Σχόλιο G-M-R:   Εξαιρετικά χρήσιμος ο συνδυασμός με τις διατυπώσεις του συνταγματολόγου κου Χ.Σγουρίτσα. Και βεβαίως είναι επιτακτική ανάγκη η ανατροπή του καθεστώτος κατοχής. Όμως αυτό, όχι μονο ΔΕΝ γίνεται με την παροχή επίφασης διαρκούς προεκλογικής νομιμότητας, αλλά υπονομεύει κάθε πρόταση και ΕΜΠΡΑΚΤΗ προσπάθεια (ΕΔΩ χαρακτηριστικά) απελευθερωτικής ΣΥΝΕΡΓΕΙΑΣ .

Δημ. Καζάκης , 23 Ιαν. 2019

Η ιστορία επαναλαμβάνεται πρώτα ως τραγωδία και ύστερα ως φάρσα. Αυτές τις ημέρες ζούμε την φάρσα της καθώς μια κυβέρνηση κοινοβουλευτικής μειοψηφίας με δεκανίκι την αποστασία, προχώρησε σε «παλατιανό πραξικόπημα» ανάλογο συνταγματικά μ’ εκείνο του Ιουλίου 1965 πειθαρχώντας στις εντολές της Μέρκελ και γενικά του ξένου παράγοντα.

Όταν τον Ιούλιο του 1965 επιχειρήθηκε κάτι ανάλογο, τότε ο λαός μας ξέσπασε σε διαδηλώσεις, που κράτησαν μήνες και όμοιες της σε μαζικότητα και παλμό είχε να δει η χώρα από την εποχή της απελευθέρωσης. Υπήρχαν βέβαια και πολιτικές δυνάμεις τότε που κατήγγειλαν το παλατιανό πραξικόπημα ως θεσμική-συνταγματική εκτροπή απαιτώντας δημοκρατία, όπως ήταν η ηγεσία της Ένωσης Κέντρου υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου και η ΕΔΑ. Μαζί τους και το μεγαλύτερο μέρος του νομικού κόσμου της χώρας, της διανόησης και της επιστήμης.

Δείτε – για την ιστορία – πώς ένας συντηρητικός κατά τ’ άλλα συνταγματολόγος της εποχής, ο Χ. Σγουρίτσας, καταδικάζει τις κυβερνήσεις μειοψηφίας και αποστασίας ως παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της λαϊκής κυριαρχίας:

«Εις τα σύγχρονα δημοκρατικά πολιτεύματα οι εκλογείς ψηφίζουν κυρίως πολιτικά κόμματα, έχοντα συγκεκριμένα πολιτικά προγράμματα, δια την πραγματοποίησιν των οποίων εζητήθη υπό των κομμάτων και εδόθη υπό των εκλογέων η ψήφος των. Δημιουργείται εντεύθεν εκ των πραγμάτων σχήμα σχέσεων, επιβάλλον όπως αι αποφάσεις των εκλεγομένων ευρίσκονται εν αρμονία προς τα παρ’ αυτών εξαγγελθέντα και υπό των εκλογέων εγκριθέντα πολιτικά προγράμματα. Εν εναντία περιπτώσει το μεν πολίτευμα θ’ απεμακρύνετο της δημοκρατικής του βάσεως και θα μεταβάλλετο εις ολιγαρχικόν, τα δε πολιτικά προγράμματα θ’ απετέλουν καθαράν φενάκην και μέσον εξαπατήσεως των εκλογέων δια την υφαπαργήν της ψήφου των.» (Χ. Σγουρίτσα, Συνταγματικόν Δίκαιον, τόμος Α, έκδοσις Τρίτη, Αθήναι, Σάκκουλα, 1965, σ. 199).

Η μαζική λαϊκή αντίσταση εναντίον της κατάλυσης της αρχής της δεδηλωμένης από το Παλάτι και τους αποστάτες υπήρξε τόσο ακατάβλητη, που χρειάστηκε η επιβολή της επτάχρονης χούντας με τις πλάτες των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να κατασταλεί το δημοκρατικό αγωνιστικό φρόνημα του λαού. Επρόκειτο για μια τραγωδία που βαρύνει πρώτα και κύρια τις ηγεσίες του κέντρου και της αριστεράς, οι οποίες αποδείχθηκαν πολύ «λίγες» έναντι των μαχητικών διαθέσεων του λαού.

Σήμερα ζήσαμε την φάρσα των Ιουλιανών. Έχουμε για μια ακόμη φορά την απροσχημάτιστη κατάλυση της αρχής της δεδηλωμένης – όπως και τότε – μόνο που αυτή την φορά όχι από τον βασιλιά, αλλά από την κυβερνώσα αριστερά. Εκείνη δηλαδή που χωρίς αιδώ δεν χάνει ευκαιρία να καπηλεύεται τους αγώνες για την δημοκρατία της παλιάς, ιστορικής αριστεράς που γεννήθηκε μέσα από τις φωτιές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του λαού πρώτα εναντίον των ναζί κατακτητών και ύστερα της αμερικανοκρατίας.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, είχαμε το σύνολο των πολιτικών κομμάτων της βουλής – μηδενός εξαιρουμένου – να συμπράττει στη σημερινή φάρσα, νομιμοποιώντας με τις θέσεις και την στάση τους την όλη διαδικασία κατάλυσης της αρχής της δεδηλωμένης.

Μάλιστα ο κ. Κουτσούμπας για μια ακόμη φορά δεν βρήκε τίποτε το συνταγματικά μεμπτό στις πράξεις της κυβέρνησης. Αντίθετα δήλωσε ευθαρσώς ότι η κυβέρνηση Τσίπρα νομιμοποιείτε να καταλύει την αρχή της δεδηλωμένης μ’ αυτόν τον τόσο πρόστυχο τρόπο. Άλλωστε η εκ Περισσού ηγεσία είναι η μόνη του κοινοβουλευτικού κατεστημένου στις μέρες μας που όλα αυτά τα χρόνια των μνημονίων δεν μπόρεσε να διαπιστώσει ούτε μία συνταγματική παραβίαση, ή εκτροπή. Όλα νόμιμα. Νόμος είναι το δίκιο όχι του εργάτη, αλλά της εξουσίας!

Μαζί με τα κοινοβουλευτικά κόμματα σιώπησε κι ο νομικός κόσμος της χώρας, ο οποίος δεν φαίνεται να νοιάζεται στο ελάχιστο για την συνταγματική λειτουργία του πολιτεύματος. Μόνο όταν ο λαός ξεσπά και απειλεί έστω το καθεστώς πολιτικής ανωμαλίας και κατοχής της πατρίδας μας «ξυπνούν» ορισμένοι σαν τον κ. Μανιτάκη και βγαίνουν στις ρούγες της τηλεπροπαγάνδας για να δηλώσουν πόσο «ανησυχούν» από τις «εθνικιστικές» εξάρσεις του λαού.

Πάντα ο εχθρός λαός. Τότε παλιά ο εχθρός λαός αντιμετωπιζόταν με μοναρχοφασίστες βασανιστές και παρακρατικούς, ενώ σήμερα από ευυπόληπτους καθηγητές της αριστεράς και της προόδου. Πρόκειται για την φάρσα που λέγαμε.

Γιατί όμως έπρεπε να καταπιεί ο λαός μας το νέο «παλατιανό πραξικόπημα», τη νέα τόσο προφανή κατάλυση της αρχής της δεδηλωμένης; Διότι θα πρέπει να εθιστεί στην βασική αρχή της απολυταρχίας: το δίκαιο είναι πάντα μ’ εκείνον που διαθέτει το μονοπώλιο άσκησης της νόμιμης βίας, δηλαδή με την εξουσία.

Σ’ αυτήν την βασική αρχή της απολυταρχίας πειθαρχούν οι πάντες σήμερα. Πειθαρχούν όλα τα κόμματα του κοινοβουλίου, οι λειτουργοί της δικαιοσύνης, αλλά και η διανόηση της χώρας, η οποία έχει μεταβληθεί εδώ και δεκαετίες σε άθλια παραδουλεύτρα του κόμματος και των ποικίλων κυκλωμάτων της εξουσίας.

Ο λαός δεν έχει παρά την υποχρέωση να υπομένει τις επιλογές των κυβερνήσεων του. Όσο τραγικές για τον ίδιο κι αν είναι. Όσο ολέθριες και μοιραίες για την ίδια την επιβίωση του έθνους του. Όλα τ’ άλλα εναπόκεινται στην καλή προαίρεση της εξουσίας.

Να γιατί κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα σήμερα δεν θέτει θεσμικό ζήτημα. Κανένα κοινοβουλευτικό κόμμα δεν θέτει ζήτημα συνταγματικής εκτροπής. Ούτε βέβαια για τον τρόπο με τον οποίο προωθείται η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Πρόκειται λοιπόν για μια φάρσα, όπου ο καθένας έχει αναλάβει να παίξει τον ρόλο του, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης. Το ζητούμενο είναι να πεισθεί ο απλός πολίτης πώς όλα είναι νόμιμα. Ακόμη και η μεγαλύτερη κυβερνητική αυθαιρεσία, ακόμη και η πιο προφανής κατάλυση του Συντάγματος προς όφελος της ολιγαρχίας και του ξένου παράγοντα.

Χαρείτε τους. Η συμμαχία των προθύμων που έχει πάρει την εντολή από την Μέρκελ και τον ξένο παράγοντα να κυρώσει την Συμφωνία των Πρεσπών, ασκείται σε αντι-εθνικιστικές κορώνες, την στιγμή που έχει υιοθετήσει τον πιο ακραίο εθνικισμό, τον φυλετισμό, ως μέτρο των σχέσεων της Ελλάδας με τα Σκόπια.

Πουθενά η Συμφωνία των Πρεσπών δεν αναφέρει ρητά ότι τα Σκόπια δεν έχουν σήμερα, ούτε θα έχουν στο μέλλον οιανδήποτε αξίωση επί του πληθυσμού, της ιστορίας και του πολιτισμού εντός της εθνικής επικράτειας της Ελλάδας. Η εθνική επικράτεια ακόμη κι ως νομικός όρος είναι παντελώς απούσα από τη συγκεκριμένη συμφωνία. Η Συμφωνία μιλά αορίστως για μέρη, για Μακεδονία και μακεδόνες. Μιλά επίσης αορίστως για «σεβασμό» των «αρχών», ως ευχή, αλλά πουθενά δεν τίθεται ξεκάθαρα και ρητά το ζήτημα των αξιώσεων.

Αντίθετα η συμφωνία των Πρεσπών προβλέπει τον εντελώς αυθαίρετο διαμελισμό της ιστορίας και του πολιτισμού Μακεδονίας σε ελληνικό και σκοπιανό με βάση την φυλετική καταγωγή εξ αρχαιότητας. Και ποιος πρόκειται να αποφασίσει ποιο κομμάτι της ιστορίας και του πολιτισμού της Μακεδονίας ανήκει στον ένα ή στον άλλο; Μια επιτροπή «ειδικών» από την Ελλάδα και τα Σκόπια, η οποία θα κρίνει όχι μόνο τι θα διδάσκεται στα σχολικά βιβλία των δυο χωρών, αλλά και ποιο κομμάτι ιστορίας και πολιτισμού ανήκει στην Ελλάδα και στα Σκόπια.

Με τον τρόπο αυτό καταργείται επί της ουσίας η έννοια της ελληνικής εθνικής επικράτειας στην Μακεδονία και αναγνωρίζεται στα Σκόπια η δυνατότητα προώθησης εθνικών διεκδικήσεων στην ιστορία, τον πολιτισμό και οιονεί στον πληθυσμό της Μακεδονίας με όρους φυλετικής καταγωγής. Να γιατί στη συμφωνία η εθνική ταυτότητα, η ιστορία και ο πολιτισμός δεν συνδέεται άρρηκτα με την εθνική επικράτεια κάθε χώρας.

Και από ποιόν θα κρίνεται το δίκαιο των εθνικοφυλετικών διεκδικήσεων των Σκοπίων; Από την επιτροπή των «ειδικών», η οποία έχει συσταθεί ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο και εργάζεται πυρετωδώς πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες. Η πρωτοφανής αυτή επιτροπή 6 «ειδικών» από τα Σκόπια και 6 «ειδικών» από την Ελλάδα, πρόκειται να αποφασίσει για τα «ιστορικά δικαιώματα» των Σκοπίων και της Ελλάδας στην Μακεδονία, η οποία αντιμετωπίζεται ως ενιαίος ιστορικός χώρος.

Κατά το πρότυπο των επιτροπών από ειδικούς που αποφάσιζαν επί αποικιοκρατίας τις φυλετικές, ιστορικές και πολιτισμικές διαφορές ανάμεσα σε έθνη που διεκδικούσαν την εθνική τους αυτοδιάθεση. Μόνο και μόνο για καθοριστούν γραμμές οριοθέτησης ανάμεσα σε εθνικές πλειοψηφίες και μειοψηφίες υπό καθεστώς εγγυητριών δυνάμεων.

Όπως επί παραδείγματι έγινε με την Κύπρο στις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου το 1959 ανοίγοντας το δρόμο στην διχοτόμηση του νησιού. Η συμφωνία των Πρεσπών διέπεται από τις ίδιες λογικές με σκοπό τον διαμελισμό της Μακεδονίας.

Τα πορίσματα της επιτροπής των «ειδικών», που προβλέπει η συμφωνία των Πρεσπών, δεν αφορούν μόνο, ούτε κυρίως στα σχολικά βιβλία, αλλά στην αναγνώριση των «ιστορικών δικαιωμάτων» των Σκοπίων στο ελληνικό έδαφος της Μακεδονίας, δηλαδή στην εθνική επικράτειας της Ελλάδας. Με τον τρόπο αυτό και κοινή συναινέσει των δυο πλευρών (Σκοπίων-Ελλάδας) θα προχωρήσει η εθνοφυλετική διαίρεση της Μακεδονίας, την «πολυπολιτισμική» ενότητα της οποίας θα κληθεί να εγγυηθεί το ΝΑΤΟ και φυσικά η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Με τον τρόπο αυτό η Μακεδονία θα αποσπαστεί από τον εθνικό κορμό ως διαφιλονικούμενη περιοχή ανάμεσα σε δυο κράτη-έθνη. Υπό καθεστώς προστασίας και εγγυήσεων των Ευρωπαίων και των ΗΠΑ. Ανάλογο καθεστώς μ’ εκείνο που επιχειρούσαν να επιβάλλουν στην Μακεδονία οι Μεγάλες Δυνάμεις και κυρίως η Βρετανία αμέσως μετά τους Βαλκανικούς πολέμους. Γι’ αυτό και η Britannica του 1911 είχε ανακαλύψει ότι η Μακεδονία από αρχαιοτάτων χρόνων δεν κατοικούνταν από ελληνικό πληθυσμό!

Η συμφωνία των Πρεσπών, σύμφωνα με το Υπουργείο Εξωτερικών, συνιστά «διεθνώς αναγνωρισμένο πρότυπο επίλυσης διαφορών» και μάλιστα «χωρίς παρεμβάσεις τρίτων»! Σκεφτείτε τι πρόκειται να επακολουθήσει. Πόσο εύκολα μπορεί να τεθεί ζήτημα Ηπείρου από την Αλβανία, πάλι με όρους εθνοφυλετικής καταγωγής και «ιστορικών δικαιωμάτων», όπως και Θράκης, όπου ο κ. Ερντογάν έχει θέσει ήδη ζήτημα αυτονόμησης της «Δυτικής Θράκης».

Κι όλα αυτά με σκοπό να γκριζάρουν από άποψη κυριαρχικών δικαιωμάτων οι διαφιλονικούμενες περιοχές, όπου συγκρούονται εθνοφυλετικές διεκδικήσεις και αντικρουόμενα «ιστορικά δικαιώματα». Με τον τρόπο αυτό θα καταλυθεί το ενιαίο και αδιαίρετο της εθνικής επικράτειας της Ελλάδας για να μετατραπούν τα σύνορα σε «απλές διοικητικές διαιρέσεις», όπως δήλωνε ο Σοφοκλής Βενιζέλος κατ’ επιταγή των ΗΠΑ το 1952. Τότε που οι ΗΠΑ και η Βρετανία ήθελαν τις ελληνοτουρκικές δυνάμεις στην Θράκη υπό κοινή διοίκηση και η κυβέρνηση Παπάγου προχωρούσε σε σύσταση επιτροπής «ειδικών» με την Τουρκία για την αναθεώρηση από κοινού της ιστορίας των δυο χωρών, ώστε να αποβληθεί το «αγκάθι» της εθνικής παλιγγενεσίας του 1821.

Να γιατί η συμφωνία των Πρεσπών δεν αφορά απλά το ονοματολογικό των Σκοπίων. Να γιατί δεν είναι μια απλή – όσο και επαίσχυντη – συμφωνία ανάμεσα σε δυο χώρες. Πρόκειται για τον πυροβολισμό – ανάλογο μ’ εκείνον του Σαράγιεβο το 1914 – προκειμένου να αναφλεγούν στο σύνολό τους τα Βαλκάνια προς όφελος της αποικιακής επικυριαρχίας του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με απρόσμενες συνέπειες.

Τα Βαλκάνια οδεύουν ολοταχώς στην αποεθνικοποίησή τους και τον κατακερματισμό τους με όρους ενός απόλυτα δοτού εθνοφυλετισμού, που θα οδηγήσει τις σχέσεις λαών και κρατών πίσω στο μεσαίωνα. Μόνο και μόνο για να κατοχυρωθεί η αποικιακή κυριαρχία του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δηλαδή της Δύσης.

Κι όμως κανένας από όσους διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους εντός του κοινοβουλίου δεν θέτουν το ζήτημα της συμφωνίας των Πρεσπών, ως ένα τραγικό ολίσθημα που μπορεί να ανατραπεί. Και μάλιστα πολύ απλά. Με μια άλλη απλή πλειοψηφία του κοινοβουλίου. Ανάλογη μ’ εκείνη που πρόκειται να την κυρώσει.

Γιατί άραγε ο κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ δεν δεσμεύεται ότι πρόκειται να ανατρέψει τη συμφωνία των Πρεσπών, μόλις αποκτήσει την απαραίτητη πλειοψηφία στη Βουλή; Γιατί δηλώνει ότι άμα κυρωθεί η συμφωνία δεν μπορεί κατόπιν να ανατραπεί;

Η χώρα τελεί υπό καθεστώς τετελεσμένων. Και τα κόμματά της αποδέχονται τα χειρότερα ως τετελεσμένα, μόνο και μόνο για να μην θιχτούν τα συμφέροντα και οι σχεδιασμοί του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Να γιατί οι όψιμοι πατριώτες του λεγόμενου «μακεδονικού» δεν τολμούν να θέσουν την ουσία του ζητήματος, παρά περιορίζονται αυστηρά στην ονοματολογία των Σκοπίων, αποκρύπτοντας την εθνική μειοδοσία στην ουσία της.

Οι πατριδοκάπηλοι, οι ομογάλακτοι της συμμορίας που διαφεντεύει τα Σκόπια με τις πλάτες του ΝΑΤΟ, της ΕΕ και του Σόρος, ονειρεύονται μια ενιαία ελληνική Μακεδονία ως λεία, μερίδιο από την λεηλασία και την κατάρρευση της Ελλάδας, αλλά και των Βαλκανίων υπό καθεστώς αποικιακής κυριαρχίας του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Γι’ αυτήν νοιάζονται και αυτή τους νοιάζει. Να γιατί μένουν μόνο στο ονοματολογικό. Να γιατί συναγελάζονται με όλους εκείνους που εγκλημάτησαν σε βάρος της Ελλάδας και του λαού της όλα αυτά τα χρόνια και ιδίως με την στήριξη της μνημονιακής κατοχής μόνο και μόνο γιατί φαίνεται να διαφωνούν με τη συμφωνία των Πρεσπών. Να γιατί ο «πατριωτισμός» τους ξεκινά και τελειώνει στο όνομα της Μακεδονίας. Να γιατί δεν λένε κουβέντα για τους κυρίως ενόχους και επινοητές του όλου προβλήματος, δηλαδή το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά καλλιεργούν εθνοφυλετικές έχθρες. Και φυσικά ούτε είδαν, ούτε άκουσαν τίποτε για το καθεστώς κατοχής της πατρίδας μας.

Ο αληθινός πατριώτης αντίθετα αγωνιά και αγωνίζεται για μια ενιαία και αδιαίρετη Ελλάδα, εθνικά κυρίαρχη, ανεξάρτητη, δίκαιη και με τον λαό να κάνει κουμάντο. Όχι τύποις, αλλά επί της ουσίας. Κι επομένως ο αληθινός πατριώτης αντιστρατεύεται τη συμφωνία των Πρεσπών γιατί συνιστά αναγκαία συνέπεια του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της πατρίδας μας από τους ξένους δανειστές και τους εγχώριους εντολοδόχους τους.

Η κύρωση λοιπόν της συμφωνίας των Πρεσπών, κατ’ εντολή άνωθεν και έξωθεν, δεν κλείνει κανένα ζήτημα. Αντίθετα κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη της ανατροπής όχι μόνο αυτής της ολέθριας κυβέρνησης, αλλά ολόκληρου του καθεστώτος πολιτικής και θεσμικής ανωμαλίας, του καθεστώτος κατοχής και εκποίησης της πατρίδας μας προς το συμφέρον μιας μικρής και βαθύτατα αντεθνικής εγχώριας ολιγαρχίας, η οποία ξέρει μόνο να υπηρετεί ξένα συμφέροντα.

Πηγή: dimitriskazakis.blogspot