Σχόλιο GMR: Μια και δημόσια και κατ’ ιδίαν πρόσκληση προς τον σεβαστό Καθηγητή Γεώργιο Μαργαρίτη, κοινοποιούμενη και σε επίσης με σεβαστές δυνατότητες διανοούμενους-επιστήμονες, για συνέργειες, στο πνεύμα και στην μνήμη του εν τη ουσία παντοτινού συντρόφου^[*] Ορέστη Κολοζώφ:

“Και τι θα κάνουμε τώρα ως λαός χωρίς αυτό το απαραίτητο, το “Κα” που δεν έχουν οι πολιτικοί ηγέτες μας; Σε τέτοιες δεινές περιστάσεις, όπως οι τωρινές, οι πρόγονοί μας έκαναν κάποιο Τάμα. Κατά προτίμηση τάμα στην Παναγιά που μας είχε και σε εκτίμηση. Το έκανε και ο Κολοκοτρώνης πριν 200 χρόνια και ψιλοέπιασε… Λέτε;“

Λέμε, σεβαστέ κύριε Γεώργιε Μαργαρίτη.

Για την ακρίβεια, λέμε (ενδεικτικά: https://greek-market-research.com/article/i-ellada-mprosta-sto-2020-afigimata-gia-ap-exo-sotiria/ και https://greek-market-research.com/article/otan-i-aytogeloiopoiisi-kryvetai-piso-apo-tin-apoklimakosi/ και https://greek-market-research.com/article/o-neonazismos-einai-protistos-politiko-kai-deytereyontos-dikastiko-provlima/ ) και ξαναλέμε (ενδεικτικά: https://greek-market-research.com/article/i-esoteriki-riza-tis-diplomatikis-ittas-sti-synodo-koryfis/ ).

Σας το είπαμε και πρόσφατα, με την επιστολή που στείλαμε και προς Εσάς: https://greek-market-research.com/clink/loykas-axelos-xanadiavazontas-ton-gkramsi-ekdoseis-stochastis/ .

Εκτός του ότι λέμε και ξαναλέμε, το κάνουμε δια βίου και πράξη σεβαστέ κυριε Γεώργιε Μαργαρίτη, διαπιστώνοντας την πέραν κάθε καλής προσδοκίας ανταπόκριση κυρίως, αλλά όχι μόνο, σε χώρους εργασίας (όπου η στάση γίνεται καλύτερα και αποτελεσματικότερα, λόγω συνοχής, αντιληπτή ανεξαρτήτως του δημοσίου μεγέθους του φορέα της στάσης).

Το βασικό όμως ζητούμενο κύριε Γεώργιε Μαργαρίτη, έγκειται, στο ότι μη υπάρχοντος σήμερα ατομικού είτε συλλογικού μεγέθους ως του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη (του οποίου η στάση είχε ευρεία απήχηση και αποτέλεσμα), οφείλουμε και γι’ αυτό σας παρακαλούμε, να συν-εργαστούμε, για την ακρίβεια να συν-εργαστείτε πρωτίστως διανοούμενοι-επιστήμονες, με την μεγαλύτερη θέληση-υπομονή-επιμονή, για πατριωτική σύν-θεση επί των του καθενός εκ του λαού ιερού, “τάμα στην Παναγιά“.

Και γι’ αυτήν την σύνθεση, έχουν προ πολλού ωριμάσει, για την ακρίβεια, ως παράωριμάσει, οι τρόποι των “ο καθένας χώρια” προσπαθειών, ανεξάρτητα από την αντικειμενική ή ακόμα και διαχρονική αξία αυτών των επί μέρους προσπαθειών-τεκμηριώσεων-καταγγελιών-προτάσεων-δράσεων κλπ.

Αυτή η “παρά-ωρίμανση”, μας κάνει πολύ-πολύ πιο προσεκτικούς και “μετρημένους” ( https://greek-market-research.com/article/anakoinosi-tis-g-m-r-9-aygoystoy-2021/ ), τόσο στην κριτική μας προς τους διαχειριστές των κρατικών-εθνικών ζητημάτων, όσο και στην συνειδητοποίηση του δρόμου που έχουμε να διανύσουμε, μέχρι να αποδεικνύουμε βήμα προς βήμα (πχ μέσω “Δεξαμενής Σκέψης & Δράσης για ΕΙΡΗΝΗ-ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, για “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης μεταξύ πολιτών και λαών. Συντόμως: “δ.ά.δ.α.” Ειρήνης-Προκοπής” ), πως οι σωστές προθέσεις-τεκμηριώσεις-προτάσεις-πράξεις μας, αξίζει με ασφάλεια να υιοθετηθούν και να εμπλουτιστούν από τον Ελληνικό Λαό υπέρ κατ’αρχήν, των πιο άμεσης προτεραιότητας κρατικών-εθνικών υποθέσεων.

[*] “να αγωνιζόμαστε από όλα τα μετερίζια, ακόμα και από όσα μπορούμε να αξιοποιήσουμε μέσα από το αστικό κράτος”, από το σχόλιο κάτωθεν της ανάρτησης https://greek-market-research.com/clink/o-mpertol-mprecht-simera/ .

Με εκτίμηση,  G-M-R

_.

Γιώρ. Μαργαρίτης, 31 Μαίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στην αρχαία Αίγυπτο, στα θεμέλια του τότε πολιτικού συστήματός της, βρισκόταν μια μεταφυσική, μαγική έννοια: το “Κα” του εκάστοτε Φαραώ. Θα ήταν δύσκολο να προσδιορίσουμε τη σημασία και τη λειτουργία του κι ακόμα πιο δύσκολο να εντάξουμε τον όρο στο σημερινό εννοιολογικό φάσμα της πολιτικής θεωρίας. Περιγραφικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι πρόκειται για την ζωογόνο δύναμη. Την θεϊκή ή την μαγική ιδιότητα του ηγεμόνα να διεγείρει τις δυνάμεις που δίνουν και στηρίζουν τη ζωή στη φύση, στους ζωντανούς οργανισμούς, στους ανθρώπους.

Η έννοια δεν χάθηκε στον χρόνο, με διάφορους τρόπους και μορφές επιβίωσε. Την συναντούμε στην μεσαιωνική βασιλεία όπου οι ηγεμόνες, όπως περίπου και οι άγιοι, μπορούσαν να κάνουν θαύματα, ήταν κατ’ εξοχή “θεραπευτές”. Αυτός ήταν ο λόγος που η στέψη τους εμπεριείχε τελετουργικά την “ιεροποίηση” (sacre) και ήταν στην ουσία της μια θρησκευτική κι όχι πολιτική τελετή.

Στα 1825 ο μικρός αδελφός του άτυχου Λουδοβίκου 16ου της Γαλλίας, ο Κάρολος ο 10ος, επιθυμώντας να επαναφέρει το κύρος της ταλαιπωρημένης γαλλικής μοναρχίας στα πρότερά του ύψη, στέφθηκε στη ιερή πόλη Ρεμς με το τελετουργικό αυτό. Ήταν ο τελευταίος των θαυματουργών Βασιλέων της Γαλλίας. Το ότι είναι και ο μόνος Γάλλος μονάρχης που έχει τον τάφο του έξω από την Γαλλία δείχνει την απόλυτη αποτυχία των ιδιοτήτων του.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr