Σχόλιο G-M-R:  (Δείτε στο τέλος της ανάρτησης και όλες τις απαντήσεις του κ. Λάμπου).

Κούφια λόγια είναι: “Δημιουργική” γνώση χωρίς δημιουργική πράξη.

Στην πράξη κρίνεται η κάθε δημιουργική γνώση.

Εν προκειμένω έχουμε το φαινόμενο επιζήτησης στα λόγια (του συγγραφέα), της κατάργησης και του ταξικού μίσους και της ατομικής ιδιοκτησίας. Στην πράξη όμως, ο συγγραφέας αρνείται να έχει ΚΑΘΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ της εκδίωξης και του ταξικού μίσους και της ατομικής ιδιοκτησίας των πλουσίων μέσα στο σπίτι μας, (άντρο ταξικού μίσους/ατομικής ιδιοκτησίας πλουσίων, όχι σπίτι, των: Ε.Ε.-ΔΝΤ-ΝΑΤΟ-Δοσίλογων κυβερνώντων).

Η G-M-R αναρτά το κείμενο που μας διαβίβασε ο συγγραφέας, παρ’ ότι μας ενημέρωσε γραπτώς πως δεν θέλει καμία σχέση με υποστήριξη τεκμηρίωσης υπέρ του Εθνικού νομίσματος (γι’ αυτό και αποσύραμε το tag Κώστας Λάμπος) και έξοδο από ΕΕ-ΕΥΡΩΖΩΝΗ και τούτο, όπως μας εξήγησε (βέβαια δεν αποδεχόμαστε την εξήγησή του και μάλιστα ασυζητητί, όπως ο τρόπος που μας αντιμετώπισε), διότι σε περίπτωση εξόδου, θα προκληθούν τεράστιες καταστροφές στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη εξ αιτίας της πολιτικής των ΗΠΑ.

Στη σημερινή μας ανάρτηση/άρθρο του κυρίου Κώστα Λάμπου, θα διαβάσετε χρησιμότατα πράγματα, παρακαταθήκες και φιλοσοφικές/τεκμηριωτικές συνοψίσεις.

Ενδεικτικά,

Όλοι να συμμετέχουν και να έχουν μερίδιο στα πάντα και από αυτά τα ίδια αγαθά

να ζουν και να μην είναι ο ένας πλούσιος και ο άλλος πάμπτωχος. Ούτε ο

ένας πολλή γη να καλλιεργεί και ο άλλος να μην έχει ούτε τάφο.

                                                                                             Αριστοφάνης

“Μερίδιο στα πάντα”, μας προτρέπει ο Αριστοφάνης, θα λέγαμε, μερίδιο στη γνώση (οικονομία, πως λειτουργεί και πως διανέμεται το νόμισμα), στην παραγωγή, στην συμμετοχή, στην απόφαση.

Προσφορά, “από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”, μας τεκμηρίωσε ο Μαρξ.

Ιησούς:  “Αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν” η πιο ολοκληρωμένη, αφαιρετική κάθε περιττού, οδηγία ζωής, το ανθρωπίνως ιδανικότερο διανοητικό καταστάλαγμα, γι’ αυτό και “Θείας Προέλευσης”, χωρίς εισαγωγικά για Πιστεύοντες, με εισαγωγικά για μη Πιστεύοντες (αλλά πάντα Ανθρώπους, όχι Εκπροσώπους) .

Ένα ερώτημα προς κο Κ. Λάμπου σχετικά με τον .. Αγγελο της ΕΕ και της Ευρωζώνης κο Θ. Τζήμερο και όλη την Αγγελική ευρωζωνική παρέα: «Αποτάσση τω Σατανά; και πάσι τοίς έργοις αυτού; και πάση τη λατρεία αυτού; και πάσι τοις αγγέλοις αυτού; και πάση τη πομπή αυτού;»

Thanos Tzimeros

2016 Απρ. 11·

ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΗΛΙΘΙΩΝ

…Πριν να εφαρμοστεί ο κομμουνισμός θα μπορούσες να πεις ότι κάποιοι ήταν απλώς ρομαντικοί. Φυσικά, ταυτόχρονα, ήταν και εντελώς ανόητοι για να εμπνέονται από την ηλιθιότερη πολιτικοοικονομική θέση που ακούστηκε ποτέ από καταβολής κόσμου “από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα σύμφωνα με τις ανάγκες του”!…

Όπως θα είδατε αγαπητοί στο κείμενο της ανάρτησης, κανείς διανοητής (πέραν του κυρίου Λάμπου), δεν τόλμησε να αντιτάξει στο “αγάπα τον πλησίον ως εαυτόν”, του Ιησού.

Ακόμα και “σκληροί” Μαρξιστές (αλλά πάνω απ’ όλα Άνθρωποι), προβληματίζονται ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ (και αξίζει να διαβάσετε περισσότερα στο σχετικό link από τα τετράδια μαρξισμού, Μαρξισμός και θρησκεία: Θεωρία και πολιτική.

Θεωρητικά υπάρχει το ασύμβατο ανάμεσα στην κοσμοαντίληψη της θρησκείας και του μαρξισμού, με προεκτάσεις στη φιλοσοφία του ανθρώπου, τη στάση του απέναντι στην κοινωνία και τον εαυτό του, αλλά και την αντίληψή του για τον κόσμο του μέλλοντος. Το άρθρο αυτό πραγματεύεται τη σχέση μαρξισμού και θρησκείας και τους όρους της προσέλκυσης των θρησκευόμενων ανθρώπων στο επαναστατικό κίνημα. Στόχος είναι η διερεύνηση της διαλεκτικής μεταξύ θεωρίας και πολιτικής με έμφαση στη συνειδησιακή μετάλλαξη του πιστού που συμμετέχει στον αγώνα για την αλλαγή του κόσμου. Μέσα από μια ορισμένη ανάγνωση της χριστιανικής θρησκείας γύρω από τις ιδέες της κοινοκτημοσύνης, του ανθρωπισμού και της ισότητας επιχειρείται αφενός να βρεθούν κοινοί τόποι, αλλά και διαφορές με αντίστοιχες αναφορές του σοσιαλισμού- κομμουνισμού και αφετέρου να διερευνηθεί η ανάγκη του ανθρώπου για την πίστη σε μια «ανώτερη δύναμη» .

Συνεχίζουμε με το ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ ψυχικό μεγαλείο, μεγαλείο που εξυψώνει Πίστη-Άνθρωπο, τραγούδι στο στόμα και Πιστών και Κομμουνιστών: Γιάννης Ρίτσος – Καπνισμένο Τσουκάλι (ἀπόσπασμα)

ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΑΓΑΠΗΤΟΙ, ΔΙΑΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΤΑ ΚΟΥΦΙΑ ΛΟΓΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΕΣΤΑ ΛΟΓΙΑ.

ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΚΡΙΝΕΤΑΙ ΠΟΙΟΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΙ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΝ (ΠΛΟΥΣΙΟ Η ΦΤΩΧΟ-ΜΕ ΙΗΣΟΥ Η ΜΑΜΩΝΑ).

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

///////////////////////////////

Κώστας Λάμπος, 27 Δεκ. 2018

«Πρέπει να χτίσουμε μια νέα συμμαχία. Δεν έχει μείνει κανείς για να του απευθύνουμε αιτήματα.

Είμαστε εμείς αυτοί που περιμένουμε και πρέπει να δημιουργήσουμε αυτό που ζητάμε»

                                                                                                                  Άντζελα Ντέιβις[1]

1.  ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΚΟΥΦΙΕΣ ΕΥΧΕΣ ΑΣ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 2019 ΝΑ ΜΟΙΡΑΖΟΜΑΣΤΕ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΓΝΩΣΗ

Μας μάθανε να πορευόμαστε σε λάθος δρόμο, να προσευχόμαστε σε κάποιον ανύπαρκτο Γιαχβέ ή Μεσσία, Αλλάχ ή Μωάμεθ, Θεό ή Ιησού και να ευχόμαστε μοιρολατρικά ο ένας υγεία και ευτυχία στον άλλον και να ζητάμε όσα δικαιούμαστε από τον κάθε φορά καινούργιο χρόνο. Κι εμείς άκριτα ακολουθούμε ως ποίμνια σκοταδιστικούς μύθους και ως λόχοι φονικές ιδεολογίες, νόμους άδικους και εξουσιαστικές συμμορίες, χωρίς ποτέ να κοπιάσουμε να βρούμε των δεινών μας και των καταστροφικών πολέμων τις πραγματικές αιτίες.

Κι όμως είναι τόσο απλό να σκεφτούμε ποια πράγματα μας ενώνουν και ποια μας χωρίζουν. Μας ενώνει η ανάγκη της επιβίωσης και της καθολικής ευημερίας, του αμοιβαίου σεβασμού, της ισότητας, της ειρήνης και της ελευθερίας, που παράγουν και αναπαράγουν πολιτισμό και ευτυχία.

Ενώ μας χωρίζουν μοναχά η ατομική ιδιοκτησία και οι θρησκείες που η κάθε μια ξεχωριστά και όλες μαζί μας εκμεταλλεύονται, μας καταπιέζουν και μας οδηγούν ως άτομα, ως κοινωνικές τάξεις και ως έθνη σε ανταγωνισμούς, σε ανισότητες, σε ταξικούς εμφύλιους και σε ‘ιερούς’ καταστροφικούς τοπικούς και παγκόσμιους πολέμους που σκορπάνε δυστυχία στο 99% του παγκόσμιου πληθυσμού και επιβάλλουν την καπιταλιστική βαρβαρότητα του 1%.

Αυτή την παράλογη και παράνομη ανισότητα που καταγράφει την υποταγή του 99%, στο οποίο ανήκουμε όλοι όσοι αποτελούμε τις εξαρτημένες δυνάμεις της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, στο 1% που το αποτελούν οι ελάχιστοι παράνομοι ιδιοκτήτες/εξουσιαστές των μέσων παραγωγής και διανομής του παγκόσμιου πλούτου, οφείλουμε να την ανατρέψουμε, καταργώντας, με την δύναμη, την θέληση και την πνευματική και ηθική ανωτερότητα του 99%, την ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και την εξουσία τους πάνω στους ανθρώπους, στις κοινωνίες και στην ανθρωπότητα.

Με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας πάνω στα μέσα παραγωγής και την εγκαθίδρυση σχέσεων κοινωνικής ισότητας στα πλαίσια της Άμεσης Δημοκρατίας θα μαραθούν σταδιακά όλες οι θρησκευτικές και εξουσιαστικές ιδεολογίες και ο ανθρώπινος πολιτισμός θα παίρνει σταδιακά διαστάσεις ενός οικουμενικού ουμανισμού, χωρίς ανισότητες και ανταγωνισμούς, χωρίς αφεντικά και δούλους. Να αποφασίσουμε τώρα, από αντικείμενο, να γίνουμε το υποκείμενο της ανθρώπινης ιστορίας.

2. ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ;^[2]

Ο πρώτος που περιέφραξε ένα κομμάτι γης και είπε μέσα του «αυτό είναι δικό μου» και βρήκε ανθρώπους αρκετά αφελείς ώστε να τον πιστέψουν, υπήρξε ο πραγματικός ιδρυτής της κοινωνίας των πολιτών. Από πόσα εγκλήματα πολέμους, φόνους, από πόσες αθλιότητες και αίσχη θα είχε απαλλάξει το ανθρώπινο γένος εκείνος που ξεριζώνοντας τους πασσάλους ή σκεπάζοντας το χαντάκι θα φώναζε στους συνανθρώπους του: «Μην ακούτε αυτόν τον αγύρτη. Χαθήκατε, αν ξεχάσετε πως οι καρποί ανήκουν σε όλους και η γη δεν ανήκει σε κανέναν.

Ζαν-Ζακ Ρουσό^[3]

Ο Άνθρωπος δεν έφτιαξε τη γη, και ενώ είχε ένα φυσικό δικαίωμα να την

κατοικήσει δεν είχε κανένα δικαίωμα να προσδιορίσει ως ιδιοκτησία του

κανένα κομμάτι της στο διηνεκές.

Τόμας Πέιν^[4]

Το γεγονός της ατομικής ιδιοκτησίας σε παγώνει για πάντα στο «Εγώ»

και σε διώχνει για πάντα από το «Εμείς».

Τζον Στάινμπεκ^[5]

Αν είμαι ό,τι έχω και αν ό,τι έχω έχει χαθεί, τότε ποιος είμαι;

Έριχ Φρομ^[6]

Η ιδιοκτησία σκλαβώνει. Ανήκεις σε ό,τι σου ανήκει.

Νίκος Δήμου^[7]

Ντροπή στον εγωιστή που σκέφτεται μόνο τον εαυτό του.

Μαξ Στίρνερ^[8]

Άριστος είναι εκείνος ο βίος, ο οποίος: προσφέρει τη μεγαλύτερη δυνατή ευημερία και ειρήνη απαιτώντας τις ελάχιστες φροντίδες και κόπους.

Μητρόδωρος^[9]

Ο σκοπός της οικονομίας είναι η ευχαρίστηση και η ευτυχία των ανθρώπων. Όποια θεωρία κινείται έξω από αυτόν τον σκοπό, απλώς δεν ανήκει στο χώρο των οικονομικών.

Νίκολας Γκεοργκέσκου-Ρέγκεν^[10]

Εκείνες οι δύο θανατηφόρες φράσεις: «δικό μου» και «δικό σου».

Μιγκέλ Θερβάντες^[11]

Η ιδιοκτησία είναι κλοπή.

Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν[12]

Στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες οι οικονομικές ρυθμίσεις ήταν ενσωματωμένες στις κοινωνικές σχέσεις, ενώ με την ανάδυση της οικονομίας της αγοράς οι κοινωνικές σχέσεις υποτάσσονται στις οικονομικές επιταγές. Η οικονομία της αγοράς οδηγεί σταδιακά στην αγοραιοποίηση της κοινωνίας.

Καρλ Πολάνυι^[13]

Η φύση ανήκει σε όλους εξίσου, ακόμα και στις μελλούμενες γενεές. Δεν μπορεί

να ανήκει σε κανένα ατομικά ή να την εκμεταλλεύεται κανένας ατομικά.

Γιώργος Κολέμπας^[14]

Όπου δεν υπάρχει ιδιοκτησία, δεν υπάρχει αδικία.

Τζον Λοκ[15]

Ολιγαρχία: μια μορφή διακυβέρνησης που στηρίζεται στην αξία της ιδιοκτησίας, στην οποία

ο πλούσιος έχει κάθε δύναμη και ο φτωχός είναι αποστερημένος απ’ αυτή.

Πλάτων

Σκοπός μας είναι να κάνουμε μια Πολιτεία όσο γίνεται πιο ευτυχισμένη και όχι να

περιοριστούμε στο να κάνουμε μία μόνο τάξη ευτυχισμένη.

Πλάτων

Η ατομική ιδιοκτησία εξαχρειώνει τους ιδιοκτήτες. Για το καλό των πλουσίων

πρέπει να την ξεφορτωθούμε.

Όσκαρ Ουάιλντ^[16]

Οι άνθρωποι ανήκουν στη γη που ζουν. Το ότι η γη ανήκει σε κάποιους

ανθρώπους είναι μια ακατανόητη ιδέα.

Ινδιάνικη σοφία

Δημοκρατικόν μεν είναι το κληρωτάς είναι τας αρχάς, το δ’ αιρετάς ολιγαρχικόν, και

δημοκρατικόν μεν το μη από τιμήματος, ολιγαρχικόν δε το από τιμήματος.

Αριστοτέλης

Ο πλούτος δεν είναι καρπός εργασίας, αλλά οργανωμένης και νομοθετικά

κατοχυρωμένης ληστείας.

Φραντς Φανόν^[17]

Η αφετηρία της εξέλιξης της ανθρωπότητας δεν ήταν η οικογένεια,

αλλά η ομάδα, η φυλή.

Πιότρ Κροπότκιν^[18]

Η ανθρωπότητα άρχισε τη σταδιοδρομία της από το πιο χαμηλό σκαλοπάτι της εξελικτικής κλίμακας και πραγματοποιούσε την ανοδική της πορεία από την αγριότητα στον πολιτισμό διά μέσου μιας βραδείας εμπειρικής γνώσης.

Λιούις Χένρι Μόργκαν^[19]

Με κάθε είδους φράχτες και πινακίδες, οι οποίες να επισύρουν την εσχάτη των ποινών του θείου νόμου, εμποδίστε την είσοδο σε αυτούς τους παραβάτες και διαφυλάξτε το μόνο έδαφος που μπορεί να παραμείνει ιερό για σας.

Χένρι Ντέιβιντ Θόρο^[20]

Ο καπιταλισμός δεν είναι πετυχημένος. Δεν είναι ευφυής, δεν είναι όμορφος, δεν είναι δίκαιος, δεν είναι ηθικός. Και δεν μας προσφέρει αυτά που υπόσχεται. Με λίγα λόγια, τον αντιπαθούμε και αρχίζουμε να τον απεχθανόμαστε.

Τζον Μέιναρντ Κέινς^[21]

Το 1% του πληθυσμού έχει στην κατοχή του το ένα τρίτο του πλούτου. Τα υπόλοιπα δύο τρίτα κατανέμονται με τρόπο που στρέφει το 99% εναντίον αλλήλων: τους μικροϊδιοκτήτες εναντίον των αστέγων, τους λευκούς εναντίον των μαύρων, τους διανοούμενους και τους επαγγελματίες εναντίον των αμόρφωτων και των ανειδίκευτων. Οι ομάδες αυτές κατηγορούν η μία την άλλη και μάχονται μεταξύ τους με τόση σφοδρότητα, ώστε δεν αντιλαμβάνονται την κοινή τους θέση: ότι μοιράζονται τα αποφάγια μιας πολύ πλούσιας χώρας.

Χάουαρντ Ζιν^[22]

Όταν το κεφάλαιο έχει το ανάλογο κέρδος, γίνεται τολμηρό. Με 10% κέρδος αισθάνεται τον εαυτό του σίγουρο και μπορεί να το χρησιμοποιήσει κανείς παντού, με 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το διαπράξει, ακόμα και με κίνδυνο να πάει στην κρεμάλα.

Καρλ Μαρξ

Χωρίς ατομική ιδιοκτησία δεν θα ’χαμε ανισότητα, πείνα και πολέμους, θεούς,

βία, νόμους, υποθηκοφυλακεία, δικαστήρια, στρατούς και αστυνομίες.

Γκράφιτι

Η ισότητα εμποδίζει τους εμφύλιους σπαραγμούς.

Σόλων

Κουλτούρα της ιδιοκτησίας, αυτή είναι η μικροαστική σας τάξη.

Τόμας Μαν^[23]

Οι μικροί κλέφτες φοράνε σιδερένιες αλυσίδες, ενώ οι μεγάλοι, χρυσές.

Ολλανδική παροιμία

Η κοινοκτημοσύνη δεν είναι ζορμπαλίκι, αλλά πράξη δικαιοσύνης.

Από τη Διακήρυξη της Κομμούνας της Άνδρου (1822)

Η ανισότης, η ανέχεια και η δυστυχία είναι δημιουργήματα των κρατούντων. Να καταργηθούν τα προνόμια των αρχόντων και η ιεραρχική διατήρησις της κοινωνίας.

Από τη διακήρυξη της Κομμούνας της Άνδρου (1822)

Όλοι να συμμετέχουν και να έχουν μερίδιο στα πάντα και από αυτά τα ίδια αγαθά

να ζουν και να μην είναι ο ένας πλούσιος και ο άλλος πάμπτωχος. Ούτε ο

ένας πολλή γη να καλλιεργεί και ο άλλος να μην έχει ούτε τάφο.

Αριστοφάνης^[24]

Σκεφτείτε πέρα από τα παιδιά, τα εγγόνια και τα δισέγγονά σας. Μην είστε εγωιστές και κοντόφθαλμοι. Σκεφτείτε και τα δισέγγονα των δισεγγόνων σας, τις μελλοντικές γενιές.

Satsok Sopmal[25]

Όταν δεν εργαζόμαστε για τη συντριβή του καπιταλισμού, εργαζόμαστε

για τη συντριβή της ανθρωπότητας.

Satsok Sopmal

Ό,τι δεν πεθαίνει, δεν γεννιέται, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει. Η ατομική ιδιοκτησία γεννήθηκε με τη βία, υπάρχει καταχρηστικά και οφείλει

να πεθάνει, να πάψει να υπάρχει.

Satsok Sopmal

Γράφοντας κατά της ιδιοκτησίας, εγείρω δίκη για κυριότητα σε ολόκληρη την κοινωνία και συνεπώς όσοι δεν κατέχουν σήμερα τίποτα είναι εξίσου ιδιοκτήτες με εκείνους που κατέχουν. Αντί όμως να συμπεράνω ότι η ιδιοκτησία πρέπει να μοιραστεί σε όλους, προτείνω, με μέτρο τη γενική ασφάλεια, να καταργηθεί για όλους.

Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν

3. ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΩΝ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΥΣΗ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ

«Μια μικρή ομάδα Ελβετών ερευνητών του Eidgenössische Technische Hochschule (Ομοσπονδιακό Πολυτεχνείο) στη Ζυρίχη, υπό τον Dr. James Glattfelder, τόλμησε να ερευνήσει το ζήτημα. Αφετηρία τους ήταν η γνώση ότι «η πραγματικότητα είναι σύνθετη και συνεπώς για την έρευνά της πρέπει να απελευθερωθούμε από κάθε δόγμα, αδιάφορο αν πρόκειται για “θεωρίες συνωμοσίας” ή για “ελεύθερες αγορές”. Η ανάλυσή μας θεμελιώνεται πάνω σε πραγματικά δεδομένα». «Αξιολογήθηκαν τριάντα εφτά (37) εκατομμύρια στοιχεία διεθνών επιχειρήσεων και επενδυτών του έτους 2007 και διαπιστώθηκε ότι καταλήγουν σε 43.060 πολυεθνικά συγκροτήματα. Το επόμενο βήμα ήταν η ανάλυση των κάθετων διασυνδέσεων και διαπιστώθηκε ότι κάθε ένα από τα λεγόμενα Holdings και λοιπά δίκτυα συμμετέχει κατά μέσο όρο τουλάχιστον σε 20 άλλα. Από αυτό προκύπτει, με τη σειρά του, ότι τελικά 1.318 κοντσέρν σχηματίζουν τον πυρήνα αυτών των διαπλεκόμενων σχέσεων ιδιοκτησίας. Κι όμως η ανάλυση δεν τελειώνει με αυτή τη διαπίστωση, γιατί ακόμα και στο εσωτερικό αυτού του “σκληρού πυρήνα” εμφανίζονται δομές κάθετης διασύνδεσης που καταλήγουν σε 147 επιχειρήσεις, οι περισσότερες των οποίων είναι τράπεζες που ελέγχουν το 40% της παγκόσμιας οικονομίας.

Μια άλλη έρευνα, της Maria Lourdes, με τίτλο «Wem gehört die Welt? Wer beherrscht die Weltwirtschaft?» («Σε ποιον ανήκει ο κόσμος; Ποιος εξουσιάζει την παγκόσμια οικονομία;»), αποκαλύπτει ότι οι 50 από τις 147 μεγαλύτερες εταιρείες στον κόσμο ελέγχονται από την οικογενειακή δυναστεία των Ρότσιλντ, αποκαλύπτει δηλαδή πως η καπιταλιστική βαρβαρότητα και το ανθρώπινο δράμα έχουν ονόματα και διευθύνσεις ανθρώπων που κατοικούν σ’ αυτόν τον πλανήτη και δεν είναι δημιούργημα «θεωριών συνωμοσίας», Λογικά, άλλες 50 θα ανήκουν στην δυναστεία Ροκφέλερ και οι υπόλοιπες στις υπόλοιπες μικρότερες δυναστείες…»^[26]

4. ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Είναι πια καιρός να κατανοήσουμε ότι:

για να υπάρξει ειρήνη πρέπει να καταργήσουμε τον πόλεμο, για να υπάρξει αγάπη πρέπει να ξεπεράσουμε τις θρησκείες και τις ταξικές ιδεολογίες του μίσους, για να υπάρξει ελευθερία πρέπει να καταργήσουμε την οικονομικοκοινωνική ανισότητα, για να καταργήσουμε την οικονομικοκοινωνική ανισότητα πρέπει να συνεχίσουμε τον διαχρονικό αγώνα της εργαζόμενης ανθρωπότητας για την κοινωνική ισότητα, και τέλος κατάκτηση της οικονομικοκοινωνικής ισότητας σημαίνει κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, της εξουσίας των λίγων πάνω στους πολλούς.

__________________