Σχόλιο GMR: Τέτοιος (τέτοιου είδους, ο αναγνώστης ας το προσδιορίσει,, περί αριστεράς ειδήμων αλλά και περί πολιτικής και ανθρωπιάς ευαίσθητος)  μας αποκαλύπτεται ο σοβαρός διανοούμενος και πανεπιστημιακός κος Απόστολος Αποστόλου: “Ορθώς λοιπόν ένα τμήμα της Αριστεράς σήμερα ξαναπιάνει την έννοια της πατριωτικής Αριστεράς, (ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει αναφερθεί στην πατριωτική αριστερά και στο κοινωνικό ανθρωπιστικό πρόσημο της)..“.

_.

Απόστ. Αποστόλου^(*) 19 Ιανουαρίου 2024

Ποια είναι η πορεία της Αριστεράς στη νέα εποχή; Ποια είναι τα αξιακά πλέγματα του προσανατολισμού της; Ποια είναι τα αναπτύγματα της δράσης της; Στα παραπάνω ερωτήματα ακούγονται από αριστερούς και όχι μόνο βραχύπνοες φλυαρίες, σαθρά επιχειρήματα, θεωρητικές ελαφρολογίες.

Η Αριστερά καιρό τώρα βρίσκεται στην ανα-χάραξη της εξέλιξης της. Αναζητά έναν καινούργιο χειραφετητικό ρόλο και μια νέα ιστορική ταυτότητα. Όμως οι αριστεροί υπομνηματιστές των μουμιοποιημένων γνώσεων αδυνατούν να συμβάλλουν την πορείας της, ενώ οι ex officio απολιτίκ αριστερο-δεξιοί κήνσορες και τιμητές της αράδας με τα αθρόα περιτρίμματα των φθόγγων τους, θεωρούν ότι η πορεία της Αριστεράς βρίσκεται σε φθίνουσα καμπή και είναι μάταιος κόπος να την επαναφέρουμε στις αρχικές αναφορές της.

Ας δούμε όμως κάποιες διακριτές διαφορές της Αριστεράς. Στην Αριστερά, η εξουσία ήταν πάντα σύμφυτη με την πολιτική ευθύνη και απαιτούσε τη συμμετοχή των πολλών στη διαχείριση της εξουσίας. Επένδυε στην κοινωνία των πολιτών, δηλαδή στην κοινωνία των προβληματισμών και όχι της άνεργης περιέργειας, επίσης ήταν υπέρ των πολιτκο-κοινωνικών ευαισθησιών και όχι των θυμικών προοδευτισμών, υπέρ των αρνήσεων και όχι των ρικνών συνειδήσεων, αλλά και υπέρ των αντιστάσεων και όχι των συναινέσεων.

Όμως οι βασικές της αρχές, όπως η ισότητα, η δικαιοσύνη, η ελευθερία, σε κάποιες στιγμές, άρχιζαν να χλωμιάζουν περιπίπτοντας σε αργά ρήματα και σε άπορες και αδιέξοδες συνθήκες. Οι παραπάνω αξίες χάθηκαν σαν το νερό μέσα στις αλλότριες αμμουδερές κοίτες. Και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Αριστεράς κάτω από τις αναπαυτικές ερμηνείες ενός πολιτικού ελεφαντισμού, αφομοιώθηκαν σε διαδικασίες και προϋποθέσεις ασύστατων εκλογικεύσεων.

(more…)

Σχόλιο GMR: Μπράβο στον κύριο Πιζάνια που κατεξευτελίζει ΣΥΡΙΖΑ-ΤΣΙΠΡΑ-ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ-“αποχωρήσαντες”!

Αυτόν δε τον επίλογο του άρθρου, μόνο ως επιπρόσθετη κοροϊδία-ειρωνία σε βάρος της “αριστεροσύνης” τον αντιλαμβανόμαστε.

_.

Πέτρος Πιζάνιας , 22 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Στην εποχή της καπιταλιστικής λεηλασίας της ελληνικής κοινωνίας διά του διαρκούς καλπασμού των τιμών σχεδόν όλων των αγαθών, είναι ευτύχημα να βρεθεί κάτι που γίνεται δωρεάν (αν και με τις δύο σημασίες): αυτό είναι η δήλωση αριστεροσύνης!

Από τότε που 11 παλαιοί “βαρόνοι” έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ για να καταλήξουν αμέσως στην αποτυχημένη “Νέα Αριστερά” και μέχρι την πρόσφατη παραίτηση του Γιάννη Δραγασάκη, οι δηλώσεις των αποχωρούντων για την αριστεροσύνη τους είναι πολλές, πυκνές και περίεργες. Περίεργες, διότι τι ανάγκη έχει κάποιος να δηλώνει, μάλιστα εμφατικά, ότι είναι αριστερός, αφού επί χρόνια ήταν στέλεχος σε κόμμα το οποίο ο ίδιος θεωρούσε αριστερό; Και μάλιστα να πολλαπλασιάζει την έμφαση επί της αριστεροσύνης του μέσω δημοσιογράφων που συνήθως μιλάνε σαν παπαγαλάκια.

Η επαναλαμβανόμενη εμφατική προβολή σε κάτι που θεωρείται αυτονόητο ή και προφανές, εν προκειμένω η αριστεροσύνη, μάλλον δηλώνει την αβεβαιότητα αυτού που το προβάλει. Είμαι αριστερός και είσαι δεξιός αυτή είναι η ουσία όσων γράφει στην επιστολή αποχώρησης ο Γιάννης Δραγασάκης προς τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ Στέφανο Κασσελάκη. Το ίδιο είχαν γράψει και οι έντεκα βουλευτές όταν αποχώρησαν – ντροπιαστικά κατά τα άλλα για την κραυγαλέα ανικανότητά τους. Στην ίδια δήλωση περί αριστεροσύνης συνοψίζεται η ουσία πολλών κειμένων της εσωκομματικής αντιπολίτευσης στο νέο Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, όταν βέβαια δεν είναι απλώς πολιτικά κάποτε και λογικά ασυνάρτητα.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Σε κάποια σημαντικά ζητήματα έγκειται κατά την γνώμη μας, η συνεισφορά της κας Ι.Τσιβάκου στον δημοκρατικό διάλογο. Όπως, στην επικέντρωση της αξίας της ατομικής συνείδησης δίπλα στην συλλογικότητα, της αξιοποίησης της ιστορικής μνήμης και του πολιτισμικού υπόβαθρου, στην προτροπή λειτουργίας αυτοδιαχειριζόμενων μοντέλων. Αν είχε μέσα και το αριστερός = “να πολεμάμε το άδικο ακόμα και με αδύναμα μέσα” (Μ.Μπρεχτ) τότε θα έφθανε στο ζουμί της αριστεροσύνης.

_.

Ιωάννα τσιβάκου , 10 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Χρησιμοποιούμε συχνά τη διάκριση Αριστερά – Δεξιά, ενώ πολλές φορές διαπιστώνουμε πως όχι μόνο ο απλός κόσμος αλλά και δημοσιογράφοι προσλαμβάνουν διαφορετικά το περιεχόμενο των δύο όρων. Δεν είναι περίεργο να υπάρχει αυτή η σύγχυση αφού η ποικιλία της πολιτικής πραγματικότητας δεν είναι δυνατόν να συμποσούται σε δύο μόνο όρους.

Κι αυτό είναι φυσικό, αφενός, διότι κάθε γλωσσικός όρος αντιστοιχεί σε πολλαπλά αναφερόμενα και, αφετέρου, διότι η ιστορική πορεία μεταβάλλει όχι μόνο το νόημα των πραγμάτων αλλά και τα ίδια τα πράγματα. Το παρόν άρθρο θα εστιάσει κυρίως στο περιεχόμενο του όρου “Αριστερά”, προκειμένου να δώσει κάποιες εξηγήσεις για την αποτυχία της στις σύγχρονες ελληνικές ευρωεκλογές.

Η Αριστερά περιλαμβάνει κόμματα προσκείμενα σε μια μετριοπαθή καπιταλιστική μεταρρύθμιση, όπως τα σοσιαλδημοκρατικά (ή στην ελληνική ορολογία τα κόμματα της κεντροαριστεράς όπως το ΠΑΣΟΚ) έως τα σοσιαλιστικά, συμπεριλαμβανομένων και κομμάτων που εξαγγέλλουν μια πιο ριζοσπαστική κοινωνικο-πολιτική αλλαγή, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ. Ο αρχικός ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα σοσιαλιστικό κόμμα, το οποίο ενσωμάτωσε στο όνομά του τον όρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς όχι για να δηλώσει μια διαφορετική ιδεολογία σε σχέση με τη σοσιαλιστική, αλλά για να τονίσει εμφατικά πως η πολιτική του στάση θα εμπνέεται από ένα ριζικό μετασχηματισμό των δυνάμεων και των σχέσεων εξουσίας. Βεβαίως από το 2015 ήδη, μια τέτοια ονομασία δεν αντιστοιχεί στην ιδιοπροσωπία του εν λόγω κόμματος.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Μιας και περί συγκινήσεως ο λόγος, ας προσθέσουμε στην στάση της μικρότητας (αλλά πιστεύουμε τεκμηριωμένης και ενώπιον της Τακτικής Δικαιοσύνης για Εργασία/Δίκαιο και με διασύνδεση/Εισαγγελικό Συσχετισμό με δικογραφίες κατά εφαρμογής μνημονίων κατ’ άρθρο 86Σ και παραπέρα υλοποιήσιμης ηθικότητας) της G-M-R, λίγες πινελιές κομβικής σημασίας Δημοκρατικού Διαλογου/Πολιτικής-Δικαίου-Οικονομικών, εκλεκτών επιστημόνων, άνευ των οποίων ουδεμία υπέρ πατρίδας συμβολή θα μπορούσαμε να επιχειρούμε.

Διαβάζουμε στο άρθρο:

1) – “Σχεδόν στο σύνολο της η Αριστερά, σπάνια είναι σε θέση να αρθρώσει προοδευτικά μηνύματα ή – για να το πούμε καλύτερα– ευρωπαϊκά οράματα με αριστερή προοπτική.” (πιο κάτω αναλύει αυτό το “σπάνια είναι σε θέση…).

2) – Το ζουμί της υπόθεσης: “Το βασικό λάθος που συνήθως γίνεται συνίσταται στη συνεχή σύγχυση σχετικά με το είναι και το δέον, μεταξύ περιγραφικών και κανονιστικών προτάσεων.“.

Πως όμως ο Κ. Μελάς εννοεί να μην υπάρχει το “βασικό λάθος” που “συνίσταται στη συνεχή σύγχυση σχετικά με το είναι και το δέον, μεταξύ περιγραφικών και κανονιστικών προτάσεων“;

Δείτε^[1] την απάντηση του Κ. Μελά όπως την διατύπωσε ως ομιλητής στο συνέδριο “Το υπαρξιακό πρόβλημα της χώρας στην τροχιά του 21ου αιώνα” με σχετικούς συνδέσμους

• (α) — https://yparxiakoellada.gr/ και
• (β) — Επιστολή προς Α. Τσακρή και Οργανωτική επιτροπή του yparxiakoellada.gr ,

συνέδριο συναφές (ως προς την άνευ πολιτικών και ηθικών αρχών συμμετοχή χάριν της  ΕΓΩ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ με το βλέμα στραμένο σε Κάθε που βρέχει Εκλογές) με την “Βραδιά δημοκρατικού προβληματισμού – «Δημοκρατικοί θεσμοί και λειτουργίες στον σύγχρονο κόσμο. Προκλήσεις και προοπτικές» | Τρίτη 23 Απριλίου 2024 | Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσός“
https://lsparnas.gr/vradia-dimokratikou-provlimatismou/] και https://greek-market-research.com/article/vradia-dimokratikoy-provlimatismoy-dimokratikoi-thesmoi-kai-leitoyrgies-ston-sygchrono-kosmo-prokliseis-kai-prooptikes/.

——————————————————————————–

[1] Για την απάντηση, δείτε επίσης το βίντεο “1η θεματική: Πλευρές της χρεοκοπίας: Η ελληνική οικονομία, κερδισμένοι, χαμένοι και προοπτικές” στο YouTube

https://youtu.be/A5p1WePB2sg?si=6SEq1RQ_eiTDlB20

όπου:

Πρώτος μιλάει ο Κ. Μελάς.

Στο 6:18 λέει πως “η πλειοψηφία του ελληνικού λαού ήθελε να ενταχθούμε στην Ευρωζώνη”. Αμέσως είπε ότι “έγινε χειραγώγηση (σημ G-M-R=ποινικό αδίκημα μαζί με το Σημιτικό Χρηματιστήριο κλπ, αλλά αυτό δεν το ‘πε, γνωρίζει οικονομικά δεν θέλει(;) να γνωρίζει νομικά που “βγάζουν μάτι”) του λαού για τα καλά της ευρωζώνης”.

Στο 8:06 λέει πως “η εικοσαετία της Ελλαδας στο ευρώ είναι μια χαμένη 20ετία“, (έτσι δίχως ποιοτική και ποσοτική ανάλυση του όρου “χαμένη 20ετία”).

Στο 12:50 λέει, “στον δείκτη κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε όρους αγοραστικής δύναμης είμαστε προτελευταιοι στις χώρες της ΕΕ. Τεράστια η αυξηση στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης.“.

Στο 14:50 λέει “το Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγων στάσιμο. Το εμπορικο ισοζύγιο στασιμο. Το χρέος αυξανει απο το 2002. Ανεργια 10% οπως το 2003 χειροτερα από χώρες ευρωζώνης” (μέσο όρο μάλλον).

κλπ κλπ

Και στον επίλογο:

“Να ξανασυζητήσουμε (σημ. G-M-R κριτικά εννοεί) τι έχει πετύχει η Ελλάδα μέσα στην ευρωζώνη.“.

(Αλλά, “άμα συζητήσουμε”…) “Μπορεί να πετύχει πολλά πράγματα.“, και, “Δεν θέλω να πω ότι φταίει η ευρωζώνη“, Μετά είπε “φταίνε πολλά” και μεταξύ αυτών ανέφερε, έτσι για ξεκάρφωμα(;) και την ευρωζώνη, λες και ουδέποτε υπήρξαν τα, Ελληνικό δημοψήφισμα 2015 και Μάρτιος 2014, ΟΗΕ, διεθνή απαίτηση για Λ.Ε.Χ & λογοδοσία υπαιτίων.

_.

Κώστας Μελάς , 9 Ιουλίου 2024

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Οι ευρωεκλογές του 2024 χαρακτηρίστηκαν, μεταξύ άλλων, από τις μεγάλες απώλειες των Πρασίνων, την ενίσχυση των κομμάτων της Νέας Δεξιάς (όπου υπάρχει έντονη κινητικότητα στις ευρωομάδες τους, με τα κόμματα των Λεπέν, Σαλβίνι και Βίλντερς να εντάσσονται στην ευρωομάδα του Ούγγρου πρωθυπουργού) αλλά έδειξαν και την απαξίωση που έχει υποστεί η Αριστερά στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι (με τις όποιες επιμέρους εξαιρέσεις).

Η ευρωομάδα της Αριστεράς κατέκτησε μόλις 47 έδρες, έξι παραπάνω σε σχέση με τις προηγούμενες ευρωεκλογές. Η απαξίωση της Αριστέρας δεν οφείλεται μόνο στις αποτυχημένες προεκλογικές εκστρατείες σε αρκετά κράτη-μέλη της ΕΕ, στα προβληματικά μηνύματα, στις λανθασμένες στοχεύσεις, στους εσωτερικούς πολέμους και στην κατάτμηση των αριστερών κομμάτων, τάσεων, κινημάτων και φορέων. Η απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων ψηφοφόρων έχει βαθύτερες αιτίες και αποτελεί την έκφραση μιας μακροχρόνιας αποτυχίας.

Φαίνεται ότι μέχρι σήμερα, δεν έχουν γίνει κατανοητά τα αίτια και οι μακροπρόθεσμες συνέπειες της αποτυχίας του κρατικού σοσιαλισμού της Ανατολικής Ευρώπης για την Αριστερά όλης της Ευρώπης. Δεν είναι μόνο οι κομμουνιστές και οι σοσιαλιστές της Ανατολικής Ευρώπης που απέτυχαν να δημιουργήσουν μια εναλλακτική κοινωνία απέναντι στην καπιταλιστική. Ούτε η ιστορική Αριστερά της Δυτικής Ευρώπης μπόρεσε να αντλήσει ουσιαστικά συμπεράσματα, ή να εμποδίσει την ντε φάκτο κατάρρευσή της στις μεγαλύτερες οικονομίες της Δυτικής Ευρώπης, με πειστικές εναλλακτικές προτάσεις.

………………….

Συνεχίστε την ανάγνωση, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR: Η κτηνωδία με μορφή δηθενιάς ως φιλεργοδοτικότητας, του ΚΚΕ, που αρνήθηκε να συμπολεμήσει ως αποσιώπησε την απόφαση ΕΕΔΑ κατά της ενοικίασης εργαζομένων (ekthesi2002_gr , βλ.σελ 161), αλλά και (ενδεικτικά της αριστεροσύνης του) αγνόησε ενσυνείδητα και επίμονα ως και με ειρωνεία τα 1) Προειδοποιητική Επιστολή Commission 2003 για ΥΑΕ, με την οποία το ΚΚΕ αρνήθηκε να ασχοληθεί λέγοντας “δεν θα βάλουμε την ΕΕ επιδιαιτητή” 2) Απόφαση ΕΕΔΑ κατά Ενοικίασης Εργαζομένων, 3) Αγώνες Νίκου Στεφανή^[1] για παρανομίες ΥΑΕ-Περιβάλλοντος-Προμήθειες υλικών ΔΕΗ Πτολεμαΐδας, 4) το ΚΚΕ βολευόταν στην μνημονιακή βουλή και ευρωβουλή ενώ οι Ελληνίδες “Παλαιστίνιες” έδιναν (και δίνουν ακόμα όπου και όπως μπορούν πλέον) ολομόναχες τον τίμιο αγώνα τους (ΕΚΤΑΚΤΟ: Επεισόδιο με Παπούλια, Ιερώνυμο, Σαμαρά στην Ακαδημία Αθηνών – ΠΡΟΣΑΓΩΓΕΣ) , έχει διαπιστωθεί από όσους υπήρξαν συνεπείς συνδικαλιστές μέσα στην πάλη την ταξική, κορυφώθηκε στα μνημόνια με το “θα είναι καταστροφή αν βγούμε από το ευρώ”^[2] και με το “δεν βλέπω-δεν ξέρω-δεν ακούω μηνύσεις εσχάτης προδοσίας”=ΣΤΕΡΗΣΗ ΦΥΣΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗ (που ο Εισαγγελέας Α.Π. διαβίβασε στη βουλή κατ’ άρθρο 86Σ). Τώρα, το ΚΚΕ πρόσθεσε και την κτηνώδη υποστήριξή του στα κτηνώδη εγκλήματα της Χαμάς. Επισημειώνουμε πως και σε μια σειρά άλλα ζητήματα, το “κόμμα” ολιγώρησε έως συνήργησε σε πολλά βαθιά δικαιϊκά ζητήματα, όπως πχ υποστηρίζοντας γεωγραφικό προσδιορισμό στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων.

Παρεμφερείς στάσεις τήρησε και η υπόλοιπη “ατόφια” αριστερά (ΑΝΤΑΡΣΥΑ) η οποία ως γνωστόν υποστηρίζει ιδεολογικά και νομικά τις συστηματικές εδώ και δεκαετίες, “αριστερές” προβοκάτσιες και λοιπές καθαρά εγκληματικές πράξεις (δολοφονίες-ληστείες βλέπε και γιό του ΠτΒ [Συνελήφθη 23χρονος για ένοπλη ληστεία τράπεζας στου Γκύζη Συνελήφθη 23χρονος για ένοπλη ληστεία τράπεζας στου Γκύζη] κλπ), που σημειωτέον (αυτές οι πράξεις) τυγχάνουν του πλέριου χαϊδολογήματος μυστικών και φανερών υπηρεσιών.

Σχετικό για την πλήρη ΠΡΟΣΦΑΤΗ ταύτιση ΑΝΤΑΡΣΥΑ-ΚΚΕ:ΝΑΡ: Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό – Λευτεριά στην Παλαιστίνη! ΝΑΡ: Αλληλεγγύη στον αγωνιζόμενο παλαιστινιακό λαό – Λευτεριά στην Παλαιστίνη!

———————————

Υστερόγραφο,

απέναντι στις δημοσιογραφικές ολιγωρίες, να παρέμβουν δηλαδή άμεσα με διακοπή της μετάδοσης εξηγώντας και το γιατί:

Αφιερωμένο στο Κτήνος που ονομάζεται Διαμάντω Μανωλάκου και που το βράδυ των Αυτοδιοικητικών Εκλογών υπερασπίστηκε τηλεοπτικά (ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΩΝ ΚΤΗΝΩΔΩΝ ΤΑΥΤΟΣΗΜΩΝ ΑΝΤΙΛΗΨΕΩΝ ΤΗΣ ΗΓΕΣΙΑΣ ΤΟΥ ΚΚΕ) ΜΑΝΙΩΔΩΣ το ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΕΓΚΛΗΜΑ της ΧΑΜΑΣ, ΚΑΤΑ ΑΜΑΧΩΝ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΩΝ .

Οι κτηνωδίες του Ισραήλ ΔΕΝ αντιμετωπίζονται, με τέτοιες κτηνωδίες χρηματοδοτούμενες μάλιστα στα περιδιαβαίνοντα κοινωνία και τηλεόραση κόμματα από το υστερημα του λαού. Αντιμετωπίζονται τριπλοσυνδυασμένα αγωνιστικά-δικαιϊκά-πολιτικά από το πεζοδρόμιο ως και διεθνώς, ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΑΟ και όχι “ψήφισέ με γιατί μόνη λύση (αλλιώς καταστροφή) είναι κυβέρνηση ΚΚΕ κομμουνιστική” (να σε τρομοκρατεί “κομμουνιστικά” αλά Στάλιν και αλά Χαμάς).

Βέβαια η Ελληνική Δικαιοσύνη ίσως κρίνει ποινικά κολάσιμες τις δηλώσεις του, περιορισμένης κατά δήλωση του μόρφωσης, Μπέου για Κασσελάκη, ο οποίος ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ Κασσελακης διαφημίζει με ρατσισμό φύλου και ΑΣΥΣΤΟΛΗ προπαγάνδα ομοφυλοφυλίας το τέκνο που ΑΝΤΙΔΙΚΑΙΪΚΑ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΕΙ.

———————————

[1] — Καταδικάστηκαν πρωτόδικα 7 στελέχη της ΔΕΗ, για την κατολίσθηση στο Ορυχείο Αμυνταίου το 2017

[2] — ΚΚΕ-λύκος-με-προβιά-προβάτου/

_.

Κων. Χαροκόπος, 9 Οκτωβρίου 2023

Η ανακοίνωση του Σύριζα για την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ, καταλήγει στην ευχή για λύση δύο βιώσιμων κρατών στη βάση των συνόρων του 1967, με πρωτεύουσα του Παλαιστινιακού κράτους την Ανατολική Ιερουσαλήμ. Η αντίστοιχη ανακοίνωση του ΠΑΣΟΚ, αναφέρεται σε επίθεση, που απειλεί να ματαιώσει τα δίκαια ιστορικά αιτήματα του παλαιστινιακού λαού.

Δεν γνωρίζουμε τι προσλαμβάνουσες παραστάσεις έχουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά μετά από τον Ιανουάριο του 2006, όταν στις παλαιστινιακές εκλογές στη Λωρίδα της Γάζα, είχαν βγει νικητές οι δυνάμεις της Χαμάς, με βαριά ηττημένη την προηγούμενη Παλαιστινιακή Αρχή, η κυρίαρχη θέση της Χαμάς ήταν και παραμένει ότι δεν υπάρχει λύση για το Παλαιστινιακό ζήτημα, παρά μόνο μέσω της Τζιχάντ.

Και μάλιστα το Κίνημα της Ισλαμικής Τζιχάντ στην Παλαιστίνη που είχε ιδρυθεί το 1981 στη Ραμάλα, είχε απορρίψει από την πρώτη στιγμή της εμφάνισης του, τη λύση των δύο κρατών. Και έκτοτε με κάθε τρόπο προωθεί τη στρατιωτική καταστροφή και εξαφάνιση των Εβραίων. Και παράλληλα διακηρύσσει προς κάθε κατεύθυνση, πως η Παλαιστινιακή Αρχή της Δυτικής Όχθης είναι προδότες που συναλλάσσονται με το Ισραήλ και τη Δύση.

(more…)

Σχόλιο GMR: “Ταξική πάλη” απροσμέτρητη ως προβοκάτσια και πέμπτη φάλαγγα κατά της πιθανότητας να υπάρχει αριστεροσύνη με δ.ά.δ.α. δικαιοσύνης-ανιδιοτέλειας-δημοκρατίας-αλληλεγγύης.

Προβοκάτσια, πάσει θυσία διατηρητέα ως ΑΠΟΛΥΤΩΣ χρήσιμη, για αποπροσανατολισμό από και ενάντια σε, βασικά ζητούμενα, όπως η https://greek-market-research.com/clink/d-a-d-a-dimosias-antidebtocracy-pragmatognomosynis/ .

Να χαιρόμαστε, τους πολιτευομένους και μη “αριστερούς” εγκεφάλους^(*) αυτής της προβοκάτσιας.

(*)  έτσι νομίζουν εαυτούς, άλλες όμως υπηρεσίες, “μυστικές” μεν γνωστές και κρατικοπαρακρατικές εσωτερικού και εξωτερικού δε, κινούν τα νήματα σ’αυτές τις “αριστερές” μαριονέτες.

_.

Newsbeast-ΚΟΙΝΩΝΙΑ, 12 Ιανουαρίου 2023

Ενέδρα σε αστυνομικούς της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. έστησαν άγνωστοι στου Ζωγράφου. Όλα ξεκίνησαν ύστερα από κλήση στην Άμεση Δράση περί τις 20:30 το βράδυ της Πέμπτης (12/1), για υποτιθέμενο περιστατικό στην οδό Γρηγορίου Αυξεντίου.

Δύο μηχανές της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. με τέσσερις αστυνομικούς έφτασαν στο σημείο και ξαφνικά βρέθηκαν αντιμέτωπες με ομάδα περίπου 10 ατόμων.

Οι άγνωστοι εκτόξευσαν τουλάχιστον μία βόμβα μολότοφ κατά των αστυνομικών και στη συνέχεια εξαφανίστηκαν στους γύρω δρόμους.

Από την επίθεση τραυματίστηκε ελαφρά ένας αστυνομικός και υπέστη φθορές μία υπηρεσιακή μηχανή της ΕΛ.ΑΣ. Στο σημείο έχουν αναπτυχθεί ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις και αναζητούν τους δράστες.

Δείτε φωτογραφικό υλικό της συγκεκριμένης ανάρτησης εδώ

Πηγή: newsbeast.gr

_.

G-M-R, 29 Μαίου 2022

Η G-M-R θέτει τα προτεινόμενα από τον Λουκά Αξελό ΚΡΙΤΗΡΙΑ (αντιμετώπισης του κάθε μεταμορφισμού), όμως αν οι ίδιοι οι διανοούμενοι λένε τα σωστά αλλά δεν αναλαμβάνουν να τα υπερασπιστούν μαζί με τον λαό “στο πεδίο της μάχης”, μάλλον πρέπει ο “μη διανοούμενος” λαός, δηλαδή οι εργαζόμενοι όλων των κατηγοριών και υφιστάμενοι εκμετάλλευση από το πολιτικό σύστημα και από το πολιτικό προσωπικό, να μεταχειριστεί, ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΝΤΑΞΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ εξέλιξη (ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ ΑΠΟ ΜΝΗΜΟΝΙΑ-ΕΞΩΘΕΝ ΕΞΑΡΤΗΣΗ κλπ), την καλή γλώσσα των επιστημόνων και διανοουμένων και τις δικές του δυνατότητες (ενότητας-οργάνωσης-παρέμβασης).

Επί της αξίας του κειμένου του Λουκά Αξελού:

Η τελευταία παράγραφος επισημαίνει τι μας “καθιστά αδύναμους να αντιμετωπίσουμε…), και αυτό το “τι”, είναι “η έλλειψη κριτηρίων και αντιλόγου”.

Η G-M-R θέτει απέναντι στον αριστερό μεταμορφισμό και στις αριστερές αλλοιώσεις και πλαστογραφίες, όπως πολύ σωστά υποδεικνύει ο Λουκάς Αξελός, “κριτήρια και αντίλογο” αλλά και ΣΤΑΣΗ ΜΕ ΠΡΑΞΕΙΣ (ημών και συναγωνιστών ως κατά καιρούς έχουν περιγραφεί-αναδειχθεί στις αναρτήσεις μας), μέσα από ένα πλαίσιο αρχών, παραπέρα αναλυτικά επεξεργασμένων και τεκμηριωμένων, το [Η G-M-R διαρκώς προτείνει, την σύσταση και λειτουργία, με την μέθοδο “δεν θέλει κόπο θέλει τρόπο”, μιας διαδικτυακής “Δεξαμενής Σκέψης & Δράσης για ΕΙΡΗΝΗ-ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, για “δ.ά.δ.α.” Δικαιοσύνης-Ανιδιοτέλειας-Δημοκρατίας-Αλληλεγγύης μεταξύ πολιτών και λαών. Συντόμως: “δ.ά.δ.α.” Ειρήνης-Προκοπής”].

Ο πιό σχετικός πρόσφατος σύνδεσμος-επιστολή προς επιστήμονες-διανοουμένους της G-M-R είναι ο https://greek-market-research.com/clink/loykas-axelos-xanadiavazontas-ton-gkramsi-ekdoseis-stochastis/, ο οποίος (όπως πολλά tag-Τίτλοι στην στήλη Σχετικές Ιστοσελίδες της G-M-R), ενδέχεται να συμπληρώνονται εκ των υστέρων αφού εξυπηρετούν ΚΥΡΙΩΣ πολλαπλής στόχευσης, (Πολιτική-Φιλοσοφία-Δικαιοσύνη), σκοπούς ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ και ΤΕΚΜΗΡΙΩΣΗΣ.

Δεν θα ήταν καθόλου περιττό να επισημάνουμε, πως “κριτήρια και αντίλογος” απαιτούνται και απέναντι στον πατριωτικό μεταμορφισμό, απέναντι και στις πατριωτικές αλλοιώσεις και πλαστογραφίες, που πρόσφατα οργανώνονται στα πλαίσια της υποστηρικτικής του δίπολου Χρεοκρατία-Εξωθεν Εξάρτηση, “ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ” ( https://greek-market-research.com/clink/natoiko-kyvernitiko-sygchoro-sygcharitiriocharti-se-tagma-azof-chrysaygitiko-kai-loipo-akrodexio-quot-patriotismo-quot/ ).

Σχόλιο GMR:    Αξίζει να αναρτήσουμε άρθρο που δεν είχαμε δει.

«Πολύ φοβούμαι ότι η Αριστερά που επιστρέφει δεν είναι ανάγκη των καιρών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που επιχειρεί, και μάλιστα με αυτοσχέδιο και πρόχειρο τρόπο, να παίξει το ρόλο ενός διαχειριστικού τύπου συνδικάτου, τη στιγμή που απαιτείται η συγκρότηση και λειτουργία ενός μαρξιστικού κόμματος νέου τύπου, ενός σύγχρονου πολιτικού και ηθικού παιδαγωγού και οργανωτή των μαζών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά των καιροσκοπικών εκλογικών συνεργασιών με στόχο την κυβερνητική εξουσία, αλλά μια μετωπική Αριστερά με δια-ταξική θεμελίωση στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της, μια μετωπική Αριστερά που, χωρίς να απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή πάλης με όρους μαζικού κινήματος, της κοινοβουλευτικής συμπεριλαμβανομένης, συνδέει και νοηματοδοτεί τις τακτικές επιλογές της με βάση το στρατηγικό της στόχο, το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που αναζητεί τη διαπραγμάτευση, για να αποφύγει τις μάχες, αλλά μια Αριστερά που δίνει συντεταγμένα τις μάχες, για να σύρει, αν χρειαστεί, τον αντίπαλο στη διαπραγμάτευση.»

_.

Αλέξ. Χρύσης, 26 Ιουλίου 2015

Μα πιο πολύ μιλώ για τους ψαράδες

Π’ αφήσανε τα δίχτυα τους και πήρανε τα βήματά Του

Κι όταν Αυτός κουράστηκε αυτοί δεν ξαποστάσαν

Κι όταν Αυτός τους πρόδωσε αυτοί δεν αρνηθήκαν

Κι όταν αυτός δοξάστηκε αυτοί στρέψαν τα μάτια

Κι οι σύντροφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν

Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π΄άκρη δεν έχει

Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει

Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους

(Από το ποίημα «ΜΙΛΩ…» του Μανόλη Αναγνωστάκη)

Τρεις περίπου μήνες πριν τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015, ανταποκρινόμενος σε πρόσκληση συμμετοχής στη σειρά άρθρων της ΑΥΓΗΣ της ΚΥΡΙΑΚΗΣ με θέμα «Η επιστροφή της Αριστεράς», σημείωνα μεταξύ άλλων:

«Πολύ φοβούμαι ότι η Αριστερά που επιστρέφει δεν είναι ανάγκη των καιρών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που επιχειρεί, και μάλιστα με αυτοσχέδιο και πρόχειρο τρόπο, να παίξει το ρόλο ενός διαχειριστικού τύπου συνδικάτου, τη στιγμή που απαιτείται η συγκρότηση και λειτουργία ενός μαρξιστικού κόμματος νέου τύπου, ενός σύγχρονου πολιτικού και ηθικού παιδαγωγού και οργανωτή των μαζών. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά των καιροσκοπικών εκλογικών συνεργασιών με στόχο την κυβερνητική εξουσία, αλλά μια μετωπική Αριστερά με δια-ταξική θεμελίωση στην εργατική τάξη και στους συμμάχους της, μια μετωπική Αριστερά που, χωρίς να απορρίπτει οποιαδήποτε μορφή πάλης με όρους μαζικού κινήματος, της κοινοβουλευτικής συμπεριλαμβανομένης, συνδέει και νοηματοδοτεί τις τακτικές επιλογές της με βάση το στρατηγικό της στόχο, το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας. Ανάγκη των καιρών δεν είναι μια Αριστερά που αναζητεί τη διαπραγμάτευση, για να αποφύγει τις μάχες, αλλά μια Αριστερά που δίνει συντεταγμένα τις μάχες, για να σύρει, αν χρειαστεί, τον αντίπαλο στη διαπραγμάτευση.»

Και κατέληγα ως εξής: «Δεν αισιοδοξώ εκτιμώντας την επιστροφή της Αριστεράς. Ανησυχώ βαθύτατα, όπως νομίζω ότι ανησυχούν και άλλοι, δικοί της άνθρωποι, που με οδύνη συνειδητοποιούν καθημερινά ότι αυτό που εκτυλίσσεται είναι η επιστροφή μιας Αριστεράς, ενδεχομένως και ως ανάγκης του συστήματος, αλλά όχι η μεταστροφή της Αριστεράς ως ανάγκης των καιρών.»¹

(more…)

Σχόλιο GMR: Το να μπλέκει κάποιος τηλεγραφικά, την “Αριστερά ως θεραπαινίδα της διεθνούς των Αγορών“, με όσο “νόμισε“⁽¹⁾ ο Μάρξ, συμβαίνει συχνά όμως, αν συμβαίνει από επιστήμονες, αυτό δεν αρμόζει στην επιστημονική ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ.

Ο  ΚΑΤΑΚΤΗΜΕΝΟΣ ΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ αποδέχεται το τεράστιο για τα ανθρώπινα δεδομένα έργο του Μαρξ, έχει αναγνωρίσει την συμβολή του έργου του Μαρξ, στην κατανόηση της κοινωνικής εξέλιξης και συγκεκριμένα, έχει αποδεχθεί την διάκριση και σύγκρουση των κοινωνικών τάξεων, προσπαθώντας να ενισχύσει την κοινωνική πρόοδο, απελευθερώνοντας “με Όσα ο Νόμος Ορίζει“, καταπιεσμένες και μη πλήρως αξιοποιούμενες κοινωνικές δυνάμεις (απαλείφοντας μέσω των δικαιωμάτων του ανθρώπου και της νομοθεσίας, την εγγενή ανισότητα των μερών, εργασίας-“κεφαλαίου”).

Αν με λίγα λόγια, βάλλοντας κατά της κάθε, του Τσίπρα ή του Κουτσούμπα Αριστεράς, βρίσκουμε ευκαιρία να μην “προσκυρώνουμε στο μέλλον” την ΑΞΙΑ μιας κοινωνίας Α-ΤΑΞΙΚΗΣ, δηλαδή δίχως ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΡΩΝ⁽²⁾, τότε πρέπει να σκεφτούμε (εκ των πεπραγμένων του καθενός, είτε πρόκειται για καθηγητή Πανεπιστημίου, είτε για εργάτη, είτε για καλλιτέχνη, είτε για στρατιωτικό, είτε για ιερωμένο), αν ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ, υπερασπιζόμαστε με πράξεις-τεκμηριώσεις-προτάσεις, την ΥΠΑΡΧΟΥΣΑ ταξική διαφοροποίηση, ή την α-ταξική κοινωνία, όπου το ΚΡΑΤΟΣ ΤΟ ΔΗΜΟΥ (ασφαλώς αυτό δε θα’ναι κράτος=δύναμη του “κεφαλαίου”, ούτε και όποιο κράτος εξουσίας) θα ΟΡΙΖΕΙ τα ΕΧΕΓΓΥΑ⁽³⁾ για οικονομική, πολιτική, δικαιϊκή/συνταγματική, ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η λογική, κριτικάρω (ενδεχόμενα έως υβριστικά) την ισχύουσα ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΤΑΞΗ, αλλά στο μέλλον “προσκυρώνουμε” ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ αλλά ΟΧΙ (προς Θεού, ΟΧΙ) α-ταξική κοινωνία, ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ τι θέση παίρνουμε (ΘΕΣΗ-ΕΡΓΟ) επί των ζητημάτων της ΑΝΙΣΟΤΗΤΑΣ των ΜΕΡΩΝ (βλέπετε σχόλιο με πρόταση για παρόν-μέλλον, στο τέλος του σχολίου της ανάρτησης https://greek-market-research.com/article/quot-o-paraxenos-kosmos-poy-den-vrisketai-poythena-quot-koinonikos-katakermatismos-kai-avevaiotita/ , ακόμα ενδεικτικά: “Ευρώ θηλειά στον λαιμό της Ελληνικής Κοινωνίας ” από Σπύρο Λαβδιώτη, εθνικό νόμισμα ή Ευρωγερμανικό νόμισμα, βλέπετε Μετωπικό Πρόγραμμα Εξόδου από την Κρίση, Θ. Μαριόλη Δ. Καλτσώνη Κ. Παπουλή, και τίθεται ΣΟΒΑΡΟ θέμα “τι τέλος πάντων προσκυρώνουμε στο παρόν” ως εχέγγυο για το μέλλον).  

———————————

(1) Η Αριστερά, λοιπόν, μπορεί να απέτυχε όσον αφορά την επαγγελία της για τον σοσιαλισμό, αλλά, ως ιστορική παράμετρος, δεν απέτυχε. Εξεπλήρωσε τον ιστορικό της ρόλο. Ρόλο, όμως, τον οποίο σε καμιά περίπτωση δεν το προσκυρώνουμε στο μέλλον, όπως νόμισε ο Μαρξ.

(2) ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ των μερών(αγροτικός πληθυσμός-εργατική τάξη & κυβερνών κόμμα των εργατών) υπήρξε και στην εξέγερση της Κροστάνδης το 1821 και στην μετέπειτα σταλινικού τύπου “σοβιετική” (καθόλου των σοβιέτ) διακυβέρνηση.

(3) στην Ελλάδα παίρνοντας υπ’ όψιν την διαχρονική εξέλιξη της ελληνικής ψυχής, ταιριάζει καλύτερα από το να πούμε ελληνικής κοινωνίας, ο Γεώργιος Σκλαβούνος μας παρουσιάζει τα ΕΧΕΓΓΥΑ που αναφέραμε στο έργο του “Εθνική Ταυτότητα ή Εθνική Συνείδηση;“.

._

Γιώρ. Κοντογιώργης, 31 Αυγ. 2020

αναδημοσίευση μέσω ενεργού λινκ σύμφωνα με την υπόδειξη της πηγής

Η Αριστερά παραμένει εμμονικά στο σύστημα που επεξεργάσθηκε η νεοτερικότητα κατά την έξοδό της από τη φεουδαρχία και του οποίου η εφαρμογή ολοκληρώθηκε προς το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Το γεγονός αυτό συνομολογεί την προσχώρησή της στην αρχή της ενιαίας σκέψης και πράξης που στοχεύει την περιοριστική οριοθέτηση του διαλόγου για την εξέλιξή του. Όσον αφορά το διακύβευμα της πολιτικής χειραφέτησης της κοινωνίας των πολιτών, η Αριστερά πρωτοστατεί στην άρνησή της.

Το ενδιαφέρον εν προκειμένω είναι ότι η Αριστερά συντάσσεται με την κυρίαρχη σταθερά της νεοτερικότητας, η οποία υποστηρίζει ότι ο κόσμος της, η εποχή μας, αποτελεί όχι φάση στην εξελικτική πορεία του κοινωνικού ανθρώπου, αλλά το τέλος της (ανθρωποκεντρικής) της ολοκλήρωσης. Επομένως, το αύριο γι’ αυτήν είναι το σήμερα και κατά τούτο οι λύσεις στα προβλήματα θα πρέπει να αναζητηθούν στο πλαίσιο του παρόντος συστήματος. Όχι με την υπέρβασή του.

Εύλογα, αφού το σύστημα εισήλθε, κατ’ αυτήν, ευθέως από τη δεσποτεία-φεουδαρχία στην πλέον ολοκληρωμένη εκδοχή της δημοκρατίας. Ως εκ τούτου, η όποια αμφισβήτησή του οδηγεί αναπόφευκτα στην οπισθοδρόμηση. Η προσέγγιση αυτή, εντούτοις, είναι στην πηγή της περιέλευσης της κοινωνίας σε πολιτική αδυναμία. Και μάλιστα στην απολύτως ταξική και αντικοινωνική οριοθέτηση του σκοπού της πολιτικής. Διότι, δεν εξηγεί πώς είναι δυνατόν, ένα σύστημα και μάλιστα μια Πολιτεία που συμπυκνώνει το καταστάλαγμα της δημοκρατίας, να παράγει ολιγαρχικές πολιτικές!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο, εδώ.

Πηγή: slpress.gr

Σχόλιο GMR : Κατ αρχήν να θυμίσουμε το μότο της Αριστεράς: “Το θέμα δεν είναι νομικό-είναι πολιτικό” και “Μα πιστεύετε στην Ελληνική Δικαιοσύνη;”.

Προχωράμε.

Σοσιαλισμός=Δημοκρατία σε Εφαρμογή. (Θα απαντήσουμε σε κάθε τυχόν ένσταση επ’ αυτού).

Γιατί βάζουμε το “σε Εφαρμογή”;

Το βάζουμε διότι η λέξη Δημοκρατία (το Κράτος του Δήμου) υφίσταται πλείστους όσους αποπροσανατολισμού,

α) είτε ως προς το ουσιαστικό-παραμετρικό περιεχόμενο και πεδίο εφαρμογής ^(*),

β) είτε ως προς το ουτοπικό η όχι της εφαρμογής της ^(**).

Το “σε Εφαρμογή”, πρώτον βάζει το ΤΙ και ΠΩΣ πρέπει να ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΤΟΥΝ για να υπάρχει Δημοκρατία και δεύτερον, στριμώχνει τους περί την Δημοκρατία δημοσιολογούντες αλλά για την καθημερινή περιθωριοποίηση της ουδέν πέραν των γραπτών (συχνά χρησίμων για την ΠΡΑΞΗ) πράττοντες, και “τους ανακαλεί εις την τάξη”, εφ’ όσον η γραπτή επίκληση της Δημοκρατίας έρχεται σε αντίθεση με την ανάγκη ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ, κάθε περιθωριοποίησής της. Σημειώνουμε, πώς με δεδομένο τον κατακτημένο νομικό πολιτισμό, κάθε περιθωριοποίηση Δημοκρατίας, στην κοινωνία, ειδικότερα στους χώρους εργασίας, κλπ, ΠΡΟΣΚΡΟΥΕΙ στον Ποινικό Κώδικα. Αυτή η ΠΡΟΣΚΡΟΥΣΗ, αποδεικνύεται με βάση

1. το τυπικό, δηλαδή όταν υπάρχει αποκλεισμός της συμμετοχής
2. το ουσιαστικό, πώς δηλαδή, είτε προσκρούει σε παρακάμψεις νόμων και Συντάγματος (αυτά “βγάζουν μάτι”), είτε προσκρούει στα Δικαιώματα του Ανθρώπου και στα Δικαιώματα της Φύσης (για την μη επιβλαβή αντιμετώπισή τους).
   

(*) χαρακτηριστικά επισημαίνουμε έναντι πιθανής θολωτικης αοριστίας, πώς η Δημοκρατία, το Κράτος του Δήμου, αφορά κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής. Ίσως θα μπορούσαμε να το συνοψίσουμε ως “ΟικονομικοΔικαιϊκοΣυνταγματική“ ως προς περιεχόμενο-παραμέτρους, Δημοκρατία.

(**) Ο καθηγητής κύριος Γεώργιος Κοντογιώργης, μιλώντας για “Δημοκρατία με την έννοια της Ελευθερίας” και ταυτόχρονα τονίζοντας αξιωματικά, “τα δικαιώματα ευδοκιμούν όπου δεν συντρέχει Ελευθερία”, μας παραπέμπει, 1) σε υποτίμηση της αξίας των δικαιωμάτων, 2) σε υποτίμηση του αγώνα οπότε τα δικαιώματα παραβιάζονται, 3) σε Δημοκρατική Ουτοπία. Αν βέβαια ο εξαιρετικός Καθηγητής αποφασίσει να αναλύσει και να αντιδράσει μαζί με ενεργούς πολίτες για όλες τις οικονομικοδικαιϊκοσυνταγματικές καταπατήσεις νόμων-συντάγματος-δικαιωμάτων, τότε θα είναι ένας τοις πράγματι Καθηγητής.

Δημ. Μπελαντής, 3 Αυγούστου 2019

1. Τέλος της Αριστεράς, συνέχιση των αγώνων κατά του καπιταλισμού

Τι έχει μείνει από την έννοια της Αριστεράς στην Ελλάδα και την Ευρώπη; Η Αριστερά ως έννοια δεν εκπροσωπεί, πλέον, στο σήμερα την μαζικοποίηση και την μεγιστοποίηση ούτε των αγώνων για την αντικαπιταλιστική ανατροπή ούτε καν την μαζικοποίηση των αγώνων για μια φιλολαϊκή κοινωνική αναδιανομή. Τίποτε δεν έχει μείνει από την «Αριστερά», όπως υπήρχε και όπως οριζόταν ως το 2008 ή το 2010 περίπου στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Συντρίμμια και θρύψαλα.
Η συμβολή ιδίως του ΣΥΡΙΖΑ στην απαξίωση της Αριστεράς υπήρξε καθοριστική. Καθοριστική σε ευρωπαϊκή κλίμακα , αν όχι και παγκόσμια: το Μπλόκο της Αριστεράς στην Πορτογαλία , οι Ποδέμος στην Ισπανία ακολούθησαν κι αυτοί την ίδια πορεία, ενώ ο Κόρμπυν, παρά τον ταξικότερο λόγο του, δεν μας εμπνέει καμία εμπιστοσύνη και το γερμανικό Die Linke ακόμη λιγότερο.

Μέχρι το 2010 περίπου, οι δυτικές κοινωνίες ή έστω η μεγάλη πλειοψηφία τους χρησιμοποιούσαν τον όρο «Αριστερά» για να προσδιορίσουν την κλασσική ή και την φιλελεύθερη πια σοσιαλδημοκρατία ( υπό την έννοια της κλασσικής αναδιανεμητικής σοσιαλδημοκρατίας τύπου Όλαφ Πάλμε, δηλαδή του παλιού σουηδικού μοντέλου μοντέλου, ή Βίλλυ Μπραντ (ρηνανικός καπιταλισμός), ή της επιλεκτικής φιλελεύθερης σοσιαλδημοκρατίας τύπου Μπλαίρ και Σρέντερ ), καθώς, δευτερευόντως πια μετά το «1989», και τα ΚΚ, την κομμουνιστική/ κομμουνιστογενή Αριστερά ή και την συνήθως τροτσκιστική Άκρα Αριστερά.Ειδικά στην Ελλάδα, λόγω του Εμφυλίου αλλά και της ιδιομορφίας του φαινομένου ΠΑΣΟΚ, συνήθως ως Αριστερά οριζόταν η κομμουνιστογενής και μόνο (η προερχόμενη από το ιστορικό ΚΚΕ, δηλ. το ΚΚΕ και το ΚΚΕ Εσωτερικού, μετά ο Συνασπισμός κλπ ), καθώς και η «αντικαπιταλιστική» ή επαναστατική .Αναλυτικά λάθος, καθώς η σοσιαλιστική Αριστερά (ΠΑΣΟΚ) υπήρξε μια αναδιανεμητική παράταξη υπέρ του λαού ως τις αρχές της δεκαετίας του 1990, και, άρα, ήταν η Πρώτη Φορά Αριστερά, εντός του συστήματος πάντοτε( σχετικό και το πρόσφατο βιβλίο του Βασίλη Ασημακόπουλου για το ΠΑΣΟΚ).

(more…)