_.

Κων/νος Λουκόπουλος, 30 Ιουλίου 2024

«Η Ελλάδα στην Κάσο υποχώρησε ατάκτως… Λουφάξαμε… Δυστυχώς η Τουρκία κέρδισε κι εμείς χάσαμε. Ποιος μηχανισμός απεμπλοκής; Πρώτη φορά ακούσαμε την ύπαρξη του». Ο Αντιστράτηγος ε.α και γεωπολιτικός-γεωστρατηγικός αναλυτής Κωνσταντίνος Λουκόπουλος, δεν «στρογγυλεύει» τα γεγονότα στην Κάσο. Γεγονότα που επαναφέρουν το ερώτημα για τους χειρισμούς της κυβέρνησης Μητσοτάκη στα ελληνοτουρκικά.

Πηγή: militaire.gr

Σχόλιο GMR: Αντί σχολίων τοποθετούμε εδώ σχετική αρθρογραφία.

Από τα Ίμια στη Μαδρίτη: Η συμφωνία που «γκρίζαρε» το Αιγαίο

Τα 6 σημεία στη συμφωνία της Μαδρίτης

Σουρωτήρι έχουν κάνει τα κυριαρχικά μας δικαιώματα οι Τούρκοι & η Αθήνα σιωπά!

_.

Χρίστος Κουτσούκος, 27 Ιουλίου 2024

Τα γεγονότα στην Κάσο

(1)- Σε τι υποχώρησε η Αθήνα για να αποτρέψει την κρίση στην Κάσο,

(2) – Γιατί όσα έγιναν στην Κάσο είναι πολύ σοβαρά κι όχι «μια ταλαιπωρία από τους φίλους μας» όπως δήλωσε ο πρωθυπουργός-Παν.Γερογλής,

(3) – Μήπως και η Κάσος κείται μακράν;,

(4) – Το drone που συνόδευε τα τουρκικά πλοία – Ενα άγνωστο παρασκήνιο από το περιστατικό της Κάσου,

ζητούν απαντήσεις στα παρακάτω (συμπλήρωση σύνταξης GMR: 7 και όχι 6 ερωτήματα) :

α) Που είναι η συμμαχία Ελλάδας-Γαλλίας^[1], ΙΣΧΥΕΙ Ή ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ;

β) Πού είναι το Π.Ν. της Ελλάδας; (είναι “φοβισμένο”; έχει επιχειρησιακή αδυναμία στο να αντιμετωπίζει την Τουρκική προσβολή κατά της εθνικής μας κυριαρχίας; έχει διαταγή να μην αντιδρά;)

γ) Που είναι (αντίστοιχα με το Π.Ν.) η Π.Α. της Ελλάδας;

δ) Πόσο αποικιοκρατικό και σχετικό με την Κάσο, είναι το πλαίσιο που βάζει ο τέταρτος στρατηγικός διάλογος Κοινό Ανακοινωθέν του Τέταρτου Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ (21 Φεβρουαρίου, 2023) και Κοινό Ανακοινωθέν Στρατηγικού Διαλόγου ΗΠΑ – Ελλάδας (09.02.2024);

ε) Έγινε αντιληπτό πως το “επιτελικό κράτος” προέβη και μάλιστα έχοντας δηλώσει προηγούμενα πως πρόκειται να το πράξει^[2] σε ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΕΚΧΩΡΗΣΗ-ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΟΖ και χωρικών υδάτων (μετά την με – διακρατικές συμφωνίες – εκχώρηση ΑΟΖ σε Αίγυπτο-Ιταλία^[3]) στην Τουρκία;

στ) Έγινε αντιληπτό πως το “επιτελικό κράτος” προετοίμασε αυτή την παράδοση ΑΟΖ-χωρικών υδάτων και μη θέλοντας και αδυνατώντας (προέχουν τα μνημονιακά “πλεονάσματα”) να δημιουργήσει αμυντική ισχύ^[4] (βλέπετε σχετικά Η Τουρκία δεν έχει μπέσα: Μετατρέπει ξανά τα ήρεμα νερά σε φουρτουνιασμένη θάλασσα – Επαναφέρει από την πίσω πόρτα το τουρκολιβυκό μνημόνιο και υπερεξοπλίζεται και Τουρκική φιέστα με 50 πλοία στην Κύπρο);

ζ) Ενδιαφέρονται έστω κάποιος ή κάποιοι Έλληνες δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, επιστήμονες, βουλευτές, για το ότι υπάρχει θέμα ποινικής ευθύνης υπουργών και πρωθυπουργού γι’ αυτή την ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΕΚΧΩΡΗΣΗ-ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΑΟΖ και χωρικών υδάτων στην Τουρκία (και αν ναι τι ποιεί;);

– – – – – – – – – – – – – – – – – – ΕΠΕΞΗΓΗΣΕΙΣ – – – – – – – – – – – – – – – – –

[1]  Για την συμφωνία Ελλάδας-Γαλλίας: “Το άρθρο 2 προβλέπει την αμοιβαία συνδρομή «ακόμα και με ένοπλη βία» του ετέρου κράτους, όταν και τα δύο συμβαλλόμενα μέλη διαπιστώσουν από κοινού ότι ένα κράτος απειλείται ή δέχεται επίθεση στην επικράτειά του από κάποιο τρίτο κράτος. Στο σημείο αυτό συζητείται διεθνώς αν οι Θαλάσσιες Ζώνες συγκαταλέγονται στην επικράτεια του κράτους, κάτι που κάποιες χώρες, π.χ. οι Φιλιππίνες σαφώς υποστηρίζουν.[9]

Το Atlantic Council, μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης στον τομέα των διεθνών σχέσεων, σημείωσε ότι «Το άρθρο 2 της συνθήκης μοιάζει πολύ με το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ».[10]“

Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία – Βικιπαίδεια

wikipedia.org-Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία

[2]  Σία Κοσιώνη: Αυτό πιθανά, πάντως, περιλαμβάνει απομείωση της κυριαρχίας έτσι όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.

Κυριάκος Μητσοτάκης: Αυτό είναι μία σχετική έννοια, αλλά πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε συμφωνία αυτού του τύπου μπορεί ενδεχομένως, ναι, να συνεπάγεται και κάποιες υποχωρήσεις από κάποιες θέσεις οι οποίες μπορούν να αποτελούν την αφετηρία μιας διαπραγμάτευσης. (Από τον σύνδεσμο https://www.primeminister.gr/2023/07/13/32185)

[3]  Πώς ο Δένδιας έκανε σημαία το διεθνές δίκαιο και το κακοποίησε

[4]   να δημιουργήσει αμυντική ισχύ, δηλαδή ικανότητα (αλλά) και τη βούληση να χρησιμοποιήσουμε τους πόρους για την επίτευξη του σκοπού (όπως ακριβώς το διαβάζουμε στον σύνδεσμο του militaire (Οι σωρευτικές διεκδικήσεις και αμφισβητήσεις της Τουρκίας είναι ένας «Αθροιστικός Πόλεμος» – Δημήτρης Τσαϊλάς)

Πηγή: militaire.gr