Σχόλιο GMR: Τι μπορεί να κάνει το εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με την χάραξη ανεξάρτητης, από την έξωθεν εποπτεία, Πολιτικής!

Τα άλματα προς την Δημοκρατία, προϋποθέτουν επαρκή Δυναμική Δημόσιας (υπό την ευρεία έννοια) Διοίκησης.

Αυτή δε η Δυναμική προϋποθέτει την στοιχειώδη κοινωνική στήριξη.

Συμπέρασμα: Το μεσομακροπρόθεσμο κυβερνητικό πλάνο, όπως αυτό το “πολυεπίπεδο σχέδιο” που μας εξηγεί ο καθηγητής Γ. Μαργαρίτης (και τον ευχαριστούμε για την σχετική πληροφόρηση), είναι αυτό που χρειάζεται και η Ελλάδα.

Όμως, με ένα Μνημονιακό χρέος και την αντίστοιχη Επιτροπεία, με ένα αλλότριων συμφερόντων Νόμισμα και την αντίστοιχη Νομισματική/ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΚΗ Πολιτική, με Διανόηση που εξυμνεί Δημοκρατία-Ρήγα Φεραίο-Κολοκοτρώνη, αλλά ΔΕΝ τα συνδέει με την υπό την ευρεία έννοια Δημόσια Διοίκηση, Διανόηση που ενίοτε υπερασπίζεται το πολιτικοοικονομικό εφαλτήριο (ΕΕ-ΕΥΡΩ), ή το κοσμοκαταστροφικό εφαλτήριο (ΝΑΤΟ), ή το Παγκοσμιοποιητικό/Αποεθνοποιητικό εφαλτήριο (Νομισματικός-Διοικητικός-Δικαιϊκός-Πολιτισμικός ΕΛΕΓΧΟΣ), τέτοιο “πολυεπίπεδο σχέδιο”, δεν πρόκειται “να μας συμβεί”.

Ως κερασάκι στην τούρτα του αποσυντονισμού κάθε σκέψης για Επαρκή Δυναμική Δημόσιας Διοίκησης, μπαίνει ο συχνός θεωρητικός και πρακτικός ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ (ως λοιδορία) του ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ περιλαμβανομένου του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

._

Γιώρ. Μαργαρίτης, 16 Σεπ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Οι εξαγγελίες που έκανε –όπως εθιμικά συνηθίζεται– ο πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη πολύ λίγα πράγματα πρόσθεσαν στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας. Στις προοπτικές της δηλαδή, αυτές που προωθούν και υπηρετούν οι εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές και οι συνδεόμενες με αυτές εξαγγελίες. Ο παρονομαστής των εξαγγελιών ήταν η επανεύρεση της χαμένης “αυτοπεποίθησης”.

Τα μέτρα όμως που ανακοινώθηκαν ήταν συμπτωματικά, βραχυπρόθεσμα, σχεδόν αναγκαστικά κάτω από την πίεση της τρέχουσας συγκυρίας. Θεράπευαν επιμέρους συμπτώματα, “έκλειναν τρύπες” κατά το κοινώς λεγόμενο. Η δοκιμασμένη συνταγή κυριαρχούσε σε αυτά. Εάν ελαφρύνουμε το κόστος της εργασίας είτε σε βάρος των εργαζόμενων, είτε σε βάρος της πρόνοιας και της ασφάλισης, είτε σε βάρος του “κοινού”, του δημοσίου και προικοδοτήσουμε τους έχοντες, τότε θα επέλθουν επενδύσεις. Δι’ αυτών η ανάπτυξη, η πλήρης απασχόληση και ίσως δι’ αυτών η μελλοντική ευημερία. Τα καταστροφικά για την χώρα μας αποτελέσματα από την επίμονη εφαρμογή της ίδιας και της ίδιας συνταγής δεν απασχόλησαν τον πρωθυπουργικό λόγο.

Στη γειτονική της Ελλάδας χώρα, όπου η κατάρρευση της οικονομίας αναμένεται –κατά μια άποψη– από ώρα σε ώρα, εξαγγέλθηκε πριν από πολλά χρόνια ένα πλαίσιο στόχων για την επέτειο των εκατό χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το σχέδιο ονομάστηκε “2023” για το λόγο αυτό. Βρίσκεται σε εξέλιξη. Το συνολικό του κόστος υπολογίστηκε αρχικά στο ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Δεν περιλάμβανε ούτε ευχές ούτε ιδεοληψίες. Στηριζόταν και στηρίζεται σε δοκιμασμένες συνταγές.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr