_.

Κων. Κόλμερ, 10 Ιανουαρίου 2025

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Επειδή πολλά εγράφησαν για τον Κώστα Σημίτη (1936-2025) επιβάλλεται να φωτισθή κάπως η πολιτική του πορεία, μακρυά από κομματικά συμφέροντα και ανθρώπινες συμπάθειες, για να θυμούνται οι παληοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Ο Κώστας Σημίτης κατάφερε κι έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδος τον Ιανουάριο του 1996 (αντί του Τσοχατζόπουλου), μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου τον Απρίλιο. Προηγουμένως ήταν υπουργός Βιομηχανίας αλλά παρητήθηκε τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους, προκειμένου να μετάσχει στις κομματικές εκλογές για την διαδοχή του “προφητάνακτος” του ΠΑΣΟΚ.

Προφασίσθηκε ένα σκάνδαλο για την κρατικοποίηση ενός ναυπηγείου, αλλά εργαζόταν συστηματικά για να ελέγξει το κόμμα και τη κυβέρνηση, «ένα ετερόκλητο σύνολο» κατά τον Αμερικανό πρέσβη Τόμας Νάϊλς. Είχε όμως την υποστήριξη των Γερμανών λόγω και των στενών σχέσεων του αδελφού του με το Βερολίνο.

Το όνειδος των Ιμίων

Αμέσως με την ανάληψη της εξουσίας, ο Σημίτης είχε την ατυχία να κληρονομήσει το επεισόδιο στα Ίμια, μία δίδυμο νησίδα μέσα στα ελληνικά χωρικά ύδατα που διεκδικούσαν οι Τούρκοι με την Τανσού Τσιλέρ πρωθυπουργό , που αργότερα παρεδέχθηκε ότι με την ΜΙΤ έβαζε φωτιές στα δάση της Αττικής.

Κατόπιν της αιματηρής αντιπαραθέσεως εις βάρος του Πολεμικού Ναυτικού και της ανικανότης του ΑΓΕΣ ναυάρχου Λυμπέρη, ενεπλάκη στην διένεξη ο Αμερικανός υφυπουργός εξωτερικών Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ, ο οποίος «γκριζάρισε» όχι μόνο τα ΄Ιμια, αλλά και όλη την θάλασσα του Αιγαίου.

Ο Κώστας Σημίτης απέφυγε μεν την αναμέτρηση με την Τουρκία (ενώ είχε υπεροπλία επί του μετώπου), ευχαρίστησε δε εκ βαθέων την Αμερική για τη μεσολάβηση της κι έπειτα έγινε το “χαϊδεμένο παιδί” της Αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα. Μέχρι τον πόλεμο του Ιράκ κατά Σαντάμ Χουσεήν το 2003.

Με υπουργό εξωτερικών τον Γιωργάκη Α. Παπανδρέου (ο οποίος δεν παρέστη στην εχθεσινή κηδεία) ο Σημίτης τότε (Αύγουστος 2002) είχε κατά σύμπτωσιν την προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου (τα περίφημα “παίγνια της τύχης”), εναντιώθηκε στην Αμερικανική εισβολή στο Ιράκ κι απέτυχε να συνταχθεί με τους Γάλλους και Γερμανούς για την έκδοση της λεγομένης “επιστολής των 8” που δικαιολογούσε ατεκμηρίωτα την εισβολή.

Αλλά ο πρόεδρος Μπούς ο νεώτερος «δεν νοιαζόταν τι εσκέπτοντο επι του θέματος οι Ευρώπαίοι» (Πρέσβης Μίλλερ) κι εισβολή έγινε.Ο Σημίτης έπεσε στην δυσμένεια της υπερδύναμης και τον Μάρτιο του 2004, η ελληνική κυβέρνηση περιήλθε στον Κώστα Καραμανλή που κέρδισε τις εκλογές απ’ τον Γιωργάκη Παπανδρέου, ο οποίος «πήρε το δακτυλίδι» του προέδρου του ΠΑΣΟΚ απ’ τον Σημίτη, αντισυνταγματικότατα, όστις εμυρίσθη την εκλογική ήττα, παρά το γεγονός ότι… «λεφτά υπήρχαν».

Ο Σημίτης της χρεωκοπίας και της εξάρτησης

Κύριος υπεύθυνος της μετέπειτα χρεωκοπίας της Ελλάδος πρέπει να θεωρείται ο Κώστας Σημίτης που δανείστηκε 10 δις. ευρώ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το έλλειμμα των οποίων έφθασε τα 24 δις. ευρώ. Οι Έλληνες έχασαν δύο φορές τα περιουσιακά των στοιχεία επί Σημίτη, με τη φούσκα του Χρηματιστηρίου το 1999 και τη δεύτερη με το ευρώ το 2002. «Ας πρόσεχαν» όπως είπε επιγραμματικά ο Κώστας Σημίτης.

Άξιος συνεχιστής της «ξένης εξάρτησης» της παρασιτικής Ελλάδος που ξεκίνησε από τον Λάζαρο Κουντουριώτη το 1821, ζητώντας την προστασία των… Γάλλων κι όχι των Άγγλων ως υποστηρίζουν τινές ιστορικοί του συρμού αυτοπροβαλλόμενοι, ο Κώστας Σημίτης θα μείνει στην ιστορία ως τον είχε χαρακτηρίσει ο Ανδρέας Παπανδρέου: «Καθ’ έξιν συνωμότης»…

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:   Καθόλου τυχαία(;), παρά την αρχική κοινή σκέψη, η τελική άρνηση του σεβαστού Λαοκράτη Βάσση να συναντηθεί με την G-M-R για έναν “μακρύ καφέ” προκειμένου να συζητηθεί η από το 2010 κατάσταση:

“Άλλη μία χαμένη ευκαιρία…

Κι όσο μεγάλη ήταν η ευκαιρία της Μεταπολίτευσης για την ενδυνάμωσή μας τόσο μεγαλύτερη είναι και η ευθύνη όλων εκείνων που τη διαχειρίστηκαν για την τελική της έκβαση. Γιατί ήταν απ’ τις μεγαλύτερες ευκαιρίες μας, αν υπολογίσουμε, με αντικειμενικά μέτρα και σταθμά, τους μείζονες προνομιακούς της όρους, όπως:…

Τρίτον, τέλος, την Ευρώπη, με τα πακέτα της και όχι μόνο, που ήταν και η μεγάλη στρατηγική μας επιλογή, κάτι σαν νέα “Μεγάλη Ιδέα” μας, όπως κι αν αναγνωστεί. Το πώς, όμως, αυτό το προνομιακό (η έντονη υπογράμμιση είναι της G-M-R) άθροισμα: Ειρήνη + Δημοκρατία + Ευρώπη το κατέστησαν ελλειμματικό οι υποκειμενικές αδυναμίες μας,…“.

Άργησε πολύ, πάρα πολύ, αλλά μας αποκάλυψε τελικά ο σεβαστός Λαοκράτης Βάσσης, την ουσιαστική και βαθιά ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ του για το “προνομιακό άθροισμα” που βέβαια περιελάμβανε προδιαγεγραμμένα-εκ του ασφαλούς, την ευρωχρεοκρατία και την (τουλάχιστον ευρώ-) εξάρτηση (ό ίδιος ο κ. Λαοκράτης Βάσης το διαπιστώνει Μας εθίζουν σε κίβδηλη κανονικότητα όπως και ο επίσης σεβαστός Πέτρος Μηλιαράκης που μας άφησε πολύ πρόωρα «Ευρωσκεπτικισμός» και «ενωσιακή τάξη» ), πολιτική, πολιτισμική με τους όρους που επιβάλλει η Γερμανική Ηγεμονία (στο βάθος ΟΜΩΣ εξαρτώμενη από την Αμερικανική Ηγεμονία).

Η G-M-R επιθυμούσε να συζητήσει με τον κ. Λαοκράτη Βάση την βαθιά πληττόμενη πολιτισμική & έξωθεν καθοριζόμενη πολιτική( ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ & ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, Μετα-αλήθεια & Μετα-δημοκρατία, ΣΟΚ ΚΑΙ ΧΑΟΣ )-(αντί)επιστημονική ( δ.ά.δ.α. (*) ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ ) – (αντί)Δικαιϊκή ( ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ-ΣΤΟ-KONTRA-CHANNEL-ΓΙΑ-ΤΟ-ΑΡΘΡΟ-86Σ , ΤΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΜΙΑΣ ΗΘΙΚΗΣ & ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ “ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ”.) κατάσταση Χρεοκρατίας – Εξωθεν Εξάρτησης, πράγμα που ακυρώθηκε, όπως αναπάντητες έμειναν και όλες οι επιστολές μας προς τον κ. Λαοκράτη Βάση.

Το ζητούμενο σεβαστέ Λαοκράτη Βάσση, δεν είναι να στηρίζουμε εφ’ όρου ζωής προσπάθειες (ή να κάνουμε κριτική) για πολιτισμό-παιδεία-δημοκρατία κάτω από “τη νέο/αποικιακή επικυριαρχία”, αλλά, να δώσουμε με ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΚΑΙ ΑΝΑΔΟΜΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ξεκινώντας με την ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ (Ε.ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ βιβλίο “Η ΔΥΝΑΜΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥ” – Ο Μπέρτολτ Μπρέχτ σήμερα ) στο υφ’ υμών υποδεικνυόμενο πλαίσιο πολιτισμού, παιδείας, δημοκρατίας, ένα χρήσιμο εργαλείο ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ-ΙΣΧΥΟΣ, που δεν ειναι άλλο από το εθνικό και υπό κοινωνικό (ΕΠ’ ΟΥΔΕΝΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΟ ή ΕΞΩΘΕΝ) έλεγχο, ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ.

_.

Λαοκράτης Βάσσης 8 Δεκεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Καθώς τείνουμε να εθιστούμε στην κίβδηλη κανονικότητα, όπως αυτή διαμορφώνεται, με παραπλανητικούς όρους, απ’ το ένοχο πολιτικό μας σύστημα και τα επικοινωνιακά του εξαπτέρυγα: με βάση τις νεο/αποικιακές ρήτρες των τριών Μνημονίων και τις μακροχρόνιες δεσμεύσεις τους, με μία εξ αυτών ως και ενός αιώνα, όλο και περισσότερο αποσυνδέονται Μεταπολίτευση και Χρεοκοπία, σαν να μην υπάρχει σχέση αιτιότητας, σχέση αιτίου και αιτιατού, μεταξύ τους.

Όπως, όλο και περισσότερο αναγιγνώσκονται: η Χρεοκοπία, που απωθείται ένοχα εκτός του πολιτικού μας λεξιλογίου, και η μετανεωτερική αποικιοποίησή μας, σαν φυσιολογικά, ακόμα και ευκταία, γνωρίσματα της εθνικής μας πραγματικότητας. Με τη διαμεσολαβητική, μεταξύ της υπερεξουσίας του ευρωδυτικού τοκογλυφικού κεφαλαίου και του λαού μας, πολιτική εξουσία να προβάλλει περίπου ως τρόπαια πολιτικού ρεαλισμού τις μνημονιακές “πομπές” της, απενοχοποιώντας και “κανονικοποιώντας” το νεο/αποικιακό διαχειριστικό της ρόλο. Προπαντός χάρη (και) στη στρατηγική αναδίπλωση της Συριζικής Αριστεράς, που βραχυκύκλωσε (μεσοπρόθεσμα;) τις όποιες εναλλακτικές δυνατότητες και προοπτικές του Τόπου μας.

Με όση όμως επικοινωνιακή χρυσόσκονη κι αν επικαλυφθούν τα δύο δίπολα: α) Μεταπολίτευση-Χρεοκοπία και β) Χρεοκοπία-Μετανεωτερική αποικιοποίηση, σε όσες επιστημονικοφανείς παραναγνώσεις κι αν επιδοθούν οι επιτήδειοι της οργανικής διανόησης, δεν είναι δυνατό να εξαερωθεί, τελικά, η βαθύτερη αιτιότητα που τα διαπερνά. Γιατί, όσο κι αν υπερτονιστούν τα (υπαρκτά) εξωγενή αίτια της χρεοκοπίας, δεν γίνεται να αποσυνδεθεί πειστικά απ’ τα ενδογενή αίτιά της, ή να θεωρηθούν αυτά ως δευτερογενή. Ενώ είναι και πρωτογενή και κυρίαρχα. Να αποσυνδεθεί, δηλαδή, απ’ τον βαθύτερο πολιτικό και πολύ περισσότερο τον βαθύτερο εκπτωτικό πολιτιστικό χαρακτήρα των δεκαετιών της Μεταπολίτευσης.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

BARACK OBAMA, 18 Νοεμβρίου 2020

Πέρα από τα σημαντικά στοιχεία για μια -από πολλές απόψεις- ξεχωριστή προεδρική θητεία, τα απομνημονεύματα του Μπαράκ Ομπάμα περιλαμβάνουν και εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αναφορές στην ελληνική κρίση και τον τρόπο που αντιμετώπισαν την Ελλάδα οι ισχυροί της Ευρώπης.

Ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ είχε και κατά τη διάρκεια της θητείας του ασκήσει κριτική, πρωτίστως στο Βερολίνο, αλλά και στο Παρίσι ιδιαίτερα για την πρώτη φάση της διαχείριση της κρίσης, για την επιμονή τους στη δημοσιονομική λιτότητα την ώρα που η αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτούσε την εφαρμογή επεκτακτικής πολιτικής.

Τώρα, στα απομνημονεύματά του «Γη της Επαγγελίας», που κυκλοφόρησαν την Τρίτη, γράφει: «Παρατήρησα πως σπάνια ανέφεραν ότι οι γερμανικές και οι γαλλικές τράπεζες ήταν από τους μεγαλύτερους δανειστές της Ελλάδας ή ότι μεγάλο μέρος του χρέους των Ελλήνων είχε συσσωρευτεί αγοράζοντας γερμανικές και γαλλικές εξαγωγές – δεδομένα που θα μπορούσαν να έχουν καταστήσει σαφές στους ψηφοφόρους τους γιατί διασώζουν τους Έλληνες».

Έχει δε σημασία ότι η κριτική δεν εντάσσεται στο πλαίσιο κάποιας προσωπικής αντίθεσης του Μπαράκ Ομπάμα προς την Άγκελα Μέρκελ ή τον Νικολά Σαρκοζί.

Άλλωστε, στο ίδιο βιβλίο εκθειάζει την προσωπικότητα και τις ηγετικές ικανότητες της Γερμανίδας καγκελαρίου.

Αναφερόμενος, όμως, στην επιλογή αυτή της Γερμανίας και της Γαλλίας, ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ υπογραμμίζει ότι «ισοδυναμούσε με τη διάσωση των δικών τους τραπεζών και βιομηχανιών και ίσως ανησυχούσαν ότι μια τέτοια παραδοχή θα έστρεφε την προσοχή των ψηφοφόρων από τις αποτυχίες διαδοχικών ελληνικών κυβερνήσεων, στις αποτυχίες εκείνων των Γερμανών ή Γάλλων αξιωματούχων που είναι επιφορτισμένοι με την εποπτεία των πρακτικών τραπεζικού δανεισμού».

Δεν είναι μόνο το προσωπικό ήθος που αναδεικνύεται στο βιβλίο, η προσήλωση του συγγραφέα στις αρχές της δημοκρατίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και η ανησυχία του για τον εσωτερικό διχασμό της Αμερικής, ούτε η εντελώς διαφορετική προσέγγισή του προς τους συμμάχους και εταίρους των ΗΠΑ και τον ρόλο της Αμερικής στον κόσμο, που εκ των πραγμάτων παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.

Είναι και οι συγκεκριμένες αναφορές στην Ελλάδα και στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης. Προερχόμενες από τον ισχυρότερο άνθρωπο του κόσμου κατά την επίμαχη περίοδο – ο Μπαράκ Ομπάμα ανέλαβε πρόεδρος το 2009 και παρέδωσε στον Ντόναλντ Τραμπ το 2017 – λένε πολλά, και αποτελούν χρήσιμο κομμάτι του παζλ της ελληνικής κρίσης, όχι μόνο για τον ιστορικό του μέλλοντος, αλλά και για τους Ευρωπαίους αξιωματούχους που χειρίζονται σήμερα τα οικονομικά της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πηγή: hellasjournal.com

Μίχας Ζαχαρίας, 21 Νοεμβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Αίσθηση έχει προκαλέσει στην Ελλάδα το βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Μπάρακ Ομπάμα. Ο λόγος είναι η αναφορά του στην επί της ουσίας ελληνική χρεοκοπία και την εντός ή εκτός εισαγωγικών διάσωση από την Ευρωζώνη. Σκοπός Βερολίνου και Παρισίων ήταν –σύμφωνα με τον Ομπάμα– η διάσωση των γαλλικών και γερμανικών τραπεζών που ήταν εκτεθειμένες στα ελληνικά ομόλογα.

Ο τέως Αμερικανός πρόεδρος, ωστόσο, είπε τη μισή αλήθεια. Η υπόθεση είναι περισσότερο πολύπλοκη. Στο βιβλίο δεν αναφέρονται οι ευθύνες και των αμερικανικών οίκων πιστοληπτικής αξιολόγησης. Μπορεί οι ευθύνες Γαλλίας και Γερμανίας και του –κατά Σταύρο Λυγερό– “ευρωιερατείου” να είναι υπαρκτές, αλλά είναι το αμερικανοκεντρικό διεθνές οικονομικό σύστημα που οδήγησε στο αδιέξοδο, καθιστώντας τις επιλογές της Ευρωζώνης νόμιμες.

Τι κάνουν τα κράτη; Δανείζονται από τις διεθνείς αγορές. Το ίδιο έκανε και η Ελλάδα. Τα ομόλογα αυτά τα αγόραζαν κυρίως οι ελληνικές συστημικές τράπεζες. Πολλοί καταλογίζουν κυβερνητική καθοδήγηση, δίνοντας την εντύπωση συμπαιγνίας ανάμεσα στις κυβερνήσεις και στις ελληνικές τράπεζες, με σκοπό την ομαλή χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, κτίζοντας το σπίτι του και μαζεύοντας προμήθειες για τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί βλάκα που δουλεύει τόσο σκληρά, ενώ ο ίδιος παίζει κιθάρα και τραγουδάει.

Σχόλιο GMR :  Ο “τζίτζικας” (να βάζετε πάντα τα εισαγωγικά, γιατί τα τζιτζίκια δεν φταιν’ που αυτή είναι η φύση τους, η φύση των ανθρώπων όμως είναι να διαθέτουν κριτικό και υποψιασμένο μυαλό) είναι άνεργος, επειδή αυτή είναι η επιλογή του.

Ο τζίτζικας βρίσκεται στο δρόμο, επειδή δεν προνόησε πως θα κοπούν (στην καλύτερη θα υποτριπλασιασθούν) οι μισθοί, οι συντάξεις, θα χάσει τη δουλειά του από την εσωτερική ύφεση/σχεδιασμένη υποτίμηση, επειδή δεν μπορεί να πουλήσει την οποία κινητή και ακίνητη περιουσία του λόγω ακριβώς αυτής της σχεδιασμένης ΕΚΜΗΔΕΝΙΣΗΣ των αξιών εργασίας-περιουσίας.

Βεβαίως, ο τζίτζικας, δεν πρόβλεψε επί πλέον, την κατακόρυφη αύξηση της φορολογίας και την “συνήθη” αύξηση αγαθών και υπηρεσιών.

Το σπουδαιότερο παράπτωμα όμως του τζίτζικα είναι: Δεν πρόβλεψε έγκαιρα, να δημιουργήσει πολιτική καριέρα.

Κατά τα λοιπά, πολύ σωστά τα λέει η “κα” Μιράντα Ξαφά (δείτε πόσο σωστά εδώ TΩΡΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΓΙΑΤΙ Η ΚΥΡΙΑ ΜΙΡΑΝΤΑ ΞΑΦΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΔΝΤ; ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΔΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΠΟΥ AΓΟΡΑΖΕΙ ΑΚΙΝΗΤΑ)

Μιράντα Ξαφά , 24 Ιουνίου 2019

Ο γνωστός μύθος του Αισώπου έχει δύο εκδοχές, την παλαιά και τη σύγχρονη.

Παλαιά εκδοχή: Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, κτίζοντας το σπίτι του και μαζεύοντας προμήθειες για τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί βλάκα που δουλεύει τόσο σκληρά ενώ ο ίδιος παίζει κιθάρα και τραγουδάει.

Μόλις μπαίνει ο χειμώνας, ο μέρμηγκας είναι χορτάτος στη ζεστασιά του σπιτιού του, ενώ ο τζίτζικας πεθαίνει από την πείνα και το κρύο.

Συμπέρασμα: Να είστε προνοητικοί!

Σύγχρονη εκδοχή: Ο μέρμηγκας δουλεύει σκληρά μέσα στη ζέστη όλο το καλοκαίρι, κτίζοντας το σπίτι του και μαζεύοντας προμήθειες για τον χειμώνα. Ο τζίτζικας τον θεωρεί βλάκα που δουλεύει τόσο σκληρά ενώ ο ίδιος παίζει κιθάρα και τραγουδάει.

(more…)