Σχόλιο GMR: Η αλήθεια βρίσκεται στην αρχή του άρθρου, στο “...έβρισκε πάντα ανέτοιμη την ελληνική πλευρά να ανατρέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς έχοντας κατά καιρούς απέναντι της ηγέτες προσαρμοστικούς και υποχωρητικούς. Γι αυτό και φθάσαμε στο σημείο να συζητούνται, βασικά, οι αξιώσεις της κατοχικής πλευράς. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, στο Κυπριακό αντί να συζητείται η ουσία του προβλήματος, που είναι η εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, στην ατζέντα να βρίσκονται οι τρόποι νομιμοποίησης της παρουσίας της.“.

Τα παρακάτω θολώνουν τα παραπάνω που αποτελούν ξεκάθαρη καταγγελία εσχάτης προδοσίας.

“Η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να σπάσει αυτό τον “συνασπισμό” αναδεικνύοντας τα διαφορετικά συμφέροντα που έχουν Τουρκία και Βρετανία.“: Περίεργη λογική. Να μάθουμε στην Βρετανία ποιά είναι τα συμφεροντά της; Αφήστε δε αυτό το “Η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε…“, λες και έκανε και κάτι σωστό κι απόμεινε να νουθετήσουμε τους Βρετανούς.

Ομως, ανεξάρτητα από την δημοσιογραφική τακτική, που βάζει την καριέρα πάνω από την κοινωνικοπολιτική αντίσταση ενάντια στην εσχάτη προδοσία, το άρθρο έχει ιδιαίτερη αξία, ως Μαρτυρική Κατάθεση Εσχάτης Προδοσίας κατά των Ελληνικών και Κυπριακών κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων που υποστηρίζουν λεκτικά και έμπρακτα την συγκεκριμένη ΔΔΟ. Και που στην ουσία πρόκειται για Συνομοσπονδία δύο κυρίαρχων Κοινοτήτων, όπου τα εκ της Συνομοσπονδίας κέρδη για την Τουρκική σημειωτέον, όχι Τουρκοκυπριακή να μην λέμε ψέματα, πλευρά, συνιστούν αθεράπευτη απώλεια της Εθνικής Οντότητας, ως κυρίαρχου κράτους, για την Κυπριακή Δημοκρατία.

_.

Κώσ. Βενιζέλος, 7 Δεκεμβρίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Τουρκία δεν δείχνει να αυτοσχεδιάζει σε σχέση με την Κύπρο. Η αλήθεια είναι πως έβρισκε πάντα ανέτοιμη την ελληνική πλευρά να ανατρέψει τους τουρκικούς σχεδιασμούς έχοντας κατά καιρούς απέναντι της ηγέτες προσαρμοστικούς και υποχωρητικούς. Γι αυτό και φθάσαμε στο σημείο να συζητούνται, βασικά, οι αξιώσεις της κατοχικής πλευράς. Πώς γίνεται, για παράδειγμα, στο Κυπριακό αντί να συζητείται η ουσία του προβλήματος, που είναι η εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχή, στην ατζέντα να βρίσκονται οι τρόποι νομιμοποίησης της παρουσίας της.

Όλα αυτά τα μετρά και τα υπολογίζει η Άγκυρα και στη βάση αυτή διαμορφώνει την τακτική της. Το «προπατορικό αμάρτημα» της ελληνικής πλευράς στην Κύπρο είναι η προσαρμοστικότητα στις τουρκικές αξιώσεις και στους βρετανικούς στρατηγικούς σχεδιασμούς. Στην πορεία της ιστορίας, αυτές οι δυο δυνάμεις έδρασαν παράλληλα και σε συνεννόηση. Η ελληνική πλευρά δεν κατάφερε να σπάσει αυτό τον “συνασπισμό” αναδεικνύοντας τα διαφορετικά συμφέροντα που έχουν Τουρκία και Βρετανία.

Κυρίως επειδή η κατοχική πλευρά αναβαθμίζοντας τη στρατιωτική παρουσία της στο νησί, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπίζει ανταγωνιστικά τη Βρετανία. Το ίδιο και η Βρετανία. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπορούσε ωστόσο να λειτουργήσει στη βάση μιας τακτικής διαχείρισης τους, χωρίς να χάνει τον στόχο, που πρέπει να είναι η απαλλαγή της παρουσίας και των δυο από το νησί. Βήμα με βήμα και με ιεράρχηση των στόχων και επιδιώξεων.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Κώστας Βενιζέλος, 20 Αυγούστου 2024

Εδραιώνει την παρουσία της στη Λιβύη η κατοχική Τουρκία, με τις εκτεταμένες εξουσίες που παρέχονται, διά του Μνημονίου που έχει υπογράψει η Άγκυρα με την προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης, στον τουρκικό στρατό.

Μια ακόμη χώρα της περιοχής περνά κάτω από την πλήρη πολιτική και στρατιωτική επιρροή της κατοχικής δύναμης. Κι αυτό δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί μεμονωμένα, αλλά έχοντας υπόψη ότι έντονη τουρκική παρουσία υπάρχει στην Αφρική, στον Καύκασο, στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ασία.

Για τη Λιβύη, ο σχεδιασμός ξεκίνησε εδώ και χρόνια, με το γνωστό τουρκολιβυκό μνημόνιο οριοθέτησης θαλάσσιων αρμοδιοτήτων και την Τουρκία να αξιοποιεί στο έπακρο τον εμφύλιο που μαίνεται στη χώρα αυτή. Είναι σαφές πως η Λιβύη καθίσταται αποικία της Άγκυρας.

• Το  πρόσφατο Μνημόνιο (MOU) παρέχει στις τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις εκτεταμένη επιχειρησιακή ελευθερία και νομική προστασία. Το Μνημόνιο περιέχει πρόνοιες, που καθιστούν τον τουρκικό στρατό κυρίαρχο στις περιοχές, που ελέγχει η προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης, η οποία ειρήσθω εν παρόδω, δεν νομιμοποιείται να υπογράφει διεθνείς συμφωνίες.

Την ίδια ώρα, το άλλο στρατόπεδο, υπό τον στρατηγό Χαφτάρ, δεν φάνηκε μέχρι στιγμής να αντιδρά στα όσα διαδραματίζονται σε σχέση με την εκχώρηση σημαντικών εξουσιών στην Τουρκία από την Τρίπολη. Είναι, πάντως, σαφές πως το Μνημόνιο υπογράφηκε σε μια περίοδο κατά την οποία η προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης είναι στρυμωγμένη στο στρατιωτικό πεδίο.

(more…)

Σχόλιο GMR: Ειδησεογραφικό το άρθρο του Κώστα Βενιζέλου;

Επισημαίνουμε για την παρακάτω δημοσιογραφική επεξηγηματική παρένθεση,

“Διαμοιρασμό των εξουσιών (σε ελεύθερη “μετάφραση” πολιτική ισότητα και σε τουρκική “μετάφραση” κυριαρχική ισότητα).“,

πως στο ζήτημα της “πολιτικής ισότητας” με δύο ζώνες-δύο κοινότητες (ΔΔΟ), η “μετάφραση” είναι μια και μόνη.

Πρόκειται για πολιτική ισότητα μεταξύ των δύο κοινοτήτων (άρα ουσιαστικά συνομοσπονδία βαφτιζόμενη ομοσπονδία) και όχι για πολιτική ισότητα μεταξύ πολιτών, πράγμα που εξυπηρετεί, αναγνωρίζει τα τουρκικά συμφέροντα και δίνει συγχωροχάρτι στην Τουρκική εισβολή και κατοχή.

Επομένως, δεν πρόκειται για [σε ελεύθερη “μετάφραση” πολιτική ισότητα], αλλά για [σε ελευθεριάζουσα “μετάφραση” πολιτική ισότητα], δίχως να υπάρχει (εκ μέρους της Τουρκίας) λόγος για τουρκική “μετάφραση”. Απλά  το [τουρκική “μετάφραση”] εξυπηρετεί την καθ’ υπόδειξη των ΗΠΑ και του ΤΕΤΑΡΤΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΔΙΑΛΟΓΟΥ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΗΠΑ, εθελόδουλη ελληνοκυπριακή προπαρασκευαστική πράξη μετατροπής της Κυπριακής Δημοκρατίας σε κοινότητα ή κρατίδιο με εξάρτηση, στα πλαίσια της πολιτικής ισότητας, από την εκάστοτε Τουρκική κυβέρνηση.

Αυτά προς αποκατάσταση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

_.

Κώσ. Βενιζέλος, 4 Αυγούστου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Με ένα έγγραφο, μίνι πακέτο Γκουτέρες, προτίθεται να υποδεχθεί ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών τον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη και τον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, εντός του τρέχοντος μηνός στη Νέα Υόρκη.

Ο Διεθνής Οργανισμός έχει βολιδοσκοπήσει τις πλευρές κατά πόσο αποδέχονται το ενδεχόμενο να αποδεχθούν πρόσκληση από τον Αντόνιο Γκουτέρες, ο οποίος είναι έτοιμος να συγκαλέσει αυτή τη συνάντηση το συντομότερο, ώστε να γίνουν, εάν αυτό καταστεί εφικτό, βήματα στο Κυπριακό.

Προφανώς κι αυτή η κινητικότητα, που επιχειρείται να δημιουργήσει ο ΟΗΕ, η οποία έχει προκληθεί σε μεγάλο βαθμό από τη Λευκωσία, γίνεται σε ένα δύσκολο πολιτικά περιβάλλον. Κι αυτό γιατί δεν υπάρχει καμία ένδειξη για αλλαγή της στάσης της κατοχικής πλευράς, αντίθετα διαπιστώνεται σκλήρυνση.

Τι θα παρουσιάσει ο Γκουτέρες

Ο Γενικός Γραμματέας, σε απόλυτο συντονισμό με την Προσωπική Απεσταλμένη του, Μαρία Άνχελ Ολγκίν Κουεγιάρ, που αυτή την περίοδο βρίσκεται στην Κολομβία, εάν και εφόσον ανταποκριθεί στην πρόσκληση ο κατοχικός ηγέτης, τότε θα ενεχειρίσει στους Χριστοδουλίδη και Τατάρ ένα σύντομο έγγραφο, με τρεις επικεφαλίδες, που όπως έχουμε ήδη αναφερθεί, θα περιλαμβάνει τις Εγγυήσεις, τα Στρατεύματα και το Διαμοιρασμό των εξουσιών (σε ελεύθερη “μετάφραση” πολιτική ισότητα και σε τουρκική “μετάφραση” κυριαρχική ισότητα).

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: “Το θέμα της αποαποικιοποίησης συνδέεται με την πλήρη εφαρμογή της κυριαρχίας της Κύπρου. Γιατί η άσκηση της κυριαρχίας δεν μπορεί να εξαρτάται από τρίτες χώρες, όπως επιδιώκεται από την Τουρκία ούτε θα έχει περιορισμούς ή θα χρησιμοποιείται ως αποικία, όπως προκύπτει από τη βρετανική συμπεριφορά. Είναι σαφές πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν υπάρξει αποαποικιοποίηση.“

Καλά τα λένε , οι Κώστας Βενιζέλος, Τάσος Τζιωνής και άλλοι πολλοί.

Σήμερα που μιλάμε όμως, συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής ασυμβίβαστα λόγων και έργων:

– Ο Κώστας Βενιζέλος γράφει, γράφει, γράφει, τηρώντας μη αιχμηρή έναντι του Προέδρου Χριστοδουλίδη (γραμμή Μητσοτάκη με παρακαλετά υπέρ ΔΔΟ) στάση, στρογγυλεύοντας δεδομένα και αποπροσανατολίζοντας τον λαό (Θετική η επίσκεψη Μητσοτάκη, αλλά χωρίς συνέχεια θα είναι…) από ΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ (ΔΔΟ πάει και τελείωσε). – Ο Τ.Τζιωνής είναι διευθυντής της ΚΥΠ Κύπρου στηρίζοντας τον διζωνικοδικοινοτικό Πρόεδρο κο Χριστοδουλίδη.

– Οι άλλοι πολλοί, αξιόλογοι διανοούμενοι-επιστήμονες-αρθρογράφοι, “επώνυμοι” τέλος πάντων, και δεν σχηματίζουν ομάδα “ενόχλησης” των διζωνικοδικοινοτικών σε Ελλάδα και Κύπρο και δεν διαθέτουν, έστω μεμονωμένα ο καθένας, κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης της ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗΣ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΔΔΟ (και της “σωτήριας” Χρεοκρατίας & Έξωθεν Εξάρτησης στην Ελλάδα).

Ταυτόχρονα, ως “κερασάκι στην τούρτα”, συναγελάζονται μ’ ότι νά ‘ναι όπως να ‘ναι, δηλαδή με “προσωπικότητες” (με τα εισαγωγικά δεν θίγουμε τίποτα παραπέρα από την σύμπλευσή τους με το ποινικά ελεγχόμενο ως ΑΔΙΚΟ) που βάζουν λαό και πατρίδα στο κάδρο της υποταγής^(*). Διότι κατ’ αυτούς, “οι μη “επώνυμοι” πολίτες δεν διαθέτουν προσωπικότητα” και προσόντα για συνέργειες. Δεν μιλάμε για την παραμικρή προβολή προσώπων, ούτε για θέση σε αντιστασιακό σχήμα, φυσικά όχι για κόμμα, μόνο για διαθεσιμότητα “ως εκεί που μας παίρνει”, υπέρ ευρύτερης συλλογικής επεξεργασίας επί τεκμηριώσεων-προτάσεων-δράσεων, όσο κι αν αυτοί έχουν αγωνιστεί και αγωνίζονται ακόμα.

(*) βλέπετε το, άνευ αρχών/άνευ κοινής εκτίμησης/άνευ κοινής μεθόδευσης, Συνέδριο για το “ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ”, στον σύνδεσμο Γιατί δεν συγκινεί τους Ευρωπαίους η Αριστερά .

_.

Κώστας Βενιζέλος, 25 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στο στόχαστρο θέτουν την Κύπρο οι βρετανικές βάσεις με τις δράσεις τους. Δράσεις που προφανώς ξεπερνούν το πλαίσιο λειτουργίας τους και προκαλούν προβλήματα σε μια περιοχή που βιώνει συγκρούσεις και πολεμικές αναταράξεις.

Οι απειλές και κατά της Κύπρου του ηγέτη της Χεζμπολάχ του Λιβάνου, Χασάν Νασράλα, συνδέονται εν πολλοίς με τα όσα οι Βρετανοί πράττουν χρησιμοποιώντας τις βάσεις. Κι αυτό δεν γίνεται τώρα, αλλά διαχρονικά. Άλλες αναφορές που αφέθηκαν να εννοηθούν για χρήση των αεροδρομίων της Κυπριακής Δημοκρατίας από το Ισραήλ, έχουν διαψευστεί από τη Λευκωσία. Σημειώνεται δε ότι η κατοχική πλευρά, διά του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Φιντάν, έδωσε συνέχεια στις απειλές Νασράλα, εντάσσοντας στο αφήγημα και την Ελλάδα.

Είναι σαφές πως οι εξελίξεις στην περιοχή οδήγησαν τους Βρετανούς να αναβαθμίσουν και να ενισχύσουν (με αεροσκάφη) την παρουσία τους στο νησί. Την ίδια ώρα, δραστηριοποιούνται και μέσα από την τεχνολογία: Μέσα από αυτήν αντλούν πληροφορίες για τα διαδραματιζόμενα στην περιοχή. Από τις βάσεις γίνεται επεξεργασία των πληροφοριών (υποκλοπές δορυφορικών συστημάτων, Data Networks, τηλεφωνικών συνομιλιών κ.τ.λ). Το δεύτερο και βασικό βήμα είναι η ολοκλήρωση διευρυμένης Αεροπορικής – Ναυτικής Εικόνας, χρησιμοποιώντας κατάλληλους αισθητήρες (RADARS, Συστήματα Παράκτιας Επιτήρησης, Συστήματα Τηλεπισκόπισης, GPS κτλ). Οι τεχνολογικές δυνατότητες αναβαθμίζονται συνεχώς.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR:   Εντάξει, πολύ “λογικές” σκέψεις. Κύπρος “κανονικό κράτος”, φανταζόμαστε μακριά από διζωνική-δικοινοτική λύση, κράτος δεμένο με ΕΕ-ΝΑΤΟ.

Το μετά;

Ά, πολιτισμός, περιβάλλον, ειρήνη, άλλες “λεπτομέρειες”; 

_.

Κώσ. Βενιζέλος, 15 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Είναι εφικτή η εμπλοκή της ΕΕ στο Κυπριακό και ποια μορφή μπορεί να έχει; Ο νέος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, έχει διαμορφώσει μια πρόταση σε σχέση με την εμπλοκή της Eυρωπαϊκής Ένωσης και  την παρουσίασε στον Έλληνα Πρωθυπουργό την περασμένη Δευτέρα, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών τους στο Μέγαρο Μαξίμου. Έκανε νύξεις για την πρόταση του στον κατοχικό ηγέτη, Ερσίν Τατάρ, όταν ατύπως τα είπαν ενώ θα ενημερώσει εκτενώς τα Ηνωμένα Έθνη στη συνάντηση, που θα έχει σήμερα με την αναπληρώτρια Γ.Γ. του Οργανισμού, Ρόζμαρι ΝτιΚάρλο. Η πρόταση αυτή θα παρουσιαστεί και εξηγηθεί εκτενώς στο περιθώριο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις Βρυξέλλες, που χρονικά τοποθετείται στις 23 Μαρτίου.

Πρόκειται για ένα εγχείρημα, που φαντάζει δύσκολο. Αλλά υπό τις σημερινές συνθήκες του παρατεταμένου αδιεξόδου στο Κυπριακό είναι αναγκαίο να βρεθούν διέξοδοι. Την ίδια ώρα, από τη στιγμή, που η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος-μέλος της Ένωσης, μια συμφωνία θα πρέπει να ενδιαφέρει την Ε.Ε. γιατί εκ των πραγμάτων θα την επηρεάσει. Εάν, μάλιστα, υιοθετηθούν ρυθμίσεις, που θα καθιστούν το μέλος της προτεκτοράτο της Τουρκίας, τούτο λογικά θα πρέπει να την τρομάζει. Θα επηρεάσει και την λειτουργία της. Μπορεί η Ε.Ε. να μην θέλει να αναλάβει την “καυτή πατάτα” του Κυπριακού, αλλά από τη στιγμή- και σωστά- που αποδέχθηκε την ένταξη της Λευκωσίας με άλυτο το ζήτημα, δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια.

Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, Αντόνιο Γκουτέρες, στη διάρκεια των Πενταμερών Διασκέψεων, υιοθετώντας τη θέση που διατύπωσε ο τότε υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος, Νίκος Κοτζιάς, είπε πως στόχος και επιδίωξη είναι ένα κανονικό κράτος. Τι σημαίνει αυτό; Να έχει ευρωπαϊκά, δημοκρατικά χαρακτηριστικά το κράτος και να λειτουργεί όπως και σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης. Να γίνονται σεβαστά τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα. Σημαίνει ακόμη πως δεν πρέπει να έχει εξαρτήσεις από τρίτους και να μην εξαρτάται η λειτουργία και το μέλλον του κράτους από άλλες χώρες. Αυτό είναι το πλαίσιο, αυτός- επιβάλλεται να είναι- ο στόχος της πρωτοβουλίας αυτής.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Κ. Βενιζέλος, 7 Ιανουαρίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Βρισκόμαστε, ως Ελληνισμός,  μπροστά σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι καθώς η τουρκική επιθετικότητα, η επεκτατική πολιτική της Άγκυρας προωθείται και βαθμηδόν εφαρμόζεται. Σε αυτό το σχεδιασμό, ο στόχος είναι η ελληνική επικράτεια, αλλά ο αδύνατος κρίκος παραμένει πάντα η Κύπρος. Κάθε φορά κατά την οποία η κατοχική Τουρκία επιχειρεί να επιβάλλει νέα τετελεσμένα, η αντίδραση που -εκ των υστέρων- καταγράφεται είναι διαμαρτυρίες, που ποσώς λαμβάνονται υπόψη από την Άγκυρα. Κι αυτό γιατί ο βασικός άξονας πολιτικής, που υιοθετείται από τη Λευκωσία, είναι αυτή του κατευνασμού.

Αυτή η πολιτική έχει αποθρασύνει την κατοχική δύναμη, η οποία συνεχώς και αναβαθμίζει τις απαιτήσεις της. Κι αυτό αφορά και τους εν Ελλάδι διαχειριστές των ελληνοτουρκικών σχέσεων. Αφορά και τη διαχείριση που γίνεται έναντι των συμμάχων, Αμερικανών και Ευρωπαίων, που γνωρίζουν πλέον ότι έχουν απέναντι τους ένα αδύνατο εταίρο, που ενίοτε τους κάνει τα χατίρια.

Σε ό,τι αφορά την Κύπρο, είναι σαφές πως αυτό που γίνεται από το 1974 είναι η διαχείριση της στρατιωτικής ήττας. Από της εισβολής του 1974 και εντεύθεν συζητούνται τα αποτελέσματα της συνεχιζόμενης από την Τουρκία κατοχής εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας και, στη βάση αυτή, επιχειρείται να επιτευχθεί συμφωνία. Καμία αναφορά και σχεδιασμός για πλήρη ανατροπή των κατοχικών δεδομένων. Καμία αναφορά σε απελευθέρωση.

…

Οι “κόκκινες γραμμές”

Σε μια νέα προσέγγιση θα πρέπει, λοιπόν, να τεθούν στόχοι και επιδιώξεις, αλλά και να καθοριστούν “κόκκινες γραμμές”:

…

• Να απαλλαγεί η χώρα από ξένα στρατεύματα και εγγυήσεις.
• Να διασφαλίζεται η ενότητα του χώρου, των θεσμών, της οικονομίας, και της κοινωνίας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Κώσ. Βενιζέλος, 13 Νοεμβρίου. 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η συμφωνία Λιβάνου – Ισραήλ για καθορισμό των μεταξύ τους θαλάσσιων συνόρων, που επιτεύχθηκε με αμερικανική μεσολάβηση, προκαλεί έντονη κινητικότητα στην περιοχή, στη σκιά και των ευρύτερων γεωπολιτικών εξελίξεων. Τα δεδομένα που διαμορφώνονται παραπέμπουν στο να δημιουργηθεί ένα μοντέλο επίλυσης δύσκολων διαφορών, που φαίνεται από διάφορες κινήσεις, ασκήσεις επί χάρτου που γίνονται, ότι ενδέχεται να χρησιμοποιηθεί και σε άλλες περιπτώσεις, όπως το τρίγωνο Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας.

Το σκηνικό φαίνεται να στήνεται με αμερικανικές ευλογίες, και ενόψει των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η Ευρώπη με το φυσικό αέριο, προφανώς και θα προωθηθεί γρηγορότερα από ό,τι μπορεί κανείς να προβλέψει. Πρόκειται για ένα μοντέλο, που αφορά την επίλυση δύσκολων διαφορών, μεταξύ εχθρικών κρατών, που δεν αναγνωρίζει το ένα το άλλο. Ένα μοντέλο το οποίο, στην περίπτωση Λιβάνου και Ισραήλ, στηρίζεται σε αμερικανικές εγγυήσεις για την εφαρμογή της συμφωνίας. Ο ειδικός απεσταλμένος του Λευκού οίκου, Έιμος Χόκσταϊν, μετά από πολλές προσπάθειες και πολλά πήγαινε-έλα, έφθασε στον στόχο, την επίτευξη συμφωνίας. Πρέπει να σημειωθεί και η προσωπική εμπλοκή του Προέδρου Μπάιντεν, ο οποίος παρενέβη  στον Γάλλο ομόλογό του, Εμανουέλ Μακρόν, για να αναλάβει η γαλλική εταιρεία ΤΟΤΑL τις έρευνες στην περιοχή, όπου εκτιμάται ότι υπάρχει κοίτασμα.

Σημειώνεται συναφώς πως το Ισραήλ παραχώρησε 860 τ.χ. θάλασσας  στον Λίβανο για να γίνει συμφωνία, καθώς προέταξε το θέμα της ασφάλειας. Η λογική πίσω από αυτό είναι η προσέγγιση πως, επειδή θα αναπτυχθεί το κοίτασμα στο τεμάχιο 9 (του Λιβάνου), θα υπάρξει τεράστιο οικονομικό όφελος για την αραβική χώρα, η οποία καταρρέει οικονομικά, και έτσι θα δημιουργηθούν προϋποθέσεις για την επικράτηση συνθηκών σταθερότητα και ειρήνης και άρα ευημερίας. Η ευημερία του Λιβάνου, θα θωρακίσει την ασφάλεια του Ισραήλ,  το οποίο εκτιμά πως έτσι θα μειωθεί η δύναμη και η επιρροή της Χεζμπολάχ.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Κ. Βενιζέλος, 1 Νοεμβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Τα πολιτικά εγκλήματα, οι πολιτικές δολοφονίες, στην Κύπρο δεν εξιχνιάζονται. Παραμένουν μέρος της σκοτεινής ιστορίας του τόπου. Οι φάκελοι είναι καταχωνιασμένοι σε κλειστές, διπλοκλειδωμένες, αποθήκες του σκότους. Οι ισορροπίες σε μια κοινωνία ανεχτική αλλά κατά βάθος και συνένοχη, οδηγούν ενίοτε στη συγκάλυψη.

Ο «Φιλελεύθερος» δημοσίευσε σε τρεις συνέχειες έρευνα για δολοφονίες, που διαπράχθηκαν στις 16 Αυγούστου 1961. Δυο αγωνιστές της ΕΟΚΑ, ο Νεοκλής Παναγιώτου από την Παραμύθα και ο Ευριπίδης Νούρος από την Απαισιά, δολοφονήθηκαν μέσα στο αυτοκίνητό τους με το οποίο επέστρεφαν από τη Λευκωσία στη Λεμεσό. Ο συνάδελφος Γιώργος Καλλινίκου επανέφερε το θέμα της δολοφονίας των Παναγιώτη και Νούρου, με αφορμή και τις ενέργειες των οικογενειών τους για να αποκατασταθεί από την Κυπριακή Δημοκρατία η μνήμη των δολοφονηθέντων «εν τη εννοία της ηθικής δικαίωσης και αποκατάστασης της μνήμης τους» (επιστολή του δικηγόρου Αχιλλέα Αιμιλιανίδη προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ημερομηνίας 1.12.2021).

Κανένα έγκλημα δεν παραγράφεται όσα χρόνια και να περάσουν. Στην προκειμένη περίπτωση -όπως συνάγεται και από την επιστολή του ανώτερου αξιωματικού της Αστυνομίας Γεώργιου Λαγοδόντη, προς τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο- στη δολοφονία εμπλεκόταν το παρακράτος, που είχε έντονη δράση εντός των μηχανισμών του κράτους. Ο Αχιλλέας Αιμιλιανίδης ανέφερε στον «Φ» ότι στην παρούσα φάση αυτό που διεκδικείται είναι η ηθικής φύσης δικαίωση και πολιτικής φύσης αναγνώριση, σημειώνοντας ότι «δεν αποκλείεται προφανώς η λήψη νομικών μέτρων». Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Κώσ. Βενιζέλος, 01 Οκτ. 2021

Σημαντικό δίτομο έργο του Νέαρχου Νεάρχου για την ιστορία της Κύπρου μέσα από τη δραματική πορεία του Μακάριου

Εξήντα ένα χρόνια Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κράτος, που δημιουργήθηκε με δοτή κολοβωμένη ανεξαρτησία βίωσε θυελλώδεις εξελίξεις, δύσκολα πέτρινα χρόνια. Υπονομεύθηκε πριν καν να συσταθεί και πέρασε μέσα από συγκρούσεις, έντονες αντιπαραθέσεις. Είχε εξαρχής απέναντι του την Τουρκία, που ήθελε την κατάργησή της.

Οι Βρετανοί μπορεί να έχουν φύγει, αλλά έμειναν. Όχι μόνο με τη στρατιωτική παρουσία, τις βάσεις. Έκτισαν την μεταποικιακή περίοδο επιρροής και ελέγχου. Και η Ελλάδα; Ήθελε να «ξεφορτωθεί» το Κυπριακό; Το «ξεφορτώθηκε» με τις Συμφωνίες;

Ο απολογισμός μακρύς καθώς οι περιπέτειες αυτού του κράτους ήταν μεγάλες. Δοκιμάσθηκε πολλές φορές με αποκορύφωμα το πραξικόπημα της χούντας και της ΕΟΚΑ Β΄, στις 15 Ιουλίου 1974 και την τουρκική εισβολή, πέντε ημέρες αργότερα. Ένα δίδυμο έγκλημα κατά της Κύπρου και του λαού της.

Αναφορές για τα όσα διαδραματίσθηκαν την περίοδο πριν αμέσως μετά τις Συμφωνίες περιγράφονται στο δίτομο βιβλίο του Νέαρχου Νεάρχου «Μακάριος- Δραματική πορεία»( Εκδόσεις Ιερά Μητρόπολις Πάφου, 2021).

(more…)

Σχόλιο GMR: Κε Βενιζέλο διαμαρτύρεστε για το “διαδικτυακό μουρμουρητό”. Το Slpressικο μουρμουρητό του τύπου Γιατί το ΠΑΣΟΚ έχει μοναδική ευκαιρία να ξαναγίνει μεγάλο για να μην αναφερθούμε και στο δημοσιογραφικό επίπεδο των κκ Γιομπατζολιά-Γκουτζιάνη, ουδόλως (σας) ενοχλεί; Ιδού μία πρόταση που σας κάνουμε:

Κάπως, πρώτα βάζουμε υπέρτατες αρχές, μετά στόχευση, μετά τα μέσα, δηλαδή επιχειρησιακό σχέδιο, τεκμηριώσεις, δράσεις, κλπ, και επί όλων αυτών δημιουργούμε ΣΥΝΕΡΓΕΙΕΣ ( πχ Γνωμάτευση του Καθηγητή Γεωργίου Κασιμάτη: “Η ΑΣΚΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 120 § 4 ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ” ). Ακολουθείστε το, και εμείς μαζί σας και μαζί και με άλλους που θα ακολουθήσουν.

_.

Κώσ. Βενιζέλος 21 Σεπ. 2021

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Μια κοινωνία, οι πολίτες της οποίας σύρονται και προσαρμόζονται σε όσα τους επιβάλλουν άλλοι, πόσο μακριά μπορεί να προχωρήσει; Μια κοινωνία που προσαρμόζεται και δεν αντιδρά ουσιαστικά, δυναμικά, απλά εκτονώνεται μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πώς μπορεί να αναμένει αλλαγή;

Ο Παναγιώτης Παναγιώτου, γενικός διευθυντής της Pulse Market Research, σε συνέντευξή του στον “Φιλελεύθερο” της Κυριακής (στην Ανδρούλα Ταραμουντά), έδωσε την απόλυτη περιγραφή, που προκύπτει μέσα από τις έρευνες κοινής γνώμης και αξιολόγηση των στοιχείων:

«Ως Κύπριοι ψηφοφόροι ή καταναλωτές κινούμαστε και προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές του περιβάλλοντος μας. Δεν οδηγούμε την αλλαγή, αλλά έρχεται η αλλαγή, μας βρίσκει και έτσι προσαρμοζόμαστε. Η πρόσφατη εμπειρία της πανδημίας είναι ένα παράδειγμα, όπου η απότομη και κάπως βίαιη στροφή προς την τεχνολογία ήταν μια αλλαγή περιβάλλοντος, όπου προσαρμοστήκαμε και βρήκαμε τρόπο να ικανοποιούμε τις παλιές μας ανάγκες με νέους τρόπους».

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr