Σχόλιο GMR : Αγαπητέ συναγωνιστή Στάθη, αν, ήρωες-άγιοι-ποιητές-ιδέες-γνώσεις-ήθος, υπάρχουν μέσα στο  (Κατεχόμενο) παραβάν, είτε ως μονίμως εγκατεστημένες αγιότητες είτε ως ανά τετραετία διερχόμενες αγιότητες (διότι υπάρχουν και μεταξύ των ψηφοφόρων αγιότητες), θα υπάρχουν και έξω, στην Κατεχόμενη Ελλάδα.

Προσπαθούμε, για αυτές τις ΑΓΙΟΤΗΤΕΣ  (ΕΔΩ & ΕΔΩ), ΝΑ ΣΥΝ-ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ, για την ΑΝΕΚΠΛΗΡΩΤΗ ΕΙΣΕΤΙ (άλλες οι βουλές των πληβείων, άλλες των πατρικίων) υλοποίηση, των παρακάτω άγιων παροτρύνσεων  Σου.

«Η πατρίδα είναι σε κίνδυνο. Χρειάζεται όχι μόνον ένα μέτωπο της Αριστεράς, αλλά ένα μέτωπο της Αριστεράς που να φθάνει έως την πατριωτική δεξιά. Που θα απευθύνεται σε ταξική βάση σε όλους τους ανθρώπους του λαού. Που θα επαναφέρει την πολιτική στον δημόσιο βίο, ως λαϊκό όπλο. Που θα αποκαταστήσει τη γλώσσα, χωρίς να καταφεύγει σε σοφιστείες, ευφημισμούς και ψέματα. Μια Αριστερά που θα προτείνει ξανά την αξιοπρέπεια στους πολίτες. Με στρατηγική παγκοίνως γνωστή, με τακτικές και ιεράρχηση στόχων, όλα εις γνώσιν και με τη συμμετοχή του λαού.» (Από το link εδώ)

“Στάθης”, 22 Μαίου 2019

Δεν ξέρω τι θα σκέφτεσθε όταν βρεθείτε πίσω απ’ το παραβάν, αλλά η αφεντιά μου θα νοιώθει περίκλειστη από ένα σιδηρούν παραπέτασμα μνημονίων. Χωρίς Σύνταγμα, αλλά με Εποπτεία, χωρίς αυτεξούσιο αλλά υπό καθεστώς δουλείας.

     Μαζί μου στο παραβάν θα μπει το Δούλεμα επί τετραετίαν (και μαζί του η δεκαετής παγίδα), τα ψέματα και τα ψέματα και τα ψέματα. Μαζί μου μέσα στο παραβάν θα μπει και το Υπερταμείο, τα απολεσθέντα αεροδρόμια και τα τριάκοντα αργύρια.

     Για αυτά τα τελευταία έχω ένα σκληρό (είναι η αλήθεια) νόμισμα για να τους πληρώσω κι εγώ με τη σειρά μου. Έχω έναν οβολό. Απ’ αυτούς που βάζανε στο στόμα των πεθαμένων, εισιτήριο για τον Βαρκάρη.

Μιλώ για τους πολιτικώς νεκρούς, τα ζόμπι και τα λοιπά βδελύγματα, σκέλεθρα και ράκη που έχουν κάνει την πολιτική ζωή ένα αψέντι αμοραλισμού και κυνισμού. Μέσα στο παραβάν θα βρω τον κ. Πάιατ να μου προτείνει Τσίπρα ή Κούλη, συνδιαχείριση του ορυκτού μας πλούτου με τον Ερντογάν και μια Μακεδονία φυτίλι στο μπαρουτοβάρελο.

Όταν αγγίξω τα ψηφοδέλτια θα δω την ατίμωση των γερόντων και τον εξοστρακισμό των νέων. Θα μου σφίξει την καρδιά η ευέλικτη και υποαμειβόμενη εργασία, θα μου δαγκώσει την καρδιά η ανεργία και θα με κοροϊδέψει κατά πρόσωπο η νέα διαπλοκή (όσον και η παλαιά) ενώ με το γοργόνειο μάσκα στο πρόσωπό της θα μου απευθυνθεί η προπαγάνδα: να με πετρώσει.

     Μέσα στο παραβάν θα είναι η Ευρώπη, η Ευρώπη της Οικονομικής Φρίκης, της δικτατορίαςτων Εταιρειών και των Τραπεζών, η Ευρώπη που μας έκανε προτεκτοράτο, η γραφειοκρατία των Βρυξελλών και τα Βαμπίρ του Διευθυντηρίου. Γύρω απ’ αυτό το Σκιάχτρο θα στροβιλίζονται υποψήφιοι ευρωβουλευτές που θέλουν να πάνε στην Ευρωβουλή για να κονομήσουν οι ίδιοι και να πουλήσουν την πατρίδα, άλλος για το ένα ζήτημα, άλλος για το άλλο – έχω οβολούς για όλους.

     Όπως έχω οβολούς για τους καρεκλοκένταυρους του ηθικού πλεονεκτήματος της δεκάρας.Για τον εξυπνακισμό, την ιδιοτέλεια

     τη δολιότητα

     την αλαζονεία

     την αγένεια, τη χυδαιότητα, τη θρασύτητα και, βεβαιότατα, την προδοσία. Εκείνους που μεταλλάχθηκαν σε όσα έλεγαν ότι αποστρέφονται, τους εθελοντές χοίρους της Κίρκης, αυτούς πρώτους θα τιμωρήσω.

     Μέσα στο παραβάν θα είναι το Χρέος, πρώτα απ’ όλα το Χρέος. Θα είναι οι κουβέντες του Τσίπρα: «θα μας δώσουν κάτι απ’ το Χρέος», αυτό το ξεχασμένο δούλεμα, θα είναι τα αιμοσταγή, τα ‘ματοβαμμένα, τα αιμάσσοντα υπερπλεονάσματα, θα είναι η μετατροπή τους σε χάντρες, καθρεφτάκια και μπιχλιμπίδια – α! μέσα στο παραβάν θα χορέψω τον χορό της καρμανιόλας. Νηφάλιος, με περίσκεψη και απόλαυση, θα ψηφίσω.

     Με τον οβολό και το βόλι.

     Είμαι ένας πληβείος που δεν θα διαλέξει τον αριστοκράτη του. Ένας θήτης εναντίον του θύτη. Η τάξη μου έχει επιλογές. Η πατρίδα μου έχει επιλογές. Μέσα στο παραβάν η ζωή μου θα στηρίξει το χέρι μου.

     Φαίνεται σαν να την έχουμε πατήσει. Φαίνεται σαν να κυριαρχούν οι ραγιαδογενίτσαροι που μας την έστησαν (και στήθηκε το προτεκτοράτο) καθώς και οι προδότες που ενέδωσαν και προσεχώρησαν. Φαίνεται σαν ο νέος δικομματισμός να είναι το ίδιο ισχυρός με τον προγενέστερο. Δεν είναι έτσι. Η ομογενοποιημένη γύρω απ’ τα μνημόνια Βουλή απέδειξε πολλές φορές πόσο σαθρή είναι, πόσο βασίσθηκε σε ρετάλια, ρεμάλια, κνώδαλα, σκύβαλα κι εξαγορές.

     Καμιά διαφορά δεν θα έχει η νέα (οψέποτε) Βουλή, αν ο λαός κινηθεί μέσα στις προδιαγραφές της Ξενοκρατίας και του εγχώριου κοτσαμπασιδισμού. Αν μέσα στο παραβάν μπεις πολίτης και αν απ’ το παραβάν βγεις πολίτης, η κάλπη δεν θα είναι ένα ακόμα κόλπο των σαλτιμπάγκων, ούτε η Δημοκρατία θα είναι υπόθεση μιας ημέρας.

     Μέσα στο παραβάν υπάρχουν οι ήρωες, οι άγιοι, οι ποιητές, οι ιδέες, οι γνώσεις, το ήθος και ταυτοχρόνως υπάρχουν οι ληστές, οι ιδιοτελείς, οι λιγούρηδες, οι παρακεντέδες, οι μοχθηροί, οι δολοφόνοι και οι τύραννοι.

     Διαλέγουμε…

Πηγή: topontiki.gr