Σχόλιο GMR: Περί γενικού κουβά (λαός και κυβέρνηση στον ίδιο κουβά) “ψηγμάτων αξιοπρέπειας^(*)“, Ή, περί προστασίας της ατομικής, λαϊκής, εθνικής αξιοπρέπειας η ΣΤΑΣΗ μας; (η οποία στάση μας ευρίσκεται στην εδώ επιστολή μας προς Γ.Μαργαρίτη)

Γιατί το “περί ψηγμάτων αξιοπρέπειας” απόσπασμα^(*), εξισώνει τα ψήγματα αξιοπρέπειας (sic) των λαϊκών (τη απουσία κομμάτων!) ΕΞΕΓΕΡΣΕΩΝ 2011-2014, με τα “ψήγματα αξιοπρέπειας των ηγετών τους“. Μα, οι τελευταίοι κύριε Καθηγητά, εγκαλούνται για λογοδοσία ενώπιον του ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ, μέσω των μηνύσεων εσχάτης προδοσίας (καταχωνιασμένων στο νεκροταφείο ποινικών δικογραφιών ΕΔΩ Η ΜΑΥΡΗ ΒΙΒΛΟΣ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ).  Ας λογοδοτήσουν πρώτα και μετά ας εξετάσουμε ως τυχόν ελαφρυντικά αυτά τα ψήγματα. 

(*) “Κάπου στα βάθη των λαών, ακόμα και στην ψυχή των ηγετών τους, φωλιάζουν κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας. Αυτά τα ψήγματα αναζητούνται εναγωνίως στην περίπτωσή μας.“

._

Γ. Μαργαρίτης, 19 Σεπτεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το Oruc Reis επέστρεψε μετά από καιρό στο λιμάνι της Αττάλειας για ανεφοδιασμό και επισκευές. Ίσως δε και για διπλωματικούς λόγους. Προηγουμένως, για έναν ολόκληρο μήνα είχε εγγράψει σοβαρούς τίτλους ιδιοκτησίας σε μια τεράστια θαλάσσια ζώνη το μεγαλύτερο μέρος της οποίας –όπως και να διαβάσουμε το διεθνές δίκαιο– ανήκει εν δυνάμει στην Ελλάδα, όπως επίσης και στην Κύπρο. Με απλά λόγια εμείς μιλάμε για αποκλιμάκωση κι αυτό έχει ολοκληρώσει με το παραπάνω την πολιτική αποστολή του.

Η ελληνική κυβέρνηση, και σε αυτήν την περίπτωση, έδειξε μεγαλοψυχία. Μόλις το τουρκικό ερευνητικό πλοίο επέστρεψε στο λιμάνι όλα όσα είχε διαπράξει προηγουμένως ξεχάστηκαν μονομιάς. Ξεχάστηκαν με τον ίδιο τρόπο που, νωρίτερα, είχαν ξεχαστεί οι “κόκκινες γραμμές” και τα άλλα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των Ελλήνων κυβερνητικών παραγόντων.

Οι συζητήσεις μεταξύ των δύο πλευρών, Ελλάδας και Τουρκίας, ξεκίνησαν, κάτω από τη αιγίδα και την επίβλεψη του ΝΑΤΟ. Για να γίνει αυτό εφικτό η Ελλάδα εμμέσως πλην σαφώς αποδέχθηκε την “κοινή ευθύνη” για την όξυνση και συμφώνησε στην αμοιβαία αποκλιμάκωση. Αποδέχθηκε δηλαδή το θύμα της επίθεσης να εξισωθεί με τον θύτη και ο επιτιθέμενος να στιγματιστεί όσο και ο αμυνόμενος!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:   Ορίστε, ρωτάει η Γεννηματά αλλά τον Κωστίδη (Βλ.εδώ σχόλιο μας) κανείς δεν τον άκουσε;;;

._

Φώφη Γεννηματά, 17 Σεπτεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σκληρή κριτική στην κυβερνητική διαχείριση των μεγάλων και ανοιχτών μετώπων που αντιμετωπίζει η χώρα έκανε η επικεφαλής του ΚΙΝΑΛ, Φώφη Γεννηματά από το βήμα της ΔΕΘ, αλλά παρουσίασε και ένα «πακέτο προοδευτικών προτάσεων του κόμματος για την επανεκκίνηση της οικονομίας».

Η πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ μίλησε και για μυστική διπλωματία, θέτοντας το ερώτημα «Μήπως ο κ. Μητσοτάκης έχει δεσμευτεί για ένα διάλογο με την Τουρκία άνευ όρων και μας το κρύβει; Δεν έχει λευκή επιταγή να χειριστεί τα θέματα», είπε αναφορικά με τα ζητήματα που έχουν προκύψει από την τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και τις ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης σε αυτά.

Σε ό,τι αφορά στην αντιμετώπιση του κορονοϊού ανέφερε: «Η αποτυχία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει το δεύτερο κύμα του κορονοϊού είναι ολοφάνερη. Έχασαν πολύτιμο χρόνο με την τακτική του “βλέποντας και κάνοντας” και τώρα τρέχουν και δεν φτάνουν».

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Υπενθυμίζουμε το σχόλιο της ανάρτησης:

https://greek-market-research.com/article/se-pilina-podia-stirizetai-o-neos-dikommatismos/

Επίσης, υπενθυμίζουμε πως η ποικιλότροπη απαξίωση α) της υποχρέωσης υπεράσπισης των δικαιωμάτων (ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ) όταν καταπατούνται και β) της κάθε ανιδιοτελούς και αυτοθυσιακής επιστημονικής και αγωνιστικής προσπάθειες για “να αλλάξουμε τον κόσμο”, είναι τα θέματα σύνδεσης των επιστημόνων και διανοουμένων ΜΕ ΤΗΝ ΜΙΚΡΟΑΣΤΙΚΗ ΘΑΛΑΣΣΑ για την πάλη έναντι της κυριαρχίας, του Άδικου και των Σφετεριστών λαϊκής κυριαρχίας.

Περί αυτής της ΣΥΝΔΕΣΗΣ η εδώ επιστολή μας προς τον κο Γεώργιο ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ και τους “84”.

._

Λουκάς Αξελός, 17 Σεπτεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Όταν το 1973, νεαρός ων, έγραφα την μελέτη “Γ. Σκληρός. Σταθμοί και όρια στη διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης στην Ελλάδα”, είχα σταθεί σκεφτικός στο παρακάτω απόσπασμα, το οποίο είχα θεωρήσει ελιτίστικο, υπερβολικό και ίσως και άδικο για τη μικροαστική θάλασσα. Ας δούμε λοιπόν τι έλεγε ο Γ. Σκληρός πριν έναν αιώνα:

«Καλά, λαέ, όλα αυτά που λες είναι άγια, αλλά πως συμβαίνει ώστε όλοι οι βουλευταί, που εσύ ο ίδιος τους εκλέγεις, και που βέβαια δεν είναι τα χειρότερα στοιχεία της κοινωνίας, να είναι συμφεροντολόγοι, ατομικισταί, αριβίστες, ρουσφετολόγοι, ελαστικοί στις ιδέες και τα καθήκοντά τους, μικρολόγοι, μικροφιλότιμοι, επιπόλαιοι και ανίκανοι για δημιουργική εργασία; Από που βγήκαν αυτοί; Πέσανε από τον ουρανό ή είναι σαρξ εκ της σαρκός και οστούν εκ των οστών σου;

»Και αφού λοιπόν είναι γνήσια τέκνα σου και οι καλύτεροι αντιπρόσωποι του πολιτισμού σου και των φυλετικών ιδιοτήτων σου, τότε τι φωνάζεις εναντίον τους και δεν φωνάζεις εναντίον του εαυτού σου; Δεν κατάλαβες ακόμα πως όλα τα ελαττώματα αυτά, που αποδίδεις στους πολιτικούς σου, τα ’χεις κι εσύ ο ίδιος σε μικρότερο βαθμό;

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Έχετε ακουστά για πολιτικοδικαστική και μάλιστα ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ διαπλοκή; (Εσείς οι αντιμνημονιακοί, “ο καθένας χώρια”, επιστήμονες και διανοούμενοι. Έπειτα φταίει η “μικροαστική θάλασσα”, εδώ)

._

Ευάγ. Βενιζέλος, 17 Ιανουαρίου 2020

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος εξέφρασε τη χαρά του για την επιλογή της από τον πρωθυπουργό προκειμένου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

«Η λύπη μου για τη δεοντολογικά επιβεβλημένη αποχή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου από τη σημερινή εκδήλωση του Κύκλου στην οποία με μεγάλη, όπως πάντα, προθυμία είχε δεχθεί να μετάσχει – μαζί με τους Πρόεδρους του Αρείου Πάγου, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου – αντισταθμίζεται στο πολλαπλάσιο από τη χαρά μου για τις τελευταίες εξελίξεις», δήλωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος για την υποψήφια Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικατερίνη Σακελλαροπούλου κατά την έναρξη της εκδήλωσης του Κύκλου ιδεών «Η εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ως θεμελιώδης προϋπόθεση σεβασμού της ΕΣΔΑ».

Και συνέχισε: «Από τη χαρά μου για την επιλογή της από τον Πρωθυπουργό, προκειμένου να εκλεγεί στον πολιτειακό θώκο και να καταστεί η πρώτη Ελληνίδα Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Το γεγονός ότι η επιλογή του Πρωθυπουργού έγινε αποδεκτή από το μεγαλύτερο μέρος της αντιπολίτευσης και τη συντριπτική πλειοψηφία της Βουλής των Ελλήνων προσδίδει στη, μετά βεβαιότητος, αναμενόμενη, εκλογή της Κατερίνας Σακελλαροπούλου την ερχόμενη Τετάρτη, τις διαστάσεις μιας συναινετικής και ομόθυμης εκλογής και φωτίζει τη συνταγματική περιγραφή της θεσμικής αποστολής του Αρχηγού του Κράτους.

(more…)

Σχόλιο GMR:

Ανοιχτή επιστολή προς τον κο Γεώργιο Μαργαρίτη και τους “84” (Εστάλη αντιπροσωπευτικά, στους κκ Ασημακόπουλο Βασίλη, Μαργαρίτη Γεώργιο, Σκλαβούνο Γεώργιο).

Σεβαστοί επιστήμονες-διανοούμενοι,

επισημαίνοντας τις πιο πρόσφατες εξελίξεις (βλέπετε στο τέλος ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ) σας στέλνουμε την παρακάτω ανάρτηση μας / σχόλιο/ επιστολή μας προς υμάς για την αντιμετώπιση της παντοειδούς εθελοεκχώρησης εθνικής κυριαρχίας.

– Η ουσία του άρθρου του Γεωργίου Μαργαρίτη, βρίσκεται στο ότι οι ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ (και η Βουλή), καθ-οδηγούνται, επιζητώντας κυριολεκτικά, είτε άμεση συνθηκολόγηση (συνθηκολόγηση προετοιμασμένη από την εθελοεκχωρητική εθνικής κυριαρχίας, συμφωνία με την Αίγυπτο), είτε κατόπιν “μίνι πολέμου”, δηλαδή κατόπιν Τουρκικής πολεμικής ενέργειας, η οποία θα προκαλέσει στην Ελλάδα είτε θύματα, είτε απώλεια βραχονησίδων κατ’ ελάχιστον, παράλληλα με την έναρξη γεωτρήσεων στα “θαλάσσια οικόπεδα” της πάλαι ποτέ (προ της Συμφωνίας με την Αίγυπτο) ισχύουσας Ελληνικής ΑΟΖ:

“…φέρνοντας πιο κοντά ή τη συνθηκολόγηση, ή τον πόλεμο, ως μέσο για να πλασαριστεί στον ελληνικό λαό η συνθηκολόγηση. Χωρίς να θέλουμε να γίνουμε μάντεις κακών, θα μπορούσαμε ίσως να υποθέσουμε ότι μπροστά στους τοίχους του αδιεξόδου που περικλείουν πλέον ασφυκτικά την ελληνική πολιτική, θα ήταν ίσως για τις ελληνικές πολιτικές ελίτ και την άρχουσα τάξη καλοδεχούμενη διέξοδος ένας “υπό διεθνή εποπτεία” μίνι πόλεμος. Μετά από αυτόν θα μπορούσε να διαπραγματευθεί ελεύθερα πολύ περισσότερα πράγματα απ’ όσα θα μπορούσε πριν από αυτόν.“

– Επισημαίνουμε, με την εύστοχη συνδρομή του Γ. Μαργαρίτη, το που βρίσκεται η ουσία, διότι από εκεί προκύπτει και η κάθε πρόταση αντιμετώπισης της κατάστασης. Φυσικά, στα δεδομένα της σκέψης μας, διατηρούμε ΚΑΙ την κάθε κυβερνητική και κομματική συμπεριφορά, επί του Κυπριακού προβλήματος, επί της ένταξης στο ευρώ, επί του εθελογκριζαρίσματος του Αιγαίου μέσω της ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ των Ιμίων, επί της Μνημονιακής πολιτικής, επί της Συμφωνίας των Πρεσπών, επί της απόπειρας δολοφονίας Καραμανλή και επί της δολοφονίας Τσαλικίδη (τα δύο τελευταία “έχουν σβηστεί” από τον αντιπροσωποκοινοβουλευτικό χάρτη).

– Επίσης επισημαίνουμε, πως το άρθρο απευθύνεται προς τους κυβερνώντες, απευθύνεται όμως εμμέσως (αλλά σαφώς) και σε ΣΥΡΙΖΑ-ΚΙΝΑΛ, ως μέρος του ιδίου, εν δυνάμει κυβερνητικού, προβλήματος.

– Αποκλείσαμε την περίπτωση αυτό το άρθρο να απευθύνεται προς τον λαό, διότι ο κος Γ. Μαργαρίτης, ως μέλος του ΚΚΕ, δεν θα πρότεινε ΒΑΘΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΔΕΣΗ στο ΝΑΤΟ (στην περίπτωση επιτυχίας της πρότασής του), μέσω απειλής αποχώρησης από το ΝΑΤΟ.

– Με βάση τα παραπάνω δεδομένα και επειδή ως G-M-R στα ΑΙΤΙΟΛΟΓΗΜΕΝΑ/ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ πλαίσια και της στρατηγικής μας και των ενεργειών μας (εδώ αντιμνημόνιο “αντιμνημόνιο” και το κράτος του κράτους), δεν επιλέγουμε (ως “αδιστάκτως αδύνατες” επιλογές), ούτε διάλογο με τους κυβερνώντες (“δημοκρατικός διάλογος”⁽¹⁾, δεν γίνεται με ΥΠΑΙΤΙΟΥΣ εγκλημάτων αλλά με τον λαό, όπου περιλαμβάνονται οπωσδήποτε, ίσως και ως πρώτη προσέγγιση, ανιδιοτελείς εργάτες της σκέψης), ούτε πρόταση απειλής αποχώρησης από το ΝΑΤΟ (με συνεπαγόμενο “επιθυμητό”, μαζί με την επιθυμητή μέσω νατοϊκών παρέμβασης, αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής, με επακόλουθο ΚΑΙ την βαθύτερη πρόσδεση στο ΝΑΤΟ, ταυτόχρονα με έμμεση αν όχι άμεση προτροπή προς τον λαό, “στο ΝΑΤΟ είναι η θέση μας”, θέση ασύμβατη με τον Ελληνικό Πολιτισμό εδώ Ελληνική Ταυτότητα ή Ελληνική Συνείδηση).

• Η G-M-R επιλέγει (σταθερά από συστάσεως της) συνδυασμό αρχών-στρατηγικής-τακτικών κινήσεων, με οδηγό την “δ.ά.δ.α.” Δημοκρατίας-Αλληλεγγύη-Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας, αποτυπομένων και στην προαναφερθείσα (αντιμνημόνιο “αντιμνημόνιο” και το κράτος του κράτους) ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΚΗ⁽²⁾ πρόταση μας.

Επισυνάπτουμε το παρακάτω λινκ, όπου με το σχόλιο μας θεωρήσαμε απαραίτητο να επισημάνουμε το τι εξυπηρετούν, από το επίπεδο της Εθνικής “εγγενούς ανισότητας των μερών”, ως το επίπεδο της διεθνικής ανισότητας Ιμπεριαλισμού & Χρεοκρατίας – Εθνικών Κρατών, οι υπερασπίσεις α) του Α(=μη)-ταξικού και β) του “γαλάζιου δια-ταξικού”:

https://greek-market-research.com/article/i-aristera-os-therapainida-tis-diethnoys-ton-agoron/

Επισυνάπτουμε επίσης τα παρακάτω links όπου τα άρθρα και τα σχόλια νομίζουμε πως παρουσιάζουν ενδιαφέρον, εντός μιας πολυσύνθετης (από πλευράς διακίνησης απόψεων) αλλά αδιέξοδης (από πλευράς θέλησης σύγκρουσης με τα κακώς κείμενα) πραγματικότητας.

– https://greek-market-research.com/article/oi-dianooymenoi-kai-o-koyvas-tis-quot-genikis-eleytherias-quot/

– https://greek-market-research.com/article/mono-ta-ethni-poy-apodechontai-to-risko-toy-polemoy-mporoyn-na-ton-apotrepsoyn/

Τέλος, δηλώνουμε πως ΣΥΜΦΩΝΟΥΜΕ (και σε αυτή την κατεύθυνση οι προτάσεις και δράσεις μας) ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΑΖΙ ΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, με τα παρακάτω υπογραμμισμένα σημεία, από την εδώ https://greek-market-research.com/article/rafale-h-large-ellada-psonizei-apo-ta-akriva-quot-magazia-quot/ ανάρτησή μας του δικού σας άρθρου (και αναμένουμε, ευλόγως, την κάποια απάντησή σας).

“Χρειαζόμαστε μία πατριωτική επανάσταση

Το βασικό στρατιωτικό πλεονέκτημα, όπως διαμορφώνεται υπέρ της Τουρκίας, δεν οφείλεται στο ότι τα όπλα της διαφέρουν τεχνολογικά από τα αντίστοιχα ελληνικά. Κατά 80% για τα ίδια οπλικά συστήματα μιλάμε. Το ακαταμάχητο πλεονέκτημα είναι ότι τα τουρκικά οπλικά συστήματα, οι πλατφόρμες ειδικά, είναι πιο αναλώσιμα από τα δικά μας. Οι κορβέτες Milgem κοστίζουν (τιμή εξαγωγής) 250 εκατομμύρια ευρώ η μία και οι νέες φρεγάτες (οι F-100) 500 εκατομμύρια.

Η εμμονή των ελληνικών κυβερνήσεων στο να αντιμετωπίσουν τα πλοία αυτά με αντίστοιχα των 1,2 ή του 1,5 δισ. ευρώ, ξεπερνά τα όρια του παράλογου. Μια πολεμική σύγκρουση όπου η μια πλευρά μπορεί να διακινδυνεύσει και η άλλη δεν μπορεί, δεν χρειάζεται καν να αρχίσει. Όλοι μπορούν να φανταστούν την έκβασή της! Τελικά, για να γίνει άξια η χώρα μας να υπερασπιστεί τον εαυτό της, είτε χρειάζεται κάποιο θαύμα, είτε κάποια θεϊκή παρέμβαση.

Είτε χρειάζεται (το πιο εφικτό;) την συνταξιοδότηση του παρόντος πολιτικού συστήματος (οικονομικού και κοινωνικού μοντέλου μαζί). Χρειάζεται την ριζική μεταβολή των πολιτικών στόχων και επιλογών. Μια πατριωτική επανάσταση η οποία –στις παρούσες συνθήκες– δεν μπορεί παρά να είναι βαθύτατα κοινωνική. Ειδεμή; Πώς το λένε το καλημέρα στα τούρκικα; Ή, αν προτιμάτε την εκδοχή των “συμμοριτών”: «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα»! “

Συμφωνούμε λοιπόν, όμως η κάθε συμφωνία γίνεται με πρακτική εφαρμογή στρατηγικής και τακτικών ελιγμών που ακολουθούν τον δημόσιο προβληματισμό, γι αυτό και οι προαναφερθείσες προτάσεις μας για “πατριωτική επανάσταση με βαθιά κοινωνικό περιεχόμενο” δεν μπορεί να μένουν ημιτελείς, ούτε να αποσιωπούν τίς συγκεκριμένες, όπως παρακάτω, απαιτητικές αναγκαιότητες, επί του πράγματος:

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ δίχως την κατάλληλη (με κατάλληλο επιχειρησιακό σχέδιο και με αναλυτική περιγραφή τακτικών κινήσεων/ελιγμών) ΠΡΟ-ΕΡΓΑΣΙΑ (οπωσδήποτε με συμ-μετοχή των Μαζών = “το σύνολο των εργαζομένων και εκμεταλλευομένων”/Λένιν Απαντα τόμος 41 σελ.187 και με συναίσθηση του ενδεχόμενου σοβαρού λάθους όπως η κατάπνιξη από τον ίδιο τον Λένιν της δικαιολογημένης Εξέγερσης της ΚΡΟΣΤΑΝΔΗΣ το 1821), είναι σύνθημα αφελών ή, ακόμα χειρότερα, καιροσκόπων⁽³⁾.
Τελευταίο στάδιο/στόχος της ΠΡΟ-ΕΡΓΑΣΙΑΣ = η Συντακτική Εθνοσυνέλευση, όπου όχι μόνο να τίθεται η ελευθερία συμμετοχής τόσο στην χρήση και Διοίκηση των μέσων παραγωγής, όσο και στον καθορισμό των κοινωνικών εθνικών σκοπών (Ροζέ Γκαρωντύ), αλλά επίσης, η συμμετοχή να είναι και βάσει πολιτισμικών αρχών προετοιμασμένη στην (ΕΘΝΙΚΗ) συνείδηση του λαού (ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Ή ΕΘΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ;) που, και να μην ψηφιστεί επαναφορά στο παλαιό καθεστώς, και να τεθούν συγκεκριμένες ρυθμίσεις ώστε: να διασφαλίζονται δημοκρατικές προϋποθέσεις σε Δικαιοσύνη-Οικονομία (τέτοιες που να πετύχει το μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση), διεθνείς σχέσεις (πχ Ελλάδα παγκόσμιο υπόδειγμα υπεράσπισης της Ειρήνης-Πολιτισμού, αυτό σημαίνει, ενδεικτικά αλλά όχι περιοριστικά, επανεξέταση της συμμετοχής στο ΝΑΤΟ).
Προηγούνται ΤΑ ΕΞΗΣ ΒΗΜΑΤΑ :
–   Λογοδοσία των υπαιτίων των μνημονίων.
–   Ανατροπή/πολιτική εξουδετέρωση των υπαιτίων.
–   Αποδόμηση-κλονισμός των υπαιτίων.
–   Μέτωπο τριπλοσυνδυασμένο (αγωνιστικά-επιστημονικά/δικαιϊκά-πολιτικά, με “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης, με ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΟ σχέδιο και προβλεπόμενες τακτικές κινήσεις-τακτικούς ελιγμούς. Μέτωπο αντιστασιακό-απελευθερωτικό-αναγεννητικό (ΙΚΑΝΟ από τη στιγμή που θα γεννηθεί ως τις στιγμές που θα μεγαλώνει και θα πετύχει απελευθέρωση από Χρεοκρατία-Εξάρτηση).
–   ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ με σκοπό το αμέσως παραπάνω μέτωπο.

Σημείωση: Αν δεν ξεκινήσεις το πρώτο βήμα, “η αρχή είναι το ήμισυ του παντός”, και θελήσεις να πηδήξεις (χωρίς συνέργειες, δηλαδή αν επιδιώξεις γρήγορο-χωρίς αρχές μέτωπο σχημάτων) στο δεύτερο, ή στο τελευταίο στάδιο (ακόμα χειρότερα) τότε δεν θα πετύχεις καμία αλλαγή διότι η όποια αλλαγή δεν θα έχει επιφέρει καμία μεταβολή στην συνειδητή συμμετοχή του κόσμου στο εγχείρημα, δηλαδή θα πρόκειται για μηχανιστικές λειτουργίες, χωρίς συνειδητοποίηση για τον ουσιαστικό στόχο, διότι ο ουσιαστικός στόχος δεν είναι ένα “καλό συνταγματικό χαρτί” (Βλ. πχ Σύνταγμα Καποδίστρια) αλλά μια ΚΑΛΗ⁽⁴⁾ανατροπή των υπαιτίων που μόνο αυτή μπορεί να φέρει καλή συντακτική εθνοσυνέλευση (αφού θα έχουν εξουδετερωθεί οι διεφθαρμένοι μηχανισμοί του καθεστώτος κατοχής πχ η διαπλοκή με δικαιοσύνη-ΜΜΕ), πως μόνο αν ξεκινήσεις με αρχές-σχέδιο μπορείς να ανατρέψεις την Μνημονιακή και ποικιλοτρόπως Εθελοεκχωρητική και της Εθνικής Κυριαρχίας και του Ελληνικού Πολιτισμού, Κατοχή.

= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =

(1) στον Δημοκρατικό Διάλογο, στην δημοκρατική δημοσιότητα, δηλαδή στην «σφαίρα όπου ο διάλογος μπορεί να συνεχιστεί και πέραν της στιγμής της απόφασης , και μάλιστα με τρόπο ώστε η επικοινωνιακή εξουσία της κοινής γνώμης να μπορεί να επιβάλλει την αναθεώρηση αποφάσεων» (Albrecht Welmer : «Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΟ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ–Για μια ερμηνευτική του δημοκρατικού πολιτισμού» , στη σελίδα 148 εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ).

(2) Η πρόταση-στάση της G-M-R απευθύνεται και πάλι στους “84” όπου συμπεριλαμβάνεσθε κύριε Μαργαρίτη και ελπίζουμε να την αντιμετωπίσετε ως την ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΠΙΟ ΚΟΝΤΙΝΗ στην ΕΑΜική παρακαταθήκη, παρακαταθήκη που λογικά, ως υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ αλλά ταυτόχρονα και έγκυρος Ιστορικός, πιστεύουμε πως λαμβάνετε υπ’ όψιν.

(3)

α)    «Μη μας δείχνετε το στόχο αν δεν μας πείτε τον τρόπο. Γιατί οι στόχοι και οι τρόποι συγχέονται τόσο σ΄αυτή τη γη, που αν αλλάξεις τον τρόπο αλλάζεις το στόχο και στόχο άλλο δείχνουνε τα νέα μονοπάτια».

ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΛΑΣΑΛ

β)    Ο κορυφαίος θεωρητικός της στρατηγικής στην αρχαία Κίνα, ο Σουν Τζου, έχει περιγράψει με σαφήνεια τις συνέπειες της κοντόφθαλμης επιλογής στα κεφαλαιώδη ζητήματα του σκληρού πυρήνα ύπαρξης μιας κρατικής οντότητας:  «Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα».

(4) ΚΑΛΗ έτσι που να γίνει η Ελλάδα με Εθνική Συνείδηση (Γ.Σκλαβούνος) και ΜΕΤΩΠΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΞΟΔΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ.

******************************

Στην επιστολή προστίθεται και η  ανάρτηση μας άρθρου του cnn μαζί με το εκεί σχόλιο μας ως ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ!

Η παρούσα κοινοποιείται στους παρακάτω συντελεστές της ατύπως συνεργειακής ιστοσελίδας μας

κ.κ. Π. Πιζάνια, Λ. Αξελό (παράκληση αν είναι δυνατόν να διαβιβασθεί μέσω υμών στον κ. Λ.Βάσση) , Δ. Καλτσώνη, – Θ. Μαριόλη- Κ. Παπουλή,  Γ. Π. Τριανταφυλλόπουλο, Σ. Λαβδιώτη, Σ.Βιδάλη, Γ. Ανδρεάδη, Λ. Βάσση, Α. Δημητρόπουλο, Δ. Χαλυβόπουλο, Μ. Θεοδωράκη, με την ελπίδα μιας δημοκρατικά και όχι αντιπροσωπευτικά σχημάτων, (δηλαδή, “από τον καθένα ανάλογα με τις όποιες δυνατότητες” του και όχι ανάλογα με το ποιο σχήμα υποδεικνύει ποιους, για συμπλήρωση ορισμένου αριθμού “υπευθυνοτήτων”, λες και οι μη υποδεικνυόμενοι είναι ανεύθυνοι) οργανωμένης προσπάθειας για την ελάχιστη κατ αρχήν συνέργεια για πατριωτική επανάσταση, όπως και ο καθηγητής Γεώργιος Μαργαρίτης μας προτρέπει.

._

Γιώρ. Μαργαρίτης, 30 Αυγ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το άτυπο Συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ συνήλθε για δύο ημέρες, στις 27 και 28 Αυγούστου. Όπως συμβαίνει σε κάθε πρόσφατη σύνοδο των θεσμικών οργάνων της ΕΕ, η Αθήνα είχε στηρίξει πολλές ελπίδες σ’ αυτό, περιμένοντας κάποιο ουσιαστικό βήμα, κάποια συλλογική αντίδραση στην επίθεση που δέχονται δύο κράτη μέλη της Ένωσης, η Κύπρος και η Ελλάδα.

Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που, με βάση την εμπειρία αναρίθμητων ανάλογων περιπτώσεων στο παρελθόν, όλοι περίμεναν. Έγινε μια κάποια συζήτηση, ομόφωνα οι εταίροι εξέφρασαν την αλληλεγγύη και την συμπάθειά τους, ακούστηκαν κάποιες αόριστες ιδέες για μέτρα –μετά βίας θα τα ονόμαζε κανείς κυρώσεις– και κατόπιν, στις δηλώσεις που ακολούθησαν τονίστηκε η ανάγκη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας για τις διαφορές τους γενικώς και τα “διαφιλονικούμενα” ύδατα της Ανατολικής Μεσογείου ειδικώς. Με λίγα λόγια τα συνηθισμένα.

Εκείνο που, αν και τείνει να γίνει συνηθισμένο, δεν παύει να είναι ενοχλητικό είναι το ότι, ενώ ο υπουργός Εξωτερικών της Κύπρου έκφρασε την απογοήτευσή του για το αποτέλεσμα κι αυτής της συνόδου, ο κ. Δένδιας έσπευσε να δηλώσει την ικανοποίησή του για το ίδιο αποτέλεσμα. Να θυμίσουμε ότι ο δεύτερος ήταν εκείνος που δραματοποίησε –όπως ήταν λογικό μετά από εβδομάδες ερευνών στην εν δυνάμει ελληνική υφαλοκρηπίδα με τη συνοδεία μεγάλου μέρους του τουρκικού στόλου– τα αιτούμενα, μιλώντας για “απόλυτη αναγκαιότητα” του πλαισίου κυρώσεων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Σήμερα 17/9/2020, 8:30πμ, ή εκπομπή ΣΗΜΕΡΑ του ΣΚΑΪ, παρουσίασε με ελληνικούς υπότιτλους την παρακάτω (πληρέστερη-άκρως απειλητική από όσα το γραπτό κείμενο αναφέρει) συνέντευξη του Τσαβούσογλου. Ο δημοσιογράφος του ΣΚΑΪ Μανωλης Κωστίδης, μιλώντας μετά τον κυβερνητικό καθηγητή κο Καϊρίδη, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ είπε πως “δεν τρέχει και τίποτα”, είπε: “Αυτό που πήγε να γίνει την 3η εβδομάδα του Αυγούστου δεν θέλετε να το φανταστείτε. Για αυτό είμαστε σε καλό δρόμο τώρα”.

Επίσης στην εκπομπή “Οι Αταίριαστοι” της ίδιας ημέρας (17/9/2020) ώρα 10:27πμ όπου ξαναπαρουσιάστηκε η συνέντευξη Τσαβούσογλου, ο Μανώλης Κωστίδης επανέλαβε προς ΕΜΠΕΔΩΣΗ: “ Εγώ προσωπικά θα άναβα λαμπάδα στην Μέρκελ, …, την Αγία Μέρκελ,…,  δεν μπορείτε να φαντασθείτε προς τα τέλη Αυγούστου που θα είχαμε φθασει.”

Ακόμη, την επόμενη ημέρα (18/9/2020) στο SKAI στην εκπομπή “ΣΗΜΕΡΑ” ο Μαν. Κωστίδης εμφανίζεται ζωντανά στην εκπομπή και ακολουθεί ο διάλογος μεταξύ αυτού και των δημοσιογράφων:

”   γιατί τον Αύγουστο τα πράγματα ήταν πάρα πολύ δύσκολα… ήταν μία πολύ δύσκολη περίοδος, ας αφήσουμε να δούμε οι διπλωμάτες και οι πολιτικοί, …

          φτάσαμε κοντά σε θερμή εμπλοκή, κοντά σε θερμό επεισόδιο; κατά τη γνώμη σου;

εγώ δεν θα πω την γνώμη μου, αυτό που άκουσα, ήμασταν λίγες ώρες πριν από μεγάλο, όχι θερμό επεισόδιο,, λίγες ώρες πριν, …..

           λίγες ώρες πριν, .. έχεις δίκιο,,  άρα αυτή ήταν η δυσκολότερη φάση εδώ και πολλά χρόνια από ότι καταλαβαίνω. 

εγώ δεν ξέρω , ….

         από το ΄74 και μετά

νομίζω εκεί ήμασταν,  τα Ιμια ήταν παιγνιδάκι.  ”

( Κωστίδης, Φίλης (παρ’ολίγο ελληνοτουρκική σύγκρουση, τμηματικές διακρατικές οριοθετήσεις) 18/9/2020 )

Από τον ίδιο τον Κ.Μητσοτάκη πλήρης ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ (εδώ) αλλά και εδώ του σχολίου της G-M-R επί των αποκαλύψεων του δημοσιογράφου Μανώλη Κωστίδη!

Η G-M-R συμπεραίνει με βάση αυτή την πληροφόρηση, πώς την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου είχαμε τα “Νέα Ιμια”. Πιθανά το σκηνικό αυτό να μην αποκαλυφθεί σύντομα, απλά η εκχώρηση “εθνικού χώρου και κυριαρχίας”^(*), θα πατήσει επάνω στις προδοτικές συμφωνίες με Ιταλία και Αίγυπτο^(**). Για το πολιτικό προσωπικό μία είναι η θέση του σε όλες τις έξωθεν απαιτήσεις: there is no alternative – Yes men

(*)    Το συμπέρασμα μας το επιβεβαιώνουν πλήρως τα δύο παρακάτω link:

Μητσοτάκης: “Γκριζοποιεί” την Ανατολική Μεσόγειο-Βαπτίζει “διεκδικούμενες”τις ζώνες έρευνας του Oruc Reis!!!

Κ. Μητσοτάκης: Η Τουρκία πρέπει να σταματήσει την επιθετική της συμπεριφορά, διαφορετικά θα έρθει αντιμέτωπη με κυρώσεις από την Ε.Ε.

(**) Όπως με ακρίβεια διατυπώνει ο καθηγητής Γεώργιος Μαργαρίτης: “Θα μπορούσε ίσως αυτό το βαθύτατα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που νέμεται την εξουσία στη χώρα μας εναλλασσόμενο με απατηλές ταυτότητες σε τακτά χρονικά διαστήματα να ομολογήσει το προφανές: ότι στο σημείο που έχουν φέρει τη χώρα μας και το λαό μας δεν μπορούν τίποτε περισσότερο να κάνουν από το να υποταχθούν, να εκχωρήσουν εθνικό χώρο και κυριαρχία. Όπως έχουν εκχωρήσει την ευημερία και την ελπίδα του λαού μας.” από: https://slpress.gr/ethnika/pos-o-dendias-ekane-simaia-to-diethnes-dikaio-kai-to-kakopoiise/

._

cnn_gr, 16 Σεπ. 2020

Διευκρινίσεις ως προς τους ακριβείς λόγους του ελλιμενισμού του Oruc Reis έδωσε το βράδυ της Τετάρτης ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, σημειώνοντας πως οι επιχειρήσεις του τουρκικού ερευνητικού σκάφους δεν έχουν ολοκληρωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ δεν δίστασε να αφήσει για ακόμη μία φορά σαφείς αιχμές ως προς τη στάση της Αθήνας.

Ο κ. Τσαβούσογλου μετέφερε, συγκεκριμένα, τα όσα διημείφθησαν κατά τη διάρκεια της τηλεδιάσκεψης που είχε ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, με την καγκελάριο της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ.

Είπε χαρακτηριστικά ο κ. Τσαβούσογλου:

«Ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δήλωσε στην καγκελάριο της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ, στην τηλεδιάσκεψη που είχαν σήμερα, ότι ο ελλιμενισμός του ερευνητικού σκάφους Ορούτς Ρέις για εργασίες συντήρησης δεν σημαίνει ότι έχουν τελειώσει οι επιχειρήσεις του στην Ανατολική Μεσόγειο».

«Το Ορούτς Ρέις επέστρεψε στην Αττάλεια την Κυριακή και αυτό έγινε προκειμένου να γίνει μια συντήρηση ρουτίνας», πρόσθεσε ο Τούρκος ΥΠΕΞ σε συνέντευξη που παραχώρησε στο τουρκικό τηλεοπτικό δίκτυο CNN Turk και, επικαλούμενος το τουρκικό υπουργείο Ενέργειας, είπε πως «η συντήρηση του πλοίου μπορεί να διαρκέσει μερικές εβδομάδες».

«Αφού ολοκληρωθεί η συντήρηση, θα συνεχίσουμε τις δραστηριότητές μας με αποφασιστικότητα», πρόσθεσε.

Από τα λεγόμενα του κ. Τσαβούσογλου, επιβεβαιώνεται το άρθρο της φιλοκυβερνητικής εφημερίδας «Yeni Safak» που δημοσιεύτηκε το πρωί της Τετάρτης, βάσει του οποίου το Oruc Reis αναμένεται να επιστρέψει στην Ανατολική Μεσόγειο, για να «σαρώσει» την περιοχή σε διαγώνια κατεύθυνση, ήτοι νοτιοανατολικά προς βορειοδυτικά.

Επέμεινε, άλλωστε, ο ίδιος στο γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει ολοκληρώσει της έρευνες στη συγκεκριμένη περιοχή, υπενθυμίζοντας ότι στην Ανατολική Μεσόγειο πλέον ήδη τα σκάφη Yavuz και Barbaros.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: cnn.gr

Σχόλιο GMR: Δεν είναι άπειρη, άπυρη^(*) είναι.

(*) προϊόν του δοκιμαστικού σωλήνα της πολιτικοδικαστικής διαπλοκής (εδώ η ομιλία της σε παρουσίαση βιβλίου του Ευάγ. Βενιζέλου, ομοιδεάτες και οι δύο του Κύκλου Ιδεών ) είναι η καημένη.

._

Βαγ. Γεωργίου, 16 Σεπ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

«Σαν να μην υπήρχε άλλο νησί να πάει [η Σακελλαροπούλου], γιορτάζει εκεί συγκεκριμένα. Φυσικά αυτό μας ενοχλεί» δήλωσε ο υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ για την επίσκεψη της Ελληνίδας Προέδρου της Δημοκρατίας στο Καστελλόριζο. Την ώρα λοιπόν που ο Τούρκος υπουργός υποδείκνυε στην Ελληνίδα Πρόεδρο της Δημοκρατίας που πρέπει και πότε να επισκέπτεται την εθνική επικράτεια, η κα Σακελλαροπούλου επέλεξε ατυχώς να δώσει συνέντευξή στον αμφιλεγόμενο δημοσιογράφο Nic Robertson για το CNN.

Στο Καστελλόριζο, η κα Σακελλαροπούλου βρέθηκε για τον εορτασμό της 77ης επετείου απελευθέρωσης του νησιού. Απαντώντας στον Αμερικανό δημοσιογράφο σχετικά με το εξοπλιστικό πρόγραμμα της κυβέρνησης δήλωσε ότι «Εάν θέλεις ειρήνη, πρέπει πάντα να προετοιμάζεσαι για πόλεμο, όπως έλεγαν κάποιοι αρχαίοι Έλληνες, πρέπει να προετοιμαζόμαστε για οτιδήποτε». Η αγέρωχη -πλην ίσως τετριμμένη- ατάκα της Ελληνίδας προέδρου, επισκιάστηκε όμως από μια άλλη απάντησή της κατά την κρίση μας.

Όταν ο Αμερικανός δημοσιογράφος τη ρώτησε «Το να έρχεστε εδώ δίπλα στην Τουρκία, σε μια περίοδο εντάσεων δεν είναι ένα προκλητικό μήνυμα;» εκείνη απάντησε «Δεν θεωρώ ότι μια ειρηνική επίσκεψη της προέδρου της Ελλάδος είναι προκλητική με κανένα τρόπο». Προφανώς, η επίσκεψή της είναι ειρηνική, αλλά η κα Σακελλαροπούλου, ως νομικός, θα έπρεπε να αναζητήσει τη σωστή απάντηση στο άρθρο 1 του Νόμου υπ’ αριθμ. 518 “Περί προσαρτήσεως της Δωδεκανήσου εις την Ελλάδα” της Δ’ Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Τι μπορεί να κάνει το εθνικό νόμισμα, σε συνδυασμό με την χάραξη ανεξάρτητης, από την έξωθεν εποπτεία, Πολιτικής!

Τα άλματα προς την Δημοκρατία, προϋποθέτουν επαρκή Δυναμική Δημόσιας (υπό την ευρεία έννοια) Διοίκησης.

Αυτή δε η Δυναμική προϋποθέτει την στοιχειώδη κοινωνική στήριξη.

Συμπέρασμα: Το μεσομακροπρόθεσμο κυβερνητικό πλάνο, όπως αυτό το “πολυεπίπεδο σχέδιο” που μας εξηγεί ο καθηγητής Γ. Μαργαρίτης (και τον ευχαριστούμε για την σχετική πληροφόρηση), είναι αυτό που χρειάζεται και η Ελλάδα.

Όμως, με ένα Μνημονιακό χρέος και την αντίστοιχη Επιτροπεία, με ένα αλλότριων συμφερόντων Νόμισμα και την αντίστοιχη Νομισματική/ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΚΗ Πολιτική, με Διανόηση που εξυμνεί Δημοκρατία-Ρήγα Φεραίο-Κολοκοτρώνη, αλλά ΔΕΝ τα συνδέει με την υπό την ευρεία έννοια Δημόσια Διοίκηση, Διανόηση που ενίοτε υπερασπίζεται το πολιτικοοικονομικό εφαλτήριο (ΕΕ-ΕΥΡΩ), ή το κοσμοκαταστροφικό εφαλτήριο (ΝΑΤΟ), ή το Παγκοσμιοποιητικό/Αποεθνοποιητικό εφαλτήριο (Νομισματικός-Διοικητικός-Δικαιϊκός-Πολιτισμικός ΕΛΕΓΧΟΣ), τέτοιο “πολυεπίπεδο σχέδιο”, δεν πρόκειται “να μας συμβεί”.

Ως κερασάκι στην τούρτα του αποσυντονισμού κάθε σκέψης για Επαρκή Δυναμική Δημόσιας Διοίκησης, μπαίνει ο συχνός θεωρητικός και πρακτικός ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ (ως λοιδορία) του ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΥ ΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ περιλαμβανομένου του ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΥ.

._

Γιώρ. Μαργαρίτης, 16 Σεπ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Οι εξαγγελίες που έκανε –όπως εθιμικά συνηθίζεται– ο πρωθυπουργός στην Θεσσαλονίκη πολύ λίγα πράγματα πρόσθεσαν στον πολιτικό ορίζοντα της χώρας. Στις προοπτικές της δηλαδή, αυτές που προωθούν και υπηρετούν οι εκάστοτε κυβερνητικές επιλογές και οι συνδεόμενες με αυτές εξαγγελίες. Ο παρονομαστής των εξαγγελιών ήταν η επανεύρεση της χαμένης “αυτοπεποίθησης”.

Τα μέτρα όμως που ανακοινώθηκαν ήταν συμπτωματικά, βραχυπρόθεσμα, σχεδόν αναγκαστικά κάτω από την πίεση της τρέχουσας συγκυρίας. Θεράπευαν επιμέρους συμπτώματα, “έκλειναν τρύπες” κατά το κοινώς λεγόμενο. Η δοκιμασμένη συνταγή κυριαρχούσε σε αυτά. Εάν ελαφρύνουμε το κόστος της εργασίας είτε σε βάρος των εργαζόμενων, είτε σε βάρος της πρόνοιας και της ασφάλισης, είτε σε βάρος του “κοινού”, του δημοσίου και προικοδοτήσουμε τους έχοντες, τότε θα επέλθουν επενδύσεις. Δι’ αυτών η ανάπτυξη, η πλήρης απασχόληση και ίσως δι’ αυτών η μελλοντική ευημερία. Τα καταστροφικά για την χώρα μας αποτελέσματα από την επίμονη εφαρμογή της ίδιας και της ίδιας συνταγής δεν απασχόλησαν τον πρωθυπουργικό λόγο.

Στη γειτονική της Ελλάδας χώρα, όπου η κατάρρευση της οικονομίας αναμένεται –κατά μια άποψη– από ώρα σε ώρα, εξαγγέλθηκε πριν από πολλά χρόνια ένα πλαίσιο στόχων για την επέτειο των εκατό χρόνων από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το σχέδιο ονομάστηκε “2023” για το λόγο αυτό. Βρίσκεται σε εξέλιξη. Το συνολικό του κόστος υπολογίστηκε αρχικά στο ένα τρισεκατομμύριο δολάρια. Δεν περιλάμβανε ούτε ευχές ούτε ιδεοληψίες. Στηριζόταν και στηρίζεται σε δοκιμασμένες συνταγές.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Η ανάλυση επί του τίτλου του άρθρου μπορεί να παρουσιάζει ενδιαφέροντα σημεία.

Όμως, σε σχέση με την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η περιγραφή μιας κατάστασης, πρέπει να λαμβάνει υπ’ όψιν το ρητό, “μπορείς να με πεις και τσουκάλι, όχι όμως και να με βάλεις στη φωτιά“.

Κατά την γνώμη της G-M-R, αυτό που (μας) συμβαίνει είναι, “φωτιά στα μπατζάκια μας”.  Το “μας”, αφορά το σύνολο των “εργαζομένων και εκμεταλλευομένων” σε Εθνικό και Διεθνικό-Υπερεθνικό επίπεδο.

Η μειοψηφική αλλά ΑΡΤΙΑ οργανωμένη σε Εθνικό-Διεθνικό/Υπερεθνικό επίπεδο Δύναμη Εκμετάλλευσης των λαών, επιβάλλει τα “θέλω” της, εις βάρος του τρίπτυχου “Εργασία-Δικαιοσύνη-Δημοκρατία”.

Αναζητούνται οι δυνατότητες άρτιας οργάνωσης-ενότητας της ΑΔΥΝΑΜΗΣ (λόγω αδυναμίας θέλησης ενότητας-οργάνωσης) πλευράς, σε εθνικό-διεθνικό/υπερεθνικό επίπεδο.

Επειδή στα ΜΜΕ, ακόμα και της κάθε “ανεξάρτητης δημοσιογραφίας”, βρίθουν τα “δεν γίνεται” ή τα επί μέρους προτεινόμενα χωρίς τον βασικό στόχο-ολιστική αντιμετώπιση της πραγματικότητας, ή τα “δείχνουμε τον στόχο (αλλά δεν δείχνουνε το τρόπο)”^(*), ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ, παραθέτουμε την πιο πρόσφατη (από τις πολλές), παρέμβασή μας επί της ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ.

(*) «Μη μας δείχνετε το στόχο

αν δεν μας πείτε τον τρόπο.

Γιατί οι στόχοι και οι τρόποι

συγχέονται τόσο σ΄αυτή τη γη,

που αν αλλάξεις τον τρόπο

αλλάζεις το στόχο

και στόχο άλλο δείχνουνε

τα νέα μονοπάτια».

ΦΕΡΔΙΝΑΝΔΟΣ ΛΑΣΑΛ

._

Κώσ. Μελάς, 13 Σεπ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σ’ όλες τις διεθνείς κρίσεις της τελευταίας περιόδου η απουσία της ΕΕ ήταν κραυγαλέα, καταδεικνύοντας για ακόμη μια φορά την ουσιαστική αδυναμία της να έχει ουσιαστικλη διεθνή παρέμβαση. Οι λόγοι που συνήθως αναφέρονται γι’ αυτή την αδυναμία της ΕΕ είναι η μη καταλληλότητα των μηχανισμών απόφασης που ακόμη βασίζονται στην ομοφωνία, η απουσία μιας αξιόπιστης αμυντικής δύναμης και η έλλειψη ηγετικών πολιτικών μορφών με διεθνή αναγνώριση και κύρος.

Παρότι μπορούμε να συμμεριστούμε τους παραπάνω λόγους, θεωρούμε ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ΕΕ ως προς την διεθνή της παρουσία στον καταμερισμό ισχύος προέρχονται από τον ίδιο τον τρόπο δόμησής της. Οι υπέρμαχοι της ευρωπαϊκής ενοποίησης τα τελευταία χρόνια αναφέρονται στην ΕΕ ως το κυριότερο επίτευγμα του μετανεωτερικού κόσμου. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις αυτές η Ένωση διαφοροποιείται τόσο από τα συμβατικά κράτη του νεωτερικού κόσμου όσο και από τον προνεωτερικό κόσμο, δηλαδή το χάος που προηγήθηκε του κράτους και έπεται των αυτοκρατοριών.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

– Από το ΒΙΠΕΡ614/ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΠΥΡΟΣ 1976 «Ανθρώπινος λόγος»  (του ΡΟΖΕ ΓΚΑΡΩΝΤΥ 31 Δεκεμβρίου 1974):

” Αλλά η αυτοδιαχείριση, δηλαδή η διαχείριση από τη βάση δεν περιορίζεται μόνο σ΄ ένα σύστημα συνεταιρισμών: είναι μιά έννοια για την κοινωνία γενικά, στην οποία κάθε άτομο γίνεται κέντρο πρωτοβουλίας, δημιουργίας και ευθύνης σε όλους τους τομείς: της οικονομίας, της πολιτικής, της κουλτούρας. Η έννοια αυτή δεν είναι ούτε ατομικιστική, ούτε ολοκληρωτική, αλλά βασίζεται, για όλες τις κοινωνικές δραστηριότητες, στις κοινότητες της βάσης.

Στον πολιτικό τομέα η Κομμούνα του Παρισιού έδωσε ένα τέτοιο παράδειγμα δημιουργώντας μιά κυβέρνηση « γ ι ά  τον λαό και από τον  λ α ό », χωρίς τη μεσολάβηση, την αντιπροσώπευση της εξουσίας, την αλλοτρίωση, από ένα κοινοβούλιο ή ένα κόμμα. Όλα τα μέτρα της εμπνέονται από τρείς βασικές αρχές:

1.- Άμεση δημοκρατία, δηλαδή όχι μεταφορά της εξουσίας στο όνομα μιάς δήθεν αντιπροσωπευτικής εξουσίας ή παροχής πληρεξουσιότητας «εν λευκώ» από τη βάση, αλλά πραγματικής κατανομής της εξουσίας στη βάση.

2.- Οικονομική αυτοδιαχείριση, δηλαδή ίδρυση οργανισμών που να μην είναι ούτε ιδιωτικοί ούτε κρατικοί, αλλά να τους διαχειρίζονται ακριβώς εκείνοι που τους χρησιμοποιούν συγκεντρωμένοι σε κοινότητες βάσης.

3.- Πολιτική ομοσπονδία που τείνει να υποκαταστήσει τον γιγαντισμό των συγκεντρωτικών εθνικών κρατών με ενότητες σε ανθρώπινη κλίμακα.

Αυτή την Κομμούνα του Παρισιού ο Μάρξ και αργότερα ο Λένιν τη θεωρούσαν σαν την πρώτη «σοσιαλιστική δημοκρατία», ενώ η «δικτατορία του προλεταριάτου» είναι η μορφή που παίρνει αναγκαστικά η σοσιαλιστική δημοκρατία, όταν αντιμετωπίζει αντεπαναστατική επίθεση τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό. …

… Η αυτοδιαχείριση δεν πρέπει να συγχέεται με τον συνεργατισμό του Προυντόν, πρώτα – πρώτα γιατί δεν είναι μόνο μιά καινούργια μορφή οργάνωσης και διεύθυνσης της επιχείρησης. Γιατί η δ ι α χ ε ί ρ ι σ η , είτε είναι α υ τ ο διαχείριση από τους ίδιους τους εργαζόμενους, είτε ε τ ε ρ ο διαχείριση (από έναν εργοδότη, ή από μια γενική καπιταλιστική διεύθυνση, ή από μιά συγκεντρωτική κρατική διεύθυνση, όπως γίνεται στο σοβιετικό πρότυπο) δεν αφορά παρά μόνο τα μ έ σ α.

Η   α υ τ ο δ ι α χ ε ί ρ ι σ η    τ ω ν    μ έ σ ω ν    όμως δεν έχει πλήρες νόημα παρά μόνο σε μιά κοινωνία βασιζόμενη στον   α υ τ ο κ α θ ο ρ ι σ μ ό    τ ω ν    σ κ ο π ώ ν .

Το βασικό πρόβλημα είναι να γίνεται η εκλογή των σκοπών από την κοινωνία συνολικά ξ ε κ ι ν ώ ν τ α ς    α π ό τ η   β ά σ η, και όχι να γίνεται «από πάνω», στο όνομα μιας απόλυτης γνώσης που ισχυρίζεται ότι έχει για βάση της είτε μιά θρησκευτική αποκάλυψη, είτε έναν αιώνιο ορθό λόγο, είτε μιάν «επιστήμη» προσκομιζόμενη στη βάση «από έξω». “

– Η G-M-R επισημαίνει: Το ζήτημα της δημοκρατίας στα επαναστατικά κόμματα περιλαμβάνει την αντανάκλαση της κοινωνικής κάθε φορά δημοκρατίας εντός των επαναστατικών κομμάτων, δηλαδή, κατά πόσον οι δημοκρατικά αναπτυσσόμενες και πραγματοποιούμενες κοινωνικές θεματολογίες και πρώτα πρώτα οι θεματολογίες των χώρων εργασίας, βρίσκουν ισόρροπη και προωθητική βέβαια δημοκρατική μεταχείριση εντός των κομμάτων.

Επίσης:

Αξίζουν οι απόψεις του Γκράμσι στο βιβλίο του «τα εργοστασιακά συμβούλια και το κράτος της εργατικής τάξης» εκδόσεις ΣΤΟΧΑΣΤΗΣ Αντονιο Γκράμσι Τόμος Δ, για τα εργοστασιακά συμβούλια (ουσιαστική-σε βάθος ανάληψη αυτοδιαχειριζόμενων εργατικών πρωτοβουλιών στον οικονομικό τομέα): σελ. 91-92 «Ξεκινώντας τώρα από αυτό το κύτταρο, δηλαδή από το εργοστάσιο που το βλέπει σαν ενότητα, σαν πράξη δημιουργίας ενός ορισμένου προϊόντος, φτάνει ο εργάτης στην κατανόηση μιας ολοένα και πιο πλατειάς ενότητας, μέχρι το έθνος, που είναι στο σύνολό του ένας γιγαντιαίος μηχανισμός παραγωγής που χαρακτηρίζεται από τις εξαγωγές και τις εισαγωγές του, δηλαδή από το σύνολο του πλούτου που ανταλλάσσει με ένα ισοδύναμο σύνολο πλούτου που προέρχεται από όλα τα μέρη του κόσμου, από τους πολυάριθμους άλλους γιγαντιαίους μηχανισμούς παραγωγής στους οποίους είναι διαιρεμένος ο κόσμος.Άρα ο εργάτης είναι παραγωγός, επειδή απόχτησε συνείδηση της λειτουργίας του μέσα στην παραγωγική διαδικασία και σε όλους τους αναβαθμούς της: από το εργοστάσιο ως το έθνος και ως τον κόσμο.».