ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 28, 2016  ΘΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

“….Κεϋνσιανοί, Φιλελεύθεροι, Νέο-Φιλελεύθεροι, Μονεταριστές, Μαρξιστές και λοιποί υποστήριξαν ότι με τις θεωρίες τους θα μπορούσαν να παρέμβουν και να εκτρέψουν τον οικονομικό κύκλο από τις αναπόφευκτες περιόδους ύφεσης και συρρίκνωσης. Οι θεωρίες αυτές έγιναν ιδεολογίες, ιδεοληψίες και δόγματα πολιτικών σκοπιμοτήτων και προτάγματα στο αέναο παιγνίδι της ισορροπίας δυνάμεων. Από κοντά και ο αδαής λαός ο οποίος αντί να σταθεί στα διδάγματα του παρελθόντος, εκτίμησε ότι η ανάπτυξη και η ευημερία δεν είναι πολιτική υπόσχεση αλλά μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία που θα τον οδηγήσει σε βαθιά γηρατειά και μακροημέρευση. Σ’ αυτό βοήθησε και συνεχίζει να βοηθά η παγκόσμια προπαγάνδα συσκότισης, κοινωνικής μηχανικής και μόχλευσης του κοινωνικού αισθήματος προς την κατεύθυνση αυτή που προσδιορίζουν τα συμφέροντα των διαφόρων ελίτ με ενορχηστρωτή και εκτελεστή τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Η υπερσυγκέντρωση πολιτικο-οικονομικής δύναμης και επηρεασμού των μαζών από τα ΜΜΕ είναι τέτοια που δεν αφήνει περιθώρια ίχνους αμφισβήτησης περί τούτου όταν στις ΗΠΑ έξη (6) εταιρείες συγκεντρώνουν το 90% των Μέσων Ενημέρωσης από 50 τον αριθμό που κατείχαν μόλις το 1983……“

==========================================

Το άρθρο ξεκινάει από εδώ.

Τα δύο τελευταία χρόνια καταπιάστηκα από καθαρή επιστημονική διαστροφή με την μελέτη-ύπαρξη των ‘οικονομικών κύκλων’ και αν και κατά πόσο θα μπορούσαν αυτοί οι ‘κύκλοι’ να μας δώσουν ασφαλή επίπεδα πρόβλεψης για τις προοπτικές της παγκόσμιας οικονομίας.

Αισθάνθηκα την ανάγκη αυτή ως μιας μορφής καθαρτήριο από την μίζερη ελληνική πραγματικότητα την τελευταία 7ετία αλλά και του πλήρους σκηνικού οικονομικού αδιεξόδου και απαξίωσης που έχει περιέλθει τόσο η Ευρώπη όσο και το σύνολο των ΄δυτικών’ χωρών και το οποίο θεωρώ ότι αποτελεί ‘προμηνύματα’ των όσων αργά ή γρήγορα θα επέλθουν ως την διάδοχη κατάσταση της ‘υπερβολής’που έχει περιέλθει η διεθνής οικονομία υπό την μορφή μιας αναπόφευκτης κατάστασης ‘έλλειψης’ προκειμένου επανέλθει σε μια κατάσταση δυναμικής ισορροπίας (equilibrium) μέχρι να προκύψει ο επόμενος ‘ενάρετος κύκλος’.

Η ‘υπερβολή’ αυτή ως άλλη ‘ύβρις’, ή το ‘κατά λόγον άνισον’ δεν είναι τίποτε άλλο από (τυχαίο δείγμα χωρίς αξιολογική σειρά) ένα παγκόσμιο (κρατικό) χρέος που δεν έχει υπάρξει τουλάχιστον κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες και το οποίο ανέρχεται περίπου στα 62 τρις $, το γενικό επίπεδο των επιτοκίων δανεισμού το οποίο καταγράφει ελάχιστες τιμές  με αρνητικά ποσοστά (δηλ. προεξόφληση ότι μέλλον θα είναι χειρότερο από το παρόν!) για πρώτη φορά σε μια ιστορική περίοδο των τελευταίων 5000 ετών[i]και η παγκόσμια ανισότητα εάν την δούμε τουλάχιστον τεχνοκρατικά ως κατανομή του πλούτου αποτελεί την ‘Οικονομία του 1%’ σύμφωνα με τον εύστοχο τίτλο του Oxfam Organisation όπου 62 ιδιώτες κατέχουν τόσο πλούτο όσο 3.6 δις άνθρωποι δηλαδή όσο ο μισός πληθυσμός του πλανήτη μας[ii].

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.