Σχόλιο GMR:   “..μία είναι η συλλογική πατριωτική υποχρέωση όλων των Ελλήνων: Να αποκρούσουμε τις απειλές, τους εκβιασμού και τις προφανώς παράνομες διεκδικήσεις και να προετοιμάσουμε το ταχύτερο (χθες!) την ισχυρή αμυντική μας ικανότητα, με κάθε απαραίτητη δαπάνη σε προτεραιότητα, ώστε αυτή η πανεθνική ετοιμότητα και πανστρατιά (από την Ελλάδα, την ομογένεια και ως την Κύπρο), να αποθαρρύνει τα επιθετικά σχέδια των Τούρκων (που από την Συρία, το Ιράκ, την Κύπρο και μέχρι τη Λιβύη και τη Σομαλία, έχουν καταστεί οι ταραξίες της ευρύτερης περιφέρειας). “

Η συγκεκριμένη υποχρέωση όλων των Ελλήνων, υποχρέωση του “χθες!”, όπως γράφει ο αρθρογράφος, ΔΕΝ πραγματοποιείται με δηλώσεις, αρθρογραφίες, παρακαλετά και εξορκισμούς.

Από ότι ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ και από ετούτο το άρθρο αλλά και από ΟΛΟΚΛΗΡΗ την παρόμοια αρθρογραφία διεθνολόγων και γεωπολιτικών&στρατιωτικών αναλυτών, όλες οι προτάσεις αποδέχονται την “μεταμνημνονιακή κανονικότητα” και προτείνουν, ζητούν, απαιτούν, εθελοντική ως αναγκαστική εισφορά των Ελλήνων πολιτών για την κάλυψη των απαιτουμένων για την ασφάλεια της χώρας στρατιωτικών δαπανών.

ΤΟΣΟ απλά. Οι άνθρωποι αυτοί, όλοι ικανοί στην επεξεργασία θεμάτων, διαθέτουν τόσο μεγάλο πατριωτισμό (ακόμα και στις “πατριωτικότερες” των περιπτώσεων), όσον πατριωτισμό επιτρέπουν, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ, οι Γερμανία-ΕΕ, η ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ (αν πρόκειται μόνο για “επαγγελματική διαστροφή” αυτό ίσως διορθώνεται όπως θα δείτε στο τέλος του κειμένου στον αστερίσκο). Όσα προτείνουν, ζητούν, απαιτούν, ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΟΥΝ ΑΠΑΡΕΓΚΛΙΤΩΣ , την με τον ένα ή με τον άλλο ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ, ΣΥΜΦΩΝΙΑ εκ μέρους των, ΝΑΤΟ-ΗΠΑ-ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ & ΕΕ-ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΩΝ της ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Η ταπεινότητα της G-M-R, δεν ανοίγει πόλεμο με τους ικανούς (στο πλαίσιο των επιλογών τους) εκ των δημοσιολογούντων συνήθως επιστημόνων.

Όμως, επειδή η ταπεινότητα συνδυάζεται εγγενώς με το ΗΘΟΣ, η G-M-R προβάλλει πρώτα και κύρια τις ΑΡΧΕΣ, το ΗΘΟΣ, την ΒΑΣΗ, όπου οφείλουν να στηρίζονται οι επί μέρους προτάσεις-αιτήσεις-απαιτήσεις και ακολούθως, οικοδομεί προτάσεις-αιτήσεις-απαιτήσεις, αλλά και τις επί αρχών-επί μέρους τοποθετήσεων/λύσεων^(*), ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ της, οι οποίες σημειωτέον, ακολουθούν την αρχή της ισόρροπης ανάπτυξης τους, αναλογικά με το κάθε φορά δημόσιο και συνεργειακό μέγεθος που η G-M-R  κατακτά.

(*) οι αρχές και οι επί μέρους λύσεις, επιλέγονται από την ιστορική και επιστημονική (Οικονομολογική, Δικαιϊκή, Τεχνολογική, κλπ) ΑΞΙΑΚΗ επιβεβαίωσή τους. Ιδιαίτερη αξία έχουν οι επισημάνσεις εκ μέρους μας, ΑΡΧΩΝ που προβάλλονται ως ακολουθητέες (εν προκειμένω, επί γεωπολιτικών- στρατιωτικών θεμάτων, αλλά και γενικότερα) οι οποίες ΕΠΙ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥ, καταπατούνται (ΑΝΤΙΦΑΣΗ) από τους ίδιους τους υποστηρικτές αυτών των ΑΡΧΩΝ. Η αξία αυτών των επισημάνσεων μας, στηρίζεται στο ότι προσβλέπουμε σε εξομάλυνση αυτών των αντιφάσεων (να εξαχθεί, όπως επί των ΑΡΧΩΝ έτσι και “επί του συγκεκριμένου”,  η καλή πλευρά του φορέα τους), ή ΑΝ Η ΕΞΟΜΑΛΥΝΣΗ ΔΕΝ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΔΥΝΑΤΗ, σε ΕΞΟΥΔΕΤΕΡΩΣΗ αυτής της ΑΝΤΙΦΑΣΗΣ.

Βενιαμίν Καρακωστάνογλου , 14 Ιουλίου 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Ελλάδα άργησε δραματικά να αξιοποιήσει τα δικαιώματά που της παρέχει το σύγχρονο Δίκαιο της Θάλασσας. Έτσι, η χώρα μας κατήντησε να είναι η τελευταία (149η) παράκτια χώρα σε θαλάσσιες ζώνες στην Διεθνή Κοινότητα, μολονότι το μήκος των ακτών της (πάνω από 15.000 χιλιόμετρα) της παρέχουν περί τα 494.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα, δηλαδή 3,7 φορές την χερσαία έκτασή της (ως άθροισμα της αιγιαλίτιδας ζώνης της και της ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα της).

Τα πιθανότερα αίτια είναι: α) το φοβικό σύνδρομο προς την Τουρκία, λόγω της απειλής πολέμου (casus belli) και των άλλων αυθαιρεσιών της που ξεκίνησαν από το 1973-1974 και κλιμακώθηκαν δραματικά πρόσφατα, β) η γενικότερη αδιαφορία για την δημόσια περιουσία, γ) άλλες προτεραιότητες κατά καιρούς, δ) ελλιπής κατανόηση της σημασίας των νέων εξελίξεων του Δικαίου της Θάλασσας.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr