Σχόλιο GMR: Μάλλον λύθηκε η “στενάχωρη απορία” μας του σχολίου μας στο κείμενο γνώμης https://greek-market-research.com/article/vradia-dimokratikoy-provlimatismoy-dimokratikoi-thesmoi-kai-leitoyrgies-ston-sygchrono-kosmo-prokliseis-kai-prooptikes/ .

Λίγο-πολύ φταίει ο Λένιν (μήπως και ο Τσε Γκεβάρα;) για Χρεοκρατία/Μνημόνια και για την Έξωθεν Εξάρτηση, όπως εξηγεί η εν λόγω ανάρτηση που αφορά την βραδιά δημοκρατικού προβληματισμού του Φ.Σ. Παρνασσός .

Το να αναζητείται εξήγηση για την “εποχή της ελλειμματικής δημοκρατίας”, στην ταύτιση μιας συγκλονιστικής ιστορικής περιόδου με τα “κόμματα κληρονόμους” αυτής της περιόδου, πιό συγκεκριμένα της περιόδου από το ΚΚΣΕ της Σταλινικής περιόδου και μετά, χωρίς να μας ξεφεύγει η επί Λένιν τραγική ως εγκληματική υπερτίμηση της εργατικής τάξης έναντι και εναντίον των λοιπών τάξεων ιδιαίτερα της αγροτοκτηνοτροφικής, βλέπετε την βίαιη καταστολή της Εξέγερσης της Κροστάνδης το 1921 Εξέγερση της Κροστάνδης – Βικιπαίδεια, μοιάζει από αδόκιμο ως αρκετά περίεργο.

Είναι φανερό στην G-M-R, πως εκτιμούμε και έχουμε ως οδηγό παροτρύνσεις διανοουμένων, συμπεριλαμβανομένου του Γ. Σκλαβούνου με το εξαιρετικό άρθρο του (το έχουμε “Σημαία μας” εξ άλλου στην G-M-R) https://greek-market-research.com/clink/ethniki-taytotita-i-ethniki-syneidisi/ , όμως χρειάζεται και η μετουσίωση των κειμένων σε πράξη https://greek-market-research.com/clink/epistoli-i-metoysiosi-keimenon-se-praxi-anagkaia-oso-pote-protasi-ylopoiisis/ .

Πάντως, μιας και η αναφορά από τον Γ. Σκλαβούνο στην αριστερά του 1917, την αριστερά που και άλλοι διανοούμενοι, μπορεί να την συνδέουν με τις υπέρ ή κατά αυτής, θεωρητικές προσεγγίσεις τους και να αποσυνδέουν αυτές τις προσεγγίσεις από την στάση ζωής τους απέναντι στα τρεχούμενα, εμείς ως G-M-R, δίπλα στον Μ. Μπρεχτ “να πολεμάμε την αδικία ακόμα και με αδύναμα μεσα“ https://greek-market-research.com/clink/o-mpertol-mprecht-simera/ και τον Ρήγα Βελεστινλή https://greek-market-research.com/clink/rigas-o-pateras-tis-ellinikis-anexartisias/ και https://greek-market-research.com/article/scripta-manent-rigas-velestinlis-ta-dikaia-toy-anthropoy/ , θέτουμε επίσης ως ηθικό και πολιτικό, εν τέλει ΑΞΙΑΚΟ οδηγό και στήριγμα της πράξης/αντίστασής μας, τον τελευταίο και πιο πρακτικά κοντινό από χρονολογική άποψη στην βιομηχανική κοινωνία διανοητή και αγωνιστή της αριστεράς των Μαρξ-Ενγκελς, τον Γκράμσι, https://greek-market-research.com/clink/quot-xanadiavazontas-ton-gkramsi-quot-ekdoseis-stochastis-sel-43-44-pos-i-istoria-synechizetai/ , https://greek-market-research.com/clink/loykas-axelos-xanadiavazontas-ton-gkramsi-ekdoseis-stochastis/ , https://greek-market-research.com/clink/i-igemonia-ston-gkramsi/ .

Υστερόγραφο: Οσο δε για το “παρακμή ως αποτέλεσμα της επικυριαρχίας ενός α-νομικού και αντικοινωνικού ατομικισμού που εντείνεται και βαθαίνει” και μάλιστα “καταλύοντας την κοινωνική συνοχή και κάθε δυνατότητα κοινωνικής αντίστασης” επισημαίνουμε, το “α-νομικού”, του οποίου το στερητικό α, δηλώνει έλλειψη, απουσία, στέρηση νομικού και το αυθαίρετο “καταλύοντας την κοινωνική συνοχή και κάθε δυνατότητα κοινωνικής αντίστασης” .

Δεν μπορούμε να πιστέψουμε, το πως (πως;;;) ο ατομικισμός του μεταμοντέρνου νεοφιλελευθερισμού, καταγγέλθηκε στην βραδιά δημοκρατικού προβληματισμού ως “μη διαθέτων νομική βάση”, αντί του επαχθέστερου, ότι δηλαδή παραβιάζει και στην βάση του και στο εποικοδόμημα τα ΟΡΙΖΟΜΕΝΑ από τον κατακτημένο νομικό πολιτισμό^(*) .

Μετα λύπης μας καταλήγουμε στο συμπέρασμα, πως αυτό το “καταλύοντας την κοινωνική συνοχή και κάθε δυνατότητα κοινωνικής αντίστασης“, αποτελεί διανοητική (και μάλιστα πολλών καλών διανοουμένων) δικαιολογία για την αρνητική διάθεση συνέργειας σε αντίσταση απέναντι σε χρεοκρατία-έξωθεν εξάρτηση (άρνηση συνέργειας σε προτάσεις από https://greek-market-research.com/clink/antimnimonio-antimnimonio-kai-to-kratos-toy-kratoys/ ως και https://greek-market-research.com/clink/epistoli-pros-ko-s-seferiadi/ ).

(*) βλέπετε το https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/ ως οδηγό της λαϊκής αντιστασης, μαζί με τις προτροπές των Μπρέχτ-Ρήγα-Γκράμσι, διότι δεν μπορούμε να μιλάμε για παρακμή και το χειρότερο “αδυναμία κοινωνικής αντίστασης απέναντι στην παρακμή”, αφήνοντας στο απυρόβλητο, την αιχμή του δόρατος της παρακμής κατά λαού-πατρίδας=Χρεοκρατία, αυτής της παρακμής).

_.

Γεώργ. Σκλαβούνος , 27 Απριλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Οι θεσμοί του κόμματος και του κοινοβουλίου, της κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας βρίσκονται σε παρακμή, ευγενικά εκφραζόμενη ως “έλλειμμα δημοκρατίας”. Ουσιαστικά ως αποτέλεσμα της παρακμής του συμμετοχικού μας πολιτισμού, του συμμετοχικού ήθους και της μετατροπής του πολίτη σε μαζικά μοναχικού καταναλωτή. Μαζικά μοναχικό καταναλωτή αγαθών, πληροφοριών, πολιτικών προϊόντων…

Βρίσκονται σε παρακμή ως αποτέλεσμα μιας φαραωνικού τύπου υπερσυγκέντρωσης ισχύος, γνώσης, πλούτου, μέσων παραγωγής, γης, μέσων διακίνησης αγαθών πληροφοριών, υπερσυγκέντρωσης μιας τεχνολογικά και κατασταλτικά υπέρ-εξοπλισμένης εξουσίας και της αντιστρόφως ανάλογης κατά κεφαλήν κατανομής αυτών των πόρων και αγαθών μεταξύ των απλών ανθρώπων. Της αποδοχής και χρήσης της πολιτικής, εντός και μεταξύ κρατών, ως πάλης για την απόκτηση ισχύος και της πρόσληψης του κράτους “ως της κοινότητας που αξιώνει για τον εαυτό της το μονοπώλιο της Νόμιμης χρήσης της βίας” ( σε πλήρη αντίθεση με την Ελληνική πολιτική παράδοση).

Βρίσκονται σε παρακμή ως αποτέλεσμα της επικυριαρχίας ενός α-νομικού και αντικοινωνικού ατομικισμού που εντείνεται και βαθαίνει στον σύγχρονο κόσμο καταλύοντας την κοινωνική συνοχή και κάθε δυνατότητα κοινωνικής αντίστασης στο εδραιωμένο ολιγοπώλιο οικονομικής και μιντιακής εξουσίας . Σήμερα αντί του ενεργού υπεύθυνου και συμμετοχικού πολίτη αντιμετωπίζουμε το άκριτο μαζικά μοναχικό καταναλωτή αγαθών, πληροφοριών και πολιτικών προϊόντων.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΠΟΡΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΩΝ “ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑ Ο ΛΑΟΣ;“:

Βραδιά δημοκρατικού προβληματισμού λοιπόν, στον Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ.

Πολύ δημοκρατικά, εμφανίστηκαν οι εκπρόσωποι τριών σούπερ οργανωμένων μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και μιας επίσης πολυπλόκαμα οργανωμένης ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αντιπολιτευόμενης τους πάντες μη οπαδούς της, στους δρόμους και αλλού και μέσω πάσης μορφής “αντιεξουσιαστικών” δράσεων.

Συζήτησαν λοιπόν όλοι αυτοί, προκειμένου να μας μάθουν περί δημοκρατίας, δηλαδή περί υποταγής σε μνημόνια από τις τρεις πρώτες δυνάμεις, περί αξίας μιας δημοκρατικής συζήτησης με αυτές, από την τέταρτη πολιτική δύναμη.

Το τι δουλειά είχαν εκεί οι εξαιρετικοί διανοούμενοι, κκ Δρόσος-Σκλαβούνος και μάλιστα ως άτομα μη διαθέτοντα οργανωμένο υπόβαθρο (που ενδεχόμενα, αυτό το υπόβαθρο θα είχε κάτι σχεδιάσει ως παραπέρα προοπτική με αφορμή αυτή την συζήτηση), παραμένει στενάχωρη απορία.

Σχετική πάντως με όλα τα παραπάνω, παραμένει σε ισχύ η στάση της G-M-R https://greek-market-research.com/clink/epistoli-pros-ko-s-seferiadi/ .

——————————————

Υστερόγραφο: Υπενθυμίζουμε τον λόγο για τον οποίο σχολιάζουμε επί των άρθρων και επί των καταστάσεων που αναρτούμε: https://greek-market-research.com/article/ki-omos-quot-archisyntaktes-quot-stoys-istotopoys-einai-oi-algorithmoi-tis-google/ .

—————————————-

Συμπλήρωση της 7/7/2024

Το σχόλιο της G-M-R συμπληρώνεται με το που διαπιστώσαμε τα ακόμα πιο στενάχωρα αυτής της βραδιάς, όπως τα σχολιάζουμε στον σύνδεσμο Η Εποχή της ελλειματικής δημοκρατίας όπου περιέχεται η ομιλία του κου Γ.Σκλαβούνου.

Συμπληρώνεται επίσης το σχόλιο και με την άποψη του κου Δ. Δρόσου Για ποιους εξοπλισμούς ματώνουν οι Έλληνες; – Εθνική άμυνα και ΝΑΤΟ, από τον οποίο, επιμένουν να περιμένουν κάποια συνέργεια οι “…άλλες συνθήκες ηθικής και πνευματικής διαθεσιμότητας των λαϊκών δυνάμεων…” από τις οποίες μάλιστα άλλες, ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ συνθήκες και δυνάμεις, έχει “… χρησιμοποιηθεί βαρύτατη ορολογία για τον χαρακτηρισμό των επιλογών της ιθύνουσας πολιτικής τάξης“.

Μάλιστα συνοδευόμενη αυτή η ορολογία και από τριπλοσυνδυασμό αγωνιστικότητας – νομικών ενεργειών – πολιτικών αρχών (δ.ά.δ.α. δικαιισύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης και από διαρκή συνέπεια σε ολιστικό επιχειρησιακό σχέδιο πολιτικής και νομικής (ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ & ΗΘΙΚΗΣ) αποδόμησης και εξουδετέρωσης των υπαιτίων Χρεοκρατίας-έξωθεν εξάρτησης όπως βλέπετε στον σύνδεσμο Επιστολή προς κο Σ. Σεφεριάδη.

Στην έξωθεν εξάρτηση προσθέστε και το συγκεκριμένο ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΗΠΑ

Εν ολίγοις, για να μην περιμένουμε απαθείς Κάθε που βρέχει Εκλογές, ο τόπος έχει ανάγκη από “άλλες συνθήκες ηθικής και πνευματικής διαθεσιμότητας των διανοουμένων” ( Οι διανοούμενοι και ο κουβάς της “γενικής ελευθερίας” ) στο πλευρό του ποικιλοτρόπως αγωνιζόμενου λαού και όχι μόνο σε επιστημονικές αίθουσες, στα ΜΜΕ (ενδεικτικά Κεντροαριστερά: Δεν είναι θέμα συσκευασίας, αλλά περιεχομένου.) και σε συνέδρια πχ Επιστολή προς Α. Τσακρή και Οργανωτική επιτροπή του yparxiakoellada.gr.

_.

Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, 23 Απριλίου 2024

Τρίτη 23 Απριλίου 2024
19.00, Κεντρική Αίθουσα

Πρόγραμμα
Χαιρετισμός από τον Πρόεδρο του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, Καθηγητή Βασίλειο Κωνσταντινόπουλο
Προλογισμός από τον Β’ Αντιπρόεδρο του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, κ. Μανόλη Χατζηνάκη
Εισαγωγική θεώρηση από τον Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης, Μιχάλη Σπουρδαλάκη, με θέμα: «Δημοκρατικοί θεσμοί και λειτουργίες στον σύγχρονο κόσμο. Προκλήσεις και προοπτικές».

Παρεμβάσεις
Λούκα Κατσέλη, Ομότ. Καθηγήτρια ΕΚΠΑ, Γεν. Διευθύντρια ΕΔΕΜ
«Οικονομία και κοινωνία».
Νίκος Θεοχαράκης, Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας του ΕΚΠΑ
«Οικονομία και δημοκρατία».
Δημήτρης Οικονόμου, Μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ
«Ανισότητες και δημοκρατία».
Αριστομένης Συγγελάκης, Πανεπιστημιακός, Γραμματέας του ΕΣΔΟΓΕ, Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Οδοντιατρικής Ομοσπονδίας, Μέλος του Δ.Σ. του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
«Ιστορική μνήμη και δημοκρατία».
Πέτρος Στεφανέας, Καθηγητής Τεχνητής Νοημοσύνης στο Ε.Μ.Π.
«Η ηλεκτρονική δημοκρατία στην υπηρεσία της δημοκρατίας».
Κώστας Παπαδάκης, Δικηγόρος, ακτιβιστής, Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
«Αυτοδιοίκηση και δημοκρατία».
Αντώνης Σαχπεκίδης, Φιλόλογος, Συγγραφέας, μελετητής του Θουκυδίδη
«Αρχαία ελληνική δημοκρατία και σύγχρονος κόσμος».
Γιώργος Σκλαβούνος, Οικονομολόγος, Κοινωνιολόγος
«Το ενιαίο και αδιαίρετο πολιτισμού και πολιτικής»
Διονύσης Δρόσος, Καθηγητής Ηθικής Φιλοσοφίας
«Ηθική και πολιτική δημοκρατία».
Χάρης Καστανίδης, π. βουλευτής, Υπουργός
«Από τη μεταδημοκρατία στη συμμετοχική δημοκρατία».
Γιάννης Πυργιωτάκης, Καθηγητής Παιδαγωγικής, π. Αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Κρήτης
«Εκπαίδευση, παιδεία και δημοκρατία».
Άγγελος Συρίγος, Καθηγητής Πανεπιστημίου, βουλευτής

Διάρκεια παρεμβάσεων: 5 λεπτά.
Ακολουθεί διάλογος, ερωτήσεις και τοποθετήσεις. Χρόνος: 3 λεπτά.

Οργάνωση – Συντονισμός:
Μανόλης Χατζηνάκης, Β΄ Αντιπρόεδρος του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
Δανάη Κωνσταντινοπούλου, Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του Φ.Σ. ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ, Υποψήφια Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας Δικαίου, Νομική Σχολή Ε.Κ.Π.Α.

Πηγή: lsparnas.gr

Σχόλιο GMR: Επισημαίνουμε:

(1)— “Το μεγάλο μυστικό του Καποδίστρια υπήρξε η ικανότητά του να δημιουργεί ακατάλυτους δεσμούς φιλίας. Δεσμούς αφοσίωσης όχι στο πρόσωπό του, αλλά σε ιερούς σκοπούς.”

και,

(2)— “Ως τρόπο και ως δρόμο οφείλουμε να τον τιμούμε. Ως ζωοδότρα και επωάζουσα τον αναγεννώμενο φοίνικα, στάχτη, ως Κασταλία πηγή αναγεννητικής κάθαρσης. Τολμώ να πω τον χρειαζόμαστε ως συνταξιδιώτισσα του νου και της καρδιάς μας. Ως συνταξιδιώτισσα και ελέγχουσα κάθε ολιγωρία, κάθε ιδιοτέλεια και μικρότητα, και μικροψυχία, κάθε παράδοση στην διχόνοια, κάθε συμβιβασμό.“

Τα παραπάνω επισημαινόμενα, ουδεμία απήχηση βρήκαν (αντίθετα επικράτησε κραυγαλέα αντιμνημονιακή-πατριωτική μικρότητα: Βλέπε Ανακοίνωση της G-M-R, 9 Αυγούστου 2021), για την σύσταση μιάς Δεξαμενής σκέψης-δράσης/”Δεσμών αφοσίωσης σε ιερούς σκοπούς”, για τις ανάγκες ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”. των καιρών μας και για τους τρόπους αντιμετώπισης της αδικίας.

Ουδεμία εξάλλου απήχηση βρήκε η προτροπή του Μπέρτολτ Μπρέχτ “Πρέπει να πολεμάει κανείς την αδικία ακόμα και με αδύναμα μέσα”, ούτε καν οι προτροπές αντιμετώπισης του κάθε μεταμορφισμού^(*) του Α. Γκράμσι (εντός του συνδέσμου “ΞΑΝΑΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΓΚΡΑΜΣΙ” σελ.43-44 ΠΩΣ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ).

(*)—καλή ώρα από Συνασπισμό ΚΚΕ-ΚΚΕεσ σε ΣΥΝ του Τσίπρα=Τίποτα εξελιχθέν σε Αν αυτό είναι ο αριστερός και σε ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη=Γουστάρω (“Γουστάρει” ο ευειδής κατ’ όψη πλην δυσειδής κατά την εξωτερίκευση του εσώτερου εγώ του, άνθρωπος! Οργή δικαστών και εισαγγελέων για τις αναφορές Κασσελάκη περί «ξεδοντιάσματος του συστήματος» )

_.

Γεώργιος Σκλαβούνος, 30 Σεπτεμβρίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το ενδιαφέρον του Καποδίστρια προς την Πυθαγόρεια Φιλοσοφία το καταγράφει ο βιογράφος του, Κρις Γουντχάουζ, παρά την προσήλωσή του στον Τζον Λοκ (1632-1704, Άγγλος φιλόσοφος και ιατρός, ο πλέον σημαίνων στοχαστής του διαφωτισμού και πατέρας του κλασικού φιλελευθερισμού) και του Κοντιγιάκ (1715-1780, κορυφαία μορφή της γαλλικής φιλοσοφίας, φιλόσοφος, ψυχολόγος, οικονομολόγος, θεολόγος, πατέρας του γαλλικού κινήματος των Ιδεολόγων, μέλος της Ακαδημίας του Βερολίνου και των Παρισίων, στενός φίλος του Ρουσώ, αλλά με τάσεις που έδειχναν ευθέως στον αθεϊσμό και τον ντετερμινισμό).

«Ο Καποδίστριας λέγεται ότι προτιμούσε τον Πλάτωνα, τον Πυθαγόρα και τον Λαβατέρ» γράφει χαρακτηριστικά ο Γουντχάουζ. Ο Γιόχαν Γκάσπαρ Λαβατέρ (1741-1801) ήταν Ελβετός προτεστάντης θεολόγος, υπέρμαχος της Φυσιογνωστικής ως επιστήμης, μυστικιστής και ποιητής.

Καποδίστριας και φιλία

Η φιλία και η δύναμη της πειθούς, είναι βασικά κλειδιά κατανόησης και ερμηνείας των επιτυχιών του Ιωάννη Καποδίστρια. Ο πρώτος φορέας συμμετοχής στα κοινά και παρέμβασης, που δημιούργησε ο Καποδίστριας, αμέσως μετά την επιστροφή στην Κέρκυρα μετά το πέρας των σπουδών του στην Ιταλία στα 1797, ήταν η Εταιρεία των Φίλων.

(more…)

_.

Γεώρ. Σκλαβούνος, 25 Μαρ. 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Είναι γνωστή η καταστροφή των Ψαρών. Τόσο ο Κάλβος με την Ωδή εις Ψαρά, όσο ο Σολωμός, όσο Έλληνες και φιλέλληνες ζωγράφοι, άφησαν αχνάρια στην συλλογική μνήμη από την θυσία αυτού του «πολύ-επίπεδα μεγάλου», μικρού ελληνικού νησιού. Άγνωστη όμως παραμένει η ληστρική και απάνθρωπη συμπεριφορά των “ελληνικών” κυβερνητικών δυνάμεων, που έφτασαν καθυστερημένα, όχι για να περιθάλψουν, αλλά για να ολοκληρώσουν το έργο της οθωμανικής θηριωδίας.

Μια μικρή εισαγωγή, πριν παρουσιάσουμε τα σημεία και τα τέρατα του στόλου της κυβέρνησης του Κουντουριώτη που ήταν μάλιστα υδραίικος στόλος και πριν παρουσιάσουμε τις τραγικές καταγγελίες του Υδραίου Μιαούλη. Το Οθωμανικό κράτος αδυνατώντας να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση, ζητάει την βοήθεια της Αιγύπτου, του Μεχμέτ Αλή Πασά (Μάρτιος 1824).

Ο Μεχμέτ της Αιγύπτου αποδέχεται την αίτηση βοήθειας του Μαχμούτ της Κωνσταντινούπολης αλλά με σκληρότατους όρους, την παραχώρηση στην επικυριαρχία του της Κρήτης και της Πελοποννήσου. Όρους που μπροστά στην αδυναμία του να καταπνίξει την Ελληνική Επανάσταση, αποδέχτηκε ο Σουλτάνος.

Αβοήθητη η Κάσος

Τον Ιούλιο του 1824 ο αιγυπτιακός στόλος αναχωρεί από την Αίγυπτο. Στόχος πρώτος των Αιγυπτίων το τσάκισμα του Ελληνικού Ναυτικού ώστε να μπορούν ανενόχλητοι να χτυπήσουν την Πελοπόννησο. Στις 27 Μαΐου επιτίθενται στην Κάσο με 45 πλοία και 4.000 στράτευμα. Στις 30 Μαΐου πέφτει αβοήθητη η Κάσος, η φρουρά του νησιού 1.300 ντόπιοι, 700 πάροικοι και 1.000 περίπου μισθωτοί άνδρες από Βόρειες Σποράδες, Εύβοια και Μακεδονία, σύνολο 3.000 στρατιώτες υπό των Γούλα Κασάνδριο και Σκλαβούνο Ράδο. Η φρουρά αυτή αντιστάθηκε γενναία για δύο ημέρες, μέχρι που έπεσε βόμβα στη δεξαμενή νερού και την διέρρηξε.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

Οι Εκδόσεις Παπαζήση και το Βιβλιοπωλείο IANOS έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του βιβλίου του ΓΕΩΡΓΊΟΥ Ι. ΣΚΛΑΒΟΎΝΟΥ

Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΖΕΙΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΝΑΤΡΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΚΑΤΑ ΣΥΝΘΗΚΗ ΚΑΙΚΑΤΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΨΕΥΔΗ ΓΙΑ ΤΟ ’21

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 14 Οκτωβρίου 2021 και ώρα 17:30 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Βιβλιοπωλείου IANOS (Σταδίου 24)

Θα μιλήσουν οι:

Γιώργος Κοντογιώργης, Ομ. Καθηγητής, πρώην Πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου

Γιώργος Πουκαμισάς, Πρέσβυς ε.τ.

Μανόλης Χατζηνάκης, πρώην Υπουργός-Βουλευτής, Φιλόλογος, Μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Φ.Σ. «Παρνασσός»

Την εκδήλωση θα συντονίσει η Πρέσβυς ε.τ. Δρ Αικατερίνη Μπούρα

Η παρουσία σας θα μας τιμήσει ιδιαιτέρως

Γιώρ. Σκλαβούνος, 23 Μαρτίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Επτάνησος Πολιτεία ιδέα του Κωνσταντίνου Υψηλάντη, πατέρα του Αλέξανδρου, θα αναδειχθεί  στον επτάχρονο βίο της υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια στο εργαστήρι της “εθνικής ζύμης”, που μας χάρισε την 21η Μαρτίου 1800. Η Επτάνησος Πολιτεία ιδρύθηκε με την Ρώσο-οθωμανική Συνθήκη της Κωνσταντινούπολης. Συνθήκη που αναγνωρίστηκε στην συνέχεια και από την Αγγλία το 1801, αλλά και την Γαλλία το 1802. Επτά χρόνια Κοσμογονίας, 1800-1807, στον αστερισμό του Ιωάννη Καποδίστρια! Επτά χρόνια που κατέστησαν την Επτάνησο Πολιτεία, εαρινή ισημερία του νέου Ελληνισμού και αυτό γιατί..

Αυτά τα εφτά χρόνια  κατέστησαν τα Ιόνια Νησιά τόπο συνάντησης, τόπο οργάνωσης, καταφύγιο και ορμητήριο, “των πρώτων” του μαχόμενου Έθνους, μήτρα και τροφό του 21. Εκεί θα συναντηθούν οι Κολοκοτρωναίοι με τους Μποτσαραίους και θα γίνουν αδελφοποιτοί, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και ο Μάρκος  Μπότσαρης. Εκεί θα καταφύγουν ο Νικηταράς και ο Αναγνωσταράς μετά το θάνατο του γενάρχη των κλεφταρματολών, Ζαχαριά.

Εκεί θα συναντηθούν ο Χριστόφορος Περραιβός, στενός συνεργάτης του Ρήγα του Βελεστινλή και ο παλαίμαχος συνεργάτης του Λάμπρου Κατσώνη Λευκαδίτης γιατρός Λουδοβίκος Σωτήρης. Εκεί στην Λευκάδα θα γίνουν αδελφοποιτοί ο Ιωάννης Καποδίστριας και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Εκεί θα συναντηθούν και θα συμπολεμήσουν στην Άμυνα της Λευκάδας ο Καραϊσκάκης και ο Κατσαντώνης. Εκεί ο νέστορας των Αρματολών και σύντροφος του Ρήγα, Χριστόφορος Περραιβός  θα τυπώσει, για πρώτη φορά σε ελληνικό έδαφος, τον Θούριο του Ρήγα.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Δεδομένης της μη μετουσίωσης των (πατριωτικών και αντιμνημονιακών) λόγων σε πράξεις^(*), θα παραδώσουμε αυτό που επιβλήθηκε από το 2010 ως σήμερα.

(*) — https://greek-market-research.com/article/epistoli-i-metousiosi-keimenon-se-praxi-anagkaia-oso-pote-protasi-ylopoiisis/

_.

Γ. Σκλαβούνος , 5 Ιανουαρίου 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Από την Ερρείκουσα και την Ιθάκη,στο Καστελόριζο και τις Οινούσσες,από τις Πρέσπες στα Αντικύθηρα. μια υπεροχη πατρίδα. Ειναι αλήθεια οτι ως γενιά παραλάβαμε μια πανέμορφη πατρίδα. Παραλάβαμε μια βαθύπλουτη στεριά και θάλασσα που κρύβουν μέσα τους όλων των ειδών τον πλούτο και κοσμούνται από όλων των ειδών την ομορφιά. Μια στεριά που την περπάτησαν, μια θάλασσα που διέσχισαν, θεοί και ισόθεοι, ήρωες και ημίθεοι του Λόγου και της Τέχνης. Τις υπερασπίστηκαν Λεωνίδες, Κυναίγυροι, Κατσώνηδες, Κανάρηδες.

Και τίθεται το ερώτημα “τί πατρίδα θα παραδώσουμε στις επόμενες γενιές”; Ποια η πολιτισμική ταυτότητα και εμβέλεια του Ελληνισμού που θα κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας; Έχει αξία και νόημα η πολιτισμική και η εθνική μας επιβίωση;

Με ποιους θα βαδίσουμε στον τρίτο αιώνα της εθνικής μας ελευθερίας; Έχουμε τη βούληση εθνικής και πολιτισμικής επιβίωσης; Αν ναι, τότε με ποιο κυρίαρχο σύστημα αξιών θα περάσουμε στον τριτο αιώνα της ελευθερίας μας; Με ποιους θεσμούς; Με ποια κοινωνική συνοχή με ποια Εθνική και πολιτισμική στρατηγική θα υπερασπιστούμε την πολιτισμική μας ιδιοπροσωπία, τα πολιτισμικά και τα γεωγραφικά μας σύνορα.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Γεώρ. Σκλαβούνος, 30 Δεκεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Τα περί διαπραγμάτευσης με την νεοοθωμανική Τουρκία και μάλιστα με την “φιλοδίκαιη και ευγενική” γερμανική παρότρυνση, αν όχι επιδιαιτησία, αποτελούν πια θέμα της καθημερινής προσπάθειας εθισμού μας. Εθισμού στην προοπτική και τελικά στην αποδοχή ενός ταπεινωτικού συμβιβασμού με τους νέο-Οθωμανούς σε ολόκληρο το μέτωπο από το Αιγαίο μέχρι την Ανατολική Μεσόγειο και την Κύπρο.

Ενός συμβιβασμού που οι νέο-Οθωμανοί επιμένουν να τον επιβάλουν και μάλιστα αμαχητί, εν όψει του εορτασμού των 200 χρόνων από το 1821. Η κοσμοϊστορική ηρωική επανάσταση ουσιαστικά κατέλυσε την Μετερνίχεια Ιερή Συμμαχία, επανέφερε τον Ελληνισμό στο προσκήνιο της ιστορίας, άλλαξε την πορεία των ευρωπαϊκών εξελίξεων και σήμανε την αρχή του τέλους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Ενός ταπεινωτικού, για τον Ελληνισμό, συμβιβασμού που οι νέο-Οθωμανοί τον επιδιώκουν (με στόχους και εκτός των ουσιαστικών γεωπολιτικών-γεωοικονομικών τους συμφερόντων) εν όψει των δικών τους εορτασμών για τα 950 χρόνια από την νίκη τους στην μάχη του Ματζικέρτ εναντίον των Βυζαντινών. Εορτασμούς που έχουν πομπωδώς καθιερώσει για την προώθηση του “οθωμανικού μεγαλείου”.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Γιώρ. Σκλαβούνος, 1 Αυγούστου 2020

Λόγος περί παιδείας.

Με ποια παιδεία θα περάσουμε στην Τρίτη εκατονταετία της Εθνικής μας απελευθέρωσης από την Οθωμανική βαρβαρότητα.

Με ποια παιδεία τιμούμε το κοσμοϊστορικό γεγονός του 1821.

Πως ετοιμαζόμαστε να τιμήσουμε στην πράξη την Εθνική μας γλώσσα, καθοριστικό συστατικό της πολιτισμικής ιδιαιτερότητας, της πολιτισμικής μας συνέχειας και ζωντανό φορέα και ανατροφοδότη ενός πολιτισμού του οποίου είμαστε βασικοί κληρονόμοι;

Ετοιμάζουμε την νέα γενιά μας να συμμετέχει στο ευρωπαϊκό και πανανθρώπινο πολιτικό και πολιτισμικό γίγνεσθαι ριζωμένη σε ένα σύστημα αξιών διαποτισμένο βαθύτατα από τα Ελληνικά ανθρώπινα και οικουμενικά ιδεώδη. Τα ιδεώδη του Αρμονικού Ανθρώπου που βιώνει, υπηρετεί και υπερασπίζεται την αρμονία στις ανθρώπινες σχέσεις, στην σχέση του ανθρώπου με τον άνθρωπο και του ανθρώπου με την φύση; Προσφέρουμε στην νέα γενιά μας μια Παιδεία που υπηρετεί και υπερασπίζεται την ζωή σε « Ευνομία, Δίκη και Ειρήνη»(Ησίοδος) που αποδέχεται ότι και αν ακόμα και αυτός ο Ήλιος υπερβεί το Μέτρο οι Ερινύες οι Βοηθοί της Δίκης θα τον τιμωρήσουν; (Ηράκλειτος).  Οπλίζουμε τα παιδιά μας με την γνώση ότι, η οικουμενική πολιτισμική τους παράδοση θεωρεί υπέρτατο δικαίωμα και χρέος την αποκατάσταση της Δίκης, της ισορροπίας, της αρμονίας, όποιες κι εάν είναι οι δυνάμεις που έχουν διαταράξει την ισορροπία, όποιες και αν είναι οι δυνάμεις που υπερασπίζονται την α-δικία.

Διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι :

· « και αν ακόμα ο Πατέρας Ουρανός έχει διαταράξει την συμπαντική αρμονία , η Μάνα Γη έχει το ιερό δικαίωμα και το Ιερό χρέος να ηγηθεί της ανατρεπτικής αποκατάστασης της ισορροπίας;.»(Ησίοδος)

· Ότι αν τα «ηνία του ήλιου» αφήνονται σε άπειρους δοξομανείς και σε τελευταία ανάλυση ιδιοτελείς Φαέθωνες τότε αναπότρεπτα η Μάνα Γή κινδυνεύει;

· Διδάσκουμε τα παιδιά μας ότι η Νέμεσις δεν είναι τιμωρία των Θεών αλλά ενδελέχεια της Ύβρεως;

· Διδάσκουμε στα παιδιά μας ότι «η αρετή δεν διδάσκεται αλλά καταχτιέται». (Σωκράτης, Διάλογος Μένων).

Χωρίς αυτά για ποια αριστεία να μιλήσουμε, χωρίς αυτά ποια αριστεία θα επιδιώξουμε, χωρίς αυτά πως θα ορίσουμε την αριστεία;

Αν σε αυτά δεν στηρίζεται μια Ελληνική Παιδεία, αν αυτά δεν διδάσκει μια Ελληνική, τότε ποια παιδεία θα τα διδάξει;;; Θα τα διδάξει η παιδεία των Μήδων;;

(more…)

Γεώργ. Σκλαβούνος, 17 Απριλίου 2020

Στην αναζήτηση του συμβολισμού, του λόγου, της τέχνης, της αισθητικής, που θεμελιώνει, στην παράδοσή μας, την άρνηση της υποταγής, την απελευθέρωση από τον φόβο του θανάτου.
Αν η μοίρα του θανάτου αποτελεί την αναπόδραστη μοίρα του ανθρώπου, τότε η απελευθέρωση από τον φόβο του θανάτου, αποτελεί την αναπότρεπτη μοίρα του ανθρώπου που θέλει να ζήσει και να πεθάνει ελεύθερος.
Ο αγώνας για μια ζωή στην ομορφιά της ελευθερίας, μέχρι και την στιγμή του θανάτου, είναι ίσως ο ομορφότερος αγώνας του Ανθρώπου.
Με αυτό το πνεύμα, γίνεται, πιστεύω, κατανοητό το βάθος του λόγου και του καλέσματος του Ρήγα.
Σε αυτό το πνεύμα η «Ωδή εις Θάνατον», του Ανδρέα Κάλβου αποτελεί την ωραιότερη Ωδή στην απελευθερωτική και ελευθερώτρια αναγέννηση του ανθρώπου.
Σε αυτή την Ωδή ο Κάλβος μας καλεί ουσιαστικά όχι απλά να ζήσουμε απελευθερωμένοι από τον φόβο του θανάτου, αλλά να ζήσουμε ως φίλοι με τον θάνατο.

«Τώρα, τώρα τα χείλη μου δύνανται να φιλήσουν του θανάτου τα γόνατα· να στέψω το κρανίον του δύναμαι τώρα.
Κθ.΄ Πού είναι τα ρόδα; Φέρετε στεφάνους αμαράντους· την λύραν δότε· υμνήσατε· ο φοβερός εχθρός έγινε φίλος.
λ΄. Κείνος οπού το μέτωπον τρυφερών γυναικών αγκάλιασε, πώς δύναται εις ανδρικήν καρδίαν να ρίψει φόβον;
λα΄. Ποίος άνθρωπος εις κίνδυνον είναι; τώρα οπού βλέπω τον θάνατον με θάρρος, εγώ κρατώ την άγκυραν της σωτηρίας.
λβ΄. Εγώ τώρα εξαπλώνω ισχυράν δεξιάν και την άτιμον σφίγγω πλεξίδα των τυράννων δολιοφρόνων.
Λγ’.  Εγώ τα σκήπτρα στάζοντα αίματος και δακρύων καταπατώ· και της δεισιδαιμονίας το βαρύ βάκτρον».

Η στιγμή της συμφιλίωσης με τον θάνατο είναι για τον Κάλβο η στιγμή της υπέρτατης απελευθέρωσης που επιτρέπει στον άνθρωπο να ζήση όχι απλά ελεύθερος αλλά ελευθερωτής.
Ίσως η ζωή σε τέτοιες «στιγμές-ζωής», η μετοχή, μετριέται με άλλα μέτρα. Ίσως ο χρόνος η διάρκεια του αποκτούν άλλο περιεχόμενο.
Ίσως η χαρά του τραγουδιού στα χαρακώματα κάθε μάχης για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μετριέται με άλλα μέτρα.
Ίσως του ανυπότακτου χορού η χαρά, στην γειτονιά του χάρου, αποκτάει τέτοια ένταση και χαρίζει τέτοια πληρότητα στην ζωή, που δεν μετριέται πια σε μετρά διάρκειας.
Ο Παλαμάς πιστός στην περιγραφή της παράδοσης για την πάλη του Χάρου με τον Διγενή, μας δίνει έναν Διγενή που στέκεται άφοβος μπροστά στον Χάρο, στεκεται με την πεποίθηση της ηρωικής επιστροφής.

“Ο Ακρίτας είμαι, Χάροντα.
δεν περνώ με τα χρόνια.
Μ’ άγγιξες και δε μ’ ένοιωσες
στα μαρμαρένια αλώνια;
Εγώ είμαι η ακατάλυτη
ψυχή των Σαλαμίνων,
στην Εφτάλοφην έφερα
το σπαθί των Ελλήνων.
Δε χάνομαι στα Τάρταρα,
μονάχα ξαποσταίνω,
στη ζωή ξαναφαίνομαι
και λαούς ανασταίνω!”

Με αυτήν την έννοια, ο υπέροχος στοίχος του Σολωμού «όποιος πεθαίνει σήμερα, χίλιες φορές πεθαίνει», δεν εκφράζει απλά το έρωτα για την ζωή στην ομορφιά της φύσης, αλλά τον υπέρτερο έρωτα, για την υπέρτατη ομορφιά της ελεύθερης ζωής στην ομορφιά του κόσμου και την υπεράσπιση αυτής της επιλογής ακόμα και με θάνατο.

Ενώ τριγύρω, ο «Απρίλης στήνει με τον έρωτα χορό», ενώ, «είναι η φύση μάγεμα στην ομορφιά στην χάρη», ενώ η ομορφιά της φύσης … «με χίλιες βρύσες χύνεται με χίλιες βρύσες κρένει» οι πολιορκημένοι του Μεσολογγιού δεν επιτρέπουν στον εαυτό τους άλλη επιλογή από την Ελευθερία.

Στο πρόσωπο του, «ακατάβλητου ψυχικά», Σουλιώτη του Μεσολογγιού, που αρνείται να καταθέσει τα όπλα, βλέπει, τιμά και περιγράφει ο Σολωμός, τον Ελεύθερο Πολιορκημένο κάθε καιρού και τόπου.
Ίσως οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι του Μεσολογγιού, δια του Σολωμού, στέλνουν ένα μήνυμα στους πολιορκημένους κάθε καιρού και τόπου. Στέλνουν το μήνυμα του σε μας.
Ο θάνατος για την ελευθερία, ως επιλογή ως θυσία, τιμή και τίμημα, ελευθερίας παύει να λειτουργεί ως μοιραίο τέλος, καταλύεται ως χαλκάς δουλείας και μετατρέπεται στο αντίθετο του. Μετατρέπεται σε δύναμη καθολικής ανθρώπινης ανάστασης.
Έτσι τον βλέπει ο Σικελιανός στο αφιέρωμα του στην Εθνική μας Αντίσταση ως ένα αγώνα επικότερο και από αυτόν του Χάρου με τον Διγενή.

Δεν είναι τούτο πάλεμα σε μαρμαρένια αλώνια,
εκεί να στέκει ο Διγενής και μπρος να στέκει ο Χάρος.
Εδώ σηκώνεται όλη η γη με τους αποθαμένους,
και με τον ίδιο θάνατο πατάει το θάνατό της.
Κι απάνω-απάνω στα βουνά, κι απάνω στις κορφές τους
φωτάει με μιας Ανάσταση, ξεσπάει αχός μεγάλος.
Η Ελλάδα σέρνει το χορό, ψηλά, με τους αντάρτες,
– χιλιάδες δίπλες ο χορός, χιλιάδες τα τραπέζια, –
κ’ είν’ οι νεκροί στα ξάγναντα, πρωτοπανηγυριώτες!”

Πόσο κοντά στο «θανάτω θάνατον πατήσας» μας φέρνει ο Σικελιανός!!!!…

Ο λαϊκός μας πολιτισμός βαθύτατα διαποτισμένος από εναλλαγή των εποχών, είναι ένας πολιτισμός αισιοδοξίας, ίσως και σε επικίνδυνο βαθμό.
Στην λαϊκή κοσμοαντίληψη στον τρόπο που λαός κατανοεί τον κόσμο, στον τρόπο που αντιμετώπισε και αντιμετωπίζει την ζωή, δεν υπάρχει οριστική ήττα. . Αλλά και σε επίπεδο διανόησης η ίδια αντίληψη παραμένει παρούσα.
Όπως βλέπει ο Παλαμάς τον Διγενή, βλέπει ο Ρίτσος την Ρωμιοσύνη.«Την Ρωμιοσύνη μην την κλαις, — εκεί που πάει να σκύψει με το σουγιά στο κόκαλο, με το λουρί στο σβέρκο, Νά τη, πετιέται αποξαρχής κι αντρειεύει και θεριεύει», θέση που θα την τραγουδήσει με πάθος ο λαός μας.
Από την Μυθολογία Μας… ο Άδης δεν υπήρξε ποτέ ανίκητος. Η ετήσια επιστροφή της Περσεφόνης είναι δεδομένη. Όπως δεδομένη είναι και η ανάσταση του Διόνυσου,μετά τον διαμελισμό του, βασικό στοιχείο της αρχαίας λατρείας με τις ρίζες της στους Ορφικούς.
Στον τρόπο που λαός μας ζει την Χριστιανική του πίστη, η μεγάλη Παρασκευή είναι η προπαραμονή της Ανάστασης,.
Ο Επιτάφιος θρήνος είναι προάγγελος της μεγάλης γιορτής, ο Χάρος δεν είναι νικητής.
Ασφαλώς, όχι η επιστροφή αλλά, η ανατροφοδότηση από τις ρίζες μπορεί να μας δίνει τις δυνάμεις που έχουμε ανάγκη για μια νικηφόρα έξοδο
Πιστευω πως δεν έχει άδικο ο Ανδρέας Εμπειρίκος όταν στο ποίημα του «Εις την οδόν των Φιλελλήνων», ατενίζοντας το φως του ήλιου της Αττικής συμπεράνει.
«Το φως αυτό χρειάζεται, μια μέρα για να γίνη μια δόξα κοινή, μια δόξα πανανθρώπινη, η δόξα των Ελλήνων, που πρώτοι, θαρρώ, αυτοί, στον κόσμον εδώ κάτω, έκαμαν οίστρο της ζωής τον φόβο του θανάτου».