Σχόλιο GMR:   Καθόλου τυχαία(;), παρά την αρχική κοινή σκέψη, η τελική άρνηση του σεβαστού Λαοκράτη Βάσση να συναντηθεί με την G-M-R για έναν “μακρύ καφέ” προκειμένου να συζητηθεί η από το 2010 κατάσταση:

“Άλλη μία χαμένη ευκαιρία…

Κι όσο μεγάλη ήταν η ευκαιρία της Μεταπολίτευσης για την ενδυνάμωσή μας τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη όλων εκείνων που τη διαχειρίστηκαν για την τελική της έκβαση. Γιατί ήταν απ’ τις μεγαλύτερες ευκαιρίες μας, αν υπολογίσουμε, με αντικειμενικά μέτρα και σταθμά, τους μείζονες προνομιακούς της όρους, όπως:…

Τρίτον, τέλος, την Ευρώπη, με τα πακέτα της και όχι μόνο, που ήταν και η μεγάλη στρατηγική μας επιλογή, κάτι σαν νέα “Μεγάλη Ιδέα” μας, όπως κι αν αναγνωστεί. Το πώς, όμως, αυτό το προνομιακό (η έντονη υπογράμμιση είναι της G-M-R) άθροισμα: Ειρήνη + Δημοκρατία + Ευρώπη το κατέστησαν ελλειμματικό οι υποκειμενικές αδυναμίες μας,…“.

Άργησε πολύ, πάρα πολύ, αλλά μας αποκάλυψε τελικά ο σεβαστός Λαοκράτης Βάσσης, την ουσιαστική και βαθιά ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ του για το “προνομιακό άθροισμα” που βέβαια περιελάμβανε προδιαγεγραμμένα-εκ του ασφαλούς, την ευρωχρεοκρατία και την (τουλάχιστον ευρώ-) εξάρτηση (ό ίδιος ο κ. Λαοκράτης Βάσης το διαπιστώνει Μας εθίζουν σε κίβδηλη κανονικότητα όπως και ο επίσης σεβαστός Πέτρος Μηλιαράκης που μας άφησε πολύ πρόωρα «Ευρωσκεπτικισμός» και «ενωσιακή τάξη» ), πολιτική, πολιτισμική με τους όρους που επιβάλλει η Γερμανική Ηγεμονία (στο βάθος ΟΜΩΣ εξαρτώμενη από την Αμερικανική Ηγεμονία).

Η G-M-R επιθυμούσε να συζητήσει με τον κ. Λαοκράτη Βάση την βαθιά πληττόμενη πολιτισμική & έξωθεν καθοριζόμενη πολιτική( ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ & ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, Μετα-αλήθεια & Μετα-δημοκρατία, ΣΟΚ ΚΑΙ ΧΑΟΣ )-(αντί)επιστημονική ( δ.ά.δ.α. (*) ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ) – (αντί)Δικαιϊκή ( ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ-ΣΤΟ-KONTRA-CHANNEL-ΓΙΑ-ΤΟ-ΑΡΘΡΟ-86Σ , ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”.) κατάσταση Χρεοκρατίας – Εξωθεν Εξάρτησης, πράγμα που ακυρώθηκε, όπως αναπάντητες έμειναν και όλες οι επιστολές μας προς τον κ. Λαοκράτη Βάση.

Το ζητούμενο σεβαστέ Λαοκράτη Βάσση, δεν είναι να στηρίζουμε εφ’ όρου ζωής προσπάθειες (ή να κάνουμε κριτική) για πολιτισμό-παιδεία-δημοκρατία κάτω από “τη νέο/αποικιακή επικυριαρχία”, αλλά, να δώσουμε με ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ξεκινώντας με την ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ (Ε.ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ βιβλίο “Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ” – Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ σήμερα ) στο υφ’ υμών υποδεικνυόμενο πλαίσιο πολιτισμού, παιδείας, δημοκρατίας, ένα χρήσιμο εργαλείο ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ-ΙΣΧΥΟΣ, που δεν ειναι άλλο από το εθνικό και υπό κοινωνικό (ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ή ΕΞΩΘΕΝ) έλεγχο, ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

_.

Λαοκράτης Βάσσης 8 Δεκεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Καθώς τείνουμε να εθιστούμε στην κίβδηλη κανονικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται, με παραπλανητικούς όρους, απ’ το ένοχο πολιτικό μας σύστημα και τα επικοινωνιακά του εξαπτέρυγα: με βάση τις νεο/αποικιακές ρήτρες των τριών Μνημονίων και τις μακροχρόνιες δεσμεύσεις τους, με μία εξ αυτών ως και ενός αιώνα, όλο και περισσότερο αποσυνδέονται Μεταπολίτευση και Χρεοκοπία, σαν να μην υπάρχει σχέση αιτιότητας, σχέση αιτίου και αιτιατού, μεταξύ τους.

Όπως, όλο και περισσότερο αναγιγνώσκονται: η Χρεοκοπία, που απωθείται ένοχα εκτός του πολιτικού μας λεξιλογίου, και η μετανεωτερική αποικιοποίησή μας, σαν φυσιολογικά, ακόμα και ευκταία, γνωρίσματα της εθνικής μας πραγματικότητας. Με τη διαμεσολαβητική, μεταξύ της υπερεξουσίας του ευρωδυτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου και του λαού μας, πολιτική εξουσία να προβάλλει περίπου ως τρόπαια πολιτικού ρεαλισμού τις μνημονιακές “πομπές” της, απενοχοποιώντας και “κανονικοποιώντας” το νεο/αποικιακό διαχειριστικό της ρόλο. Προπαντός χάρη (και) στη στρατηγική αναδίπλωση της Συριζικής Αριστεράς, που βραχυκύκλωσε (μεσοπρόθεσμα;) τις όποιες εναλλακτικές δυνατότητες και προοπτικές του Τόπου μας.

Με όση όμως επικοινωνιακή χρυσόσκονη κι αν επικαλυφθούν τα δύο δίπολα: α) Μεταπολίτευση-Χρεοκοπία και β) Χρεοκοπία-Μετανεωτερική αποικιοποίηση, σε όσες επιστημονικοφανείς παραναγνώσεις κι αν επιδοθούν οι επιτήδειοι της οργανικής διανόησης, δεν είναι δυνατό να εξαερωθεί, τελικά, η βαθύτερη αιτιότητα που τα διαπερνά. Γιατί, όσο κι αν υπερτονιστούν τα (υπαρκτά) εξωγενή αίτια της χρεοκοπίας, δεν γίνεται να αποσυνδεθεί πειστικά απ’ τα ενδογενή αίτιά της, ή να θεωρηθούν αυτά ως δευτερογενή. Ενώ είναι και πρωτογενή και κυρίαρχα. Να αποσυνδεθεί, δηλαδή, απ’ τον βαθύτερο πολιτικό και πολύ περισσότερο τον βαθύτερο εκπτωτικό πολιτιστικό χαρακτήρα των δεκαετιών της Μεταπολίτευσης.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Λαοκ. Βάσσης, 31 Ιανουαρίου 2010

A.  Από τα μέσα περίπου της Μεταπολίτευσης η κρίσιμη αντίθεση εθνικισμός – αντιεθνικισμός επικαλύπτεται όλο και περισσότερο από το παγιδευτικό δίπολο: εθνικισμός υπό τον μανδύα του πατριωτισμού – αποεθνοποίηση υπό τον μανδύα του αντιεθνικισμού.

     Από το ένα άκρο οι εθνικιστές ιδιοποιούνται δίκην ιερατείου εθνικής ορθότητας τις εθνικές αξίες, την ιστορία και την παράδοσή μας, και από το άλλο οι αποεθνοποιητές ιδιοποιούνται δίκην ιερατείου αντιεθνικιστικής ορθότητας τις δημοκρατικές, τις προοδευτικές και τις αριστερές αξίες μας.

     Ομοιοτρόπως φερόμενοι, οι πρώτοι ενοχοποιούν ό,τι αποκλίνει από την εθνική τους ορθότητα ως ύποπτο εθνικής μειοδοσίας και οι δεύτεροι ενοχοποιούν ό,τι το ελληνικό ως ύποπτο εθνικισμού, επιδιδόμενοι σε λαθροχειρικές επικαλύψεις του μεγάλου πολιτικού, ιδεολογικού και πολιτιστικού κενού του τόπου μας.

B.   Προσπερνώντας το ιστορικό της διαμόρφωσης αυτού του νέου δίπολου, απλώς θα σημειώσω πως με την πτώση της χούντας και την ήττα της φαιάς ιδεολογίας της μετεμφυλιακής «εθνικοφροσύνης», καθόλου άσχετης με τα απολιθωματικά στερεότυπα της πάντοτε προβληματικής εθνικής ιδεολογίας μας, άρχισε, έστω και με συντηρητικά βήματα, η κριτική υπέρβαση της παρελθοντοκεντρικής μας νοσηρότητας σε μια κατεύθυνση δημοκρατικού εκσυγχρονισμού της Πολιτείας μας και της Παιδείας μας.

(more…)

Σχόλιο GMR: 1) Δίδαγμα Διδαγμάτων προς τους Πατριώτες, που τα αμυντικά τους ένστικτα έναντι του “όποιος εκάει απ’τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι” ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ : “Θέλει πολύ μεγάλη καρδιά μια τέτοια συμφιλιωτική υπέρβαση και απόλυτη αφοσίωση στο υπέρτατο αξιακό πρόταγμα της εθνεγερσίας, …”.

2) Εδώ και δέκα χρόνια ο Πατριωτισμός, “μέχρι να σηκώσει το ένα του πόδι, του τρώει ο λύκος τ’άλλο”.

3) https://greek-market-research.com/clink/mas-ethizoyn-se-kivdili-kanonikotita/

4) Γιάννης Μακρυγιάννης: “…τούτην την πατρίδα την έχοµεν όλοι µαζί, και σοφοί και αµαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον µικρότεροι άνθρωποι• όσοι αγωνιστήκαµεν, αναλόγως ο καθείς, έχοµεν να ζήσωµεν εδώ.

Το-λοιπόν δουλέψαµεν όλοι µαζί, να την φυλάµεν κι’ όλοι µαζί και να µην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; ‘Οταν αγωνιστή µόνος-του » και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ• όταν όµως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε «εµείς».

Είµαστε εις το «εµείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις-το-εξής να µάθωµεν γνώση, αν θέλωµεν να φκειάσωµεν χωριόν, να ζήσωµεν όλοι µαζί.” από  Μακρυγιάννης: Είµαστε εις το «εµείς» κι’ όχι εις το «εγώ»

_.

Λαοκράτης Βάσσης, 24 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σπάνια για έναν ήρωα, η ιστορική αλήθεια από τη μια κι ο μύθος, η δόξα και ο θρύλος που την συνοδεύουν απ’ την άλλη, βρίσκονται σε τέτοια αντιστοιχία. Ο Μάρκος Μπότσαρης ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Η μοναδική μορφή του, με αυτονόητη και στην περίπτωσή του, όπως σε όλους τους μεγάλους της ιστορίας, τη φυσική (γονιδιακή) δωρεά, σφυρηλατήθηκε στο προεπαναστατικό καμίνι των αγώνων του Σουλίου εναντίον των Οθωμανών και του Αλή Πασά.

Εκεί ανάσανε από τα γεννοφάσκια του τη σουλιώτικη ανδρεία, αλλά και σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από την ανελέητη σφαγή των Μποτσαραίων απ’ τον πανούργο Αλή Πασά στο Σέλτσο, παίρνοντας εκεί το ματωμένο βάπτισμα του πυρός στα 14 του χρόνια. Για να αναδειχτεί, μετά τη δολοφονία του πατέρα του, Κίτσου Μπότσαρη, πολύ νέος, στα 23 του, σε άξιο αρχηγό της φάρας του και λίγο αργότερα σε ασύγκριτης ηγητορικής ποιότητας πρωτοκαπετάνιο της εθνεγερσίας του ’21, όπως τον πολυτραγούδησε και τον θρήνησε, μετά το Κεφαλόβρυσο της Ευρυτανίας, η δημοτική μας μούσα:

“Να ήταν η μέρα βροχερή, σαΐνι Μάρκο Μπότσαρη,
κι η νύχτα χιονισμένη, Μάρκο πρωτοκαπετάνιε”

Πέραν της ιστορικο/πολιτιστικής “μήτρας” του Σουλίου και των “αρχετυπικών” γνωρισμάτων της καταγωγής του, ως φύτρας δηλαδή των σουλιώτικων βουνών και ως γόνου της σκληρής Μποτσαραίϊκης φάρας, έπαιξαν ρόλο, λιγότερο ή περισσότερο, στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του αφενός κρίσιμες παιδευτικές επιρροές και αφετέρου κρίσιμα τραυματικά συμβάντα της ζωής του.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

ΕΥΧΕΣ – ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

Προς Σεβαστούς Επιστήμονες,

Γιάγκο Ανδρεάδη, Λουκά Αξελό, Λαοκράτη Βάσση, Ανδρέα Δημητρόπουλο,  Μίκη Θεοδωράκη, Σπύρο Λαβδιώτη, Θεόδωρο Μαριόλη, Γιώργο Π.Τριανταφυλλόπουλο, Ηλία Φιλιππίδη, Αλέξανδρο Χρύση

Σας ευχόμαστε ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ  ΚΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ, και σας ενημερώνουμε για την παρακάτω σημαντική θεωρούμε ανάρτηση μας, που περιλαμβάνει θέσεις – υποθήκες όλων σας, ενσωματώνοντας σε αυτή την τελευταία ανάρτηση το κορυφαίας σημασίας για το σήμερα, χθεσινό άρθρο του σεβαστού Λαοκράτη Βάσση.

——————

Σχόλιο GMR:  ΑΝΑΡΤΟΥΜΕ το ιστορικής σημασίας άρθρο-προτροπή απελευθερωτικής αντίστασης του σεβαστού Λαοκράτη Βάσση και το ενσωματώσουμε στην εδώ https://greek-market-research.com/article/alexandros-chrysis-komvikos-stochos-i-exodos-apo-eyro-ee/ ανάρτηση μας, στο εισαγωγικό κομμάτι στο σημείο, “για την συν-αντιμετώπιση της “ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ” στην οποία ενσωματωνόμαστε“, προσδοκώντας, μετά του λαού, το νέο απελευθερωτικό συνειδήσεων και πατρίδας, υφ’ υμών αδελφικώς καθοδηγούμενο ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ .

_.

Λαοκράτης Βάσσης, 14 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

        Με καλά ενορχηστρωμένη την επικοινωνιακή παραπλάνηση, όλο και περισσότερο    “καλλιεργείται” ο εθισμός στην κίβδηλη κανονικότητά μας. Αυτή που προέκυψε από την χρεοκοπία του 2010 και τη συνακόλουθή της μετάπτωση της χώρας μας σε μετανεωτερική αποικία της “ευρω/δυτικής υπερεξουσίας” του τοκογλυφικού κεφαλαίου.

Για αυτό και τείνει να εκλείψει από τον δημόσιο λόγο η όποια αναφορά: Πρώτον, στον πραγματικό χαρακτήρα της χρεοκοπίας, ως ρήγματος δηλαδή στην τρέχουσα κανονικότητά μας. Δεύτερον, στη βαθύτερη αιτιότητά της, οπότε και στη σχέση της με τον “βυθό” της Μεταπολίτευσης, το ένοχο πολιτικό της σύστημα και τους διαχειριστές του (συνυπατεία ΝΔ- ΠΑΣΟΚ). Τρίτον, στις συνέπειές της, απολύτως συνυφασμένες με τη νέο/αποικιακή επικυριαρχία, όπως αυτή παγιώνεται με την ως τώρα δεκαετή “διαχείριση” της Χρεοκοπίας από τους παλιούς ενόχους και την προστεθείσα ως συνένοχο στο αμαρτωλό πολιτικό μας σύστημα Συριζική Αριστερά (τρίτο Μνημόνιο και διακυβέρνησή της).

Με τη στρατηγική αναδίπλωσή της να λειτουργεί (και) ως απενοχοποιητική δικαίωση, εκ των πραγμάτων, της μνημονιακής θηλειάς στον λαιμό του τόπου μας. Κι ούτε καν στη βάση, έστω, του μονοδρομικού καταναγκασμού, επειδή, ας πούμε, δεν γινόταν αλλιώς.  Αλλά ως δικαίωση, πια, καθαυτής της μνημονιακής λογικής και της επωφελούς αναγκαιότητάς της! Υπό την έννοια της μόνης ρεαλιστικής διεξόδου απ΄ τα πνιγηρά αδιέξοδα της χρεοκοπίας.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:  Δάσκαλε, Διδασκόμαστε:  ” ,…ανακτώντας την ιστορική αυτοσυνείδηση και την ιστορική αυτεπίγνωσή μας, πρέπει να σημάνουμε εθνικό συναγερμό, σ’ αυτό το πολύ κακό για μας σταυροδρόμι των καιρών: για να νικήσουμε την εθνική μας…ήττα. Νικώντας πρωτίστως τον καλλιεργούμενο «νεο-ραγιαδισμό» της ευρωδυτικής επικυριαρχίας! “

_.

Λαοκράτης Βάσσης, 19 Φεβρουαρίου 2019

Τοξίνες και παρενέργειες της Συμφωνίας των Πρεσπών

Με δεδομένο πως δεν μπορούν να εκτιμηθούν σε όλες τους τις διαστάσεις τα μείζονα παρεπόμενα, ιδίως τα «δυνητικά», της «Συμφωνίας των Πρεσπών», θα καταθέσω κάποιες (σκεπτικιστικές) παρατηρήσεις επί των «σημαινομένων» της.

Πρώτη: Ό,τι κι αν λέγεται, το «Μακεδονικό» δεν λύθηκε. Αν λύση είναι το να βγει το κεντρί του «μακεδονισμού» απ’ τη ράχη μας. Απλώς πέρασε σε άλλη (και άδηλη) φάση του, όπως μάλιστα το επιβαρύναμε με τη συγκεκριμένη «Συμφωνία». Γιατί δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί, με πειστική σοβαρότητα, πως η αφύσικη αναγνώριση Βόρειας Μακεδονίας των…Μακεδόνων ( με μακεδονική γλώσσα, μακεδονική ιθαγένεια και μακεδονικό λαό), που είναι η απόλυτη νομιμοποίηση του «μακεδονισμού», συνιστά και λύση του «προβλήματος».

Δεύτερη: Υπ’ αυτό το πρίσμα, οι «Πρέσπες» αναγιγνώσκονται ως επεισόδιο της οδυνηρά βιούμενης εθνικής μας «ήττας» ( Χρεοκοπία-ΓΑΠ, Καστελόριζο , 2010) . Κι όσο ήταν «ιδιοκτησία» μας τα Μνημόνια, για κάποιους…ήταν, άλλο τόσο είναι «ιδιοκτησίας» μας και η «Συμφωνία των Πρεσπών», που κι αυτή για κάποιους…είναι. Που σημαίνει πως σε συνθήκες «ήττας», οριζόμενης απ’ την Ευρω/δυτική επικυριαρχία (όπως φρόντισε να μας το θυμίσει με την «επιθεώρησή» της η κυρία Μέρκελ στο παραπέντε της επικύρωσης της «Συμφωνίας» απ’ τη Βουλή μας, κάτι που είχε κάνει νωρίτερα και με το Σκοπιανό προτεκτοράτο!), δεν μπορούσε παρά να τη διαπερνά λογική ήττας. Αλλιώς, δεν θα … υπογραφόταν.

(more…)

Λαοκράτης Βάσσης, 22 Οκτωβρίου 2020

Α. Χαρακτήρας και ταυτότητα του ΄21

Ένα μνημειώδες έργο, πλούτος για την ιστοριογραφία μας, όπως η τρίτομη ιστορία του Σαράντου Καργάκου, για την Επανάσταση του ’21, πάνω από 2.000 σελίδες, εκδ. ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΩΝ, δεν χωράει σε σύντομες κριτικές θεωρήσεις. Γιατί, τι να πρωτοαναφέρεις απ’ τη συναρπαστική ιστόρηση των στρατιωτικών της γεγονότων ή απ’ τη στοχαστική ανάλυση της σύνθετης πολιτικής της διάστασης, απ’ τα πολύπλοκα δηλαδή πολιτικά της γεγονότα; Προέκρινα, γι’ αυτό, να επικεντρώσω την προσέγγισή μου στις πολύ κρίσιμες και καίριες αλήθειες του Καργάκου για τον χαρακτήρα και την ταυτότητα του ’21. Όπου, φωτίζοντας, με έξοχη ερμηνευτική πειστικότητα, την εθνο-αναγεννητική και όχι εθνο/γενετική ιστορική αλήθεια του Μεγάλου μας Ξεσηκωμού, κάνει, με την ευθύνη του επιστήμονα ιστορικού, «φύλλο-φτερό» τον ύπουλο και ύποπτο επιστημονικοφανή λόγο του επελαύνοντος, τα τελευταία χρόνια, νεο-ιστορικού αναθεωρητισμού και εθνο-αποδομητισμού. Που βάλθηκε να ξεθεμελιώσει παν τι το εθνικό και ελληνικό.

α. Στο εισαγωγικό πρώτο μου μέρος θέλω να τονίσω:

Πρώτον, ότι ο Σαράντος Καργάκος ανήκει στους αληθινά μεγάλους της πνευματικής μας ζωής, όπως δείχνει και το τεράστιο συγγραφικό του έργο. Υπερβαίνουν τα εκατό τα βιβλία που έχει γράψει, τα περισσότερα πολύτομα. Ιδίως τα ιστορικά, χάρη στα οποία και ανήκει στους κορυφαίους Νεοέλληνες ιστορικούς, δίπλα στον Παπαρρηγόπουλο, τον Βακαλόπουλο και τον Σβορώνο. Καθώς, σημαντικά συγγράμματά του, όπως η τρίτομη Ιστορία των Αθηνών, η δίτομη Ιστορία της Σπάρτης, η δίτομη ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου, η δίτομη Μικρασιατική Εκστρατεία, η τετράτομη Ιστορία του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και η τρίτομη Επανάσταση του ’21, για να αρκεστούμε σ’ αυτά, δικαίως τον ανυψώνουν στην πρώτη αυτή κατηγορία ιστορικών μας.

(more…)

Σχόλιο GMR: Τι κάναμε τις θυσίες των προγόνων μας;

Τις κάναμε Διδαχές, προς Άλλους;

._

Λαοκρ. Βάσσης, 17 Απριλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στο τέλος μιας απ’τις τιμητικές γι’αυτόν εκδηλώσεις, στην Παλαιά Βουλή, πολύ συγκινημένος ο Μανώλης Γλέζος εξομολογήθηκε πως όλο και συχνότερα έρχεται στον ύπνο του ο αδερφός του ο Νίκος, εκτελεσμένος στις 10 Μαΐου του 1944 στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, και του ζητάει πίσω τη ζωή του:

– Μανώλη, μου λέει, δώσ’μου πίσω τη ζήση μου!

– Πείτε μου όλοι σας, σας παρακαλώ, τί να του απαντήσω;

Κάποιες μέρες αργότερα, σκεπτόμενος το άδικα “αυτο-ενοχικό” ερώτημά του, πήρα μολύβι και χαρτί και τού ΄γραψα τη γνώμη μου. Που συμπεριελήφθη στο Επίμετρο του βιβλίου για τον Νίκο: ΝΙΚΟΣ ΝΙΚ. ΓΛΕΖΟΣ (1925-1944), εκδ. Ίδρυμα Νικ. Νικολάου Γλέζου, Αθήνα 2008 .

Την αναδημοσιεύω, με τις μικρο-συμπληρώσεις της, δίκην μνημοσύνου, ως ελαχίστη τιμή στην οδηγητική μνήμη αυτού του δια βίου παρτιζάνου του ΕΑΜικού πατριωτισμού (συναίρεση πολιτιστικής ιθαγένειας, δημοκρατίας, ουμανισμού και διεθνισμού!), που τόσο έξοχα υμνήθηκε απ΄τη γενιά του (Ν.Καρβούνης) :

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σκέψεις GMR: Ένα ακόμα σπουδαίο κείμενο που όμως, αναμένει την μετουσίωσή του σε πράξη (εδώ σπουδαία κείμενα, αλλά και μετουσιωμένα σε συνεργειακή πράξη).

Είμαστε στην διάθεση του σεβαστού κυρίου Λαοκράτη Βάσση, διαθέτοντας όλες μας τις δυνάμεις (την δ.ά.δ.α. της δημοκρατίας/αλληλεγγύης/δικαιοσύνης/ανιδιοτέλειας), για το αναγκαίο αντιστασιακό-απελευθερωτικό-αναγεννητικό Μέτωπο.

Και κάτι που πρέπει να προσεχτεί:

Κυκλοφορούν πατριωτικές, κατά δήλωση τους, κινήσεις/σχήματα/δημοσιογραφικές ομάδες/δημοσιολογούντες, οι οποίες εξαντλούν ΜΕ ΙΔΙΟΜΟΡΦΟ ΤΡΟΠΟ τον πατριωτισμό τους, στην “Συμφωνία των Πρεσπών” στο “μεταναστευτικό”, στα “Ελληνοτουρκικά”, στην ΑΟΖ.

Η ιδιομορφία, από την οποία προκύπτει σύγκρουση μεταξύ “πατριωτισμού” – “δεοντολογικής απόδειξής του”, έγκειται στην έμμεση, αλλά ΣΑΦΕΣΤΑΤΗ, ενίσχυση της ΔΕΚΑΕΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ (και των εκπροσώπων της). Και τούτο, διότι εμφανίζεται “πατριωτική κριτική”, με δύο+μία, εξαιρετικά προβληματικές διαστάσεις:

1) Κατά την γνώμη μας, αυτή η αρθρογραφία δεν διερευνά τα βαθιά νερά (τις έμμεσες ή και βασικές αιτίες αλλά μαζί και τις υπαιτιότητες, (όπως ο ΟΗΕ ΕΔΩ εκθέτει-συνιστά) της ως “κανονικότητα” πλέον συνεχιζομένης Μνημονιακής Κατοχής, δεν τίθεται δηλαδή, θέμα δημοσιογραφικής διερεύνησης περί συμβατότητας ή μή συμβατότητας, αυτής της “κανονικότητας”, με το Σύνταγμα, με τον κατακτημένο νομικό πολιτισμό ΜΕ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑΣ-ΛΑΟΥ-ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. Σε επιμέρους ζητήματα, γίνεται αναφορά-επισήμανση ζητημάτων Δικαίου, συνήθως Διεθνούς Δικαίου, αλλά και τότε, απουσιάζουν (για την ακρίβεια “κόβονται”) οι βαθιές και ολιστικές (με διασύνδεση αιτιών-υπαιτιοτήτων) διερευνήσεις/συνεντεύξεις/δημοσιεύσεις.

2)  Εκσυγρονισμένος, ή συγχρονισμένος με τα τεκταινόμενα “πατριωτισμός” (εδώ Ο πατριωτισμός):

Συνδυασμός “ρηχής” ή λαϊκίστικης δημοσιογραφικής/δημοσιολογικής ρητορικής (συνδυασμός ρηχότητας με μεγαλόστομες καταγγελτικές ή “πολλά υποσχόμενες” διατυπώσεις), μέσω ανοιχτού/ΔΗΜΟΣΙΟΥ διαλόγου, όπως, ερωτήσεων, υποθέσεων, προτάσεων, κοινών συνεντεύξεων, και όσων επιλογών που πιθανόν δεν έχουμε καταγράψει(…), με ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΠΙΒΟΛΗΣ (επιβολής με βίαια μέσα όποτε χρειάστηκε από 2010 ως σήμερα και όποτε ξανά-χρειαστεί) ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ.

3) Κατά την γνώμη μας, για όλους τους δημοσιολογούντες πλην δημοσιογράφων (αυτοί “πρέπει” να είναι ουδέτεροι!) ισχύει, πώς η όποια θέση τους κινείται μακράν, ενίοτε ΕΝΑΝΤΙΟΝ, αντιστασιακών-απελευθερωτικών-αναγεννητικών δημοκρατικά οργανωμένων συνεργειών, αποτελεί σύμμαχο του “τι κι αν είναι κατοχή” αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτισμού.

Από τα παραπάνω συνάγουμε:

Φυσική συνέπεια αυτών των “πατριωτικών” πολιτικών/δημοσιογραφικών/δημοσιολογικών, εκδηλώσεων, είναι η ένταξή με πιο δυναμικό τρόπο (ίσως και κοινοβουλευτικό), στο επόμενο εναλλακτικό σχήμα ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΤΗΣ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ.

._

Λαοκράτης Βάσσης, 9 Μαρτίου 2020

Με κυρτωμένη τη ράχη του πολιτικού συστήματος εξουσίας, απ’τη χρεοκοπία του 2010 και εντεύθεν, με επικυριαρχούμενη τη χώρα μας απ’την υπερεξουσία του ευρω/δυτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου, αλλά και με προωθούμενη, δίκην υποκατάστατης «εθνικής ιδεολογίας», την ηγεμονία του εθνο/αποδομητισμού (κλίμα Σόρος!), μόνο ανυποψίαστοι δεν μπορούμε να είμαστε για το “πνεύμα’’ του εορτασμού της διακοσιοστής επετείου του ΄21. Ιδίως, μάλιστα, όταν βλέπουμε ποιοι δίνουν τον τόνο, με πρώτη τη… δαφνοστεφή απ’ την Ολυμπιάδα της Αθήνας Γιάννα Αγγελοπούλου, στις προγραμματιζόμενες επίσημες (και ημιεπίσημες) εορταστικές εκδηλώσεις.

Που σημαίνει πως, κατά τα προοιωνιζόμενα, θα γίνει προσπάθεια, με περισσεύουσα «γκλαμουριά» και νεοϊστορική ακαδημαϊκή χρυσόσκονη , το φλογερό ανεξαρτησιακό μήνυμα του ΄21, με όλο του το αξιακό ρίζωμα στους αιώνες ιστορίας και πολιτισμού του Ελληνισμού, να καταστεί συμβατό: με τη μετα-νεωτερική επικυριαρχία, με την κίβδηλη κανονικότητά της και με την επιδιωκόμενη εθνο/αποδομητική «ανακατασκευή»του συλλογικού μας «προσώπου» (αλλαγή ταυτοτικής «εθνο-εικόνας!»). Προφανώς με … απαλλαγή μας από θεωρούμενους κακούς ταυτοτικούς «μύθους» και «βαρίδια», όπως η ιστορική μας συνέχεια και η πολιτιστική μας διαχρονία.

Κι αυτό γιατί, παρ’ότι οι έκυροι και εθνικής εμβέλειας ιστορικοί μας, όπως ο Απόστολος Βακαλόπουλος και ο Νίκος Σβορώνος, έχουν «ξεφορτώσει» την ιστόρηση του ΄21 τόσο από τις μεταφυσικές υμνολογίες και τις εξιδανικευτικές απλοϊκότητες παλαιότερων ιστορικών, της καλούμενης εθνικής γραμμής, όσο και από την υπεραπλουστευτική και μηχανιστική μονομέρεια των πρώτων, κυρίως, μαρξιστών ιστορικών, της καλούμενης κοινωνικής γραμμής, με την επέλαση της αναθεωρητικής και εθνο/αποδομητικής ιστοριογραφίας, από τα μέσα της Μεταπολίτευσης και μετά, επανέρχεται και επανατοποθετείται, σε εθνογενετική τώρα βάση, το πολύ ταλαιπωρημένο από παλαιότερα ζήτημα του εθνικού ή όχι χαρακτήρα του Μεγάλου μας Ξεσηκωμού (τί επανάσταση ήταν το ΄21!).

(more…)

Σχόλιο GMR: “…Που σημαίνει πως πρέπει, αποκτώντας ιστορική αυτοσυνείδηση και ιστορική αυτεπίγνωση, να συνειδητοποιήσουμε την υπαρξιακή αναγκαιότητα της στρατηγικής ανασύνταξης της Ελλάδας και του Ελληνισμού.”

Συμφωνούμε απολύτως Κύριε Λαοκράτη Βάσση!

Απόδειξη;

Η εδώ πρόταση-στάση (της ΠΑΝΤΑ συνεργειακής) ζωής μας.

Αυτή η πρόταση-στάση μιας ζωής, είναι κύριε Λαοκράτη Βάσση και το βιογραφικό που ζητήσατε από κοινό φίλο/συναγωνιστή, προκειμένου να πραγματοποιηθει τελικά η συνάντησή μας που είχαμε αρχικά συμφωνήσει, ένας “μακρύς καφές” αν θυμάσθε, για ενα αντιστασιακό-απελευθερωτικό-αναγεννητικό επιχειρησιακό σχέδιο για την Ελλάδα μας (το παραπάνω εδώ από πλευράς μας).

Παραμένουμε πάντα στην διάθεσή σας Κύριε Λαοκράτη Βάσση.

._

Λαοκράτης Βάσσης, 2 Απριλίου 2019

«Δεν υπάρχει οραματική πνοή για το μέλλον. Καθώς περίπου μοιάζουμε να μη ξέρουμε γιατί υπάρχουμε, παρά τους αιώνες και τις χιλιετίες πολιτισμού που έχουμε πίσω μας». Ο διανοούμενος νεοελληνιστής φιλόλογος και συγγραφέας Λαοκράτης Βάσσης μιλά στην Κρυσταλία Πατούλη και το Tvxs.gr για Το επικυριαρχούμενο μέλλον μας, όπως τιτλοφορείται το νέο βιβλίο του, από τις εκδόσεις Ταξιδευτής.

Ποιο το κύριο θέμα του νέου σας βιβλίου;

Λ.Β.: Μοιάζει … πολυθεματικό, αφού περιλαμβάνει μικρές τομές σε οχτώ μεγάλα θέματα της ζωής του Τόπου μας, όπως, για παράδειγμα: ο μεταπολιτευτικός κι ο νέος «δοπολισμός», το ευρωπαϊκό μέλλον, η εθνική συνεννόηση, η παιδεία, η αριστεία αλλά και το «Μακεδονικό». Στα οποία προστίθενται και τέσσερις οιονεί προσωπογραφίες: του Λυκούργου Καλλέργη, του Μανώλη Γλέζου, του Σάκη Καράγιωργα και του πρότυπου ήρωα της Εθνεγερσίας Μάρκου Μπότσαρη. Κατά βάθος όμως το θέμα του είναι ένα: το πού πάει ο δύσμοιρος ο Τόπος μας, που είναι και η ενοποιός αγωνία και των δώδεκα κειμένων του.

(more…)

Λαοκράτης Βάσσης, 14 Φεβρουαρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η ανάγνωση του πολιτιστικού μας προβλήματος μόνο εύκολη δεν είναι, ιδίως αν σκεφτόμαστε πως η βαθύτερη ρίζα του για το Νεότερο Ελληνισμό βρίσκεται στον οξύτατο αντιθετικό επαμφοτερισμό ανάμεσα σε “Ανατολή” και “Δύση”, ο οποίος, υπό τις μεταμορφώσεις του, εξακολουθεί να μας ταλανίζει. Μπορούμε, όμως, να την επιχειρήσουμε αν έχουμε οδηγό, μαζί με το αναχωνεμένο στη ζώσα παράδοσή μας αξιακό διατακτικό τής μεγάλης ακολουθίας των αιώνων του ελληνικού πολιτισμού, τους πνευματικούς νομοθέτες της νεοελληνικής ταυτοτικής μας υπόστασης: απ’ τον Ρήγα, τον Σολωμό και τον Κάλβο ως τον Σικελιανό, τον Σεφέρη, τον Ελύτη και τον Ρίτσο, με ενδιάμεσους τον Μακρυγιάννη, τον Βαλαωρίτη, τον Παλαμά, τον Παπαδιαμάντη, τον Καβάφη και τον Καζαντζάκη.

Έναν οδηγό που δεν θελήσαμε να έχουμε στην αρχή και κατά τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης. Τότε μετεωριστήκαμε αμήχανα ανάμεσα στις άτολμες απόπειρες διορθώσεων –υπό την ανατέλλουσα (ως οιονεί νέα εθνική ιδέα) ευρωπαϊκή προοπτική– της έτσι κι αλλιώς ελλειμματικής εθνικής ιδεολογίας μας και στον προοδευτικοφανή εθνοαποδομητισμό. Βυθιζόμενοι όλο και περισσότερο στη δίνη της πολιτιστικής κρίσης, όπου και οι βαθύτερες ρίζες της χρεοκοπίας μας.

Η μεταπολιτευτική Δεξιά, δέσμια του πολιτικού συντηρητισμού της και των συνδρόμων ενοχής της, δεν μπορούσε να ανοίξει τον πολιτιστικό της ορίζοντα και να ορίσει συντεταγμένες πολιτιστικής στρατηγικής. Συντεταγμένες που να αντιστοιχούν στο πνεύμα της φωτισμένης αστικής διανόησης, του επιπέδου, πολύ ενδεικτικά, ενός Σεφέρη, ενός Ελύτη ή ενός Θεοτοκά.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr