Σχόλιο GMR: Αθάνατος!

Οι ημών των λοιπών, που γνώμη πως έχουμε λέμε (τρομάρα μας), και μικρότερες ή μεγαλύτερες προσφορές, μεταξύ μας διαφορές, τίτλους αποκτημένους, τι αξία έχουν αυτά, αν έργο ΚΑΛΟ, στον χρόνο ζωντανό, δεν παράγουν.

Φώντας Τρουσάς, για τον Θάνο Μικρούτσικο, 6 Ιανουαρίου 2020

Η σχέση του Θάνου Μικρούτσικου με την τζαζ μπορεί να μην είναι αποσαφηνισμένη στη σκέψη πολλών από εμάς, αλλά είναι υπαρκτή και σημαντική.

Ο Μικρούτσικος, ως ένας σύγχρονος συνθέτης, δεν πορευόταν με μουσικούς αποκλεισμούς. Όλα τα μουσικά στυλ τον επηρέαζαν, από τα λεγόμενα «σοβαρά» μέχρι τα ποπ, και όλα είχαν θέση στις μουσικές και τα τραγούδια του, ανά περιόδους, εποχές ή δεκαετίες.

(Να διευκρινίσουμε επ’ αυτού πως δεν υπάρχουν σοβαρά και μη σοβαρά είδη μουσικής, υπάρχουν μόνο σοβαρά και μη σοβαρά έργα, συνθέσεις ή τραγούδια και πως γράφοντας «σοβαρή μουσική» (μέσα σε εισαγωγικά) εννοούμε το μπαρόκ, την κλασική μουσική, την σύγχρονη κλασική, την αβάντ-γκαρντ κ.ά. Ο όρος «σοβαρή μουσική» δεν είναι αξιολογικός δηλαδή, αλλά περιγραφικός).

Η τζαζ ευνοήθηκε πολύ, μέσω του Διεθνούς Φεστιβάλ Πάτρας, και η γενικότερη ανάπτυξη που γνώρισε εκείνα τα χρόνια, αποτέλεσαν μαγιά για νέες κατακτήσεις, στα χρόνια του ’90 πια, και βεβαίως πιο μετά.

Η τζαζ εμφανίστηκε στο έργο και στα τραγούδια του Θάνου Μικρούτσικου από νωρίς, από τα πρώτα χρόνια του ’70, καθώς ένας από τους μουσικούς τους οποίους είχε ψάξει καλά κι είχε αναλύσει ο πατρινός συνθέτης ήταν ο Frank Zappa. «Ζαππισμοί» υπάρχουν στους «Δον Κιχώτες», στο τραγούδι που συνέθεσε ο Μικρούτσικος (ποίηση Κώστας Καρυωτάκης) και τραγούδησε η Μαρίζα Κωχ, το 1972.

Συνεχίστε την ανάγνωση εδώ.

Πηγή: m.lifo.gr