_.

Διον. Δρόσος, 26 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο εξέδωσε προ ημερών μια ανακοίνωση, με την οποία καταγγέλλει τη στάση του κοινού που ξεδίπλωσε παλαιστινιακή σημαία και φώναξε συνθήματα υπέρ της απελευθέρωσης της Παλαιστίνης, μετά από παράσταση τραγωδίας στην Επίδαυρο.

Κατ’ αρχήν, κάθε Έλληνας πολίτης, χωρίς εξαίρεση, δικαιούται να έχει την άποψή του για τα εθνικά και για τα διεθνή θέματα. Αυτό ισχύει και για τους θεατές και για τους επικριτές τους. Ισχύει δε ανεξαρτήτως θρησκεύματος. Η Ελλάδα, σε αντίθεση με άλλες χώρες, αναγνωρίζει πλήρη και ίσα δικαιώματα σε όλους τους πολίτες. Οι ισραηλίτες Έλληνες έχουν λοιπόν το ίδιο δικαίωμα με τους χριστιανούς ή τους άθρησκους Έλληνες να εκφράζουν ελεύθερα την άποψή τους.

Αυτά ως προς τα τυπικά περί δικαιωμάτων. Υπάρχει όμως ένα πολιτικό ζήτημα και μάλιστα σοβαρό. Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο (ΚΙΣ) αποτελεί οργανωμένη συλλογική οντότητα, που εκπροσωπεί μια θρησκευτική μειονότητα· δεν είναι μια παρέα ομοϊδεατών, αλλά η κεντρική συλλογική οργάνωση των Ισραηλιτών πολιτών της Ελλάδας. Ως τέτοιο, αποτελεί πολιτικό υποκείμενο. Ασκεί τα δικαιώματά του, και καλώς, αλλά καθώς ασκεί πολιτική, εκτίθεται σε δημόσιο έλεγχο.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: “Το θέμα της αποαποικιοποίησης συνδέεται με την πλήρη εφαρμογή της κυριαρχίας της Κύπρου. Γιατί η άσκηση της κυριαρχίας δεν μπορεί να εξαρτάται από τρίτες χώρες, όπως επιδιώκεται από την Τουρκία ούτε θα έχει περιορισμούς ή θα χρησιμοποιείται ως αποικία, όπως προκύπτει από τη βρετανική συμπεριφορά. Είναι σαφές πως αυτό μπορεί να γίνει μόνο όταν υπάρξει αποαποικιοποίηση.“

Καλά τα λένε , οι Κώστας Βενιζέλος, Τάσος Τζιωνής και άλλοι πολλοί.

Σήμερα που μιλάμε όμως, συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής ασυμβίβαστα λόγων και έργων:

– Ο Κώστας Βενιζέλος γράφει, γράφει, γράφει, τηρώντας μη αιχμηρή έναντι του Προέδρου Χριστοδουλίδη (γραμμή Μητσοτάκη με παρακαλετά υπέρ ΔΔΟ) στάση, στρογγυλεύοντας δεδομένα και αποπροσανατολίζοντας τον λαό (Θετική η επίσκεψη Μητσοτάκη, αλλά χωρίς συνέχεια θα είναι…) από ΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΑ (ΔΔΟ πάει και τελείωσε). – Ο Τ.Τζιωνής είναι διευθυντής της ΚΥΠ Κύπρου στηρίζοντας τον διζωνικοδικοινοτικό Πρόεδρο κο Χριστοδουλίδη.

– Οι άλλοι πολλοί, αξιόλογοι διανοούμενοι-επιστήμονες-αρθρογράφοι, “επώνυμοι” τέλος πάντων, και δεν σχηματίζουν ομάδα “ενόχλησης” των διζωνικοδικοινοτικών σε Ελλάδα και Κύπρο και δεν διαθέτουν, έστω μεμονωμένα ο καθένας, κάποιο σχέδιο αντιμετώπισης της ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΗΣ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΔΔΟ (και της “σωτήριας” Χρεοκρατίας & Έξωθεν Εξάρτησης στην Ελλάδα).

Ταυτόχρονα, ως “κερασάκι στην τούρτα”, συναγελάζονται μ’ ότι νά ‘ναι όπως να ‘ναι, δηλαδή με “προσωπικότητες” (με τα εισαγωγικά δεν θίγουμε τίποτα παραπέρα από την σύμπλευσή τους με το ποινικά ελεγχόμενο ως ΑΔΙΚΟ) που βάζουν λαό και πατρίδα στο κάδρο της υποταγής^(*). Διότι κατ’ αυτούς, “οι μη “επώνυμοι” πολίτες δεν διαθέτουν προσωπικότητα” και προσόντα για συνέργειες. Δεν μιλάμε για την παραμικρή προβολή προσώπων, ούτε για θέση σε αντιστασιακό σχήμα, φυσικά όχι για κόμμα, μόνο για διαθεσιμότητα “ως εκεί που μας παίρνει”, υπέρ ευρύτερης συλλογικής επεξεργασίας επί τεκμηριώσεων-προτάσεων-δράσεων, όσο κι αν αυτοί έχουν αγωνιστεί και αγωνίζονται ακόμα.

(*) βλέπετε το, άνευ αρχών/άνευ κοινής εκτίμησης/άνευ κοινής μεθόδευσης, Συνέδριο για το “ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ”, στον σύνδεσμο Γιατί δεν συγκινεί τους Ευρωπαίους η Αριστερά .

_.

Κώστας Βενιζέλος, 25 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στο στόχαστρο θέτουν την Κύπρο οι βρετανικές βάσεις με τις δράσεις τους. Δράσεις που προφανώς ξεπερνούν το πλαίσιο λειτουργίας τους και προκαλούν προβλήματα σε μια περιοχή που βιώνει συγκρούσεις και πολεμικές αναταράξεις.

Οι απειλές και κατά της Κύπρου του ηγέτη της Χεζμπολάχ του Λιβάνου, Χασάν Νασράλα, συνδέονται εν πολλοίς με τα όσα οι Βρετανοί πράττουν χρησιμοποιώντας τις βάσεις. Κι αυτό δεν γίνεται τώρα, αλλά διαχρονικά. Άλλες αναφορές που αφέθηκαν να εννοηθούν για χρήση των αεροδρομίων της Κυπριακής Δημοκρατίας από το Ισραήλ, έχουν διαψευστεί από τη Λευκωσία. Σημειώνεται δε ότι η κατοχική πλευρά, διά του Τούρκου υπουργού Εξωτερικών Φιντάν, έδωσε συνέχεια στις απειλές Νασράλα, εντάσσοντας στο αφήγημα και την Ελλάδα.

Είναι σαφές πως οι εξελίξεις στην περιοχή οδήγησαν τους Βρετανούς να αναβαθμίσουν και να ενισχύσουν (με αεροσκάφη) την παρουσία τους στο νησί. Την ίδια ώρα, δραστηριοποιούνται και μέσα από την τεχνολογία: Μέσα από αυτήν αντλούν πληροφορίες για τα διαδραματιζόμενα στην περιοχή. Από τις βάσεις γίνεται επεξεργασία των πληροφοριών (υποκλοπές δορυφορικών συστημάτων, Data Networks, τηλεφωνικών συνομιλιών κ.τ.λ). Το δεύτερο και βασικό βήμα είναι η ολοκλήρωση διευρυμένης Αεροπορικής – Ναυτικής Εικόνας, χρησιμοποιώντας κατάλληλους αισθητήρες (RADARS, Συστήματα Παράκτιας Επιτήρησης, Συστήματα Τηλεπισκόπισης, GPS κτλ). Οι τεχνολογικές δυνατότητες αναβαθμίζονται συνεχώς.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

_.

Δανιήλ Σπαρτιάτης, 24 Ιουλίου 2024

Στις 24 Ιουλίου 1974 το σοκ της τουρκικής εισβολής ,ακολούθησε η «αποκατάσταση της Δημοκρατίας»…Στην Κύπρο ξεκινούσε μια τραγωδία που διαρκεί 50 χρόνια και στην Ελλάδα οι πολίτες πανηγύριζαν για την πτώση της χούντας και την επάνοδο της Δημοκρατίας…

Ήρθε η Δημοκρατία εκείνο το ξημέρωμα; Ποια Δημοκρατία; Πόση Δημοκρατία; Με ποιους να την υπηρετούν και να την διαφυλάττουν;

Απάντηση δίνει ένας άνθρωπος που έζησε τα γεγονότα…

Ο κ.Δανιήλ Σπαρτιάτης, από το 1972 είχε ενεργή συμμετοχή στις διεργασίες του φοιτητικού κινήματος.Στην εξέγερση του Νοέμβρη ήταν εκλεγμένο μέλος στην πενταμελή επιτροπή αγώνα. Συνελήφθη…

Απαντά σε μια σειρά ερωτημάτων που καταλήγουν στο επίκαιρο και σήμερα ,50 χρόνια μετά: ποια Δημοκρατία αποκαταστάθηκε στις 24 Ιουλίου 1974;

Ο Δανιήλ Σπαρτιάτης, ήταν φοιτητής Μαθηματικού Ιωαννίνων  στην περίοδο  της δικτατορίας,  και είναι   μέλος  του ΔΣ  του Συνδέσμου  Φυλακισμένων -Εξορισθέντων Αγωνιστών 1967-1974.

Πηγή: militaire.gr

Σχόλιο GMR: “…η επιρροή του βαθέως κράτους της Τουρκίας στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ότι φοβόμασταν.“, και συμπληρώνουμε κύριε Γρίβα:

Και η επιρροή του βαθέως κράτους των ΗΠΑ στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ότι φοβόμασταν.

Και η επιρροή του βαθέως κράτους της Γερμανοκρατούμενης Ε.Ε. στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ότι φοβόμασταν.

Και η επιρροή του βαθέως κράτους της Μεγάλης Βρετανίας στην Ελλάδα είναι πολύ πιο βαθιά από ότι φοβόμασταν.

Και με “ο καθένας χώρια όσο κι αν αρθρογραφεί…”, η συν ευθύνη μας κύριε Γρίβα είναι πολύ πιο βαθιά από ότι φοβόμασταν (Ανακοίνωση της G-M-R, 9 Αυγούστου 2021 & Γιατί δεν συγκινεί τους Ευρωπαίους η Αριστερά).

_.

Κώστας Γρίβας, 24 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Τουρκία στην Κάσο αμφισβητεί, όχι ρητορικώς, αλλά δια των όπλων, όχι κάποια κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, αλλά τον σκληρό πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Αυτό το πράττει, καταρχάς, δια της ένοπλης παρουσίας της μέσα σε χώρο ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, δηλαδή στα 12 ναυτικά μίλια των χωρικών υδάτων.

Ακόμη και αν η Ελλάδα δεν έχει προβεί στην (επιβεβλημένη από το διεθνές δίκαιο αλλά και τη διεθνή πρακτική) επέκταση των χωρικών της υδάτων, ο χώρος μεταξύ έξι και δώδεκα ναυτικών μιλίων δεν παύει να αποτελεί αναντίρρητο χώρο εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας. Επιπροσθέτως, η Τουρκία, δια της ένοπλης παρουσίας της και όχι απλώς δια ρητορικών διακηρύξεων, αμφισβητεί το δικαίωμα των ελληνικών νησιών να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.

Προσοχή, δεν αμφισβητεί το εύρος της ελληνικής ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδας, αλλά γενικώς το να έχουν ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, επιδιώκοντας να επιβάλει το παρανοϊκό αφήγημά της ότι τα ελληνικά νησιά αποτελούν προέκταση της μικρασιατικής ακτής και “κάθονται” πάνω στην υφαλοκρηπίδα της Μικράς Ασίας, σαν να ήτανε πλωτές εξέδρες.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Μπράβο στον κύριο Πιζάνια που κατεξευτελίζει ΣΥΡΙΖΑ-ΤΣΙΠΡΑ-ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ-“αποχωρήσαντες”!

Αυτόν δε τον επίλογο του άρθρου, μόνο ως επιπρόσθετη κοροϊδία-ειρωνία σε βάρος της “αριστεροσύνης” τον αντιλαμβανόμαστε.

_.

Πέτρος Πιζάνιας , 22 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στην εποχή της καπιταλιστικής λεηλασίας της ελληνικής κοινωνίας διά του διαρκούς καλπασμού των τιμών σχεδόν όλων των αγαθών, είναι ευτύχημα να βρεθεί κάτι που γίνεται δωρεάν (αν και με τις δύο σημασίες): αυτό είναι η δήλωση αριστεροσύνης!

Από τότε που 11 παλαιοί “βαρόνοι” έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν αμέσως στην αποτυχημένη “Νέα Αριστερά” και μέχρι την πρόσφατη παραίτηση του Γιάννη Δραγασάκη, οι δηλώσεις των αποχωρούντων για την αριστεροσύνη τους είναι πολλές, πυκνές και περίεργες. Περίεργες, διότι τι ανάγκη έχει κάποιος να δηλώνει, μάλιστα εμφατικά, ότι είναι αριστερός, αφού επί χρόνια ήταν στέλεχος σε κόμμα το οποίο ο ίδιος θεωρούσε αριστερό; Και μάλιστα να πολλαπλασιάζει την έμφαση επί της αριστεροσύνης του μέσω δημοσιογράφων που συνήθως μιλάνε σαν παπαγαλάκια.

Η επαναλαμβανόμενη εμφατική προβολή σε κάτι που θεωρείται αυτονόητο ή και προφανές, εν προκειμένω η αριστεροσύνη, μάλλον δηλώνει την αβεβαιότητα αυτού που το προβάλει. Είμαι αριστερός και είσαι δεξιός αυτή είναι η ουσία όσων γράφει στην επιστολή αποχώρησης ο Γιάννης Δραγασάκης προς τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη. Το ίδιο είχαν γράψει και οι έντεκα βουλευτές όταν αποχώρησαν – ντροπιαστικά κατά τα άλλα για την κραυγαλέα ανικανότητά τους. Στην ίδια δήλωση περί αριστεροσύνης συνοψίζεται η ουσία πολλών κειμένων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βέβαια δεν είναι απλώς πολιτικά κάποτε και λογικά ασυνάρτητα.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Το άρθρο αποτελεί ουσιαστικά νομική καταγγελία εσχάτης μνημονιακής προδοσίας και χρήζει αυτεπάγγελτης εισαγγελικής παρέμβασης.

Εν τούτοις (δίχως η καταγγελία να χάνει την αξία της για όποιον θέλει να την αξιοποιήσει):

1) — Το [Το εν λόγω επιτελείο απολαύει ειδικής ασυλίας ενισχυμένης με ad hoc ρυθμίσεις περί ακαταδίωκτου, βρίσκεται εκτός ελέγχου και λογοδοσίας και χειραγωγεί όλο και πιο απροκάλυπτα τον “ανεξάρτητο” και θεμελιώδη για το καθεστώς θεσμό της Δικαιοσύνης.], δεν είναι σωστό, διότι, υπάρχουν άπειρες δυνατότητες δικαιϊκοκοινωνικής αποδόμησης αυτής της (ντε φάκτο, πάει και τελείωσε, έτσι δίχως καμιά επεξεργασία του ζητήματος;;;) “ασυλίας” και εν συνεχεία πολιτικής περιθωριοποίησης των υπαιτίων.

2) — Οι δύο παρακάτω υπογραμμισμένες λέξεις, αφορούν σε σχέση και με το (1) πιο πάνω, την ΠΛΗΡΗ ανυπαρξία έστω και ελάχιστου νομικού προβληματισμού, στο ζήτημα της εσχάτης μνημονιακής προδοσίας(=κακούργημα). Αν η προδοσία φταίει, φταίνε και οι υπαίτιοι, η δε παντελής αποσιώπηση (ουδείς δέχεται συζήτηση “ούτε καν με ένα καφέ” βρε αδελφέ!) της νομικής παραμέτρου του εγκλήματος και των νομικοκοινωνικών δυνατοτήτων επί του ζητήματος, καθίσταται αντικειμενικά, συνένοχος στο κακούργημα.

[Έτσι φαίνεται ο τραγικός κύκλος που άνοιξε με μια κραυγαλέα προδοσία να ολοκληρώνεται σήμερα με μια εθελούσια –και με διακομματική συναίνεση– πλήρη δορυφοροποίηση της χώρας υπό την εποπτεία του εισβολέα της Κύπρου και σε μετατροπή της από ανεξάρτητο κράτος σε ΝΑΤΟϊκό χώρο, σε “πεδίο βολής φτηνό”. Αυτό αποτελεί μια νέα συνθήκη, καθόσον πλέον όλο και περισσότερες πολιτικές δυνάμεις, μαζί τους και οι αποκλεισμένες πριν το 1974, ενσωματώνονται σε αυτή την συναίνεση της υποτέλειας.]

_.

Διον. Δρόσος , 19 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η πανηγυρική διάρρηξη της μεταπολιτευτικής “δημοκρατικής ομαλότητας” επήλθε με την υπογραφή των μνημονιακών δεσμεύσεων. Στην περίοδο ανωμαλίας που εγκαινίασαν τα μνημόνια, χαρακτηριστικές είναι δύο τουλάχιστον οφθαλμοφανείς περιπτώσεις παραβίασης της εκφρασμένης εκλογικά λαϊκής εντολής.

Η πρώτη είναι η αποτροπή του δημοψηφίσματος που σχεδίαζε ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός και η συνακόλουθη αντικατάσταση της εκλεγμένης κυβέρνησής του, χωρίς προσφυγή σε νέες εκλογές. Η δεύτερη αφορά στην ανατροπή του συντριπτικού αποτελέσματος του δημοψηφίσματος του 2015 κατά της νέας μνημονιακής σύμβασης. Δεν πρόκειται βεβαίως για δυο μεμονωμένες “παρατυπίες” για την δημοκρατία μας…

Η συνεχής συρρίκνωση των ελευθεριών και των πολιτικών δικαιωμάτων, η υπαγωγή των δανειακών συμβάσεων στο αγγλικό δίκαιο, το PSI, η απροκάλυπτη παραβίαση της ιδιωτικότητας μέσω προχωρημένων συστημάτων παρακολούθησης, η εξαγορά των ΜΜΕ, η μετάθεση αποφασιστικών εξουσιών σε διεθνή μη εκλεγμένα και μη λογοδοτούντα επιτελεία (όπως το Eurogroup) κ.α. αποτελούν λογικά συνεπείς και αναμενόμενες στιγμές στην εδραίωση ενός παγκοσμιοποιημένου συστήματος εξουσίας. Η μόνη σχέση αυτού του συστήματος εξουσίας με τη δημοκρατία είναι η ιδεολογικά σκόπιμη εμμονή του να αυτοχαρακτηρίζεται και να αυτοσυγχαίρεται, χρησιμοποιώντας παράγωγα αυτής της λέξης.

Η βαθιά αντιδημοκρατικότητα του συστήματος διακυβέρνησης επιτρέπει, αν δεν επιβάλλει, συνολική αναθεώρηση του πολιτικού μας λεξικού. Η όποια απόπειρα κριτικού λόγου και πράξης οφείλει να επαναπροσδιορίσει το περιεχόμενο της πολύπαθης έννοιας της δημοκρατίας. Το αντίθετο θα διαιωνίσει τον μοιραίο συνδυασμό στεγανοποίησης από κάθε λαϊκό έλεγχο των κέντρων εξουσίας, με το διογκούμενο ρεύμα λαϊκής αδιαφορίας και παραίτησης. Συνδυασμός που πάντα χαρακτηρίζει τις ιστορικές περιόδους πολιτικής και ηθικής διαφθοράς, σήψης και εντέλει πολέμων.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Τα περίφημα ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, υπέρ των οποίων ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ “κόπτονται”:

…Επαναβεβαιώνει ειδικά το ψήφισμα του 367 (1975), καθώς και την υποστήριξη του προς τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου του 1977 και του 1979 μεταξύ των ηγετών των δυο κοινοτήτων, με τις οποίες δεσμεύθηκαν για την εγκαθίδρυση μιας δικοινοτικής Ομόσπονδης Δημοκρατίας της Κύπρου,…

_.

polignosi.com, 22 Ιουλίου 2024

Ψηφίσματα του ΟΗΕ για το Κυπριακό πρόβλημα

Εβδομήντα περίπου ψηφίσματα και αποφάσεις έχουν εγκρίνει κατά καιρούς σχετικά με την Κύπρο το Συμβούλιο Ασφαλείας και η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών. Η περίοδος που καλύπτεται είναι από την ανεξαρτησία της Κύπρου ως σήμερα. Για τα ψηφίσματα πριν από την ανεξαρτησία βλ. κεφάλαιο Το Κυπριακό πρόβλημα και τα Ηνωμένα Έθνη, του παρόντος λήμματος.

Η περίοδος από το 1964 ως την τουρκική εισβολή: Το πρώτο ψήφισμα μετά την ανεξαρτησία της Κύπρου (1960) εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Ασφαλείας στις 4 Μαρτίου1964 μετά την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από την Κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τις απειλές της Τουρκίας να εισβάλει στην Κύπρο. Το ψήφισμα προνοούσε, μεταξύ άλλων, την αποστολή στην Κύπρο ειρηνευτικής δύναμης των Ηνωμένων Εθνών (για πλήρες κείμενο του ψηφίσματος βλ. κεφάλαιο Η ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ στην Κύπρο, του παρόντος λήμματος). Το ψήφισμα αυτό είχε τον αριθμό 186 (Βλέπε Βίντεο Ψηφιακός Ηρόδοτος Αρχείου ΡΙΚ).

Στις 9 Αυγούστου 1964, μετά τις μάχες στην Τηλλυρία και τις επιθέσεις της τουρκικής αεροπορίας, το Συμβούλιο Ασφαλείας ενέκρινε το ψήφισμα 193 με το οποίο απηύθυνε επείγουσα έκκληση στην κυβέρνηση της Τουρκίας να σταματήσει αμέσως τον βομβαρδισμό και τη χρήση στρατιωτικής βίας οποιουδήποτε είδους εναντίον της Κύπρου, και την κυβέρνηση της Κύπρου να διατάξει τις ένοπλες δυνάμεις που βρίσκονται υπό τον έλεγχό της να καταπαύσουν αμέσως το πυρ.

  (more…)

Σχόλιο GMR: ΚΟΕ/ΡΟΥΝΤΙ ΡΙΝΑΛΝΤΙ/ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ Αθήνα, 31/5/2024 :

“Η Ευρώπη και οι κοινωνίες της στο χακί, τα εξοπλιστικά προγράμματα στο φουλ, η κατάργηση της δημοκρατίας και ο ψηφιακός έλεγχος στο τιμόνι, με γενικευμένη λιτότητα και «0% και κάτι» ανάπτυξη: Αυτό είναι το γενικό πλαίσιο στο οποίο θα διεξαχθούν οι ευρωεκλογές. Εκλογές για το μοναδικό ίσως στον κόσμο «κοινοβούλιο» που δεν έχει καμιά σχεδόν αρμοδιότητα, καμιά δυνατότητα νομοθέτησης, αλλά αποτελεί «δημοκρατικό φερετζέ» ενός απόλυτα συγκεντρωτικού, γραφειοκρατικού και αντιδημοκρατικού μηχανισμού.”

Αλλά ταυτόχρονα (η υπογράμμιση είναι της G-M-R):

“ Υπάρχει προοπτική για μια Ευρώπη χωρίς ένα τέτοιο γραφειοκρατικό συγκεντρωτικό βαρίδι σαν την Ε.Ε. της τραπεζοκρατίας και της πολεμικής οικονομίας, χωρίς την πατρωνία του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ. Μια Ευρώπη με κοινωνική αλληλεγγύη και πραγματική δημοκρατία, με κυρίαρχες χώρες που θα θέσουν σε άλλες βάσεις τη μεταξύ τους συνεργασία, με σεβασμό στον άνθρωπο και τη φύση, και για το ξεπέρασμα του αποικιοκρατικού και ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της. Μια Ευρώπη με ένα νέο σύμφωνο ειρήνης, και με ευρύτατες αποστρατιωτικοποιημένες και αποπυρηνικοποιημένες ζώνες. Μια νέα διάσταση της Ευρώπης, για τη συνεργασία με όλες τις υπόλοιπες ηπείρους, για την αποτροπή ενός τρίτου παγκοσμίου πολέμου, για ένα διαφορετικό μέλλον.”

Η δε προοπτική που (όντως!) υπάρχει (νά τη πετιέται, νά τη μπροστά μας!!!) είναι η πιο κάτω, ηττημένοι δηλαδή και υποταγμένοι στην Ελλάδα από το καθεστώς ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑΣ-ΕΞΩΘΕΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ, να συσπειρωκομματικοργανωθούμε (οι του ΥΠΑΡΞΙΑΚΟΥ https://yparxiakoellada.gr/ κατ’ αρχήν, λες και κάποιοι που το στηρίζουν δεν έχουν καεί απ’ τον χυλό της αριστερής δηθενιάς προηγούμενα…), να απορρίψουμε όλα τα άλλα επιζήμια πολιτικά κόμματα (πράγματι επιζήμια, αλλά και τούτη εδώ η πολιτική ευκολία κατατάσσεται στις επικινδυνότερες και από τις επιζήμιες και στις αποπροσανατολιστικότερες εκ των αποπροσανατολιστικών, σχετικά με το ΥΠΑΡΞΙΑΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΚΥΠΡΟΥ) και να ορμήσουμε, για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (πώς; με ένα κομματικό ψηφοδέλτιο ασφαλώς, plus γιούργια στην Ευρώπη ποτέ στην χώρα μας, μ’ ένα άρθρο, μ’ ένα νόμο, κλπ, κλπ):

“ Για μια τέτοια Ευρώπη, χρειάζεται μια πραγματική «δημοκρατική επανάσταση», ένα νέο 1848, μια μεγάλη αλλαγή, ικανή να σαρώσει το αντιδημοκρατικό και μη μεταρρυθμίσιμο ευρωενωσιακό οικοδόμημα, που βρίσκεται σε πολυοργανική κρίση, και να ανοίξει μια άλλη προοπτική ενότητας, αυτονομίας και ειρήνης για την ήπειρο.

Θα υπήρχε ειδικός ρόλος για την Ελλάδα σε μια τέτοια πορεία. Αυτός θα περνούσε μέσα από τη διεκδίκηση, στην πράξη, της εθνικής κυριαρχίας και της ουδετερότητας της χώρας. Ένας τέτοιος δρόμος δεν μπορεί να διανοιχθεί από το σημερινό πολιτικό σύστημα, που είναι σημαδεμένο από την εγγενή του υποτέλεια, και υπηρετεί το δυτικό «κόμμα του Πολέμου».

Για την προώθηση τέτοιων στόχων στη συγκυρία των ευρωεκλογών, θα χρειαζόταν κάτι παραπάνω από ένα κομματικό ψηφοδέλτιο. Θα είχαμε ανάγκη ένα πραγματικό εγχείρημα, δηλαδή μια πρωτότυπη διαδικασία που να ανακτά τη χαμένη αξιοπιστία της πολιτικής, να πασχίζει να δώσει ζωή σε θεσμούς και δομές μέσα από τις οποίες να εκφράζονται οι ίδιοι οι πολίτες, «εμείς, ο λαός».”

Αν δεν ήταν να οργιστούμε θα γελούσαμε να δροσιστούμε μέσα στον Ιουλιανό (κάτι μας θυμίζει…) καύσωνα του 2024.

———–

Σχετικός σύνδεσμος: Γιατί δεν συγκινεί τους Ευρωπαίους η Αριστερά.

_.

ΚΟΕ, 31 Μαίου 2024

Ανακοίνωση της ΚΟΕ για τις προσεχείς ευρωεκλογές

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, παρά τις ιδρυτικές της διακηρύξεις για ειρήνη, σύγκλιση οικονομιών και κοινωνιών, δημοκρατία, βρίσκεται σήμερα σε γενικευμένη κρίση, χωρίς κανένα όραμα, βαλτωμένη μπροστά σε αξεπέραστα αδιέξοδα.

Μπλεγμένη ενεργά ανάμεσα σε δύο πολεμικά μέτωπα (Ουκρανία και Μέση Ανατολή), πιο ταυτισμένη με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ από ποτέ, η Ε.Ε. επιλέγει στρατηγικά το φουλάρισμα της πολεμικής οικονομίας, με κορυφαία στελέχη της να κάνουν λόγο για «άφιξη μιας νέας πολεμικής εποχής» και «προετοιμασία για έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας». Μπροστά τα μάτια μας, συντελείται η «αυτοκτονία της Ευρώπης» με την υιοθέτηση πολιτικών που δυσχεραίνουν τη θέση της σε μια σειρά τομείς (ενέργεια, ασφάλεια, παραγωγή) κάτι που εξηγεί την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και τον «ευρωσκεπτικισμό».

Στο επίπεδο της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας, η Ε.Ε. οργανώνει τη μεταφορά πόρων προς τις ελίτ και την περεταίρω εξουθένωση των πιο αδύναμων πολιτών και χωρών. Σε αυτό το πλαίσιο, επιταχύνει μια σειρά αναδιαρθρώσεων μέσα από την «πράσινη μετάβαση» και τον «ψηφιακό μετασχηματισμό» με κατάργηση του δημόσιου χώρου και πολυεπίπεδο έλεγχο των πληθυσμών. Ανατινάζοντας παράλληλα το τοπίο στους τομείς της εργασίας, της αγροτικής παραγωγής, της Υγείας και της Παιδείας, προς όφελος των ισχυρών πολυεθνικών ομίλων.

(more…)

Σχόλιο GMR: Κύριε Κωνσταντακόπουλε, δίπλα στο άρθρο σας υπάρχει ένα ολόκληρο ιστορικό και νομικό κεφάλαιο που κανείς δεν θέλει να συζητήσει, αν όχι με εξ αρχής πρόθεση διερεύνησης σε βάθος, έστω “με ένα καφέ” (“με έναν μακρύ καφέ” που υποσχέθηκε προ ετών ο κος Λαοκράτης Βάσσης αλλά γρήγορα άλλαξε γνώμη).
Το κεφάλαιο αυτό είναι, οι μηνύσεις εσχάτης μνημονιακής προδοσίας και αυτές που ετέθησαν στο αρχείο μετά την αναγνωσή τους από τους  εισαγγελείς που τις χρεώθηκαν και οπωσδήποτε, αυτές που εκρίθησαν πως διαθέτουν μια κατ’ αρχήν βασιμότητα (λόγω σχετικής εγκυκλιου του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου κου Δημητρίου Λινού) και σχηματιστηκαν δικογραφίες κατ’ άρθρο 86Σ, έγιναν αποδεκτές ως τέτοιες από τον τότε Εισσγγελέα Α.Π. ο οποίος και τις διαβίβασε στη Βουλή.
Θα άξιζε μια συζήτηση με τον κύριο Παρι Καρβουνόπουλο, για το “γιατί κανείς, κανείς-κανείς, δεν θέλει να συζητήσει αυτό το ΚΕΦΑΛΑΙΟ”.

_.

Δημ. Κωνσταντακόπουλος, 13 Ιουλίου 2024

Την χώρα στη φυλακή των  μνημονίων  την οδήγησαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…Ο ΣΥΡΙΖΑ που υποσχέθηκε «απόδραση», απέτυχε παταγωδώς και το μόνο που κατάφερε ήταν να φορτώσει ένα ακόμη μνημόνιο στην πλάτη των πολιτών…

Και για τα τρία καταδικαστικά για την Ελλάδα μνημόνια, οι ευθύνες των Ευρωπαίων και Αμερικανών «συμμάχων» μας είναι κολοσσιαίες! Είναι οι ίδιοι που σήμερα μοιράζουν δισεκατομμύρια για να σκοτώνεται κόσμος στην Ουκρανία, αλλά δεν είχαν καμία διάθεση να βοηθήσουν ούτε στο ελάχιστο την Ελλάδα. Έχοντας πρόθυμους συνεργάτες στο εσωτερικό τη χώρας -οι «βάστα Γερούν»- την οδήγησαν στην καταστροφή με μεγάλη ευχαρίστηση…

Παραδόξως απ΄ όλα αυτά ,η συζήτηση έχει περιοριστεί, μόνο στο τρίτο μνημόνιο που υπογράφτηκε στις 13 Ιουλίου του 2015. Εκτός από το γεγονός ότι αυτό εξυπηρετεί όσους υπέγραψαν χωρίς καμία αντίσταση τα δύο προηγούμενα, το τρίτο μνημόνιο προκαλεί ενδιαφέρον , γιατί ακολούθησε την πλήρη ανατροπή της συντριπτικής βούλησης ενός ολόκληρου λαού! Το δημοψήφισμα του ΟΧΙ που έγινε ΝΑΙ μέσα σε λίγα 24ωρα ,είναι κάτι που πληγώνει ακόμη τον κόσμο και εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την εικόνα παράδοσης του, ακόμη και σήμερα 9 χρόνια μετά, που η χώρα δείχνει να πλέει ξανά προς τα βράχια!

Πως φθάσαμε στο τρίτο μνημόνιο; Τι και ποιοι έφταιξαν; Πως το 62% του ΟΧΙ αγνοήθηκε;

Ένας άνθρωπος που έζησε τα γεγονότα από μέσα , εξηγεί με απόλυτη σαφήνεια πως φθάσαμε στο τρίτο μνημόνιο. Η πορεία ήταν προδιαγεγραμμένη και είχε ξεκινήσει τουλάχιστον τρία χρόνια πριν! Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ από κόμμα διαμαρτυρίας, γινόταν κόμμα εξουσίας. Αυτό απαιτούσε προετοιμασία σοβαρή για να αντιμετωπιστεί η θύελλα των μνημονίων. Κι όπως φαίνεται αυτή η προετοιμασία δεν έγινε ποτέ…

Ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, είναι ο άνθρωπος που έζησε όλα τα γεγονότα και όχι ως απλός παρατηρητής που τα καταγράφει. Γι΄ αυτό και τα όσα λέει στη συνέντευξη του στο militiare channel, είναι αποκαλυπτικά, άκρως ενδιαφέροντα και αποτελούν ιστορικά ντοκουμέντα για μια πολιτική περίοδο που θα απασχολεί για πολλά ακόμη χρόνια.

Πηγή: konstantakopoulos.gr

Σχόλιο GMR: Σε κάποια σημαντικά ζητήματα έγκειται κατά την γνώμη μας, η συνεισφορά της κας Ι.Τσιβάκου στον δημοκρατικό διάλογο. Όπως, στην επικέντρωση της αξίας της ατομικής συνείδησης δίπλα στην συλλογικότητα, της αξιοποίησης της ιστορικής μνήμης και του πολιτισμικού υπόβαθρου, στην προτροπή λειτουργίας αυτοδιαχειριζόμενων μοντέλων. Αν είχε μέσα και το αριστερός = “να πολεμάμε το άδικο ακόμα και με αδύναμα μέσα” (Μ.Μπρεχτ) τότε θα έφθανε στο ζουμί της αριστεροσύνης.

_.

Ιωάννα τσιβάκου , 10 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Χρησιμοποιούμε συχνά τη διάκριση Αριστερά – Δεξιά, ενώ πολλές φορές διαπιστώνουμε πως όχι μόνο ο απλός κόσμος αλλά και δημοσιογράφοι προσλαμβάνουν διαφορετικά το περιεχόμενο των δύο όρων. Δεν είναι περίεργο να υπάρχει αυτή η σύγχυση αφού η ποικιλία της πολιτικής πραγματικότητας δεν είναι δυνατόν να συμποσούται σε δύο μόνο όρους.

Κι αυτό είναι φυσικό, αφενός, διότι κάθε γλωσσικός όρος αντιστοιχεί σε πολλαπλά αναφερόμενα και, αφετέρου, διότι η ιστορική πορεία μεταβάλλει όχι μόνο το νόημα των πραγμάτων αλλά και τα ίδια τα πράγματα. Το παρόν άρθρο θα εστιάσει κυρίως στο περιεχόμενο του όρου “Αριστερά”, προκειμένου να δώσει κάποιες εξηγήσεις για την αποτυχία της στις σύγχρονες ελληνικές ευρωεκλογές.

Η Αριστερά περιλαμβάνει κόμματα προσκείμενα σε μια μετριοπαθή καπιταλιστική μεταρρύθμιση, όπως τα σοσιαλδημοκρατικά (ή στην ελληνική ορολογία τα κόμματα της κεντροαριστεράς όπως το ΠΑΣΟΚ) έως τα σοσιαλιστικά, συμπεριλαμβανομένων και κομμάτων που εξαγγέλλουν μια πιο ριζοσπαστική κοινωνικο-πολιτική αλλαγή, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο αρχικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο ενσωμάτωσε στο όνομά του τον όρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς όχι για να δηλώσει μια διαφορετική ιδεολογία σε σχέση με τη σοσιαλιστική, αλλά για να τονίσει εμφατικά πως η πολιτική του στάση θα εμπνέεται από ένα ριζικό μετασχηματισμό των δυνάμεων και των σχέσεων εξουσίας. Βεβαίως από το 2015 ήδη, μια τέτοια ονομασία δεν αντιστοιχεί στην ιδιοπροσωπία του εν λόγω κόμματος.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr