της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 31.01.2017

Δυστυχώς, οι φόβοι μου για GREXIT με προδιαγραφές   Wolfgang Schaeuble επαληθεύονται, αφού οι πολυάριθμες σχετικές προειδοποιήσεις μου δεν εισακούστηκαν από τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, που αφού εξαθλίωσαν τη χώρα, την οδηγούν στο βάραθρο. Και εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι οι “δραχμιστές” είναι οι προδότες, και όχι οι ίδιοι, που ΕΝ ΓΝΩΣΕΙ τους και  ΕΝ ΨΥΧΡΩ, αποκοιμίζουν το λαό με ιστορίες αγρίων, ότι δήθεν “έρχεται η ανάπτυξη”, ότι δήθεν “βγαίνουμε στις αγορές”, και από την πλευρά της εκάστοτε αντιπολίτευσης ότι δήθεν “κατέχει τις μαγικές συνταγές ανόρθωσης της χώρας”. 

Δεν χρειάζεται η επίκληση “συνομοσιών” που δεν αρέσουν στους “αντιλαϊκιστές” κυβερνήτες μας (παρότι είναι οι ίδιοι ΛΑΙΚΙΣΤΕΣ, και μάλιστα πολύ πιο επικίνδυνοι από αυτούς που οι ίδιοι κατηγορούν) για να διαπιστώσει κανείς ότι τα μνημόνια που υπέγραψαν ΟΛΕΣ οι ελληνικές κυβερνήσεις (με κλειστά μάτια; χωρίς να έχουν μελετήσει το περιεχόμενό τους; με το πιστόλι στον κρόταφο; με φούμαρα ότι “αυτοί θα   καταφέρουν το ακατόρθωτο”΄;;;) περιελάμβαναν μέτρα, που βαφτίστηκαν ως δήθεν  “αναγκαίες μεταρρυθμίσεις”, αλλά που στην πραγματικότητα (ακόμη και για μη οικονομολόγους), επρόκειτο (στο συντριπτικό τους ποσοστό)  για μέτρα ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΑ  από αυτά που είχε ανάγκη η ελληνική οικονομία. 

Για μέτρα που ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ήταν 1000% βέβαιο ότι θα την καταστρέψουν. Για μέτρα, που ικανοποιούσαν τους πιο φανατικούς  νεοφιλελεύθερους, που έψαχναν την επιτυχία που ουδέποτε είχαν στο “πειραματόζωο Ελλάδα”. 

Έτσι, και μετά, και αφού ο πρ. επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Olivier Blanchard είχε τη στοιχειώδη εντιμότητα να παραδεχθεί δημόσια ότι……το ελληνικό πρόγραμμα ήταν τραγικά λανθασμένο, οι δανειστές μας, με τη συναίνεση και των δικών μας κυβερνητών……ΣΙΩΠΗΣΑΝ και ΡΙΧΤΗΚΑΝ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ για να συνεχίσουν ΕΝ ΠΛΗΡΕΙ ΓΝΩΣΕΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ την εφαρμογή ενός καταστρεπτικού, για τη χώρα, και παντελώς αδιέξοδου προγράμματος, με εντελώς εσφαλμένες δήθεν μεταρρυθμίσεις, περιορίζοντας την παρουσία τους στις περιοδικές “ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ”. 

Με παρωπίδες καλά προσαρμοσμένες στο πρόσωπο, για να μη βλέπουν πέρα από τον ορίζοντα του τέλους των εκάστοτε “διαπραγματεύσεων” (που ουδέποτε ήταν ή είναι τέτοιες, αφού το τέλος είναι εκ των προτέρων γνωστό: πανικόβλητη υποχώρηση στις ολοένα πιο εγκληματικές, για τη χώρα, αξιώσεις των δανειστών, και καταπάτηση όλων ανεξαιρέτως των αρχικών, των υπερήφανων, των παφλατάδικων ΚΟΚΚΙΝΩΝ ΓΡΑΜΜΩΝ). 

Το ελληνικό δράμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ εγκατέλειψε τις αρχικές του θέσεις περί ΡΗΞΗΣ-ΣΚΙΣΙΜΑΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ κτλ., κτλ., κατηγορώντας αμέσως στη συνέχεια ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ, όλους εκείνους που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ επειδή ήταν αντίθετοι  στη χωρίς ημερομηνία λήξης ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ. 

Όλους εκείνους που ήθελαν τους Έλληνες “να σταθούν στα πόδια τους”, να υποκαταστήσουν τους Γερμανούς στη λήψη αποφάσεων για την πατρίδα τους, να πάρουν τις τύχες της Ελλάδας στα χέρια τους, και να αντιμετωπίσουν τις όποιες δυσκολίες (που φυσικά θα υπάρξουν) με γνώμονα το ελληνικό και όχι το ευρωπαϊκό (ή το γερμανικό) συμφέρον). Γιατί, αυτά δεν συμπίπτουν (καιρός να το καταλάβουμε), γιατί είναι αντιμαχόμενα συμφέροντα. 

Ήδη, πηγαίνουμε για “πτώχευση” και GREXIT. Που δεν θα ήταν κακό, αλλά αντιθέτως θα μπορούσε να είναι η ΛΥΣΗ, αν αυτά γινόταν με ελληνική πρωτοβουλία και με βάση ένα σοβαρό πρόγραμμα, το οποίο, ΣΤΟ ΜΕΤΡΟ ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΟΥ ΔΥΝΑΤΟΥ, θα προσπαθούσε να μετριάσει τις αρνητικές συνέπειες του πρώτου καιρού (12-18 μήνες) και να ενθαρρύνει τις θετικές συνέπειες του εγχειρήματος. 

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, οι συζητήσεις που κατακλύζουν τηλεόραση και ραδιόφωνο, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του Τύπου,  για το θέμα της επιστροφής στο εθνικό μας νόμισμα, κινούνται σε επίπεδα απαράδεκτης άγνοιας (ηθελημένης ή μη;), ασύγγνωστης επιπολαιότητας, θλιβερής μιζέριας, και  αντεθνικής συμπεριφοράς. 

Πολυάριθμοι κράχτες, που με βάση τουλάχιστον τα όσα (με στόμφο και απόλυτη βεβαιότητα) υποστηρίζουν, δείχνουν να  αγνοούν ακόμη και τις γνώσεις πρωτοετών φοιτητών των οικονομικών, πανικοβάλλουν τους απλούς πολίτες για το GREXIT, με επιχειρήματα που, κανονικά, θα έπρεπε να προκαλούν γέλια, που  αντικατοπτρίζουν τις επιθυμίες των δανειστών, αλλά και τους μεγαλύτερους φόβους τους (για ένα ελληνικών προδιαγραφών GREXIT), καταλήγουν στο ανιστόρητο συμπέρασμα “τι ευρώ, τι δραχμή”!!!!, συμπυκνώνουν το όλο ελληνικό πρόβλημα και τη λύση του στο ότι με τη δραχμή “θα….πλουτίσουν οι έχοντες χρήματα στο εξωτερικό”, ενισχύουν εγκληματικά την απαισιοδοξία του μέσου πολίτη, διαβεβαιώνοντάς τον ότι δήθεν θα “πεθάνουμε  από την πείνα”, επειδή, δήθεν “η Ελλάδα δεν παράγει ΤΙΠΟΤΕ”, και επειδή, δήθεν “εμείς , δεν είμαστε για ΤΙΠΟΤΕ ΙΚΑΝΟΙ”…..και αρνούνται να ανοίξουν τα μάτια τους και να δουν πόσο, μα πόσο βαθιά είναι η άβυσσος που μας οδηγεί, ολοένα πιο κοντά της, το τέλος κάθε οικτρής νέας “διαπραγμάτευσης”, “αξιολόγησης”, “τετελεσμένων”, το ίδιο είναι όπως και να το πούμε. 

Σε δουλειά να βρισκόμαστε, ευκαιρίες να έχουμε για να πηγαίνουμε και να ευχόμαστε στις Βρυξέλλες και αλλού, να βγαίνουμε στα κανάλια, με ύφος υπεροπτικό και να δηλώνουμε ότι “δεν συζητούμε μείωση συντάξεων”, ενώ την έχουμε υπογράψει, “ούτε σκέψη για μαζικές απολύσεις”, ενώ αποτελούν ήδη ελληνική πραγματικότητα, και πλήθος άλλων ΔΕΝ, που έχουν γίνει, ΝΑΙ ΣΕ ΟΛΑ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ!!!!!

Οι κυβερνήτες, η αντιπολίτευση και οι κομπάρσοι τους, “τα ξέρουν ΟΛΑ”. Και ενδεχομένως να τα γνωρίζουν, αλλά οπωσδήποτε αυτά που επιλέγουν να εξαγγέλλουν προς τα έξω ανήκουν στο χώρο της πλήρους, όσο και επικίνδυνης άγνοιας (ηθελημένης ή μη;;;;). 

Και με τις συνθήκες αυτές, είναι βέβαιο, πως αν αύριο γινόταν δημοψήφισμα με το ερώτημα “ΕΥΡΩ Ή ΔΡΑΧΜΗ”, το αποτέλεσμα θα ήταν συντριπτικό υπέρ του ΕΥΡΩ”……για να μην “πεινάσουμε”, να μην “πεθάνουμε από το κρύο και την έλλειψη φαρμάκων”, να μην “κάνουμε πλούσιους όσους έχουν χρήματα έξω”, “να μην “χάσουμε  την ιδιότητα του Ευρωπαίου, χωρίς το ΕΥΡΩ”, να μη “γίνουμε οπισθοδρομικοί Βαλκάνιοι (αν, και αρκετοί από τους γείτονες μας έχουν ήδη ξεπεράσει)”, “να μη μείνουμε χωρίς ευρωπαϊκή ομπρέλα για τα εθνικά μας θέματα (λες και έχουμε έστω και την ελάχιστη στήριξη των εταίρων μας, όσο οι Τούρκοι κάνουν τον περίπατό τους στις αυλές των σπιτιών των νησιών μας” κ.ο.κ., κ.ο.κ. (τα επιχειρήματα χωρίς βάση είναι αναρίθμητα).

Δεν θα επικαλεστώ σοβαρά επιχειρήματα υπέρ της επανόδου στο εθνικό νόμισμα, που γράφτηκαν στο διάστημα αυτών των κρίσιμων χρόνων από μένα ή και από πλήθος σοβαρών οικονομολόγων (φυσικά, μακροοικονομολόγων και όχι τραπεζιτών), Ελλήνων και ξένων, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να εισακουστούν από αυτούς που τα ξέρουν καλύτερα και έχουν πρόσβαση στα ΜΜΕ. 

Θα επικαλεστώ, μόνο, ένα βιβλίο που βρήκα εξαιρετικό, για την απλότητα, τη σαφήνεια, την ορθή σκέψη, τη σοβαρή ανάλυση και τις λύσεις που προτείνει με συνεχείς αναφορές στο ελληνικό δράμα: το τελευταίο βιβλίο του νομπελίστα Joseph Stiglitz, για το καταστρεπτικό ευρώ. 

Αυτός, μάλλον γνωρίζει καλύτερα από τα “παπαγαλάκια” των ΜΜΕ, και δυστυχώς όχι μόνο, το πού πάμε με τα μνημόνια, και πόσο η δραχμή εμφανίζεται ως η μοναδική μας ΛΥΣΗ.