ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
G-M-R, 8 Δεκεμβρίου 2020
δ.ά.δ.α.(*) ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ
(*)“δ.ά.δ.α.” δικαιοσύνης-αλληλεγγύης-δημοκρατιας-ανιδιοτέλειας ΠΟΥ ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ
ΚΟΜΒΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ Π. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΠΟΥΛΟΥ:
1) “Το σύνολο επομένως των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων γίνονται στοιχεία ενεργητικού και περιουσιακά στοιχεία του κεφαλαίου. Και δεν είναι μόνο αυτό. Ακόμη και στοιχεία δομικά του κράτους γίνονται στοιχεία του κεφαλαίου. Ιδιωτικοί στρατοί, ιδιωτικές αστυνομίες, ιδιωτικές φυλακές. Ο καπιταλισμός έχει ήδη προχωρήσει πολύ στο δρόμο προς την ολοκλήρωση του. Στο δρόμο που η φύση του τον ωθεί. Τα πάντα ιδιωτικά. Φυσικά αυτό είναι το ιδανικό γι αυτόν αλλά πάντα αυτά είναι ένα όριο προς το οποίο τείνει. Οι διαδικασίες στις κοινωνίες ποτέ δεν παίρνουν μια πλήρως καθαρή μορφή. Ποτέ δεν φτάνει ένα κοινωνικοοικονομικό σύστημα στην καθαρή μορφή που ίσως έχουν στο μυαλό τους οι άρχουσες τάξεις ή επιβάλλει η εσωτερική λογική του συστήματος. Υπάρχουν δυνάμεις αντίρροπες που υπονομεύουν και ανακόπτουν την πορεία των συστημάτων προς την ιδεατή μορφή τους. Η σημαντικότερη από αυτές τις αντίρροπες δυνάμεις είναι η ταξική πάλη. Είναι λογικό μάλλον επομένως κάπου εδώ να τελειώνει η ολοκλήρωσή του παρόντος κοινωνικοοικονομικού συστήματος.”
2) ” Από τη δεκαετία του 1980 ήδη σημαντικότατες αποφάσεις, που αφορούσαν τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων και την τύχη ολόκληρων χωρών, παίρνονταν στα γραφεία διεθνών οργανισμών (ΒΠΕΠΕΤΕ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ ΤΗΣ G-M-R) και επιβάλλονταν στους λαούς, με τη συμπαιγνία των κυβερνήσεών τους, οι οποίες είχαν μετατραπεί σε απλά εκτελεστικά όργανα των διεθνών αυτών οργανισμών. Επικεφαλής αυτών των οργανισμών ήταν και είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο δρα φανερά και απροκάλυπτα σαν εκπρόσωπος του διεθνούς κεφαλαίου.“
3) ” Οι διαδικασίες μέσω των οποίων δημιουργούνται ψευδείς συνειδήσεις είναι αποτέλεσμα τόσο των αντικειμενικών συνθηκών που υπάρχουν στη βάση όσο και των συνειδητών προσπαθειών του προπαγανδιστικού μηχανισμού της κυρίαρχης τάξης και των εκπροσώπων της. Οι μεταβολές στην οικονομία των αναπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών είχαν σαν αποτέλεσμα να μειωθεί τόσο ο αριθμός όσο και το ειδικό βάρος των χειρωνακτών εργατών. Ενώ δηλαδή το ποσοστό των μισθωτών χωρίς μέσα παραγωγής στη διάθεσή τους και χωρίς διευθυντική θέση στην οικονομία αυξάνεται, αυξάνεται δηλαδή η εργατική τάξη, οι νέες συνθήκες εργασίας συντελούν στη δημιουργία ψευδούς συνείδησης καθώς η μεγάλη αυτών πλειονότητα πιστεύει πως είναι μέρος μιας απροσδιόριστης και χωρίς αυστηρά κριτήρια ορισμένης «μεσαίας τάξης». Την ιδεοληψία αυτή ενισχύουν φυσικά τόσο τα ΜΜΕ όσο και οι οργανικοί διανοούμενοι ενισχύοντας τις ψευδαισθήσεις της αποκαλούμενης «μεσαίας τάξης» για άνοδο στην αστική τάξη. Στο πεδίο δηλαδή της συνείδησης μεγάλο μέρος της εργατικής τάξης απέκτησε την ψευδή συνείδηση μικροαστικών στρωμάτων. Παράλληλα με τα παραπάνω βρίσκονται σε εξέλιξη και άλλες διαδικασίες. Εντείνεται η διάδοση μεταφυσικών, αντεπιστημονικών και ανορθολογικών θεωριών σε ένα κοινωνικό σώμα ημιμαθές το οποίο έχει ενστερνιστεί τον αστικό ατομοκεντρισμό και την εγωπάθεια. Φτάνει δηλαδή στα όριά του ο ανθρωποτύπος που βρίσκεται σε αντιστοιχία με το κοινωνικοοικονομικό σύστημα και είναι δημιούργημά του. Κακοχωνεμένες και ψευδείς, δήθεν επιστημονικές, θεωρίες και αναλύσεις κυκλοφορούν και διαδίδονται ευρέως με τη χρήση κυρίως του ιντερνετ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης εντείνοντας τον ατομισμό και την εγωπάθεια που υποβοηθούν στην εξάρθρωση των παλιών κοινοτικών και συλλογικών δεσμών αφήνοντα το άτομο γυμνό κι ανασφαλές. Η κοινωνία απογυμνωμένη από συλλογικές αξίες και δράσεις μετατρέπεται σε αγέλη ατόμων που επιζητούν επιβεβαίωση κι ασφάλεια.“
ΣΧΕΤΙΚΑ ΣΥΝΗΜΜΕΝΑ ΤΗΣ G-M-R :
ΤΑ ΡΟΜΠΟΤ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ (Α’ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΜΕΤΑΔΟΣΗ) (αρχείο ΕΡΤ3 έως 2/1/2021)
ΕΡΤ3 – Στα δίχτυα της βρετανικής αράχνης – Α’ Τηλεοπτική Μετάδοση – Ντοκιμαντέρ (trailer)
Το Ντοκιμαντέρ αναρτάται στη διεύθυνση : https://www.ertflix.gr/category/ksena-docs/, την ημέρα προβολής του, όπου και παραμένει για 14 ημέρες (έως 5/1/2021)
Χρήμα από αέρα κοπανιστό – Money creation in the modern economy
ΔΝΤ: Η (μακρά) λίστα των ομολογιών αποτυχίας
Ομπάμα για την ελληνική κρίση: ΄Ηθελαν να διασώσουν τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες
ΤΑΙΠΕΔ: ΟΡΓΑΝΟ ΕΚΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Μετωπικό πρόγραμμα διεξόδου από την κρίση
ΟΗΕ: Συνένοχο το ΔΝΤ και οι «οικονομικοί θεσμοί» σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Κατρούγκαλος-Χρυσόγονος Τεκμηριώνουν την Εσχάτη Προδοσία τους
Η “Νομότυπη αντισυνταγματική συμπεριφορά” και η γενοκτονία μας
Αρθρο 86Σ, η προπαρασκευαστική ενέργεια εγκλήματος, το γνωστό αλλά “άφαντο” κλειδί
ΟΗΕ, διεθνή απαίτηση για Λογιστικό Έλεγχο Χρέους και λογοδοσία υπαιτίων
Γ.Κασιμάτης: Προπαρασκευή και Σύναψη των Συμφωνιών Δανεισμού
Ανδρ. Δημητρόπουλος- Η Αντικειμενική Νομική Σκέψη
Τζαν.Γκούσκος-Ιδού ο Λογαριασμός κ. Μέρκελ: 300 Δις Ευρώ απ’ τα Κατοχικά Δάνεια
Το μέγα σκάνδαλο του χρέους που επιζητεί την αποκάθαρσή του
Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ, Η ΝΟΜΙΚΗ ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗ
Για ένα (1) ευρώ την ημέρα! Οι «μνημονιακές δεσμεύσεις» έχουν περιορίσει σοβαρά τα εισοδήματα…
Χώρα ή χώρος η Ελλάδα; – Η Πρόεδρος την θέλει χώρο, ο λαός χώρα…
Πέτ. Μηλιαράκης – Το ΔΝΤ, το country risk και οι εκλογές…
Αλ. Τσίπρας: Παρατεταμένη και διαρκής παραβίαση του Συντάγματος
Ο «μεσαίος χώρος» και το ιστορικό καθήκον
Η Αλήθεια Για Την Δανειακή Σύμβαση – Γιώργος Κασιμάτης
Απίστευτη εξομολόγηση Μανιτάκη: Η τρόικα με ανέκρινε σαν να ήμουν μαθητής
Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΜΗΛΙΑΡΑΚΗ
Καταλύσαμε το Σύνταγμα για να το σώσουμε
ΑΡΘΡΟ Ανοικτή Επιστολή στον Πρωθυπουργό του Επίτιμου Α/ΓΕΣ Κων/ντίνου Ζαζιά
ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ & ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ, Μετα-αλήθεια & Μετα-δημοκρατία, ΣΟΚ ΚΑΙ ΧΑΟΣ
Βαρουφάκης: Αν είχαμε βγει από το ευρώ, σήμερα θα ήμασταν πολύ καλύτερα
Τιμή στο 1821 – Κάνε την πρόταση σου
ΝΔ: Διαγραφή του “Γαλάζιου” βουλευτή Ανδρέα Πάτση
Οι πέντε υπεκφυγές της Γερμανίας για να μην πληρώσει επανορθώσεις
Σούζαν_Τζορτζ – Μια σύντομη ιστορία του νεοφιλελευθερισμού
Λ. Στάμος : Ο Ά.Π. να εφαρμόσει τις διατάξεις του ν.3156/2003 ως έχουν, είτε να παραπέμψει το θέμα στη Βουλή.
Γιώργος Κατρούγκαλος-Δανειακή σύμβαση και εθνική κυριαρχία
Ρομπόλης Σάββας-Μπέτσης Βασίλης, Όταν το κράτος κατεδαφίζει το κοινωνικό κράτος!
Πως και γιατί κλείνει η μονάδα της Tupperware μετά από 56 χρόνια
Θεοδωρικάκος: Ο Βαρουφάκης λέει ψέματα για τους δράστες της επίθεσης σε βάρος του
Mar2023-Επιστρέφει η επιτήρηση στην ελληνική οικονομία
Γιούνκερ: Ο Τσίπρας δέχτηκε τα πάντα
«Η απώλεια της Εθνικής Κυριαρχίας έχει συντελεστεί»-Ι.Ιντζές
Κωνσταντίνος Κόλμερ, Διαλυτική παγίδα η Ειδική Πλειοψηφία στην ΕΕ
Σταύρος Λυγερός – Η κατάργηση του βέτο στην ΕΕ – Ομοσπονδία ή ένωση εθνικών κρατών;
Νίκ. Ιγγλέσης-Το αέναο χρέος ως συντελεστής εξάρτησης
Δημήτρης Μάρτος– Μνήμη ενός υπονομευμένου δημοψηφίσματος
«Οι καταστροφικές επιπτώσεις της ΕΕ στην Ελλάδα και τους εργαζόμενους» – Στ.Μαυρουδέας ΠΡΙΝ 20-21/4/2024
Η σκοτεινή πλευρά της ελληνικής οικονομίας – Γ. Παπασίμος
Τα τρία στοιχεία που διαψεύδουν το ελληνικό οικονομικό “θαύμα” – Κ. Μελάς, Μάϊος 2024
Στην ΕΑΒ ο αρχηγός της Πολεμικής Αεροπορίας για F-16 Viper και C-130, για το πιο κάτω απόσπασμα: Ο στόχος που έθεσε πρόσφατα ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Νίκος Δένδιας, είναι μέχρι το 2027 η Πολεμική Αεροπορία να διαθέτει έναν ικανό στόλο από αεροσκάφη F-16 Viper, αναγνωρίζοντας πως υπάρχουν καθυστερήσεις στην υλοποίηση του προγράμματος, οι οποίες οφείλονται στην έλλειψη εξειδικευμένων τεχνικών, στους χαμηλούς μισθούς σε σύγκριση με τις αεροπορικές βιομηχανίες του εξωτερικού και στην αδυναμία της ΕΑΒ να προχωρήσει σε νέες προσλήψεις καθώς υπάγεται στους μνημονιακούς περιορισμούς, όπως οι ΔΕΚΟ.
Ιούνιος/2024 – Άρειος Πάγος: Αντισυνταγματικές οι περικοπές των αποδοχών των γιατρών του ΕΣΥ
Κων/νος Κόλμερ – Μήπως ήρθε η ώρα της γαλάζιας κοινοβουλευτικής ομάδας;
Επιστολή προς τον Σύλλογο Συγγενών Θυμάτων Τεμπών, pros_Silogo_Tempwn_Apr2024_Sosto-ver04
Ακρίβεια: Τα πάρτι κερδοσκόπων στα χρηματιστήρια με τις τιμές των τροφίμων
ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΗΠΑ
Γ.Π. Τριανταφυλλόπουλος – ΤΟ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΧΡΕΟΣ
Ν. Ιγγλέσης – Η εξάρτηση από το χρέος
Γερμανικός «κορσές» στην οικονομία! Μιχάλης Ψύλος
Σωτ. Δημόπουλος- Γηροκομείο ανθρώπων και ιδεών ο Ελληνισμός
Ανασ. Κώνστας – Ποια Συνταγματική αναθεώρηση;
Λαγκάρντ: Κυνική ομολογία για τα εγκλήματα
Λανθάνουσα δημοκρατία – Έθνος-κράτος και μεταμοντέρνες ελίτ
ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ ΜΠΕΝΑΚΗ: Η πλέον επίσημη ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ εθελοεκχώρησης Εθνικής Κυριαρχίας
Νίκος Ιγγλέσης – Τα καλά κρυμμένα μυστικά του Προϋπολογισμού
Και τέλος, ως συνδετική σύνοψη με όλα τα παραπάνω ΚΑΙ ως καταγγελτική ΑΝΑΦΟΡΑ, προς Πρόεδρο-Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ΑΛΛΑ και προς κάθε υπεύθυνο Έλληνα Πολίτη, συνεισφέρουμε για την τεκμηρίωση της υπόθεση της προτεινόμενης (και από τον ΟΗΕ) “ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΑΝΤΙdebtocracy ΠΡΑΓΜΑΤΟΓΝΩΜΟΣΥΝΗΣ”, για την οποία φέρει ακέραια την υποχρέωση πραγματοποίησης η Ελληνική Δικαιοσύνη, το παρακάτω:
Τριλογία αντιμνημονιακού δημοκρατικού διαλόγου
Εξυπακούεται, πως λόγω της αντικειμενικά/δεκάχρονης αντιμνημονιακής μικρότητας απέναντι στην κυβερνώσα εκπροσώπηση χρεοκρατίας- έξωθεν εξάρτησης, η κάθε Πατριωτική, υπέρ Δικαίου και Δημοκρατίας, προσπάθεια, οφείλει να είναι άκρως “μετρημένη-ζυγισμένη”.
Σχόλιο GMR: Αναρτούμε άρθρο του κ. Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου με τίτλο ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ με ημερομηνία 22 Νοεμβρίου 2020,
Το μοναδικό σχόλιο μας είναι πως το άρθρο αποτελεί κραυγή συν-ανύψωσης.
._
Γιώργ. Τριανταφυλλόπουλος, 22 Νοεμβρίου 2020
Είναι πολλοί αυτοί που θα συμφωνήσουν στη διαπίστωση πως είναι πολλές οι μεταβολές που παρατηρούμε κατά τις τελευταίες δεκαετίες στο οικονομικό, στο κοινωνικό και στο πολιτικό πεδίο. Στα παρακάτω θα προσπαθήσω να διερευνήσω εν συντομία που οδηγούν οι μεταβολές αυτές τόσο στην οικονομική βάση όσο και στο εποικοδόμημα.
ΜΕΡΟΣ 1ο
Από τις αρχές της κατάκτησης της εξουσίας από το κεφάλαιο και την κυριαρχία του καπιταλισμού με τη δημιουργία των σύγχρονων συγκεντρωτικών κρατών το κεφάλαιο ήταν υποχρεωμένο να συνυπάρχει με τη δημόσια ιδιοκτησία σε μια σειρά τομέων. Στον κανόνα αυτόν υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις ιδιαίτερα στη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Κατ’ αρχήν το κράτος που έστησε το κυρίαρχο κεφάλαιο έπρεπε να έχει εκείνους τους μηχανισμούς που με την δική του ισχύ θα επέβαλλαν και θα εδραίωναν την κυριαρχία του αλλά και την επέκτασή του. Οι μηχανισμοί αυτοί ήσαν ο στρατός, η αστυνομία και η δικαιοσύνη. Για να επιτελέσουν αποτελεσματικά αυτά το ρόλο τους ο ταξικός χαρακτήρα τους έπρεπε να «κρυφτεί» πίσω από τον εθνικό και κοινωφελή χαρακτήρα τους μια και, φυσικά, είχαν και τέτοιο. Τα παραπάνω επομένως έμειναν αποκλειστικό δικαίωμα του κράτους και βασικό τμήμα του μηχανισμού του.
Πέρα από τα παραπάνω που αποτέλεσαν βασική συνιστώσα του αστικού κράτους το κράτος είχε και πολλές άλλες δραστηριότητες κι αρμοδιότητες που ξέφευγαν από τη βασική αυτή λειτουργία του και του έδιναν έναν δημόσιο χαρακτήρα σε αντιπαράθεση με το χαρακτήρα των ιδιωτικών κρατών του προηγούμενου συστήματος. Της αριστοκρατικής φεουδαρχίας. Μία από αυτές είναι πως το κράτος βρέθηκε να είναι ιδιοκτήτης τεράστιων εκτάσεων γης. Της δημόσιας γης. Αυτή ήταν μάλιστα και η πρώτη προσπάθεια στη Βρετανία για την κεφαλαιοκρατική κυριαρχία. Μέσω των περιφράξεων η δημόσια γη γινόταν ιδιωτική και περιουσιακό στοιχείο των οικονομικά ισχυρών και μια σειρά αριστοκρατών μετατρέπονται σε κεφαλαιοκράτες.
Η έννοια των περιφράξεων αποτέλεσε ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποίησε ο Μαρξ στην προσπάθειά του να προσδιορίσει τους μετασχηματισμούς των κοινωνικών σχέσεων και των υλικών όρων της ύπαρξης των ανθρώπων, οι οποίοι συντελέστηκαν κατά τη μετάβαση από τη φεουδαρχία στον καπιταλισμό. Οι περιφράξεις αποτελούν θεμελιώδη διαδικασία του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής για δυο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι υλοποιούν την πρωταρχική συσσώρευση, η οποία βρίσκεται στην αρχή της καπιταλιστικής παραγωγής. Και ο δεύτερος ότι εξαναγκάζουν τις ανθρώπινες κοινότητες να αποδεχθούν τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης των κοινωνικών σχέσεων, στερώντας τους κάθε εναλλακτική (μη καπιταλιστική) δυνατότητα εξασφάλισης της ύπαρξής τους.
Μία λοιπόν από τις πρώτες διαδικασίες μετάβασης στον καπιταλισμό ήταν η υφάρπαξη της κοινοτικής ιδιοκτησίας και η βίαιη μετατροπή της σε ιδιωτική. Η βασική αρχή είναι πως η κοινοτική ιδιοκτησία δεν πρέπει να υπάρχει. Στη συνέχεια κι αφού το κεφάλαιο έπαιρνε την πολιτική εξουσία από χώρα σε χώρα πέρα από τη δημόσια γη το δημόσιο γινόταν δημιουργός και ιδιοκτήτης και πολλών άλλων περιουσιακών στοιχείων. Ουσιαστικά οι τομείς δραστηριοποίησης του δημοσίου αφορούσαν όλους εκείνους τους τομείς που από τη μια ήσαν απαραίτητοι για την οικονομική και διοικητική λειτουργία του κράτους κι από την άλλη δεν μπορούσε να αναπτύξει οικονομική δραστηριότητα το κεφάλαιο διότι απαιτούσαν μεγάλα κεφάλαια και η απόδοσή τους θα ήταν μετά από χρόνια. Αυτοί οι τομείς ήσαν αυτοί που γενικά αποκαλούμαι υποδομές. Σιδηρόδρομοι, δρόμοι, γέφυρες, λιμάνια, αεροδρόμια, ηλεκτροπαραγωγή και δίκτυα διανομής και τηλεπικοινωνίες. Ενώ όλα τα παραπάνω ήσαν απολύτως αναγκαία για τη λειτουργία του κεφαλαίου και του κράτους τους το υψηλό τους κόστος και η επισφάλειά τους έκαναν το κεφάλαιο να βάλει μπροστά το κράτος και οι δαπάνες δημιουργίας τους να περάσουν στο κοινωνικό σύνολο.
Μετά το 2ο παγκόσμιο πόλεμο οι ιδιαίτερες κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες – η μεγάλη ανάπτυξη των εργατικών αγώνων, των συνδικάτων και των κομμουνιστικών κομμάτων, η ύπαρξη της ΕΣΣΔ και η αίγλη της, τα εκατομμύρια των νεκρών που έφεραν στο προσκήνιο τις υποτελείς τάξεις – έκαναν αναγκαία και την επέκταση του κοινωνικού κράτους. Κυρίως με την παροχή ικανοποιητικών συντάξεων και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης μέσα από κρατικές δομές. Ο ρόλος επομένως του κράτους ενισχυόταν και πέρα απ’ όσα αρχικά προβλέπονταν. Κατά την ίδια περίοδο το δημόσιο χρήμα έμπαινε σε πτωχευμένες, υπερχρεωμένες ουσιαστικά, ιδιωτικές επιχειρήσεις με αποτέλεσμα την αύξηση της κρατικής περιουσίας. Στο παραπάνω ιστορικό πλαίσιο ακόμη κι ο Hayek δεν είναι γενικά κατά του κράτους. Κάθε άλλο. Γράφει: : «το σημαντικό είναι μάλλον ο χαρακτήρας και όχι ο όγκος της κυβερνητικής δραστηριότητας. Μια λειτουργική οικονομία της αγοράς προϋποθέτει ορισμένες δραστηριότητες από πλευράς του κράτους η λειτουργία της μπορεί να υποβοηθηθεί από μερικές άλλες κρατικές δραστηριότητες και μπορεί να αντέξει πολλές περισσότερες, αρκεί αυτές να είναι συμβατές με μια λειτουργική αγορά».. Friedrich Hayek, Studies in Philosophy, Politics and Economics, Simon & Schuster, 1967, σελ. 177.
Και φτάνουμε στη δεκαετία του 1970. Οι συσσωρευμένες μεταβολές σε …………….
Συνεχίστε την ανάγνωση του εξαιρετικού άρθρου, δείτε το τεκμηριωτικό υλικό, τους συνδέσμους, τους σχετικούς πίνακες, τα διαγράμματα, είτε μέσα από τον υπερσύνδεσμο που ακολουθεί, είτε κατεβάζοντας στον υπολογιστής σας το αμέσως πιο κάτω αρχείο σε pdf format.
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟ ΚΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ – αρχείο pdf
Πηγή: eparistera.blogspot.com
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος , 22 Ιουνίου 2019
ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ;
Μέρος 1ο
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ, Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ
Ας αρχίσουμε με κάτι που είναι κοινός τόπος. Η αριστερά, σε όλες τις εκφράσεις της, βρίσκεται σε πορεία καθοδική εδώ και πολλές δεκαετίες. Καθώς κατά την τελευταία δεκαετία η επίθεση στο εισόδημα τωνν εργαζομένων, των συνταξιούχων και των αυτοαοπασχολούμενων στην Ελλάδα είναι εξαιρςετικά μεγάλη, το φαινόμενο φαντάζει παράξενο.
Συνεχίστε την ανάγνωση στο ΤΙ-ΦΤΑΙΕΙ.pdf.
Στο τέλος του άρθρου λέει ότι θα συνεχιστεί με το 2ο μέρος “Και τώρα τι κάνουμε;”
“Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον την πρόταση του κ. Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου (ο οποίος πάντα δίνει πρωτότυπες και ουσιαστικές αναλύσεις- τεκμηριώσεις- προτάσεις) υπενθυμίζοντας πως ήδη υπάρχουν (προκειμένου να δράσουν συνεργειακά με την πρόταση του Γ.Τ.) μια στέρεη βάση (με την πρόταση “για μια Τριλογία της Δημοκρατίας“) και ένα αντίστοιχο επιχειρησιακό σχέδιο (με στόχευση και για το μετά “για να μην είμαστε κοψοχερεπαναστάτες“).
Παράλληλα αναρτούμε το ποίημα του Γιώργου (εξώφυλλο & πρώτη, δεύτερη σελίδα του ποιήματος) γιατί,
με τα ωραία της ζωής οι αγώνες γίνονται ευκολότεροι.
***** – – – – – ***** – – – – – ***** – – – – – ***** – – – – – ***** – – – – –
Ευχόμαστε από καρδιάς
Καλό (υπόλοιπο) καλοκαίρι, μην εγκαταλείποντας παράλληλα την επισκόπηση των γεγονότων, το διάβασμα, τις αναρτήσεις, τα σχόλια.
Γιώρ. Τριανταφυλλόπουλου, 22 Μαι. 2018
To κείμενο που ακολουθεί είναι η εισήγησή μου στην ημερίδα με θέμα «Αναδιανομή – Ανάπτυξη – Απασχόληση» που έγινε στην Αθήνα στις 22 Μαΐου 2018
Απαλλαγή από την επιτροπεία. Μια πρόταση απλή που λες κι έρχεται από το παρελθόν και ταυτόχρονα υποκρύπτει μια σειρά από πολιτικές πολλές όψεις των οποίων δεν γίνονται άμεσα αντιληπτές. Η επιτροπεία, ο έλεγχος δηλαδή του συνόλου σχεδόν της πολιτικής στην Ελλάδα μέσω του ελέγχου της οικονομίας, αποτελεί θεμελιώδη θεσμοθετημένη πολιτική από τη μεριά της ΕΕ και για το σύνολο των χωρών της. Βέβαια για την Ελλάδα προβλέπεται ενισχυμένη και στενή εποπτεία μέχρι το 2060 τουλάχιστον, έτος που προβλέπεται πως η Ελλάδα θα έχει μειώσει το δημόσιο χρέος της στο ποσοστό που επίσημα θα την κατατάξει στη μεριά των χωρών μειωμένης εποπτείας.
Η εποπτεία, ο καθορισμός δηλαδή των ακολουθούμενων από την Ελλάδα πολιτικών από τους δανειστές, δεν αφορά μόνο τα δημόσια οικονομικά. Αφορά το σύνολο της πολιτικής. Τη δημοσιονομική πολιτική, την εισοδηματική πολιτική, τη νομισματική πολιτική μέσω της ΕΚΤ, την εργασιακή πολιτική, το αστικό δίκαιο αλλά και, εξαιρετικά σημαντικό, τους τομείς δράσεις κι ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας. Όσον αφορά το τελευταίο το μεγάλο διεθνές κεφάλαιο μέσω της επιτροπείας που ασκεί δια των θεσμών του επιβάλλει μια βίαιη μεταβολή στη θέση του ελληνικού κεφαλαίου στο διεθνή καταμερισμό. Μια θέση στην οποία οι εργαζόμενοι θα βρίσκονται σε μια όλο και χειρότερη θέση.
Οι μεταβολές που επιχειρούνται, κι έχουν ήδη προχωρήσει, έχουν σαν στόχο να κάνουν την ελληνική οικονομία ένα βοηθητικό παρακολούθημα των οικονομιών των μεγάλων χωρών και ιδιαίτερα της Γερμανίας. Η ελληνική οικονομία στρέφεται στοχευμένα σε τομείς που δεν σχετίζονται με την παραγωγή αλλά με υπηρεσίες διεθνούς διασκεδαστή μέσω των διαφόρων τύπων τουρισμού και οικόπεδο αποθήκευσης και διέλευσης εμπορευμάτων. Οι ευνοούμενοι τομείς είναι ο κάθε είδους τουρισμός και το διαμετακομιστικό εμπόριο. Εύκολα το διαπιστώνει κανείς επισκεπτόμενος την επίσημη ιστοσελίδα https://www.enterprisegreece.gov.gr. καθώς κι από το σχέδιο που κατατέθηκε στην κομμισιόν επί κυβερνήσεως Σαμαρά και στηρίζεται στη μελέτη της Mc Kinsey «Ελλάδα 10 χρόνια μπροστά».
Την συνέχεια του άρθρου μπορείτε να διαβάσατε κατεβάζοντας το αρχείο PDF αμέσως πιο κάτω
ApallagiApoEpopteia_kai_IsotimesDie8neis_Sxeseis
Πηγή: eparistera.blogspot
του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου , 18-3-2018
Αν πει κάποιος πως όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα από το 2010 και μετά οφείλονται στο ότι κατέρρευσε οικονομικά το ελληνικό δημόσιο τότε το πλέον πιθανό είναι πως όλοι, ή σχεδόν όλοι, θα συμφωνήσουν μαζί του. Πως έχει επιτευχθεί αυτή η απόλυτη σχεδόν συμφωνία; Απλά από το 2010 και μετά πολιτικοί. Έλληνες και ξένοι, δημοσιογράφοι, αναλυτές, καθηγητές οικονομικών και διεθνείς θεσμοί προβάλλουν την άποψη αυτή σε μόνιμη βάση και διαρκώς. Σε κάθε δελτίο ειδήσεων, σε κάθε εκπομπή ανάλυσης της πολιτικής ο ισχυρισμός αυτός ήταν και ο μοναδικά προβαλλόμενος για την δικαιολόγηση των ακολουθούμενων αντιλαϊκών πολιτικών.
Ο ισχυρισμός αυτός είναι όμως αληθής; Καταρρέουν οικονομικά τα κράτη ή τέλος πάντων αυτό ήταν το αίτιο της ελληνικής κρίσης; Ας δούμε κάποιους δείκτες σχετιζόμενους με το δημόσιο ελληνικό χρέος. Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε τα spreads των 10ετών ομολόγων του ελληνικού δημοσίου.
Διάγραμμα 1
https://voxeu.org/article/eurozone-debt-bailouts-and-contagion
Το πρώτο που διαπιστώνουμε από το διάγραμμα είναι η απότομη και ξαφνική άνοδος των ελληνικών spreads. Γιατί έγινε αυτό και μάλιστα τόσο βίαια; Τι το τόσο ξαφνικό συνέβη; Η δεύτερη διαπίστωση είναι πως τα spreads των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου ήσαν κατά πολύ ψηλότερα και πριν το 1999 χωρίς να προκαλούν ιδιαίτερα προβλήματα στο δανεισμό του δημοσίου. Τι είχε συμβεί;
Φυσικά ένας από τους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην κατάσταση αυτή συνδέεται με την απώλεια της νομισματικής κυριαρχίας, με την υιοθέτηση του ευρώ, και στους κανόνες δανεισμού των κρατών που επέβαλλε η ΕΚΤ. Αυτός ο λόγος όμως δεν είναι επαρκής για να ερμηνεύσει την εντελώς απότομη και ραγδαία υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας από το 2009 όπως διαπιστώνουμε από το επόμενο διάγραμμα
Διάγραμμα 2
http://www.pdma.gr/el/debt–strategy–gr/public–debt–gr/credit–rating–gr
Εκείνο που είχε συμβεί ήταν πως είχε καταρρεύσει ο ιδιωτικός τομέας της οικονομίας στην Ελλάδα από το 2008. Ο πρώτος τομέας της ιδιωτικής οικονομίας που κατέρρευσε ήταν ο τραπεζικός. Ας δούμε λίγο την κατάσταση στον τραπεζικό τομέα.
Για να διαβάσετε την πλήρη ανάλυση πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο
http://eparistera.blogspot.gr/2018/03/2010.html
ή ανοίγοντας το σε PDF πατώντας ΤΙ ΚΑΤΕΡΡΕΥΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ 2010;
του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου, 25-1-2018
Το άρθρο που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο 5ο τεύχος του περιοδικού «Τετράδια Μαρξισμού».
Βαδίζοντας τον 8ο χρόνο της κρίσης στην Ελλάδα, της πιο μακροχρόνιας κρίσης που έχει γνωρίσει καπιταλιστική χώρα από καταβολής του καπιταλισμού, πολλά έχουν αλλάξει στην οικονομία και την κοινωνία. Καθώς γίνεται όλο και πιο φανερό πως τα έως τώρα αφηγήματα των, εκπροσωπούντων το εγχώριο και διεθνές μεγάλο κεφάλαιο, αστικών πολιτικών δυνάμεων πως η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί από το 2010 και μετά είναι κάτι παροδικό το μόνο που τουα απομένει για να δίνουν ελπίδα στον κόσμο είναι οι επενδύσεις.
Εκείνο το οποίο πρέπει να κατανοήσουμε είναι το πώς οι ασκούμενες πολιτικές διαμορφώνουν το τοπίο του μέλλοντος για την ελληνική οικονομία και κυρίως για τους εργαζόμενους και τις κυριαρχούμενες τάξεις και στρώματα. Δηλαδή το σημαντικό είναι το οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον το οποίο, συνειδητά και σχεδιασμένα, διαμορφώνει η άρχουσα τάξη για τη συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού
Το ζήτημα των επενδύσεων δεν είναι απλά ένα ποσοτικό θέμα. Δηλαδή το ποσό των επενδύσεων. Είναι κι ένα ποιοτικό θέμα. Που θα γίνουν δηλαδή και υπό ποιες συνθήκες θα γίνουν. Είναι επομένως ένα βαθύτατα κοινωνικό και πολιτικό θέμα καθώς επηρεάζει καθοριστικά τον τρόπο ζωής και τις συνθήκες εργασίας και διαβίωσης των κυριαρχούμενων τάξεων και στρωμάτων. Στα παρακάτω θα δούμε συνδυαστικά τόσο τις ποσοτικές όσο και τις ποιοτικές παραμέτρους για να κατανοήσουμε το μέλλον των επενδύσεων στην ελληνική οικονομία.
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος – 14/11/2017
Αφορμή για το άρθρο που ακολουθεί είναι μια μελέτη του ΣΕΒ για τα αίτια της κρίσης. Φυσικά και τα αίτια της κρίσης στην ελληνική οικονομία φταίνε οι εργαζόμενοι με τους υψηλούς μισθούς που απολάμβαναν. Αυτό ήταν το αίτιο, κατά τους κυρίους του ΣΕΒ, που οδήγησε την ελληνική οικονομία στην απώλεια της ανταγωνιστικότητάς της. Οι ακολουθούμενες από το 2010 και μετά πολιτικές αποκατέστησαν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και πρέπει φυσικά να διατηρηθούν και να ενισχυθούν. Τα ουσιώδη σημεία της μελέτης του ΣΕΒ μπορείτε να δείτε στο λινκ που ακολουθεί:http://www.euro2day.gr/news/economy/article/1575001/sev-to-lathos-me-toys-misthoys-poy-efere-thn-hora.html
Κατά τον ΣΕΒ:
Η άσκηση της πολιτικής μισθών και το πλαίσιο διαμόρφωσης αυτών στα χρόνια πριν την εκδήλωση της κρίσης συνέβαλε ουσιαστικά στη διάβρωση της ανταγωνιστικότητας της χώρας,
Η χώρα προ κρίσης αύξησε τις αμοιβές κατά 142%, ενώ την παραγωγικότητα εργασίας μόλις 29%. Το 2016 η ανταγωνιστικότητα είχε αποκατασταθεί.
λειτούργησε προστατευτικά προς το μέρος της οικονομίας, το οποίο δεν εκτίθεται στον διεθνή ανταγωνισμόκαι δεν παράγει διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά και υπηρεσίες, φέρνοντας τους κλάδους που προσπαθούσαν να παραμείνουν διεθνώς ανταγωνιστικοί σε συγκριτικά δυσμενή θέση
Του Γιώργου Τριανταφυλλόπουλου, 26 Αυγ. 2017
Σε κάθε σύστημα ένα πλήθος παραγόντων επιδρούν και το γεννούν. το διαμορφώνουν, το εξελίσσουν και το καταστρέφουν. Πολλές δυνάμεις δρούν μέσα του πολλές φορές προς αντίθετες κατευθύνσεις και σε διαπάλη μεταξύ τους. Για όσο διάστημα οι δυνάμεις αυτές βρίσκονται σε «παλίντροπο αρμονίη», κατά τη ρήση του μεγάλου αινίκτη του Ηράκλειτου, το σύστημα βρίσκεται σε μια κατάσταση δυναμικής ισορροπίας. Μια σχετική σταθερότητα το διαπερνά και οι αντίθετες δυνάμεις βρίσκονται σε αρμονία. Η αρμονία αυτή είναι πάντα φαινομενική και ποτέ αιώνια. Αν κάποιος εξετάζει μακροσκοπικά ένα σύστημα δεν μπορεί να αντιληφτεί τη διαπάλη μεταξύ των αντιθέτων δυνάμεων και τις μεταβολές που αυτή επιφέρει στο σύστημα ως όλον. Κι έρχεται κάποια στιγμή που η ισορροπία σπάει και το η «παλίντροπος αρμονίη» καταρρέει. Και καταρρέει ακριβώς επειδή υπάρχει η διαπάλη των δυνάμεων που επί μακρόν ίσως το διατηρούσαν σε αρμονία.
Τα παραπάνω ισχύουν για κάθε σύστημα και ισχύουν επομένως και για κοινωνικοοικονομικά συστήματα. Μία από τις θεμελιώδεις συνεισφορές του καπιταλισμού στο πεδίο της οργάνωσης των κοινωνιών αλλά ταυτόχρονα και ο μοχλός τόσο για την κυριαρχία του όσο και για την επέκτασή του ήταν το έθνος- κράτος. Το κράτος αποτέλεσε τον ισχυρό βραχίονα του καπιταλισμού τόσο προς το εσωτερικό της επικράτειάς του όσο και προς το εξωτερικό. Αποτελούσε ταυτόχρονα και το πεδίο όπου η «παλίντροπος αρμονίη» από τη μια εκφραζόταν κι από την άλλη επιβαλλόταν με τρόπους ποικίλους και σαν αποτέλεσμα πάντα της διαπάλης που εδώ είχε κυρίως ταξικά χαρακτηριστικά. Το έθνος – κράτος επομένως ως δημιούργημα της επικράτησης των αστών ήταν διαρθρωμένο έτσι ώστε να εξυπηρετεί την κυρίαρχη τάξη. Τους αστούς και τον κεφαλαιοκρατικό τρόπο παραγωγής. Ταυτόχρονα όμως, για να νομιμοποιείται, έπρεπε να εκφράζει και τα συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών ομάδων και τάξεων. Το κράτος ήταν ο εγγυητής της μακροπρόθεσμης κυριαρχίας της ιθύνουσας τάξης ως τέτοιας. Για να το πετύχει αυτό προσπαθούσε να διατηρεί μια ισορροπία μεταξύ των διαφόρων αντικρουόμενων συμφερόντων όπως αυτά εκφράζονταν μέσα από την ταξική πάλη κι ανάλογα με την κατανομή ισχύος αυτών. Αυτό ήταν εφικτό στο μεγαλύτερο μέρος του χρόνου κυριαρχίας του κεφαλαίου αλλά όχι πάντα. Υπήρξαν ιστορικές στιγμές σε διάφορες χώρες, όταν η ταξική πάλη έπαιρνε οξεία μορφή, που το κράτος δεν κατόρθωσε να επιβάλει την ισορροπία των συμφερόντων και τότε χρησιμοποίησε την ωμή βία για να επιβάλει την κυριαρχία της ιθύνουσας τάξης. Στο μεγαλύτερο όμως χρονικό διάστημα της κυριαρχίας του κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής αυτό δεν ήταν αναγκαίο καθώς ο κεφαλαιοκρατικός τρόπος παραγωγής εξέφραζε τα συμφέροντα ευρύτερων κοινωνικών ομάδων και τάξεων. Η σχέση κράτους – κυρίαρχης τάξης δεν είναι φυσικά απόλυτη. Είναι σχετική και καθορίζεται τόσο από την ιστορική διαδρομή, απόρροια κι αυτή των συσχετισμών δύναμης των αντικρουόμενων συμφερόντων, όσο κι από τη σχέση ισχύος αυτών σε κάθε ιστορική στιγμή.
Σχόλιο G-M-R.
Η παρούσα επιστημονική εργασία αφορά όλους τους οικονομολόγους και τους νομικούς κατά την γνώμη μας. Αναμένουμε τις δέουσες συνέργειες ( Κ. Λαπαβίτσας: Αυτό που έχει σημασία είναι να σχηματιστεί ο μετωπικός φορέας, ο οποίος θα δώσει στη χώρα προοπτική σε νέα κοινωνική και εθνική βάση. Μέχρι τότε η Ελλάδα θα παραδέρνει στην παγίδα των δανειστών), http://costaslapavitsas.blogspot.gr/2017/04/blog-post_21.html#more
——————————————————————————————–
Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος, Παρασκευή, 21 Απριλίου 2017
Η περιγραφή της καταστροφής και του μέλλοντος καθώς ξεδιπλώνεται μπροστά μας υλοποιούμενη εδώ και μια πενταετία είναι εύκολη. Το ζητούμενο όμως από τη μεριά των βίαια πληττόμενων τάξεων και στρωμάτων είναι η διαμόρφωση και η αποδοχή μιας άλλης εναλλακτικής πρότασης σε αντιπαράθεση με την πρόταση του κεφαλαίου. Η πρόταση δηλαδή από τη μεριά των συμφερόντων της εργασίας. Εδώ πρέπει να τονίσουμε πως ενώ η πρώτη επιλογή τεκμηριώνεται με σχετική ασφάλεια η δεύτερη έχει ασφαλώς μικρότερες πιθανότητες ασφαλείας. Κι αυτό γιατί η οικονομία δεν είναι επιστήμη.
Όχι τουλάχιστον με τον τρόπο που προβάλουν οι νεοφιλελεύθεροι οικονομολόγοι ισχυριζόμενοι πως έχει τη δομή και την δυνατότητα να εκφράζεται και να προβλέπει όπως οι θετικές επιστήμες και κυρίως η φυσική. Κι αυτό για έναν απλό και εξαιρετικά σημαντικό λόγο. Η οικονομία δεν είναι παρά κοινωνικό παράγωγο. Επηρεάζεται επομένως, αν όχι καθορίζεται, από κοινωνικές και πολιτικές, κυρίως ταξικές, παραμέτρους. Οι παράμετροι αυτές δεν είναι δυνατό να ποσοτικοποιηθούν. Είναι ποιοτικές μεταβλητές που μόνο μέσα από πολιτικές προσεγγίσεις μπορούν να κατανοηθούν και να πραγματωθούν. Τα όποια συμπεράσματα και προβλέψεις από τις αναλύσεις και θεωρητικές προσεγγίσεις μελλοντικών καταστάσεων υπόκεινται σε μια αυξημένη αβεβαιότητα σε σχέση με τις αντίστοιχες των θετικών επιστημών.
Ποιο είναι επομένως εκείνο το στοιχείο, εκείνος ο τρόπος μελέτης και ανάλυσης, το οποίο μπορεί να μας οδηγήσει με σχετική ασφάλεια στον καθορισμό των πολιτικών επιλογών που θα μας οδηγήσουν στο μέλλον και προς μια ορισμένη κατεύθυνση, την κατεύθυνση της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζόμενων και της πλειονότητας των ελλήνων; Εκτιμώ πως ο μόνος τρόπος τέτοιας προσέγγισης είναι αυτός που αναγνωρίζει από τη μια την ιδιαίτερη βαρύτητα της πραγματικής κατάστασης κι από την άλλη η εμπνευσμένη και ορθολογική υπέρβασή της. Οι απαραίτητοι επομένως οδηγοί είναι η όσο το δυνατό καλύτερη γνώση της πραγματικότητας, οι τάσεις και η κατεύθυνση μεταβολής της και η ιστορία. Η γνώση δηλαδή της συμπεριφοράς των κοινωνικών και οικονομικών συστημάτων σε παρόμοιες καταστάσεις λαμβάνοντας υπόψη και τα τυχόν ιδιομορφίες.
Ποιες είναι επομένως οι πολιτικές εκείνες οι οποίες μπορούν να εφαρμοστούν κα να λειτουργήσουν προς όφελος τη εργασίας και στον αντίποδα των πολιτικών των εκπροσώπων του κεφαλαίου και των δανειστών; Είναι ασφαλώς εκείνες που απαντούν από τη μεριά των συμφερόντων των εργαζόμενων στα δύο προβλήματα που επέσπευσαν την εφαρμογή των βίαιων πολιτικών από το 2010 και μετά. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα και το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών. Οι δύο αναγκαίες, αλλά όχι και οι ικανές, συνθήκες που πρέπει να συμπεριλαμβάνονται στην πολιτική πρόταση που μπορεί να αποτελέσει τη δεύτερη επιλογή είναι η παύση πληρωμών του δημοσίου χρέους και η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας.
Ακριβώς αυτές οι δύο πολιτικές επιλογές είναι κι εκείνες οι οποίες δέχονται την βιαιότερη επίθεση από τη μεριά των δανειστών και των εγχωρίων εκπροσώπων τους. Ας προσπαθήσουμε να διακρίνουμε τις πιθανές επιπτώσεις από την εφαρμογή των πολιτικών αυτών κι ας αρχίσουμε από την εφαρμογή της αθέτησης πληρωμών του δημοσίου χρέους.
Μπορείτε να συνεχίσετε την ανάγνωση κατεβάζοντας ολόκληρο το άρθρο σε μορφή PDF από το κατωτέρω Link εδώ.
Από Γιώργος Τριανταφυλλόπουλος –
10/02/2017
Το τελευταίο διάστημα η ελληνική πολιτική επικαιρότητα εστιάζεται στην αξιολόγηση και στις διαπραγματεύσεις, εικονικές ή μη, μεταξύ της κυβέρνησης και των εκπροσώπων των δανειστών.Τίποτα δηλαδή το νέο και αξιόλογο. Μια ακόμη επανάληψη των όσων καταστροφικών βιώνουμε κατά την τελευταία επταετία. Αυτό όμως είναι η επιφάνεια. Αυτό για το οποίο επιτρέπεται ή επιβάλλεται να συζητείται. Εκείνο που αποτελεί όμως υποχρεωτικά την ουσία του προβλήματος είναι άλλο και βρίσκεται αλλού. Στο 2018. Το 2018 είμαι βέβαιος πως βρίσκεται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και του προβληματισμού όλων των εμπλεκόμενων μερών της ελληνικής κυβέρνησης και της πολιτικής και κοινωνικής ελίτ μάλλον εξαιρουμένης.
Και βρίσκεται στο επίκεντρο γιατί υποχρεωτικά πρέπει να ληφθούν αποφάσεις καθοριστικής σημασίας τόσο για τα συμφέροντα του διεθνούς κεφαλαίου όσο και για τα ιδιαίτερα συμφέροντα των κρατών μελών της ΕΕ. Εκείνο όμως που εμένα με απασχολεί είναι το μέλλον των υποτελών στρωμάτων και τάξεων της ελληνικής κοινωνίας και της χώρας τα συμφέροντα της οποίας εγώ τα ταυτίζω με το συμφέρων των κυριαρχούμενων τάξεων για λόγους πολλούς. Η εξαγωγή συμπερασμάτων επομένως θα είναι ταξικά προσδιορισμένη. Τα δεδομένα όμως είναι αντικειμενικά. Ας τα μελετήσετε λοιπόν κι ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του.
Τον επόμενο ένα χρόνο πρέπει να ληφθούν αποφάσεις καθοριστικές για το μέλλον. Οι πολιτικές δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν ήδη πάρει θέση και οι αντιδράσεις τους είναι γνωστές στις αποφάσεις που θα ληφθούν αποκλειστικά από τους δανειστές με προεξάρχουσα τη γερμανική κυβέρνηση όποια κι αν είναι αυτή. Το 2010, οπότε και το πρόβλημα του δημοσίου ελληνικού χρέους έγινε ο μοχλός ανάληψης ουσιαστικά της εξουσίας στην Ελλάδα από τους εκπροσώπους του διεθνούς κεφαλαίου, η πρώτη προτεραιότητά του ήταν να μετατρέψουν το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο διασώζοντας έτσι το διεθνές κεφάλαιο που κατείχε τα ελληνικά ομόλογα. Από το 2010 μέχρι σήμερα οι χρηματοδοτικές ανάγκες του ελληνικού δημοσίου καλύπτονταν επομένως από τη δανειοδότηση αρχικά του EFSF κι αργότερα του ESM
Το τρέχον 3ο πρόγραμμα δανειοδότησης που συνομολογήθηκε το 2015 μεταξύ της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και τους εκπροσώπους του κεφαλαίου λήγει το 2018. Μέχρι επομένως το 2018 οι χρηματοδοτικές ανάγκες της Ελλάδας είναι επαρκώς καλυμμένες. Το πρόβλημα που ανακύπτει είναι τι γίνεται από το ’18 και μετά; Πριν προχωρήσουμε ας δούμε στο διάγραμμα που ακολουθεί τις χρηματοδοτικές υποχρεώσεις του ελληνικού δημοσίου όπως δίνονται από τον ΟΔΔΗΧ (Οργανισμός Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους).
Για να διαβάσετε την πλήρη ανάλυση πατήστε στον παρακάτω σύνδεσμο
https://www.scribd.com/document/338888072/4Ο-ΜΝΗΜΟΝΙΟ-ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ-Ή-ΚΑΤΙ-ΑΛΛΟ#fullscreen&from_embed