Σχόλιο GMR:   “Τέτοιους χαρακτηρισμούς ακούμε κάθε μέρα, αλλά δεν πάει το μυαλό στο έγκλημα!“

Να δούμε (αν θα δούμε) και εξέταση ποινικών ευθυνών, αφού πρόκειται για έγκλημα, διοίκησης ΟΣΕ και συνυπευθύνων εταιρειών, ενδεχόμενα Επιθεώρησης Εργασίας-Σιδηροδρόμων, και ΦΥΣΙΚΑ, Συναρμοδίων Υπουργών (μεταφορών-εργασίας) ΠΟΥ ΗΞΕΡΑΝ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ, ΟΥΔΕΝ ΑΠΟΤΡΕΠΤΙΚΟ ΕΠΡΑΞΑΝ.

Οι συντελεστές της G-M-R μπλέκονται εξ αιτίας ταξικής και πατριωτικής πάλης επί δεκαετίες “με τα σκατά” (ενώπιος-ενωπίω και από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς, με διαθέσιμα τα πολύ αξιοποιήσιμα στοιχεία του μπλεξίματος), όμως θεωρούμε πως πρόκειται για το αποτελεσματικότερο λουτρό ψυχικής και διανοητικής καθαριότητας γι αυτό και επιμένουμε, αξιοποιώντας ΠΑΝΤΑ-ΠΑΝΤΑ συνέργειες, στον βαθμό βέβαια που δεν ψωνιζόμαστε.

(*) [Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, αναφέρω εν παρενθέσει, ότι η Ελλάδα έχει ανθρώπους-διαμάντια, που δεν τους βρίσκεις στον απάνθρωπο και μίζερο, προτεσταντισμό της Εσπερίας, γιατί είναι ζυμωμένοι με φως, γλώσσα, δυνατούς μύθους, μυαλό –όχι για πούλημα– και καθημερινή σεμνότητα. Είναι πολύ λίγοι, βέβαια, αυτοί και έτσι χάνονται στη σκοτεινιά των υπολοίπων. Αλλά υπάρχουν. Ξέχασα να πω ότι οι άνθρωποι αυτοί, δεν μπλέκονται ποτέ με τα “σκατά”.]

_.

Πάνος Σαββόπουλος, 16 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Ήταν το 1990, όταν ένας καλός φίλος πού εργαζόταν στην εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”, ζήτησε να του πω τι είναι, για μένα, Ελλάδα, γιατί κάτι έγραφε με διάφορες σχετικές γνώμες. Χωρίς πολλή σκέψη του απάντησα ότι «Ελλάδα είναι η χώρα με τους περισσότερους ανθέλληνες κατοίκους». Μου απάντησε ότι η γνώμη μου δεν μπορούσε να δημοσιευτεί και να σκεφτώ κάτι άλλο. Έτσι του απάντησα ότι «Ελλάδα είναι ένας “σκουπιδότοπος”, αλλά “σκουπιδότοπος” με αρχαιολογική αξία». Λυπήθηκε που δεν μπορούσε να δημοσιεύσει ούτε αυτό!

Το 1986 είχα επιστρέψει από την Σουηδία μετά από δωδεκάμισι συνεχείς ενιαυτούς απουσίας και κάθε μέρα έβγαινα από τα ρούχα μου μ’ αυτά που έβλεπα γύρω μου, αφού τα σύγκρινα αυτόματα με αυτά που είχα ζήσει στη Σκανδιναβία. Βρέθηκα και για ένα χρόνο στο γραφείο ενός εξουσιαστή του ΠΑΣΟΚ, οπότε τα είδα όλα και ο θυμός μου αναμείχθηκε με αηδία… Σήμερα μετά από 33 χρόνια, όχι μόνο δεν άλλαξε η γνώμη μου για την Ελλάδα, αλλά έγινε πολύ χειρότερη. Έρχομαι κι εγώ στη θέση του φίλου μου, που δεν είχε δημοσιεύσει τότε την άποψή μου για την Ελλάδα, αφού και εγώ ΔΕΝ πρόκειται να σας γράψω πως ορίζω την Ελλάδα σήμερα!

Κοίτα να δεις που λίγο μετά, τότε, τραγούδησα το τραγούδι “Η φαντασία στην εξουσία”, παρέα με τον Παύλο Σιδηρόπουλο, τον Περικλή Χαρβά, την Δέσποινα Γλέζου και τον Θανάση Γκαϋφύλια… Μάλιστα, τους γκρίνιαζα ότι η λέξη “φαντασία” είναι άτοπη και ότι ο τίτλος θα ήταν πραγματικός, αν έλεγε: “Η λεηλασία στην εξουσία” ή “Η αναισθησία στην εξουσία” ή “Η ακαθαρσία στην εξουσία” ή και “Η μαλακία στην εξουσία”! Πιο πολύ γελούσαν ο Παύλος και ο Στέλιος Βαμβακάρης που μας έπαιζε κιθάρα!

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

δείτε ΦΩΤΟ (με νόημα), video, ηχητικά της συγκεκριμένης ανάρτησης εδώ

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Υποτακτικοί του ξένου παράγοντα αμφότεροι Σημίτης-Πρωθυπουργός. Όμως τις μεταξύ τους κατηγορίες, ουδείς (εκ των δημοσιολογούντων για “αντι”πολιτευομένους, για κομματάρχες, για αγαπητικούς της Βουλής δεν συζητάμε καν) διαθέτει επαρκές ήθος-θέληση να αξιοποιήσει για ανατροπή και αναδόμηση των πραγμάτων.

_.

Μάκης Ανδρονόπουλος, 11 Μαρτίου 2023

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

«Το επενδυτικό κλίμα που επιδιώκει να δημιουργήσει η κυβέρνηση είναι ένας επιβεβλημένος στόχος που όμως μέχρι σήμερα έχει αποδώσει ασταθή αποτελέσματα. Στις περισσότερες περιπτώσεις κυριαρχούν οι επενδύσεις στο real estate και τα deals κερδοσκοπικών funds, τα οποία μάλιστα συχνά χρηματοδοτούνται με δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες! Δηλαδή, με τα εθνικά μας κεφάλαια οι ξένοι αποκτούν τον έλεγχο της οικονομίας μας. Αυτό δεν λέγεται ξένη επένδυση, αλλά κερδοσκοπικός οπορτουνισμός».

Την απρόσμενη αυτή επισήμανση έκανε ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σε συνέντευξη που δημοσίευσε η “Οικονομική Επιθεώρηση”, η οποία με χαροποίησε ιδιαίτερα καθώς για το ζήτημα του αφελληνισμού του παραγωγικού ιστού της χώρας γράφω -βοώντας εν τη ερήμω- από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας της χρεοκοπίας. Το σημαντικότερο όμως που είπε, είναι ότι οι ξένοι παίρνουν λεφτά από τις ελληνικές τράπεζες (θυμάστε την Fraport που δανείστηκε από την Alpha Bank). Το ερώτημα τώρα είναι πόσα θα πάρουν οι ξένοι και από το Ταμείο Ανάπτυξης…

Το πρόβλημα καταγράφεται ήδη από το 2007 όταν το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών άγγιξε το 15% του ΑΕΠ, αλλά κανείς τότε δεν θορυβήθηκε αφού οι πάντες έπλεαν ανέμελα μέσα στην ευμάρεια του ευρώ όπως ο Τιτανικός ανάμεσα στα παγόβουνα. Στη συνέχεια ήρθε η δεκαετία της χρεοκοπίας για να καταγράψει επενδυτικό κενό 100 δισ. ευρώ, την εκποίηση μπιρ-παρά σε ξένους των ελληνικών επενδύσεων στα Βαλκάνια, των τραπεζών (μαζί με όλη την καλλιεργήσιμη γη/ΑΤΕ και ΒΙΠΕ), στρατηγικών ΔΕΚΟ (ΟΤΕ, τώρα ΔΕΗ κ.ά.).

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Λουκάς Αξελός, 2 Οκτωβρίου 2022

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Φιλοδοξία του παρόντος κειμένου είναι να θίξει δύο σημαντικά ζητήματα που μας απασχόλησαν έντονα στο παρελθόν, αλλά δεν βλέπω γιατί, με ένα διαφορετικό, φυσικά, τρόπο και ρόλο, δεν θα μας απασχολήσουν στο παρόν και το μέλλον. Τα ζητήματα αυτά είναι πρώτον ο ρόλος του στρατιωτικού παράγοντα στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και δεύτερον τα όρια ύπαρξης, παρουσίας και δράσης του φασισμού στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου.

Βασικό όχημα στην όλη μου έρευνα ήταν η ανάλυση που κάνει ο Σεραφείμ Μάξιμος στο εμβληματικό έργο του “Κοινοβούλιο ή Δικτατορία;” το οποίο πρόσφατα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις “Στοχαστής”, με μια κριτική εισαγωγή μου (σελ. 13-150). Θα σταθώ, λοιπόν, κατ’ αρχήν στο πρώτο μέρος που αφορά τον στρατιωτικό παράγοντα, δηλαδή πως ο στρατιωτικός παράγοντας μεταλλάχθηκε από όργανο άσκησης και επιβολής της λαϊκής κυριαρχίας σε όργανο άσκησης και επιβολής δικτατορικής εξουσίας.

Η μελέτη των άτακτων σχηματισμών (κλεφτών και αρματωλών) των προεπαναστατικών χρόνων ως και των πρωτοδιαμορφωνόμενων σχηματισμών των χρόνων της Επανάστασης, αλλά και μετά αυτήν, μιλά από μόνη της για τον ρόλο του στρατιωτικού παράγοντα στην διαμόρφωση της σύνολης εικόνας του ανάπηρου νεοελληνικού κράτους. Αυτό μας βοηθάει στο να αντιληφθούμε το αφενός και το αφετέρου της πρακτικής του στρατιωτικού παράγοντα με όρους κοινωνικούς και ιστορικούς.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr