Σχόλιο GMR: Θα το πούμε για πολλοστή φορά.

Σε ποιούς απευθύνεται ο Δρόμος της Αριστεράς και όσοι άλλοι προτείνουν, να γίνει αυτό, να γίνει το άλλο, ακόμα κι αν πρόκειται για καλές υπό άλλες όμως συνθήκες προσπάθειες;

Κάνουν (επιτρέπεται να κάνουν;), οι πατριώτες, οι δημοκράτες, “δημοκρατικό” διάλογο με τους εκπροσώπους της Χρεοκρατίας-Τραπεζοκρατίας, με τους εκπροσώπους της ΕΕ και του ΔΝΤ, με τους εκπροσώπους του ΝΑΤΟ, με τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών ΜΜΕ (βλέπε γάτα των Ιμαλαΐων και εκρήξεις θυμού κατά “ναρκέμπορου”, κλπ, κλπ, που λέει κι ο Αυτιάς), με τους εκπροσώπους λεσχών, όπως, Μπίλνερμπεργκ, Τριλάτεραλ, κλπ;

Αγαπητέ Ρούντι, μ’ όλη την εξαιρετική ευγένειά σου, το να συνδιαλέγεσαι ιντερνετικά με ενόχους σφετερισμού εθνικής κυριαρχίας και να μην απαντάς σε προτάσεις όπως η εδώ, για αντιστασιακή-απελευθερωτική-αναγεννητική και δημοκρατικά οργανωμένη συνέργεια, δεν μοιάζει κομμουνιστικό (εκ του communis=κοινός), αλλά κάτι σαν κονφορμιστικός ναρκισσισμός (αν όχι ευγενικός σεχταρισμός). Αναμένουμε, προσδοκώντας να παραδεχθούμε πως σφάλουμε…

._

e-dromos, 9 Μαρτίου 2020

Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες, είναι αναγκαίο να ξεκαθαριστούν κάποιες αφετηριακές θέσεις. Αυτές μπορεί να αποτελέσουν οδοδείκτες σε μια πολύ ταραγμένη περίοδο, στην οποία περιπλέκονται όλες οι ανοιχτές αντιθέσεις του ευρύτερου γεωπολιτικού μας χώρου.

1  Αποτροπή του κοινού σχεδιασμού Ε.Ε.-Τουρκίας για μετατροπή της χώρας μας σε hot-spot και φράχτη των γεωπολιτικών μεταναστευτικών ροών. Καταγγελία αυτού του σχεδιασμού, συνοδευόμενη από εμφατική δήλωση ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος της διαχείρισης του μεταναστευτικού.

2 Η έκτακτη κατάσταση απαιτεί έκτακτα μέτρα: να αποσυμφορηθούν τώρα τα νησιά από τους εγκλωβισμένους πληθυσμούς. Αυτός είναι ελάχιστος όρος για την κοινωνική συνοχή σε μια περιοχή που απειλείται από τον τουρκικό επεκτατισμό.

3 Όχι στις μεγάλες συγκεντρώσεις μεταναστευτικών και προσφυγικών πληθυσμών στη χώρα μας. Ενάντια στα hot-spots, κλειστά ή ανοιχτά, μακριά ή κοντά στα αστικά κέντρα, ώστε να αποτραπούν οι εντάσεις στις τοπικές κοινωνίες και η αξιοποίησή τους από αλλότριες δυνάμεις, αλλά και για να αποφευχθούν ανθρωπιστικές βόμβες τύπου Μόριας.

4 Καταγγελία της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας και της χρεοκοπημένης συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ». Είναι πέρα από κάθε λογική, τη στιγμή που όλοι αμφισβητούν στην πράξη τις συμφωνίες αυτές, εμείς να συνεχίζουμε να τις τηρούμε.

5 Καταμερισμός των προσφυγικών ροών σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Δημιουργία θεσμών ελέγχου των ροών στην Τουρκία, με διαδικασίες χορήγησης ασύλου απευθείας στη χώρα αυτή σε όσους διαθέτουν το στάτους του πρόσφυγα, και απευθείας μεταφορά τους στην Ευρώπη με ευθύνη του ΟΗΕ.

6 Βέτο σε κάθε δομή (Ε.Ε., ΝΑΤΟ) που συμμετέχει η χώρα μας όσο δεν γίνονται δεκτές οι παραπάνω προτάσεις, που θα μπορούσαν να προσφέρουν διέξοδο στο πρόβλημα. Ειδικά η εγκληματική στήριξη του ΝΑΤΟ στην τουρκική επέμβαση στη Συρία απαιτεί την απεμπλοκή μας, πολιτική και στρατιωτική, απ’ όλους τους σχεδιασμούς του στην περιοχή.

7 Καταγγελία της Τουρκίας στη διεθνή κοινότητα. Αποκάλυψη του ρόλου της ως εμπρηστή του πολέμου στην περιοχή, και της βρώμικης αξιοποίησης πληθυσμών ως όπλου στον υβριδικό πόλεμο. Αξιοποίηση όλων των φωνών που αναγνωρίζουν τον κίνδυνο του νεο-οθωμανισμού στην κατεύθυνση διεθνούς πίεσης και απομόνωσης του καθεστώτος Ερντογάν. Αποκάλυψη της υποκρισίας της Δύσης, που συνεχίζει να το στηρίζει.

8 Αποκλειστικός έλεγχος των συνόρων και των μεθοριακών περιοχών από το ελληνικό κράτος και τους θεσμούς του (Στρατός, Αστυνομία, Εθνοφυλακή). Όχι στη ρευστοποίηση που φέρνει η συγκέντρωση στην περιοχή διαφόρων δυνάμεων (Frontex, ΜΚΟ, παραστρατιωτικές ομάδες, μυστικές υπηρεσίες διαφόρων χωρών κ.ά.), η οποία οφελεί αποκλειστικά τα σχέδια αποσταθεροποίησης του Ερντογάν.

9 Κοινή στάση Ελλάδας-Κύπρου απέναντι στον επεκτατισμό της Τουρκίας και τις απειλές Ερντογάν. Κοινή αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, που μετατρέπεται σε εργαλείο γκριζαρίσματος σε όλη τη γραμμή Έβρου-Αιγαίου-Κύπρου.

10 Ενάντια στην εργαλειοποίηση των μεταναστών και προσφύγων, η καταγγελία της χώρα μας για τη χρήση πληθυσμών από τον Ερντογάν στον εν εξελίξει υβριδικό πόλεμο έχει μια βαθιά ανθρωπιστική διάσταση. Η ελληνική κοινωνία έδειξε και συνεχίζει να δείχνει τι σημαίνει ανθρώπινη στάση απέναντι στην προσφυγική κρίση. Η αναγκαία άμυνα απέναντι στην απειλή της Τουρκίας δεν πρέπει να γίνει αφορμή άρνησης αυτού του θετικού φορτίου. Απομόνωση των φασιστικών και ρατσιστικών φωνών: η κοινωνική εξαχρείωση είναι παράγοντας κοινωνικού κατακερματισμού και αποσταθεροποίησης σε μια εποχή που είναι απαραίτητη η μέγιστη εθνική και κοινωνική ενότητα.

Πηγή: edromos.gr