ΑΙΣΧΡΟΝ ΕΣΤΙ ΣΙΓΑΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΠΑΣΗΣ ΑΔΙΚΟΥΜΕΝΗΣ.
ΜΗΤΡΟΣ ΤΕ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΤΙΜΙΩΤΕΡΟΝ ΕΣΤΙ Η ΠΑΤΡΙΣ.
Σχόλιο GMR: Χρήσιμα πράγματα διαβάζουμε στην φιλόξενη (εντός των, επιτρεπτών από την Ευρωεπιτροπεία ορίων, ιστοσελίδα) από τον ακραιφνή Συριζαίο και συστηματικό αρθρογράφο.
Κάτι για συμπλήρωμα, ας πούμε περί κατάληψης αρμών της εξουσίας (εδώ), περί Γάτας των Ιμαλαΐων (εδώ), περί Ωστιν του Τέξας (εδώ), περι “ξεσκίζω το δημοψήφισμα του 2015”, περί Συμφωνίας των Πρεσπών, περί πολιτικοδικαστικής διαπλοκής (Παπαγγελόπουλος-Θάνου), περί “μετατροπή Ελλάδας σε μουσουλμανική χώρα”, περί “από το δεκαπενταμελές μέχρι σήμερα, προδοσία εργατικής τάξης-πατρίδας, δηθενιά κι απάνω τούρλα”, κάτι τέλος πάντων από αυτά;;;
._
Δημήτρης Χρήστου, 13 Σεπ. 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Με επιστολή του προς το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο ο υπουργός Δικαιοσύνης Κ. Τσιάρας ανακοίνωσε την ενοποίηση της Εισαγγελίας Διαφθοράς και της εισαγγελίας Οικονομικού Εγκλήματος. Δεν χρειαζόταν να μας ενημερώσει για τους λόγους! Ήταν ολοφάνεροι. Αφού δεν κατάφεραν να εκπαραθυρώσουν την κ. Τουλουπάκη από τη διερεύνηση του σκανδάλου της Novartis, αφού συνάντησαν την αντίδραση της Ολομέλειας του Συμβουλίου Εφετών να της αποσπάσουν την υπόθεση και να την δώσουν σε εφέτη ανακριτή, κατήργησαν όλη την ενοχλητική για την πολιτική εξουσία, εισαγγελία για τη Διαφθορά!
Ενδιαμέσως διαρρήκτες εισέβαλαν στο σπίτι της κ. Τουλουπάκη, όχι για να αναζητήσουν και να κλέψουν κοσμήματα, αλλά για να αποσπάσουν το περιεχόμενο του υπολογιστή της, άλλα ενδιαφέροντα έγραφα, προσωπικά στοιχεία όπως ιατρικές εξετάσεις και φωτογραφίες. Τίποτα το σπουδαίο κατά τον υπουργό Προστασίας του Πολίτη που εκτίμησε ότι «ήταν μια απλή διάρρηξη» που σημαίνει πως δεν αξίζει τον κόπο να την ψάξουν!
Και έτσι κλείνει η θλιβερή ιστορία για το πολιτικό προσωπικό που εδώ στην Ελλάδα, συμμετείχε, ανέχθηκε και τελικά συγκάλυψε, ένα μεγάλο διεθνές σκάνδαλο το οποίο πιστοποιήθηκε επισήμως από τις αμερικανικές αρχές. Μάλιστα πριν λίγες μέρες η γαλλική Επιτροπή Ανταγωνισμού επέβαλλε στη Novartis πρόστιμο 385 εκατ. ευρώ για νόθευση ανταγωνισμού σχετικά με το φάρμακο Lucentis, που αθέμιτα προωθούσε έναντι του πολύ φθηνότερου Avastin. Εδώ όμως δεν είναι Αμερική. Ούτε Γαλλία, ούτε Ευρώπη, ούτε ίσως Βαλκάνια. Ακόμα και επί ΕΡΕ και ανακτόρων το 1963, ο Σαρτζετάκης κατάφερε να ολοκληρώσει την υπόθεση Λαμπράκη!
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: Ας διαβάσουμε λοιπόν το ξεσηκωτικό άρθρο του καθηγητή κυρίου Κώστα Μελά και ας ξεσηκωθούμε για να πολεμήσουμε.
Ας μεταφράσουμε την περί του ρίσκου του πολέμου πραγματεία του κου καθηγητή, στην δική μας αντίληψη περί ρίσκου, διότι οι αρθρογραφούντες “όσο η Ευρωεπιτροπεία επιτρέπει” (σχετικό σχόλιο εδώ) και Πολέμους κάνουν και την οικονομία Ανασταίνουν και την Δημοκρατία προστατεύουν, στα γραπτά τους.
Η δική μας λοιπόν αντίληψη περί πολεμικού ρίσκου, έχει να κάνει με Ρίσκο προσωπικό, όχι Ρίσκο του πλησίον.
Πολεμάμε λοιπόν με Ρίσκο προσωπικό (πόλεμος “ενώπιος-ενωπίω, μέσα στο θεματικό τους γήπεδο και κάτω από τη χωροταξική τους μύτη”) εναντίον των Φορέων της “πολιτικής του κατευνασμού”(*), πολεμάμε “με στρατηγική και τακτικούς ελιγμούς”(εδώ η επιστολή προς Γ. Μαργαρίτη), όπως ακριβώς μας υπενθυμίζει ο Γιώργος Σαχίνης στον πιο κάτω επίλογο του καταγγελτικού του άρθρου και όλα αυτά, για να είμαστε ικανοί και στην Ειρήνη και στον Πόλεμο:
“Ο κορυφαίος θεωρητικός της στρατηγικής στην αρχαία Κίνα, ο Σουν Τζου, έχει περιγράψει με σαφήνεια τις συνέπειες της κοντόφθαλμης επιλογής στα κεφαλαιώδη ζητήματα του σκληρού πυρήνα ύπαρξης μιας κρατικής οντότητας: «Στρατηγική με τακτικούς ελιγμούς είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για τη νίκη. Τακτικοί ελιγμοί χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν την ήττα».“
Κάποια σχετική πρόταση, σχέδιο, στρατηγική, για το πως και ποιοί θα κάνουμε πόλεμο, Κύριε Μελά;
(*) διότι, πολλοί άνθρωποι/κυνηγοί ΤΗΣ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑΣ, άνθρωποι του πνεύματος και σχεδόν όλοι οι δημοσιογράφοι θα νομίσουν πως είμαστε από άλλον πλανήτη αν ακούσουν πως πολεμάμε ΚΑΙ εναντίον των Φορέων, της ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ της Κύπρου (της κατεχόμενης και της υπόλοιπης διαρκώς προδιδόμενης), της εκχώρησης των Ιμίων στην Τουρκική δικαιοδοσία, της εισόδου στο Ευρώ (προηγούμενα και στην ΕΕ), της συγκάλυψης και της απόπειρας δολοφονίας Καραμανλή (του Ελληνα Πρωθυπουργού για όσους δεν κατάλαβαν) και της υπόθεσης Vodafone /δολοφονίας Κώστα Τσαλικίδη, των μνημονιακών εφαρμογών, της Συμφωνίας των Πρεσπών, των συμφωνιών με Ιταλία-Αίγυπτο.
._
Κώσ. Μελάς, 11 Σεπτεμβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Η πρόσφατη ελληνοτουρκική κρίση έχει επαναφέρει στο προσκήνιο το διαχρονικό ζήτημα του τρόπου αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής και ειδικότερα το ρίσκο του πολέμου. Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1990, έχουν σχηματιστεί στον ελληνικό χώρο δύο βασικές αντιλήψεις: η λεγόμενη πολιτική του κατευνασμού και η λεγόμενη πολιτική της ενεργούς αποτροπής.
Η πολιτική του κατευνασμού θεωρεί (ακόμη;) ότι διαμέσου των συνεχών διαπραγματεύσεων με βάση τους υπάρχοντες κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας, υπάρχουν οι δυνατότητες να μετατραπεί η Τουρκία σε δημοκρατικό κράτος ευρωπαϊκού τύπου, ή τουλάχιστον να αμβλύνει την επιθετικότητά της. Και συνεπώς να αρχίσει να επικοινωνεί με αντίστοιχο τρόπο, προκειμένου να επιλύσει τις υπάρχουσες διαφορές της, όχι μόνο με την Ελλάδα, αλλά και με τα υπόλοιπα όμορα ή μη κράτη.
Στα μύχια αυτής της αντίληψης κυριαρχεί, όχι μόνο ο φόβος του πολέμου και του βίαιου θανάτου, αλλά η ολοκληρωτική άρνηση του πολέμου ως ύστατου μέσου επίλυσης των διανθρώπινων και διακρατικών διαφορών. Ο πόλεμος στην αντίληψη αυτή θεωρείται όχι μόνο κακό, αλλά αφύσικο γεγονός! Αντιδιαστέλλεται μάλιστα με την “καλή” πολιτική. Χρειάζεται, πάση θυσία, λοιπόν, να χαλιναγωγηθεί το “κακό” από το “καλό”. Έχοντας πεισθεί ότι ο πόλεμος είναι αφύσικο γεγονός, αρχίζουν να συμπεριφέρονται ως εάν ο πόλεμος όντως αντιπροσωπεύει μια αφύσικη κατάσταση, μέχρις ότου η δύναμη των πραγμάτων τους διαψεύσει.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Islra_gr, 11 Σεπτεμβρίου 2020
Εγκλωβισμένη η κυβέρνηση στην πολιτική της δουλοπρέπειας απέναντι στη Γερμανία και στις ΗΠΑ και σε μια πολιτική “κατευνασμού” απέναντι στην Τουρκία, ακολουθεί μια πορεία συνεχών όλο και πιο επικίνδυνων υποχωρήσεων και παραχωρήσεων προς την Τουρκία και τα επιθετικά σχέδια της τελευταίας.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης με μεγάλη καθυστέρηση ομολόγησε σε άρθρο του, που δημοσιεύτηκε ταυτόχρονα σε 3 ευρωπαϊκές εφημερίδες, ότι είχε υπογραφεί κατά την τριμερή συνάντηση του Βερολίνου “έγγραφη Συμφωνία” με την Τουρκία, για την αποκλιμάκωση της έντασης, την όποια, όπως γράφει, στη συνέχεια αθέτησε η Άγκυρα, χωρίς, όμως, ο πρωθυπουργός να αποκαλύψει το περιεχόμενο αυτής της Συμφωνίας!
Γιατί, λοιπόν, αυτή η μυστική διπλωματία, όταν, μάλιστα, ομολογείται η ύπαρξη Ελληνοτουρκικής Συμφωνίας; Ποια “κουτοπόνηρα” παιχνίδια παίζονται ώστε με καθυστέρηση να ομολογείται μια Συμφωνία, της οποίας αποκρύπτεται το περιεχόμενο; Τι θέλει να κρύψει και ποιον να “προφυλάξει” τούτες τις κρίσιμες ώρες η κυβέρνηση;
Δυστυχώς, η “μυστική διπλωματία” έχει συνέχεια, αφού η κυβέρνηση αποκρύπτει ή λέει μισόλογα για τον ελληνοτουρκικό “τεχνικό” διάλογο, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, που διεξάγει με την Τουρκία, διάλογο στον οποίον η απομάκρυνση του Oruc Reis από προαπαιτούμενο γίνεται αντικείμενο διαπραγμάτευσης!
Τελεί υπό πανικό η κυβέρνηση;
Σχόλιο GMR: Ο επίλογος ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ (όσα λέει η G-M-R) κυρία ΠτΔ.
._
Ευαγ. Κοζυράκη, 10 Σεπτεμβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Με αφορμή τη φορά αυτή την πανδημία του κορονοϊού, ο δημόσιος διάλογος στη χώρα μας επικεντρώνεται στο ζήτημα της ατομικής ευθύνης των πολιτών, επαναφέροντας στην αιχμή του δόρατος της ασκούμενης πολιτικής το μνημονιακό δόγμα του “μαζί τα φάγαμε”, με το οποίο σύσσωμη η πολιτική τάξη αποποιήθηκε προ δεκαετίας των εγκληματικών ευθυνών της για τη δημοσιονομική κατάρρευση και τη θεσμική κατάπτωση του μεταπολιτευτικού κράτους.
Με το τέχνασμα αυτό, το σάπιο ως το κόκκαλο πολιτικό σύστημα κατέστησε συλλήβδην ένοχη την κοινωνία και νομιμοποίησε την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ καθώς και την αδιάλειπτη έκτοτε λήψη σωρείας αντισυνταγματικών μέτρων σε βάρος των “υπόλογων υπηκόων”. Γιατί όμως το πολιτικό σύστημα ανήγαγε αίφνης την ατομική ευθύνη ως μόνιμη επωδό των κυβερνητικών εξαγγελιών και κορωνίδα της πολιτειακής διακυβέρνησης την τελευταία δεκαετία;
Στην πραγματικότητα, πέραν των καθαρά υποκειμενικών παραγόντων που καθορίζουν τον βαθμό καταλογισμού της ατομικής ευθύνης ενός εκάστου εξ’ ημών για τυχόν αξιόποινες πράξεις ή παραλείψεις μας, η μετάθεση και η μετακύλιση των εγκληματικών ευθυνών της πολιτικής τάξης στις πλάτες των “υπηκόων υποζυγίων” εκφράζουν περίτρανα τηρουμένων των ιστορικών αναλογιών, τις ιδεολογικές πεποιθήσεις που διατράνωνε πριν δύο αιώνες, ο κυριότερος εκπρόσωπος του νεοελληνικού διαφωτισμού, ο Αδαμάντιος Κοραής.
(…) Ίδιον γνώρισμά του αποτελεί η συγκέντρωση του συνόλου πολιτικού συστήματος στο πρόσωπο του Πρωθυπουργού ή του Προέδρου της κατ’ επίφαση “αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας”.
Αυτός είναι ο μοναδικός κάτοχος της πολιτικής εξουσίας του έθνος-κράτους, δηλαδή ταυτόχρονα είναι ο εντολέας και ο εντολοδόχος, ώστε το παρόν πολίτευμα να απέχει παρασάγγας τόσο από την Αντιπροσώπευση όσο και από τη Δημοκρατία.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Σχόλιο GMR: ΜΗΠΩΣ, δεν κατάλαβαν οι, “Ο καθένας χώρια“, επιστήμονες και διανοούμενοι πατριώτες, τι ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ; ‘Η μήπως και για το “ο καθένας χώρια” τους, φταίει ο λαός;
“…ο Πρόεδρος Ερντογάν έστειλε το πολεμικό ναυτικό του για να στηρίξει μια προσπάθεια εξερεύνησης κοιτασμάτων φυσικού αερίου σε περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου στην οποία τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία διεκδικούν δικαιώματα…“
._
Κυρ. Μητσοτάκης, 9 Σεπτεμβρίου 2020
«Η επιλογή είναι ξεκάθαρη. Η Τουρκία μπορεί να συνεργαστεί και να βρει κοινό έδαφος, ή μπορεί να συνεχίσει να συμπεριφέρεται ως ο επιτιθέμενος, παίζοντας παιχνίδια εντυπώσεων στις παρυφές της Ευρώπης, και να πληρώσει ένα σημαντικό οικονομικό τίμημα για τη συμπεριφορά της. Μπορεί να επιλέξει εάν η Ελλάδα θα αποτελέσει γέφυρα ή εμπόδιο για την εταιρική σχέση και την πρόοδο» τονίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης σε άρθρο του στο οποίο αναλύει τις ελληνικές θέσεις στο διεθνές ακροατήριο και δημοσιεύεται ταυτόχρονα στις εφημερίδες The Times, Frankfurter Allgemeine Zeitung, και Le Monde.
«Εάν η Τουρκία επέλεγε τη γέφυρα, πιστεύω ότι ο Πρόεδρος Ερντογάν θα εξακολουθούσε να έχει τη δυνατότητα να επιτύχει μια φιλόδοξη, μακρόπνοη συμφωνία με την ΕΕ, η οποία θα ήταν προς όφελος όλων. Οι διαφορές δεν επιλύονται με βία, τεχνάσματα ή χειραγώγηση, αλλά ειρηνικά και μέσω αμοιβαίου σεβασμού και αμοιβαίας κατανόησης. Δεν χρειάζεται να είναι έτσι η κατάσταση. Η λύση είναι απλή. Καθόμαστε. Συζητάμε τις διαφορές μας. Και προσπαθούμε να καταλήξουμε σε συμφωνία. Αν δεν τα καταφέρουμε, τότε θα αφήσουμε το Διεθνές Δικαστήριο να αποφανθεί. Τι έχει άλλωστε να φοβηθεί η Άγκυρα από το κράτος δικαίου;» επισημαίνει ο Πρωθυπουργός.
Η συνάντηση στο Βερολίνο
Ο Πρωθυπουργός αναφέρεται και στη συνάντηση στο Βερολίνο και στην υπαναχώρηση της Τουρκίας από όσα συμφωνήθηκαν. «Στη διάρκεια όλων αυτών έχω παραμείνει ανοικτός στον διάλογο. Όταν το Βερολίνο προσφέρθηκε να μεσολαβήσει, καθίσαμε καλόπιστα για να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινό έδαφος. Καταφέραμε ακόμη και να καταλήξουμε σε «έγγραφη συμφωνία». Το αποτέλεσμα ήταν να αποσυρθεί τελικά η Τουρκία, αποκαλύπτοντας ανεπίσημες αλλά απόρρητες συζητήσεις. Οι ελπίδες που συνεχίζω να τρέφω για την Τουρκία δεν μου αποκρύπτουν την πραγματικότητα. Χρειαζόμαστε διάλογο, αλλά όχι υπό το καθεστώς εκβιασμού» τονίζει ο Πρωθυπουργός.
Σχόλιο GMR: Το νέο εθνικό κεφάλαιο κύριε Ανδρονόπουλε, τείνει να συγκροτηθεί (αν δεν έχει ήδη συγκροτηθεί), ως η κριτικά τοποθετούμενη σοβαρή δημοσιογραφία (περιλαμβάνει και συστηματικά αρθρογραφούντες επιστήμονες και ανθρώπους του πνεύματος).
Αυτό είναι το μόνο εθνικό κεφάλαιο που επιτρέπεται από την Ευρωεπιτροπεία.
Πιο στρογγυλεμένα δεν μπορούμε να το διατυπώσουμε.
._
Μάκης Ανδρονόπουλος, 7 Σεπτεμβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Ο ενθουσιασμός του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη που εκφράστηκε με σχετικό tweet, για την εξαγορά του ελληνικού start-up “Instashop” -το οποίο δραστηριοποιείται στο χώρο του delivery (on-demand grocery)- από τον κολοσσό Delivery Hero έναντι του ποσού ρεκόρ των 360 εκατομμυρίων δολαρίων, μπορεί να δικαιολογηθεί για δύο λόγους: την ξένη επένδυση και το μεγάλο τίμημα. Πρόκειται όμως για αφελή ενθουσιασμό, κοντόφθαλμο και ακατανόητο για ένα πρωθυπουργό.
Υπάρχει ένα κρίσιμο ζήτημα συγκρότησης ενός νέου εθνικού κεφαλαίου, ζήτημα που με απασχολεί από το 2000, όπως άλλωστε και ο ορισμός του εθνικού συμφέροντος. Οι πολιτικοί δεν μιλούν γι΄αυτά… Το γεγονός ότι δεν διαθέτουμε εθνική στρατηγική για την άσκηση των δικαιωμάτων μας στις θάλασσές μας, που απορρέουν από τις διεθνείς συνθήκες, επιβεβαιώνει την αδυναμία του πολιτικού προσωπικού να σχεδιάσει εθνικές στρατηγικές. Μηρυκάζουν όλοι τα ίδια εδώ και τριάντα χρόνια .
Δεδομένου ότι τα πάντα έχουν πουληθεί, η χώρα έχει ανάγκη την στροφή σε νέες πηγές εθνικού πλούτου που θα τον ελέγχει αυτή και όχι οι ξένοι. Οι αλλεπάλληλες εξαγορές start-up υψηλής τεχνολογίας τεκμηριώνουν τις δυνατότητες της χώρας στη νέα φάση της διεθνούς ανάπτυξης, αλλά και την αδυναμία της πολιτείας να τις στηρίξει χρηματοδοτικά, νομικά, στην κατοχύρωση ευρωπαϊκών και διεθνών πατεντών, με κρατικές προμήθειες κτλ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
ΣΧΟΛΙΟ Πάνος Μπλακ: Οι επί σειρά ετών εγκληματικές πράξεις και παραλείψεις των Ελληνικών κυβερνήσεων για τις οποίες δεν έδωσε ποτέ κανένας λόγο.
Μια εξιστόρηση από τον ΑΝΤΩΝΗ ΦΩΣΚΟΛΟ.
“Εν μία νυκτί ο Σαλαγκούδης εξοστρακίζεται.”
“Τον Ιανουάριο του 2011 ……ο Γιένς Στόλτεμπεργκ, απομονώνει τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου και του συστήνει η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί τα κοιτάσματα που υπάρχουν νότια της Κρήτης, για να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος.”
“Το καλοκαίρι 2019 ο τότε πρόεδρος της ΕΔΕΥ, Γιάννης Μπασιάς εισηγείται στον υπουργό Ενέργειας Χατζηδάκη να προκηρυχθεί διαγωνισμός για την αξιοποίηση των στόχων/κοιτασμάτων νότια των νομών Ρεθύμνου, Ηρακλείου και Λασιθίου (εικόνα 2), συνολικής έκτασης 34.000 τετρ. χλμ. Και πάλι άρνηση. Η καθυστέρηση οδήγησε στο τουρκολιβυκό σύμφωνο ….”
“Ο σημερινός υπουργός, που είναι απασχολημένος με την προώθηση, μέσω επιδότησης, των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ποδηλάτων.(!!!), να επαναλάβει τον διαγωνισμό για το μπλοκ 1. Τα εκεί αποθέματα βάσει της δημοσίευσης του καθηγητού Ζελιλίδη το 2003 στο εγκυρότατο επιστημονικό περιοδικό Canadian Petroleum Geοlogy, ανέρχονται στο ισοδύναμο των 1,5 δισ. βαρελιών.”
“Λάθη δεκαετιών από τους πολιτικούς τα πληρώνει ο ελληνικός λαός. Αφήσαμε την Τουρκία να μας χορεύει στο ταψί.”
Νομίζω ότι αυτά είναι αρκετά.
._
Αντ. Φώσκολος, 6 Σεπτεμβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Οι συμφωνίες de jure οριοθέτησης ΑΟΖ με Ιταλία και Αίγυπτο (μερική) και η de facto οριοθέτηση με την Λιβύη δίνει στην Ελλάδα μία θαλάσσια έκταση 255.000 τετρ. χλμ., στην οποία μπορούν να γίνουν έρευνες προς εκμετάλλευση, κυρίως, υδρογονανθράκων (εικόνα 1). Oι συμφωνίες οριοθέτησης αφορούν και την αλιεία, αλλά η αντιδικία με την Τουρκία προφανώς δεν αφορά τα μπαρμπούνια!
Οι εταιρείες Total, ExxonMobil, Repsol, ΕΛΠΕ και Energean, που έχουν δώσει προσφορές για τα θαλάσσια οικόπεδα και πληρώνουν ετήσιο ενοίκιο (Royalties), προφανώς “βλέπουν” κοιτάσματα. Δεν χρειάζεται γεώτρηση για να δεις αν υπάρχουν υδρογονάνθρακες, όπως δεν χρειάζεται εγχείρηση για να δεις αν κάποιος έχει καρκίνο! Κάνουμε πρώτα διάγνωση και μετά εγχείρηση.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
ΣΧΟΛΙΟ GMR: “Χρειαζόμαστε μία πατριωτική επανάσταση.
…
Μια πατριωτική επανάσταση η οποία –στις παρούσες συνθήκες– δεν μπορεί παρά να είναι βαθύτατα κοινωνική.“
Όμως κύριε ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ, επανάσταση ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ με παρακαλετά προς τους εθελοεκχωρητές Εθνικής κυριαρχίας και Υπερασπιστές της Χρεοκρατίας.
Επανάσταση γίνεται όπως α), αμέσως μετά ο ΣΤΑΘΗΣ προτείνει και β), πιο παρακάτω με βάση τον Στάθη, η G-M-R καταθέτει επιχειρησιακό σχέδιο δοκιμασμένο στην ταξική πάλη:
α) Στάθης:«Η πατρίδα είναι σε κίνδυνο. Χρειάζεται όχι μόνον ένα μέτωπο της Αριστεράς, αλλά ένα μέτωπο της Αριστεράς που να φθάνει έως την πατριωτική δεξιά. Που θα απευθύνεται σε ταξική βάση σε όλους τους ανθρώπους του λαού. Που θα επαναφέρει την πολιτική στον δημόσιο βίο, ως λαϊκό όπλο. Που θα αποκαταστήσει τη γλώσσα, χωρίς να καταφεύγει σε σοφιστείες, ευφημισμούς και ψέματα. Μια Αριστερά που θα προτείνει ξανά την αξιοπρέπεια στους πολίτες. Με στρατηγική παγκοίνως γνωστή, με τακτικές και ιεράρχηση στόχων, όλα εις γνώσιν και με τη συμμετοχή του λαού.».
Συνημμένο
β) https://greek-market-research.com/article/kala-christoygenna-me-protasi-apeleyth/
και σωρεία προτάσεων από την στήλη “προτάσεις απελευθερωτικής συνέργειας”, έως και την πρόσφατη προς υμάς επιστολή: https://greek-market-research.com/article/poy-odigei-to-syndromo-toy-iketi-to-senario-mini-polemos-ypo-diethni-epopteia/
._
Γιώρ. Μαργαρίτης, 5 Σεπτεμβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στα ΜΜΕ κάθε μορφής και είδους, αναγγέλλεται πανηγυρικά ότι, για μια ακόμα φορά, εισερχόμαστε σε περίοδο αποκλιμάκωσης, στις “διαφορές” μας με την Τουρκία. Η ευτυχής αυτή εξέλιξη οφείλεται στην καταλυτική παρέμβαση των κυρίων Τραμπ και Πομπέο.
Ο δεύτερος μάλιστα, ερμηνεύοντας την βούληση του πρώτου, νουθέτησε τους ηγέτες των δύο χωρών «να υποχωρήσουν», έτσι ώστε «να αρχίσουμε (όλοι μαζί, υποθέτουμε και οι ΗΠΑ) να έχουμε διπλωματικές συζητήσεις για τις διαφωνίες που υπάρχουν στην Ανατολική Μεσόγειο, τις διαφωνίες για την ασφάλεια (βλέπε αποστρατιωτικοποίηση νησιών από την Ελλάδα), τους ενεργειακούς πόρους (βλέπε συνεκμετάλλευση) και τις θαλάσσιες ζώνες». Ούτε, λοιπόν, χωρικά ύδατα, ούτε υφαλοκρηπίδα, ούτε ΑΟΖ, οι ζώνες βλέπετε δεν προβλέπονται από κανένα σύστημα δικαίου.
Με λίγα λόγια ο κος Πομπέο περιέγραψε, διπλωματικά, το τουρκικό πλαίσιο των διαπραγματεύσεων. Στις 1-2 Σεπτεμβρίου πάντως το κλίμα ήταν για πολεμική κινητοποίηση. Για αύριο δεν θα βάζαμε στοίχημα! Ανακοινώθηκαν (εντάξει διέρρευσαν) προγράμματα εξοπλισμών θαυμαστού κόστους, τεσσάρων, επτά ή και δέκα δισ. ευρώ.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr
Κέρη Π. Μαυρομάτη, 30 Αυγούστου 2020
Η κυβερνητική πολιτική επιλογή- βούληση της εκχώρησης-μεταβίβασης ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και ελληνικής δικαιοδοσίας- αρμοδιοτήτων στην Αίγυπτο, με την από 6-8-2020 συμφωνία τμηματικής ή κατά την παγκόσμια νομική, κυβερνητική πρωτοπυπία περί <partial delimitation><τμηματικής ή μερικής> οριοθέτησης της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης των δύο γειτονικών κρατών είναι πρόδηλη τόσο από το στάδιο της συνομολόγησης όσο και από το περιεχόμενο αυτής της συμφωνίας.
Αυτή η βεβιασμένη συνομολόγηση με ένα πρόχειρο κείμενο ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας , εφαρμόζοντας την απαγορευμένη μυστική διπλωματία, όπως και η προηγούμενη από 9-6-2020 ελληνοιταλική συμφωνία, έχει ως πρόσχημα –δικαιολογία την αντιμετώπιση του από 27-11-2019 παράνομου Τουρκολιβυκού Μνημονίου οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών, δηλαδή υποστηρίζεται επιδιώκει την κυβερνητική αποτελεσματική λύση του προβλήματος της τουρκικής προσβολής -διεκδίκησης των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στις θαλάσσιε ζώνες ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας
Όμως είναι πλέον αποδεδειγμένη τόσο από το στάδιο του διαλόγου συνομολόγησης όσο και από το περιεχόμενο της από 6-8-2020 ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας οριοθέτησης ΑΟΖ ότι δεν αντιμετωπίζει αποτελεσματικά τις τουρκικές διεκδικήσεις σε ελληνικές θαλάσσιες ζώνες ΑΟΖ/ΥΦαλοκρηπίδας στο Αιγαίο- Α. Μεσόγειο
Ειδικότερα όσον αφορά το περιεχόμενο της ελληνοαιγυπτιακής συμφωνίας, περιλαμβάνει το Προοίμιο, πέντε άρθρα και ένα Παράρτημα με Πίνακα Γεωγραφικών Συντεταγμένων.
Σχόλιο GMR: Ενδιαφέρον το άρθρο, ενδιαφέρουσα για αναγνώστες και αρθρογράφους του slpress, η γνώμη του Σταύρου Λυγερού για την “θετική πτυχή της εισόδου στην ευρωζώνη”.
Πέρα από το ότι αυτή η “θετική πτυχή” ήταν η ΑΙΤΙΑ ανάδειξης και επιβολής του Κ. Σημίτη, που σύμφωνα με την “θετική πτυχή” δεν ήταν “λύση”, αλλά Η ΛΥΣΗ (σχεδιασμένη αφαίρεση της Εθνικής ανεξαρτησίας και κυριαρχίας), να υπενθυμίσουμε την παγκοσμίως συγκλίνουσα οικονομολογική άποψη, πώς η είσοδος της Ελλάδας στην Ευρωζώνη ήταν μεγάλο λάθος.
“Αν και η διακυβέρνηση της περιόδου 1993-96 σφραγίσθηκε –λόγω της Δήμητρας Λιάνη– από μία βιτρίνα παρακμής, είχε πολλές θετικές πτυχές. Τότε αντιστράφηκε η πορεία προς την χρεοκοπία και τότε μπήκαν οι βάσεις για την είσοδο στην Ευρωζώνη.
Η επιδείνωση της ασθένειας του Ανδρέα Παπανδρέου στα τέλη 1995 άνοιξε τον δρόμο για την αναμενόμενη διαδοχή του. Τα καμώματα της Δήμητρας Λιάνη είχαν προκαλέσει και κατ’ αντιδιαστολή είχαν αναγορεύσει τον Κώστα Σημίτη σε “λύση”.“
._
Στ. Λυγερός, 3 Σεπτεμβρίου 2020
αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής
Το ΠΑΣΟΚ γιορτάζει τα 46α γενέθλιά του, έχοντας μάλλον μεταβεί αυτοβούλως στον κάλαθο των αζήτητων της ιστορίας. Τα σχήματα που διαδέχθηκαν το άλλοτε κραταιό Κίνημα ήταν πρώτα η Δημοκρατική Συμπαράταξη το 2015 και αργότερα το Κίνημα Αλλαγής. Γιατί λοιπόν Κίνημα Αλλαγής; Προφανώς για να δημιουργηθεί η εντύπωση ενός νέου ξεκινήματος με τη συγκόλληση πολιτικών κινήσεων με μικρή, ή και ανύπαρκτη εκλογική απήχηση.
Κατά μία έννοια, η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε μία επανάληψη αυτού που έκανε στη δεκαετία του 2000 ο Αλέκος Αλαβάνος, συστήνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για να προσελκύσει κινήσεις και ομάδες της ευρύτερης Αριστεράς. Δεν ήταν, ωστόσο, η προσθήκη των συνιστωσών που εκτόξευσε εκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ το 2012 και το 2015 τον έστειλε στους θώκους της εξουσίας. Ήταν η άτυπη χρεοκοπία και τα Μνημόνια.
Η πολιτικοεκλογική αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ είναι εξίσου εντυπωσιακή με τη θυελλώδη επέλασή του προς την εξουσία (1974-81) και την εδραίωσή του ως ηγεμονική πολιτική δύναμη στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Ο Ανδρέας Παπανδρέου εκμεταλλεύθηκε με διορατικότητα το ριζοσπαστικό κύμα που σάρωσε την Ελλάδα τη δεκαετία του 1970 για να οικοδομήσει σοσιαλιστικό κόμμα εξουσίας.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.
Πηγή: slpress.gr