Σχόλιο GMR: Πάντως, ανεξάρτητα του πόσο σίγουρη ειναι μια προσφυγη στην Χάγη, εξ άλλου η Ελλάδα ήδη δώρισε σε Ιταλία-Αίγυπτο ΑΟΖ και δημιούργησε κακό προηγούμενο για επόμενη απόφαση οποιουδήποτε δικαστηρίου, το ΚΥΡΙΟ θεμα για την ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ειναι άλλο. Δηλαδή, καλή-κάλλιστη είναι η νομική εμβάθυνση-επεξεργασία-διεκδίκηση, αλλά μοναχή της, άνευ αγωνιστικού-δικαιϊκού-πολιτικού τριπλοσυνδυασμού δεν επιβιώνει, χρειάζονται λαϊκά κινήματα με δ.ά.δ.α. δημοκρατίας-αλληλεγγύης-δικαιοσύνης-ανιδιοτέλειας

1)   υπέρ της παγκόσμιας ειρήνης,

2)   επαυξάνοντας, υπέρ της φιλίας και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών των αυτεξούσιων εθνικών (πάντα αυτεξούσιων άρα και εθνικών, εδώ δεν κάνουμε σκόντο) κρατών,

3)   ΑΛΛΑ ΠΡΟ-ΠΑΝΤΩΝ (των 1,2), υπέρ της απελευθέρωσης από χρεοκρατία-έξωθεν εξάρτηση (για Ελλάδα ΣΗΜΕΡΑ και όχι μόνο).

ΦΥΣΙΚΑ, χρειάζονται επιστήμονες-διανοούμενοι-επώνυμοι με θέληση να συν-εισφέρουν σε αυτό το λαϊκό κίνημα και όχι να διασπείρουν “αξιώματα” και “δικαιολογίες” υπέρ της εμμονής τους στο “ο καθένας χώρια”, ή ακόμα χειρότερα, υπέρ της ΕΚΤΟΠΙΣΗΣ των παραπάνω 1,2,3, χάριν του δικαιωματισμού (=αντικατάσταση του ΗΘΙΚΟΥ/ΔΙΚΑΙΟΥ/ΝΟΜΙΜΟΥ με “δικαιωματιστικά” υποκατάστατα, δηλαδή εφευρήματα “δικαίου” ανήθικα/δολίως παραπλανητικά/αντίθετα σε βασικές δικαιικές κατακτήσεις/αντιεπιστημονικά/παράνομα).

_.

Θεόδ. Καρυώτης, 03 Νοε. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Έχω κουραστεί να γράφω για το Δίκαιο της Θάλασσας για τέσσερις δεκαετίες, αλλά αποφάσισα να σχολιάσω άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Infognomon Politics. Ο συγγραφέας αναφέρει για την οριοθέτηση ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και Αλβανία:

«Δεύτερον, στη Χάγη είναι βέβαιο ότι θα “συγκρουστούν” πια μετωπικά οι διαφορετικές μεθοδολογικές προσεγγίσεις των δύο χωρών ως προς την οριοθέτηση. Στη Συμφωνία του 2009 το εκατέρωθεν προβλεφθέν θαλάσσιο “όριο πολλαπλών χρήσεων” ακολουθούσε πιστά τη μέση γραμμή και κατά την οριοθέτηση ελήφθησαν πλήρως υπόψη όλα τα ελληνικά νησιά της περιοχής, επί των θαλασσίων ζωνών των οποίων δόθηκε πλήρης επήρεια.

»Η αρχή αυτή, της μέσης γραμμής/ίσης απόστασης, είναι διατυπωμένη στον Ν. 4001/2011 (αρ. 156) και συνιστά τη μεθοδολογία που η ελληνική πλευρά προκρίνει νομικά στις διαφορές της, ωστόσο, το ΑΣΔ (Αλβανικό Συνταγματικό Δικαστήριο) αν και επιβεβαίωσε φυσικά ότι η εφαρμογή της είναι συμβατή με το διεθνές δίκαιο της θάλασσας, τόνισε ότι δημιουργεί παραταύτα ένα άδικο αποτέλεσμα για την Αλβανία, διότι είναι αντίθετη με την αρχή της ευθυδικίας (principle of Equity), η οποία έπρεπε να τύχει in concreto πρακτικής υλοποίησης στην περίπτωση Ελλάδας-Αλβανίας».

Τώρα που η κυβέρνηση αποφάσισε να προσφύγει στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης για την οριοθέτηση των ΑΟΖ ανάμεσα στην Ελλάδα και στην Αλβανία, έχει ξεσηκωθεί μια ομάδα πανεπιστημιακών, δημοσιογράφων και κάποιων που δεν γνωρίζουν καν που βρίσκεται η Χάγη και εισηγούνται αφ’ υψηλού να μην πάμε στην Χάγη, γιατί όχι μόνο θα χάσουμε, αλλά εάν ακολουθήσει προσφυγή μας στην Χάγη και για την διαφορά μας με την Τουρκία, η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου θα είναι παρόμοια με αυτή της ελληνοαλβανικής διαφοράς, άρα και σε αυτή την περίπτωση κινδυνεύουμε να χάσουμε, με ζημιά των εθνικών μας συμφερόντων. Βλέπω από τώρα τα σχόλια στις εφημερίδες μας:«Ο Κυριάκος έδωσε περισσότερα στην Αλβανία από ό,τι η Ντόρα το 2009!»

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr