Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D., 8 Ιαν. 2019

ΕΝΑ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ:

ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΑΦΥΠΝΙΣΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Διανύουμε μια νέα περίοδο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Έχουμε μπει ήδη σε έναν πολύ διαφορετικό πλανητικό και περιφερειακό εμπειρικό κόσμο.

Αυτή η νέα περίοδος είναι μια διαλεκτική σύγκρουση αναδιανεμικών συμφερόντων και ισχύος στο παγκόσμιο σύστημα.

Οι νέες καταστάσεις θα απειλήσουν τις ασφάλειες και τις ανεξαρτησίες κρατών, με κύριο συντελεστή τις νέες ισορροπίες ισχύος.

Αυτό που ίσχυε, που ισχύει σήμερα, και πάντα θα ισχύει, είναι ότι η ισορροπία ισχύος του κάθε κράτους είναι ο κύριος συντελεστής στις διεθνείς σχέσεις.

Αυτή η διαπάλη συμφερόντων θα εντατικοποιήσει τις περιφερειακές διενέξεις που πράγματι βρίσκονται, ήδη, σε εξέλιξη, στην περιοχή μας με επιπτώσεις στην εθνική ασφάλεια της Ελλάδας, και στην εθνική της κυριαρχία.

Συνεπώς, για να καταστήσουμε τις διεθνείς σχέσεις, και την διεθνή πολιτική πιο κατανοητές, πρέπει να έχουμε την σωστή γνώση περί διεθνούς πολιτικής, περί λειτουργείας του διεθνούς συστήματος, και ιδιαιτέρως των κινήτρων των διεθνών και περιφερειακών αλλαγών.

Δεν είναι αυτονόητο στην Ελλάδα ότι απουσιάζει μια παγκόσμια κυβέρνηση, ένας διεθνής ανεξάρτητος θεσμός, στον οποίο θα μπορούσαν τα κράτη να στραφούν για την προστασία και την επίλυση διαφορών τους, και για την εγγύηση της ασφάλειάς τους.

Στο διεθνές σύστημα και στην παγκόσμια πολιτική λειτουργεί μια αδιάκοπη και επαναλαμβανόμενη διαπάλη για ισχύ, και για την διατήρηση του status quo.

Επειδή είναι αυτονόητο ότι κάθε κράτος είναι υπεύθυνο για την επιβίωσή του και αισθάνεται αβέβαιο για τις προθέσεις των γειτόνων του, οι πολιτικοί ηγέτες και ο λαός πρέπει να βασίζονται στην αυτοβοήθεια.

Με άλλα λόγια, η διεθνής αναρχία οδηγεί ακόμη και καλοπροαίρετους ηγέτες να εξασκήσουν την αυτοβοήθεια.

Ανυπολόγιστες είναι οι αρνητικές συνέπειες για την ασφάλεια της Ελλάδας όταν υπάρχει έλλειψη γνώσης της λειτουργίας της διεθνούς πολιτικής, και του συγκρουσιακού κρατοκεντρικού διεθνούς συστήματος.

Ο σκοπός κάθε κράτους είναι η διατήρηση του εθνικού του συμφέροντος, της εθνικής του κυριαρχίας, και της επιβίωσής του. Εξάλλου, η Μεγάλη Ύφεση κατέδειξε πόσο απάνθρωπα και αδιάφορα γίνονται το ένα έθνος με το άλλο όταν η ίδια η επιβίωση του κράτους βρίσκεται σε κίνδυνο.

Επομένως, για να μπορέσει να επιβιώσει η Ελλάδα μέσα στην διαπάλη συμφερόντων και ισχύος του πολυπολικού συστήματος, πρέπει οι άνθρωποι των κρατικών επιτελείων να γνωρίζουν καλά την πολιτική θεωρία του διεθνούς συστήματος και την στρατηγική θεωρία για να κάνουν ακριβής ερμηνείες/περιγραφές, σωστές αναλύσεις δομικών ζητημάτων, εκτιμήσεις, σωστές αξιολογήσεις, εναλακτικές λύσεις, και προβλέψεις στη διεθνή πολιτική.

Η στρατηγική θεωρία είναι αυτή που θα δώσει την δυνατότητα στα κρατικά επιτελεία να κατανοήσουν και να διαγνώσουν ποιά είναι η κατευθυντήρια δύναμη πίσω από τις διεθνές και περιφερειακές αλλαγές.

Αναντίρρητα, τα αξιώματα της θεωρίας είναι αυτά που αποδεικνύουν, με εμπειρικό τρόπο, για το πως και γιατί εφθάσαμε στην παρούσα φάση, την οποία βιώνουμε καθημερινά.

Με τις νέες περιφεριακές ισσοροπίες, στην περιοχή μας, θα διαμορφωθούν νέες αναδιανομές ισχύος και ανακατανομές συμφερόντων για τη διατήρηση του status quo των μεγάλων δυνάμεων.

Γι’ αυτό το λόγο, τα συνδεδεμένα αξιώματα της στρατηγικής θεωρίας πρέπει να αναπροσαρμοστούν στις νέες εξελίξεις του διεθνούς συστήματος, και της περιφέρειάς μας.

Κατά συνέπεια, πρέπει να κατηγοριοποιήσουμε και να προσδιορίσουμε τα σημερινά συμφέροντα με τρόπους που θα μας βοηθήσουν να προβλέψουμε, για να μπορέσουμε να ελέγξουμε πιο αποτελεσματικά τις αποφάσεις μας για τις μελλοντικές περιφερειακές καταστάσεις που απειλούν την ασφάλεια της πατρίδας.

Τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων θα επηρεάσουν τις βαλκανικές ισσοροπίες και θα έχουμε ανακατανομές ισχύος και αλλαγές συνόρων. Αυτές οι νέες περιφεριακές αλλαγές, θα είναι επικίνδυνες για τα εθνικά μας συμφέροντα και για την ασφάλεια της ελληνικής επικράτειας.

Οι πολιτικοί «νεφελοβατούν» όταν δεν βλέπουν ότι η διατήρηση του status quo των συμφερόντων είναι αυτό που κάνει τις μεγάλες δυνάμεις να προσαρμόζονται με τα σχέδια των νέων εξελίξεων στο γεωπολιτικό χάρτη της περιοχή μας, και στις αλλαγές περιφερειακών ισορροπιών και νέων συνόρων.

Εάν οι συντελεστές σχεδιασμού και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας δεν μελετήσουν ορθολογικά τα αξιώματα της στρατηγικής, και δεν γνωρίζουν το γιατί των εξελίξεων και των αποφάσεων των ισχυρών χωρών, δύσκολα θα μπορέσουν να προστατεύσουν την εθνική μας κυριαρχία.

Με τις πλανητικές ισορροπίες, τις περιφερειακές αλλαγές, και με τις ανακατανομές ισχύος θα αντιμετωπίσουμε εθνικά προβλήματα και συρρίκνωση της ελληνικής επικράτειας: Την τουρκική απειλή στο Αιγαίο, στην Μακεδονία, τις διεισδύσεις της Τουρκίας στην Θράκη, στην Κύπρο, και το λαθρομεταναστευτικό το οποίο θα δημιουργήσει «ταυτοτικό ζήτημα», με διαφορετικές πολιτισμικές αναφορές, που θα φέρει εσωτερική κρίση στην εθνική συλλογικότητα της ελληνικής κοινωνίας.

Ανυπολόγιστες, όμως, θα είναι οι επιπτώσεις του εθνικού προβλήματος της υποτελούςς και ηττοπαθούς «Συμφωνίας των Πρεσπών.

Η Ελληνική Κυβέρνηση άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. “Or, more descriptively, they entered a den of snakes.” Ή πιο περιγραφικά, μπήκε η εξωτερική πολιτική σε μια φωλιά φιδιών που δεν θα μπορεί να ελέγξει γιατί δεν έχουμε αποτρεπτική στρατηγική.

Δημιούργησε προϋποθέσεις για μελλοντικές διεκδικήσεις που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της πατρίδας. Συνθηκολόγησε εκχωρίζοντας την εθνική μας ιστορία και τον πολιτισμό μας σε αυτό το επίπλαστο ψευτοκρατίδιο.

Οι μεγάλες δυνάμεις επιδιώκουν πάση θυσία να τηρούν ανοικτό τρόπον τινά το θέμα της περιοχής, βασισμένες στο σοβαρό θέμα διαφόρων εθνοτήτων και γλωσσών που απαρτίζεται το Σκοπιανό με το επίπλαστο μόρφωμα του «Μακεδονισμού» που το σχέδιο των ηγεμονικών συμφερόντων είναι ο αλυτρωτισμός να επεκταθεί και στις γειτονικές χώρες, προσπαθούντες την δημιουργία προβλήματος μεταξύ Αλβανίας-Βουλγαρίας-Ελλάδας και Σερβίας.

Η επιδιωκόμενη ανωμαλία στο «ψευτοκρατίδιο» εντάσσεται αναμφισβήτητα στη ολοκλήρωση ευρυτέρων σχεδίων στην περιοχή. Τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων συγκρούονται στις περιφέρειες.

Η προσοχή μας και η αξιολόγηση όλων των πληροφοριών θα πρέπει να γίνει και σε συσχετισμό με τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας εναντίον της χώρας μας, που δεν φαίνεται πως είναι δυνατόν να σταματήσουν μόνο εκεί.

Η κατάσταση θα πρέπει να εμβάλει σε ανησυχίες όχι μόνο εμάς, αλλά και τους γειτονικούς βαλκανικούς λαούς. Παράλληλα με το φάσμα του τουρκικού επεκτατισμού, το ¨Μακεδονικό” αναμφισβήτητα θα έχει και στο βορειηπειρωτικό.

Απαιτείται επαγρύπνηση στην κυριολεξία γιατί τα πρώην απολυταρχικά Βαλκανικά κράτη αφυπνίζονται από τους παλιούς εθνικισμούς, μειονοτικές κινητοποιήσεις, και αμφισβήτηση των συνόρων.

Είναι φανερό ότι την διατήρηση των αμοιβαίων αποκλειστικών συμφερόντων, κρατικών και ηγεμονικών δυνάμεων, την είδαμε και με τον έλεγχο της κατανομής ισχύος των μεγάλων δυνάμεων στην Ψυχροπολεμική εποχή, τότε που ο ψυχρός πόλεμος εξυπηρετούσε τα συμφέροντα και της Ανατολής και της Δύσης, αγνοώντας τις εμπειρικές διαδικασίες στην πράξη ότι Ρωσία και Κίνα δεν είχαν ποτέ «κομμουνιστικά συστήματα.

Ο ιός των ιδεολογικών ψευδαισθήσεων και οι αυταπάτες, μέσα από μια «ιδεολογική συσκευασία συμφερόντων» που χειραγώγησαν την συνείδηση των κοινωνιών σε εκατομμύρια μάτια «λαϊκών μαζών», αλλά και των ίδιων των νεφελοβατούντων αυτοαποκαλούμενων «ψευτοαριστερών», «ψευτοσοσιαλιστών», και «ψευτοδημοκρατών» ελίτ, είχε εξαπλωθεί, παγκοσμίως, σαν παθογόνος γρίπη.

Αυτή η ίδια παθογόνος γρίπη της παραπληροφόρησης, της αυταπάτης, της ψευδαίσθησης, της ουτοπικής ασυναρτησίας και του αποπροσανατολισμού του λαού, για λόγους ατομικών και κομματκών συμφερόντων του πολιτικού συστήματος, είναι εξαπλωμένη, σήμερα, στην Ελλάδα με τον πληθυσμό να είναι ένα «αιχμάλωτο ακροατήριο».

Ο λαός βρίσκεται παγιδευμένος και ανυπεράσπιστος σε αυτά που άλλοι αποφασίζουν και καθορίζουν την ζωή του. Το χρηματοοικονομικό σύστημα, και τα μεγάλα συγκροτήματα τηλεπικοινωνιών επιλέγουν ποιά πληροφορία θα πρέπει να τους παρουσιάσουν.

Αυτοί οι κολοσσιαίοι γίγαντες διαμορφώνουν τις αξίες και τις εικόνες για το τι είναι ο κόσμος. Οι εταιρίες των ηγεμονικών συμφερόντων είναι οι κύριοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης για τα γεγονότα και το νόημά τους.

Έχουν κυρίαρχη επιρροή στις ειδήσεις, στις πληροφορίες, στις ιδέες, στη λαϊκή κουλτούρα και στις πολιτικές στάσεις του κοινού.

Και έχουν επιρροή μέσα στην κάθε κυβέρνηση επειδή επηρεάζουν την αντίληψη του κοινού για την δημόσια ζωή, για τις αντιλήψεις της πολιτικής και των πολιτικών.

Ταυτόχρονα, δρασκελίζοντας τη γη σαν χρηματοπιστωτικό κτήνος, το χρηματοοικονομικό σύστημα καθορίζει τους κανόνες της εσωτερικής λειτουργίας των κρατών έχοντας σε ομηρία το πολιτικό σύστημα σε όλο τον κόσμο.

Οι τεχνοκράτες και κερδοσκόποι των ηγεμονικών κρατών έχουν θέσει σε ομηρία και την αντεθνική ελληνική πολιτική τάξη.

Συγχρόνως, μη έχοντας ο λαός την δυνατότητα να βρει τον μηχανισμό-κλειδί που θα τον οδηγήσει στις σωστές πηγές για να κάνει συγκριτικές μελέτες και αναλύσεις, που με βάση του συντάγματος να είναι ο εντολέας που θα πρέπει να συναποφασίζει για την διασφάλιση της εθνικής ανεξαρτησίας και του εθνικού συμφέροντος, παραμένει στην απάθεια, στην αδράνεια, και στην μη συμμετοχή του στις δημοκρατικές αποφάσεις για το μέλλον της πατρίδας του.

Αυτό δίνει στους ανεύθυνους «κομματικούς ελίτ» ισχύ πάνω στον τρόπο που θα πρέπει να σκέφτεται ο λαός, παραμυθιάζοντάς τον με «ιδεολογικές ασυναρτησίες».

Αυτή την στιγμή που επέρχονται αλλαγές καταστάσεων και συνόρων, οι «αστικοφιλελεύθεροι» βομβαρδίζουν τον ελληνικό λαό με μια τραγωδιοκωμωδία από νεφελοβασίες όπως: «είμαστε αριστεροί», «είμαστε φιλελεύθεροι», «θα έχουμε ειρηνική συνύπαρξη στη περιοχή», «αδελφοσύνη στα Βαλκάνια», «φιλία και συνεργασία με τον λαό των Σκοπίων».

Εντούτοις, Η «Συμφωνία των Πρεσπών» θα εντείνει τις διαφορές στην περιοχή. Εγκλωβίζει την ελληνική εξωτερική πολιτική σε πολλά αδιέξοδα που εξυπηρετούν μόνο ηγεμονικά συμφέροντα, θέτοντας σε κίνδυνο τα συμφέροντα της πατρίδας.

Δεν θα δούμε ειρήνη στα Βαλκάνια, η κατάσταση είναι μεθοδευμένη στις στρατηγικές ανακατατάξεις των μεγάλων δυνάμεων.

Πρώτη φορά στην ιστορία των διεθνών σχέσεων, και από την επικύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας των χωρών, από τις αρχές της Κοινωνίας των Εθνών, και του διεθνούς δικαίου, κράτος δέχεται εναντίον του τον αλυτρωτισμό και τον αναθεωρητισμό.

Πρώτη φορά στο κρατοκεντρικό διεθνές σύστημα, κράτος, όπως η Ελλάδα, αναγνωρίζει ένα “επίπλαστο κράτος” που την απειλεί.

Οπωσδήποτε, ο κίνδυνος για την Ελλάδα οφείλεται στις ερασιτεχνικές γνώσεις των συντελεστών σχεδιασμού και άσκησης της εξωτερικής πολιτικής, περί στρατηγικής θεωρίας, που με τα εμπειρικά/πρακτικά της αξιώματα θα μπορούσε να γίνονται οι ορθολογικές προβλέψεις για την διατήρηση της εθνικής μας κυριαρχίας.

Απαιτείται εθνική στρατηγική για την ασφάλεια της πατρίδας και της εθνικής της ανεξαρτησίας. Για να εφαρμοστεί όμως αυτή, χρειάζεται γνώση στρατηγικής θεωρίας.

Η θεωρία στο σύνολό της, με τα επαγωγικά συνδεδεμένα πρακτικά/εμπειρικά αξιώματα, που έχουν συνοχή, θα μας βοηθήσει να φθάσουμε σε χρήσιμες αναλύσεις, εκτιμήσεις, συμπεράσματα και εναλλακτικές προτάσεις για να προστατευτεί η εθνική μας κυριαρχία.

Θα μπορούμε να κατανοήσουμε το γιατί των κινήτρων των μεγάλων δυνάμεων που διαμορφώνουν τις εξελίξεις στις νέες περιφερειακές ισορροπίες.

Με βάση την επιστημονική μελέτη της στρατηγικής θεωρίας θα μπορέσει το κρατικό επιτελείο να προβεί σε μια εμπειρική ανάλυση των βραχυπρόθεσμων, μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων σχεδίων των διαμορφωτών της διεθνούς πολιτικής.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πατρίδα ανάγονται σε πολλά και σύνθετα αίτια. Θα επισημάνω εδώ μόνον τα δύο βαθύτερα αίτια της εθνικής και κοινωνικής κρίσης.

Το πρώτο αίτιο είναι ότι, λόγω της αδυναμίας κρατικού επιτελείου εθνικής στρατηγικής, η ελληνική πολιτική τάξη είναι ενδοτική, και συνθηκολογεί στις διεκδικήσεις ξένων δυνάμεων στα εθνικά μας θέματα.

Όπου η Τουρκία απειλεί, διεκδικεί, αμφισβητεί και ασκεί κυριαρχία στην επικράτεια του Αιγαίου μας, η ελληνική πολιτική ηγεσία ενδίδει. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα να έχουμε ολέθριες συνέπειες. Γιατί;

Γιατί δεν υπάρχει ελληνική αμυντική αποτρεπτική στρατηγική. Η Ελλάδα δεν έχει συντελεστή ισχύος, γι΄αυτό και δεν έχει αποτρεπτική πολιτική για να αποτρέπει τους εθνικούς κινδύνους που αντιμετωπίζουμε.

Αδυνατούμε να αποτρέψουμε τις απειλές εναντίον μας. Δεν υπάρχει ικανή πολιτική ηγεσία που να ορίζει την εσωτερική και εξωτερική απειλή, να εποπτεύει την κατάσταση και να έχει εναλλακτικές αποφάσεις για τις απειλές που αντιμετωπίζουμε.

Και εδώ κρίνεται η ασφάλεια της Ελλάδας. Για πρώτη φορά κινδυνεύουμε σαν Έθνος.

Η πολιτική ηγεσία αδυνατεί, και ανατρέπει να εφαρμόσει τα πλεονεκτήματα της πατρίδας που θέτουν το διεθνές σύστημα και το διεθνές δίκαιο, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε σαν κράτος/έθνος.

Οι αυτόκλητοι υπερασπιστές των εθνικών μας θεμάτων θα συνεχίσουν να ενδίδουν εάν δεν ορίσουν με όρους αξιωμάτων της στρατηγικής θεωρίας, την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια, την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, την αιγιαλίτιδα ζώνη, τον υποθαλάσσιο πλούτο, γενικά την τουρκική απειλή, και την ΑΟΖ.

Η Σύμβαση του 1982 για το δίκαιο της θάλασσας αναφέρει ρητά στο άρθρο 121 παράγραφος 2, ότι όλα τα νησιά και οι νησίδες, με εξαίρεση τους βράχους που δεν μπορούν να έχουν δική τους οικονομική ζώνη, διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται και για τις ηπειρωτικές περιοχές.

Αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα της Ελλάδας έναντι της Τουρκίας το ανατρέπει η πολιτική ηγεσία που έχει ευθύνη για την ανατροπή συσχετισμών που θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της χώρας.

Η ανύπαρκτη εθνική στρατηγική, έχει φέρει την Ελλάδα σε μια σημαντική ιστορική καμπή. Αποδυναμωμένη οικονομία, εθνική καταστολή και απειλή για την εθνική ανεξαρτησία.

Έχουμε φθάσει σε ένα στάδιο στο οποίο το παρόν ολιγαρχικό πολιτικό αντιδημοκρατικό σύστημα εξουσίας γίνεται όλο και λιγότερο ικανό να διατηρήσει την κοινωνικοοικονομική θέση των Ελλήνων.

Το δεύτερο αίτιο είναι ότι ο Ελληνικός λαός δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν να συμμετάσχει στις εθνικές αποφάσεις, γιατί ως εντολοδόχος βρίσκεται έξω από την πολιτική και είναι χειραγωγημένος από το κομματικό σύστημα.

Διαβιεί μέσα στην ένδεια της φτώχειας, στην πείνα σε εθνική κλίμακα, στην ανισότητα, στην άνιση κατανομή του πλούτου, στην διεύρυνση του χάσματος του εισοδήματος, στην εκποίηση της ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, στην υποθήκευση της χώρας για πολλές γενιές, στην ανεξέλεγκτη λαθρομετανάστευση που απειλεί την ελληνική κοινωνική συνοχή, και στην μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων νέων στο εξωτερικό.

Οι πολίτες θα μπορέσουν να επιβιώσουν κοινωνικοοικομικά, και να διατηρήσουν την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας μόνον με το μετασχηματισμό του σημερινού πολιτικού συστήματος σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα που οι ίδιοι θα είναι ο εντολέας μιας εντολοδόχου εξουσίας.

Ο λαός είναι έξω από το παρόν «κομματικό ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα» για να συναποφασίζει για τα εθνικά συμφέροντα, για την εθνική ανεξαρτησία, και για το πεπρωμένο του.

Η «ολιγαρχική εξουσία», εντολοδόχα των ξένων υπαλλήλων, και οι βουλευτές εντολοδόχοι των κομμάτων τους, ενδίδουν και «συνθηκολογούν» στα μεγάλα εθνικά μας θέματα που κινδυνεύουμε σαν έθνος.

Γι’ αυτό και η «Συμφωνία των Πρεσπών» εάν έρθει για να επικυρωθεί μόνον από την «εντολοδόχο κομματική Βουλή», και όχι από τον Ελληνικό λαό θα είναι εθνική προδοσία.

Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ανωτέρω, γίνεται φανερό ότι το κεντρικό καθοριστικό στοιχείο λύσης είναι ένα εθνικό πολιτικό αφύπνισμα των Ελλήνων.

Η διαδικασία εσωτερικής κρίσης, και οι εξωτερικές αλλαγές συντελεστών ισχύος την περιφέρειά μας, θα δημιουργήσουν νέες εθνικές προκλήσεις στην πατρίδα.

Ο λαός πρέπει να αρχίζει να βλέπει ότι η λειτουργία της ολιγαρχικής εξουσίας του πολιτικού συστήματος συνέτεινε πάντα να προστατεύει τα υπάρχοντα συμφέροντα του μη-δημοκρατικού κομματικού συστήματος.

Πρέπει, επιτέλους, να αναγνωρίσουν οι πολίτες ότι δεν μπορεί να ζητείται λύση από την τάξη του ολιγαρχικού συστήματος, ή την εντολοδόχο των ξένων κυβέρνηση για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματά τους.

Επιτακτική προβάλλει η ανάγκη της άμεσης δραστηριοποίησης του Ελληνικού λαού να δει ότι στην διαλεκτική σύγκρουση συμφερόντων και ισχύος των μεγάλων δυνάμεων, δεν υπάρχουν φιλίες, χαριτολογίες, ηθική πολιτική, «ζεϊμπέκικα», «πολιτικές κουμπαριές», χαζοχαρούμενα χαμόγελα, ερασιτεχνικές κινήσεις, ανεύθυνες γνώμες, και ιδεοληψίες.

Όλα αυτά δείχνουν την Ελλάδα να είναι ένα αναξιόπιστο κράτος, και θέτουν σε κίνδυνο τα συμφέροντα της πατρίδας. Οι μεγάλες δυνάμεις έχουν και βλέπουν μόνο συμφέροντα.

Μέσα στα στρατηγικά παίγνια, οι μεγάλες δυνάμεις, κατευθύνουν τις ανακατανομές ισχύος προς το δικό τους συμφέρον.

Απαιτείται, επιτέλους, η κοινωνία να βγει από το κομματικό «δεσμωτήριο» των θεωρημάτων και των ιδεολογημάτων. Να μελετήσει, να κατανοήσει, να δει κριτικά και να ασκήσει πολιτική ως εντολέας για να ξεφύγει η πατρίδα από την προκρούστεια κλίνη πριν είναι αργά.

Η πολιτική ηγεσία δεν μπορεί να αποτρέψει τις απειλές για την ασφάλεια της πατρίδας και της εθνικής της ανεξαρτησίας στην σημερινή στρατηγική σκακιέρα.

Απαιτείται ο ελληνικός λαός ως κοινωνική συλλογικότητα να ενσωματωθεί στη πολιτική για να συμμετάσχει στις εθνικές αποφάσεις, και να συναποφασίσει για το εθνικό συμφέρον της πατρίδας, αρχίζοντας με ένα πάνδημο δημοψήφισμα εναντίον της ηττοπαθής και υποτελής «Συμφωνίας των Πρεσπών».

Δεν πρέπει οι Έλληνες πολίτες να είναι συνυπεύθυνοι στην συνθηκολόγηση της μοιρασιάς της εθνικής μας ιστορίας και του Ελληνικού Πολιτισμού.

Καλιφόρνια, U.S.A. Ιανουάριος 2019

Νικόλαος Λ. Μωραίτης. Ph.D.

Πηγή: oimos-athina.blogspot