Σωτ. Φανού, 19 Μαρτίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Παρόλο που ζούμε στον 21ο αιώνα, η διεθνής πραγματικότητα στον πλανήτη μας είναι απλή αλλά δυστυχώς σκληρή. Αν και υπάρχει διεθνές δίκαιο, δεν υπάρχει αστυνομικό η άλλο σώμα για να το επιβάλει. Προς το παρόν, για πολλούς λόγους, είναι πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί διεθνές σώμα αστυνόμευσης για να επιβάλει τη τάξη σε επίπεδο κρατών. Ένας λόγος είναι οικονομικός. Από ποιον και πώς θα πληρώνεται αυτός ο τεράστιος στρατός, ο όποιος θα πρέπει να είναι πιο δυνατός από οποιονδήποτε εθνικό στρατό;

Γιατί οι ΗΠΑ, η Κίνα, η Ρωσία και άλλες στρατιωτικά δυνατές χώρες, που επιβάλλουν την θέληση και τα συμφέροντά τους σε πολλά μέρη του κόσμου, να δεχτούν να υπάρχει μια ανώτερη δύναμη που θα τις ελέγχει; Ποιος θα αποφασίζει πού και πότε θα δρα αυτή η διεθνής αστυνομία; Αν, για παράδειγμα, αυτό θα γίνεται με δημοκρατική ψηφοφορία στον ΟΗΕ η κάποιο άλλο διεθνή οργανισμό, πώς θα δεχτούν οι δυτικές δημοκρατικές χώρες, που είναι αριθμητικά και πληθυσμιακά λιγότερες, να τους επιβάλλονται ισλαμικά θεοκρατικά καθεστώτα και δικτατορίες που είναι αριθμητικά περισσότερες;

. . .

Κράτος που δεν μπορεί να προστατεύσει τα σύνορά του δεν θεωρείται κράτος, είναι απλώς μία περιοχή όπου όποιος θέλει μπορεί να εισέλθει και να εξέλθει. Επίσης, λαός που δεν διαθέτει θέληση να αγωνιστεί για το κοινό συμφέρον και τα δίκαιά του δεν είναι λαός, δεν έχει κοινή ταυτότητα. Είναι μια μάζα ανθρώπων που ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτό του.

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr