Σχόλιο GMR: Διαβάζουμε στην αρχή του κειμένου:

“Η Αντίσταση αποτελεί συνταγματικό δικαίωμα και συνταγματική υποχρέωση των πολιτών μόνο όταν έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι καμιά λειτουργίας του κράτους δεν λειτουργεί σύμφωνα με τις θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος και του Διεθνούς Δικαίου και δεν έχει μείνει καμιά πολιτειακή διαδικασία στον λαό ως σύνολο και στον κάθε πολίτη, να μπορούν με αξιοπιστία να προσφύγουν για έννομη προστασία.” .

Το τονίζουμε πάλι: “και δεν έχει μείνει καμιά πολιτειακή διαδικασία στον λαό ως σύνολο και στον κάθε πολίτη, να μπορούν με αξιοπιστία να προσφύγουν για έννομη προστασία“.

Το ερώτημά μας είναι, γιατί, για ποιόν λόγο, και ο σεβαστός για τις αντιμνημονιακές του γνωματεύσεις καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης και πλείστοι όσοι αντιμνημονιακοί νομικοί, ολιγώρησαν μετ’ επιμονής ως εξής:

Πρώτον δεν δέχθηκαν να εκτιμήσουν για τις προσφυγές “κάθε πολίτη”, μέχρι πού αυτές έφθασαν (μετά την αρχική καταγγελία) και τι ζήτημα θα μπορούσε να δημιουργήσει (ζήτημα, “από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς”) η αντιμετώπισή τους, δεδομένου πως πολλές από αυτές, έλαβαν από τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου το πράσινο φώς της στοιχειωδώς απαιτούμενης επάρκειας (ενώ άλλες κακώς ή καλώς ετέθησαν στο αρχείο) και διαβιβάσθηκαν στην Βουλή.

Προκαλεί δε ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση, πως τόσοι έγκριτοι (αντιμνημονιακοί κιόλας!) νομικοί και άλλοι τόσοι καθηγητές, ενώ τους το γνωστοποιήσαμε, πως κάποιες από αυτές τις ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΕΣ, ούτε που διαβάστηκαν ως περιεχόμενο^(*), ούτε ακόμα ως φύση καταγγελίας στην Βουλή (πολλώ δε μάλλον μηδέ αιτιολόγηση για τυχόν απόρριψη υπήρξε), ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ ΣΥΝΕΝΟΧΙΚΑ.

Δεύτερον, παρατηρήθηκε, πρωτοφανούς εγωκεντρικότητας και αντί-αλληλέγγυας συμπεριφοράς άρνηση συνεργασίας ως καθαρή εχθρότητα, μεταξύ των διαφόρων μηνυτών, παρά τις προσπάθειες της G-M-R για συνέργειες.

———————————————-

(* αστερίσκος μεγάλης σημασίας) — ΚΑΡΑΜΠΙΝΑΤΗ ΣΤΕΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ που κουκουλώθηκε από ΟΛΟΥΣ τους νομικούς καθηγητές πανεπιστήμιων. Υπήρξαν καθηγητές και νομικοί που διατύπωσαν αιτιολογημένη γνώμη πως, μπορούσε η τακτική δικαιοσύνη να παρακάμψει το 86Σ (και να μην διαβιβάσει την δικογραφία στη βουλή), να εξετάσει μέχρι και να εκδικάσει μηνύσεις κατά μνημονιακών κυβερνώντων [καθηγητής Ανδρέας Δημητρόπουλος: ως έγκλημα επ’ ευκαιρία της εκτέλεσης των καθηκόντων τους αλλά όχι “σύμφωνα μέ” την εκτέλεση των καθηκόντων τους, είτε (άλλοι νομικοί) λόγω υπεροχής άλλων, πέραν του 86Σ, άρθρων του Συντάγματος όπως 4 (αρχή ισότητας) & 26 (αρχή διάκρισης των λειτουργιών) και μάλιστα θεμελιωδών, μη δυνατόν να αναθεωρηθούν,].

Ολες αυτές οι περί παράκαμψης του 86Σ νομικές απόψεις, συνάντησαν την μήνιν του Γεωργίου Κασιμάτη διότι τότε (είπε) “θα μας πετάξουν έξω από τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου“.

Σεβαστή μεν ως κατάθεση νομικής άποψης.

ΟΜΩΣ, όχι σεβαστή σε συνδυασμό με την “ένοχη ουδετερότητα” στο ζήτημα της προαναφερθείσας, παγκοσμίως δικαιϊκά απαράδεκτης ΣΤΕΡΗΣΗΣ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ (βάλτε και το ασυμβίβαστο αν θέλετε, καταγγελλόμενος να εξετάζει ως εντεταλμένος κοινοβουλευτικός εισαγγελέας την κατ’αυτού μήνυση), ακόμα και ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΟΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΚΟΔΙΚΙΑΣ όπου τυχόν εξετάστηκαν και απορρίφθηκαν σωστά τεκμηριωμένες καταγγελίες.

_.

Γ. Κασιμάτης, 14 Φεβρουαρίου 2021

Γνωμάτευση προς τον επικεφαλής της Διαδικτυακής Επιστημονικής Συζήτησης Νομικών Ιατρών και Οικονομολόγωνκαθηγητή Γιώργου Παύλου, την οποία διοργάνωσε το Πολυκεντρικό Αυτοργανούμενο Πολιτικό Δίκτυο Ελληνισμού, στις 13-14. 2. 2021, ώρα 19:00

Η ΑΣΚΗΣΗ 

ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 120 § 4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

Α. ΟΙ ΓΕΝΙΚΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Η ΑΣΚΗΣΗ

ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 120 § 4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ

Η Αντίσταση αποτελεί μια μορφή ανθρώπινης δράσης, που απαντά σε όλη την ιστορική πορεία της ανθρωπότητας, πάντοτε δε ως το έσχατο όπλο, ως η έσχατη κοινωνικά θεμιτή αντί-δράση του ανθρώπου κατά της απειλής του. Η ιστορική αυτή ισχύς της αντίστασης ανάγεται, αναμφίβολα -πάντοτε από τη μοναδική σκοπιά της έλλογης ανθρώπινης κατανόησης- στη σύμφυτη ιδιότητα της ύπαρξης, να μάχεται εναντίον κάθε μορφής απειλής της. Ανάγεται στην ύπαρξη, η οποία νοείται ως χωροχρονική κίνηση προς τα εμπρός, στη δε διαλεκτική της ιστορίας που αποτελεί ροή σύγκρουσης του «καλού» και του «κακού», με σκοπό το «καλύτερο». Σ’ αυτήν ακριβώς την ιστορικότητα της ύπαρξης αντιστοιχεί η ουσιαστική έννοια της πολιτικής ως ρυθμιστικής ιδιότητας δράσης του ανθρώπου με σκοπό τη βελτίωση της κοινωνικής ζωής. Εδώ είναι η πηγή της έννοιας της Αντίστασης ως πολιτικής δράσης. Αυτή η ολιστική θεώρηση της Αντίστασης την καθιστά εγγενές ιστορικό «δικαίωμα» του ανθρώπου ως μέλους της πολιτικής κοινωνίας.

Από την αστική επανάσταση και μετά, στο πλαίσιο της πολιτικής θέσμισης της θέσης του ανθρώπου στην πολιτική κοινωνία με τον καθορισμό των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη και το αρχών νομιμότητας (προστασία της αξία του ανθρώπου, ισχύς της δημοκρατίας και του κοινωνικού κράτους δικαίου, διασφάλιση της ελευθερίας, της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης), η Αντίσταση εντάχθηκε στο θεσμικό σύστημα αυτών των αρχών νομιμότητας ως θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να είναι φορέας του και να το ασκεί με κάθε πρόσφορο μέσο, εφόσον ο ύπατος φορέας της υποχρέωσης προστασίας τους, η πολιτεία παραβιάζει τις θεμελιώδεις αρχές της νομιμότητας ή δεν ανταποκρίνεται γενικά στην υποχρέωση προστασίας του ανθρώπου βάσει των εν λόγω αρχών.

Σήμερα, το διευκρίνισης της θεσμικής έννοιας της Αντίστασης απέκτησε, για πρώτη φορά στην ιστορία της, τόσο μεγάλη έκταση και κατέστη τόσο μεγάλη ανάγκη. Αυτό οφείλεται σε μια σειρά λόγων που δημιουργεί η σημερινή πολιτική κοινωνία. Ο πρώτος λόγος είναι η πολυπλοκότητα των κοινωνικών σχέσεων και κοινωνικών δράσεων του ανθρώπου, καθώς και των ιδεολογικοπολιτικών κριτηρίων ηθικής αξιολόγησής τους και του συμφέροντος που υπηρετούν. Ο δεύτερος λογος είναι η πολυπλοκότητα του θεσμικού συστήματος προστασίας του ανθρώπου, με συνέπεια να είναι δύσκολη και η αξιολόγηση της νομιμότητας κάθε ανθρώπινης δράσης και η γνώση των μέσων προστασίας που έχει ο κάθε άνθρωπος. Ο τρίτος λόγος είναι ότι η ανάπτυξη της καταναλωτικής κοινωνίας με τον πλούτο κατασκευασμένων και μη αναγκών και μέσων ικανοποίησής τους και η τεχνολογική ανάπτυξη της πληροφόρησης μείωσαν καταλυτικά την πηγαία ικανότητα σκέψης και νόησης του ανθρώπου, ώστε να διακρίνει την αλήθεια από το ψέμα από το και στις πιο απλές μορφές τους, και προκάλεσαν πλήρη αδυναμία διάκρισης του «καλού» από το κακός» το «κοινωνικά ηθικό» από το «κοινωνικά ανήθικο» και το νόμιμο από το παράνομο. Ετσι, η επιλογή των μέσων αντίστασης, η οποία πριν από αυτή την «ανάπτυξη» ήταν αυτονόητα και για τον αναλφάβητο, σήμερα απαιτούν καθοδήγηση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και οι επιστήμονες!

(more…)

_.

Γιώρ. Κασιμάτης, 26 Ιανουαρίου 2023

Ο  ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου Γιώργος Κασιμάτης σε μια εφ όλης της ύλης συνέντευξη, στον 98.4 αναφέρεται στο πολιτικό σύστημα που μετά από μια πολύχρονη κατάσταση κρίσης, είναι σε διαρκή παρακμή και το μόνο που το ενδιαφέρεται είναι για την αυτοσυντήρηση του. Την ίδια ώρα αυτό  το ίδιο το σύστημα , έχει οδηγήσει σε “ευνουχισμό”  τις κοινωνίες. Δεν υπάρχει σήμερα, λέει,  καν με τους όρους της αστικής δημοκρατίας δημοκρατικό σύστημα, αλλά επίφαση δημοκρατίας , την ώρα που στο πεδίο της παγκοσμιοποίησης  συγκρούονται  το δυτικό μπλοκ και των χωρών της ανατολής με προεξάρχουσα την Κίνα.

Πηγή: radio984.gr

Σχόλιο GMR: “…η απόδοση των ευθυνών ποινικά θα περιοριστεί σε φυσικά πρόσωπα του ΟΣΕ από τον σταθμάρχη έως κάποιους υπερκείμενους προϊσταμένους του, αλλά σε πολιτικά πρόσωπα πέραν των πολιτικών ευθυνών, η “ασυλία” και ο νόμος περί  ευθύνης υπουργών, δύσκολα θα οδηγήσει σε ποινικές διώξεις.“

Απορίας άξια η άνευ ΕΜΠΛΟΚΗΣ απαισιοδοξία…

Εξηγούμαστε.

Τι έκανε ο κ. Κασιμάτης για την “ασυλία” (ερώτημα για κριτική εαυτού του);

Το μόνο που έκανε ήταν να δικαιολογήσει πλήρως την εφαρμογή του 86Σ (“αν παρακάμψουμε το άρθρο 86Σ θα μας πετάξουν έξω από τα δικαιϊκά φόρα όλου του κόσμου, μονο με συντακτική εθνοσυνέλευση μπορούμε να το αλλάξουμε“) ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΕΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ και για την Δικαιοσύνη είπε και εννόησε “δεν μπορεί να κάνει τίποτα“.

Βεβαίως δεν μας διαφεύγει η έως τώρα εναντίωση στην εσχάτη προδοσία (“εγώ καταγγέλλω αιτίες όχι υπαιτίους” έχει αναφέρει) σε αντίθεση με τον Μίκη Θεοδωράκη που την κατήγγειλε ευθαρσώς.

Πράγματα ανεπίτρεπτα. Διότι το λιγότερο που θα μπορούσε θα ήταν να πει πως συνέβη ΚΑΚΟΔΙΚΙΑ (στην περίπτωση που κάτι ξεκινούσε με τις τόσες μηνύσεις εσχάτης προδοσίας, αλλά αυτές [μηνύσεις-δικογραφίες] όχι μόνο δεν διερευνήθηκαν ως όφειλαν αλλά ούτε που διαβάστηκαν ακόμα και από ΚΚΕ-ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ που δεν είπαν λέξη γι’ αυτές) πολλών μορφών.

Να συνεχίσει δε λέγοντας πως στην ουσία το 86Σ μπόρεσε να λειτουργήσει στην περίπτωση των μνημονίων ως προπαρασκευαστική πράξη εγκλήματος, εφόσον οι προηγούμενες πρακτικές συνέβησαν. Να περάσει δε όλα τα παραπάνω από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς και να ζητήσει επ’ αυτού (για τις αδιάβαστες και τις λοιπές μηνύσεις και την ΣΤΕΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ) συμπαράσταση από ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ (ως 2/2015), ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πολίτες, διανοουμένους, νομικούς.

Λέτε τότε να μην εύρισκε συμπαραστάτες όπως διακαώς ζητά ο κ. Κασιμάτης; Αλλά συμπαραστάτες σε τι; κ. Κασιμάτη;

Σχετική ανάρτηση:

Το ΕΔΑΔ ήρε την ασυλία του Πάνου Καμμένου, μετά από προσφυγή της Ντόρας Μπακογιάννη: Κακώς δεν δικάστηκε τον Ιούλιο του 2018

_.

Γ. Κασιμάτης, 10 Μαρτίου 2023

Μετά την τραγωδία των Τεμπών, οι πολίτες είπε ο κ. Κασιμάτης στον 98.4, πρέπει να αντιληφθούν ότι η δημοκρατία, η ποιότητα της και η θεσμική της ενίσχυση, τελικά εξαρτάται από τις επιλογές που οι ίδιοι κάνουν ως προς την αντιπροσώπευση τους στη Βουλή

Ο ομότιμος καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργος Κασιμάτης, μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό 98.4, εξέφρασε την εκτίμηση πως η απόδοση των ευθυνών ποινικά θα περιοριστεί σε φυσικά πρόσωπα του ΟΣΕ από τον σταθμάρχη έως κάποιους υπερκείμενους προϊσταμένους του, αλλά σε πολιτικά πρόσωπα πέραν των πολιτικών ευθυνών, η “ασυλία” και ο νόμος περί  ευθύνης υπουργών, δύσκολα θα οδηγήσει σε ποινικές διώξεις.

Μετά την τραγωδία των Τεμπών, οι πολίτες είπε, πρέπει να αντιληφθούν ότι η δημοκρατία, η ποιότητα της και η θεσμική της ενίσχυση, τελικά εξαρτάται από τις επιλογές που οι ίδιοι κάνουν ως προς την αντιπροσώπευση τους στη Βουλή.

Υπό την έννοια αυτή, έχει μεν μια αξία ιστορική η αποκάλυψη των διαχρονικών ευθυνών για την κατάντια των ελληνικών σιδηροδρόμων, όπου τα μνημόνια έπαιξαν και αυτά το ρόλο τους στη διάλυση, όμως στο συγκεκριμένο δυστύχημα, οι πολιτικές ευθύνες αφορούν αυτόν που ασκεί την εξουσία και οι παραλείψεις , αποφάσεις και αβλεψίες του, εν γνώσει ή εν αγνοία του, οδήγησαν σε αυτή την τραγωδία, με τον πλήρη αριθμό των νεκρών να παραμένει, όπως είπε, ακόμη σε ομιχλώδης κατάσταση.

Πηγή: kommon.gr

Σχόλιο GMR: Μεταφέρουμε και στην ιστοσελίδα μας την εξαιρετικής σημασίας ανάρτηση που βρήκαμε στην ιστοσελίδα του μεγάλου και αξέχαστου Μίκη Θεοδωράκη. Παρουσιάζεται video με συνέντευξη του κ. Γ. Κασιμάτη σε τρεις συνέχειες με θέμα τα Μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις.

Η GMR αξιολογώντας ως ιδιαίτερα χρήσιμη την συνέντευξη την τοποθετεί και ως TAG με θέμα “ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΔΙΑΡΚΟΥΣ ΑΥΤΟΦΩΡΟΥ ΑΔΙΚΗΜΑΤΟΣ ΕΝΩΠΙΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ“

_.

Γ. Κασιμάτης, 04 Μαρ. 2015

Γιώργος Κασιμάτης: “Τέτοιος όρος δεν υπογράφεται ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο“

Δείτε τα σχετικά video στην ΠΗΓΗ

Μπορείτε να δείτε/ακούσετε την συνέντευξη ολόκληρη και στο ακόλουθο video από το youtube

Πηγή: theodorakism.blogspot

._

Γ. Κασιμάτης, 14 Σεπ. 2021

Συνέντευξη στον Νίκο Ταυρή

Ο συνταγματολόγος Γιώργος Κασιμάτης υπήρξε στενός συνεργάτης του Μίκη Θεοδωράκη στον κοινό μεγάλο αγώνα που έδωσαν κατά των μνημονίων και κατόπιν κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών. Μιλήσαμε μαζί του για εκείνη την περίοδο και τις μνήμες του. 

Κύριε Κασιμάτη, ήσασταν ο στενότερος συνεργάτης του Μίκη και δώσατε μαζί μεγάλο αγώνα στα κρίσιμα χρόνια των μνημονίων. Πείτε μας πως ζήσατε αυτή την περίοδο

Ο Μίκης Θεοδωράκης, όπως ξέρουν όλοι, ήταν πάντα, σε ολόκληρο τον βίο του, ένας αγωνιστής για την ελευθερία, για την πατρίδα, για τον άνθρωπο. Και για την Ελλάδα. Δεν σταμάτησε ποτέ. Όταν υπεγράφησαν οι απάνθρωπες Συνθήκες δανεισμού της Ελλάδας, τα λεγόμενα Μνημόνια, το 2010, ο Μίκης συνέχισε τον αγώνα εναντίον όλων οι οποίοι είχαν συμβάλλει στην οικονομική κρίση της χώρας. Δεν είχε ακόμη γνώση, και μετά την υπογραφή τους, όπως δεν είχε κανένας Έλληνας, ούτε και οι ίδιοι αυτοί που υπέγραψαν, όπως διαπίστωσα, των περιεχομένων των Συμβάσεων αυτών.

Εγώ, λόγω της ειδικότητάς μου, παρόλο που ήμουν τότε στα Κύθηρα, είχα την περιέργεια να ανέβω στην Αθήνα για να δω τη Σύμβαση που είχε υπογραφεί. Ανέβηκα τον Ιούνιο, δεν μπορούσα να τη βρω και πράγματι με γνωριμίες κ.λπ. βρήκα στη Βουλή αντίγραφο. Διότι το μεν Υπουργείο Εξωτερικών είχε παρακαμφθεί, το Υπουργείο Οικονομικών δεν την έδινε. Και έτσι βρήκα την υπογεγραμμένη Σύμβαση στο επίσημο κείμενό της, το οποίο το είχανε κρύψει σε κάποιο συρτάρι από το οποίο μου δόθηκε αντίγραφο, επίσημα. Οπότε με κατάπληξη είδα τότε ότι η Σύμβαση περιελάμβανε δύο όρους οι οποίοι δεν είχαν παρουσιαστεί ποτέ στην Ιστορία της ανθρωπότητας με υπογραφή.

(more…)

Ανοιχτή επιστολή προς Καθηγητή Γεώργιο Κασιμάτη,

Υπ’ όψιν Δημοκρατικών Πολιτών, συγγραφέων και λοιπών πολιτών των οποίων αναρτούμε γραπτά και δράσεις.

Κύριε Καθηγητά,

Σεβαστοί συναγωνιστές/ενεργοί πολίτες-επιστήμονες-διανοούμενοι,

Ωθούμενοι για πολλοστή φορά από τον Καθηγητή Γεώργιο Κασιμάτη (σε άλλες περιπτώσεις και από δικές σας τοποθετήσεις), αυτή τη φορά με βάση την ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗ “Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΓΙΑ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 120 ΠΑΡ. 4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ” (μπορείτε να την διαβάσετε λίγο πιο κάτω) και έχοντας υπ’ όψιν το εδώ https://www.youtube.com/watch?v=WFPMxqK6lY8&authuser=0 ηχητικό της συνέντευξης που έδωσε ο Καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης στον Γιώργο Σαχίνη, επισημαίνουμε δυο βαριές κουβέντες του σεβαστού Καθηγητή:

Α) — “Πρώτα από όλους τους περιορισμούς δικαιωμάτων που μας επιβλήθηκε είναι αυτός της εθνικής κυριαρχίας.“

Β) — “Δυστυχώς εμείς έχουμε μονόλογο στην πολιτική μας από πολλά χρόνια, να σκεφτούμε τι ψηφίζουμε, τι απαιτούμε, με όλα τα μέσα να κινηθούμε.“

Για ΤΟ ΤΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ (από το 2010…) απάντησε ήδη ο σεβαστός Καθηγητής https://edromos.gr/dilosi-kasimati/?amp=1. Απαντάει και στην παρούσα ΓΝΩΜΕΤΕΥΣΗ.

Για το ΤΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ προτείνουμε στον σεβαστό Καθηγητή να δεχθεί να αναγνώσει την επιστολή μας, η οποία αφορά το “ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ” κατά την διατύπωση του ιδίου .

Συνεχίζουμε παρακάτω, τοποθετούμενοι αναλυτικά, ΔΙΠΛΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΑ, κατά την γνώμη μας επαυξητικά (“με όλα τα μέσα να κινηθούμε”) στα σημεία της ΓΝΩΜΑΤΕΥΣΗΣ και συνολικά προς αυτήν:

(more…)

Σχόλιο GMR: Το κείμενο του σεβαστού καθηγητή κου Γ. Κασιμάτη, χρήζει προσεκτικής ανάγνωσης και ακολούθως εντοπισμού ανάλογα με την αντίληψη του κάθε πολίτη αλλά και όλων ΜΑΖΙ (ΣΥΝ-ΑΝΤΙΛΗΨΗ), των πολύ συγκεκριμένων οικονομικών/νομικών/γεωπολιτικών κατά πατρίδας-λαού πράξεων/παραλείψεων και υπαιτιοτήτων, καθώς και ανάκλησης εις την μνήμη των “εκ των έσω” προσβολών κατά κάθε προσπάθειας για παλλαϊκό (άρα δημοκρατικά οργανωμένο) απελευθερωτικό μέτωπο.

Η G-M-R επισημαίνει επίσης:

Εν κατακλείδι, εκ της βιωματικής ημών και συναγωνιστών, συνδικαλιστικής (και προ μνημονίων)-επιστημονικής-αντιμνημονιακής-αντι-αντιπροσωποκοινοβουλευτικής εν καιρώ Κατοχής-πατριωτικής, ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗΣ (και διαθέσιμης για κάθε συνεργειακή δράση) ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ-ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ-ΔΡΑΣΗΣ, οικονομικό έγκλημα ιδιαίτερα μεγάλης κλίμακας, όπως εν προκειμένω εις βάρος ολόκληρου λαού και ανεξάρτητης χώρας, στην τελική σφετερισμός λαϊκής κυριαρχίας-εσχάτη προδοσία, δεν πραγματοποιείται εύκολα αν δεν μεσολαβήσουν και «συνοδά» αδικήματα, δόλια παραπλάνηση, απάτη, πλαστογράφηση στοιχείων, εκβιασμοί, κατασταλτικοί μηχανισμοί, προβοκάτσιες, αργυρώνητοι και με χυδαίο τρόπο διαφημιστές της καταστροφής της χώρας και του λαού.

Επίσης,

Η G-M-R, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις ΑΝΑΓΚΑΙΕΣ στέρεες ηθικές αρχές και πρακτικές (συνοπτικά, υπό την δ.ά.δ.α. της δικαιοσύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης, δημοκρατικά οργανωμένη και αγωνιστικά/δικαιϊκά/πολιτικά τριπλοσυνδυασμένη, αντιστασιακή/απελευθερωτική/αναγεννητική συνέργεια) που απαιτούνται για την αντιμετώπιση και των αιτιών και των ΥΠΑΙΤΙΩΝ, κατέθεσε την ΕΔΩ πιο πρόσφατη σχετική πρόταση ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ.

Γιώργος Κασιμάτης, 4 Οκτωβρίου 2019

1. Εισαγωγικά

Ένα από τα σύμφυτα χαρακτηριστικά της ανθρώπινης ύπαρξης και ζωής είναι η διαρκώς κυμαινόμενη σχέση του «πολιτικού» και του «ζωικού» στοιχείου της διφυούς φύσης του ανθρώπου ως «πολιτικού» «ζώου», όπως την επισήμανε με διαχρονική μέχρι σήμερα ισχύ ο Αριστοτέλης. Πρόκειται: αφενός για το στοιχείο της συνείδησης του «καλού» και του «κακού» και της αυτοσυνειδησίας ως δυνατότητας γνώσης, ιστορικής διάπλασης και επιβολής του «καλού» και αντίστοιχης καταπολέμησης του «κακού» και αφετέρου για το ζωικό στοιχείο επιβίωσης που λειτουργεί ασυνείδητα. Πρόκειται, δηλαδή, για την υπαρξιακή τραγωδία του «προπατορικού αμαρτήματος» της γνώσης και συνείδησης του καλού και του κακού, που αποχώρησε μεν τον άνθρωπο από τον «παράδεισο» του ζώου, αλλά του επέβαλε ταυτόχρονα την βάσανο του Συσίφου και των Δαναϊδων να επιδιώκει ατελεύτητα την ανέφικτη εγκαθίδρυση του «καλού». Ο αγώνας αυτός, στην ιστορική πορεία της «πολιτικής κοινωνίας» –δηλαδή της κοινωνίας των ανθρώπων, που διακρίνεται με το χαρακτηριστικό του «πολιτικού» από την κοινωνία των ζώων– αποτελεί τη διαλεκτική της ιστορίας. Τα δύο στοιχεία της φύσης του ανθρώπου, το «πολιτικό», που παράγει την ηθική συνείδηση του «καλού», και το ζωικό στοιχείο, που παράγει τη συνείδηση του «κακού», δε χωρίζουν την προσωπικότητα σε δύο φύσεις, αλλά αποτελούν στοιχεία μιας αδιάσπαστης ενότητας ύπαρξης και σε μια διαλεκτική σχέση ιστορικής ροής. Σ’ αυτή τη διαλεκτική σχέση συνύπαρξης και συλλειτουργίας, το «καλό» (το «πολιτικό») και το «κακό» (το «ζωικό») συγκρούονται διαλεκτικά με κυμαινόμενη χωροχρονικά δύναμη το καθένα (ο «γεννήτωρ πόλεμος» του Ηράκλειτου), αυτή δε η «σύγκρουση» συνιστά το ιστορικό γίγνεσθαι, που διαπλάθει στη συνέχεια της ιστορικής ροής το διάδοχο του ιστορικού παρελθόντος μέλλον. Η λογική της ιστορίας μάς βεβαιώνει ότι κάθε νέα γέννα κοινωνικο-πολιτικού συστήματος είναι «καλύτερη» από την προηγούμενη και αποτελεί μέρος της ανοδικής πορείας της εξέλιξης. Αυτή η αξιολόγηση μπορεί λογικά και να αμφισβητηθεί ως μη αποδείξιμη ή θεμελιώσιμη. Ωστόσο, η ιστορία πορεύεται χωροχρονικά προς τα εμπρός και η λογική της ύπαρξης και της ζωής δεν μπορεί παρά να θεμελιώνει πορεία υπέρ της ύπαρξης (και όχι της αυτοκαταστροφής) και υπέρ της καλύτερης ποιοτικά ζωής (του «ευ ζην»).

(more…)

Γ. Κασιμάτης – Μ. Θεοδωράκης, 19 Μαίου 2011

Την επιστολή που παρέδωσαν στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια ο Μίκης Θεοδωράκης και ο καθηγητής Γιώργος Κασιμάτης τον Μάιο του 2011, έφερε στο φως της δημοσιότητας το enikos.gr. Πρόκειται για μία επιστολή στην οποία αναλύονται οι λόγοι που κατά τους συγγραφείς στοιχειοθετούν παράκαμψη των “οργάνων του πολιτεύματος” αλλά και του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας μετά την υπογραφή των συμβάσεων δανεισμού.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή της 19 Μαϊου του 2011:

«Προς:
Εξοχώτατον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας
Κύριο Κάρολο Παπούλια

Εξοχώτατε Κύριε Πρόεδρε,

Από το Μάιο του 2010 που η Ελληνική Κυβέρνηση σύνηψε με τις άλλες δεκαέξι Χώρες της Ευρωζώνης και με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο τις Συμβάσεις Δανεισμού (τη «Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης», το «Μνημόνιο Συνεννόησης» και το «Διακανονισμό Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο – Συμμετοχή της Ελλάδας στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Στήριξης»), ο Ελληνικός Λαός υφίσταται την επιβολή μιας πρωτοφανούς πολιτικής εξουσίας, η οποία είναι εκτός της συνταγματικής, της ευρωπαϊκής και της διεθνούς νομιμότητας. Από τότε, ο Ελληνικός Λαός είναι μάρτυρας μιας συνεχούς παράκαμψης των οργάνων του πολιτεύματος, της Λαϊκής Αντιπροσωπείας και του Προέδρου της Δημοκρατίας όσον αφορά στη διαδικασία επικύρωσης και κύρωσης των εν λόγω διεθνών συμφωνιών, που συνιστά σοβαρή παραβίαση του πολιτεύματος της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας.

Η επιβολή της εκτός νομιμότητας πολιτικής εξουσίας στηρίζεται σε όρους των Συμβάσεων Δανεισμού που παραβιάζουν κατάφωρα θεμελιώδεις αρχές του Συνταγματικού, του Ευρωπαϊκού και του Διεθνούς Δικαίου. Οι αντίθετοι προς το υπερκείμενο δίκαιο και πρωτοφανούς σκληρότητας αυτοί όροι απαντούν για πρώτη φορά σε κείμενα διεθνών συνθηκών και διεθνών σχέσεων στο χώρο της Ευρώπης, τουλάχιστον από το Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι σήμερα.

(more…)

Γιώργος Κασιμάτης , 19 Ιαν. 2019

Α.     Με την ευθύνη του Έλληνα Πολίτη και του επιστήμονα,  καθώς και με βάση τις επιστημονικές μου γνώσεις για το συμφέρον του Ελληνικού Λαού, διατυπώνω τις ακόλουθες θέσεις για τη Συμφωνία των Πρεσπών:

1.    Πολιτικά, η Συμφωνία των Πρεσπών, ως πράξη εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας, είναι απαράδεκτη:

α. Γιατί αποτελεί παραχώρηση κυριαρχικού δικαιώματος, η οποία εξυπηρετεί κυριαρχικά και γεωπολιτικά συμφέροντα μόνο ξένων κρατών, ενώ αντίστοιχα βλάπτει ουσιαστικά τα συμφέροντα της Ελληνικής Πολιτείας.

β. Γιατί απειλεί και μειώνει καίρια: την ασφάλεια της εδαφικής κυριαρχίας. 

γ. Γιατί αμφισβητεί σοβαρά την εθνική, την ιστορική και την πολιτισμική ταυτότητα της Ελλάδας.

(more…)

Γιώρ. Κασιμάτης, 15 Νοε. 2018

Μιας και η κυβέρνηση έχει φέρει ξανά στο προσκήνιο το θέμα της συνταγματικής αναθεώρησης, ο Δρόμος συζήτησε με τον ομότιμο καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου, Γιώργο Κασιμάτη. Η ματιά του, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης, βεβαίως δεν περιορίζεται στενά στο επιστημονικό του πεδίο, το οποίο κατέχει όσο ελάχιστοι. Ο κ. Κασιμάτης υπεισέρχεται κυρίως στις πολιτικές αφετηρίες και προεκτάσεις των κυβερνητικών επιδιώξεων, καθώς και στη συσχέτισή τους με τη φύση του ειδικού πολιτικο-οικονομικού καθεστώτος, αλλά και με τον διεθνή παράγοντα.

Κύριε Κασιμάτη, πείτε μας καταρχάς, γιατί πιστεύετε ότι ο Αλ. Τσίπρας θέτει το ζήτημα της συνταγματικής αναθεώρησης;

Αρχικά πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι έχει διαπιστωθεί διεθνώς, πολιτικά και από την επιστήμη σε διεθνές επίπεδο –την πολιτική επιστήμη, τη νομική επιστήμη και από άλλους επιστημονικούς κλάδους–, ότι σήμερα υπάρχει μία παγκόσμια τάση κατάργησης ή παράκαμψης των αρχών νομιμότητας, που εγγυώνται την εθνική κυριαρχία των κρατών, τα δικαιώματα του ανθρώπου και κυρίως τα κοινωνικά δικαιώματα –όλα αυτά μαζί. Αυτή η τάση εκδηλώνεται και με την προσπάθεια να αλλάξει το νομικό σύστημα. Να τροποποιηθούν ή να καταργηθούν δηλαδή οι κανόνες εκείνοι οι οποίοι αποτελούν εγγύηση και προστασία του ανθρώπου και του πολίτη. Φυσικά και της δημοκρατίας.

(more…)