Ανδρεάδης Γιάγκος , 3 Απριλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Κάποιες προσωπικές και συλλογικές μου μνήμες κινητοποιήθηκαν από την πρόσφατη συζήτηση για το νέο ή/και σύγχρονο πατριωτισμό, κατ’ αντιπαράθεση προς τον άλλο, τον οποίο ίσως πρέπει πια να αποκαλούμε παλαιό. Επίσης, από τον διάλογο με άλλες απόψεις που θεωρούν ότι κάθε πατριωτισμός είναι ένα βδέλυγμα και όχι σπάνια στηρίζουν αντίστοιχες πράξεις.

Ζητώ συγγνώμη διότι θα αντλήσω στοιχεία από την ιστορία της οικογενείας μου, όχι πολύ διαφορετικής από αυτήν πολλών άλλων ελληνικών οικογενειών. Συν τοις άλλοις ο εθελούσιος εγκλεισμός λόγω κορωναϊού και ηλικίας που με κατατάσσει στις ευπαθείς ομάδες, μαζί με μια κάποια ανησυχία για τις εξελίξεις, συμβάλλουν στην ανάδυση αυτή της μνήμης.

Ξαναβλέποντας την οικογενειακή μου ιστορία είμαι αναγκασμένος να παραδεχθώ ότι σφραγίζεται από αυτό τον παλιού τύπου πατριωτισμό. Το ίδιο το όνομά μου, Ανδρεάδης, είναι ψευδώνυμο, που έλαβαν οι πρόγονοί μου από το Δυρράχιο όταν το 1821 κατέβηκαν στην Πελοπόννησο, Καλαμάτα, για να λάβουν μέρος στην Επανάσταση. Περιμένω, εννοείται, τα πορίσματα της επιτροπής σοφών που θα αναδείξουν την αλήθεια για την Επανάσταση του ’21, αναμφίβολα εμφορούμενοι από το πνεύμα του νέου πατριωτισμού, για να αποφασίσω, αν οι πρόγονοι έπραξαν καλώς ή κακώς.

……..

Ό,τι αγάπησα σε κάθε γωνιά του κόσμου από την Ευρώπη τις ΗΠΑ, το Βελιγράδι, την Κούβα, την Ινδία και την Κίνα και ό,τι αγάπησα στην Ελλάδα είναι ένα. Προφανώς, για κάποιους το επίθετο αυτού του πατριωτισμού, που είναι αυτονόητα και διεθνισμός, είναι “παλαιός ή ντεμοντέ πατριωτισμός” κατ’ αντίθεση προς τον νέο, τρέντυ, πατριωτισμό που έγινε πρόσφατα θέμα συζήτησης.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr