(Δευτ. 19/9/16 – 20:40)

Σχολιάζει η  ΜΑΡΙΑ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Μετά από την κριτική μου στην ομιλία του κ. πρωθυπουργού στην 81η ΔΕΘ (ανάρτηση 14.09.2016), θα ήταν ασυγχώρητη παράλειψη εκ μέρους μου ο μη σχολιασμός και των προγραμματικών δηλώσεων του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς δεν είμαι με το μέρος, αλλά ούτε εναντίον κανενός. Δυστυχώς, η απογοήτευση που είχα από το περιεχόμενο της ομιλίας του κ. πρωθυπουργού, ολοκληρώθηκε με τα όσα σχετικά εξήγγειλε ο κ. Μητσοτάκης. Και δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά, αφού και οι δύο ομιλητές προσπαθούν να σώσουν την Ελλάδα, παραμένοντας δέσμιοι στο εξουθενωτικό περιβάλλον των μνημονίων και του κουαρτέτου. Ακριβώς, όμως, η κοινή αυτή υποτελής συμπεριφορά τους, που συμβιβάζεται με τις σωρευτικές καταστροφές των μνημονίων, στο διάστημα των έξη τελευταίων ετών, αποκλείει κάθε δυνατότητα ουσιαστικής διαφοροποίησής τους. Η απόφαση και των δύο ηγετών, να υπηρετήσουν ταυτόχρονα και τα μνημόνια, και τον ελληνικό λαό αποδεικνύεται Σισύφειο έργο. Για αυτό και οι αρχικές ιδεολογικές τους διαφορές έχουν, ουσιαστικά, εξανεμισθεί, καθώς αναφέρονται πια σε εντελώς οριακά σημεία. Έτσι, το ποσοστό της συμφωνίας τους υπερτερεί κατά πολύ του αντίστοιχου των οπωσδήποτε ασήμαντων διαφορών τους. Συγκεκριμένα, τα καίρια σημεία συμφωνίας τους (και ταυτόχρονα αυτά των διαφωνιών τους), είναι τα ακόλουθα:

(more…)

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, 13.09.2016

Το περιεχόμενο του φετινού    πρωθυπουργικού  λόγου, στα εγκαίνια της  ΔΕΘ, αλλά και αυτό της συνέντευξης Τύπου που τον συμπλήρωσε, ήταν διαφορετικό από την πεπατημένη. Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά αυτού του λόγου δεν ήταν οι συνηθισμένες, άλλωστε, προσπάθειες αποπροσανατολισμού από την οικτρή πραγματικότητα, ούτε οι υποσχέσεις θετικών αλλά απραγματοποίητων εξελίξεων, αλλά ούτε και οι απτές αποδείξεις του ομιλητή για την προσχώρησή του σε πολιτικές της παραδοσιακής δεξιάς. Πέρα από όλα αυτά, όσα νομίζω ότι πρωτοστάτησαν στη δημιουργία κακών εντυπώσεων, από την πρωθυπουργική ομιλία και τη συνέντευξη,  ήταν ο έντονος εκνευρισμός  του κ. πρωθυπουργού, η πολύ συχνή αμηχανία του, η αδυναμία του να δώσει ικανοποιητική απάντηση σε καίρια ερωτήματα, οι συνεχείς εκφάνσεις ηγεμονισμού και υπεροψίας,  και πάνω απ’ όλα η  κραυγαλέα αποστασιοποίησή του από  τη ζοφερή οικονομική και κοινωνική ελληνική πραγματικότητα. Παρακολουθώντας  τον σκεφτόμουν (more…)

(Δευτ. 12/9/16 – 19:50)

Της ΜΑΡΙΑΣ ΝΕΓΡΕΠΟΝΤΗ-ΔΕΛΙΒΑΝΗ

Το θέμα “Γεωργίου” είναι, θα έλεγα χωρίς υπερβολή, το σπουδαιότερο ελληνικό, και θλίβομαι διότι υπάρχουν άτομα και ομάδες, που είτε προσποιούνται αδιαφορία, είτε καταβάλλουν καταδικαστέες προσπάθειες για τη συγκάλυψη του. Είναι πράγματι αδιανόητη αυτή η συμπεριφορά, διότι χωρίς αμφιβολία η καταδίκη Γεωργίου, αν την χειριζόμασταν σωστά, θα αποτελούσε το “διαβατήριο” της χώρας για τη σωτηρία της.

(more…)

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

09.08.2016

Μου ζητήθηκε να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με το περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Ανέλαβα με κάποιους ενδοιασμούς αυτό το καθήκον, καθώς οι εκθέσεις αυτές ναι μεν καταρτίζονται από έγκριτους οικονομολόγους, αλλά όμως εκλαμβάνουν ως δεδομένο το ασφυκτικό και αδιέξοδο περιβάλλον των Μνημονίων.

Κατά τα άλλα. και η ανά χείρας έκθεση, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, είναι καλογραμμένη, με πλούσιες παραπομπές στη σχετική βιβλιογραφία, αλλά και με ικανοποιητική κατάταξη ύλης, που αρχικά, υπόσχεται αντικειμενικότητα και αποτελεσματικότητα.

(more…)

(με την ευκαιρία του σχεδίου  δίκαιης ανάπτυξης του ΣΥΡΙΖΑ)

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη                   25.06.2016

============================================================

Τα οράματα   όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων της τελευταίας επταετίας, που “έβλεπαν την ανάπτυξη να έρχεται  έχουν μετοικήσει στην   παρούσα.   Υπάρχει, ωστόσο, κάποια βασική   διαφορά ανάμεσα στις  οπτασίες των προηγούμενων κυβερνήσεων  και της τωρινής. Πρόκειται για το ότι στην περίπτωση της Συριζαίας κυβέρνησης η αναμονή της ανάπτυξης παύει να είναι παθητική, αλλά αντιθέτως γίνεται προσπάθεια  η άφιξή της  να οριοθετηθεί  με ένα “σχέδιο δίκαιης ανάπτυξης”. Η εξαγγελία αυτού του σχεδίου ενδύθηκε, εξάλλου, με επισημότητα, εφόσον επιλέχθηκε ως φόντο της η Ακρόπολη, και εφόσον παρέστησαν σε αυτήν πολυάριθμοι οικονομικοί παράγοντες, οι οποίοι προφανώς συμφωνούν με το περιεχόμενό του.

(more…)