_.

Γιάγκος Ανδρεάδης – Πέπη Ρηγοπούλλου., 04 Ιαν. 2022

Την πρώτη Ιανουαρίου 1922 το επίσημο ενδιαφέρον στην Ελλάδα μετακινήθηκε από την μνήμη της Επανάστασης του 21 στην μνήμη της Καταστροφής του 22.

Για την πλειοψηφία των Ελλήνων η μνήμη τέτοιων κορυφαίων – χαρμόσυνων είτε επώδυνων- γεγονότων δεν είναι θέμα επετείων διότι αυτά αφορούν στο παρελθόν το παρόν και το μέλλον μας.

Για όσους ωστόσο θα ασχοληθούν και πάλι αυτά προσπαθώντας να ισορροπήσουν από την μια ανάμεσα στις εξουσίες και σε κάποιους ιδεολογικούς συρμούς, -έτσι κι αλλιώς εχθρικούς προς ότι θεωρούν «εθνοκεντρισμό»- και από την άλλη στο κοινό αίσθημα που καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία στις εκλογές και την δημοφιλία στα Μέσα, θα πρόκειται πάλι για μια δύσκολη υπόθεση.

Οι ρητορικές μετακινήσεις κάποιων διαχειριστών της μνήμης στην διάρκεια των επετειακών εκδηλώσεων υπήρξαν αρκετά διαφωτιστικές για ευρύτερα ζητήματα που σχετίζονται με την πρόσληψη του παρελθόντος του ελληνισμού που ενδεχομένως θα λειτουργήσουν εκ νέου για την επέτειο του 22.

Ερευνητές, σχολιαστές και άλλοι παράγοντες του εορτασμού ξεκίνησαν με δηλώσεις ότι δεν επρόκειτο να αναφερθούν στον «ρομαντικό» ύμνο των Ελλήνων επαναστατών, αλλά ότι θα προτείνουν ένα νέο αφήγημα, αποκαλύπτοντας τα λάθη ή/και τα εγκλήματά τους.

Ωστόσο, στην διαδρομή, άλλαξαν ρητορική και λεξιλόγιο. Αυτό που μάλλον μέτρησε, πέραν της πενίας των επιχειρημάτων τους, ήταν ότι η μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας έστειλε εκ των κάτω πολλαπλά μηνύματα που βεβαίωναν ότι, παρά τις αναθεωρητικές ενστάσεις, ο Κολοκοτρώνης, η Μπουμπουλίνα και ο Κανάρης συνέχιζαν να είναι στην κοινή συνείδηση ήρωες και το Μεσολόγγι έπος.

(more…)

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Οι Εκδόσεις Παπαζήση και το Βιβλιοπωλείο IANOS έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του βιβλίου του ΓΕΩΡΓΊΟΥ Ι. ΣΚΛΑΒΟΎΝΟΥ

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΑΙΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΨΕΥΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ’21

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021 και ώρα 17:30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Βιβλιοπωλείου IANOS (Σταδίου 24)

Θα μιλήσουν οι:

Γιώργος Κοντογιώργης, Ομ. Καθηγητής, πρώην Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου

Γιώργος Πουκαμισάς, Πρέσβυς ε.τ.

Μανόλης Χατζηνάκης, πρώην Υπουργός-Βουλευτής, Φιλόλογος, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φ.Σ. «Παρνασσός»

Την εκδήλωση θα συντονίσει η Πρέσβυς ε.τ. Δρ Αικατερίνη Μπούρα

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως

Η GMR  σε ένδειξη τιμής των αγώνων της Εθνικής παλιγγενεσίας, ανταποκρινόμενη στο σημερινό αίτημα της σχετικής Επιτροπής με θέμα “Κάνε την πρόταση σου” απέστειλε προς την Επιτροπή του “Τιμή στο 1821” το ακόλουθο email.

Κυρίες, κύριοι, μέλη της Επιτροπής “Τιμή στο 1821”,

ομιλητές του 3ου διήμερου Συνεδρίου σας,

αποστέλλουμε το παρόν ξεχωριστά  στις/ στους κ.κ. Μαρία Δελιβάνη, Ζωή Γεωργαντά, Νίκο Ιγγλέση, Σπύρο Λαβδιώτη, Αναστάσιο Κώνστα, των οποίων διαθέτουμε τα emails. 

Ακόμη σας παρακαλούμε ιδιαίτερα να γνωστοποιήσετε την παρούσα επιστολή και στα άλλα μέλη της Επιτροπής σας, στους ομιλητές του Συνεδρίου σας  των οποίων τα emails δεν διαθέτουμε, ώστε να μπορέσουν και εκείνοι να ενημερωθούν. 

—————————————————————————

Προς την Επιτροπή “Τιμή στο 1821”

Σας στέλνουμε τον σύνδεσμο  ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”.

Επ’ αυτού παρακαλούμε ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ για την προσοχή σας επί της τεκμηριωμένης (εντός του ανωτέρω link) πρόταση μας, προκειμένου αυτή να συμπεριληφθεί ως “Η ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ (που θα διαβάσετε εντός του εν λόγω link) εκ μέρους μας ΤΙΜΗ ΣΤΟ 1821″.

Περιμένουμε ΘΕΤΙΚΗ απάντησή σας, που θα την θεωρήσουμε ως αποδοχή της θέλησής μας για ενεργητική, δημοκρατικώ τω τρόπω, συμμετοχή μας (της συγκεκριμένης προσφοράς μας και τίποτα άλλο), στο “ΤΙΜΗ ΣΤΟ 1821”.

Με εκτίμηση

G-M-R

Σχόλιο GMR: “Η Επανάσταση ας μη μείνει μόνο στα μουσεία.“

Οι γράφοντες, ας έσονται πρώτοι μεταξύ ίσων, αγαπητέ κύριε Μπινιάρη!

_.

Νίκος Μπινιάρης, 25 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Όπως ένα μουσικό έργο, ένα ποίημα ξεκινά από την καρδιά και μετουσιώνεται σε κάτι σημαντικό για πολλούς με τη φόρμα που του δίνει ο δημιουργός του, έτσι και η Επανάσταση του 1821 ξεκίνησε από την καρδιά των σκλάβων για να φτάσει εκεί που οι δημιουργοί της μπόρεσαν να της δώσουν τη μορφή των ιδιοτήτων τους και των ικανοτήτων τους.

Όλα τα σχέδια των τριών εμπόρων της Φιλικής Εταιρείας για την κατάληψη του τουρκικού στόλου στον Κεράτιο και τη σύλληψη του Σουλτάνου, όλοι οι υπολογισμοί του Υψηλάντη για το κίνημα της Μολδοβλαχίας πήγαν στους πέντε ανέμους, χάθηκαν μπροστά στην αδυναμία της εκτέλεσης, της ανικανότητας για μια αποτελεσματική πράξη, στην προδοσία μεγάλων ηγετών και μικρών αρχηγίσκων έξω από τον ελλαδικό χώρο.

Ήταν μια πράξη απελπισίας, εξωφρενική, από κάθε άποψη. Εξέφραζε μια τόλμη δίχως λογική ή την ελάχιστη πρόνοια για επιτυχία. Οι επαναστάτες ήταν μόνοι, άοπλοι εξεγερμένοι απέναντι σε ένα κυριολεκτικά γίγαντα, έστω και σε πτώση, ένα γίγαντα τον οποίον έβλεπαν περιδεείς ακόμα και οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης. Αυτή η Επανάσταση της απόλυτης θυσίας κράτησε επτά ολόκληρα χρόνια. Είχε πάρει το σχήμα των πρωταγωνιστών της, των ενδεών, ανοργάνωτων και παθιασμένων πολεμιστών των βουνών, του κλεφτοπολέμου, της αρπαγής, των διχασμών, ακόμη και της προδοσίας. Και ποια επανάσταση, άλλωστε, δεν περιείχε τα σπέρματα του διχασμού και της προδοσίας;

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Για το μαρτύριο, σχόλιο ουδέν, το άρθρο είναι αποκαλυπτικό. Τιμής ένεκεν δυο λόγια για τον καταπληκτικό άνθρωπο Νίκο Δαβανέλλο. Καταξιωμένος καθηγητής Αγγλικής, έχει αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του στην φωτογραφία εδώ και πολλές δεκαετίες. Όπου τον συναντήσεις, απαραίτητο “αξεσουάρ” που στολίζει τον ώμο του είναι μία φωτογραφική μηχανή. Εκδηλώσεις καθημερινές της ζωής της Λαμίας και ευρύτερα, πολιτιστικές, πολιτικές, ιστορικές, ανθρώπινες θα τις αποθανατίσει με τον δικό του μοναδικό τρόπο και θα διανείμει όπου πρέπει το αποτέλεσμα αφιλοκερδώς. Δεν το κάνει για χρήματα μα από αγάπη και μεράκι δίνοντας έτσι αποτέλεσμα που σε αφήνει άναυδο. Η μεγάλη του αγάπη είναι η ασπρόμαυρη που επεξεργάζεται πάντα ο ίδιος και έχει εντρυφήσει εις βάθος. Έργο ιστορικό, λαογραφικό, ανεκτίμητης αξίας μπορεί κανείς να βρει στο φωτογραφικό αρχείο αυτού του ανιδιοτελούς και αξιαγάπητου ανθρώπου. Μπράβο Νίκο, τιμή μας που σε έχουμε γνωρίσει και δει τα έργα σου.

_.

Δημ. Παυλόπουλος, 25 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο ελληνικός 19ος αιώνας διακρίνεται για έξαρση δημιουργίας δημόσιων μνημείων, σε σημείο που ο αθηναϊκός Τύπος να διαβλέπει το 1889 τη μανία ανδριαντοποιίας! Τα αποτελέσματα της πληθώρας πατριωτικών μνημείων έγιναν εμφανή, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σε πόλεις της ελληνικής επαρχίας. Δείγμα τέτοιου ανδριάντα είναι του Ρουμελιώτη μαρτυρικού ήρωα Αθανασίου Διάκου σε φερώνυμη πλατεία της Λαμίας.

Η προσπάθεια για την ανίδρυση του ανδριάντα του ήρωα είχε αρχίσει από τον Οκτώβριο του 1867, με πρωτοβουλία του τότε νομάρχη Φθιώτιδας Θεμιστοκλή Κορομάντζου. Εκείνος κινητοποιήθηκε, γράφοντας επιστολές του προς προσωπικότητες για να ενισχύσουν την προσπάθειά του.

Ανάμεσα σε όσους παρέλαβαν την επιστολή ήταν και ο ποιητής Αριστοτέλης Βαλαωρίτης (1824-1879), ο οποίος ενθουσιωδώς υποσχέθηκε ότι θα εκφωνούσε και τον πανηγυρικό κατά τα αποκαλυπτήρια του μνημείου, όπως θα έκανε και για τον ανδριάντα του πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ μπροστά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών λίγα χρόνια αργότερα, το 1872. Η αλλαγή νομάρχη το 1868 ανέκοψε τις ενέργειες για την υλοποίηση του μνημείου.

Το 1876, με την ευκαιρία μνημοσύνου του Διάκου στο Βαρβάκειο, ο ομιλητής, καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Κωνσταντίνος Κοντογόνης (1812-1878) έθεσε το ζήτημα ανέγερσης κενοταφίου αρχικά και ανδριάντα κατόπιν του ήρωα.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

«Καλωσόρισες στο 2030: Δεν έχω τίποτα, δεν έχω ιδιωτική ζωή, και η ζωή δεν ήταν ποτέ καλύτερη»

ithacanet_gr, 26 Μαρτίου 2021

 Στους 2 αιώνες υποτελούς ανεξαρτησίας, εκπαιδευτήκαμε έτσι ώστε να λησμονήσουμε τον διαχρονικό τρόπο ευημερίας, ελευθερίας και ανεξαρτησίας των Ελλήνων: Την Εκκλησία, την αληθώς Άγια Κοινωνία. Την έλεγαν και Αδελφότητα, Κοινότητα, Συντροφία, Κομπανία και στα δικά μας μέρη, που βίωσαν κατοχή 660 χρόνων (1204-1864) την είπαν Συναδελφική Εκκλησία.

Ήταν ο τρόπος των Ελλήνων με τον οποίο αντιστάθηκαν, διέσωσαν την πίστη τους, την ουσία της ελληνικότητας τους, ενώ παράλληλα, μεγαλουργούσαν. Χάρις στον τρόπο της Κοινότητας, έγιναν η ισχυρότερη και πιο αξιοζήλευτη μικροκοινωνία, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, όπου βρέθηκαν Έλληνες.

Ως τις αρχές του 20^ου αιώνα, ήταν οι μεγαλοαστοί της Οθωμανικής, της Ρώσικης και της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας, ενώ μεγαλουργούσαν στην Ιταλική χερσόνησο, στην Αίγυπτο, ενώ ήταν πρωτεργάτες στην ίδρυση του Σίτυ του Λονδίνου κι έλαμπαν όπου αλλού τους έστελνε ο ξενιτεμός. Στα κατεχόμενα από Λατίνους και Άγγλους Επτάνησα , παρ’ όλο που είχαν στερηθεί τη δυνατότητα να λειτουργούν σε αυτοδιοίκητες κοινότητες, ευημερούσαν επίσης. Όταν οι πρώτοι Λατίνοι και στη συνέχεια οι Ενετοί απαλλοτρίωσαν όλους τους ναούς και τους έκαμαν κρατικούς, διορίζοντας παπάδες της αρεσκείας των, οι Επτανήσιοι άρχισαν να κτίζουν τις δικούς τους ναούς και να δημιουργούν γύρω τους τις δικές τους Συναδελφικές εκκλησίες. Ως το τέλος της μακρόχρονης Κατοχής, είχαν απομείνει ελάχιστες κρατικές εκκλησιές. Οι Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα Έλληνες τις περιφρονούσαν και δεν τις πλησίαζαν, αποκτώντας με το «έτσι θέλουμε κι έτσι μας αρέσει» ένα ντε φάκτο αυτοδιοίκητο, που αναγνωρίστηκε, τελικά, στον 18^ο αιώνα, λίγο πριν την αποχώρηση των Ενετών.

Ενδεικτικά, στο άγνωστο στην Ελλάδα Μίσκολτς (Miskolc) της σημερινής Ουγγαρίας, υπήρχε ελληνόφωνη κοινότητα Βλάχων, για την οποία διαβάζουμε σε άρθρο του περιοδικού «Εώα και Εσπέρια», στο τεύχος 7 του 2007:

«Σύμφωνα με απογραφή τοΰ 1783, άπό τους 12.767 κατοίκους της πόλης οί 212 ήταν μη ουνίτες Έλληνες, οι 82 Εβραίοι, ένώ σε απογραφή τοΰ 1792-1793 απαντούν 97 έλληνες οικογενειάρχες. Τό 1817, όπως μας πληροφορεί σύγγραμμα με στατιστικά στοιχεία τού νομού Borsod, όπου υπαγόταν διοικητικά το Miskolc, οί μή ουνίτες Έλληνες, μολονότι αποτελούσαν τό 1/463 τοΰ πληθυσμού τού νομού, κατείχαν ακίνητα, βοσκοτόπια, και ώς προς τά ιδρύματα τους «κανένα έθνος δέν μπορεί νά τους παραβληθεί». Στον κεντρικό δρόμο, στά ισόγεια τών σπιτιών, καταστήματα, καφενεία και τά ϊδια τά οικήματα καταδείκνυαν τόν πλούτο τους» (ΟΛΓΑ ΚΑΤΣΙΑΡΔΗ-HERING, ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ, ΚΟΜΠΑΝΙΑ, ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ. ΓΙΑ ΜΙΑ ΤΥΠΟΛΟΠΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΩΝ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ, ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟ TOY MISKOLC (1801)).

• Δική μας σημείωση: Στην πραγματικότητα δεν ήταν Έλληνες στο γένος. Ήταν ελληνόφωνοι Ορθόδοξοι Βλάχοι, κυνηγημένοι από την Οθωμανική Μοσχόπολη της σημερινής Αλβανίας. Και πίσω από τη φράση “μη Ουνίτες” κρύβονται οι διωχμοί των ρωμαιοκαθολικών κρατών, που απαιτούσαν από τους ορθόδοξους να αλλαξοπιστήσουν και να προσχωρήσουν στην Ουνία και να αναγνωρίσουν τον Πάπα σαν ηγέτη τους. Ήταν Έλληνες στο φρόνημα, όπως ήταν και ο Βλάχος τραπεζίτης Σίνας, μεγάλος ευεργέτης του νεοσύστατου ελληνικού κράτους. Η Ελλάδα ήταν πολύ πιο μεγάλη απ’ όσο νομίζουμε κι απ΄ όσο την συρρίκνωσε ο στείρος εθνικισμός και διαφωτισμός.

Ο γεννημένος στην Κεφαλλονιά, Κωνσταντίνος Καραβίδας, είχε γράψει το 1931:

(more…)

Γιώρ. Σκλαβούνος, 23 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Επτάνησος Πολιτεία ιδέα του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, πατέρα του Αλέξανδρου, θα αναδειχθεί  στον επτάχρονο βίο της υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια στο εργαστήρι της “εθνικής ζύμης”, που μας χάρισε την 21η Μαρτίου 1800. Η Επτάνησος Πολιτεία ιδρύθηκε με την Ρώσο-οθωμανική Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης. Συνθήκη που αναγνωρίστηκε στην συνέχεια και από την Αγγλία το 1801, αλλά και την Γαλλία το 1802. Επτά χρόνια Κοσμογονίας, 1800-1807, στον αστερισμό του Ιωάννη Καποδίστρια! Επτά χρόνια που κατέστησαν την Επτάνησο Πολιτεία, εαρινή ισημερία του νέου Ελληνισμού και αυτό γιατί..

Αυτά τα εφτά χρόνια  κατέστησαν τα Ιόνια Νησιά τόπο συνάντησης, τόπο οργάνωσης, καταφύγιο και ορμητήριο, “των πρώτων” του μαχόμενου Έθνους, μήτρα και τροφό του 21. Εκεί θα συναντηθούν οι Κολοκοτρωναίοι με τους Μποτσαραίους και θα γίνουν αδελφοποιτοί, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Μάρκος  Μπότσαρης. Εκεί θα καταφύγουν ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς μετά το θάνατο του γενάρχη των κλεφταρματολών, Ζαχαριά.

Εκεί θα συναντηθούν ο Χριστόφορος Περραιβός, στενός συνεργάτης του Ρήγα του Βελεστινλή και ο παλαίμαχος συνεργάτης του Λάμπρου Κατσώνη Λευκαδίτης γιατρός Λουδοβίκος Σωτήρης. Εκεί στην Λευκάδα θα γίνουν αδελφοποιτοί ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Εκεί θα συναντηθούν και θα συμπολεμήσουν στην Άμυνα της Λευκάδας ο Καραϊσκάκης και ο Κατσαντώνης. Εκεί ο νέστορας των Αρματολών και σύντροφος του Ρήγα, Χριστόφορος Περραιβός  θα τυπώσει, για πρώτη φορά σε ελληνικό έδαφος, τον Θούριο του Ρήγα.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: 1) Δίδαγμα Διδαγμάτων προς τους Πατριώτες, που τα αμυντικά τους ένστικτα έναντι του “όποιος εκάει απ’τον χυλό φυσάει και το γιαούρτι” ΚΥΡΙΑΡΧΟΥΝ : “Θέλει πολύ μεγάλη καρδιά μια τέτοια συμφιλιωτική υπέρβαση και απόλυτη αφοσίωση στο υπέρτατο αξιακό πρόταγμα της εθνεγερσίας, …”.

2) Εδώ και δέκα χρόνια ο Πατριωτισμός, “μέχρι να σηκώσει το ένα του πόδι, του τρώει ο λύκος τ’άλλο”.

3) https://greek-market-research.com/clink/mas-ethizoyn-se-kivdili-kanonikotita/

4) Γιάννης Μακρυγιάννης: “…τούτην την πατρίδα την έχοµεν όλοι µαζί, και σοφοί και αµαθείς και πλούσιοι και φτωχοί και πολιτικοί και στρατιωτικοί και οι πλέον µικρότεροι άνθρωποι• όσοι αγωνιστήκαµεν, αναλόγως ο καθείς, έχοµεν να ζήσωµεν εδώ.

Το-λοιπόν δουλέψαµεν όλοι µαζί, να την φυλάµεν κι’ όλοι µαζί και να µην λέγη ούτε ο δυνατός «εγώ», ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγη ο καθείς «εγώ»; ‘Οταν αγωνιστή µόνος-του » και φκειάση, ή χαλάση, να λέγη εγώ• όταν όµως αγωνίζονται πολλοί και φκειάνουν, τότε να λένε «εµείς».

Είµαστε εις το «εµείς» κι’ όχι εις το «εγώ». Και εις-το-εξής να µάθωµεν γνώση, αν θέλωµεν να φκειάσωµεν χωριόν, να ζήσωµεν όλοι µαζί.” από  Μακρυγιάννης: Είµαστε εις το «εµείς» κι’ όχι εις το «εγώ»

_.

Λαοκράτης Βάσσης, 24 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σπάνια για έναν ήρωα, η ιστορική αλήθεια από τη μια κι ο μύθος, η δόξα και ο θρύλος που την συνοδεύουν απ’ την άλλη, βρίσκονται σε τέτοια αντιστοιχία. Ο Μάρκος Μπότσαρης ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Η μοναδική μορφή του, με αυτονόητη και στην περίπτωσή του, όπως σε όλους τους μεγάλους της ιστορίας, τη φυσική (γονιδιακή) δωρεά, σφυρηλατήθηκε στο προεπαναστατικό καμίνι των αγώνων του Σουλίου εναντίον των Οθωμανών και του Αλή Πασά.

Εκεί ανάσανε από τα γεννοφάσκια του τη σουλιώτικη ανδρεία, αλλά και σημαδεύτηκε ανεξίτηλα από την ανελέητη σφαγή των Μποτσαραίων απ’ τον πανούργο Αλή Πασά στο Σέλτσο, παίρνοντας εκεί το ματωμένο βάπτισμα του πυρός στα 14 του χρόνια. Για να αναδειχτεί, μετά τη δολοφονία του πατέρα του, Κίτσου Μπότσαρη, πολύ νέος, στα 23 του, σε άξιο αρχηγό της φάρας του και λίγο αργότερα σε ασύγκριτης ηγητορικής ποιότητας πρωτοκαπετάνιο της εθνεγερσίας του ’21, όπως τον πολυτραγούδησε και τον θρήνησε, μετά το Κεφαλόβρυσο της Ευρυτανίας, η δημοτική μας μούσα:

“Να ήταν η μέρα βροχερή, σαΐνι Μάρκο Μπότσαρη,
κι η νύχτα χιονισμένη, Μάρκο πρωτοκαπετάνιε”

Πέραν της ιστορικο/πολιτιστικής “μήτρας” του Σουλίου και των “αρχετυπικών” γνωρισμάτων της καταγωγής του, ως φύτρας δηλαδή των σουλιώτικων βουνών και ως γόνου της σκληρής Μποτσαραίϊκης φάρας, έπαιξαν ρόλο, λιγότερο ή περισσότερο, στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς του αφενός κρίσιμες παιδευτικές επιρροές και αφετέρου κρίσιμα τραυματικά συμβάντα της ζωής του.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Πέτ. Πιζάνιας, 22 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Για ποιο λόγο κάθε τόσο διάφοροι Έλληνες που θέλουν να φανούν ένθερμοι υποστηρικτές της παγκοσμιοποίησης, ή και ανυποχώρητοι ευρωπαϊστές, όπως μέλη της Επιτροπής για το 2021 επιδίδονται στον δημόσιο αναθεματισμό και ενίοτε στην κατασυκοφάντηση της Ελλάδας, των Ελλήνων και μαζί της ιστορίας μας; Τι τους κάνει να υποστηρίζουν χυδαίες συκοφαντικές δηλώσεις ξένων σε βάρος της χώρας και της ιστορίας; Και ακόμα γιατί να επαναλαμβάνουν κάθε αυθαίρετη ενίοτε και βλακώδη δήλωση του οποιουδήποτε ισχυρού Ευρωπαίου για την Ελληνική Επανάσταση;

Από άλλη πλευρά τι μπορεί να καταλάβει κανείς για τις διάφορες διακρατικές επιτροπές, των οποίων ο ρόλος είναι να διορθώσουν τα σχολικά βιβλία ιστορίας προς το ηπιότερο; Με βάση τα ιδεολογικά μέτρα του politicaly correct; Μπορούμε, ας πούμε να “διορθώσουμε” τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα και φαινόμενα, όπως τις επαναστάσεις, τη δημιουργία κρατών, τους πολέμους, την εργασία και τον τρόπο οργάνωσής της, τις κοινωνικές δομές, τις μορφές πολιτικής οργάνωσης των κοινωνιών σαν να είχαν κάποια βλάβη; Διορθώνεται η ιστορία; Με κριτήριο τις ευρωπαϊκές, ή μήπως ειδικότερα τις γερμανικές χρηματοδοτήσεις διαφόρων ιδρυμάτων;

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Πέτ. Πιζάνιας, 23 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Σχεδόν όλες οι εθνικές άρχουσες τάξεις, του δυτικού ή του υπόλοιπου κόσμου, που θεμελιώθηκαν πολιτικά με επανάσταση, τιμούν το ιδρυτικό γεγονός του νεωτερικού εθνικού τους κράτους, επειδή θεωρούν πως είναι συνεχιστές εκείνου του πρωταρχικού επιτεύγματος και εν πολλοίς κάτοχοι.

Το ίδιο και οι ελληνικές άρχουσες τάξεις σε όλες τις ιστορικές παραλλαγές τους, αλλά μόνο μέχρι το 1940. Μετά ξεκίνησε μια μεγάλη “αμηχανία”, μια βαθμιαία πτώση. Θα περιοριστώ εδώ να διατυπώσω μια υπόθεση αφήνοντας την εκτενέστερη ανάλυσή της για ένα άλλο σημείωμα. Όταν ο Μεταξάς, ακριβέστερα οι ιδεολόγοι του, έφτιαξαν τον δικό τους θεμελιωτή μύθο για το έθνος, τον συνόψισαν στο “Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια” και την ιστορία των Ελλήνων σε μια καρικατούρα της τρισχιλιετούς συνέχειας, επαναφέροντας τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό ως είδος συνθήματος.

Το ιδεολογικό αυτό σύστημα, σημασιολογικά εντελώς ασήμαντο, δεν διέθετε κάποια σχέση με την ρεαλιστική πολυπλοκότητα της ιστορίας μας και συνεπώς γρήγορα εκτράπηκε σε καρικατούρα. Η Επανάσταση του 1821 σε αυτό το σχήμα εμφανιζόταν με ελάχιστα πειστικό τρόπο, σαν ένα ηρωικό ξέσπασμα αγανάκτησης των Ελλήνων μετά από τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς, σαν να περίμεναν τέσσερις αιώνες για να πουν στο τέλος κάτι σαν: «Ε, φτάνει πια, δεν πάει άλλο με τους Τούρκους!» (που ήταν Οθωμανοί).

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr