Σχόλιο GMR: Το ΚΕΝΟ και η ΚΕΝΟΤΗΤΑ; Ή κάτι άλλο, λόγου χάριν η εδώ https://greek-market-research.com/article/trilogia-antimnimoniakoy-dimokratikoy-dialogoy-peri-paideias-pepaideymenon-o-epilogos/ Τριλογία Δημοκρατικού Αντιμνημονιακού Διαλόγου.

Θεωρούμε το παρόν άρθρο/ανάρτηση μας του Βασίλη Ασημακόπουλου, συνέχεια του εδώ https://slpress.gr/idees/giati-mikroidioktisia-kai-dimokratia-pane-cheri-cheri-stin-ellada/ άρθρου του.

Ο Βασίλης Ασημακόπουλος “βλέπει” (προσβλέπει προς) έναν χώρο…(οι υπογραμμίσεις δικές μας) :

“Ένας χώρος που θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα της μισθωτής εργασίας, την ατομική-οικογενειακή ιδιοκτησία, την ελεύθερη-ανεξάρτητη παραγωγή, το δημοκρατικό πατριωτισμό, την πολιτισμική ατμόσφαιρα του λαού-έθνους. Λείπει ο πολιτικός χώρος που θα κινείται στην ενότητα του εθνικού με το κοινωνικό και όχι στη διάσπασή του, θα εορτάζει την 28η Οκτωβρίου 80 χρόνια μετά, χωρίς ανιστόρητα φληναφήματα μιας μικροευρωπαϊκής επαρχιώτικης συνείδησης.

…,

Ένας χώρος που δεν θα θεωρεί το Κυπριακό ως ζήτημα ενδοκοινοτικών διαφορών, αλλά ως ζήτημα εισβολής-κατοχής-εποικισμού και άρνησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης…“.

Σε μιαν ΑΛΛΗ ίσως εποχή, αναφέρεται η καλή βλέψη του Β.Α..

Και εξηγούμαστε:

Η δημιουργία ενός τέτοιου χώρου, δηλαδή οι “πολιτικές ομάδες με εσωτερική συνοχή και δικτύωση στην κατεύθυνση αυτή”, προετοιμάζεται^(*) με αρκετά διακριτή “εσωτερική συνοχή και δικτύωση στην κατεύθυνση αυτή“. Τι άλλο πέραν της κάλυψης αυτού του περιγραφέντος του κενού^(**) χώρου αντιπροσωπεύει άλλωστε η δημοσιογραφική, επιστημονική, πνευματική (της ιντελιγκέντσιας) ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ κριτική επί των τεκταινομένων;

Κριτική, είπαμε; Το συμπληρώνουμε επί το ακριβέστερον: κριτική ΣΤΗΡΙΞΗ της ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑΣ._

———————–

(*) για είσοδο εντός του αντιπροσωποκοινοβουλευτικού καθεστώτος σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, όπως εξηγούν στις ιστοσελίδες τους οι καθηγητές κκ Γεώργιος Κασιμάτης http://www.kassimatisdimokratia.gr/ και Ανδρέας Δημητρόπουλος https://andreasdimitropoulos.blogspot.com/ .

(**) με την έννοια του ανοιχτού πεδίου δράσης, αλλά ταυτόχρονα, με την έννοια της κενότητας ως προς το βασικό ζήτημα εισβολής-κατοχής-εποικισμού (Τρόϊκα-Μετανάστες) και άρνησης του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης (https://andreasdimitropoulos.blogspot.com/2018/02/blog-post.html και https://andreasdimitropoulos.blogspot.com/2014/07/blog-post_16.html)

._

Βασ. Ασημακόπουλος, 27 Οκτωβρίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και η εμπειρία της Κατοχής στην Ελλάδα με τις ιδιαίτερα σκληρές μορφές της, θα αποτελέσει μια δεύτερη οιονεί μορφή πρωταρχικής συσσώρευσης. Το μετεμφυλιακό κράτος θα αναδιοργανώσει τις μικροϊδιοκτητικές μορφές παραγωγής, διεκδικώντας μια μορφή κοινωνικής συναίνεσης, παράλληλα με τη βίαιη διαδικασία απο-εαμοποίησης του πληθυσμού.

Η εσωτερική μετανάστευση, με την πολεοδομική γιγάντωση της Αθήνας, σε συνδυασμό με την εξωτερική μετανάστευση, θα αποτελέσουν βασικές εκδηλώσεις ανασύστασης και διευρυμένης αναπαραγωγής της μικροϊδιοκτητικής κοινωνικής δομής και της εκ νέου ανάσχεσης της διαδικασίας μαζικού αποχωρισμού των παραγωγών από τα μέσα παραγωγής. Η συσσώρευση μέσω της οικοδομής δια του θεσμού της αντιπαροχής και τα μεταναστευτικά εμβάσματα θα περιορίσουν τις τάσεις προλεταριοποίησης.

Θα διαμορφωθεί παράλληλα μια σχετικά συγκεντροποιημένη βιομηχανική-εργατική τάξη για πρώτη φορά σε σημαντική κλίμακα στην Ελλάδα, λόγω της ενίσχυσης του δευτερογενούς-μεταποιητικού τομέα της οικονομίας τις δεκαετίες ‘60-’70. Μια δυναμική σχέση ισορροπίας μεταξύ εργατικής τάξης, αυτοαπασχόλησης (ελεύθερων επαγγελματιών και αγροτών) και υπαλληλικών στρωμάτων νέας μικροαστικής τάξης, θα αποτελέσουν την κοινωνική βάση του ανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, που θα εξελιχθεί στο υλοποιημένο-θεσμισμένο κοινωνικό συμβόλαιο από το 1981 και μετά.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr