_.

Γ. Μαργαρίτης, 31 Οκτωβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Δύο χρόνια και μετά την κρίση που είχε προκύψει από τις έρευνες του Oruc Reis στα νερά του Καστελλόριζου έχουμε τη νέα τουρκολιβυκή συμφωνία, η οποία δίνει συνέχεια στο τουρκολιβυκό Μνημόνιο του 2019 και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τουρκικές έρευνες και γεωτρήσεις έξω από τα ελληνικά χωρικά ύδατα στη νότιο Κρήτη, άρα για νέα κρίση με το διεθνές δίκαιο εξορισμένο.

Η διπλωματική κινητικότητα του 2020 μπορεί να μην είναι ταυτόσημη με την αντίστοιχη του 2022, αλλά αμφότερες ευθυγραμμίζονται με το βασικό υπόστρωμα των τουρκικών αναθεωρητικών απόψεων. Οι διαπραγματεύσεις είχαν ξεκινήσει κάτω από την παραίνεση ισχυρών δυνάμεων, με τις ΗΠΑ επικεφαλής, και με μεσολάβηση-κηδεμονία της Γερμανίας. Η ελληνική διπλωματία, δεδομένων των συνθηκών που από καιρό επικρατούν στη χώρα μας, είχε αποδεχθεί και τις παραινέσεις και την μεσολάβηση και είχε χαράξει μια ελάχιστα αξιόπιστη γραμμή άμυνας επικαλούμενη γενικώς και αορίστως το διεθνές δίκαιο.

Καθώς όμως η Αθήνα δεν έχει ως τώρα αξιοποιήσει (δηλαδή εφαρμόσει) τα πλεονεκτήματα που της δίνει το διεθνές δίκαιο, η ισχύς της επίκλησης εκπίπτει. Η πολυετής άρνηση αξιοποίησης των όσων κυριαρχικών δικαιωμάτων δίνει στη χώρα μας το διεθνές δίκαιο, προφανώς απαξιώνει την προσήλωση της Ελλάδας στις αρχές του δικαίου αυτού και αποτελεί έμπρακτη αμφισβήτησή της απόλυτης αξίας του ως κανόνα και οδηγό.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr