχήμα να μπορεί να λύσει ακριβώς τα προβλήματα, που τα υπάρχοντα κόμματα και κομματίδια, δεν μπορούν να λύσουν, λόγω της φύσεως, ή της ιστορίας των. Και το μέγιστο δυσεπίλυτο πρόβλημα, είναι η υποταγή µας στα συμφέροντα της γερμανοευρωπαϊκής ένωσης, που διαλύει την Ελλάδα.

(more…)

Σχόλιο G-M-R : Ο “Δρόμος Ανοιχτός” επισημαίνει, πώς η ανάρτηση αυτού του άρθρου δεν σημαίνει και πλήρη συμφωνία με αυτό.

Προς τι η επισήμανση;

Ο “Δ.Α.” δεν είναι περιοδικό ποικίλης ύλης. Είναι ιστοσελίδα απαλλαγής από τα μνημόνια. Χρήσιμο είναι, να τοποθετηθεί ο “Δ.Α.” τοποθετηθεί συγκεκριμένα, σε τι και γιατί διαφωνεί, σε τι συμφωνεί. Πως αλλιώς θα δημιουργηθεί ΚΟΙΝΟ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΜΕΤΩΠΟ; Αν το άρθρο κατά τη γνώμη του “Δ.Α.” δεν δίνει καμία δυνατότητα κοινής δράσης δεν θα υπήρχε και λόγος ανάρτησης, αν όμως δίνει δυνατότητα κοινής δράσης γιατί αυτή δεν αξιοποιείται;

Εν κατακλείδι, ως G-M-R συμφωνούμε (με το άρθρο) πως οι εκλογές δεν θα λύσουν κανένα πρόβλημα, δεδομένου ΚΑΙ του διαρκώς (επί εννέα χρόνια) προεκλογικού ενδοαντιμνημονιακού διαγκωνισμού. Επίσης συμφωνούμε για Εθνική Αντίσταση. Όμως διευκρινίζουμε, αυτή η Εθνική Αντίσταση, κατά τη γνώμη μας, πρέπει να έχει σαφή στόχευση και σαφές επιχειρησιακό σχέδιο. Με την ΕΔΩ πρότασή μας και με την σχετική με την πρόταση δράση μας, προτείνουμε μια “δημοκρατικά οργανωμένη αντιστασιακή-απελευθερωτική ενότητα”, προκειμένου να συν-ενεργοποιήσουμε το άρθρο 120Σ (*) , με το εντός της πρότασης επιχειρησιακό σχέδιο.

Συναφείς απόψεις με το άρθρο του συναγωνιστή Γ. Λεονταρίτη εκφράζουν οι συναγωνιστές Α. Κώνστας (εδώ) και Κ. Παπουλής (εδώ).

(*) για ανατροπή της Κατοχικής Κυβέρνησης και ακολούθως για μεθοδευμένη από τώρα και όπως την περιγράφουμε αποχώρηση από ΕΕ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ, και όχι αντίστροφα, δηλαδή εθνική αντίσταση κατά ΕΕ-ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ και ξεμασκάρεμα (σ.σ. εμείς το βλέπουμε ως μόνο το πρώτο βήμα της ανατροπής) κατοχικής κυβέρνησης.

Γιώργου Α. Λεονταρίτη, 23 Μαρ. 2019

Η Ελλάδα βρίσκεται δέσμια μέσα στις αλυσίδες της γερμανοευρωπαϊκής Ένωσης. Έχει χάσει την εθνική της ανεξαρτησία, αφού δεν διαθέτει εθνικό νόμισμα, και οι τράπεζες, που έπαψαν να είναι ελληνικές, ελέγχονται από κέντρα του άκρατου καπιταλισμού. Το γεγονός αυτό, δείχνει ότι γίναμε αποικία ξένων. Ποτέ άλλοτε ο κίνδυνος να αφανιστεί η χώρα μας δεν ήταν τόσο έντονος όσο τώρα. Βιώνουμε τη χειρότερη δικτατορία που έζησε ποτέ ο κόσμος. Και μ’ ένα σάπιο πολιτικό σύστημα, οι πολίτες δεν βλέπουν καμία ελπίδα να διαγράφεται στον ορίζοντα.

Η «πολιτική των πετρελαίων» και του φυσικού αερίου, κρύβονται πίσω απ’ όλες τις αναταραχές σε Βαλκάνια, Αιγαίο, Κύπρο. Τα συμφέροντα των ξένων δυνάμεων είναι τόσο μεγάλα, ώστε δεν διστάζουν να υπονομεύουν και να διαλύουν κράτη. Βεβαίως, οι Μεγάλες Δυνάμεις πάντοτε επηρέαζαν και εξουσίαζαν χώρες και πολιτικές καταστάσεις, «σφαίρες επιρροής» ήταν ο όρος που χρησιμοποιούσαν, για να καλύπτουν τις ωμές επεμβάσεις. Τότε όμως, υπήρχαν τα δύο μεγάλα «μπλοκ», γεγονός που εξασφάλιζε κάποια «ισορροπία» με το «αντίπαλο δέος». Από την εποχή της Γιάλτας, η Αμερική επικύρωσε την παρουσία της στην Ευρώπη. Πίσω από υποκριτικά χαμόγελα, οι «μεγάλοι» μοίρασαν τις εξουσίες τους. Σ’ εκείνη τη Διάσκεψη τον Φεβρουάριο του 1945, στην εναρκτήρια συνάντηση στα Ανάκτορα της Λιβάδια, δόθηκε η «θεατρική παράσταση» των «Μεγάλων» για τις δικαιοδοσίες τους. Ειρωνευόμενοι κυνικά τους λαούς που θα εξουσίαζα, άρχισαν τις προπόσεις.

(more…)